Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu, Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Muszyński

Protokolant: Małgorzat Foj

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu Elżbiety Kruk

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 06 marca 2019r.

sprawy :

1.  L. B. PESEL (...)

syna K. i K. z d. B., urodzonego w dniu (...) we W.,

2.  M. T. PESEL (...)

syna C. i I. z d. K., urodzonego w dniu (...) w S.,

3.  J. B. PESEL (...)

Córki S. i Z. z d. B., urodzonej w dniu (...) w P.,

oskarżonych o to, że:

w okresie od marca 2015r. do 10 grudnia 2015r. we W., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu, doprowadzili (...) Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 2.211.799,00 zł, w ten sposób, że przedłożyli nierzetelne dokumenty w postaci zamówień i umów na realizację kontraktów handlowych z firmami (...) i Spółka” sp. k z/s w G., (...) sp. z o.o. z/s we W., (...) z/s w W. oraz (...) sp. z o.o. z/s w L., nie mając zamiaru realizacji ww. kontraktów, czym wprowadzili pokrzywdzonego w błąd co do okoliczności mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytów oraz sposobu ich wykorzystania, wskutek czego doszło do wypłaty środków pieniężnych na rzecz (...) sp. z o.o. w łącznej kwocie 2.211.799,00, to jest mienia znacznej wartości, czym działali na szkodę (...) Banku (...) S.A.

tj. o przestępstwo z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

************************************************************************

I.  uznaje oskarżonych L. B., M. T. i J. B. za winnych popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego przestępstwo z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza :

L. B. - karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. grzywnę w liczbie 500 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki w kwocie 54 (pięćdziesiąt cztery) złote; M. T. - karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. grzywnę w liczbie 500 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki w kwocie 54 (pięćdziesiąt cztery) złote; J. B. - karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. grzywnę w liczbie 500 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki w kwocie 54 (pięćdziesiąt cztery) złote;

II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k., wykonanie wymierzonej oskarżonym L. B., M. T. i J. B. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat;

III.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k., zobowiązuje oskarżonych L. B., M. T. i J. B. do informowania sądu o przebiegu okresu próby;

IV.  na podstawie art. 41 § 2 k.k., orzeka wobec oskarżonych L. B., M. T. i J. B. środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego na okres 2 (dwóch) lat;

V.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek dowodów rzeczowych i zarządza ich zniszczenie, w postaci oryginału zamówienia z dnia 3 listopada 2015 roku wystawionego przez D. P. w imieniu (...) sp. z o.o. z/s w L. (k.188), zaś kserokopie tego dokumentu pozostawić w aktach sprawy;

VI.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., 633 k.p.k. obciąża oskarżonych L. B., M. T. i J. B. kosztami procesu na nich przypadającymi, w tym opłatą w kwocie 5580 zł (pięć tysięcy pięćset osiemdziesiąt złotych) wobec każdego z nich;

Sygn. akt III K 11/19

UZASADNIENIE

dotyczące wyroku wydanego na posiedzeniu, zawierającego wniosek Prokuratora złożony w trybie art. 335 §2 k.p.k., dotyczący oskarżonych L. B., M. T. i J. B.

W dniu 21 grudnia 2018r. do Sądu Okręgowego we Wrocławiu wpłynął dołączony do aktu oskarżenia, wniosek Prokuratury Okręgowej w Legnicy o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonymi L. B., M. T. i J. B., kar i innych środków przewidzianych za zarzucany im występek.

Dowody:

- akt oskarżenia wraz z wnioskiem w trybie art. 335 § 2 k.p.k. - k.4 -15,

- protokół przesłuchania M. T. k. 16-17,

- informacja z K. dot. M. T. k.18,

- protokół przesłuchania J. B. k.21-22,

- informacja z K. dot. J. B. k.23,

- protokół przesłuchania L. B. k. 27-28,

- informacja z K. dot. L. B. k.29,

- porozumienie k.44-47,

- akta III K 406/18,

Sąd, zważył, co następuje:

