Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 81/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1

M. Ł.

I.w dniu 06.01.2024 r. we W., trzymając w ręce nóż i używając przemocy oraz grożąc pozbawieniem życia K. K.. nakazał pokrzywdzonemu rozebranie się, a następnie zabrał jemu pieniądze w kwocie 100 zł oraz dowód osobisty, po czym dźgnął trzymanym w prawej ręce nożem w lewą stronę klatki piersiowej pokrzywdzonego, powodując obrażenia naruszające czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia na czas dłuższy niż siedem dni w postaci rany kłutej przednio bocznej ściany klatki piersiowej po stronie lewej na wysokości V-VI przestrzeni międzyżebrowej z rozedmą podskórną tej okolicy na wysokości VI-VII żebra oraz odmę opłucnową lewostronną oraz niewielki krwiak opłucnej po stronie lewej, i narażając tym samym pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się w warunkach wielokrotnego powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym: wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 6 czerwca 2016r. w sprawie o sygn. akt (...) za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności objętej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 12 października 2017r. w sprawie o sygn. akt (...), a także wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 19 maja 2017r. w sprawie o sygn. akt (...) za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, które to kary zostały następnie objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 24 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt (...) i wymierzono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył w okresie m.in. od dnia 27 lipca 2018r. do dnia 28 września 2021r.,

tj. czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

II. w okresie od 21.11.2023 r. do 11.12.2023 r. we W., znęcał się psychicznie i fizycznie nad A. N., wyzywając ją słowami wulgarnymi i obelżywymi, grożąc pozbawieniem życia lub pobiciem oraz bijąc po twarzy i całym ciele oraz zmuszając groźbami do samodzielnego obcięcia włosów w celu oszpecenia pokrzywdzonej, przyjmując, iż zarzucanego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 22 grudnia 2014r. w sprawie o sygn. akt (...) za czyny m.in. z art. 190 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności, art. 157 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i wymierzono karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, objętej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 12 października 2017r. w sprawie o sygn. akt (...) i wymierzono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a następnie kara ta została objęta wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 24 kwietnia 2019r. w sprawie o sygn. akt (...) i wymierzono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył w okresie m.in. od dnia 27 lipca 2018 r. do dnia 28 września 2021 r.,

tj. czyn z art. 207 § 1 k.k. i art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

III. w okresie pomiędzy 11 grudnia 2023 r. a 9 stycznia 2024 r. znęcał się nad samicą psa w typie amstafa o imieniu Z., w ten sposób, że przetrzymując go w skrajnie złych warunkach, bez zapewnienia pożywienia i picia, doprowadził do skrajnego wycieńczenia i zgonu zwierzęcia,

tj. czyn z art. 35 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt i za to na podstawie art. 35 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony M. Ł. i A. N. pozostawali w nieformalnym związku, z którego urodziła im się córka B. N.. Zamieszkiwali razem w mieszkaniu komunalnym przy ulicy (...) we W. wynajmowanym przez pokrzywdzoną. W jednym z pokoi przebywał również pies amstaff o imieniu Z.. Na co dzień zajmowała się nim A. N..

W dniu 24 września 2023 r. oskarżony opuścił Zakład Karny po odbyciu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) we Wrocławiu z dnia 26 lipca 2023 r., sygn. akt (...) i udał się do mieszkania przy ul. (...). W tym czasie relacje oskarżonego M. Ł. i jego konkubiny nie układały się zgodnie. Powodem konfliktów była nadmierna zazdrość oskarżonego o pokrzywdzoną. Oskarżony M. Ł. zaatakował A. N. pałką teleskopową i groził jej pozbawieniem życia. Została wszczęta procedura Niebieskiej Karty.

W wyniku tego zdarzenia wszczęto postępowanie o sygn. (...), a także zastosowano wobec M. Ł. tymczasowe aresztowanie. W dniu 21 listopada 2023 r., sygn. akt (...) Sąd Rejonowy (...) we (...) uchylił wobec oskarżonego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, jednocześnie orzekając dozór policji połączony z zakazem zbliżania się do pokrzywdzonej.

W dniu 21 listopada 2023 r. oskarżony po opuszczeniu aresztu śledczego, pomimo orzeczonego zakazu zbliżania, udał się ponownie do mieszkania przy ul. (...) we W., gdzie przebywała A. N. wraz z córką B. N..

W ciągu około tygodnia pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzoną ponownie dochodziło do licznych kłótni, a także przemocy fizycznej oraz słownej. Początkowo M. Ł. wyzywał pokrzywdzoną wulgarnie i obelżywie, jednak później ponownie zaczął wobec niej stosować przemoc fizyczną. Oskarżony wielokrotnie kierował wobec pokrzywdzonej groźby pozbawienia życia i zdrowia, mówiąc, że ,,posadzi ją na wózku albo zabije”, bił ją pięścią także po twarzy i ciele. Ponadto twierdził, że nikt oprócz niego nie może patrzeć na konkubinę, dlatego musi ona obciąć swoje włosy. Podczas tego zdarzenia groził jej, że jeśli tego zrobi to ,,ją potnie”. A. N. obawiając się spełnienia wypowiedzianych gróźb, wykonała żądanie oskarżonego.

W dniu 11 grudnia 2023 r. M. Ł. wyszedł z mieszkania. Pokrzywdzona, obawiając się, że może on spełnić kierowane do niej groźby, wykorzystała nieobecność oskarżonego i uciekła wraz z dzieckiem, pozostawiając psa pod opieką M. Ł.. Pokrzywdzona w tym dniu złożyła również zawiadomienie w KP S. o znęcaniu się nad nią przez konkubenta. Została umieszczona wraz z córką w Ośrodku dla O. (...).

