Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, dnia 17 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Dominika Romanowska

Protokolant: Alina Dorosz

po rozpoznaniu w dniu 03 czerwca 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa W. P. i D. P.

przeciwko (...) Bankowi (...) S.A. z siedzibą w W.

- o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powodów W. P. i D. P. solidarnie na rzecz strony pozwanej (...) Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 824/13

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 26 listopada 2012 r. powodowie W. P. i D. P. wnieśli o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i zasądzenie od strony pozwanej (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na ich rzecz solidarnie kwoty 114.551,42 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od dnia 16 marca 2012 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu wskazali, że w dniu 28 marca 2011 r. zawarli umowy przedwstępne sprzedaży lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego wraz z komórką z deweloperem (...) S.A. (...) S.K.A. z siedzibą we W.. Deweloper wystawił faktury VAT z tytułu zaliczek, na poczet których powodowie dokonywali przelewów pochodzących z wypłaconej przez stronę pozwaną części kredytu. W dniu 26 kwietnia 2011 r. strony zawarły bowiem umowę o udzielenie preferencyjnego kredytu mieszkaniowego z dopłatami do oprocentowania przez Bank (...) z oprocentowaniem zmiennym w ramach tzw. programu Rodzina na swoim. Jednocześnie strony zawarły umowę o przelew przyszłej wierzytelności mogącej powstać po stronie powodów w stosunku do dewelopera z tytułu odstąpienia/rozwiązania umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu mieszkalnego. Umowę tę zawarto tytułem zabezpieczenia wierzytelności strony pozwanej wobec powodów. W dniu 04 maja 2011 r. powodowie zapłacili ubezpieczenie kredytu w wysokości 1.355,51 zł. Następnie strona pozwana przelała na rachunek dewelopera pierwszą transzę kredytu. Powodowie do pierwszej raty spłaty tego kredytu doliczyli prowizję dla strony pozwanej stosownie do umowy kredytowej.

Powodowie wskazali następnie, iż w okresie od marca do czerwca 2012 r. złożyli u pozwanej szereg pism zawiadamiających o kłopotach dewelopera z dotrzymaniem harmonogramu, wynikłych na tle sporu z właścicielami sąsiednich działek w przedmiocie pozwolenia na budowę. Pozwana wyraziła zgodę na proponowane przez powodów wydłużenie terminu przelewu kolejnej transzy kredytu, zaprzestając faktycznie realizacji postanowień umowy.

W międzyczasie, w dniu 31 stycznia 2012 r., powodom urodziła się córka. W związku z powyższym, na wyraźną sugestię strony pozwanej powodowie poddali się ponownie badaniu zdolności kredytowej, które w ocenie pozwanej wypadło negatywnie. Dlatego też strona pozwana zaproponowała powodom zwiększenie ilości kredytobiorców w osobach ich rodziców, więc powodowie złożyli stosowne dokumenty. Ostatecznie jednak strona pozwana pismem z dnia 23 lipca 2012 r. odmówiła przelania reszty kredytu, stwierdzając brak możliwości udzielenia dodatkowej kwoty kredytu z uwagi na brak zdolności kredytowej. Powodowie zaprzeczyli, jakoby kiedykolwiek starali się o podwyższenie kredytu, a treść ich pisma z dnia 13 kwietnia 2012 r. wynikała wyłącznie z sugestii analityka strony pozwanej, według którego nie było formalnej możliwości uruchomienia ostatniej transzy bez takiego oświadczenia kredytobiorców. Ponadto właściwe pismo powodowie złożyli już w dniu 12 marca 2012 r., jednak pozwana nie ustosunkowała się do niego.

