Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Sygnatura akt

III K 100/24

4359-1.Ds.15.2023 PR dla W.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I

T. K.

w dniu 12 września 2022 r. w O. kierował za pośrednictwem wiadomości tekstowej nadanej przy użyciu aplikacji M. na numer telefonu należący do E. B. groźbę bezprawną pozbawienia wolności obywateli (...), D. L. i D. T. poprzez wywiezienie ich siłą do (...), dokonując tego z powodu ich przynależności narodowej i działając z zamiarem, aby E. B. przekazał tę groźbę pokrzywdzonym

tj. czyn z art.119§1 k.k.

II

T. K.

7.w dniu 25 września 2022 r. w O. przy ul. (...) kierował wobec obywatelu (...) D. L. i D. T. groźbę bezprawną spowodowania obrażeń ciała lub rozstroju zdrowia poprzez pobicie i użycie gazu obezwładniającego, a także groźbę bezprawną pozbawienia wymienionych wolności poprzez wywiezienie do lasu lub do (...), dokonując tego z powodu ich przynależności narodowej, a nadto w tym samym miejscu i czasie działając publicznie wielokrotnie znieważył obywateli (...), D. L. i D. T. z powodu ich przynależności narodowej poprzez skierowanie wobec nich słów powszechnie uznanych za obelżywe, a także poprzez oplucie ramienia, ręki i nogi D. L. tym samym naruszając nietykalność cielesną wymienionego

9.tj. czyn z art. 119 § 1 k.k. i art. 257 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

D. L. i D. T., obywatele (...), od 2020 r. mieszkają i pracują w (...), posługują się językiem polskim.

Zatrudnieni są w firmie (...) w O. prowadzonej przez E. B. i M. G.. Siedziba tej firmy znajduje się przy ul. (...) w O..

W budynku tym zlokalizowane są także inne lokale usługowe takie jak np. salon fryzjerski czy gabinet stomatologiczny.

T. K. pozostawał w wieloletniej przyjaźni z E. B. i za jego namową T. K. kupił lokal usługowy w tym samym budynku przy ul. (...) w O..

T. K. prowadził działalność jako DJ i w lokalu tym przechowywał m.in sprzęt niezbędny mu do pracy. Ponadto, T. K. przekształcił w/w lokal na cele mieszkalne, a prace remontowe niezbędne do zamieszkania w tym lokalu wykonywali m.in. pokrzywdzeni D. L. D. T. dzięki czemu T. K. znał pokrzywdzonych z imienia i nazwiska.

Początkowo zarówno pracownicy firmy (...) jak i jej szefowie pozostawali w dobrych stosunkach z T. K., który z racji tego, że zamieszkiwał w lokalu obok często odwiedzał firmę (...) przychodząc „na kawę”. Był zapraszany na Wigilie służbowe, a także korzystał z przyłącza wody udostępnionego mu przez E. B..

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. K.

k. 64-67, 188v-191v

Zeznania pokrzywdzonego D. L.

k. 8-9, 112-113, 202v-206

Zeznania pokrzywdzonego D. T.

k. 12-13, 114-115, 216v-217

Zeznania E. B.

k. 25v-26, 218-221

Zeznania M. G.

k.32-33, 214v-216v

Wywiad środowiskowy

k. 195-197

Po pewnym czasie pomiędzy właścicielami firmy (...) zaistniał konflikt związany ze sposobem parkowania pojazdów przez pracowników firmy (...) oraz zastawianiem korytarza paczkami w okolicach lokalu użytkowanego przez T. K., a także przechowywaniem motorów należących do pokrzywdzonych we wspólnym korytarzu piwnicy lokali użytkowych przy ul. (...).

Także inni użytkownicy budynku przy ul. (...) przechowywali w częściach wspólnych swoje rzeczy, w tym, dentysta czy fryzjerka, jak i T. K..

Pracownicy firmy (...) parkowali busy przy rampie załadunkowej tylko w sytuacji, gdy parking był wypełniony i nie było możliwości znalezienia innego miejsca. Ponadto, w miarę możliwości, tj. gdy zwolniło się inne miejsce parkingowe i gdy dysponowali kluczykami do samochodów, spełniali prośby oskarżonego o przeparkowanie busów służbowych,

T. K. wielokrotnie zwracał się do E. B. jak i pracowników firmy (...) z żądaniem parkowania w innym miejscu, ponieważ w jego ocenie busy z firmy (...) z racji swoich rozmiarów utrudniały wjazd na rampę załadunkową, a T. K. z powodu schorzeń na które cierpi nie może dźwigać ciężkich rzeczy.

T. K. wielokrotnie mówił, że „ktoś może wejść i ukraść motory pokrzywdzonych, a także, że urządzenia z firmy (...) mogą zniknąć.”

W wiadomości wysłanej za pośrednictwem aplikacji M. do E. B. dnia 24 sierpnia 2022 r. T. K. napisał „E. przeginacie znów pale nie dość ze cały czas praktycznie zastawiona jest rampa cały czas robicie mi magazyn pod lokalem to kurwa jeszcze Ci Wasi U. sobie tutaj garaż zrobili ja na to zgody nie wyrażam no i kurde znowu musimy się kłócić a ten chujek mały (...) jeszcze dyskutuje no nie wytrzymam”.

Następnie w dniu 12 września 2022 r. T. K. wysłał E. B. wiadomość o treści: „Były przestawione i uszkodzone ja bardzo szybko posprzątam ten korytarz jak będzie trzeba zostawię otwarte drzwi na kilka nocek przecież mogę zapomnieć ale też chętnie wpadnę ustawić Twoich pracowników już mam 3 ksenofobów do tego czekają na telefon i wywozimy ich pod granicę”.

Parking przy lokalach użytkowych przy ul. (...) był parkingiem prywatnym i zarządzała nim wspólnota mieszkaniowa (...) z W..

T. K. próbował ustanowić zakaz parkowania przy rampie załadunkowej zwracając się w tej sprawie do Zarządu w/w wspólnoty mieszkaniowej. Jego działania w tym zakresie nie przyniosły skutku.