W dniu 14 grudnia 2023 r. A. N. wróciła do mieszkania po swoje rzeczy i po raz ostatni widziała psa, a następnie udała się wraz z dzieckiem do swojej znajomej.

W dniu 6 stycznia 2024 r. podczas libacji alkoholowej w mieszkaniu przy ul. (...) we W. przebywali pokrzywdzony K. K., D. K., J. S. oraz P. K.. W pewnym momencie do wnętrza mieszkania wszedł oskarżony M. Ł., który był pod wpływem alkoholu i narkotyków. Pomiędzy pokrzywdzonym a oskarżonym wywiązała się szamotanina. M. Ł. chwycił za nóż i zagroził pokrzywdzonemu, że jeśli się natychmiast nie rozbierze, to go zabije. K. K., obawiając się, że mężczyzna spełni tę groźbę, wykonał to polecenie. Oskarżony zabrał pokrzywdzonemu pieniądze w kwocie 100 zł oraz dowód osobisty, po czym dźgnął trzymanym w prawej ręce nożem w jego lewą stronę klatki piersiowej.

Po tym zdarzeniu, pokrzywdzony K. K. wybiegł z mieszkania i udał się do pobliskiego lokalu o nazwie (...). Widząc półnagiego, zranionego pokrzywdzonego wezwano zespół pogotowania ratunkowego. K. K. został przetransportowany do (...) Szpitala (...) we W., gdzie udzielono mu pomocy lekarskiej

W wyniku tego zdarzenia u K. K. stwierdzono obrażenia w postaci rany kłutej przednio bocznej ściany klatki piersiowej po stronie lewej na wysokości V-VI przestrzeni międzyżebrowej z rozedmą podskórną tej okolicy na wysokości VI-VII żebra oraz odmę opłucnową lewostronną oraz niewielki krwiak opłucnej po stronie lewej, co naruszyło czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia na czas dłuższy niż siedem dni i stanowiło bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

W dniu 9 stycznia 2024 r. podczas przeszukania mieszkania przy ul. (...) we W. w jednym z pokoi funkcjonariusze policji ujawnili zwłoki psa.

W okresie pomiędzy 11 grudnia 2023 r. a 9 stycznia 2024 r. M. Ł. przetrzymywał psa amstaffa pozostawionego mu przez A. N. pod opieką w skrajnie złych warunkach. Oskarżony nie zapewnił zwierzęciu pożywienia i picia. Zwierzę było w złym stanie zdrowia. Było wychudzone, zaniedbane, posiadało liczne urazy, co wskazywało na fakt, że pies był również bity. Jednakże bezpośrednią przyczyną zgonu było zagłodzenie zwierzęcia.

Oskarżony M. Ł. ma 34 lata, jest kawalerem, posiada jedno dziecko z nieformalnego związku z A. N.. Legitymuje się wykształceniem gimnazjalnym, nie ma wyuczonego zawodu. M. Ł. jest uzależniony od alkoholu i narkotyków. Jest bezrobotny, trudno mu utrzymać stałą pracę. Był uprzednio wielokrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

W toku postępowania sądowego M. Ł. został poddany badaniu przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów, którzy zgodnie ocenili, że nie jest on chory psychicznie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie, ani nie jest upośledzony umysłowo. Rozpoznany u oskarżonego przez biegłych zespół uzależnienia spowodowany używaniem środków psychoaktywnych takich jak heroina i dopalacze nie mają znaczenia dla oceny jego poczytalności w odniesieniu do popełnionego czynu. Rozpoznano u niego natomiast osobowość nieprawidłową dyssocjalną, której cechy są widoczne w dotychczasowej linii życia oskarżonego w postaci

brakiem trwałych związków z innymi osobami, niepewność w wyborze długotrwałych celów życiowych oraz pracy, a także licznych konfliktów z prawem, brakiem poszanowania norm społeczno-prawnych, nadużywaniem alkoholu i sięganiem po narkotyki. T. criminis M. Ł. nie miał zniesionej, ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zachodziły warunki opisane w art. 31 § 1 i 2 kk.

M. Ł. popełnił przestępstwo opisane w punkcie I części wstępnej wyroku w warunkach wielokrotnego powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 6 czerwca 2016 r. w sprawie o sygn. akt (...) za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności objętej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 12 października 2017r. w sprawie o sygn. akt (...), a także wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 19 maja 2017r. w sprawie o sygn. akt (...) za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, które to kary zostały następnie objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 24 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt (...) i wymierzono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył w okresie m.in. od dnia 27 lipca 2018r. do dnia 28 września 2021r.

Oskarżony dopuścił się przestępstwa opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 22 grudnia 2014r. w sprawie o sygn. akt (...) za czyny m.in. z art. 190 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności, art. 157 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i wymierzono karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, objętej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 12 października 2017r. w sprawie o sygn. akt (...) i wymierzono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a następnie kara ta została objęta wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 24 kwietnia 2019r. w sprawie o sygn. akt (...) i wymierzono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył w okresie m.in. od dnia 27 lipca 2018 r. do dnia 28 września 2021 r.,

-protokół przeszukania mieszkania należącego do A. N.

k. 22-23.

-protokół zatrzymania oskarżonego M. Ł.

k. 18-19.

-protokół przeszukania oskarżonego M. Ł.

k. 20-21.

-protokół oględzin mieszkania przy ul. (...)

k. 26-27.