Powodowie wskazali, że twierdzenia strony pozwanej o braku po ich stronie zdolności kredytowej nie zostały poparte jakimkolwiek dowodem i mają charakter czystą hipotetyczny. Strona pozwana nie wskazała, na czym polegała ,,szczegółowa analiza". Nie przedstawiła powodom jakiegokolwiek dokumentu wskazującego na sposób wyliczenia istotnego obniżenia zdolności kredytowej, nie podała kryteriów, które miały stanowić podstawę dla takiego wnioskowania. Sytuacja finansowa powodów nie uległa bowiem zmianie, a wysokość ich dochodów była w spornym okresie taka sama, jak w dacie udzielania kredytu. Przez cały okres kredytowania pozostawali w stosunku pracy, a narodziny ich drugiego dziecka nie wpłynęły negatywnie na budżet domowy w sposób większy, niż przewidywany. Po urodzeniu dziecka powódka skorzystała wprawdzie z urlopu macierzyńskiego, jednak strona pozwana nie miała żadnych podstaw przypuszczać, że powodowie nie będą w stanie spłacać rat kredytu. Strona pozwana miała więc zarówno gwarancje w postaci odpowiednich zapisów kodeksu pracy, jak i umów o przelew wierzytelności, stąd jej zachowanie należy oceniać w kontekście przepisu art. 93 § 1 k.c. Powodowie podnieśli także, że mieli i mają nadal zagwarantowane dopłaty do raty kredytu w wysokości 50% odsetek naliczonych do każdej z comiesięcznych rat przez okres ośmiu lat. W wyniku powyższej dopłaty poszczególne raty powodów, w danym okresie czasu, są niższe o wspomniane 50% odsetek od kwoty kredytu, tak więc zastosowanie wobec nich przez analityków strony pozwanej kryterium „standardowego" kredytobiorcy było pozbawione podstaw.

W ocenie powodów odmowa wypłaty ostatniej transzy kredytu stanowi złamanie postanowień umowy oraz rażące naruszenie obowiązujących przepisów prawa, w tym przede wszystkim przepisów art. 69 ust. 1 in principio Ustawy prawo bankowe i art. 353 § 1 k.c. in fine oraz art. 354 § 1 k.c., a także art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 1-4, art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 3 lit. b, pkt 5, art. 7 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 9 ust. 1 i ust. 2 Ustawy z dn. 15.12.2011 r. o finansowym wsparciu rodzin i innych osób w nabywaniu własnego mieszkania, przez ich nieuwzględnienie.

Powodowie powołali się nadto na naruszenie przez stronę pozwaną zasad współżycia społecznego.

W dniu 18 lutego 2013 r. (sygn. akt I Nc 836/12) tutejszy Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym w całości uwzględnił żądanie pozwu.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty, strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Zarzuciła, że brak jest podstaw do żądania przez powodów zapłaty, ponieważ nie złożyli oni dyspozycji wypłaty transzy kredytu w terminie i na warunkach zawartej przez nich umowy kredytowej, co jest równoznaczne z rezygnacją kredytobiorców z niewypłaconej kwoty kredytu. Pismo powodów z dnia 12 marca 2012 r. stanowi jedynie prośbę o wydłużenie okresu wykorzystania kredytu, nie stanowi natomiast dyspozycji uruchomienia kredytu, gdyż w tym czasie budowa nie była kontynuowana. Nadto strona pozwana wskazała, że kwota 114.551,42 zł na ostatni dzień terminu wykorzystania nie była wymagalna, gdyż terminy zapłaty rat zostały zmienione aneksami zawartymi między powodami a deweloperem i przekraczały ostateczny termin wykorzystania kredytu wskazany w umowie kredytu. Wobec powyższego, bez spełnienia przez powodów warunków wypłaty, pozostała część kredytu nie mogła być uruchomienia a zatem nie powstało roszczenie o wypłatę. Nadto powodowie zrezygnowali z wypłaty części kredytu, skoro pismem z 13 kwietnia 2012 r. skutecznie złożyli oświadczenie woli o rezygnacji z pozostałej części kredytu - a więc niemal miesiąc po złożeniu wniosku o prolongatę terminu wykorzystania kredytu.

Strona pozwana wskazała, że wniosek powodów z 13 kwietnia 2012 r. o podwyższenie kwoty kredytu o kwotę 114.551,42 zł (po uprzedniej rezygnacji z wypłaty transzy w kwocie 114.551,42 zł) nie mógł być uwzględniony, gdyż dokonana ponownie w wyniku wniosku powodów analiza zdolności kredytowej wykazała jej brak w zakresie podwyższenia kwoty kredytu o wskazaną kwotę. Również wniosek powodów o wydłużenie okresu kredytowania nie mógł zostać uwzględniony, gdyż kredyt od początku został udzielony na maksymalny okres 30 lat. W § 6 pkt 1 części szczegółowej umowy kredytowej wskazany został ostateczny termin wypłaty całkowitej kwoty kredytu tj. 15 marca 2012 r. i po tej dacie wygasły uprawnienia powodów do wykorzystania żądanej pozwem kwoty jako środków kredytowych. Poza tym zdolność kredytowa powodów już w dacie udzielania kredytu była ograniczona, gdyż maksymalna kwota kredytu, przy ich dochodach na 3-osobową rodzinę, mogła wynosić zaledwie 258.450 zł, zaś kredyt został udzielony w kwocie 257.455,07 zł. Przesunięcie terminu wykorzystania kredytu było przy tym możliwe w granicach czasowych określonych w umowie (30 lat), ale wówczas automatycznie skracałby się okres spłaty i wysokość raty do spłaty, a przeprowadzona analiza zdolności kredytowej wykazała brak zdolności kredytowej do spłaty w krótszym okresie czasu. Pozwana wskazała także, że skoro o problemach dewelopera z kontynuacją inwestycji powodowie wiedzieli już od listopada 2011 r., winni już wówczas podjąć z bankiem negocjacje co do przesunięcia terminu ostatecznego wykorzystania kredytu.