Żaden z innych użytkowników pozostałych lokali usługowych przy ul. (...) nie skarżył się na sposób parkowania busów firmy (...) przy rampie załadunkowej. Zaparkowanie busów w taki sposób nie uniemożliwiało skorzystania z rampy, a jedynie wymagało zastosowania innych manewrów parkowania.

Zeznania pokrzywdzonego D. L.

k. 8-9, 112-113, 202v-206

Zeznania pokrzywdzonego D. T.

k. 12-13, 114-115, 216v-217

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. K.

k. 64-67, 188v-191v

Mail do wspólnoty mieszkaniowej

k. 103

Wiadomości z aplikacji (...)

k.28-31

Zeznania E. B.

k. 25v-26, 218-221

Zeznania M. G.

k.32-33, 214v-216v

Dnia 25 września 2022 r. ok. godz. 16:00 D. L. i D. T. postanowili udać się na przejażdżkę motocyklową. W tym celu przyjechali po swoje motory do piwnicy przy ul. (...).

Motory te były postawione w piwnicy w pobliżu lokalu, który zajmował T. K..

W momencie wyprowadzania motorów D. T. zauważył, że jego motor jest opluty, jednak mimo to postanowili udać się na wycieczkę. D. L. zadzwonił jednocześnie do M. G. z prośbą o sprawdzenie na nagraniach z monitoringu kto opluł motor.

Nagranie monitoringu zarejestrowało, że to T. K. opluł motocykl D. T..

T. K. zauważył pokrzywdzonych gdy przyjechali po swoje motory, nakazał im przestawić pojazdy firmy (...), gdyż w jego ocenie zastawiały one rampę.

Pokrzywdzeni odpowiedzieli, że poza godzinami pracy nie mogą używać samochodów służbowych, gdyż wymaga to zgody przełożonych.

Gdy pokrzywdzeni wyprowadzali swoje motory T. K. użył wobec nich słów powszechnie uznanych za obelżywe takich jak: „pierdoleni U.”, „jebani U.”, „jebane śmiecie”, „wkurwiający U.”, a także sugerował, iż z uwagi na swoją narodowość nie są ludźmi.

Następnie T. K. wyciągnął gaz pieprzowy i groził pokrzywdzonym jego użyciem, skierował go w ich kierunku na odległość około 40 cm od ich oczu.

T. K. uniemożliwiał pokrzywdzonym wyprowadzenie motocykli z piwnicy stając im na drodze. T. K. próbował zrzucić kask D. L., jednak ten w porę go złapał.

Następnie T. K. podszedł do D. L. i napluł na jego ramie, rękę i nogę oraz na jego motor. T. K. kopał także motory pokrzywdzonych.

Zachowanie T. K. wywołało u pokrzywdzonych strach wobec czego postanowili oni zawiadomić telefonicznie swojego szefa, M. G., który jednak z uwagi na to, iż przebywał poza O. na meczu siatkówki nie mógł przyjechać do siedziby firmy (...). M. G. powiadomił jednak Policję oraz swojego wspólnika E. B., który to udał się na parking przy ul. (...).

T. K. w trakcie zdarzenia groził pokrzywdzonym pobiciem przez osoby trzecie, a także wywiezieniem do lasu lub na granicę, zwracał się do pokrzywdzonych w sposób obelżywy. W trakcie zdarzenia wypadł mu z kabury nóż, który następnie trzymał w dłoni i ostentacyjnie na oczach pokrzywdzonych pokręcił nim, a następnie go schował.

Na miejscu zdarzenia, przy ul. (...) pojawił się także M. R. (1), którego T. K. poprosił o przyjazd, ponieważ jak wskazał „sytuacja była napięta”.

M. R. (1) nazwał pokrzywdzonych „dezerterami”, którzy nie bronią swojej ojczyzny.

T. K. uprzednio wezwał Policję zmierzając do tego, aby Policja nakazała pokrzywdzonym przeparkowanie samochodu służbowego z rampy.

Interwencja patrolu Policji skończyła się pouczeniem, a funkcjonariusze Policji wskazali T. K., że jest to parking prywatny i powinien swoje zastrzeżenia przekazać jego zarządcy.

W trakcie interwencji Policji pokrzywdzeni nie zgłaszali, że T. K. im groził i używał wobec nich słów powszechnie uznanych za obelżywe z uwagi na to, że byli pod wpływem stresu i strachu.

Zdarzenie to było częściowo nagrywane przez T. K. oraz D. L..

Po zakończeniu interwencji przez Policję, E. B. poprosił D. L. żeby przeparkował busa firmy (...) w inne miejsce.

Następnie na mocy umowy sprzedaży z 4 kwietnia 2023r., (...) T. K. sprzedał swój lokal przy ul. (...) M. R. (2).

Zeznania pokrzywdzonego D. L.

k. 8-9, 112-113, 202v-206

Zeznania pokrzywdzonego D. T.

k. 12-13, 114-115, 216v-217

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. K.

k. 64-67, 188v-191v

Nagranie z monitoringu od firmy (...)

k.5

Zdjęcie motoru

k.15

Protokół oględzin zapisu nagrania płyty DVD

k. 22

Zdjęcia rampy i pomieszczeń wspólnych budynku przy ul. (...)

k. 95-99

Wydruk z systemu Policji

k. 21

Raport policyjny

k. 41-42

Zeznania M. R. (1)

k.53, 224v-226v

Zeznania R. K.

k. 35, 213v,

Zeznania M. C.

k. 37,214

Protokół oględzin zapisu nagrania płyty DVD

k.56-57

Kserokopia aktu notarialnego

k. 85-91

W toku postępowania przygotowawczego przeprowadzono badanie podejrzanego przez biegłych lekarzy psychiatrów.

Ze sporządzonej opinii wynika, że w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu, T. K. nie miał z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innych zakłóceń funkcji psychicznych całkowicie zniesionej zdolności rozumienia znaczenia czynów lub pokierowania swoim postępowaniem, miał on pełną poczytalność. Zdolność rozumienia znaczenia czynu lub pokierowania postępowaniem nie była u niego znacznie ograniczona w rozumieniu art. 31 § 2 k.k.

U T. K. rozpoznano uzależnienie od marihuany, co pozostaje bez wpływu na ocenę jego poczytalności w niniejszym postępowaniu.

Nie stwierdzono przeciwwskazań do jego uczestniczenia w postępowaniu.