-częściowo zeznania pokrzywdzonej A. N.

k. 63-65, 77-77-odwrót, 306-307odwrót,

-zeznania K. S.

k. 80-80-odwrót, 310-311odwrót

-wyjaśnienia oskarżonego

k. 115-117, 118, 304-305odwrót.

-częściowo zeznania D. K.

k. 51-53, 307odwrót-308 odwrót.

-częściowo zeznania J. S.

k. 55-56, 309-309odwrót.

-zeznania Ł. B.

k. 59-60, 309odwrót-310.

-zeznania pokrzywdzonego K. K.

k. 3-4, 34, 360-360odwrót.

-częściowo zeznania P. K.

k. 134-136, 360odwrót-361odwrót.

-dokumentacja medyczna K. K.

k. 9-14.

-opinia sądowo-lekarska dot. K. K.

k. 155-157.

-opinia sądowo-lekarska z zakresu chirurgii

k. 82-84.

-oględziny miejsca znalezienia zwłok psa w mieszkaniu przy ul. (...) we W. wraz z płytą CD

k. 133.

-ustna opinia biegłej M. G.

k. 377.

-zeznania M. K.

k. 376-377.

-zeznania P. Ż.

k. 375odwrót-376.

-opinia biegłego z zakresu patomorfologii i weterynarii sądowej

k. 139-140.

-kwestionariusze wywiadu środowiskowego dot. oskarżonego

k. 142-143, 148-149.

-odpisy wyroków dot. oskarżonego

k. 184-185, 188-189.

-opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego

k. 169-175a.

-informacja z K.

k. 29-43.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-

-

-

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-

-

-

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo zeznania pokrzywdzonej A. N.

Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom złożonym w toku postępowania przygotowawczego, w których A. N. logicznie i spójnie opisywała agresywne zachowania i przemoc oskarżonego w stosunku do niej, co miało odzwierciedlenie w zebranym materiale dowodowym, a w szczególności w wyjaśnieniach oskarżonego, który sam przyznał, że zdarzało mu się stosować wobec A. N. przemoc fizyczną.

Zeznania złożone przed Sądem były powściągliwe, posiadały rozbieżności, które były spowodowane niepamięcią świadka co do daty poszczególnych wydarzeń i mogły wynikać z upływu czasu od zdarzenia przestępnego.

Zeznania pokrzywdzonego K. K.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego co do przebiegu zdarzenia, albowiem były one spójne, logiczne i w pełni korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Pokrzywdzony już od pierwszego przesłuchania zeznawał w sposób konsekwentny i spójny, a ewentualne drobne rozbieżności między treścią jego zeznań w toku poszczególnych przesłuchań dotyczyły kwestii drugorzędnych i mogły wynikać z upływu czasu od zdarzenia przestępnego. W kontekście jednak całokształtu złożonych przez K. K. depozycji, zweryfikowanych przez pryzmat pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd ocenił go jako wiarygodnego w zakresie przedstawianego opisu wydarzeń.

Zeznania D. K.

Sąd generalnie dał wiarę zeznaniom D. K., w których opisywała przebieg zdarzenia oraz jego okoliczności. Świadek w toku kolejnych przesłuchań, co prawda przyznała, że w momencie zdarzenia spożywała wraz ze swoją matką J. S. alkohol oraz że odwróciła wzrok w chwili zadawania ciosu nożem pokrzywdzonemu, jednakże potwierdziła, że widziała jak oskarżony wszedł do mieszkania i kazał rozbierać się pokrzywdzonemu do naga. Wskazała również, że pokrzywdzony zadzwonił do niej i powiedział, że przebywa w szpitalu, ponieważ został dźgnięty nożem przez M. Ł..

Zeznania J. S.

Sąd generalnie uznał za wiarygodne zeznania J. S., które to korespondowały z zeznaniami D. K.. Przede wszystkim świadek wskazała, iż pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym wywiązała się kłótnia. Podkreśliła, że widziała K. K., który rozebrany wybiegł z mieszkania.

Zeznania Ł. B.

Sąd ocenił jako wiarygodne zeznania świadka Ł. B., który jest ochroniarzem w lokalu (...) i pełnił tam wieczorną zmianę w dniu zdarzenia. Potwierdził on, że do lokalu wbiegł pokrzywdzony w bieliźnie i prosił o pomoc. Świadek wskazał również, że wezwano zespół pogotowia ratunkowego i po udzieleniu pierwszej pomocy pokrzywdzony został zabrany do szpitala.

Zeznania K. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, który wskazywał, że jest funkcjonariuszem policji- dzielnicowym w KP W. i to on zajmował się sprawą A. N.. Potwierdził, iż w stosunku do M. Ł. został wydany nakaz opuszczenia mieszkania, jak i zakaz zbliżania się do A. N.. Świadek potwierdził także, że wiedział, iż w mieszkaniu przebywał również pies pokrzywdzonej i był on zamykany w jednym z pokoi. Wskazał również, iż w grudniu 2023 r., gdy pokrzywdzona składała zawiadomienie o stosowaniu wobec niej przemocy przez M. Ł., miała obcięte na krótko włosy, a jej twarz była posiniaczona i zadrapana.

Zeznania M. K.

Sąd uznał za wiarygodne i korespondujące z zebranym materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami funkcjonariusza policji P. Ż., zeznania M. K.. Funkcjonariusz policji opisywał, że w pokoju, w którym znaleziono psa nie było śladów pożywienia i wody, a dookoła znajdowały się liczne odchody zwierzęcia. Wskazał ponadto, iż pokrzywdzona przekazała im na miejscu, że nie przebywała w mieszkaniu od czasu rozstania z oskarżonym i nie wiedziała co się w tym czasie działo z jej psem.