Strona pozwana zarzuciła, że dochodzone roszczenie nie stanowi roszczenia o zapłatę, a jedynie, po spełnieniu warunków do wypłaty transzy kredytu, powodom służyło roszczenie o wypłatę, zgodnie z celem kredytu. Wypłata kwoty 114.551,42 zł mogła więc być dokonana wyłącznie na rachunek dewelopera wskazany w umowie, a nie na rachunek kredytobiorcy i tylko w terminach wynikających z aneksu nr (...) do umowy deweloperskiej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 marca 2011 r. powodowie D. P.i W. P.zawarli z deweloperem (...) S.K.A. z siedzibą we W.umowy przedwstępne sprzedaży lokalu nr (...)i lokalu (...). Przedmiotem pierwszej z umów był zakup lokalu mieszkalnego oznaczonego symbolem (...), usytuowanego w budynku nr (...), w klatce schodowej nr(...), na kondygnacji 3, zaś drugiej – kupno miejsca parkingowego oraz komórki lokatorskiej. Termin realizacji przedmiotów umów został określony na 29 czerwca 2012 r.

W powyższych umowach strony zawarły harmonogram płatności poszczególnych części ceny zakupu. Miały one następować w wysokościach wskazanych w umowie, kolejno w terminach: do 04 kwietnia 2011 r., do 02 maja 2011 r., do 15 czerwca 2011 r., do 16 sierpnia 2011 r., do 14 października 2011 r., do 15 grudnia 2011 r., do 15 lutego 2012 r. i do 15 marca 2012 r.

Dowód:

- umowy przedwstępne sprzedaży lokalu z dnia 28 marca 2011 r. nr (...) i nr (...)wraz z załącznikami k. 229-234, 237-243,

W dniu 26 kwietnia 2011 r. powodowie zawarli ze stroną pozwaną (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę preferencyjnego kredytu mieszkaniowego z dopłatami do oprocentowania przez Bank (...) z oprocentowaniem zmiennym.

Wysokość udzielonego kredytu wynosiła 257 455,07 zł. Został on udzielony na 360 miesięcy, licząc od dnia zawarcia umowy i był przeznaczony na zaspokojenie własnych potrzeb lokalowych, w celu nabycia przez powodów lokalu mieszkalnego położonego w budynku nr (...)przy ulicy (...)/(...)we W., oznaczonego symbolem(...), usytuowanego w klatce schodowej nr(...).

W rozdziale 5 § 6 części szczegółowej umowy kredytowej strony zawarły zapis, że kredyt będzie płatny w transzach, a całkowita jego wypłata nastąpi nie później niż do dnia 15 marca 2012 r. i zostanie dokonana przelewem na rachunek bankowy inwestora. Warunkiem wypłaty przez pozwany Bank kolejnych transz kredytu, było złożenie przez powodów dyspozycji wypłaty transzy kredytu oraz dokonanie opłaty za przeprowadzenie kontroli na terenie budowy. Dodatkowo z § 4 części ogólnej umowy wynika, że w przypadku wypłaty kredytu w transzach kolejne transze będą stawiane do dyspozycji kredytobiorcy w wysokości zależnej od stopnia zaawansowania robót, a ich wypłata nastąpi po udokumentowaniu przez kredytobiorcę prawidłowego wykorzystania poprzedniej transzy.

Dowód:

- umowa kredytu z dnia 26 kwietnia 2011 r. wraz z załącznikami k. 244-261,

W dniu zawierania umowy kredytu zdolność kredytowa powodów wynosiła 258.450 zł i została obliczona przy uwzględnieniu ich dochodów dla 3-osobowej rodziny oraz dla okresu spłaty w wysokości 360 miesięcy.

