Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 49/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. K. (1)

czyny przypisane w pkt. I i II części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. K. (1) mieszkał we W. w mieszkaniu przy ul. (...), należącym do Z. Z., od którego wynajmował pokój.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

(dowód także dla kolejnych faktów przytoczonych w rubryce 1.1.1 formularza )

k. 81-83,

k. 84-85,

k. 322-324,

k. 401-403

Zeznania świadka Z. Z.

(dowód także dla kolejnych faktów przytoczonych w rubryce 1.1.1 formularza )

k. 49-51

k.461v-462

W dniu 3 czerwca 2022 r. M. K. (1) spotkał swoją dawną znajomą, W. C. (1). Oskarżony zaprosił ją do mieszkania Z. Z., celem wspólnego spożywania alkoholu.

Około godziny 16:00 M. K. (1) wyszedł z mieszkania, nie mówiąc ani Z. Z., ani W. C. (2) gdzie idzie.

Oskarżony udał się do sąsiedniej kamienicy, gdzie pod adresem ul. (...) mieszkał pokrzywdzony M. C..

Zeznania świadka W. C. (1)

(dowód także dla kolejnych faktów przytoczonych w rubryce 1.1.1 formularza )

k. 71-73

M. K. (1) udał się do M. C. celem wspólnego spożywania alkoholu. W trakcie spotkania pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym doszło do kłótni, a następnie do szarpaniny.

M. K. (1) dotkliwie pobił pokrzywdzonego, zadając mu liczne, silne ciosy – kopiąc go, uderzając pięściami, a także popychając na zawieszony na ścianie telewizor oraz przewracając na masywną ławę ze szklanym blatem.

Protokół oględzin miejsca – mieszkania przy ul. (...) we W.

k. 30-32,

Dokumentacja fotograficzna z oględzin miejsca znalezienia zwłok M. C.

k. 96-98,

Nagranie video z oględzin miejsca znalezienia zwłok M. C.

k. 100-101

Protokół pobrania materiału porównawczego od Z. Z. wraz z kartą rejestracyjną próbki biologicznej

k. 265-266,

k.306

Opinia nr Kr.73/22 z badań wykonanych w Pracowni Genetyki Sądowej Laboratorium Zakładu (...) Katedry Medycyny Sądowej (...) we W.

k. 294-304

Wykaz DRZ nr (...)

Wykaz DRZ nr (...)

k. 287

k. 246-247

Po pobiciu M. C. oskarżony M. K. (1) oddalił się z miejsca zdarzenia i wrócił do swojego miejsca zamieszkania, gdzie nadal przebywali W. C. (1) i Z. Z.. W trakcie rozmowy z W. C. (1) oskarżony powiedział, że podczas nieobecności w mieszkaniu kogoś pobił. Po chwili M. K. (1) oświadczył W. C. (2), że chce jej coś pokazać i w tym celu muszą opuścić mieszkanie. Udali się do sąsiedniego budynku, gdzie oskarżony zaprowadził W. C. (1) do mieszkania pokrzywdzonego M. C..

Po wejściu do mieszkania W. C. (1) zauważyła dotkliwie pobitego M. C. leżącego na podłodze i krztuszącego się krwią. Kobieta podbiegła do pokrzywdzonego i próbowała udzielić mu pierwszej pomocy, M. K. (1) odciągnął ją jednak od pobitego mężczyzny. Następnie oskarżony ze świadkiem opuścili mieszkanie.

Zeznania A. C.

(dowód także dla kolejnych faktów przytoczonych w rubryce 1.1.1 formularza )

k. 36-37,

k. 63-65,

k. 458-460

Po wyjściu z mieszkania M. K. (1) i W. C. (1) na klatce schodowej minęli R. B. (1), który szedł w odwiedziny do M. C.. W dniu 3 czerwca 2022 r. R. B. (1) był już w odwiedzinach u M. C. na kilka godzin przed zdarzeniem. M. C. nie miał wówczas żadnych obrażeń.

Widząc, że R. B. (1) zmierza w kierunku drzwi wejściowych do mieszkania M. C., oskarżony M. K. (1) zawrócił i uderzył R. B. (1) w twarz, przez co ten zachwiał się i spadł ze schodów. Na skutek uderzenia przez M. K. (1) R. B. (1) doznał obrażeń w postaci stłuczenia okolicy oka i zaczerwienienia gałki ocznej.

Oskarżony wraz z W. C. (1) opuścił budynek, zostawiając obu pokrzywdzonych i wrócił do swojego mieszkania.

R. B. (1) udał się do mieszkania M. C.. Po wejściu do środka R. B. (1) zorientował się, że M. C. leży na boku i jest dotkliwie pobity. Obrócił go na plecy i próbował reanimować, jednak nie dawało to żadnego efektu. W związku z tym R. B. (1) udał się do mieszkającej obok A. C. i poprosił ją o wezwanie pomocy, gdyż M. C. nie żyje. Kobieta użyczyła mu telefonu. Na miejsce zostało wezwane pogotowie ratunkowe i policja.

Zeznania świadka R. B. (1)

(dowód także dla kolejnych faktów przytoczonych w rubryce 1.1.1 formularza )

k. 53-55,

k. 460-461

Protokół oględzin osoby – R. B. (1) z dnia 04.06.2022 r.

k. 58-59

Protokół zatrzymania rzeczy od R. B. (1) – karta płatnicza A. Bank należąca do M. C.

k. 60-61

Bezpośrednio po zdarzeniu M. K. (1) wychodzącego z budynku widział syn sąsiadów, małoletni M. Z.. Uwagę dziecka zwróciło to, że zauważony przez niego mężczyzna miał „czerwone ręce”.

Zeznania świadka D. Z.

k. 39-41

k. 429v

Zeznania świadka małoletniego M. Z.

Płyta z nagraniem przesłuchania małoletniego świadka

Opinia sądowo-psychologiczna dot. Małoletniego świadka M. Z.

k. 143-144

k. 145

k. 181-191

Tego samego dnia, około dwóch godzin przed pobiciem M. C., w budynku, w którym pokrzywdzony mieszkał miała miejsce interwencja Policji. Po zakończeniu interwencji policjantka zauważyła dwie osoby, mężczyznę i kobietę, wychodzących z budynku.

Kilka godzin później ten sam patrol został skierowany do asysty dla grupy dochodzeniowo-śledczej, w związku z pobiciem M. C..

Po dotarciu na miejsce zdarzenia policjantka rozpoznała M. K. (1) i W. C. (1) jako kobietę i mężczyznę, których widziała wcześniej, wychodzących z budynku, gdzie znajdowało się mieszkanie pokrzywdzonego M. C..

Zeznania świadka P. M.

k. 43,

k. 235-236

k. 457-458

Po przybyciu na miejsce funkcjonariusze Policji rozpoczęli poszukiwania sprawcy pobicia. Świadkowie podali jego rysopis, a także wskazali, iż mężczyzna prawdopodobnie mieszka w sąsiednim budynku, pod adresem ul. (...).

Na miejsce zdarzenia został sprowadzony policyjny pies tropiący, który wskazał, że sprawca udał się w kierunku klatki schodowej pod adresem ul. (...).

W mieszkaniu dokonano zatrzymania wszystkich trojga znajdujących się tam osób: M. K. (1), W. C. (1) i Z. Z.. W toku czynności funkcjonariusze ustalili, że M. K. (1) pasuje do rysopisu sprawcy, podanego przez świadków pobicia.