Zeznania P. Ż.

Sąd uznał z wiarygodne, spójne i logiczne zeznania P. Ż., w których wskazywał, iż podczas przeszukania mieszkania przy ul. (...) we W. ujawniono zwłoki psa rasy amstaff. Funkcjonariusz policji wskazał, że w chwili znalezienia psa w mieszkaniu wyglądał on na bardzo wychudzonego. Potwierdził także, że pokrzywdzona przekazała mu, że nie było jej w mieszkaniu, ponieważ w związku z agresją oskarżonego uciekła z dzieckiem pozostawiając psa pod opieką M. Ł..

Ustna opinia biegłej M. G.

Złożona przez biegłego ustna, uzupełniająca opinia nie budzi zastrzeżeń Sądu. Sąd uznał ją za wiarygodną, rzetelną i spójną z zebranym materiałem dowodowym. Biegła przesłuchana w toku postępowania sądowego podtrzymała wnioski sporządzonej opinii z zakresu patomorfologii i weterynarii sądowej stwierdzając, iż bezpośrednią przyczyną zgonu psa było jego zagłodzenie.

Protokół oględzin mieszkania przy ul. (...)

Protokół przeszukania mieszkania należącego do A. N.

Protokół zatrzymania oskarżonego M. Ł., protokół przeszukania oskarżonego M. Ł.

Brak podstaw do kwestionowania wiarygodności wymienionych dowodów. Czynności procesowe przeprowadzono w sposób prawidłowy, były one celowe i uzasadnione, a sporządzone w ich trakcie protokoły odpowiadają wymogom formalnym właściwym dla tego rodzaju dokumentów.

Opinie sporządzone w niniejszej sprawie, w tym opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego, opinia biegłego z zakresu patomorfologii i weterynarii sądowej, opinia sądowo-lekarska dot. K. K.

Opinie wydane w sprawie zostały sporządzone w sposób fachowy, rzetelny, precyzyjny i obiektywny przez osoby posiadające odpowiednie kompetencje o dużej wiedzy w zakresie okoliczności, do których stwierdzenia zostały powołane. Opinie są pełne, wyczerpujące, logiczne i spójne. Spełniają wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom, a więc zawierają pełny opis badań i dokonanych przez biegłych ustaleń, a wynikające z nich wnioski są kategoryczne.

Dokumentacja medyczna pokrzywdzonego

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu.

Kwestionariusze wywiadu środowiskowego

Nie budziły wątpliwości opracowane wywiady środowiskowe, gdyż zostały sporządzone przez uprawnione podmioty i zawierały wszystkie niezbędne elementy.

Inne dokumenty w postaci danych o karalności oraz odpisów wyroków

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności tych dowodów.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego M. Ł.

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom składanym przez M. Ł., w których przeczył lub umniejszał swoje sprawstwo i winę, uznając je za wyraz przyjmowanej przez niego linii obrony. Oskarżony przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego twierdził, że nie zadał ciosu nożem pokrzywdzonemu, a K. K. w pewnym momencie wyszedł z mieszkania przy ul. (...) i już do niego nie wrócił. Oskarżony stanowczo też zaprzeczył, że doszło do sytuacji, której grożąc nożem pokrzywdzonemu, rozkazał mu rozebranie się. Dodał, że ,,nie jest chłopem od noży”.

Przed Sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, zaprzeczył, także, że zabrał pokrzywdzonemu pieniądze i dowód osobisty, co stoi w sprzeczności przede wszystkim z konsekwentnymi zeznaniami K. K..

Kategorycznie odmówił składania wyjaśnień odnośnie do zarzutu związanego z zagłodzeniem psa amstaffa o imieniu (...). Stwierdził jedynie, że nigdy nie stosował przemocy wobec psa, zarzut taki nie został mu jednak postawiony.

W kontekście zarzutu dotyczącego znęcania się nad konkubiną, M. Ł. przyznał jedynie, iż ,,zdarzało” mu się stosować przemoc wobec swojej konkubiny A. N., jednakże zaprzeczył, aby stosował w stosunku do niej groźby oraz nakazał jej obcięcie włosów. Twierdzenia te stoją w sprzeczności przede wszystkim z zeznaniami funkcjonariusza policji K. S., jak i samej pokrzywdzonej.

Częściowo zeznania A. N.

W toku postępowania Sąd odmówił przyznania waloru wiarygodności zeznaniom A. N., w zakresie, w którym świadek wskazywała, że nie miała świadomości, iż w zamkniętym przez oskarżonego na klucz pokoju znajduje się pies amstaff, a także, że nie miała wstępu do pokoju, w którym znajdowało się zwierzę.

Sąd ocenił jako niemające znaczenia dla ustalenia faktów te depozycje pokrzywdzonej, w których wskazuje, że nie miała wiedzy na temat dokonania rozboju przez oskarżonego.

Zeznania P. K.

Sąd uznał zeznania P. K. za niemające znaczenia dla ustalenia faktów, ponieważ nie miał wiedzy o zdarzeniu z dnia 6 stycznia 2024 r. Świadek twierdził, iż nie widział zajścia ponieważ brał w tym czasie prysznic, co potwierdza w swoich zeznaniach także J. S.. Następnie opuścił mieszkanie na jakiś czas. Wskazał, że o zdarzeniu dowiedział się, gdy następnego dnia rano przyjechali na miejsce funkcjonariusze policji. Świadek potwierdził jedynie, że w dniu zdarzenia widział się z oskarżonym i rozmawiał z nim przez chwilę, a także, że zarówno on sam, jak i pozostali przebywający w mieszkaniu byli pod wpływem alkoholu.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, III i V części dyspozytywnej wyroku

M. Ł.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie Sądu czyn oskarżonego M. Ł. wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

Przestępstwo określone w art. 280 § 2 k.k. popełnia sprawca, który kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, przy czym posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem.

Rozbój stanowi kwalifikowaną postać kradzieży, albowiem do jego ustawowych znamion należą wszystkie znamiona kradzieży (zabór cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia) oraz dodatkowe działania sprawcy wobec pokrzywdzonego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 27 maja 1993 r., II Akr 169/93, OSA 1994, z. 2, poz. 8). Tymi dodatkowymi działaniami sprawcy, kwalifikującymi postać kradzieży są użycie przemocy, groźba natychmiastowego użycia przemocy albo doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. W przypadku tzw. rozboju kwalifikowanego dodatkowym znamieniem rozboju jest posłużenie się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działanie w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem.

Konieczne jest dokonanie wykładni nieostrego terminu, stanowiącego znamię czasownikowe rozboju z art. 280 § 2 k.k. Ustawodawca wskazuje bowiem na „posługiwanie się” przez sprawcę bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem. Zwrot ten zarówno w piśmiennictwie jak i w orzecznictwie intepretowany jest szeroko i nadawane jest mu znaczenie szersze niż pojęcie używania. W jego ramach mieści się zatem wszelkie manipulowanie takimi przedmiotami, w tym nawet tylko ich okazywanie w celu wzbudzenia w ofierze obawy ich użycia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 14 października 2004 r., II AKa 182/04, A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, wyd. V, Wolters Kluwer Polska 2010). "Posługiwaniem się" będzie więc także sama demonstracja takiego przedmiotu, którego sprawca może użyć w wybranym przez siebie momencie działania, składającego się na pozostałe znamiona rozboju. Znamię „posługiwania się nożem” w ugruntowanym już w tym zakresie orzecznictwie rozumiane jest zatem szerzej aniżeli pojęcie użycia noża i stąd posłużeniem się jest również np. demonstrowanie, czy okazanie noża napadniętemu w celu wzbudzenia obawy jego użycia w przypadku stawiania oporu przed zaborem mienia.

W realiach niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, że w dniu 6 stycznia 2024 r. oskarżony M. Ł., będąc pod wpływem alkoholu i narkotyków, wyjął nóż i grożąc pozbawieniem życia pokrzywdzonemu K. K., nakazał mu rozebranie się, a następnie zabrał mu pieniądze w kwocie 100 zł oraz dowód osobisty. Czynność ta wywołała obawę i strach spełnienia tej groźby, co doprowadziło K. K. do spełnienia żądań oskarżonego, rozebrania się i wydania oskarżonemu mienia. Tym samym należy uznać, iż czynność sprawcza oskarżonego bez wątpienia wyczerpała sprecyzowane w orzecznictwie i przytoczone pojęcie ,,posługiwania się”.

Stosowanie przez oskarżonego przemocy względem pokrzywdzonego miało jeden cel, tj. objecie w posiadanie mienia do niego nienależącego i włączenia go w sposób trwały do swojego majątku, dlatego też bez wątpienia wypełniło znamiona czynu stypizowanego w art. 280 § 2 k.k.

Podkreślić należy, iż w trakcie tego zdarzenia oskarżony M. Ł. dokonał zaboru należących do K. K. dokumentów potwierdzających tożsamość osoby w postaci dowodu osobistego oraz pieniędzy w kwocie 100 zł. Dla oddania pełnej kryminalnej zawartości czynu przestępnego, w przypadku, gdy sprawca w celu kradzieży używa przemocy wobec osoby, posługując się nożem, a następnie przywłaszcza rzecz ruchomą w postaci dowodu tożsamości, niezbędna jest kumulatywna kwalifikacja art. 280 § 2 k.k. i art. 275 § 1 k.k.

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa rozboju. Stanowczo negował, że posłużył się nożem, a także że nakazał pokrzywdzonemu rozebranie się. Na gruncie zebranych w toku postępowania dowodów, przede wszystkim logicznych i spójnych zeznań pokrzywdzonego K. K., D. K., J. S., opinii sądowo-lekarskiej sporządzonej w sprawie, Sąd nie miał wątpliwości, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa rozboju.

Sąd miał w polu widzenia wypowiedzianą przy tym przez oskarżonego w stosunku do pokrzywdzonego groźbę bezprawną.

Art. 191 § 1 k.k. ma na względzie ochronę wolności w sferze swobody podejmowania i realizacji decyzji woli. Naruszenie wolności wyboru postępowania według art. 191 k.k. musi nastąpić w określony sposób, tj. przez użycie przemocy wobec osoby bądź groźby bezprawnej. Przestępstwo zmuszania ma charakter kierunkowy, jego znamieniem jest działanie "w celu" zmuszenia innej osoby do określonego zachowania się. Należy podkreślić, iż przestępstwo z art. 191 § 1 k.k. jest przestępstwem formalnym, zatem znamiona jego pozostają wypełnione już w chwili, gdy groźba, której oskarżony używa wobec pokrzywdzonego, wzbudza w nim uzasadnioną obawę. Groźba bezprawna musi być na tyle realna, że u obiektywnego obserwatora zdarzenia wywołuje przekonanie, że jej użycie może wpłynąć na określone zachowanie pokrzywdzonego zgodnie z wolą sprawcy tego zdarzenia. Taka sytuacja nastąpiła w niniejszej sprawie, dlatego w ocenie Sądu należało również ująć art. 191 § 1 k.k. w kumulatywnej kwalifikacji czynu.

