Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 49/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Ł. P.

W okresie od 13 kwietnia 2018r. do 18 czerwca 2018r. we W. i O. woj. (...), czyniąc sobie z popełniania przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom brał udział w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 61 gram, w ten sposób, że nabył tę substancję od T. K. za kwotę nie mniejszą niż 1.830 złotych celem dalszego wprowadzenia do obrotu, a następnie pozyskane w ten sposób narkotyki sprzedał innym nieustalonym osobom, tj. o czyn z art. 56 ust. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k. i w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Udział przez oskarżonego Ł. P. w okresie od 13 kwietnia 2018r. do 18 czerwca 2018r. we W. i O. w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 61 gram.

wyjaśnienia oskarżonego Ł. P.

26 - 28, 33, 69

wyjaśnienia oskarżonej L. P.

40 - 41

Nabycia amfetaminy przez Ł. P. od T. K. za kwotę nie mniejszą niż 1.830 złotych celem dalszego wprowadzenia do obrotu.

wyjaśnienia oskarżonego Ł. P.

26 - 28, 33, 69

Udział w obrocie substancjami psychotropowymi stanowił we wskazanym okresie dla oskarżonego stałe źródło dochodu.

wyjaśnienia oskarżonego Ł. P.

26 - 28, 33, 69

Pozyskane od T. K. narkotyki sprzedał innym nieustalonym osobom.

wyjaśnienia oskarżonego Ł. P.

26 - 28, 33, 69

Oskarżony Ł. P. nie był karany sądownie.

zapytanie o karalność

38

Oskarżony wspólnie z żoną prowadzi działalność gospodarczą, zajmując się sprzedażą warzyw i owoców. Na utrzymaniu ma jedno dziecko.

wyjaśnienia oskarżonego Ł. P.

21 - 22, 69

Oskarżony nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Odurza się substancjami psychoaktywnymi, ale nie nosi to cech uzależnienia, ani szkodliwego używania. W czasie popełnienia zarzucanego czynu nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

opinia sądowo-psychiatryczna

35 - 37

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego Ł. P.

- wyjaśnienia spójne i konsekwentne,

- znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonej L. P.,

- poparte zasadami logiki i doświadczenia życiowego,

- korelują z pozostałymi dowodami,

- Sąd miał bezpośredni kontakt z oskarżoną\ym i w oparciu o bezpośrednio spostrzeżenia w czasie składania przez niego wyjaśnień mógł nabrać osobistego przekonania, co do wiarygodności prezentowanych relacji (spostrzeżenia i wrażenia odniesione w trakcie bezpośredniego przesłuchania)

wyjaśnienia oskarżonej L. P.

- wyjaśnienia spójne i konsekwentne,

- znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, z którymi tworzą pewna spójną i logiczna całość,

- poparte zasadami logiki i doświadczenia życiowego,

- korelują z pozostałymi dowodami,

- Sąd miał bezpośredni kontakt z oskarżoną i w oparciu o bezpośrednio spostrzeżenia w czasie składania przez nią wyjaśnień mógł nabrać osobistego przekonania, co do wiarygodności prezentowanych relacji (spostrzeżenia i wrażenia odniesione w trakcie bezpośredniego przesłuchania)

zapytanie o karalność

- dokument urzędowy

- sporządzony w sposób przewidziany prawem

- niekwestionowany przez strony

opinia sądowo-psychiatryczna

- sporządzona w sposób kompleksowy, po przeprowadzeniu szczegółowych badań, w tym wywiadu z oskarżonym;

- wnioski są logiczne, jasne i należycie uzasadnione;

- opinia wyczerpująca, jasna, spójna i kompletna

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

punkt III

Ł. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

56 ust. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k. i w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Na wstępie należy wskazać, że przyjęta kwalifikacja prawna przypisanego oskarżonemu czynu nie była kwestionowana przez oskarżyciela oraz obronę. Konieczne jest jednak zwięzłe jej opisanie w celu właściwego uzasadnienia rozstrzygnięcia o karze i konsekwencjach prawnych czynu, czego dotyczył złożony wniosek o sporządzenie uzasadnienia.