Dowód:

- referat kredytowy z dnia 19 kwietnia 2011 r. k. 154-160,

W dniu 09 maja 2011 r. powodowie zawarli z deweloperem (...) S.K.A. we W.umowę zobowiązującą do ustanowienia odrębnej własności i przeniesienia na rzecz powodów własności lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku nr (...), w klatce schodowej nr (...), na kondygnacji 3, oznaczonego symbolem (...) (lokal (...)) oraz lokalu niemieszkalnego w postaci miejsca parkingowego oraz komórki lokatorskiej, po wybudowaniu przedmiotów umowy.

Dowód:

- akt notarialny z dnia 09 maja 2011 r. Rep. A(...)k. 73-79,

Pismem z dnia 24 listopada 2011 r. deweloper (...) S.A. (...) S.K.A. poinformował powodów, że na skutek skargi wniesionej przez właściciela sąsiedniej nieruchomości, Wojewódzki Sąd Administracyjny we W.uchylił decyzję Wojewody (...)nr (...)utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta W.o pozwoleniu na budowę dla inwestycji (...)we W.. Z uwagi na powyższe sprawa została przekazana Wojewodzie (...)do ponownego rozpoznania, a prace budowlane musiały zostać czasowo wstrzymane. Deweloper zaproponował powodom przesunięcie terminów kolejnych wpłat na poczet zakupu lokalu i określił termin przekazania mieszkań na wrzesień 2012 r.

Sprawa związana z powyższą skargą na decyzję o pozwoleniu na budowę dla inwestycji (...) przedłużyła się z uwagi na skierowanie jej do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Dowód:

- pismo z dnia 24 listopada 2011 r. k. 88-89,

- pismo z dnia 15 lutego 2012 r. k. 85-87,

Z uwagi na opóźnienia w realizacji inwestycji wynikające z toczącego się postępowania administracyjnego w sprawie pozwolenia na budowę, w dniu 21 grudnia 2011 r. powodowie i deweloper (...) S.K.A. zawarli aneks nr (...) do umowy nr (...) z dnia 28 marca 2011 r. w zakresie harmonogramu płatności poszczególnych części ceny nabycia lokalu, w którym określono, że dwie ostatnie wpłaty powinny zostać dokonane odpowiednio do 15 maja 2012 r. i do 15 czerwca 2012 r., a nie jak wcześniej - do 15 marca 2012 r.

Kolejny aneks został zawarty w dniu 12 marca 2012 r. Terminy zapłaty poszczególnych rat zostały ponownie przesunięte i określono je na: 30 maja 2012 r., 16 lipca 2012 r. i 16 sierpnia 2012 r.

Dowód:

- aneks nr (...) i aneks nr (...) do umowy z dnia 28 marca 2011 r. k. 235-236,

W dniu 14 marca 2012 r. (pismo z dnia 12 marca 2012 r.) powodowie zwrócili się do strony pozwanej o wydłużenie terminu wypłaty całkowitej kredytu do dnia 31 grudnia 2012 r. W uzasadnieniu wskazali na toczące się postępowanie administracyjne dotyczące udzielonego deweloperowi pozwolenia na budowę i wynikające z tego opóźnienia w budowie.

Dowód:

- pismo powodów z dnia 12 marca 2012 r. k. 262,

Kolejne pismo powodowie złożyli u strony pozwanej w dniu 28 marca 2012 r. Zwrócili się nim o wydłużenie terminu wypłaty całkowitej kredytu do dnia 16 sierpnia 2012 r.

Pismem z dnia 13 kwietnia 2012 r. powodowie wnieśli o zaniechanie wypłaty pozostałej części kredytu w wysokości 114.551,42 zł, jednocześnie wnioskując o podwyższenie kwoty kredytu o taką samą kwotę. W uzasadnieniu wskazali, że termin wypłaty kredytu określony w umowie kredytowej minął.

Przeprowadzona przez stronę pozwaną analiza zdolności kredytowej powodów wykazała brak zdolności kredytowej w zakresie podwyższenia kwoty kredytu o 114.551,52 zł. Przy obliczaniu zdolności kredytowej powodów wzięto pod uwagę także ich drugie dziecko oraz założono, że po zakończeniu urlopu macierzyńskiego powódka D. P. będzie osiągać dochód z tytułu dotychczasowej umowy pracę.

Pismem z dnia 04 czerwca 2012 r. powodowie ponownie zwrócili się do pozwanego Banku o udzielenie i wypłacenie pozostałej części kredytu, płatnej w transzach, w wysokościach i terminach wynikających z aneksu podpisanego przez powodów i dewelopera.

Pismem z dnia 23 lipca 2012 r. strona pozwana poinformowała powodów, że ich podanie zostało rozpatrzone negatywnie z uwagi na stwierdzenie po ich stronie braku zdolności kredytowej.

Powodowie nie mieli zdolności kredytowej w zakresie spornej kwoty także przy uwzględnieniu dochodów rodziców W. P.. Z uwagi bowiem na ich wiek, okres kredytowania musiałby zostać skrócony, co prowadziłoby do wzrostu wysokości poszczególnych rat.

Dowód:

- pismo z dnia 28 marca 2012 r. k. 51,

- pismo z dnia 13 kwietnia 2012 r. k. 52,

- wydruki z aplikacji negocjator k. 164-165,167-170,

- kopia notatki z rozmowy powoda z pracownikiem Banku z dnia 19 czerwca 2012 r. k. 171,

- kopia oceny zdolności kredytowej J. i M. P. z dnia 20 lipca 2012 r. wraz z kopią adnotacji sporządzonej przez doradcę Banku k. 172-174,

- pismo z dnia 04 czerwca 2012 r. k. 53-54,

- pismo z dnia 23 lipca 2012 r. k. 55,

Umowa przedwstępna o zakup lokalu zawarta pomiędzy deweloperem a powodami w dniu 28 marca 2011 r. nie została rozwiązana. Na poczet ceny zakupu powodowie uiścili dotychczas 142.114,25 zł, do zapłaty pozostaje natomiast kwota 108.811,80 zł.

Dowód:

- pismo z dnia 05 listopada 2013 r. k. 347.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo o zapłatę nie mogło zostać uwzględnione.

Bezoporne w niniejszej sprawie były okoliczności związane z zawarciem przez strony umowy kredytu oraz zawarciem przez powodów przedwstępnych umów sprzedaży lokalu mieszkalnego, miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym i komórki lokatorskiej. Poza sporem pozostawała także okoliczność, że w wyniku toczącego się postępowania administracyjnego dotyczącego decyzji o pozwoleniu na budowę w zakresie inwestycji (...)realizowanej przez dewelopera (...) S.K.A. z siedzibą we W., prace budowalne uległy kilkumiesięcznemu wstrzymaniu, przez co termin zakończenia budowy przesunął się. Spór prowadzony przez strony dotyczył natomiast samej możliwości żądania przez powodów zapłaty od pozwanego Banku, a także przyczyn niezłożenia przez powodów w odpowiednim terminie wniosku o wypłatę transzy i niepodpisania z Bankiem aneksu do umowy kredytu.

Źródłem łączącego strony zobowiązania jest więc umowa kredytu mieszkaniowego zawarta 26 kwietnia 2011 r. Istota rozstrzygnięcia w tej sprawie sprowadzała się w ocenie Sądu w pierwszej kolejności do zbadania, czy w świetle łączącej strony umowy kredytowej powodom przysługuje roszczenie o zapłatę kwoty dochodzonej pozwem.

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o załączone przez obie strony dokumenty, których prawdziwości i rzetelności żadna z nich ostatecznie nie kwestionowała. Sąd nie czynił natomiast ustaleń na podstawie zeznań świadka M. W. oraz dowodu z przesłuchania powoda W. P. w zakresie okoliczności towarzyszących składaniu przez powodów wniosków o wydłużenie terminu do całkowitej wypłaty przez Bank kredytu oraz o podwyższenie kwoty kredytu, ponieważ z uwagi na treść sformułowanego żądania (o zapłatę) i przy uwzględnieniu okoliczności faktycznych, w tym przede wszystkim treści umowy kredytowej, jej charakteru i celu, dla jakiego została zawarta, były one bezprzedmiotowe dla rozpoznania i rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2012.1376 j.t.), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Z punktu widzenia prawa cywilnego umowa kredytowa jest umową nienazwaną. Zasady udzielania kredytów zostały określone w prawie bankowym lub w innych ustawach z zakresu prawa bankowego oraz w regulaminach bankowych (tak: Z. Ofiarski w: Komentarz do art. 69 ustawy-Prawo bankowe, Lex 2013). Istota umowy kredytu sprowadza się do tego, że bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy (a więc nie przenosi na niego własności określonej ilości i wartości środków pieniężnych) na czas oznaczony w umowie określoną kwotę środków pieniężnych, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w umówionym terminie spłaty oraz zapłaty prowizji od przyznanego kredytu. Istotne jest przy tym, że zobowiązanie banku do oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty środków pieniężnych, ma następować z przeznaczeniem tych środków na określony cel i że w wyniku zawartej umowy nie dochodzi do przeniesienia na kredytobiorcę własności środków pieniężnych. W umowie kredytu należy także określić terminy i sposoby postawienia do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych. Kredyt może być bowiem postawiony do dyspozycji jednorazowo w pełnej kwocie lub może być podzielony na klika mniejszych kwot oddawanych do dyspozycji kredytobiorcy w różnych terminach - są to tzw. transze kredytu. Postawienie przez bank środków pieniężnych do dyspozycji kredytobiorcy może być uzależnione od spełnienia przez niego warunków określonych w umowie kredytu.

W rozpoznawanej sprawie strony zawarły w dniu 26 kwietnia 2011 r. umowę kredytu mieszkaniowego, którego celem było nabycie przez powodów od dewelopera (...) S.A. (...) S.K.A. z siedzibą we W. lokalu mieszkalnego. Z umowy tej wynika, że poszczególne transze kredytu miały być uruchamiane przez pozwany Bank po spełnieniu przez powodów określonych w umowie warunków, przelewem na konto inwestora, a więc wskazanego wyżej dewelopera. Umowa ta nie tworzy natomiast po stronie Banku obowiązku przekazania środków pieniężnych bezpośrednio na konto powodów. Inaczej mówiąc – po spełnieniu przez powodów warunków do wypłaty transzy kredytu, przysługiwałoby im w stosunku do Banku roszczenie o nakazanie wykonania umowy kredytu przez wypłatę określonej kwoty, zgodnie z treścią umowy i celem kredytu, w niniejszym przypadku na rachunek bankowy dewelopera (inwestora). Tylko jego konto bankowe zostało bowiem wskazane w spornej umowie jako właściwe do dokonywania przez stronę pozwaną wypłat poszczególnych części kredytu (zob. rozdział 5 § 6 pkt 3 części szczegółowej umowy z dnia 26 kwietnia 2011 r.). Podkreślić trzeba, że Bank nie zobowiązał się w omawianej umowie do zapłaty powodom określonej kwoty, lecz udzielił im kredytowania, tzn. postawił do ich dyspozycji kwotę kredytu, w tym jej część dochodzoną w niniejszym postępowaniu.

Z uwagi na powyższe i w świetle sformułowanego przez pełnomocnika powodów roszczenia, bezprzedmiotowy był spór prowadzony przez strony tego postępowania, sprowadzający się do tego, czy niezłożenie przez powodów we właściwym terminie wniosku o wypłatę spornej transzy kredytu oraz niezawarcie z bankiem w odpowiednim czasie aneksów do umowy kredytowej, koniecznych ze względu na dokonaną przez powodów z deweloperem zmianę terminów płatności transz, zostało zawinione przez powodów, czy też wynikało z zaniedbań pracowników Banku i wprowadzenia przez nich powodów w błąd. Treść umowy kredytowej z dnia 26 kwietnia 2011 r. oraz omówiona wyżej istota zobowiązania kredytowego, nie daje bowiem jakichkolwiek podstaw do żądania przez powodów zapłaty przez Bank spornej kwoty, która nie została przekazana im do dyspozycji jako kolejna transza umowy kredytu. W realiach analizowanej umowy kredytowej, oddanie środków pieniężnych do dyspozycji kredytobiorcy oznaczało bowiem przekazanie ich przelewem na rachunek inwestora wskazany w tejże umowie i to tylko po spełnieniu przez powodów wszystkich warunków umowy w zakresie wypłaty poszczególnych transz. Mając zaś na uwadze, iż powodom nie przysługuje w stosunku do Banku roszczenie o zapłatę kwoty stanowiącej w istocie część kredytu, dokonywanie przez Sąd oceny i analizy wydarzeń związanych z realizacją umowy, w tym przede wszystkim mających wpływ na niewypłacenie przez stronę pozwaną ostatnich transzy kredytu, było niecelowe i zbędne.

Z wyżej wskazanych względów Sąd uznał, że roszczenie powodów, którzy domagali się zasądzenia na ich rzecz równowartości ostatnich transzy udzielonego kredytu, nie zasługiwało na uwzględnienie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i § 2 ust. 1 oraz § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.