Jednocześnie, mając na uwadze niebudzące wątpliwości wnioski z opinii sądowo-lekarskiej dot. K. K. stwierdzającej charakter obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego w konsekwencji tego zdarzenia, uzasadniona jest nadto kumulatywna kwalifikacja czynu z art. 157 § 1 k.k. Pomimo spełnienia przez pokrzywdzonego żądań oskarżonego i wydania pieniędzy jak i dowodu osobistego, M. Ł. dźgnął K. K. nożem zadając mu cios w lewą stronę klatki piersiowej, powodując obrażenia naruszające czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia na czas dłuższy niż siedem dni w postaci rany kłutej przednio bocznej ściany klatki piersiowej po stronie lewej na wysokości V-VI przestrzeni międzyżebrowej z rozedmą podskórną tej okolicy na wysokości VI-VII żebra oraz odmę opłucnową lewostronną oraz niewielki krwiak opłucnej po stronie lewej, i narażając tym samym pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Przedmiotem ochrony z 280 § 2 k.k. jest własność i posiadanie mienia oraz nietykalność i wolność człowieka, w związku z czym przestępstwo określone w tym przepisie nie jest przedmiotowo podobne do przestępstw określonych w przepisach, których przedmiotem ochrony jest życie lub zdrowie. Jeżeli sprawca przestępstwa rozboju określonego w art. 280 k.k., używając przemocy wobec osoby, wyczerpuje znamiona określone w przepisach ustawy karnej, których przedmiotem jest życie lub zdrowie (w tym przypadku art. 157 § 1 k.k.), to te przepisy- zgodnie z nakazem wynikającym z art. 11 § 2 k.k.- należało powołać w kumulatywnej kwalifikacji prawnej art. 280 § 2 k.k.

Nadto oskarżony M. Ł. dokonując przestępstwa rozboju na pokrzywdzonym K. K. działał w warunkach wielokrotnego powrotu do przestępstwa, tj. art. 64 § 2 k.k. albowiem - jak wynika z ustaleń Sądu (dane o karalności, odpisy wyroków) - M. Ł. był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 6 czerwca 2016r. w sprawie o sygn. akt (...) za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności objętej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 12 października 2017r. w sprawie o sygn. akt (...), a także wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 19 maja 2017r. w sprawie o sygn. akt (...) za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, które to kary zostały następnie objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 24 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt (...) i wymierzono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył w okresie m.in. od dnia 27 lipca 2018r. do dnia 28 września 2021r.

Na marginesie Sąd wskazuje, iż nie ujął w kwalifikacji prawnej przepisu art. 160 § 1 k.k., wskazanej w akcie oskarżenia, z uwagi na to, że przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. popełnione poprzez użycie środka obezwładniającego niebezpiecznego dla życia człowieka zawiera już w sobie element narażenia ludzkiego życia na poważne zagrożenie, a zatem konsumuje ono kryminalną zawartość odrębnego przestępstwa z narażenia, określonego w art. 160 § 1 k.k.(wyrok SA w Katowicach z dnia 31.10.2012 r., sygn. II AKa 310/12).

W ocenie Sądu oskarżony M. Ł. wyczerpał swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. i art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. jest przestępstwem, o co najmniej podwójnym przedmiocie ochrony. Przedmiotem ochrony - w zależności od tego, jaką formę i natężenie znęcanie przybrało - będzie życie, zdrowie, nietykalność cielesna, wolność i cześć oraz godność człowieka.

Przestępstwo znęcania się jest przestępstwem indywidualnym w tej części, w której ofiarą jest osoba najbliższa lub osoba pozostająca ze sprawcą w stosunku zależności. Przestępstwo znęcania się, określone w art. 207 § 1 k.k., jest przestępstwem formalnym z działania lub zaniechania. Dla jego bytu nie jest wymagane spowodowanie jakichkolwiek skutków. Znęcanie się może przybrać formę znęcania się fizycznego lub psychicznego. Znęcanie fizyczne polega na zadawaniu bólu fizycznego np. pobicie, naruszenie nietykalności. W orzecznictwie SN podkreśla się, że pojęcie „znęcania się” zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad pokrzywdzonym, który nie może się jej przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu.

Dokonując oceny prawnej czynu określonego w art. 190 § 1 k.k. należy wskazać, że występek ten polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby jej najbliższej. Dla przyjęcia groźby karalnej wystarczy zapowiedź popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa na szkodę adresata groźby. Przestępstwo to może być popełnione tylko umyślnie, a koniecznym znamieniem jest nastąpienie skutku w postaci wzbudzenia w zagrożonym uzasadnionej i realnej obawy, że groźba zostanie spełniona. Pokrzywdzony musi potraktować groźbę poważnie i uważać jej spełnienie za prawdopodobne. Subiektywna obawa pokrzywdzonego i jego przekonanie o prawdopodobieństwie realizacji groźby muszą być uzasadnione, co oznacza, że zarówno okoliczności, w których groźba została wyrażona jak i osoba grożącego robią wrażenie na obiektywnym obserwatorze, iż została wyrażona na poważnie i daje podstawy do uzasadnionej obawy.

