Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 958/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu z dnia 23 czerwca 2020 r., sygn. akt V K 903/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

oskarżyciel posiłkowy

oskarżyciel prywatny

obrońca

oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

w całości

na korzyść

co do winy

na niekorzyść

w części

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia
albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej
czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada
prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść
orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego
zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2. USTALENIE FAKTÓW W ZWIĄZKU Z (...)
PRZEPROWADZONYMI PRZEZ SĄD ODWOŁAWCZY

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu
z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające
znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu
z pkt 2.1.
albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH
ZARZUTÓW I WNIOSKÓW

Lp.

Zarzut

Zarzut I: Mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku rażącą obrazę przepisów prawa procesowego (art. 438 pkt 2 k.p.k.) tj. art. 174 k.p.k. w zw. z art. 393 § 3 k.p.k. poprzez dokonanie ustaleń faktycznych (dotyczących numeru telefonu, jakim się posługiwał oskarżony) sprzecznych z wyjaśnieniami oskarżonego na podstawie notatki urzędowej co stanowi naruszenie zakazu zastępowania treścią notatki wyjaśnień oskarżonego.

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny.

Istotnie, rację ma obrońca, że informacja co do numeru (...) pojawiła się po raz pierwszy w notatce urzędowej. Niemniej jednak zwrócić uwagę należy, że zakaz zastępowania dowodu z wyjaśnień oskarżonego treścią notatki nie sprawia, że sama notatka nie może być podstawą ustaleń, traktowana może być jedynie pomocniczo. Wskazać zatem należy, że treść notatki nie odnosi się do depozycji oskarżonego, a jedynie potwierdza czynność legitymowania, i w takim jedynie ograniczonym zakresie została ona wykorzystana. Sporządzający notatkę funkcjonariusze Policji zostali przesłuchani jeszcze tego samego dnia i zgodnie potwierdzili informacje zawarte w notatce. To, że podczas przesłuchania nie odnieśli się do nr telefonu podanego przez osobę zatrzymaną, nie sprawia automatycznie, że informacji tej wykorzystać nie można. Nie ma podstaw do uznania, że nr telefonu podany w trakcie legitymowania, nie może być podstawą ustaleń. Zwrócić również uwagę należy, oceniając analogicznie, że dane osobowe podawane są jeszcze przed faktyczną czynnością przesłuchania.

Najistotniejsze jest jednak to, że Sąd Rejonowy potwierdził tę informację, weryfikując treść notatki z danymi (...). Dane te zostały na rozprawie ujawnione, a obrońca będący na rozprawie w żaden sposób nie zakwestionował skuteczności ich uzyskania.

Zarzut

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny.

Sąd Rejonowy skrupulatnie i szczegółowo odniósł się do sprzeczności między wyjaśnieniami oskarżonego i zeznaniami jego matki, jak również do wewnętrznej sprzeczności między wyjaśnieniami oskarżonego. Podjęta przez obrońcę próba wykazania, że należy te wyjaśnienia i zeznania traktować jako wiarygodną podstawę ustaleń, mimo tak rozbieżnych depozycji, rzutujących na wiarygodność oskarżonego i świadka, nie zyskała aprobaty Sądu odwoławczego. Jeżeli oskarżony w swoich wyjaśnieniach okazał się wielokrotnie niewiarygodny, a zeznania jego matki jedynie w części są zbieżne z jego wyjaśnieniami, to zasadnie Sąd Rejonowy nie opierał się na tych dowodach, w zakresie w jakim były sprzeczne z pozostałymi dowodami.

Oceniając wiarygodność zeznań matki oskarżonego oraz wyjaśnień oskarżonego zasadnie również Sąd Rejonowy skonfrontował to z danymi (...), co definitywnie wykluczyło uznanie wyjaśnień za wiarygodne.

Zarzut

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny.

Z treści art. 46 § 1 k.w. istotnie wynika, kiedy ukaranie uważa się za niebyłe, tj. po upływie 2 lat od wykonania, darowania lub przedawnienia wykonania kary. Rzecz jednak w tym, że samo zapewnienie przez obrońcę, że mandaty zostały przez oskarżonego zapłacone, bez wskazania konkretnej daty, nie pozwala na podważenie ustaleń co do jego wcześniejszej karalności wykroczeniowej, w oparciu o uzyskaną w postępowaniu dokumentację. Nie sposób na tej podstawie samych oświadczeń uznać, że minęło już dwa lata od wykonania kary.