Opinia sądowo - psychiatryczna

k. 129-134

T. K. urodził się (...) w O., jest kawalerem, dorywczo pracuje jako DJ z dochodem w kwocie ok. 2 000-6 000 zł miesięcznie.

T. K. nie był wcześniej karany.

Dane o osobie oskarżonego

k.117-122

Wywiad środowiskowy

k. 195-197

Dane o karalności oskarżonego

k.116

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

--

--

--

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

--

--

--

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. K.

Oskarżony zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, w ostatnim słowie jedynie wskazał, że żałuje, „że był taki moment gniewu”. Wobec tego Sąd co do zasady dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego opierając się na nich w zakresie w jakim nie stały w sprzeczności z innymi wiarygodnymi dowodami, w szczególności w zakresie konfliktu jaki powstał między oskarżonym a firmą (...) dot. parkowania samochodów przy rampie.

Zeznania pokrzywdzonego D. L.

Zeznania pokrzywdzonego D. T.

Jako przekonujące i w pełni wiarygodne Sąd ocenił zeznania pokrzywdzonych D. L. i D. T.. Należało zauważyć, że relacje te były logiczne, konkretne, spójne i wzajemnie się uzupełniały, zaś drobne różnice w relacjonowaniu przebiegu wydarzeń niewątpliwie wynikały z towarzyszących im emocji i upływu czasu. Ponadto przedstawiony przez pokrzywdzonych przebieg zdarzenia z dnia 25 września 2022 r. znajduje odzwierciedlenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Pokrzywdzeni w sposób szczegółowy opisali przebieg zdarzenia z dnia 25 września 2022 r., a z ich relacji jednoznacznie wynika, iż to oskarżony sprowokował całe zajście. Zachowanie oskarżonego, a w szczególności oblegi z uwagi na przynależność narodową i groźby skierowane pod adresem pokrzywdzonych, oplucia, a także fakt, iż oskarżony trzymał w ręce gaz pieprzowy, a także miał przy sobie nóż wzbudziły w nich strach, pokrzywdzeni byli wycofani, z obawy przed oskarżonym zwrócili się z prośbą o pomoc do swojego przełożonego M. G..

Na marginesie Sąd wskazuje, że zgromadzony materiał dowodowy nie daje podstaw do uznania za niewiarygodne, że oskarżony napluł pokrzywdzonemu D. L. w twarz, a także groził mu w ten sposób, że dowie się gdzie pokrzywdzony mieszka, ale zarazem nie potwierdza tego w sposób jednoznaczny. Pokrzywdzony powołał się na te okoliczności dopiero przed Sądem, pomijając je w przesłuchaniu w postepowaniu przygotowawczym. Ponadto drugi z pokrzywdzonych nie wskazał na takie zdarzenie. Sąd ma jednak na uwadze, iż powyższe nieścisłości powstałe podczas przesłuchania pokrzywdzonych w postępowaniu przygotowawczym mogły wynikać z bariery językowej, a problemy z komunikacją w toku postępowania sądowego uzasadniały skorzystanie z pomocy tłumacza aby uniknąć nieścisłości w rozumieniu wypowiedzi pokrzywdzonego D. T., które ujawniono w toku rozprawy 4.10.2024r., bowiem pokrzywdzony jak wskazał języka polskiego uczył się dopiero od przyjazdu do Polski w 2020 r. Trzeba jednak zauważyć, że zeznania tego pokrzywdzonego składane w postępowaniu przygotowawczym, które co do istoty nie były sprzeczne ze składanymi w toku postępowania sądowego jedynie uboższe w detale i zostały odczytane na rozprawie i świadek potwierdził ich treść.

Zeznania M. G.

Sąd co do zasady uznał zeznania świadka za wiarygodne, spójne, logiczne i znajdujące odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym.

Świadek zeznał, że Pokrzywdzony D. L. zadzwonił do niego w dniu zdarzenia dwukrotnie, najpierw z prośbą o sprawdzenie nagrań z monitoringu kto opluł motor, a następnie z prośbą o interwencję, gdyż oskarżony utrudniał pokrzywdzonym wyjazd z podjazdu przy ul. (...).

Świadek wskazał, że oskarżony groził pokrzywdzonym nożem i że ich pozabija, jednak takie ustalenia nie znajdują potwierdzenia w ustalonym w sprawie stanie faktycznym i w ocenie Sądu wynikają z tego, że M. G. nie był naocznym świadkiem przebiegu zdarzenia z dnia 25 września 2022 r., a jego wiedza pochodziła z przekazanej mu relacji wobec czego złożone depozycje stanowią po części jego interpretację zdarzenia z dnia 25 września 2022 r.

Świadek wskazał także, że oskarżony był ksenofobicznie nastawiony do osób narodowości ukraińskiej, a w związku z wybuchem wojny w Ukrainie oskarżony mówił, że zamierza patrolować ulice, gdyż duży napływ Ukraińców do kraju może spowodować zagrożenie, z którym państwo sobie nie poradzi.

Zeznania E. B.

W ocenie Sądu za wiarygodne uznać należało zeznania świadka E. B.. Sąd uznał, iż są spójne, logiczne, szczere i konsekwentne. Zeznania świadka znajdowały potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym. Nie zawierały też istotnych sprzeczności rzutujących na ocenę ich wiarygodności.

E. B. zeznał, iż od dłuższego czasu oskarżony prowokował konflikt na tle parkowania busów firmy (...) i w związku z tym kierował groźby pod adresem E. B. i jego pracowników, a także obrażał ich. Świadek zeznał także, iż oskarżony był uprzedzony do osób narodowości ukraińskiej i miał do nich ksenofobiczne nastawienie, wskazał, że oskarżony wysnuł teorię, że U. zabili jego przodków.

W dniu 25 września 2022 r. świadek pojawił się na miejscu zdarzenia, zawiadomiony przez swojego wspólnika M. G., dotarł tam po chwili, gdy już wezwana została przez oskarżonego Policja. Świadek zeznał, iż pokrzywdzony D. L. był bardzo zdenerwowany i przestraszony, nigdy wcześniej nie widział go w takim stanie, dlatego E. B. starał się uspokoić pokrzywdzonych. E. B. także bezpośrednio słyszał liczne obelgi takie jak np. „jebani U.”, które oskarżony kierował pod adresem pokrzywdzonych. Po zakończeniu interwencji przez patrol Policji świadek polecił D. L. przestawić pojazd, który stał blisko rampy. Po czym oskarżony skierował do świadka także słowa „jak chcesz wojny to będziesz ją miał. Ponadto oskarżony wypowiadał groźby w kierunku pokrzywdzonych, żeby obserwowali siebie i swoje rzeczy, co jeszcze bardziej wzmocniło obawę świadka o bezpieczeństwo pokrzywdzonych, tym bardziej, że wiedział iż oskarżony był w posiadaniu noża i gazu pieprzowego.

Powyższa obawa spotęgowana była także przez wiadomości, które dnia 12 września 2022 r. oskarżony kierował do E. B. za pośrednictwem aplikacji M., w których groził pokrzywdzonym, że zna ksenofobów, którzy siłą wywiozą ich na granicę.

Wiadomości z aplikacji (...)

Zrzuty ekranu z korespondencji wymienionej między oskarżonym a E. B., zawierające groźby skierowane dnia 12 września 2022 r. do pokrzywdzonych przez oskarżonego.

Wskazane dowody z dokumentów korespondują z pozostałym materiałem dowodowym. Nie były kwestionowane przez strony postepowania, nie budzą wątpliwości co do ich wiarygodności i autentyczności

Zeznania M. R. (1)

Zeznania R. K.

Zeznania M. C.

Sąd uznał za wiarygodne, spójne, logiczne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zeznania funkcjonariuszy Policji, który w dniu 25 września 2022 r. podjęli interwencję przy ul. (...) w O.. Świadkowie w żaden sposób nie byli związani z oskarżonym czy pokrzywdzonymi, a kontakt z sytuacją mieli tylko w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych (obiektywizm relacji).

Wydruk z systemu Policji

Raport policyjny

Dokumenty te są dokumentami oficjalnymi, sporządzonymi w sposób przewidziany prawem, niekwestionowanymi przez żadną ze stron. Dowody te nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności i wiarygodności.

Zeznania M. R. (1)

Sąd z ostrożnością podszedł do zeznań M. R. (1), z uwagi na fakt, iż jest on przyjacielem oskarżonego, a jego zeznania wpisują się w przyjętą przez niego linię obrony.

Świadek pojawił się na miejscu zdarzenia dnia 25 września 2022 r. wezwany telefonicznie przez oskarżonego, aby ten poczuł się bezpiecznie, ponieważ „sytuacja była napięta”. W ocenie świadka jego obecność służyła wyrównaniu proporcji, między pokrzywdzonymi a oskarżonym. W dniu zdarzenia świadek obraził pokrzywdzonych nazywając ich „dezerterami”.

Świadek w swoich zeznaniach odnosił się do choroby na którą cierpi oskarżony i problemów z dźwiganiem ciężkich rzeczy i w związku z tym potrzebą parkowania swojego samochodu blisko rampy.

Nagranie z monitoringu od firmy (...)

Zdjęcie motoru

Dowody dostarczone przez pokrzywdzonych, nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności i wiarygodności. Nie były także kwestionowane przez strony.

Protokoły oględzin zapisu nagrania płyty DVD

Dowody te stanowią formalne potwierdzenie przeprowadzonej czynności procesowej. Zostały przeprowadzony przez uprawnione podmioty stosownie do obowiązujących w tym zakresie przepisów. Dowód ten nie były kwestionowany przez żadną za stron postępowania

Mail do wspólnoty mieszkaniowej

Kserokopia aktu notarialnego

Zdjęcia rampy i pomieszczeń wspólnych budynku przy ul. (...)

Dowody z dokumentów dostarczone przez oskarżonego. Nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności i wiarygodności. Nie były także kwestionowane przez strony.

Opinia sądowo - psychiatryczna

Opinia ta jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy.

Wywiad środowiskowy

Dowód niekwestionowany przez strony i niebudzący wątpliwości co do rzetelności.

Dane o osobie oskarżonego

Dane o karalności oskarżonego

Dane podane przez oskarżonego, co do jego stanu rodzinnego i majątkowego nie budziły wątpliwości Sądu i nie były kwestionowane przez strony. Ustalając okoliczności dotyczące braku uprzedniej karalności oskarżonego, Sąd oparł się na danych pochodzących z Krajowego Rejestru Karnego, które nie budziły zastrzeżeń, co do ich autentyczności i wiarygodności.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. K.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego w jakim wskazuje, on, że kierowane przez niego groźby oraz określenia powszechnie uznane za obelżywe kierowane do pokrzywdzonych nie miały charakteru związanego z przynależnością narodową pokrzywdzonych należy uznać za niewiarygodne.

Po pierwsze, już w wiadomościach wymienianych wcześniej za pośrednictwem aplikacji M. z E. B. użył sformułowania „chujek mały (...)”, a także określał pokrzywdzonych jako „ci wasi U.” mimo, że znał ich z imienia i nazwiska. Oskarżony dnia 12 września 2022 r. pisał do E. B. „chętnie wpadnę ustawić twoich pracowników, mam 3 ksenofobów do tego, czekają na telefon i wywozimy ich pod granicę”. Ponadto, z nagrania dokumentującego częściowo zdarzenie w dniu 25 września.2022 r. jasno wynika, iż oskarżony użył w stosunku do pokrzywdzonych słów „kurwa ty śmieciu jebany”, co znajduje odzwierciedlenie w zeznaniach pokrzywdzonych, którzy wskazywali także, że oskarżony używał w stosunku do nich takich określeń jak: pierdoleni U.”, „jebani U.”, „jebane śmiecie”, „wkurwiający U.”, a także sugerował, iż z uwagi na swoją narodowość nie są ludźmi.

Twierdzenia oskarżonego, że kierowane do pokrzywdzonych wyzwiska i groźby nie były związane z ich przynależnością narodową, a także że działał pod wpływem silnych emocji i zdenerwowania i bał się pokrzywdzonych przywołując przy tym swój stan zdrowia w ocenie Sądu stanowią wyłącznie element linii obrony oskarżonego.

Ze zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego, w tym w szczególności z relacji pokrzywdzonych, jednoznacznie wynika, że to oskarżony sprowokował zdarzenie w dniu 25.09.2022 r., a także, że miał pogardliwy stosunek i odczuwał niechęć do osób narodowości ukraińskiej. W ocenie Sądu o powyższym świadczy również treść gróźb kierowanych za pośrednictwem E. B. do pokrzywdzonych z uwagi na ich przynależność narodową za pośrednictwem aplikacji M.. Już wcześniej przed popełnieniem przez oskarżonego czynów objętych zarzutami, tj. zarówno przed dniem 12 jak i 25 września 2022 r. oskarżony wysyłał zaczepne wiadomości do E. B., a odnoszące się w pogardliwy sposób do pokrzywdzonych z uwagi na ich przynależność narodową, a z historii tej korespondencji jasno wynika jak stopniowo narastała niechęć i agresja ze strony oskarżonego w kierunku pokrzywdzonych.

Sam oskarżony w postępowaniu przygotowawczym, wyjaśnił, że w dniu zdarzenia między nim a pokrzywdzonymi miała miejsce agresywna wymiana zdań dotycząca przeparkowania busa, oskarżony miał się bać pokrzywdzonych, którzy byli do niego wrogo nastawieni wobec czego wyciągnął gaz pieprzowy, bo jego fizyczność jest mocna ograniczona przez chorobę, na którą cierpi. Ponadto, zadzwonił po swojego kolegę M. R. (1) gdyż bał się przebywać sam w towarzystwie pokrzywdzonych.

Co istotne, oskarżony wyjaśnił, że padły słowa powszechnie uznane za obelżywe w stosunku do pokrzywdzonych, jednak było to spowodowane emocjami, strachem i zdenerwowaniem, bez podtekstu ksenofobicznego.

Z kolei przed sądem oskarżony wyjaśnił, że on i pokrzywdzeni w trakcie zdarzenia z 25.09.2022 r. „zaczęli mówić do siebie w agresywny sposób” nie potrafił jednak przywołać co dokładnie mówił i jakich słów używał wskazując, że był pod wpływem dużych emocji. Nie wykluczył, że były to słowa powszechnie uznane za obelżywe, a także że wypowiadał groźby, jednak w jego ocenie nie miały one charakteru narodowościowego. Przyznał natomiast, że napluł na oskarżonych i ich motory.

Co do kierowanej do E. B. korespondencji za pośrednictwem aplikacji M., w której oskarżony groził pokrzywdzonym, oskarżony zasłaniał się niepamięcią i wskazywał, że miała ona charakter prywatny.

--

Zaświadczenia od fryzjera i z restauracji

Wskazane dowody z dokumentów nie wniosły nic istotnego do sprawy w zakresie ustalenia stanu faktycznego. Przedstawione przez oskarżonego zaświadczenia od fryzjera i z restauracji traktujące o tym, że w lokalach tych pracują osoby narodowości ukraińskiej, a oskarżony korzysta z ich usług, pozostają bez związku z niniejszym postępowaniem.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐X

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt I części dyspozytywnej

T. K.

Punkt II części dyspozytywnej

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Po dokonaniu analizy i przedstawionej powyżej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w ocenie Sądu zgromadzone w niniejszej sprawie dowody dają niewątpliwą podstawę do stwierdzenia, że oskarżony T. K. swoim zachowaniem opisanym w punkcie pierwszym części wstępnej i dyspozytywnej wyroku, wypełnił znamiona przestępstwa z art. 119 § 1 k.k.

T. K. bezsprzecznie bowiem w dniu 12 września 2022 r. w O. kierował za pośrednictwem wiadomości tekstowej nadanej przy użyciu aplikacji M. na numer telefonu należący do E. B. groźbę bezprawną pozbawienia wolności obywateli (...), D. L. i D. T. poprzez wywiezienie ich siłą do (...), dokonując tego z powodu ich przynależności narodowej i działając z zamiarem, aby E. B. przekazał tę groźbę pokrzywdzonym.

8.Czynu z art.119§1 k.k. dopuszcza się sprawca, stosujący przemoc lub groźbę bezprawną wobec grupy osób lub poszczególnej osoby z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub z powodu jej bezwyznaniowości.

10.Do znamion wskazanego przestępstwa należy jako warunek konieczny, kierowanie się przez sprawcę konkretną motywacją, u podłoża której leży negacja, a nawet pogarda dla ogólnie akceptowanych, uniwersalnych wartości, które chroni m.in. art. 119 § 1 k.k. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r., II AKa 338/03, KZS 2005/9/39). Przedmiotami ochrony w art. 119 k.k. są spokój i bezpieczeństwo społeczne, których przejawem jest pokojowa koegzystencja, w ramach pluralistycznego społeczeństwa, ludzi różnych ras, narodowości, przekonań politycznych, religijnych i światopoglądowych. Unormowanie to zabezpiecza dobro prawne w postaci wolności od dyskryminacji. Ubocznymi dobrami prawnie chronionymi tym przepisem są życie i zdrowie człowieka, nietykalność cielesna oraz godność osobista (por. Konarska-Wrzosek Violetta (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. III).

12.Przemoc lub groźba bezprawna powinna być oparta na motywach dyskryminacyjnych (sprawca powinien działać z powodu przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub z powodu bezwyznaniowości) oraz skierowana do określonej i chronionej tym przepisem zbiorowości lub należących do niej zindywidualizowanych osób (wyrok SA w Lublinie z 14.05.2014 r., II AKa 79/14, LEX nr 1488654).

14.Zaś definicję groźby bezprawnej zawiera art. 115 § 12 k.k. Zgodnie z nią groźbą bezprawną jest zarówno groźba, o której mowa w art. 190, jak i groźba spowodowania postępowania karnego lub innego postępowania, w którym może zostać nałożona administracyjna kara pieniężna, jak również rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej.

16.Groźba określona w art. 190 § 1 k.k. to tzw. groźba karalna, która polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Groźba jest oddziaływaniem na psychikę drugiej osoby przez przedstawienie zagrożonemu zła, które go spotka ze strony grożącego albo innej osoby, na której zachowanie grożący ma wpływ. Treścią groźby musi być zapowiedź popełnienia przestępstwa, a więc czynu bezprawnego i karalnego, przy czym przepis art. 190 § 1 k.k. nie wyszczególnia przy tym katalogu przestępstw, których zapowiedź zalicza do znamion ustawowych odpowiedzialności karnej, a więc chodzi o każde przestępstwo i przestępstwo skarbowe (zarówno umyślne, jak i nieumyślne) określone w systemie polskiego prawa karnego (wyr. SN z 22.7.2010 r., III KK 35/10, OSNwSK 2010, Nr 1, poz. 1472). Zapowiedź popełnienia przestępstwa może odnosić się zatem do zamachu na jakiekolwiek dobro chronione tymi normami.

18.Co więcej przestępstwo określone w art. 190 § 1 k.k. należy do kategorii przestępstw materialnych. Do dokonania tego przestępstwa konieczne jest wystąpienie skutku w postaci wzbudzenia w zagrożonym uzasadnionej obawy, że groźba będzie spełniona. Groźba musi więc, aby przestępstwo mogło być dokonane, dotrzeć do pokrzywdzonego i wywołać u niego określony stan psychiczny. Skutkiem, który stanowi znamię czynu zabronionego, określonego w art. 190 § 1 k.k., jest zmiana w sferze psychicznej sprawcy, wywołana groźbą. Pokrzywdzony musi więc potraktować groźbę poważnie i uważać jej spełnienie za prawdopodobne. Nie jest wymagane natomiast obiektywne niebezpieczeństwo realizacji groźby. Subiektywna obawa pokrzywdzonego i jego przekonanie o prawdopodobieństwie realizacji groźby muszą być uzasadnione, tzn. że zarówno okoliczności, w jakich groźba została wyrażona, jak i osoba grożącego robią wrażenie na obiektywnym, normalnie wrażliwym obserwatorze, iż groźba wyrażona została na poważnie i daje podstawy do uzasadnionej obawy. Co istotne przepis art. 190 § 1 k.k. nie określa także formy groźby, tj. nie precyzuje, w jaki sposób sprawca ma ją wykonać. Może zatem przybrać postać wyraźną, ale także dorozumianą. Bez wątpienia możliwe jest grożenie słowem (ustnie), pismem, gestem lub jakimkolwiek innym zachowaniem pod warunkiem, że wynika z niego jasno, że sprawca chce wzbudzić w zagrożonym uzasadnioną obawę, że popełni przestępstwo na jego szkodę lub wobec jego osoby najbliższej.

20.Znamienne jest to, że dla wypełnienia przedmiotowych znamion czynu określonego w art. 119 § 1 nie jest wymagane, aby sprawca osobiście groził pokrzywdzonemu, gdyż wystarczające jest posłużenie się osobą trzecią, która zgodnie z poleceniem sprawcy przekazuje treść groźby pokrzywdzonemu (por. wyrok SA w Lublinie z 27.11.2003 r., II AKa 338/01, OSA 2005/6, poz. 39). Dla przypisania oskarżonemu popełnienia przestępstwa z art. 119§1 k.k. koniecznym jest ustalenie, że wypowiedzi oskarżonego, zawierające groźbę użycia przemocy skierowane były bezpośrednio do pokrzywdzonego lub też do osoby trzeciej z zamiarem, aby ta przekazała ją osobie pokrzywdzonej, po wtóre zaś - jako konsekwencja pierwszego wymogu - że wypowiedzi te zgodnie z zamiarem oskarżonego bezpośrednio lub za pośrednictwem osoby trzeciej, dotrzeć miały do istniejących, konkretnych osób (por. Wyrok SA we Wrocławiu z 30.09.2015 r., II AKa 237/15, LEX nr 1927508).

Taka też sytuacja miała miejsce w omawianej sprawie. Z poczynionych ustaleń faktycznych wynika, że zachowanie oskarżonego T. K. względem pokrzywdzonych przybrało właśnie postać owej groźby karalnej, stanowiącej jednocześnie groźbę bezprawną o której mowa w art. 119 §1 k.k. Jego zachowanie polegało bowiem na przesyłaniu do E. B. wiadomości poprzez aplikację M. w dniu 12 września 2022 r., zawierającej groźbę skierowaną do pokrzywdzonych obywateli (...) D. L. i D. T. z powodu ich przynależności narodowej, z zamiarem aby E. B. przekazał tę groźbę pokrzywdzonym. T. K. bowiem napisał E. B. „chętnie wpadnę ustawić Twoich pracowników już mam 3 ksenofobów do tego czekają na telefon i wywozimy ich pod granicę”, co w kontekście uprzednio wysyłanych wiadomości prezentujących pogardliwy i ksenofobiczny stosunek oskarżonego do osób narodowości ukraińskiej, w których oskarżony posługiwał się sformułowaniem „chujek mały (...)”, a także obelg na tle narodowościowym i gróźb wywiezienia „ na granicę lub do lasu”, wypowiadanych przez oskarżonego w dniu 25 września 2022 r., stanowiło w ocenie Sądu, realną i dorozumianą zapowiedź zastosowania wobec pokrzywdzonych przemocy.

W tym też kontekście w ocenie Sądu postępowanie dowodowe, a zwłaszcza jednoznaczne zeznania pokrzywdzonych, a także E. B. i M. G. zestawione z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, wykazały, iż wiadomości zawierające groźbę pod adresem pokrzywdzonych motywowaną ich przynależnością narodową wysyłane przez T. K. w dniu 12 września 2022 r. wzbudziły uczucie strachu i realnego zagrożenia zarówno w E. B., który otrzymał te wiadomości, ale przede wszystkim w pokrzywdzonych, którzy czuli uzasadniona obawę, że groźba ta pozostanie spełniona.

Okoliczności zaistniałego zdarzenia jasno wskazują również na motywację oskarżonego. Ponownie w tym miejscu wskazać należy na zeznania pokrzywdzonych, a także E. B. oraz treść wymienionych wiadomości, z których wynika wprost używanie przez oskarżonego wulgarnych zwrotów nakierowanych na przynależność narodową pokrzywdzonych. Powyższe okoliczności stanowią wobec tego wystarczającą podstawę do uznania, że groźba bezprawna pozbawienia wolności obywateli (...), D. L. i D. T. poprzez wywiezienie ich siłą do (...) skierowana za pośrednictwem wiadomości poprzez aplikację M. na numer telefonu należący do E. B. z zamiarem, aby E. B. przekazał ją pokrzywdzonym, była motywowana ich przynależnością narodową, a działanie oskarżonego T. K. wypełniło w tym zakresie znamiona art. 119 § 1 k.k.

Idąc dalej, nie budzi wątpliwości Sądu, że T. K. popełnieniem czynu przypisanego mu w pkt II. części dyspozytywnej wyroku, wypełnił znamiona przestępstwa z art. 119 § 1 k.k. i art. 257 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

22.T. K. bezsprzecznie bowiem dniu 25 września 2022 r. w O. przy ul. (...) kierował wobec obywatelu (...) D. L. i D. T. groźbę bezprawną spowodowania obrażeń ciała lub rozstroju zdrowia poprzez pobicie i użycie gazu obezwładniającego, a także groźbę bezprawną pozbawienia wymienionych wolności poprzez wywiezienie do lasu lub do (...), dokonując tego z powodu ich przynależności narodowej, a nadto w tym samym miejscu i czasie działając publicznie wielokrotnie znieważył obywateli (...), D. L. i D. T. z powodu ich przynależności narodowej poprzez skierowanie wobec nich słów powszechnie uznanych za obelżywe, a także poprzez oplucie ramienia, ręki i nogi D. L. tym samym naruszając nietykalność cielesną wymienionego.

Odpowiedzialności za czyn z art. 257 k.k. podlega ten, kto publicznie znieważa grupę ludności lub poszczególną osobę z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów narusza nietykalność cielesną danej osoby. Występek z art. 257 k.k. można popełnić wyłącznie z zamiarem bezpośrednim. Sprawca musi bowiem zarówno mieć świadomość określonych cech pokrzywdzonego (rasy, narodowości, wyznania czy bezwyznaniowości) jak i chcieć naruszenia jego godności właśnie i przede wszystkim z ich powodu. Istota powyższego czynu nie polega bowiem jedynie na samym znieważeniu, ale okazaniu osobom przeciwstawianym sobie przez sprawcę, charakteryzowanym jako «inne», ich niższości i zanegowaniu ich prawa do równego traktowania. Racją penalizacji jest tu przecież zwalczanie celowej, intencjonalnej wrogości o podłożu rasistowskim, nacjonalistycznym lub religijnym” (por. wyrok SA we Wrocławiu z 13.06.2017 r., II AKa 131/17, LEX nr 2329064).

Niewątpliwym było, że słowa kierowane przez oskarżonego do pokrzywdzonych stanowiły wyrażenia powszechnie uznawane za obelżywe. Ich użycie uwłaczało godności pokrzywdzonych i jako takie stanowiło o wypełnieniu znamienia czynności wykonawczej, jaką jest „znieważenie”. Mając na uwadze powyższe rozważania, w odniesieniu także do kwalifikacji zachowania oskarżonego z art. 119 § 1 k.k. – tj. groźby pokrzywdzonym spowodowania obrażeń ciała lub rozstroju zdrowia poprzez pobicie i użycie gazu obezwładniającego, a także pozbawienia wymienionych wolności poprzez wywiezienie do lasu lub do (...), zachowanie oskarżonego było spowodowane przynależnością narodową pokrzywdzonych – obywateli (...). Świadczyło o tym, co było już wcześniej podkreślane, przede wszystkim to, że treść kierowanych obelg związana była przede wszystkim z ich pochodzeniem, bowiem oskarżony używał takich sformułowań jak np. „pierdoleni U.”, „jebani U.”, „jebane śmiecie”, „wkurwiający U.”, a także sugerował, iż z uwagi na swoją narodowość nie są ludźmi. Co więcej, oskarżony naruszył nietykalność cielesną D. L. poprzez oplucie jego ramienia, ręki i nogi. Treść kierowanych do pokrzywdzonych słów nie pozostawia wątpliwości, że słowa te padały z powodu ich przynależności narodowej. Treść wypowiedzi oskarżonego wprost wskazuje na to, że „inność” narodowa pokrzywdzonych była motorem sprawczym jego działań. Stąd też w ocenie Sądu, nie budziło żadnych wątpliwości, że zachowanie oskarżonego było działaniem na tle przynależności narodowej, wypełniające znamiona z art. 257 k.k.

Nie ulegało także wątpliwości Sądu, że zachowanie oskarżonego miało miejsce publicznie, tj. na parkingu przy budynkach usługowych w O. przy ul. (...). Podkreślić należy, że parking ten jest usytuowany w obrębie miasta, wśród zabudowań mieszkalnych, a obok niego biegną chodniki dla pieszych. Istotna jest także pora w jakiej doszło do zdarzenia, które miało miejsce w godzinach popołudniowych w niedzielę. Zatem zachowanie oskarżonego mogło być obserwowane przez nieograniczoną ilość, a co najmniej kilka osób tamtędy wtedy przechodziło, na co wprost wskazuje pokrzywdzony D. L.. Znamię publiczności działania zachodzi wówczas, gdy rozgrywa się ono w miejscu ogólnie dostępnym dla nieokreślonej indywidualnie osób postronnych w warunkach możliwości bezpośrednio powzięcia wiadomości przez te osoby, a oskarżony musiał co najmniej przewidywać, że jego działanie dojdzie lub może dojść do wiadomości nieokreślonej liczby osób i godzić się na to.

Z uwagi na to, że czyn przypisany oskarżonemu w punkcie drugim części dyspozytywnej wyroku, wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, Sąd za każdy z tych czynów skazał go za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów, stosownie do art. 11 § 2 k.k. Stosownie zaś do art. 11 § 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą.

☐

3.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

---

----

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

☐

3.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---

☐

3.5.  Umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

☐

3.6.  Uniewinnienie

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---

4.  KARY, Środki Karne, Przepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. K.

Punkt I, II i III części dyspozytywnej

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary zawarte w art. 53 § 1 k.k., a zatem w pierwszej kolejności granicami zagrożenia ustawowego czynu. Czyn z art.119§1 k.k. zagrożony jest bowiem karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Sąd wymierzył karę bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając znaczny stopień społecznej szkodliwości oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd miał na uwadze przy wymiarze kary fakt, iż czyny oskarżonego cechował wysoki stopień społecznej szkodliwości, biorąc w szczególności pod uwagę jego motywację, sposób jego działania, który nosił znamiona działania agresywnego, a także wysoce wulgarnego, nakierowanego w sposób wyjątkowy, w ocenie Sądu, na poniżenie pokrzywdzonych właśnie z powodu jego narodowości.

Sąd miał przy tym na uwadze podobnie na stale wzrastającą ilość popełnionych przestępstw z art. 119 § 1 k.k. i art. 257 k.k. oraz fakt, że zjawiska dyskryminujące są niezwykle groźne społecznie. Zgodzić należy się w całej rozciągłości z poglądem, iż z uwagi na wzrost tego typu przestępstw na terenie naszego kraju, niezbędne jest stosowanie surowej represji karnej w celu powstrzymania innych potencjalnych przestępców przed popełnieniem tego rodzaju czynów, a tym samym winno być wyrazem braku tolerancji Państwa na takie zachowania. Wobec zdecydowanego wzrostu przestępczości na tle dyskryminacji, należy uznać to zjawisko za groźne społecznie i właściwie dopasować do niego środki represji karnej, ukształtowanej w oparciu o zasadę sędziowskiego wymiaru kary z art. 53 k.k., by osiągnąć cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do sprawców oraz społeczne oddziaływanie kar, zapewniające skuteczną walkę ze zjawiskiem dyskryminacyjnym (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lipca 2019 r., sygn. kt II AKa 223/19).

Sąd zaliczył natomiast w poczet okoliczności łagodzących fakt, że oskarżony nie był uprzednio karany.

Mając na uwadze wszystkie dyrektywy wymiaru kary, Sąd za I czyn wymierzył oskarżonemu T. K. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś za II czyn karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk Sąd połączył oskarżonemu T. K. orzeczone wobec niego kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Sąd wymierzając karę łączną pozbawienia wolności wziął pod uwagę wszystkim cele wskazane w art. 85a k.k. w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego.

Orzeczona w ten sposób kara łączna stanowi dla oskarżonego, w przekonaniu Sądu, wystarczającą dolegliwość i jednocześnie nie będzie nosić znamion kary nazbyt surowej. Kara w takiej postaci spełni swoje cele w zakresie prewencyjnego i wychowawczego oddziaływania na sprawcę.

T. K.

Punkt IV części dyspozytywnej

Analiza przesłanek do zastosowania warunkowego zawieszenia kary wskazanych w art.69§1 i 2 k.k. prowadziła do wniosku, że oskarżony kryteria te spełnia, dając gwarancję, że w razie skorzystania z takiego dobrodziejstwa będzie przestrzegał porządku prawnego w szczególności nie popełni kolejnego przestępstwa.

Dlatego też w oparciu o treść art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata.

W ocenie Sądu kara warunkowo zawieszona spełni w przypadku prowadzącego ustabilizowane życie oskarżonego swoje cele, a w szczególności zapobiegnie popełnieniu przez niego kolejnych przestępstw.

Okres wyznaczonej oskarżonemu próby odzwierciedla charakter naruszonych przez niego norm prawnych. Tak orzeczona kara w ocenie Sądu stanowi właściwą reakcją karną na jego zachowanie, jest adekwatna do stopnia zawinienia.

T. K.

Punkt V części dyspozytywnej

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 k.k. i art. 73 § 1 k.k. dla wzmocnienia oddziaływania kary na oskarżonego Sąd, oddał go w okresie próby pod dozór kuratora oraz nałożył na niego obowiązek informowania Sądu o przebiegu okresu próby, precyzując przy tym, że obowiązek ten winien być realizowany pisemnie, co 6 miesięcy.

T. K.

Punkt VI i VII części dyspozytywnej

Wobec złożenia wniosku o orzeczenie nawiązki (choć to Sąd decyduje o orzeczeniu takiego środka kompensacyjnego jako surogatu obowiązku naprawienia szkody niezależnie od wniosku pokrzywdzonego czy prokuratora) Sąd na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz oskarżycieli posiłkowych nawiązki w kwocie po 2000 zł.

Zgodnie z treścią art.46§2 k.k. jeżeli orzeczenie obowiązku określonego w art.46§1 k.k. jest znacznie utrudnione, Sad może orzec zamiast tego obowiązku nawiązkę w wysokości do 200000 zł na rzecz pokrzywdzonego.

W omawianej sprawie precyzyjne ustalenie wysokości tego obowiązku byłoby znacznie utrudnione.

Orzeczenie względem oskarżonego nawiązki w trybie art. 46 § 2 k.k. służy kompensacie szkód i krzywd mających swe źródło w przestępstwie. Jej wysokość winna być miarkowana z uwzględnieniem rozmiaru szkód, ale szczególnie rozmiar krzywdy winien być oceniany przez pryzmat subiektywnych doznań ofiary przestępstwa, sposobu działania sprawcy, jak również tego, jaki wpływ na stan psychiczny osoby pokrzywdzonej wywołało znalezienie się w sytuacji ofiary przestępstwa (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 31 stycznia 2018 r.II AKa 208/17)

Sąd orzekł nawiązki w kwocie po 2000 zł mając na uwadze skutki przestępstwa dla oskarżycieli posiłkowych, uznając, że środek kompensacyjny w takiej wysokości będzie adekwatny do rozmiaru poniesionej przez nich krzywdy.

Orzeczenia takie nie zamykają pokrzywdzonym drogi dochodzenia roszczeń w postępowaniu cywilnym (art.46§3 k.k.).

5.  INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---

---

---

---

6.  6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

7.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt VIII i IX części dyspozytywnej

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego T. K. na rzecz oskarżycieli posiłkowych D. L. i D. T. kwotę po 2 520 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Punkt X części dyspozytywnej

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego T. K. na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w kwocie 1560,17 zł, zaś na podstawie art. 1 i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę odpowiadająca wymierzonej karze w kwocie 180 złotych.

7.  PODPIS

Sędzia Agnieszka Marchwicka