W mieszkaniu przy ul. (...) funkcjonariusze zastali mężczyznę w wieku około 60 lat, leżącego na wznak na podłodze z rękami uniesionymi w górę. Mężczyzna miał ślady pobicia. Niezwłocznie podjęto czynności ratunkowe, jednak u pokrzywdzonego stwierdzono brak reakcji na bodźce zewnętrzne, spadek temperatury ciała oraz pojawienie się plam opadowych.

Notatka z użycia psa służbowego Policji do tropienia śladów ludzkich

k. 29

Zeznania świadka M. K. (2)

k. 227-229

k. 432

Zeznania świadka K. M.

k. 231-233

k.431v-432

Protokół zatrzymania M. K. (1) w dniu 03.06.2022 r.

Protokół oględzin osoby – M. K. (1) z dnia 03.06.2022 r.

Dokumentacja fotograficzna z oględzin osoby – M. K. (1)

Protokół pobrania krwi od M. K. (1) w dniu 04.06.2022 r. o godz. 2:50

k. 4-5,

k. 22-23,

k. 102-106,

k. 307

Po przyjeździe na miejsce zdarzenia pogotowie stwierdziło zgon M. C..

Karta medycznych czynności ratunkowych

Zapis badania EKG

Protokół zgonu M. C.

Protokół oględzin zwłok M. C.

Dokumentacja fotograficzna z oględzin zwłok M. C.

k. 33,

k. 34,

k. 35,

k. 69,

k. 112-114,

W wyniku pobicia przez M. K. (1) pokrzywdzony M. C. odniósł następujące obrażenia:

- liczne i masywne podbiegnięcia krwawe oraz otarcia naskórka, obrzęki tkanek i drobne rany tłuczone na twarzy i głowie, wylew krwawy w koniuszku języka, masywne podbiegnięcia krwią powłok miękkich czaszki po stronie lewej oraz lewego mięśnia skroniowego, krwiak podtwardówkowy oraz masywny krwiak podpajęczynówkowy niemal całej powierzchni mózgowia z krwawieniem do układu komorowego mózgowia;

- podbiegnięcia krwawe na tułowiu i lewym pośladku, masywne wylewy krwawe w tkance podskórnej grzbietu oraz drobne wylewy krwawe w mięśniach okolicy lędźwiowej grzbietu, złamania żeber III-VIII w linii pachowej przedniej oraz VI-VII, X-XII w linii pachowej środkowej po stronie lewej z częściowym rozerwaniem okolicznych mięśni międzyżebrowych i wylewami krwawymi w ich obrębie oraz z miejscowym rozerwaniem opłucnej ściennej; podbiegnięcie krwią torebek tłuszczowych obu nerek, podbiegnięcie krwią i drobne, powierzchowne pęknięcia torebki miąższu śledziony oraz wielomiejscowe rozerwanie krezki jelita cienkiego z masywnym krwotokiem do jamy brzusznej – 1800 ml krwi;

- podbiegnięcia krwawe na kończynach górnych i dolnych, otarcia naskórka na lewej kończynie górnej i prawej kończynie dolnej; niewielką ranę tłuczoną na lewym przedramieniu

U pokrzywdzonego stwierdzono nadto cechy obecność cech ostrej niewydolności krążeniowo-oddechowej w postaci obrzęku mózgu i płuc oraz cech śmierci nagłej w postaci płynności krwi, obfitości plam opadowych oraz przekrwienia narządów wewnętrznych.

Badanie krwi i płynu z gałki ocznej wykazało u pokrzywdzonego zawartość alkoholu etylowego w stężeniu 2,42 promila we krwi i 2,82 promila w płynie z gałki ocznej.

Wyniki sekcji zwłok i badań dodatkowych wskazały na to, że przyczyną nagłej i gwałtownej śmierci denata były obrażenia wielonarządowe z krwotokiem śródczaszkowym oraz masywnym krwotokiem do jamy brzusznej. Zmiany urazowe na ciele M. C. powstały od działania z różną siłą narzędzi tępych, tępokrawędzistych w mechanizmie czynnym lub biernym i mogły powstać w czasie i okolicznościach ustalonych w toku postępowania – na skutek pobicia przez M. K. (1).

Na etapie jurysdykcyjnym powołano biegłego z zakresu medycyny sądowej, który na podstawie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego ocenił, że stwierdzone u pokrzywdzonego M. C. obrażenia w zakresie ośrodkowego układu nerwowego oraz jamy brzusznej skutkujące krwawieniem spowodowały istnienie choroby realnie zagrażającej życiu w rozumieniu art. 156 §1 pkt 2 k.k. W ocenie biegłego obrażenia te zbiegły się, wspólnie powodując nagłą i gwałtowną śmierć pokrzywdzonego.

Sprawozdanie z sądowo-lekarskich oględzin i sekcji zwłok M. C.

Sprawozdanie z badań krwi i płynu z gałki ocznej na zawartość alkoholu etylowego u M. C.

Opinia sądowo-lekarska z dnia 27.06.2023 r. sporządzona przez biegłego lek. med. J. M. (1) dot. obrażeń odniesionych przez M. C.

Ustna opinia złożona do protokołu rozprawy przez biegłego J. M. (2) w toku postępowania sądowego

k. 156-166

k. 167

k. 474

k. 536v-537

W wyniku zdarzenia R. B. (1) doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia okolicy prawego oka i zaczerwienienia gałki ocznej, które to obrażenia mogły powstać od narzędzi tępych, tępokrawędzistych lub od uderzenia o takie narzędzia, w czasie i okolicznościach podawanych przez pokrzywdzonego. Biegły ocenił, iż obrażenia odniesione przez R. B. (1) stanowią naruszenie czynności narządów ciała na okres nie dłuższy niż 7 dni, tj. stanowią lekki uszczerbek na zdrowiu zgodnie z art. 157 §2 k.k.

Opinia sądowo-lekarska dotycząca obrażeń odniesionych przez R. B. (1)

k. 225-226

W ocenie biegłych psychiatrów M. K. (1) nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy aktualnie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie. Nie jest upośledzony umysłowo. Osobowość oskarżonego jest mało rozbudowana z cechami osobowości dyssocjalnej i chwiejnej emocjonalnie, o czym świadczą wczesne konflikty z prawem i brak dążności do stabilizacji. W krytycznym czasie M. K. (1) nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. W trakcie zdarzenia oskarżony był pod wpływem alkoholu, z czego wynikało jego agresywne zachowanie. Działania objęte zarzutem nie miały motywacji psychotycznej, lecz były wynikiem rozhamowującego działania alkoholu w konfliktowej sytuacji, w której znalazł się oskarżony.

Dokumentacja medyczna z hospitalizacji M. K. (1) w (...) Centrum (...) we W.

Opinia sądowo- psychiatryczna z dnia 30.04.2023 r.

k. 417

k. 418

M. K. (1) był w przeszłości objęty dozorem kuratorskim przy warunkowym przedterminowym zwolnieniu. Stwierdzono wówczas trudności z utrzymaniem kontaktu z podopiecznym ze względu na częste zmiany miejsca pobytu i zmiany numeru telefonu.

Wywiad środowiskowy sporządzono w oparciu o rozmowę z właścicielem mieszkania, w którym przed zdarzeniem M. K. (1) wynajmował pokój – Z. Z.. Postrzega on oskarżonego skrajnie negatywnie, z powodu regularnego spożywania przez niego alkoholu oraz agresywnego zachowania.

Wywiad środowiskowy

k. 136

Oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

M. K. (1) odbywał karę orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...) sygn. II K 1101/18 m.in. za czyny z art. 157 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. w okresie od 16.08.2018 r. do 16.07.2021 r. w Zakładzie Karnym w K..

Dane o karalności

Odpis wyroku Sądu Rejonowego dla (...) z dnia 04.10.2019 r. sygn. II K 1101/18

Odpis wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 23.01.2020 r. sygn. IV Ka 1602/19

Informacje o wyroku – wydruk z systemu (...)

Odpis wyroku Sądu Rejonowego dla (...) z dnia 10.12.2018 r. sygn. III K 485/18

Informacje o wyroku – wydruk z systemu (...)

k. 139-142,

k. 208-211,

k. 315-318

k. 213-215

k. 270-272

k. 279-281

k. 216

k. 273

k. 282

k. 217-218

k. 275

k. 284

k. 276

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

Sąd za wiarygodne uznał wyjaśnienia oskarżonego w takim zakresie, w jakim opisywał on charakter swojej znajomości z pokrzywdzonym M. C., a także w zakresie, w jakim wskazywał, że w dniu zdarzenia udał się do M. C. celem wspólnego spożywania alkoholu.

Sąd dał nadto wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w tej części, w której wyjaśnił on, iż między nim a pokrzywdzonym M. C. doszło do kłótni, w toku której wywiązała się między nimi szamotanina, w toku której M. K. (1) pobił pokrzywdzonego M. C., a następnie popchnął go na zawieszony na ścianie telewizor i przewróconą ławę.

W pozostałym zakresie Sąd ocenił wyjaśnienia M. K. (1) jako niewiarygodne, albowiem zgodnie z relacją oskarżonego miał on zadać pokrzywdzonemu zaledwie kilka ciosów w toku trwającej między nimi szarpaniny, a następnie opuścić jego mieszkanie. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci opinii biegłego i zeznań świadków jednoznacznie wskazuje jednak na to, że M. C. został dotkliwie pobity przez M. K. (1), a w wyniku odniesionych obrażeń zmarł. Sąd ocenił zatem jako całkowicie niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim odnosiły się one do charakteru i zakresu obrażeń zadanych pokrzywdzonemu M. C. przez M. K. (1).

Na powyższe wskazują przede wszystkim dowody w postaci sprawozdania z sądowo-lekarskich oględzin i sekcji zwłok oraz opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej, który stwierdził u pokrzywdzonego M. C. liczne i rozległe obrażenia wielonarządowe z krwotokiem śródczaszkowym oraz masywnym krwotokiem do jamy brzusznej, powstałe od działania z różną siłą narzędzi tępych, tępokrawędzistych w mechanizmie czynnym lub biernym.

Również częściowo Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, odnoszącym się do zdarzenia z udziałem R. B. (1). Za wiarygodną Sąd uznał tę część wyjaśnień M. K. (1), w której opowiada on o uderzeniu R. B. (1) w twarz, wskutek czego stracił on równowagę i spadł ze schodów. Fakt ten znajduje potwierdzenie w materiale dowodowym w postaci opinii sądowo-lekarskiej oraz zeznań świadków – R. B. (1), W. C. (1) i A. C.. Jednocześnie jako całkowicie niewiarygodną, albowiem nieznajdującą potwierdzenia w materiale dowodowym Sąd odrzucił tę część depozycji oskarżonego, w której opisuje on okoliczności, w jakich miało dojść do uderzenia pokrzywdzonego R. B..

Zeznania pokrzywdzonego R. B. (1)

Sąd ocenił zeznania pokrzywdzonego jako wiarygodne, albowiem były one spójne, logiczne i zbieżne z pozostałymi zgromadzonymi w sprawie dowodami. Depozycje R. B. (1) znalazły potwierdzenie przede wszystkim w opinii sądowo-lekarskiej odnoszącej się do obrażeń, które odniósł on na skutek uderzenia przez oskarżonego, jak również w zeznaniach A. C. – naocznego świadka zdarzenia.

Zeznania świadka Z. Z.

Sąd dokonał oceny zeznań świadka z zachowaniem należnego krytycyzmu, uwzględniając fakt, iż świadek wielokrotnie wspominał o problemach z pamięcią oraz dezorientacją. W ocenie Sądu nie było powodu, aby uznać świadka za nieprawdomównego, niemniej jednak do składanych przez niego zeznań Sąd podszedł z rezerwą, w szczególności co do podawanej przez świadka kolejności zdarzeń, dokonując ich weryfikacji przy pomocy innych zgromadzonych w sprawie dowodów.

Sąd miał również bezpośredni kontakt ze świadkiem i w oparciu o spostrzeżenia w czasie składania przez niego zeznań mógł nabrać osobistego przekonania, co do wiarygodności prezentowanych relacji.

Zeznania świadka W. C. (1)

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadka, gdyż były one spójne, logiczne, szczegółowe, a także znajdowały potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym.

Zeznania świadka A. C.

Sąd ocenił zeznania świadka jako w pełni wiarygodne, albowiem były one szczegółowe, konkretne, spójne i logiczne, a nadto znalazły potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Sąd uznał nadto zeznania A. C. za szczególnie istotne procesowo, albowiem słyszała ona odgłosy szarpaniny między M. K. (1) i M. C. oraz widziała oskarżonego wchodzącego i wychodzącego z mieszkania M. C.. Co więcej, A. C. była bezpośrednim świadkiem pobicia R. B. (1) przez M. K. (1). Na wysoki walor dowodowy zeznań świadka wpływa również fakt, iż była ona bezstronnym obserwatorem zaistniałych wydarzeń, co umożliwiło jej zachowanie wysokiego stopnia obiektywizmu.

A. C. przesłuchano dwukrotnie w toku postępowania przygotowawczego i wprawdzie w treści jej zeznań składanych w toku poszczególnych przesłuchań występowały rozbieżności, jednak w toku przesłuchania przed Sądem świadek zeznawała w sposób jasny i zdecydowany, a nadto jednoznacznie wyjaśniła wszystkie niejasności. Przy bezpośrednim kontakcie ze świadkiem i w oparciu o spostrzeżenia w czasie składania przez niego zeznań Sąd nabrał nadto osobistego przekonania, co do wiarygodności jego depozycji.

Zeznania świadków:

D. Z.

P. M.

M. K. (2)

K. M.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań ww. świadków, albowiem były one spójne, logiczne, szczegółowe oraz znajdowały oparcie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Wskazać przy tym należy, że żadna z wymienionych osób nie była bezpośrednim świadkiem pobicia M. C., co Sąd wziął pod uwagę przy ocenie zeznań wymienionych osób.

Zeznania świadka małoletniego M. Z.

Płyta z nagraniem przesłuchania małoletniego świadka

Opinia sądowo-psychologiczna dot. Małoletniego świadka M. Z.

Sąd ocenił zeznania świadka jako wiarygodne, przy czym do ich oceny podszedł z należytą ostrożnością, albowiem pochodziły od dziecka, postrzegającego świat inaczej, aniżeli robią to osoby dorosłe. Sąd wziął pod uwagę to, że pewne okoliczności związane ze zdarzeniem mogły być dla świadka niezrozumiałe, z uwagi na jego młody wiek – jak na przykład zauważona przez niego krew na klatce schodowej, którą chłopiec początkowo uznał za rozlany sok. W szczególności jednak Sąd uwzględnił to, że M. Z. widział oskarżonego bezpośrednio po zdarzeniu, zwracając uwagę na jego „czerwone ręce”.

Chłopca poddano badaniu psychologicznemu. W sporządzonej opinii biegły stwierdził, iż treść jego zeznań w wysokim stopniu spełnia kryteria psychologicznej wiarygodności, albowiem są one konkretne, wskazują na zaangażowanie wielu zmysłów, wskazują na przeżycia i doświadczenia dziecka.

Sąd uznał, iż zeznania świadka były spójne i logiczne, a przede wszystkim znalazły potwierdzenie w innych dowodach przeprowadzonych w sprawie, a zatem Sąd dał im wiarę.

Protokół oględzin osoby – R. B. (1) z dnia 04.06.2022 r.

Protokół zatrzymania rzeczy od R. B. (1) – karta płatnicza A. Bank należąca do M. C.

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodów w postaci dokumentów dotyczących przeprowadzanych czynności procesowych, których legalność i prawidłowość nie była również zakwestionowana w toku postępowania przygotowawczego.

Notatka z użycia psa służbowego Policji do tropienia śladów ludzkich

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu.

Protokół zatrzymania M. K. (1) w dniu 03.06.2022 r.

Protokół oględzin osoby – M. K. (1) z dnia 03.06.2022 r.

Dokumentacja fotograficzna z oględzin osoby – M. K. (1)

Protokół pobrania krwi od M. K. (1) w dniu 04.06.2022 r. o godz. 2:50

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodów w postaci dokumentów dotyczących przeprowadzanych czynności procesowych, których legalność i prawidłowość nie była również zakwestionowana w toku postępowania przygotowawczego.

Protokół oględzin miejsca – mieszkania przy ul. (...) we W.

Dokumentacja fotograficzna z oględzin miejsca znalezienia zwłok M. C.

Nagranie video z oględzin miejsca znalezienia zwłok M. C.

Wykaz DRZ nr (...)

Wykaz DRZ nr (...)

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodów.

Karta medycznych czynności ratunkowych

Zapis badania EKG

Protokół zgonu M. C.

Protokół oględzin zwłok M. C.

Dokumentacja fotograficzna z oględzin zwłok M. C.

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodów.

Sprawozdanie z sądowo-lekarskich oględzin i sekcji zwłok M. C.

Sprawozdanie z badań krwi i płynu z gałki ocznej na zawartość alkoholu etylowego u M. C.

Opinia sądowo-lekarska z dnia 27.06.2023 r. sporządzona przez biegłego lek. med. J. M. (1) dot. obrażeń odniesionych przez M. C.

Ustna opinia złożona do protokołu rozprawy przez biegłego J. M. (2) w toku postępowania sądowego

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania konkluzji przedstawionych w sprawozdaniu z sekcji zwłok M. C., albowiem zostało ono sporządzone przez profesjonalny podmiot, a w swej treści jest szczegółowe i zrozumiałe.

Za w pełni wiarygodną oraz szczególnie wartościową dowodowo Sąd uznał nadto opinię sądowo-lekarską. Sporządzając ją biegły dysponował kompletnym materiałem dowodowym, uwzględniając już także treść złożonych wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków przed Sądem, dlatego też w ocenie Sądu opinia ta charakteryzuje się wysokim walorem dowodowym. Opinia sporządzona przez biegłego była kompletna, a jej wnioski jednoznaczne, spójne i logiczne.

Opinia sądowo-lekarska dotycząca obrażeń odniesionych przez R. B. (1)

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania konkluzji przedstawionych w opracowanej przez profesjonalny podmiot, a w swej treści szczegółowej, zrozumiałej i pełnej opinii.

Protokół pobrania materiału porównawczego od Z. Z. wraz z kartą rejestracyjną próbki biologicznej

Opinia nr Kr.73/22 z badań wykonanych w Pracowni Genetyki Sądowej Laboratorium Zakładu (...) Katedry Medycyny Sądowej (...) we W.

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodów.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania konkluzji przedstawionych w opracowanej przez profesjonalny podmiot, a w swej treści szczegółowej, zrozumiałej i pełnej opinii z zakresu badań genetycznych śladów biologicznych.

Dokumentacja medyczna z hospitalizacji M. K. (1) w (...) Centrum (...) we W.

Opinia sądowo- psychiatryczna z dnia 30.04.2023 r.

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu w postaci dokumentacji medycznej oskarżonego.

Brak podstaw do kwestionowania konkluzji przedstawionych w sporządzonych przez profesjonalny podmiot, a w swej treści szczegółowych zrozumiałych i pełnych opinii odnoszącej się do stanu zdrowia psychicznego oskarżonego.

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu.

Dane o karalności

Odpis wyroku Sądu Rejonowego dla (...) z dnia 04.10.2019 r. sygn. II K 1101/18

Odpis wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 23.01.2020 r. sygn. IV Ka 1602/19

Odpis wyroku Sądu Rejonowego dla (...) z dnia 10.12.2018 r. sygn. III K 485/18

Informacje o wyrokach – wydruki z systemu (...)

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu w postaci danych o uprzedniej karalności oskarżonego.

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności orzeczeń wydanych przez Sądy.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

Protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości

k. 16-17

Sąd nie uwzględnił dowodu z przedmiotowego protokołu, albowiem nie ma on znaczenia dla ustalenia faktów w sprawie. W protokole nie podano imienia i nazwiska osoby, która miała zostać poddana badaniu, wpisując jedynie, iż miał to być „mężczyzna w wieku 19 lat, 180 cm wzrostu i 80 kg wagi, według oświadczenia zdrowy”. W treści protokołu wpisano nadto, iż mężczyzna „odmówił poddania się badaniu na obecność alkoholu w wydychanym powietrzu”. Wobec powyższego, przedmiotowy protokół nie zawiera żadnych informacji, które mogłyby być istotne z perspektywy dowodowej w niniejszej sprawie.

Zeznania świadka K. K. (2)

k. 199-200

k. 431-431v

Sąd nie uwzględnił dowodu z zeznań świadka, albowiem nie mają one znaczenia dla ustalenia faktów w sprawie. K. K. (2) jest córką pokrzywdzonego M. C., jednak od wielu lat nie utrzymywała ona kontaktu z ojcem. W toku przesłuchania świadek zeznała, że jej ojciec wyprowadził się z domu rodzinnego 30 lat temu i od tego czasu kontaktował się z córką jedynie incydentalnie. K. K. (2) nie posiadała żadnych informacji o zdarzeniu z dnia 03.06.2022 r., jej zeznania były lakoniczne i ograniczały się do wskazania, kiedy ostatnio i w jakich okolicznościach rozmawiała z pokrzywdzonym M. C.. Wobec powyższego dowód z zeznań tego świadka należało ocenić jako całkowicie nieprzydatny przy ocenie okoliczności stanowiących przedmiot postępowania.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

Sąd odrzucił tę część wyjaśnień oskarżonego, w których zaprzecza on, aby tak dotkliwie pobił M. C., iż pokrzywdzony zmarł w wyniku odniesionych obrażeń.