Najistotniejsze jest jednak to, że ustalenie to Sąd Rejonowy traktował całkowicie pomocniczo przy wymiarze kary i nie miało to charakteru decydującego. Z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że to przede wszystkim wcześniejsza karalność za przestępstwa miała decydujący wpływ, natomiast to, że oskarżony był wielokrotnie karany za wykroczenia drogowe, wskazywało jedynie pewien szerszy kontekst. Nawet gdyby wyeliminować to ustalenie, w kwestii wymiaru kary dalej zasadne pozostawałyby wszystkie argumenty, które w wystarczającym stopniu uzasadniają wymiar orzeczonej kary.

Zarzut

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty są niezasadne. Z uwagi na tożsamość argumentacji, należało odnieść się do nich zbiorczo.

Przypomnieć należy, że jak niejednokrotnie stwierdził Sąd Najwyższy „ przy rażącej niewspółmierności kary nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, że karę dotychczas wymierzoną można byłoby nazwać - również w potocznym znaczeniu tego słowa - "rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu niedającym się wręcz zaakceptować.” (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2017, sygn. akt SNO 30/17, Legalis Numer 1695837); „ niewspółmierność rażąca to znaczna, "bijąca w oczy" różnica między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą, zasłużoną” (tak m. in. wyr. SN z 1.12.1994 r., III KRN 120/94, OSP 1995, Nr 6, poz. 138)”.

Sąd Rejonowy w sposób trafny ocenił wszystkie czynniki brane pod uwagę przy wymiarze orzeczonej oskarżonemu kary, jak i środka karnego. Przede wszystkim trafnie Sąd Rejonowy podniósł, że oskarżony jest już osobą karaną kilkukrotnie, odbywał kary pozbawienia wolności. Trudno w tej sytuacji o uznanie, że względem oskarżonego będą wystarczające nieizolacyjne kary. Wprawdzie przepis art. 37a k.k. (w stanie prawnym obowiązującym w momencie popełniania przestępstwa) nie wskazywał jakie konkretnie czynniki należy brać pod uwagę przy jego stosowaniu, to jednak mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary, nie sposób w niniejszej sprawie ten przepis zastosować.

Oskarżony, po raz kolejny łamiąc obowiązujące go ograniczenia pokazał, że należy względem niego stosować środki o określonej surowości. Zauważyć przy tym należy, że za zarzucane oskarżonemu przestępstwo można wymierzyć karę do 5 lat pozbawienia wolności. Jeżeli Sąd I instancji, nie dostrzegając żadnych okoliczności łagodzących, wymierza wobec uprzednio karanego oskarżonego karę znajdującą się jednak w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, to trudno o przekonanie, że kara ta może zostać uznana za rażącą.

Podobnie należy ocenić wymiar orzeczonego środka karnego. Przy uwzględnieniu wyżej wskazanych okoliczności, czteroletni zakaz jest odpowiedni. Odnosząc się natomiast do argumentów obrońcy co do planów zawodowych oskarżonego, przypomnieć należy, że oskarżonego w dalszym ciągu obowiązuje zakaz prowadzenia pojazdów, który w niniejszej sprawie naruszył, do dnia 28 lipca 2022 r. Jego plany i tak nie mogłyby być zrealizowane.

Wniosek

O zmianę wyroku w zakresie orzeczonej kary poprzez wymierzenie oskarżonemu kary z art. 37a k.k. kary ograniczenia wolności oraz środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres w najniższych granicach ustawowych

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutów, wniosek nie mógł być uwzględniony.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Orzeczenie w przedmiocie sprawstwa, winy, wymiaru kary oraz środka karnego (pkt I i II zaskarżonego wyroku)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z uwagi na niezasadność zarzutów i wniosków podniesionych w apelacji, zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

Przedmiot utrzymania w mocy

Orzeczenie w przedmiocie zaliczenia zatrzymania na poczet orzeczonej kary (pkt III zaskarżonego wyroku) oraz w przedmiocie kosztów postępowania (pkt IV zaskarżonego wyroku)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcia niekwestionowane przez żadną ze stron.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. KOSZTY PROCESU

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Mając na uwadze zasadę słuszności, a także to, że oskarżony został obciążony kosztami sądowymi za postępowanie przed Sądem I instancji oraz wymierzoną karę pozbawienia wolności, należało zgodnie z art. 634 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwolnić oskarżonego, który choć posiada dochody, to jednak nie są one znaczne, od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty.

7. PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego G. J., adw. M. B.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie,
którego dotyczy apelacja

Wymiar kary oraz wymiar orzeczonego środka karnego.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

w całości

na korzyść

co do winy

na niekorzyść

w części

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia
albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej
czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść
orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego
zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana