Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 81/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

W. C. (1)

W dniu 1 listopada 2022 r. w W., w rejonie (...), działając z zamiarem bezpośrednim spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu M. S. (1) w postaci długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu w ten sposób, że przy użyciu karabinka pneumatycznego marki H. (...) oddał strzał śrutem w okolicę jamy brzuszącej pokrzywdzonej, powodując ranę postrzałową brzucha z perforacją i krwiakiem jelita grubego w obrębie prawej części poprzecznicy z następstwami w postaci pozostawienia ołowianej śruciny w jamie brzusznej

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony W. C. (1) i jego wieloletnia konkubina pokrzywdzona M. S. (1) zamieszkiwali w domku na terenie ogródków działkowych w W.. Od roku 2020 strony z powodu stosowania przez oskarżonego przemocy i wdrożenia procedury Niebieskiej Karty nie pozostawały we wspólnym pożyciu, ale nadal oskarżony i pokrzywdzona zamieszkiwali razem – M. S. (1) zajmowała piętro altany, a oskarżony zamieszkał na dole. Oskarżony W. C. (1) regularnie od wielu lat nadużywał alkoholu, stawał się pod jego wpływem agresywny i wywoływał awantury, w trakcie których wyzywał pokrzywdzoną słowami wulgarnymi.

Oskarżony W. C. (1) około roku 2017 zakupił karabinek pneumatyczny marki H. (...). Była to broń typu wiatrówka ładowana śrutem, za pomocą której oskarżony odstraszał ptaki żerujące na drzewach owocowych. Latem 2022 r. oskarżonego odwiedził sąsiad T. B. (1), spożywali razem alkohol i doszło do kłótni pomiędzy nimi, w trakcie której oskarżony zagroził użyciem wiatrówki. T. B. (1), wiedząc, że oskarżony pod wpływem alkoholu staje się agresywny i nieprzewidywalny zaczął uciekać i widział, jak z altany wychodzi oskarżony trzymając w ręku wiatrówkę, którą wycelował w jego kierunku. Oskarżony W. C. (1) najprawdopodobniej nie oddał wówczas strzału i po pewnym czasie pogodził się z sąsiadem.

W dniu 1 listopada 2022 r. oskarżony W. C. (1) od godzin porannych spożywał alkohol w postaci bimbru i piwa. Przed południem oskarżonego odwiedził sąsiad T. B. (1) – spożywali wówczas wspólnie alkohol, ale oskarżony zachowywał się spokojnie. Około godziny czternastej T. B. (1) udał się na cmentarz w związku z Dniem Wszystkich Świętych, po czym ponownie przyszedł po godzinie szesnastej do oskarżonego. Około godziny osiemnastej oskarżony wyprosił sąsiada oświadczając, że chce położyć się spać. Oskarżony znajdował się już wtedy pod znacznym wpływem alkoholu. Pokrzywdzona M. S. (1) również zamierzała się położyć i wyłączyła lampę ledową, co zdenerwowało oskarżonego, który rzucił latarką o podłogę. Pokrzywdzona zabrała wówczas swój laptop i telefon i poszła po schodach na górę. Oskarżony kazał pokrzywdzonej oddać laptopa twierdząc, że jest on jego własnością, krzyczał, że pokrzywdzona nie będzie oglądała żadnych filmów. Pokrzywdzona nie reagowała, miała nadzieję, że oskarżony się uspokoi, ale ten krzyknął „kurwo, nie słyszysz, już idę po ciebie”. W. C. (1) wszedł po schodach na górę, podszedł do leżącej na materacu pokrzywdzonej, złapał ją oburącz za szyję i kazał jej znieść laptopa na dół. Doszło do szamotaniny, oskarżony szarpał pokrzywdzoną za włosy, przyciskał ją do podłogi. W pewnym momencie pokrzywdzona zaczęła drapać oskarżonego, chwyciła odświeżacz do powietrza w plastikowym pojemniku i zaczęła uderzać nim w głowę oskarżonego, który ostatecznie zszedł na dół, cały czas jednak wyzywając wulgarnie pokrzywdzoną i odgrażając się jej. M. S. (1) usiadła na górze schodów i kiedy oskarżony ponownie próbował wejść na górę, odpychała go nogami i ponownie uderzyła oskarżonego dwukrotnie wkładem do odświeżacza w okolice czoła. Pokrzywdzona przez cały czas prosiła oskarżonego, aby dał jej spokój i zszedł na dół. Oskarżony powiedział do pokrzywdzonej, że ma wiatrówkę i ją załatwi – M. S. (1) nie potraktowała tej groźby poważnie i położyła się na materacu. Po chwili usłyszała odgłos przeładowania wiatrówki i postanowiła opuścić dom – zbiegła po schodach na dół, a wówczas oskarżony strzelił w jej kierunku z wiatrówki trzymanej na wysokości biodra, trafiając ją w prawą stronę jamy brzusznej. Pokrzywdzona złapała się za brzuch i wybiegła z domku udając się w kierunku wyjścia z ogródków działkowych, w międzyczasie zawiadamiając o zdarzeniu dyspozytora numeru ratunkowego 112. Po opuszczeniu terenu ogródków działkowych pokrzywdzona położyła się na ziemi przy rowie, po chwili na miejsce przyjechali ratownicy medyczni Pogotowia (...), którzy udzielili pokrzywdzonej pierwszej pomocy, a następnie M. S. (1) została przewieziona do Szpitala Miejskiego w O..
W wyniku postrzelenia przez oskarżonego pokrzywdzona odniosła obrażenia ciała w postaci rany postrzałowej brzucha z perforacją i krwiakiem jelita grubego w obrębie prawej części poprzecznicy – według specjalisty medycyny sądowej obrażenia te spowodowały ciężki uszczerbek na zdrowiu określony w art. 156 kk w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, które naraziły pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia.

W wydanej na potrzeby postępowania przygotowawczego opinii specjalista medycyny sądowej stwierdził, że z dostępnych materiałów wynika, że M. S. (2) odniosła obrażenia ciała w postaci rany postrzałowej brzucha z perforacją i krwiakiem jelita grubego w obrębie prawej części poprzecznicy z następstwami w postaci pozostawania ołowianej śruciny w jamie brzusznej. Obrażenia te mogły powstać w czasie i okolicznościach podanych przez pokrzywdzoną, tzn. wskutek postrzału ołowianą śruciną wystrzeloną z karabinku pneumatycznego. Obrażenia te spowodowały ciężki uszczerbek na zdrowiu określony w artykule 156 kk w postaci choroby realnie zagrażającej życiu i doszło do narażenia pokrzywdzonej na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia. W opinii biegłego brak interwencji chirurgicznej w sytuacji zaistnienia perforacji jelita grubego skutkowałby wydostaniem się treści kałowej oraz bytujących w jelicie grubym drobnoustrojów do jamy otrzewnej. Następstwem tej sytuacji byłoby zapalenie otrzewnej, a dalszy brak leczenia najprawdopodobniej skutkowałby zgonem M. S. (1). Ponieważ czynności wdrożone zostały na skutek wezwania pogotowia ratunkowego przez osobę inną niż oskarżony, biegły wskazał, iż brak jest podstaw do przyjęcia, że jego działanie przyczyniło się do wdrożenia czynności zapobiegających rozwojowi sytuacji przedstawionej powyżej. Według biegłego skutek w postaci spowodowania perforacji jelita grubego najprawdopodobniej spowodowałoby zgon M. S. (1) w sytuacji niewdrożenia czynności leczniczych wobec niej.

W wydanej na potrzeby postępowania przygotowawczego opinii biegły sądowy z zakresu badań broni i balistyki stwierdził, że przekazany do badań jeden pojedynczy karabinek pneumatyczny H. kaliber (...) numer (...) współczesnej produkcji tureckiej z lunetą optyczną w rozumieniu ustawy z dnia 21 maja 1989 r. o broni amunicji z późniejszymi zmianami nie stanowi broni palnej i nie stanowi broni pneumatycznej. Na jego posiadanie nie wymaga się pozwolenia oraz nie wymaga się jego rejestracji. W trakcie badań karabinka nie ujawniono śladów przerobienia zmieniającego jego rodzaj, kaliber lub przeznaczenie. Mechanizmy wyżej wymienionego karabinka działają w stopniu umożliwiającym oddawanie strzałów pociskami do broni pneumatycznej kaliber 4,5 mm za pomocą sprężonego tłokiem powietrza podawanego z cylindra karabinka. Obliczona średnia energia wystrzeliwanych z wyżej wymienionego karabinka pocisków do broni pneumatycznej kaliber (...) w odległości 1 m od wylotu lufy o średniej masie 0,4326 grama przy ich średnich prędkościach 269,80 m/s wynosi 15,74 J.. Przekazane do badań 138 ołowianych pocisków do broni pneumatycznej D. kaliber (...) współczesnej produkcji nieokreślonego producenta w rozumieniu ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji z późniejszymi zmianami nie stanowi amunicji do broni palnej i nie stanowi istotnej części amunicji do broni palnej. Sprawność czterech losowo wybranych z wyżej wymienionych wykonanych ze stopu ołowiu pocisków do broni pneumatycznej, określono przez odstrzelenie ich z przekazanego do badań i opisanego karabinka pneumatycznego H., a próba strzelaniem zakończyła się pozytywnie.

W wydanej na potrzeby postępowania sądowego zespołowej opinii biegli z zakresu medycyny sądowej oraz badania broni i balistyki stwierdzili, że:

- na skutek postrzału w jamę brzuszną z karabinka pneumatycznego u pokrzywdzonej M. S. (1) doszło do powstania rany postrzałowej powłok miękkich jamy brzusznej w nadbrzuszu prawem o kanale rany krążącym przez powłoki miękkie jamy brzusznej poprzez otrzewną ścienną z perforacją ściany i jelita grubego - poprzecznicy w jej części bliższej z wytworzeniem rozległego krwiaka, obejmującego ścianę poprzeprzecznicy częściowo schodzącego do krezki poprzecznicy,

- śrutu nie ewakuowano ze względu na brak rany wylotowej ze światła jelita i na obecność dużej ilości mas kałowych w jelicie grubym,

- badanie rtg brzucha i rtg płuc wykazały obecność metalicznego ciała obcego o wymiarach 0.6 cm x 0,5 cm, położonego w rzucie śródbrzusza lewego,

- rana postrzałowa brzucha M. S. (2), powstała w mechanizmie czynnym na skutek postrzału z karabinka pneumatycznego, badanie rtg brzucha z 1 listopada 2022 roku wykazało obecność pocisku w rzucie podbrzusza lewego i znajdował się on w świetle jelita grubego w obrębie mas kałowych,

- rana wlotowa znajdowała się w przedniej ścianie i nie było rany wylotowej, a chirurdzy podczas przeprowadzonej operacji nie ewakuowali pocisku z ciała pokrzywdzonej i pocisk mógł przemieścić się z nadbrzusza prawego do śródbrzusza lewego razem z masami kałowymi zgodnie z przebiegiem jelita grubego,

- z analizowanego materiału dostępnego w aktach, w tym umiejscowienia postrzałowej rany wlotowej pokrzywdzonej oraz charakterystyki systemu zabezpieczeń dowodowego karabinka pneumatycznego wersję podawaną przez oskarżonego W. C. (1), że oddał przypadkowy strzał z pozycji kucnej do wyprostowanej pokrzywdzonej, chwytając odsuwający się z jego ud dowodowy karabinek pneumatyczny, aby ten się nie ześlizgnął, należy uznać za bardzo mało prawdopodobną, a dużo bardziej prawdopodobna jest wersja podawana przez pokrzywdzoną, że strzał padł w momencie, gdy odwracała się, a broń znajdowała się zdecydowanie wyżej niż w wersji podawanej przez oskarżonego, tj. na poziomie brzucha i biodra,

- rana postrzałowa jamy brzusznej o kanale biegnącym przez przednią ścianę poprzecznicy stanowiła ciężki uszczerbek na zdrowiu, o którym mowa w artykule 156 kodeksu karnego w postaci choroby realnie zagrażającej życiu - ewakuacja ze światła jelita grubego do otrzewnej mas kałowych doprowadziłaby do powstania stanu zapalnego, zakażenia i ostatecznie zgonu M. S. (1), a przed takim rozwojem wydarzeń uchroniła ją interwencja lekarska po pierwsze, w postaci zszycia rany ściany jelita grubego, a po wtóre wdrożona antybiotykoterapia,

- odbezpieczenie dowodowego karabinka pneumatycznego przez oskarżonego W. C. (2) przed oddaniem z niego strzału w kierunku pokrzywdzonej M. S. (1) świadczy o umyślnym działaniu,

- w momencie zdarzenia pokrzywdzona znajdowała się w odległości około 2 m od oskarżonego, a tym samym wylot lufy znajdował się w odległości mniejszej, około 1,5 m od ciała pokrzywdzonej i biorąc pod uwagę energię kinetyczną wystrzelonego z dowodowego karabinka pneumatycznego pocisku oraz doznane przez pokrzywdzoną obrażenia, mogła ona znajdować się od sprawcy w takiej odległości, zaś umiejscowienie postrzałowej rany wlotowej w prawym nadbrzuszu pokrzywdzonej świadczy o tym, że M. S. (1) w momencie oddania strzału przez oskarżonego W. C. (1) była zwrócona do niego przodem i najprawdopodobniej prawym bokiem, na co wskazuje eliptyczny kształt po strzałowego otworu wlotowego.

Oskarżony W. C. (1) ma (...), posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest ślusarzem – spawaczem. Jest bezdzietnym kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, utrzymuje się z renty chorobowej w wysokości 720 miesięcznie, nie jest nigdzie zatrudniony. Oskarżony nie był wcześniej karany sądownie. W toku postępowania przygotowawczego powzięto uzasadnione wątpliwości co do stanu zdrowia psychicznego oskarżonego. W wydanej na potrzeby postępowania przygotowawczego opinii biegły sądowy z zakresu psychologii stwierdził, że oskarżony W. C. (1) nie jest upośledzony umysłowo, intelektualnie funkcjonuje w obszarze dolnej granicy normy. Wyniki badań nie wskazują na wadliwe funkcjonowanie centralnego układu nerwowego, lecz na trudności z koncentracją uwagi, brak treningu umysłowego. Oskarżony posiada osobowość o cechach zaburzonych w zakresie samokontroli emocjonalnej modyfikacji zachowań, zaznacza się przewaga sfery emocjonalno - popędowej nad sferą poznawczą i sferą uczuć wyższych w zakresie wyrażenia emocji i potrzeb, skłonność do manipulowania wrażeniem społecznym na temat własnej osoby i wypierania istotnych przyczyn trudności w relacjach z innymi oraz społecznym funkcjonowaniu. W ocenie psychologicznej tło sytuacyjne przedmiotowej sprawy może tkwić w zaburzonych cechach osobowości podejrzanego - brak empatii, poczucia winy, niezadowolenie, gniew i wrogość wzmagające agresję, impulsywność, trudności w panowaniu nad emocjami, lekceważenie norm społecznych, lecz może wynikać też z chłodnej kalkulacji i dobrowolnego wyboru.

Ponadto w wydanej na potrzeby postępowania przygotowawczego opinii sądowo - psychiatrycznej, biegli z zakresu psychiatrii stwierdzili, że na podstawie przeprowadzonego badania stanu psychicznego oraz danych z akt sprawy oskarżony W. C. (1) nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy obecnie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie, nie jest również upośledzony umysłowo. Nie stwierdzono u opiniowanego innych zakłóceń czynności psychicznych, które mogłyby mieć znaczenie orzecznicze w przedmiotowej sprawie. U badanego stwierdzono zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu - o uzależnieniu świadczy picie ciągami alkoholowymi, utrata kontroli picia, objawy abstynencyjne po odstawieniu alkoholu, przymus picia. W krytycznym czasie oskarżony był w stanie upojenia alkoholowego w przebiegu ciągu alkoholowego, ale zna swoją reakcję na alkohol, potrafi przewidzieć skutki działania alkoholu. Według biegłych uzależnienie nie ma znaczenia dla oceny poczytalności w odniesieniu do zarzucanego mu czynu - alkohol jako środek psychoaktywny działa dezorganizująco na zachowanie myślenie, emocje, funkcjonowanie, obniża krytycyzm, ułatwia występowanie zachowań agresywnych, poprzez swoje typowe, znane działanie upośledza kontrolę etyczną, uwalnia agresję. Analizując poszczególne etapy zachowania podejrzanego w krytycznym czasie biegli wykluczyli jakiekolwiek formy innego niż typowe upicia alkoholowe - nie doszło u oskarżonego do zerwania kontaktu z rzeczywistością. Reasumując powyższe biegli stwierdzili, że w krytycznym czasie oskarżony W. C. (1) nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem - nie zachodzą warunki określone w artykule 31 § 1 i i § 2 kk.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. C. (1)

80-81, 85-87, 89-91, 111, 284-286

Zeznania świadka M. S. (1)

39-51,

138, 156-159

287-289

Zeznania świadka T. B. (1)

166-167, 322-323

Zeznania świadka P. S.

170-171

Częściowo zeznania świadka J. C.

354-356

Zeznania świadka K. T.

366-367

Zeznania świadka K. W.

367

Protokoły badania trzeźwości analizatorem wydechu

2-5

Protokół zatrzymania osoby

6

Protokół oględzin miejsca

10-14

Wykazy dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych

20-21, 38, 106

Protokół oględzin osoby

22-27

Dokumentacja fotograficzna

33-37

Dokumentacja procedury Niebieskiej Karty

53-60

Dokumentacja medyczna dot. pokrzywdzonej M. S. (1)

68, 101, 139

Opinie sądowo - lekarskie

71, 240-245, 319-321

Dane o karalności

92

Notatka z ustaleń dokonanych na podstawie art. 213 § 1 kpk dot. W. C. (1)

93

Protokoły oględzin osób

94-97, 102-105

Protokół zatrzymania rzeczy

98-99

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego

122-123

Opinia sądowo-psychologiczna

127-130

Opinia sądowo-psychiatryczna

143-147

Kopia aktu notarialnego Rep. A nr (...)

161-162

Opinie z przeprowadzonych kryminalistycznych badań biologicznych

185-197, 203-209, 212-219

Opinia biegłego z zakresu badań broni i balistyki

222-228, 321-322

Opinia zespołowa biegłych z zakresu medycyny sądowej oraz badania broni i balistyki

340-351

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCENA DOWODÓW

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. C. (1)

Konstruując stan faktyczny w przedmiotowej sprawie, Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego W. C. (1) jedynie odnośnie okoliczności poprzedzających zdarzenie będące przedmiotem postępowania, tj. spożywania przez niego przez cały dzień alkoholu oraz awantury, do jakiej doszło pomiędzy nim a pokrzywdzoną M. S. (1) w związku z zabraniem przez nią na górę laptopa.

Zeznania świadka M. S. (1)

Zeznania pokrzywdzonej okazały się kluczowe dla ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie. M. S. (1) zarówno w trakcie postępowania przygotowawczego, jak i podczas rozprawy przed Sądem prezentowała i podtrzymywała wersję wydarzeń, z której wynikało, że w dniu 1 listopada 2022 r. pomiędzy nią a oskarżonym doszło do awantury, w finale której W. C. (1) oddał w jej kierunku strzał z broni pneumatycznej trzymanej na wysokości biodra, a wcześniej groził jej użyciem tej broni. Pokrzywdzona wskazała, że została postrzelona w jamę brzuszną, opisała okoliczności ucieczki z miejsca zdarzenia, przebieg jej hospitalizacji oraz skutki zdrowotne, jakie poniosła w wyniku działania oskarżonego. Zeznania pokrzywdzonej były spójne, konsekwentne, w pełni korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w przedmiotowej sprawie, w szczególności dokumentacją lekarską i opiniami biegłych z zakresu medycyny sądowej i balistyki i stąd Sąd dał im w pełni wiarę, konstruując min. na ich podstawie ustalenia faktyczne dotyczące przebiegu zdarzenia.

Zeznania świadka T. B. (2)

Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanemu w charakterze świadka sąsiadowi oskarżonego i pokrzywdzonej T. B. (1), który wskazał, że oskarżony W. C. (1) nadużywał alkoholu, natomiast pokrzywdzona była osobą niepijącą. Świadek wskazał, że w jego obecności często dochodziło pomiędzy nimi do kłótni i awantur, w trakcie których oskarżony znajdował się pod wpływem alkoholu, potwierdził także, że pod jego wpływem W. C. (1) stawał się agresywny i zadziorny. Świadek opisał ponadto przebieg kłótni pomiędzy nim a oskarżonym latem 2022 r., kiedy to oskarżony zagroził mu użyciem wiatrówki, a następnie mierzył z niej w jego kierunku. Świadek w pełni podtrzymał opisane zeznania podczas rozprawy przed Sądem i należało dać im wiarę, konstruując min. na ich podstawie stan faktyczny w przedmiotowej sprawie.

Zeznania świadka P. S.

Sąd uwzględnił i dał wiarę zeznaniom syna pokrzywdzonej P. S. złożonym w trakcie postępowanie przygotowawczego. Świadek zeznał wówczas, że oskarżony W. C. (1) po alkoholu, którego notorycznie nadużywał, staje się osobą nieobliczalną, jest agresywny, grozi użyciem przemocy. P. S. zeznał ponadto, że pokrzywdzona przekazywała mu informacje o stosowaniu wobec niej przez oskarżonego przemocy. Odnośnie zdarzenia będącego przedmiotem postępowania świadek stwierdził, że rozmawiał na jego temat z matką, która powiedziała mu, że oskarżony był pod wpływem alkoholu, szukał zaczepki, broniła się przed jego atakiem używając odświeżacza do powietrza, a kiedy usłyszała odgłos przeładowywania wiatrówki zaczęła uciekać z altany i wówczas została postrzelona przez oskarżonego w brzuch.

Sąd nie uwzględnił natomiast zeznań świadka złożonych w trakcie rozprawy przed Sądem, kiedy stwierdził on, że to pokrzywdzona ponosi odpowiedzialność za zaistniałą sytuację. Świadek przyznał jednocześnie, że popadł z matką w konflikt na tle finansowym, stąd do jego zeznań w tym zakresie należało podejść z ostrożnością i nie zasługiwały one w opinii Sądu na wiarę.

Częściowo zeznania świadka J. C.

Sąd uwzględnił zeznania świadka w części dotyczącej relacji o zdarzeniu będącym przedmiotem postępowania przekazanej mu przez pokrzywdzoną M. S. (1). Świadek nie był bezpośrednio obecny przy zdarzeniu, jest od wielu lat zaprzyjaźniony z oskarżonym i do jego zeznań w części, gdzie obwiniał on pokrzywdzoną za alkoholizm oskarżonego, należało podejść z ostrożnością.

Zeznania świadka K. T.

Zeznania świadka pozwoliły na ustalenie okoliczności związanych z zatrzymaniem oskarżonego W. C. (1) bezpośrednio po zdarzeniu. Świadek wskazał, że rozmawiała wówczas z pokrzywdzoną M. S. (1), która powiedziała jej, że została postrzelona przez pokrzywdzonego i uciekała przed nim. K. T. podała również, że w momencie zatrzymania oskarżony był pod znacznym wpływem alkoholu oraz opisała okoliczności związane z ujawnieniem i zatrzymaniem broni pneumatycznej, z której oskarżony postrzelił pokrzywdzoną.

Zeznania świadka K. W.

Zeznania świadka pozwoliły na ustalenie okoliczności związanych z zatrzymaniem oskarżonego W. C. (1) bezpośrednio po zdarzeniu. Świadek wskazał, że w momencie zatrzymania oskarżony był pod znacznym wpływem alkoholu oraz opisał okoliczności związane z ujawnieniem i zatrzymaniem broni pneumatycznej, z której oskarżony postrzelił pokrzywdzoną.

Protokół oględzin miejsca

Dowód obrazujący miejsce zdarzenia, przeprowadzony zgodnie z zasadami procedury karnej

Protokół zatrzymania osoby

Zatrzymanie oskarżonego W. C. (1) było okolicznością bezsporną, niekwestionowaną przez strony.

Dokumenty procedury Niebieskiej Karty

Dowód pozwolił na ustalenie okoliczności związanych ze stosowaniem przemocy przez oskarżonego W. C. (1) w stosunku do pokrzywdzonej M. S. (1) w okresie poprzedzającym zdarzenie będące przedmiotem postępowania.

Dokumentacja medyczna dot. pokrzywdzonej M. S. (1)

Dowód dokumentujący obrażenia ciała, jakie poniosła pokrzywdzona M. S. (1) w wyniku zdarzenia będącego przedmiotem postępowania. Dowód niekwestionowany przez strony

Opinie sądowo - lekarskie

Dowody przeprowadzone przez biegłych posiadających wiadomości specjalne pozwoliły na ustalenie obrażeń, jakich doznała pokrzywdzona w wyniku zdarzenia będącego przedmiotem postępowania oraz mechanizmu ich powstania. Dowody niekwestionowane przez strony.

Opinie z przeprowadzo-nych kryminalistycz-nych badań biologicznych

Dowody pozwoliły na ustalenie, że zabezpieczona na miejscu zdarzenia substancja koloru czerwono – brunatnego znajdująca się na kostce brukowej, górnej części lufy broni, na podłodze z kafli w środku altany, telefonie oraz na poddaszu altany jest krwią należącą do oskarżonego W. C. (1) oraz, że pod paznokciami lewej i prawej dłoni pokrzywdzonej M. S. (1) znajdował się materiał genetyczny należący do oskarżonego. Ponadto biegli stwierdzili, że pobrane wymazy z wiatrówki ze spustu i jego okolic, z powierzchni kolby wraz z uchwytem oraz z obudowy okulary lunety są profilem genetycznym oskarżonego W. C. (1).

Protokół zatrzymania rzeczy

Dowód przeprowadzony zgodnie z zasadami procedury karnej, potwierdzający fakt zabezpieczenia dowodów rzeczowych, które miały związek z przedmiotowym zdarzeniem, a które były następnie poddane oględzinom i w związku z ujawnieniem śladów kryminalistycznych, były poddane dalszemu badaniu.

Protokoły badania trzeźwości analizatorem wydechu

Dowód potwierdzający stan nietrzeźwości oskarżonego W. C. (1) w chwili jego zatrzymania

Protokół oględzin osoby oskarżonego W. C. (1)

Dowód wskazuje wraz z załączoną dokumentacją fotograficzną, że oskarżony po zatrzymaniu w dniu 1 listopada 2022 r. listopada 2020 miał obrażenia ciała w postaci zadrapań naskórka oraz rozcięć skóry głowy powstałych podczas szarpaniny z pokrzywdzoną M. S. (1).

Protokół oględzin osoby M. S. (1) wraz z dokumentacją fotograficzną

Dowód przeprowadzony zgodnie z zasadami procedury karnej, dokumentujący obrażenia ciała, jakie poniosła pokrzywdzona M. S. (1) w wyniku zdarzenia będącego przedmiotem postępowania. Dowód niekwestionowany przez strony

Sprawozdanie z wywiadu środowiskowe-go

Dowód potwierdzający nadużywanie alkoholu przez oskarżonego oraz wywoływanie pod jego wpływem awantur domowych i agresywnego zachowania oskarżonego w stosunku do otoczenia, także wobec osób postronnych.

Opinia sądowo- psychologiczna

Opinia jest pełna, logiczna wydana przez biegłego zgodnie z posiadaną wiedzą fachową, ustalenia biegłego nie budzą żadnych wątpliwości, biegły w sposób należyty wyjaśnił swoje ustalenia.

Opinia sądowo-psychiatryczna

Opinia jest pełna, logiczna wydana przez biegłych zgodnie z posiadaną wiedzą fachową, ustalenia biegłych nie budzą żadnych wątpliwości, biegli w sposób należyty wyjaśnili swoje ustalenia, w tym okoliczności, które mogłyby wskazywać na patologiczny stan psychiczny oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu.

Opinia biegłego z zakresu badań broni i balistyki

Dowód przeprowadzony przez biegłego posiadającego wiadomości specjalne, opinia jest jasna, pełna, zaś dokonane ustalenia nie budzą wątpliwości.

Opinia zespołowa biegłych z zakresu medycyny sądowej oraz badania broni i balistyki

Dowód przeprowadzony przez biegłych posiadających wiadomości specjalne, opinia jest jasna, pełna, zaś dokonane ustalenia nie budzą wątpliwości. Podczas uzupełniającego przesłuchania przed Sądem biegli stwierdzili, że wysokość, na której znajdowała się rana postrzałowa na ciele pokrzywdzonej świadczy o tym, że karabinek był trzymany na wysokości jamy brzusznej pokrzywdzonej, czyli na wysokości biodra oskarżonego znajdującego się w pozycji stojącej, a wersja podawana przez oskarżonego, jakoby w momencie oddania strzału znajdował się w pozycji kucnej, a do wystrzału doszło przypadkiem jest nieprawdopodobna. Ponadto biegli wskazali, że wersja zdarzenia podawana przez pokrzywdzoną w pełni odpowiada ujawnionym na jej ciele obrażeniom.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. C. (1)

Nie zasługiwały natomiast na wiarę wyjaśnienia oskarżonego W. C. (1) odnośnie przebiegu zdarzenia będącego przedmiotem postępowania. W pierwszej kolejności wskazać należało, że oskarżony składając wyjaśnienia w trakcie postępowania przygotowawczego i podczas rozprawy przed Sądem był niekonsekwentny i zmieniał prezentowaną wersję wydarzeń. I tak podczas pierwszego przesłuchania w dniu 3 listopada 2022 r. twierdził, jakoby bezpośrednio po awanturze z udziałem pokrzywdzonej wypił pół litra wódki, nie pamięta, aby użył broni pneumatycznej w stosunku do pokrzywdzonej, która mogła celowo zrobić sobie sama krzywdę, aby się go pozbyć. Z kolei podczas przesłuchania w tym samym dniu w Prokuraturze Rejonowej w Oławie oskarżony W. C. (1) stwierdził, że z całą pewnością w dniu zdarzenia nie oddał strzału z wiatrówki w kierunku M. S. (1), nie wie skąd wzięły się odniesione przez nią obrażenia ciała w postaci rany postrzałowej, czuje się przez nią pomówiony, a wcześniej groziła mu, że ugodzi go nożem i stwierdzi, że była to obrona konieczna przed próbą zgwałcenia jej. W trakcie posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania oskarżony W. C. (1) wyjaśnił, że jednak przyznaje się do uszkodzenia ciała, ale nie pamięta przebiegu sytuacji, bo został pobity przez pokrzywdzoną. Podał, że był lekko wypity, może w jakimś amoku gdzieś strzelił z wiatrówki. Z kolei podczas rozprawy przed Sadem oskarżony W. C. (1) wyjaśnił, że w dniu zdarzenia spożywał alkohol, doszło pomiędzy nim a pokrzywdzoną do awantury, podczas której został uderzony i podrapany przez M. S. (1). Wskazał, że wyszedł na podwórko, aby zmyć krew z twarzy, zobaczył opartą o ścianę budynku wiatrówkę, kucnął i położył ją sobie na uda, a kiedy próbował ponownie wstać, broń przypadkowo wystrzeliła i doszło do zranienia pokrzywdzonej. Wszystkie złożone przez oskarżonego W. C. (1) pozostają w rażącej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w przedmiotowej sprawie, a w szczególności z konsekwentnymi zeznaniami pokrzywdzonej M. S. (1), dotyczącej jej osoby dokumentacji medycznej oraz opiniami biegłych z zakresu medycyny sądowej i balistyki. W opinii Sadu wyjaśnienia oskarżonego W. C. (1) w tej części stanowią wyraz przyjętej przez niego linii obrony zmierzającej do uniknięcia kary za popełnione przestępstwo.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

□

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

W. C. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W opinii Sądu sprawstwo i wina oskarżonego W. C. (1) w zakresie spowodowania u pokrzywdzonej M. S. (1) obrażeń nie budzą wątpliwości. Jednocześnie Sąd uznał, że zachowanie oskarżonego należało zakwalifikować inaczej niż uczynił to oskarżyciel publiczny w akcie oskarżenia.

Przebieg wydarzeń wynika jednoznacznie z przeprowadzonych dowodów, w szczególności zeznań świadków oraz częściowo wyjaśnień oskarżonego, a także dokumentacji lekarskiej, a przede wszystkim opinii biegłych sądowych z zakresu medycyny sądowej oraz badania broni i balistyki. Opisane dowody wskazują w sposób niebudzący wątpliwości, że przyczyną obrażeń, jakie w dniu zdarzenia odniosła pokrzywdzona M. S. (1), było zachowanie oskarżonego W. C. (1), który w trakcie kłótni celowo przy użyciu karabinka pneumatycznego marki H. (...) oddał strzał śrutem w okolicę jamy brzuszącej pokrzywdzonej, powodując ranę postrzałową brzucha z perforacją i krwiakiem jelita grubego w obrębie prawej części poprzecznicy z następstwami w postaci pozostawienia ołowianej śruciny w jamie brzusznej. W chwili postrzelenia przez oskarżonego, pokrzywdzona stała naprzeciwko niego i w żaden sposób nie atakowała go fizycznie. Działanie oskarżonego nie może być zatem w żadnym stopniu uznane za sprowokowane zachowaniem pokrzywdzonej. Zachowanie znajdującego się pod znacznym wpływem alkoholu oskarżonego W. C. (1) podyktowane było kłótnią co do użytkowania laptopa, a sam oskarżony w dniu zdarzenia był rozdrażniony i szukał zaczepki, co potwierdził spożywający z nim w tym samym dniu alkohol świadek T. B. (1).

Z korespondujących ze sobą opinii biegłych z medycyny sądowej w sposób jednoznaczny wynika, że pokrzywdzona M. S. (1) doznała obrażeń ciała, które skutkowały ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu w myśl art. 156 § 1 pkt 2 kk i jednocześnie została ona narażona w przebiegu przedmiotowego zdarzenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia. W świetle zgromadzonych w przedmiotowej sprawie dowodów nie może budzić żadnych wątpliwości, że to oskarżony W. C. (1) był sprawcą obrażeń pokrzywdzonej M. S. (1).

Sąd nie podzielił poglądu Prokuratora w zakresie kwalifikacji czynu zarzucanemu oskarżonemu jako przestępstwo z czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Różnica między zabójstwem a przestępstwem z art. 156 kk tkwi w stronie podmiotowej czynu i polega na tym, że w wypadku popełnienia zbrodni zabójstwa sprawca ma zamiar bezpośredni lub ewentualny pozbawienia życia człowieka i w tym celu podejmuje działanie lub zaniechanie, a w wypadku popełnienia czynu z art. 156 §1 pkt 2 kk sprawca działa z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego, a na następstwo czynu w postaci śmierci nawet się nie godzi. Wniosek dotyczący zamiaru zabójstwa (choćby wynikowego) nie może opierać się na samym tylko fakcie użycia niebezpiecznego narzędzia oraz sposobu działania polegającego zwłaszcza na godzeniu w ważne dla życia okolice ciała pokrzywdzonego, lecz powinien znaleźć potwierdzenie w całokształcie okoliczności czynu oraz cechach osobowości sprawcy (tak Sąd Apelacyjny we Wrocławiu z dnia 23 września 2015 r., sygn. akt II AKa 201/15 – publ. Legalis). Przypisanie zbrodni zabójstwa z art. 148 k.k. wymaga wykazania zamiaru jego popełnienia, tj. wykazania, że sprawca chciał śmierci swojej ofiary (zamiar bezpośredni) albo, przewidując taką możliwość, godził się na to (zamiar ewentualny). W orzecznictwie podnosi się, że ustalenia dotyczące zamiaru muszą być wnioskiem końcowym wynikającym z analizy całokształtu przedmiotowych i podmiotowych okoliczności zajścia, a w szczególności ze stosunku sprawcy do pokrzywdzonego, jego właściwości osobistych, dotychczasowego trybu życia, pobudek, motywów działania, głębokości i kierunku rany, ilości, siły oraz miejsca zadawania ciosów, rodzaju i rozmiarów użytego narzędzia oraz wszelkich innych przesłanek wskazujących na to, że sprawca chcąc spowodować uszkodzenia ciała, zgodą swą, stanowiącą realny proces psychiczny, obejmował tak wyjątkowo ciężki skutek, jakim jest śmierć ofiary (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 15 marca 2001 r., sygn. akt II AKa 28/01, Prokuratura i Prawo, 2002/10, poz. 29). Ustalenie zamiaru sprawcy musi być czynione zawsze w realiach konkretnej sprawy w oparciu o dostępne i przeprowadzone dowody. Dla ustalenia rzeczywistego zamiaru sprawcy istotne znaczenie mogą mieć osobowość oskarżonego, jego usposobienie, poziom umysłowy, reakcje emocjonalne, zachowanie w stosunku do otoczenia, tło i powody zajścia, a także stosunek do osoby pokrzywdzonej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 13 sierpnia 2013 r., sygn. akt II AKa 80/13, KZS 2013/9, poz. 77). O zamiarze zabójstwa – zwłaszcza w sytuacji, gdy sprawca zaprzecza chęci lub godzeniu się na śmierć ofiary – należy bowiem wnioskować nie tylko z okoliczności przedmiotowych czynu, ale także z okoliczności podmiotowych, odnoszących się m.in. do pobudek i motywów jego działania (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 14 lutego 2013 r., sygn. akt II AKa 5/13, LEX nr 1289609).