Wyjaśnieniom w tym zakresie przeczy jednak opinia sądowo-lekarska na okoliczność charakteru obrażeń odniesionych przez M. C.. W treści przedmiotowej opinii na podstawie przeprowadzonej sekcji zwłok oraz zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji medycznej wskazano, że liczne obrażenia odniesione przez pokrzywdzonego M. C. doprowadziły do jego nagłej i gwałtownej śmierci i mogły powstać na skutek pobicia. Fakt dotkliwego pobicia M. C. przez M. K. (1) wynika również z innych zgromadzonych w toku postępowania dowodów – zeznań W. C. (1), A. C. i R. B. (1).

Wszyscy trzej świadkowie zeznawali iż M. C. był pobity tak bardzo, że trudno było go rozpoznać, a nadto oskarżony bezpośrednio po zdarzeniu przyznał się W. C. (1), że kogoś pobił, a następnie zaprowadził ją do mieszkania pokrzywdzonego, gdzie ten leżał na podłodze, cały we krwi. Co szczególnie istotne, sąsiadka pokrzywdzonego A. C. zeznała, że słyszała huk i hałas dochodzące z mieszkania pokrzywdzonego, a następnie widziała wychodzącego stamtąd M. K. (1). Oskarżonego wchodzącego lub wychodzącego z miejsca zdarzenia widzieli również inni świadkowie – M. Z., Z. Z. i P. M..

W niniejszej sprawie za odrzuceniem wyjaśnień oskarżonego w tej części, w której odnosi się on do stopnia obrażeń zadanych pokrzywdzonemu przemawiają również względy logiki i doświadczenia życiowego Sądu. Za udowodnione należy uznać, iż między M. K. (1) a M. C. wywiązała się kłótnia, a następnie szarpanina, zauważyć jednak należy rażącą dysproporcję obrażeń, odniesionych przez obu mężczyzn. Jak ustalono w toku postępowania, w trakcie zatrzymania u M. K. (1) stwierdzono zasinienie oka oraz częściowo skrzepłą krew w lewym przewodzie nosowym, mogącą znaleźć się tam na skutek uderzenia, które to obrażenia mogły powstać w wyniku szamotaniny z pokrzywdzonym. Niemniej jednak obrażenia odniesione przez M. C. były znacznie bardziej rozległe – miały charakter wielonarządowy i doprowadziły do wystąpienia krwotoku śródczaszkowego oraz masywnego krwotoku do jamy brzusznej, co w konsekwencji spowodowało śmierć pokrzywdzonego. Na podstawie obrażeń odniesionych przez pokrzywdzonego biegły stwierdził, iż pokrzywdzony był wielokrotnie uderzany z bardzo dużą siłą, w tym kopany, uderzany pięściami i z bardzo dużą siłą rzucany o przedmioty otoczenia.

W ocenie Sądu za niewiarygodny należy zatem uznać podawany przez oskarżonego przebieg szarpaniny. Między M. K. (1) a M. C. istniała znacząca różnica wieku, powodująca również znaczną przewagę fizyczną oskarżonego nad pokrzywdzonym, który ponadto był w znacznym stanie nietrzeźwości. W tym stanie rzeczy za całkowicie niewiarygodne Sąd uznaje relacje oskarżonego, aby spowodował on u pokrzywdzonego opisane powyżej obrażenia broniąc się przed nim. Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie stwierdzić należy, iż między M. K. (1) a M. C. doszło do kłótni i szarpaniny, a następnie M. K. (1) dotkliwie pobił pokrzywdzonego do tego stopnia, iż ten zmarł na skutek odniesionych obrażeń.

Za całkowicie niewiarygodną, albowiem zupełnie sprzeczną z pozostałym materiałem dowodowym Sąd uznał nadto podawaną przez oskarżonego wersję wydarzeń w zakresie opisu okoliczności pobicia R. B. (1). Zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego, R. B. (1) również miał brać udział w spotkaniu towarzyskim z M. K. (1) i M. C., czemu jednak przeczy sam R. B. (1), jak również świadek A. C..

Po kłótni M. K. (1) z M. C. R. B. (1) miał podhaczyć oskarżonego nogą na klatce schodowej, na skutek czego oskarżony przewrócił się na posadzkę, a następnie kopać go. Następnie oskarżony uderzył R. B. (1) w twarz, przez co ten stracił równowagę i spadł ze schodów.

Przy ocenie wiarygodności wyjaśnień Sąd wziął pod uwagę, iż oskarżony znacznie modyfikował składane depozycje w zależności od aktualnej sytuacji procesowej. Na początkowym etapie postępowania M. K. (1) twierdził, że z powodu upojenia alkoholem w ogóle nie pamięta przebiegu zdarzenia. Oskarżony twierdził w szczególności, że nie pamięta, aby tego dnia kogoś bił. W toku postępowania, w miarę gromadzenia kolejnych dowodów, oskarżony składał coraz obszerniejsze wyjaśnienia, przedstawiając w nich jednak wersję wydarzeń kompletnie odmienną od ustaleń procesowych. Oskarżony prezentował wersję wydarzeń, w której pobicie M. C., a następnie R. B. (1), miało być wynikiem szarpaniny o niedopity alkohol. Depozycje M. K. (1) były ukierunkowane na przedstawienie go jako ofiary agresji ze strony obu pokrzywdzonych, którzy mieli pobić go, aby nie zabrał on ze sobą butelek z alkoholem. Wersji takiej całkowicie przeczą inne dowody, w tym w szczególności opinie z zakresu medycyny sądowej, odnoszące się do obrażeń odniesionych przez obu pokrzywdzonych, a także relacje świadków i zasady logiki i doświadczenia życiowego.

Wersji podawanej przez oskarżonego przeczy również opinia sądowo-lekarska odnosząca się do stwierdzonych u niego w chwili zatrzymania obrażeń. M. K. (1) podawał, iż powstały one na skutek ataku ze strony M. C., a następnie R. B. (1).

W ustnej opinii, wygłoszonej w toku rozprawy w dniu 02.10.2023 r. biegły z zakresu medycyny sądowej stwierdził, że w chwili oględzin ciała oskarżonego po zatrzymaniu, część stwierdzonych u niego obrażeń znajdowała się w zaawansowanej fazie gojenia, a zatem nie mogły powstać w sposób opisywany przez oskarżonego. Biegły ocenił, iż jedyne obrażenia M. K. (1), które mogły powstać w opisywany przez niego sposób, to zasinienie oka oraz częściowo skrzepła krew w przewodzie nosowym, mogąca wskazywać na jego uderzenie. Są to jednak obrażenia całkowicie niewspółmierne do tego, w jaki sposób – zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego – miała przebiegać jego szarpanina najpierw z M. C., a następnie z R. B. (1).

Mając na uwadze powyższe, na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności opinii z zakresu medycyny sądowej oraz zeznań świadków – w tym przede wszystkim R. B. (1), A. C. oraz W. C. (1) – Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego jako w znacznej mierze niewiarygodne.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, II

M. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego i wynikłe z niej ustalenia faktyczne powzięte przez Sąd prowadzą do wniosku, że oskarżony M. K. (1) swoim zachowaniem opisanym w punkcie I części wstępnej wyroku, zmodyfikowanym w punkcie I części dyspozytywnej wyroku wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 156 §1 i 3 k.k., którego istotą jest spowodowanie tzw. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, którego następstwem jest śmierć człowieka.

W zakresie popełnienia opisanego wyżej czynu wina i sprawstwo M. K. (1) nie budzą wątpliwości. W przedmiotowej sprawie w sposób bezsporny i jednoznaczny ustalono bowiem, że oskarżony pobił M. C. tak dotkliwie, iż zmarł on w wyniku odniesionych obrażeń.

Spowodowanie uszczerbku na zdrowiu jest pojęciem szerokim. Obejmuje naruszenia czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia różnego rodzaju i różnego stopnia (Berent J., Kubiak R., Smędra A., Rodzaje uszczerbków, s. 5-11). Ustawodawca przyjął podział na trzy rodzaje skutków wywołanych przez sprawcę, ze względu na rodzaj spowodowanego uszczerbku na zdrowiu: ciężki (art. 156), inny niż określony w art. 156 (art. 157 § 1), tzw. średni, i powodujący naruszenie narządu ciała lub rozstrój zdrowia na czas nieprzekraczający 7 dni (art. 157 § 2), tzw. lekki. Każdy z tych przepisów określa odrębny, samoistny typ czynu zabronionego. Istotą czynu z art. 156 §1 k.k. jest spowodowanie u pokrzywdzonego tak poważnych obrażeń, iż stanowić one będą ciężki uszczerbek na zdrowiu. Ustawodawca przewidział przy tym w §3 typ kwalifikowany ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, charakteryzujący się jego następstwem w postaci śmierci człowieka.

Zbrodnię z art. 156 § 3 k.k. charakteryzuje mieszana strona podmiotowa. Spowodowanie skutku w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu musi być objęte umyślnością (zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym), natomiast dalszy skutek, jakim jest następstwo w postaci śmierci ofiary, musi być spowodowane nieumyślnie. To właśnie owa nieumyślność w zakresie spowodowanego następstwa odróżnia odmianę kwalifikowaną przestępstwa z art. 156 § 3 k.k. od typu przestępstwa zabójstwa. Za Sądem Apelacyjnym we Wrocławiu, wskazać należy, że: „ Tym, co odróżnia przestępstwo z art. 156 § 3 k.k. od zabójstwa dokonanego w zamiarze ewentualnym, jest strona podmiotowa czynu. Tym co je różni, w sytuacji, gdy sprawca ma świadomość możliwości nastąpienia skutku w postaci śmierci, to jego nastawienie psychiczne do tej możliwości (akceptacja lub jej brak)” (zob. wyrok SA we Wrocławiu z 6.03.2014 r., II AKa 34/14, LEX nr 1451862, wyrok SA w Katowicach z 14.06.2017 r., II AKa 170/17, LEX nr 2343435; por. też wyrok SA w Poznaniu z 20.09.2019 r., II AKa 59/19, LEX nr 3057930; wyrok SA w Warszawie z 12.03.2021 r., II AKa 172/20, LEX nr 3184225, oraz wyrok SA w Warszawie z 25.02.2021 r., II AKa 133/20, LEX nr 3184238).

Istotą umyślności jest zamiar popełnienia czynu zabronionego. Oznacza on świadomość sprawcy i jego wolę urzeczywistnienia swoim zachowaniem (działaniem lub zaniechaniem) znamion czynu zabronionego – jego strony przedmiotowej, przedmiotu i podmiotu (Wąsek [w:] Górniok i in., t. 1, s. 105; por. także Giezek, Strona, s. 92–97; Giezek, Świadomość, s. 73 i n. w: Budyn-Kulik Magdalena. Art. 9. W: Kodeks karny. Komentarz aktualizowany. System Informacji Prawnej LEX, 2019.) Rozróżnia się przy tym dwie postacie zamiaru – bezpośredni i ewentualny. Kwestia zamiaru bezpośredniego co do zasady nie budzi zastrzeżeń, występuje on bowiem w sytuacji, w której sprawca chce popełnić czyn zabroniony. Zamiar ewentualny polega zaś na tym, że – cytując stanowisko przyjęte w doktrynie – „ sprawca ani chce, ani nie chce popełnienia czynu zabronionego”, ale przewidując możliwość jego popełnienia, godzi się na to (vide Budyn-Kulik Magdalena. Art. 9. W: Kodeks karny. Komentarz aktualizowany. System Informacji Prawnej LEX, 2019). Co przy tym istotne, zamiar – choć istnieje tylko w świadomości sprawcy – jest faktem psychologicznym i jako taki podlega identycznemu dowodzeniu, jak okoliczności strony przedmiotowej, z zastosowaniem odpowiednich zasad dowodzenia bądź wnioskowania. Dokonując oceny zamiaru uznaje się przy tym, że jeśli sprawca nie wyraził go słowami, wnioskuje się o nim z okoliczności zajścia (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 grudnia 2006 r. II KK 92/06, OSNwSK 2006/1/2576, LEX nr 324669).

Istota zamiaru pełni zatem kluczową rolę w dokonaniu prawidłowej subsumpcji zachowania oskarżonego do określonej normy prawnej.

W ocenie Sądu, zgromadzony w toku niniejszego postępowania materiał dowodowy dostarczył podstaw do przyjęcia, iż oskarżony M. K. (1) działał w zamiarze spowodowania u pokrzywdzonego M. C. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, przy czym jednocześnie zamiarem tym nie obejmował skutku w postaci śmierci tego pokrzywdzonego.

W dniu zdarzenia oskarżony wspólnie z M. C. spożywał alkohol. Pokrzywdzony nie miał wówczas żadnych obrażeń. M. K. (1) wiedział przy tym, że po spożyciu alkoholu jest skłonny do agresji i przemocy, za co zresztą był już uprzednio karany sądownie. W trakcie spotkania towarzyskiego między mężczyznami wywiązała się kłótnia, a następnie szamotanina, w toku której M. K. (1) dotkliwie pobił pokrzywdzonego M. C.. Oskarżonego i pokrzywdzonego dzieliła znaczna różnica wieku, powodująca również znaczną dysproporcję w zakresie warunków fizycznych. Pokrzywdzony znajdował się nadto pod znacznym wpływem alkoholu – w trakcie badań toksykologicznych stwierdzono u niego zawartość alkoholu we krwi na poziomie 2,42 promila. Z uwagi na powyższe, M. K. (1) miał nad M. C. jednoznaczną przewagę fizyczną w starciu, które się między nimi wywiązało. Zamiast podjęcia działań zmierzających do deeskalacji konfliktu z M. C., oskarżony pobił go dotkliwie, a następnie opuścił jego mieszkanie. Na skutek obrażeń odniesionych w wyniku pobicia, M. C. zmarł.

Biegły z zakresu medycyny sądowej stwierdził , że obrażenia spowodowane u pokrzywdzonego przez M. K. (1) „ zostały zadane z bardzo dużą siłą i była to bardzo duża ilość zadawanych uderzeń, które mogą być skutkiem jak wyjaśnił sam oskarżony wynikiem kopania, uderzania pięściami, rzucania o przedmioty otoczenia z bardzo dużą siłą.”