Orzekając w trybie art. 343 k.p.k. w zw. z art. 335 k.p.k., Sąd jest zobligowany do zbadania wniosku prokuratora zarówno pod względem formalnym jak i merytorycznym. Kontrola sądu powinna obejmować poza oceną okoliczności popełnienia przestępstwa, także kwestię zgodności propozycji zawartych we wniosku z przepisami obowiązującego prawa materialnego i procesowego. Przedmiotem oceny winna być w szczególności kwestia zgodności treści złożonego wniosku z obowiązującym prawem, również w tym zakresie, w którym określa on rodzaj koniecznych do zastosowania wobec oskarżonych środków karnych. Dostrzegając potrzebę jego uzupełnienia lub zmiany, sąd nie tylko może, lecz niekiedy nawet musi, wystąpić do stron z inicjatywą modyfikacji tego wniosku, uprzedzając w jakiej formie złożony wniosek może zaakceptować. Mając na względzie, że oskarżeni dopuścili się umyślnego występku przeciwko mieniu i obrotowi gospodarczemu, działali z winy umyślnej w sposób przemyślany i zaplanowany w spółce z o.o. (...), w której oskarżony L. B. był Prezesem Zarządu, M. V. Prezesem a J. B. pełniła funkcję dyrektora finansowego i prowadziła księgowość spółki, wyrządzili szkodę znacznej wartości, Sąd uzależnił uwzględnienie złożonego wniosku od dokonania w nim przez Prokuratora uzupełnienia o środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego na okres 2 lat. Zdaniem Sądu, dalsze prowadzenie przez nich tego rodzaju działalności gospodarczej zagrażałoby istotnym dobrom chronionym prawem. Proponowana zmiana została zaakceptowana przez oskarżonych, przez co prokurator złożył wniosek w zmodyfikowanej formie, wnioskując jednocześnie o obciążenie oskarżonych kosztami na nich przypadającymi, w tym należną opłatą. To uprawniało Sąd do uwzględnienia wniosku w tak zmodyfikowanym kształcie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 2007r., sygn. akt IV KK 334/07, LEX nr 323645, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2008r., sygn. akt IV KK 140/08, LEX nr 471037). W świetle dyspozycji przepisów art. 343 § 1 i 6 k.p.k. oczywiste jest, że uwzględnienie złożonego przez prokuratora wniosku o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonymi kary lub środków karnych, obliguje sąd do wydania orzeczenia zgodnego z tym wnioskiem, co do wszystkich zawartych w nim rozstrzygnięć, a więc zarówno w zakresie kar (rodzaj, wymiar, sposób wykonania), jak i środków karnych. Sąd uwzględnił zatem zmodyfikowany wniosek prokuratora, gdyż okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budziły wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nie przeprowadzenia rozprawy w całości. Złożonemu wnioskowi nie sprzeciwili się oskarżyciel publiczny, ani pokrzywdzony, należycie powiadomiony o terminie posiedzenia. Respektował on unormowania materialno - prawne, dlatego też wymierzając oskarżonym karę, Sąd go uwzględnił, mając przy tym na względzie z jednej strony aby kara spełniła związane z nią cele społeczne, z drugiej zaś strony aby była ona karą zindywidualizowaną, to jest taką, która w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będzie zgodna z zasadami wskazanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Kara winna stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.). Przy ocenie orzeczenia o karze, Sąd ma powinność uwzględniania również tzw. ogólnoustrojowych zasad odnoszących się do sądowego wymiaru kary, a w szczególności zasady sprawiedliwości społecznej i zasady równości wobec prawa. Sąd zważył, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonych jest wysoki.

Sąd pragnie podkreślić, iż zgodnie z przyjętą linia orzeczniczą SN bezpośrednim celem porozumienia – z punktu widzenia interesu państwa- jest szybkie zakończenie postępowania karnego, natomiast z punktu widzenia oskarżonego połączenie tej szybkości z uzyskaniem możliwego do zaakceptowania dla niego wymiaru kary. Owo przyspieszenie prowadzenia postępowania realizuje się przez rezygnację z bezpośredniego przeprowadzania dowodów przed sądem oraz przez zaakceptowanie zgromadzonego materiału dowodowego jako kompletnego, nie wymagającego konieczności uzupełniania (uchwała SN z 25 września 2013 r., I KZP 5/13)

Mając powyższe na uwadze, sąd uznał oskarżonych L. B., M. T. i J. B. za winnych popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego przestępstwo z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył :

L. B. - karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. grzywnę w liczbie 500 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki w kwocie 54 (pięćdziesiąt cztery) złote; M. T. - karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. grzywnę w liczbie 500 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki w kwocie 54 (pięćdziesiąt cztery) złote; J. B. - karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. grzywnę w liczbie 500 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki w kwocie 54 (pięćdziesiąt cztery) złote. Kierując się treścią przepisów art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k., wykonanie wymierzonej oskarżonym kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 (dwóch) lat. Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k., zobowiązał oskarżonych do informowania sądu o przebiegu okresu próby. Zgodnie z art. 41 § 2 k.k., orzekł wobec oskarżonych środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego na okres 2 (dwóch) lat. Na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek dowodów rzeczowych i zarządza zniszczenie oryginału zamówienia z dnia 3 listopada 2015 roku wystawionego przez D. P. w imieniu (...) sp. z o.o. z/s w L. (k.188), zaś kserokopie dokumentu pozostawia w aktach sprawy. Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., 633 k.p.k. obciąża oskarżonych L. B., M. T. i J. B. kosztami procesu na nich przypadającymi, w tym – na podstawie art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r., o opłatach w sprawach karnych – opłatą w kwocie 5 580 zł (pięć tysięcy pięćset osiemdziesiąt) wobec każdego z nich.