W ocenie Sądu, mając na uwadze ustalenia poczynione w toku postępowania, bezsprzecznym jest, że oskarżony M. Ł. w stosunku do swojej konkubiny A. N. zachowywał się agresywnie, wszczynał awantury, wyzywał ją słowami wulgarnymi i obelżywymi, groził pozbawieniem życia, bił pokrzywdzoną po twarzy i całym ciele. Oskarżony był nadmiernie zazdrosny o pokrzywdzoną, twierdził, że nikt nie może na nią patrzeć, dlatego, w celu jej oszpecenia, nakazał jej obciąć swoje włosy, co też pokrzywdzona uczyniła w obawie o swoje życie. Wszystkie zachowania oskarżonego cechowały się znaczną intensywnością, były ukierunkowane na poniżenie pokrzywdzonej i wzbudzenie w niej strachu o swoje zdrowie i życie. Pokrzywdzona bała się oskarżonego, awantur, gróźb oraz możliwości ich zrealizowania, dlatego udała się na komisariat w celu złożenia zawiadomienia, a następnie pod nieobecność oskarżonego uciekła z mieszkania wraz z córką. Obawa ze strony pokrzywdzonej była uzasadniona mając na uwadze agresywną postawę oskarżonego, wypowiadanie gróźb z dużą dozą negatywnych emocji oraz w sposób wulgarny. Wszystkich tych czynów oskarżony dopuszczał wobec osoby mu najbliższej- swojej konkubiny, matki jego dziecka. Sąd ma także w polu widzenia, iż przemoc ta była przez stosunkowo niedługi okres czasu, jednakże agresja ze strony oskarżonego była bardzo nasilona, powtarzała się, a oskarżony dopuszczał się jej pod wpływem alkoholu oraz narkotyków w obecności małego, kilkumiesięcznego wówczas dziecka.

Ponadto oskarżony M. Ł. dokonując przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. i art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. działał w warunkach powrotu do przestępstwa, a nie wielokrotnego powrotu do przestępstwa, jak wskazano w akcie oskarżenia. Stąd Sąd dokonał korekty kwalifikacji prawnej tego czynu eliminując przepis art. 64 § 2 k.k., w jego miejsce wpisując art. 64 § 1 k.k.

Oskarżony dopuścił się powyższego przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 22 grudnia 2014r. w sprawie o sygn. akt (...) za czyny m.in. z art. 190 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności, art. 157 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i wymierzono karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, objętej następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 12 października 2017r. w sprawie o sygn. akt (...) i wymierzono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a następnie kara ta została objęta wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego (...) z dnia 24 kwietnia 2019r. w sprawie o sygn. akt (...) i wymierzono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył w okresie m.in. od dnia 27 lipca 2018 r. do dnia 28 września 2021 r.

Z uwagi na to, że działanie oskarżonego wypełniło znamiona dwóch czynów, Sąd uznał, że uzasadnione jest zastosowanie kwalifikacji z art. 11 § 2 k.k.

Sąd uznał, iż M. Ł. wypełnił swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 35 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt.

Przedmiotem ochrony w art. 35 ustawy jest życie i zdrowie zwierząt. Zachowanie sprawcy przestępstwa określonego w art. 35 ust. 1 ustawy opisane zostało w sposób nieco zawiły, przez odesłanie do innych przepisów ustawy o ochronie zwierząt, i może polegać m.in. na znęcaniu się nad zwierzęciem w sposób określony w art. 6 ust. 2 ustawy.

Dla jego bytu wystarczy, że sprawca naruszy chociażby jeden z wymienionych sposobów zachowania się. Przestępstwo stypizowane w art. 35 ust. 1 u.o.z. jest przestępstwem powszechnym, które może zostać popełnione zarówno w postaci działania, jak i zaniechania.

Przepis art. 35 ust. 1a u.o.z. zakazuje znęcania się nad zwierzęciem, przez co rozumie się przede wszystkim przypadki wymienione w art. 6 ust. 2 u.o.z.- katalog otwarty. Stosownie do tego przepisu, przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień m.in. w postaci utrzymywania zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku oraz utrzymywaniu zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa.

W ocenie Sądu oskarżony M. Ł. znęcał się nad samicą w typie amstaffa o imieniu Z., która pozostawała pod jego opieką. W okresie pomiędzy 11 grudnia 2023 r. a 9 stycznia 2024 r. oskarżony przetrzymywał zwierzę w zamkniętym pokoju, bez wody i pokarmu, co doprowadziło do jego śmierci. Pies był wychudzony, w złym stanie fizycznym. Z opinii z zakresu patomorfologii i weterynarii wynika również, iż pies miał liczne urazy, a te zlokalizowane na klatce piersiowej oraz w okolicach krtani i brody powstały od kopnięcia zwierzęcia z dużą siłą. Nie sposób jednak przyjąć, iż materiał dowodowy dał podstawy do przyjęcia, iż odpowiedzialny za stosowanie przemocy wobec zwierzęcia był oskarżony, takiego też działania nie zarzucił mu prokurator. Wokół zwłok psa znajdowały się jego liczne odchody, co wskazuje na fakt, iż oskarżony nie zadbał o tak podstawową potrzebę, jak wyjście z nim na spacer.

Sąd ma w polu widzenia, iż na co dzień psem opiekowała się A. N. i to ona była jego właścicielką. Zaniedbanie psa, biorąc pod uwagę treść opinii trwało już dłuższy okres czasu, to jednak oskarżony finalnie znęcając się nad nim, doprowadził do jego śmierci.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-

☐

3.5.  Uniewinnienie

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. Ł.

I, III i V części dyspozytywnej wyroku

I, II i III części wstępnej wyroku

Wymierzając oskarżonemu jednostkowe kary pozbawienia wolności Sąd miał na względzie wszystkie dyrektywy jej wymiaru, a w szczególności te zawarte w art. 53 k.k.