Analiza zachowania oskarżonego, ustalonego na podstawie kompleksowej oceny zebranego materiału dowodowego, w tym wyjaśnień oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w zestawieniu z zasadami logiki i doświadczenia życiowego prowadzi do wniosku, że zarzucany mu czyn wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 oraz art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionego w warunkach czynu ciągłego, o którym mowa w art. 12 § 1 k.k. oraz w sytuacji opisanej w przepisie art. 65 § 1 k.k., czyli przy uczynieniu sobie z tej działalności stałego źródła dochodu.

Sąd przyjął, że Ł. P. uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 61 gram. Za takim kwalifikowaniem jego zachowania przemawia to, że nabywał te środki od osoby wprowadzającej je do tego obrotu, którą był T. K..

Oskarżony Ł. P. miał odgrywać pewną rolę w procesie wprowadzenia do obrotu substancji psychotropowych, jako jeden z pośredników T. K., z którym utrzymywał zresztą stały kontakt, zorganizowany w określony, tajny sposób. Dla uczestnictwa w obrocie wystarczy już taka postać funkcjonowania owego potencjalnego "uczestnika" obrotu, który po dokonaniu czynu z art. 56 ust. 1 lub 3 ustawy, może zakończyć swoją działalność i nie podejmować kolejnych działań, skutkujących ewentualnie wyczerpaniem znamion innego jeszcze przestępstwa.

Ilość substancji, w obrocie którymi oskarżony uczestniczył rodzi konieczność kwalifikowania jego zachowania jako typu kwalifikowanego o którym mowa w art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Znamieniem kwalifikującym jest w tym przypadku właśnie znaczna ilość substancji psychotropowych. Jako wyznacznik „znaczności” przyjmuje się masę danej substancji, jakość, czyli rodzaj narkotyku, wartość rynkową. Wyróżnikiem jest zatem zasadniczo kryterium ilościowo-jakościowe. Odnosząc te rozważania do ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy (nie mniej niż 61 gram) Sąd przyjął, że stanowiła ona znaczna ilość w rozumieniu przepisu art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Decyduje o tym przede wszystkim możliwość podzielenie wskazanej ilości na tyle jednostkowych porcji, którymi można jednorazowo odurzyć co najmniej kilkadziesiąt osób (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2006 r., II KK 47/05, OSNKW 2006, nr 6, poz. 57). Powszechnie przyjmuje się przy tym, że jedną porcję handlową amfetaminy (tzw. działkę) może stanowić 0,08 g – 0,12 g substancji zawierającej amfetaminę w postaci soli. 61 gram amfetaminy można zatem podzielić na prawie pół tysiąca porcji. P. to więc o zasadności uznania tej ilości za znaczna w rozumieniu art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Po wyczerpaniu znamion przestępstwa z art. 56 ust. 1 i 3 możliwe jest też dalsze działanie sprawcy np. poprzez dalsze przekazanie lub udzielanie środka (odpłatnie lub nieodpłatnie). To zachowanie realizować będzie już znamiona przestępstwa art. 58 ust. 1 i 2 oraz art. 59 ust. 1-3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Sytuacja taka zaistniała właśnie w przypadku Ł. P., który pozyskiwane w ramach uczestnictwa w obrocie substancje psychotropowe sprzedawał innym nieustalonym osobom.

Krótki odstęp czasowy pomiędzy zachowaniem polegającym na "uczestniczeniu w obrocie", czyli nabyciu środków od wprowadzającego je do obrotu T. K., a dalszą ich sprzedażą, przy towarzyszącej Ł. P. jednej i tej samej motywacji uzasadnia potraktowanie jego zachowań w kategoriach jednego czynu w rozumieniu art. 11 § 1 k.k. (podobnie postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 2018r. w sprawie o sygn. akt II KK 318/17, LEX nr 1923856). Wyraz temu daje kumulatywna kwalifikacja czynu oskarżonego obejmująca oba przestępstwa, tj. z art. 56 ust. 1 i 3 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i wyrażona poprzez ujęcie w przyjętej kwalifikacji art. 11 § 2 k.k. W tym miejscu konieczne jest zatem poczynienie uwagi, że Sąd powtórzył omyłkę zawartą w przyjętej w akcie oskarżenia kwalifikacji i pominął właśnie przepis art. 11 § 2 k.k. Wynikało to z konieczności orzekania w niecodziennych warunkach „epidemicznych” i związanym z tym opóźnieniem w rozpoznawaniu spraw wyznaczonych w dniu rozprawy.