Przenosząc powyższe na realia przedmiotowej sprawy stwierdzić należało, że niewątpliwie oskarżony W. C. (1) oddał w kierunku pokrzywdzonej M. S. (1) strzał śrutem z broni pneumatycznej, ale w opinii Sądu nie świadczy to jeszcze o zamiarze doprowadzenia do śmierci ofiary, czy też o obojętności sprawcy w odniesieniu co do skutków, jakich takim działaniem wywołał. Sąd nie stracił z pola widzenia okoliczności, które uznał za udowodnione, że oskarżony był agresywny w stosunku do pokrzywdzonej i postrzelił ją powodując obrażenia, w wyniku których doszło do spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Nie jest jednak normalnym i bezpośrednim następstwem śmierć człowieka w wyniku postrzelenia go z broni pneumatycznej, chyba że, jak stwierdzili biegli z zakresu medycyny sądowej i balistyki, strzał jest skierowany bezpośrednio w najbardziej newralgiczne okolice ciała człowieka, np. oko czy skroń i musiałyby być takie strzały oddane z bardzo bliskiej odległości. Natomiast oskarżony W. C. (1) mógł i powinien sobie zdawać sprawę, że oddając strzał w okolice brzucha pokrzywdzonej M. S. (1) może doprowadzić do poważnych obrażeń ciała. Sąd nie ma wątpliwości, że w wyniku działania oskarżonego doszło u niej do powstania obrażeń w postaci rany postrzałowej brzucha z perforacją i krwiakiem jelita grubego w obrębie prawej części poprzecznicy z następstwami w postaci pozostawienia ołowianej śruciny w jamie brzusznej, czym oskarżony spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Biegli psychiatrzy orzekli, że oskarżony W. C. (1) w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozumienia znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Niezależnie od tego oskarżony, nawet jako osoba o przeciętnym stopniu rozwoju intelektualnego, powinien sobie zdawać sprawę z konsekwencji oddania strzału śrutem z broni pneumatycznej w okolice ciała, gdzie znajdują się bardzo ważne organy dla funkcjonowania organizmu ludzkiego. W opinii Sądu o braku zamiaru pozbawienia życia pokrzywdzonego po stronie oskarżonego świadczy także fakt, iż bezpośrednio po zdarzeniu nie kontynuował on swojego działania, choć bez żadnych trudności mógł zrealizować ewentualny zamiar pozbawienia życia pokrzywdzonej, która w wyniku postrzelenia była praktycznie bezbronna i nie mogła stawiać żadnego oporu. Zasady doświadczenia życiowego wskazują ponadto na fakt, iż do niezwykle rzadkich przypadków należy pozbawienie życia człowieka w wyniku postrzelenia z broni pneumatycznej, którą posługiwał się pokrzywdzony, a którą wykorzystywał do płoszenia dzikiego ptactwa. Należy zgodzić się należy z tezą, że „przyjęcie zamiaru musi wszelako opierać się na pewnym ustaleniu, że określony skutek był rzeczywiście wyobrażony przez sprawcę i akceptowany, a nie jedynie możliwy do wyobrażenia" (tak SA w Katowicach w wyroku z 13.01.2011r., II AKa 451/10. Lex ne 785464). W żadnym razie nie można wyprowadzić wniosku, że oskarżony W. C. (1) zmierzał do pozbawienia życia pokrzywdzonej M. S. (1), niewątpliwie zaś obejmował swą świadomością, że sprawia jej ból i powoduje uraz, który mogą również skutkować poważnymi konsekwencjami dla jej zdrowia i życia. Nie można przesądzać, że oskarżony godził się na określne konsekwencje swego działania, jeśli nie ma pewności, że w ogóle je przewidywał (tak m.in. SA w Katowicach w wyroku z 9.08.2007r., II AKa 246/07, KZS 2008/2/52). Natomiast wzgląd na możliwości intelektualne oskarżonego, pomimo destrukcyjnego wpływu wieloletniego uzależnienia od alkoholu oraz na jego doświadczenie życiowe pozwala kategorycznie stwierdzić, że skutki te mógł przewidzieć. W opinii Sądu w trakcie zdarzenia nie stało się nic, co uzasadniałoby przyjęcie, że u oskarżonego powstał zamiar pozbawienia życia M. S. (1) - ani relacje świadków, ani ujawnione dowody materialne, czy w końcu wyjaśnienia samego oskarżenia W. C. (1) takich podstaw nie dają.

Mając na uwadze wnioski biegłych z zakresu medycyny sądowej i balistyki, sprawstwo w zakresie spowodowania obrażeń u pokrzywdzonej przez W. C. (1) jest niewątpliwe. Biegli, oceniając obrażenia ciała pokrzywdzonej stwierdzili bowiem, że mogły one powstać one w wyniku okoliczności przez nią opisanych, to jest oddania w jej kierunku strzału śrutem z broni pneumatycznej. Zamiarem oskarżonego było poniżenie pokrzywdzonej, zaznaczenie swojej przewagi, zadanie jej bólu oraz jak się wydaje, analizując cechy jego osobowości (vide opinia sądowo - psychiatryczna) - danie w ten sposób upust agresji, rozhamowanej dodatkowo działaniem alkoholu. Te elementy zachowania oskarżonego świadczą o tym, że nie można w sposób pewny twierdzić, iż oddając w kierunku pokrzywdzonej M. S. (1) strzał z wiatrówki, dążył do pozbawienia jej życia, czy też mając świadomość, iż do takiego skutku może doprowadzić, godził się na to. Nie budzi wątpliwości, że to oskarżony spowodował stwierdzone u pokrzywdzonej obrażenia skutkujące chorobą realnie zagrażającej jej życiu, niemniej brak jest bezpośrednich dowodów, czy nawet poszlak, które wskazywałyby na celowe działanie, obliczone na pozbawienie życia pokrzywdzonej M. S. (1). Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżony W. C. (1) wyładował swą agresję na pokrzywdzonej, nie obejmując wszak zamiarem nawet ewentualnym spowodowania jej śmierci. Nie ulega przy tym wątpliwości, że przestępstwa określone w art. 156 kk. mają charakter skutkowy, tj. do ich istoty należy wystąpienie skutku w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz dodatkowo następstwa czynu w postaci śmierci człowieka (art. 156§3 kk). W sytuacji, kiedy oskarżony postrzelił pokrzywdzoną z broni pneumatycznej w jamę brzuszną, nie ulega wątpliwości, że miał nie tylko obiektywną możliwość przewidzenia nastąpienia skutku w postaci wystąpienia choroby realnie zagrażającej życiu pokrzywdzonej, ale skutek ten obejmował swą świadomością. Oskarżony W. C. (1), co wynika z opinii sądowo - psychiatrycznej - funkcjonuje normalnie, prawidłowo ocenia proste sytuacje społeczne i potrafi przewidzieć skutki prawne zarzucanego mu czynu, zatem i do niego odnosić należy przeciętny obowiązek ostrożności, tj. zachowania osoby, która dysponuje stosowanym doświadczeniem życiowym i nie ujawniły się żadne czynniki, które zdolność tę by zakłóciły. Związek przyczynowy pomiędzy działaniem oskarżonego, a obrażeniami, jakie poniosła pokrzywdzona, które skutkowały zaistnieniem choroby realnie zagrażającej jej życiu, jak wynika z opinii biegłych, jest oczywisty i nie budzi wątpliwości. W opinii Sądu nie ma jednak pewnych i jednoznacznych dowodów, czy poszlak, które uprawniałby do poczynienia kategorycznych ustaleń, iż w krytycznym czasie oskarżony W. C. (1) działał co najmniej z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia M. S. (1), a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uprawnia do stanowczego ustalenia, iż miało miejsce spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonej w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, czyli działanie oskarżonego wyczerpało ustawowe znamiona zbrodni z art. 156 § 1 pkt 2 kk.