W ocenie Sądu wymierzone M. Ł. kary w wymiarze 6 lat pozbawienia wolności, 1 roku pozbawienia wolności oraz 6 miesięcy pozbawienia wolności uczynią zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnią swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzone jednostkowe kary pozbawienia wolności nie przekraczają stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw.

Kształtując wymiar kar jednostkowych, Sąd miał na uwadze okoliczności takie jak:

-dopuszczenie się przypisanych oskarżonemu czynów w warunkach recydywy i wielokrotnej recydywy, wobec czego przy wyrokowaniu zastosowano art. 64 § 2 k.k. i art. 64 § 1 k.k.,

-duży stopień społecznej szkodliwości czynów wynikający z rodzaju i charakteru naruszonych dóbr prawnych, jak zdrowie i życie, wolność i godność człowieka, także w stosunku do osoby najbliższej-konkubiny,

-oskarżony dopuścił się przypisanych mu przestępstw niemalże natychmiast po wyjściu z zakładu karnego,

-nieludzkie traktowanie zwierząt,

-duże natężenie agresji i przemocy u oskarżonego,

- działanie pod wpływem alkoholu i narkotyków.

Sąd nie dopatrzył się przy tym okoliczności łagodzących.

II i IV części dyspozytywnej wyroku

I i II części wstępnej wyroku

Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego K. K. kwotę 2.000 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 100 złotych tytułem naprawienia szkody, a także na rzecz pokrzywdzonej A. N. kwotę 1.000 złotych tytułem zadośćuczynienia.

W ocenie Sądu orzeczenie zadośćuczynienia zarówno na rzecz K. K., jak i A. N. stanowiło będzie dla oskarżonego dodatkowy element oddziaływania poprawczego i wychowawczego, a dla pokrzywdzonych kompensowało będzie szkody i krzywdy mające swoje źródło w przestępstwie. Orzeczone kwoty zadośćuczynienia są adekwatne do rozmiaru krzywd doznanych przez pokrzywdzonych.

Z kolei wysokość naprawienia szkody została ustalona na podstawie zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji- w tym zeznań pokrzywdzonego K. K., potwierdzających wysokość powstałego w ten sposób uszczerbku na jego mieniu.

VI części dyspozytywnej wyroku

III części wstępnej wyroku

Stosownie do art. 35 ust. 3a Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt sąd może orzec tytułem środka karnego zakaz posiadania wszelkich zwierząt albo określonej kategorii zwierząt w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 1a. Zgodnie z art. 35 ust. 4b tej ustawy zakazy wymienione w ust. 3a-4a orzeka się w latach, od roku do lat 15.

W przekonaniu Sądu orzeczony zakaz będzie skutecznym środkiem realizującym inne jeszcze cele, przede wszystkim pozwoli zniwelować możliwe przyszłe zagrożenie dla psów, które mogłyby być przyjęte pod opiekę oskarżonego. Wymiar środka, tj. 10 lat spełni zarówno cele represyjno-penalne, jak i wychowawcze wobec sprawcy.

VII części dyspozytywnej wyroku

III części wstępnej wyroku

Stosownie do art. 35 ust. 5 Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2, sąd orzeka nawiązkę w wysokości od 1000 zł do 100 000 zł na wskazany cel związany z ochroną zwierząt.

Uwzględniając sytuację finansową i osobistą oskarżonego Sąd orzekł nawiązkę na rzecz Ośrodka (...) w wysokości 2000 zł.

VIII części dyspozytywnej wyroku

I, II i III części wstępnej wyroku

Wymierzając karę łączną Sąd opierał się na treści przepisów art. 85 §1 k.k. oraz art. 86 §1 k.k. W ustalonym w sprawie stanie faktycznym Sąd doszedł do przekonania, że kara łączna w wymiarze 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności spełni swoje ustawowo określone cele, w szczególności w zakresie prewencji generalnej, a jednocześnie pozostanie adekwatna do powagi czynów objętych wyrokiem. Zastosował przy tym zasadę pełnej kumulacji, biorąc pod uwagę różnorodzajowość popełnionych przestępstw, złą wolę skazanego skierowaną wobec osób i zwierzęcia, uznając, iż zastosowanie zasady asperacji sprowadziłoby się do nie poniesienia konsekwencji przez oskarżonego za któreś z przestępstw, co sprzeczne byłoby z zasadą sprawiedliwości. Zauważyć przy tym należy rażące lekceważenie przez oskarżonego norm prawnych, nie wyciąganie żadnych wniosków z uprzednich skazań i pobytów w jednostkach penitencjarnych, co świadczy w jednoznaczny sposób o tym, iż oskarżony przebywając na wolności jest niebezpieczny dla społeczeństwa.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. Ł.

IX części dyspozytywnej wyroku

I, II i III części wstępnej wyroku

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył na poczet kary pozbawienia wolności oskarżonemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 9 stycznia 2024 r. godz. 20:15 do dnia 24 października 2024 r.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Nie dotyczy.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

X

Rozstrzygnięcie w przedmiocie zasądzenia adw. M. W. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu znajdowało swoje oparcie w przepisach art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k., art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r.

Prawo o adwokaturze i § 17 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 5 i § 20 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 (Dz.U.2019.18 t.j.) w sprawie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

XI

Mając na względzie, iż oskarżony nie pracuje, nie posiada majątku, stosownie do treści art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j.: Dz. U. z 1983 r. nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych oraz od obowiązku uiszczenia opłaty, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

6.  1Podpis

Sędzia Tomasz Kaszyca