W trakcie sekcji zwłok u pokrzywdzonego ujawniono liczne, dotkliwe obrażenia, a konkretnie:

- liczne i masywne podbiegnięcia krwawe oraz otarcia naskórka, obrzęki tkanek i drobne rany tłuczone na twarzy i głowie, wylew krwawy w koniuszku języka, masywne podbiegnięcia krwią powłok miękkich czaszki po stronie lewej oraz lewego mięśnia skroniowego, krwiak podtwardówkowy oraz masywny krwiak podpajęczynówkowy niemal całej powierzchni mózgowia z krwawieniem do układu komorowego mózgowia;

- podbiegnięcia krwawe na tułowiu i lewym pośladku, masywne wylewy krwawe w tkance podskórnej grzbietu oraz drobne wylewy krwawe w mięśniach okolicy lędźwiowej grzbietu, złamania żeber III-VIII w linii pachowej przedniej oraz VI-VII, X-XII w linii pachowej środkowej po stronie lewej z częściowym rozerwaniem okolicznych mięśni międzyżebrowych i wylewami krwawymi w ich obrębie oraz z miejscowym rozerwaniem opłucnej ściennej; podbiegnięcie krwią torebek tłuszczowych obu nerek, podbiegnięcie krwią i drobne, powierzchowne pęknięcia torebki miąższu śledziony oraz wielomiejscowe rozerwanie krezki jelita cienkiego z masywnym krwotokiem do jamy brzusznej – 1800 ml krwi;

- podbiegnięcia krwawe na kończynach górnych i dolnych, otarcia naskórka na lewej kończynie górnej i prawej kończynie dolnej; niewielką ranę tłuczoną na lewym przedramieniu

U pokrzywdzonego stwierdzono nadto obecność cech ostrej niewydolności krążeniowo-oddechowej w postaci obrzęku mózgu i płuc oraz cech śmierci nagłej w postaci płynności krwi, obfitości plam opadowych oraz przekrwienia narządów wewnętrznych.

Charakter powyższych obrażeń powoduje, iż w sposób bezsporny należy je zakwalifikować jako spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Jednocześnie w niniejszej sprawie jednoznacznie ustalono, że to właśnie na skutek powyższych obrażeń pokrzywdzony M. C. zmarł. Konkluzje z uznanej za wiarygodną przez Sąd opinii sądowo-lekarskiej wskazywały przy tym jednoznacznie, iż doznane przez pokrzywdzonego obrażenia mogły powstać w okolicznościach ustalonych w toku postępowania.

Oskarżony wprawdzie nie przyznał się do winy i w toku postępowania utrzymywał, że do pobicia M. C. doszło na skutek tego, iż to pokrzywdzony jako pierwszy zaatakował oskarżonego, a następnie wywiązała się między nimi szarpanina, w toku której M. K. (1) uderzał pokrzywdzonego przede wszystkim po to, aby obronić się przed jego ciosami. Konkluzje z opinii biegłego, złożonej ustnie do protokołu rozprawy w dniu 02.10.2023 r. przeczyły takiej wersji wydarzeń, podawanej przez M. K. (1). Biegły wskazał, iż u oskarżonego w chwili zatrzymania stwierdzono szereg obrażeń, przy czym część z nich znajdowała się już w zaawansowanym stadium gojenia, nie mogły zatem powstać raptem kilka godzin wcześniej. Jedynymi obrażeniami, które mogły powstać u oskarżonego w opisywany przez niego sposób było zasinienie oka oraz częściowo skrzepła krew w nosie, wskazująca na możliwość jego uderzenia w twarz. Nie wykluczając zatem faktu, iż między M. K. (1) a M. C. doszło do przepychanki, na podstawie obrażeń stwierdzonych u obu mężczyzn należy jednoznacznie odrzucić twierdzenia oskarżonego wskazujące na to, iż była to wyrównana walka. Kierując się logiką i zasadami doświadczenia życiowego należałoby raczej przyjąć, iż do uderzenia M. K. (1) doszło, kiedy M. C. bronił się przed ciosami zadawanymi przez oskarżonego, nie odwrotnie. O powyższym świadczy przede wszystkim fakt, iż z uwagi na opisaną już powyżej dysproporcję w zakresie siły fizycznej oskarżony mógłby z łatwością poradzić sobie z ewentualnym atakiem ze strony pokrzywdzonego bez zadawania mu tak wielu obrażeń. Tymczasem M. C. został pobity do takiego stopnia, iż osoby znające go z widzenia – W. C. (1), A. C. czy R. B. (1) – tuż po zdarzeniu mieli problem z jego rozpoznaniem.

Dokonując analizy zamiaru, jaki tempore criminis przyświecał oskarżonemu Sąd miał na uwadze przesłanki przedmiotowe tj. siłę oraz ilość zadanych ciosów, a także spowodowane u pokrzywdzonego obrażenia i ich umiejscowienie. Nie należało jednak w żadnej mierze abstrahować także od powodu zajścia i motywów, które kierowały oskarżonym. Znaczenie w tej ocenie miały również właściwości osobiste, dotychczasowy tryb życia oraz zdolność oskarżonego do oceny sytuacji i przewidywania skutków swojego zachowania. Analiza tych przesłanek doprowadziła Sąd do uznania, iż oskarżony M. K. (1) działał w zamiarze bezpośrednim spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu u pokrzywdzonego M. C.. Czyn ten nie były wprawdzie w żadnej mierze zaplanowany, lecz wynikał z konfliktu, który wywiązał się między oskarżonym, a pokrzywdzonym M. C..

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wykluczono zatem pierwotnie podawaną przez oskarżonego wersję, że w zasadzie pobił on M. C. w obronie własnej, gdyż to pokrzywdzony atakował go i chciał mu odebrać butelki z alkoholem. Przeczy jej bowiem ilość i dotkliwość obrażeń stwierdzonych u pokrzywdzonego, zestawiona z powierzchownymi obrażeniami twarzy u oskarżonego, który – jak podawał – miał być bity pięścią, rzucany na ziemię i popychany, a nawet kopany przez R. B. (1). Jak już wspominano powyżej, za taką oceną wersji wydarzeń podawanej przez M. K. (1) przemawiają również względy logiki oraz doświadczenia życiowego, zgodnie z którymi nie sposób uznać, aby pokrzywdzony stanowił realne zagrożenie dla oskarżonego, który miał nad nim znaczną przewagę fizyczną.

Dla oceny zamiaru oskarżonego istotna była przy tym jego postawa bezpośrednio po zdarzeniu. Po pobiciu pokrzywdzonego M. C. wrócił on do swojego miejsca zamieszkania, gdzie kontynuował spożywanie alkoholu z W. C. (1) i Z. Z.. Dopiero w toku rozmowy ujawnił, że po wyjściu z mieszkania kogoś pobił. Następnie wraz z W. C. (1) udał się na miejsce zdarzenia, jednakże z okoliczności sprawy wynika iż nie miało to na celu na przykład udzielenia pomocy pokrzywdzonemu, lecz „pochwalenie się” znajomej, mówił on bowiem, że „chce jej coś pokazać”. Co więcej, kiedy po wejściu do mieszkania W. C. (1) odkryła, że znany jej z widzenia M. C. został dotkliwie pobity i chciała udzielić mu pomocy, oskarżony zaczął odciągać kobietę od pokrzywdzonego, a następnie razem opuścili mieszkanie.