Analiza okoliczności uczestniczenia oskarżonego w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowych prowadzi ponadto do wniosku, że realizacja znamion przypisanych mu przestępstw miała miejsce w warunkach czynu ciągłego, czego potwierdzeniem jest ujęcie w kwalifikacji prawnej czynu przepisu art. 12 § 1 k.k.

Wreszcie sposób zachowania oskarżonego, który wynika z okoliczności uczestniczenia w obrocie i jego dalszego zachowania prowadzi do wniosku, że oskarżony z tej działalności przestępczej uczynił sobie stałe źródło dochodu . Potwierdza to regularność i systematyczność transakcji oraz sposób ich przeprowadzania. Sąd dał temu wyraz, stosownie do treści i kwalifikacji zarzucanego czynu poprzez ujęcie w niej przepisu art. 65 § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. P.

punkt III

punkt III

Przy wymiarze kary za przypisany oskarżonemu czyn Sąd uwzględnił treść wniosku złożonego w trybie art. 387 § 1 k.p.k. przez obrońcę oskarżonego, zmodyfikowanego w uzgodnieniu z prokuratorem, który od dokonania proponowanej przez siebie zmiany uzależnił brak swojego sprzeciwu wobec wniosku obrońcy.

Podstawą wymiaru kary, stosownie do treści art. 11 § 3 k.k. (pominiętego omyłkowo) był przepis art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani. Przewiduje on bowiem surowszą odpowiedzialność od przewidzianej w art. 59 ust.1 tej ustawy.

Przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożone jest karą od 2 lat do 12 lat pozbawienia wolności. Ponadto w związku z odpowiadaniem przez oskarżonego w warunkach, o których mowa w art. 65 k.k., sąd wymierza karę pozbawienia wolności w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Proponowana przez obrońcę oskarżonego kara nie mieściła się w tych granicach i dlatego też prokurator uzależnił swój brak sprzeciwu wobec wniosku z art. 387 k.p.k. od dokonania proponowanej przez siebie zmiany. Sprowadzała się ona zasadniczo do zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary z art. 60 § 2 k.k. i taki wniosek prokurator sformułował. Został ona zaakceptowany przez obrońcę, który wniósł o wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności. Jednocześnie prokurator uzależnił swój brak sprzeciwu od wymierzenia oskarżonemu grzywny, której wysokość także uzgodnił w porozumieniu z obrońcą oskarżonego.

Sąd zaaprobował tak sformułowany wniosek, uznając, za oskarżycielem i obrońcą, że nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k. byłaby niewspółmiernie surowa.

Przemawiały za tym takie okoliczności, jak dotychczasowy sposób życia oskarżonego, niekaranego za przestępstwo oraz jego postawa po popełnieniu przestępstwa (art. 60 § 2 pkt. 2 k.k.). Ujawnił wszystkie okoliczności związane z jego popełnieniem, zmienił swoje postepowania i prowadzi legalną działalność, stanowiącą podstawę utrzymania jego rodziny.

Proponowana kara, przy uwzględnieniu zasad jej wymiaru, określonych w art. 60 § 6 pkt. 3 k.k. stanowi w ocenie Sądu właściwą reakcję karną na zachowanie oskarżonego, jest adekwatna do stopnia jego zawinienia i zapewni przestrzeganie przez niego porządku prawnego. W świetle tych okoliczności Sąd przychylił się do wniosku obrońcy o wymierzenie proponowanej kary pozbawienia wolności.

Jednocześnie, mając na uwadze fakt, że oskarżony z przestępczej działalności osiągał korzyść majątkową (stałe źródło dochodu) w oparciu o treść art. 33 § 2 k.k. wymierzył oskarżonemu grzywnę obok kary pozbawienia wolności. Wymiar grzywny oraz wysokość jednej stawki dziennej zostały sformułowane przez obrońcę po modyfikacji, warunkującej brak sprzeciwu prokuratora. W ocenie Sądu tak orzeczona grzywny także stanowi właściwą reakcję karna na zachowanie oskarżonego, uzupełniając w ten sposób dolegliwość orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Ł. P.

punkt IV

punkt III

W związku z wymierzeniem oskarżonemu kary w wymiarze do jednego roku oraz faktem uprzedniej jego niekaralności Sąd, stosownie do złożonego wniosku z art. 387 § 1 k.p.k. i spełnieniu przesłanek do jego uwzględnienia zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby zaakceptowany przez oskarżyciela.

Z pełną przy tym uwagą Sąd analizował, czy wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania spełni swoją funkcję. Zgodnie z art. 69 k.k. Sąd przy podejmowaniu decyzji tego rodzaju bierze pod uwagę postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy tryb życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa i w wyniku własnej oceny ujawnionych okoliczności faktycznych dojść musi do przeświadczenia, że kara wymierzona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie wystarczająca dla osiągnięcia celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. O istnieniu racjonalnych podstaw do powzięcia takiego przeświadczenia przekonują Sąd zwłaszcza takie okoliczności jak wiek oskarżonego, a także fakt, że nie był do tej pory karany za przestępstwo. Oceniając warunki osobiste sprawcy Sąd wziął pod uwagę stopień rozwoju psychospołecznego oskarżonego, jego warunki materialne, rodzinne i wszystkie one przemawiały na korzyść oskarżonego.

W ocenie Sądu tak wymierzona kara będzie adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego, będzie dla niego realnie dolegliwa, przez co winna mu uzmysłowić niedopuszczalność podobnego zachowania w przyszłości. Oskarżony musi mieć świadomość tego, że każde zachowanie sprzeczne z ustalonym porządkiem prawnym spotka się z odpowiednią sankcją karną.

Ł. P.

punkt VII

punkt III

Także zgodnie ze złożonym wnioskiem w trybie art. 387 § 1 k.p.k. zobligowany treścią art. 45 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek przepadku korzyści majątkowej, jaką osiągnął on z przestępstwa. Jej wysokość została określona w zarzucie i następnie w przypisanym oskarżonemu czynie.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. P.

punkt V

punkt III

- z przepisu art. 63 § 1 k.k. wynika obowiązek zaliczenia na poczet orzeczonej kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności,

- równoważnik wskazany w przepisie – jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności (24 godziny) odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Już po ogłoszeniu wyroku Sąd dostrzegł pominięcie w złożonym wniosku z art. 387 § 1 k.p.k. obligatoryjnego orzeczenie o jednym ze środków z art.72 § 1 k.k. Zgodnie z tym przepisem zawieszając wykonanie kary, sąd zobowiązuje, a jeżeli orzeka środek karny, może zobowiązać skazanego do określonych w tym przepisie zachowań. W wydanym wyroku Sąd omyłkowo pominął orzeczenie jednego tych obowiązków.

Jego uzupełnienie możliwe jest w postępowaniu odwoławczym poprzez stosowny wniosek oskarżonego (wyrok zapadł w trybie konsensualnym), ewentualnie poprzez akceptację przez oskarżonego modyfikacji orzeczenia, wskazanej w środku odwoławczym przez oskarżyciela.

Brak ten może być „konwalidowany” także w toku postępowania wykonawczego poprzez złożenie wniosku w trybie art. 74 § 2 k.k. Zgodnie z nim sąd, wobec skazanego na karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, może w okresie próby ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt 3-8.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt VIII

Orzeczenie o zwolnieniu od należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych oparte zostało na treści art. 624 § 1 k.p.k., mając na względzie obecną sytuację majątkową oskarżonego, a także dolegliwość w postaci wysokości orzeczonej wobec niego grzywny. Takiemu rozstrzygnięciu nie sprzeciwiał się także prokurator.

1.Podpis