Sąd uznał zatem oskarżonego W. C. (1) za winnego tego, że w dniu 1 listopada 2022 r. w W., w rejonie (...), działając z zamiarem bezpośrednim spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu M. S. (1) w postaci długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu w ten sposób, że przy użyciu karabinka pneumatycznego marki H. (...) oddał strzał śrutem w okolicę jamy brzuszącej pokrzywdzonej, powodując ranę postrzałową brzucha z perforacją i krwiakiem jelita grubego w obrębie prawej części poprzecznicy z następstwami w postaci pozostawienia ołowianej śruciny w jamie brzusznej, czyn ten kwalifikując jako przestępstwo z art. 156 § 1 pkt 2 kk.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I
ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. C. (1)

I

I

Wymierzając oskarżonemu W. C. (1) karę, Sąd miał na względzie dyrektywy wymiaru kary zawarte w art. 53 § 1 k.k., bacząc, by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy i uwzględniając stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu W. C. (1) czynu oraz miał na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Za wysokim stopniem winy oskarżonego i wysokim stopniem społecznej szkodliwości czynu przemawiała okoliczność, że oskarżony umyślnie, z zamiarem bezpośrednim naruszył jedno z najważniejszych dóbr chronionych prawem, jakim jest zdrowie człowieka. Oskarżony dopuścił się poważnego przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu z całkowicie błahego powodu. Wskazać przy tym należało, że jedynie fachowa pomoc medyczna udzielona pokrzywdzonej M. S. (1) pozwoliła na uratowanie jej życia. Pokrzywdzona do dziś boryka się z problemami zdrowotnymi wynikającymi z zadanych jej przez oskarżonego obrażeń. W tej sytuacji zdaniem sądu wymierzona oskarżonemu W. C. (1) kara 4 lat pozbawienia wolności jest w stanie odnieść wobec oskarżonego skutek wychowawczy, czyniąc jednocześnie zadość poczuciu sprawiedliwości. Oskarżony z błahego powodu postrzelił pokrzywdzoną z broni pneumatycznej, a swoim zachowaniem ostatecznie doprowadził do powstania u niej poważnych obrażeń. Ponadto należało uznać, iż oddając w kierunku pokrzywdzonej strzał z odległości 1,5-2 m miał pełną możliwość spowodowania skutków opisanych w art. 156 kk. Oskarżony oddał jednak w kierunku pokrzywdzonej jeden strzał i poprzestał na tym, nie podejmował żadnych innych agresywnych zachowań wobec niej. Oskarżony bez wątpienia zamierzał przy tym spowodować u pokrzywdzonej obrażenia ciała, które mogły mieć – i jak się okazało miały - poważne skutki. Z poczynionych ustaleń wynika, że kierując się emocjami i podejmując decyzję o oddaniu strzału w kierunku M. S. (1) w pełni uświadamiał sobie taką możliwość. Obrażenia pokrzywdzonej stanowiły wynik świadomego działania oskarżonego, który w pełni zdawał sobie sprawę z ewentualnych skutków swojego zachowania. Opisane powyżej okoliczności znalazły odzwierciedlenie w surowości kary, która została wymierzona w dolnych granicach zagrożenia. Po stronie okoliczności łagodzących przy wymiarze kary należało wskazać dotychczasową niekaralność oskarżonego W. C. (1) oraz fakt, iż ostatecznie wyraził on żal i skruchę z powodu zaistnienia zdarzenia będącego przedmiotem postepowania. W opinii Sądu orzeczona kara pozbawienia wolności stanowić będzie odpowiednią gwarancję, iż oskarżony nie powróci on na drogę przestępstwa. Sąd uznał, że kara 4 lat pozbawienia wolności właściwie uwzględnia zarówno poważne skutki zachowania oskarżonego, jak i to, że działał on w warunkach zamiaru bezpośredniego, jednocześnie należycie odzwierciedli okoliczności zdarzenia i te dotyczące jego osoby. Tak ukształtowana kara w sposób właściwy oddaje stopień jego zawinienia i jest adekwatna do wagi przypisanego mu czynu. Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd miał na uwadze także okoliczności wskazane w dyspozycji art. 53 § 2 k.k. Uwzględnił właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.

INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARETE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. C. (1)

II

I

Sąd kierując się treścią art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu W. C. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 1 listopada 2022 r. godz. 19,40 do dnia 11 sierpnia 2023 r. godz. 14.25 przyjmując, że 1 dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się 1 dniowi orzeczonej kary pozbawienia wolności.

W. C. (1)

III

I

Na podstawie art. 44 § 2 kk orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci karabinka pneumatycznego jako przedmiotu służącego do popełnienia przestępstwa będącego przedmiotem niniejszego postępowania.

Inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOSZTY procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

na podstawie § 11 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 5 i § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. kwotę 2 760,00 zł powiększoną o 23 % podatku VAT tytułem udzielonej oskarżonemu pomocy prawnej z urzędu. Sąd zasądził na rzecz obrońcy z urzędu koszty zastępstwa procesowego uwzględniając obowiązujące w tym zakresie stawki, ilość rozpraw, stopień skomplikowania sprawy oraz nakład pracy poniesiony przez obrońcę

VII

Orzekając o kosztach i opłacie, Sąd wziął pod uwagę możliwości finansowe oskarżonego oraz wymiar kary. U podstaw takiego orzeczenia legły więc przepisy art. 624 k.p.k., art.17 ust. 1 i 2 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t. jedn. Dz.U. Nr 49 z 1983 r., poz. 223 ze zm.).

Podpis