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu z art. 157 §2 k.k. opisanego w pkt. II części wstępnej wyroku nie budziła wątpliwości Sądu. Przywołany przepis penalizuje spowodowanie lekkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia trwającego nie dłużej niż 7 dni. Fakt uderzenia R. B. (1) w twarz, wskutek czego spadł on ze schodów, toku niniejszego postępowania nie stanowił kwestii spornej. Faktu tego nie kwestionował zresztą sam oskarżony, który przyznał się do uderzenia R. B. (1). Oskarżony wskazał przy tym, że uczynił to w odpowiedzi na ciosy i kopnięcia, które miał mu zadawać pokrzywdzony R. B. (1). Zgodnie z przedstawianą przez oskarżonego wersją wydarzeń R. B. (1) miał go zaatakować po tym, gdy opuścił on mieszkanie M. C., chcąc odebrać mu butelki z alkoholem. Pokrzywdzony R. B. miał doprowadzić do przewrócenia się oskarżonego, a następnie kopać go i bić. Na to oskarżony miał zareagować uderzeniem pokrzywdzonego w twarz, przez co stracił on równowagę i przewrócił się na schodach. Powyższej wersji przeczą jednak pozostałe zgromadzone w sprawie dowody, w tym w szczególności zeznania samego R. B. (1), a także świadka A. C., która była naocznym świadkiem całej sytuacji. Jak również wspomniano już powyżej, u oskarżonego M. K. (1) nie stwierdzono obrażeń wskazujących na to, że w dniu zdarzenia ktokolwiek miał go bić, ani tym bardziej kopać.

Dla ustalenia zamiaru popełnienia czynu z art. 157 §1 i §2 k.k. istotne jest wykazanie, że zamiar sprawcy obejmował nie jakiekolwiek naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia, ale w aspekcie choćby ewentualnym co najmniej lekki uszczerbek na zdrowiu, w tym wynikający np. ze sposobu działania sprawcy. Ponadto między zachowaniem sprawcy a skutkiem musi istnieć związek przyczynowy, choć oczywiście nie jest wymagane uświadomienie sobie przez niego dokładnego przebiegu tego związku.

Spójny materiał dowodowy w postaci zeznań pokrzywdzonego R. B. (1) oraz świadków, a także i opinii sądowo-lekarskiej dot. obrażeń odniesionych przez pokrzywdzonego pozwoliły na niebudzące wątpliwości stwierdzenie, że oskarżony spowodował u pokrzywdzonego obrażenia w postaci podbitego oka i zaczerwienionej gałki ocznej , co stanowiło lekki uszczerbek na zdrowiu w postaci rozstroju zdrowia trwającego nie dłużej niż 7 dni.

Na ustalenie zamiaru działania w zakresie przypisanego M. K. (1) czynu z art. 157 §2 k.k. wpływ miał charakter odniesionych przez R. B. (1) obrażeń oraz okoliczności jego zranienia. Zgromadzony materiał dowodowy zestawiony z dynamiką zdarzenia pozwolił na ustalenie, że do uderzenia R. B. (1) doszło w sytuacji, gdy chciał on odwiedzić kolegę – M. C.. Widząc to M. K. (1), który chwilę wcześniej dotkliwie pobił M. C. i nie chciał, aby R. B. (1) się o tym dowiedział, podjął decyzję o odstraszeniu go poprzez uderzenie. Należy przy tym wskazać, że oskarżony podjął się tego działania świadomie i celowo, chcąc spowodować, aby pokrzywdzony zrezygnował z odwiedzin kolegi. W momencie krytycznym w zdarzeniu uczestniczyła też W. C. (1), która nakazywała oskarżonemu zostawienie R. B. (1) w spokoju. Dynamika zdarzenia, a także logiczne rozumowanie uwzględniające kontekst sytuacji wskazują na to, że do zranienia R. B. (1) doszło celowo, aby zdekoncentrować go i spowodować, by nie odwiedził on M. C., a nadto dać sprawcy czas na opuszczenie miejsca zdarzenia.

W toku analizy ustalonych w sprawie okoliczności Sąd wziął również pod uwagę fakt, iż w zakresie obu zarzuconych czynów oskarżony działał w warunkach recydywy wielokrotnej, będąc uprzednio skazanym między innymi za czyny z art. 157 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...) z dnia 04.10.2019 r. w sprawie o sygn. II K 1108./18 na karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w Zakładzie Karnym w K. w okresie od 16 sierpnia 2018 r. do 16 lipca 2021 r., kiedy został warunkowo przedterminowo zwolniony.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż oskarżony w zakresie przypisanych mu czynów działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Brak było przesłanek wyłączających winę i bezprawność przypisanych mu czynów.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K. (1)

I, II

I, II

Oskarżony w zakresie przypisanych mu przestępstw działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Brak było okoliczności wyłączających winę bądź bezprawność przypisanych czynów.

Taką okolicznością nie mogło być w szczególności to, że tempore criminis M. K. (1) znajdował się pod wpływem alkoholu, albowiem oskarżony dobrowolnie się w niego wprawił, a nadto znał skutki działania alkoholu na swój organizm. W chwili popełnienia czynów oskarżony nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej poczytalności i w pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranego działania.

Ustalając wymiar kar Sąd miał na względzie okoliczności obciążające w postaci: znacznego stopnia szkodliwości społecznej zarzuconych czynów, działania oskarżonego pod wpływem alkoholu, godzenia w tak istotne dobro chronione prawem jak zdrowie człowieka.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił również to, że oskarżony bagatelizuje fakt nadużywania przez siebie alkoholu, jak również to, że po jego spożyciu jest agresywny i stosuje przemoc wobec innych osób, za co zresztą M. K. (1) był w przeszłości karany sądownie.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na względzie wszystkie dyrektywy jej wymiaru, a w szczególności zawarte w art. 53 k.k.

Kształtując wymiar kary wobec M. K. (1) Sąd wziął również pod uwagę to, że oskarżony dopuścił się przypisanych mu czynów w warunkach wielokrotnej recydywy, wobec czego przy wyrokowaniu zastosowano art. 64 §2 k.k.

Sąd wymierzył kary według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (por. postanowienie SN z dnia 26 stycznia 2011 r., III KK 335/10, LEX nr 736755).

M. K. (1)

III

I, II

Wymierzając karę łączną Sąd opierał się na treści przepisów art. 85 §1 k.k. oraz art. 86 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją Kodeksu Karnego, która weszła w życie z dniem 1 października 2023 r. W ustalonym w sprawie stanie faktycznym Sąd doszedł do przekonania, że kara łączna w wymiarze 15 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności spełni swoje ustawowo określone cele, w szczególności w zakresie prewencji generalnej, a jednocześnie pozostanie adekwatna do powagi czynów objętych wyrokiem.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwartE w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K. (1)

IV.

I, II

Na podstawie art. 63 §1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania oraz tymczasowego aresztowania.

M. K. (1)

V-VI.

I, II

Na podstawie art. 230 §2 k.p.k. oraz art. 231 §1 k.p.k. w wyroku zawarto rozstrzygnięcie w przedmiocie dowodów rzeczowych.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie zasądzenia adw. J. B. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu znajdowało swoje oparcie w przepisach art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k., art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze i § 17 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 5 i § 20 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 (Dz.U.2019.18 t.j.) w sprawie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

VIII.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 626 § 1 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

Analiza sytuacji materialnej i osobistej oskarżonego doprowadziła Sąd do przekonania, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do zwolnienia M. K. (1) z obowiązku poniesienia kosztów i opłaty.

Podpis

SSO Tomasz Kaszyca SSO Agnieszka Marchwicka