Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Sygnatura akt

III K 128/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

F. G.

W dniu 8 maja 2021 r. we W., z powodu przynależności politycznej pokrzywdzonych, stosował wobec G. P. przemoc poprzez szarpnięcie jej za przewieszoną przez ramię torebkę w kolorach tęczy, co spowodowało upadek pokrzywdzonej, szarpnął i przewrócił na ziemię I. L. w związku z podjętą przez pokrzywdzonego interwencją na rzecz ochrony bezpieczeństwa G. P., skierował wobec pokrzywdzonych groźby bezprawne pozbawienia życia, kierując do nich słowa: ,,zajebię was lewaki”, wymachiwał w kierunku pokrzywdzonych rozłożoną pałką teleskopową, a następnie użył wobec nich gazu pieprzowego, psikając nim w oczy,

tj. o czyn z art. 119 § 1 k.k. i art. 217a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 8 maja 2021 roku około godziny 19:20 G. P. stała razem ze swoim chłopakiem I. L. na przystanku tramwajowym (...) przy ul. (...) w kierunku pl. (...).

G. P. miała przewieszoną przez ramię torbę w kolorach tęczy.

Na przeciwległym przystanku stał F. G. w towarzystwie mężczyzny i kobiety. W pewnym momencie F. G. założył na głowę kaptur i zdecydowanym krokiem ruszył w kierunku G. P. i I. L..

Wyjaśnienia oskarżonego F. G.

Zeznania pokrzywdzonej G. P.

Zeznania pokrzywdzonego I. L.

Płyta z nagraniem monitoringu

Protokół oględzin nagrań monitoringu

k. 75, 107 - 109

k. 1-4, 19-20, 59-62

k. 7-9, 22-23, 63-64, 146

k. 27

k. 99-101

F. G. zdecydowanym, silnym ruchem szarpnął znajdującą się na ramieniu pokrzywdzonej torebkę, co spowodowało jej upadek.

Wówczas pokrzywdzony I. L. stanął w obronie G. P. i odepchnął F. G..

Następnie F. G. kilkukrotnie popchnął I. L., przewracając go na ziemię. F. G. podczas zdarzenia co najmniej raz krzyknął do pokrzywdzonych ,,zajebię was lewaki”. W trakcie szarpaniny F. G. wyciągnął z kieszeni pałkę teleskopową i dwukrotnie zamachnął się nią w kierunku leżących na ziemi G. P. i I. L..

Zachowanie sprawcy spowodowało, że towarzysząca mu kobieta pobiegła w jego kierunku i stanęła pomiędzy nim a G. P. i I. L., którzy w międzyczasie wstali z ziemi.

Wówczas F. G. wyciągnął z kieszeni gaz pieprzowy, skierował jego strumień w kierunku pokrzywdzonych i spryskał twarz I. L. oraz G. P..

Po tym jak F. G. spryskał gazem pokrzywdzonych, towarzysząca mu kobieta odciągnęła go z miejsca zdarzenia. W momencie, gdy F. G. odchodził, I. L. krzyknął coś w jego kierunku. Wówczas F. G. odwrócił się do pokrzywdzonych, wskazując na pozycję gotową do walki. Po chwili odszedł z miejsca zdarzenia. Mężczyzna towarzyszący F. G. przyglądał się biernie zdarzeniu z odległości 2-3 metrów, nie uczestnicząc w nim.

Wyjaśnienia oskarżonego F. G.

Zeznania pokrzywdzonej G. P.

Zeznania pokrzywdzonego I. L.

Płyta z nagraniem monitoringu

Protokół oględzin nagrań monitoringu

k. 75, 107 - 109

k. 1-4, 19-20, 59-62

k. 7-9, 22-23, 63-64

k. 27

k. 99-101

G. P. i I. L. nie korzystali z pomocy medycznej oraz nie wykonali obdukcji. W wyniku spryskania gazem pieprzowym, pokrzywdzonych bolały oczy i piekły twarze. Przez kilka godzin I. L. nie widział na lewe oko. Pokrzywdzeni odczuwali skutki spryskania gazem również następnego dnia.

Zeznania pokrzywdzonej G. P.

Zeznania pokrzywdzonego I. L.

k. 1-4, 19-20, 59-62

k. 7-9, 22-23, 63-64

F. G. posiada wykształcenie średnie. W przeszłości nie był leczony psychiatrycznie, odwykowo, neurologicznie. Nie posiada nikogo na utrzymaniu. Obecnie nie pracuje.

Wyjaśnienia oskarżonego F. G.

k. 75, 107 - 109

F. G. był uprzednio karany sądownie za czyny z art. 190 § 1 kk. art. 256 § 2 kk i art. 256 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk

Dane o karalności

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 19 listopada 2018 r., sygn. akt II K 648/18

k. 89-91

k. 95-97

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.

Wyjaśnienia oskarżonego F. G.

Wyjaśnienia zostały uznane za wiarygodne. Oskarżony ostatecznie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Jednakże jego wyjaśnienia były bardzo lakoniczne. Nie mniej jednak o ile w postępowaniu przygotowawczym nie potrafił wyjaśnić, dlaczego miał przy sobie gaz pieprzowy oraz pałkę teleskopową, a także z jakich powodów zaatakował pokrzywdzonych, to już przed Sądem oświadczył, że przedmioty te miał w celu samoobrony. W postępowaniu przygotowawczym podał, że podczas zajścia kierował się emocjami ale przed Sądem był w stanie stwierdzić, że tęcza kojarzy mu się ze zjawiskiem meteorologicznym w zasadzie przecząc powadze rozpoznawanej sprawy.

W świetle całokształtu materiału dowodowego, przyznanie oskarżonego do winy nie budzi żadnych wątpliwości.

Zeznania pokrzywdzonej G. P.

Zeznania pokrzywdzonej były jasne, spójne, logiczne, konsekwentne, w pełni wiarygodne. Korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Pokrzywdzona w sposób klarowny przedstawiła przebieg zdarzenia, a jej relacja znajduje potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego I. L., a także w zapisie monitoringu.

Zeznania pokrzywdzonego I. L.

Zeznania pokrzywdzonego były jasne, spójne, logiczne, konsekwentne, w pełni wiarygodne. Korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Wersja wydarzeń przedstawiona przez pokrzywdzonego znajduje potwierdzenie zarówno w zeznaniach złożonych przez pokrzywdzoną G. P. oraz w zapisie monitoringu. Pokrzywdzony nie rozpoznał podczas okazania oskarżonego, jednakże okoliczność ta w świetle całokształtu materiału dowodowego, nie ma wpływu na ocenę wiarygodności pokrzywdzonego I. L.. Jak wskazano powyżej, opis zdarzenia przedstawiony przez pokrzywdzonego był spójny i znajdował odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym.

Karta karna z dnia 12 lutego 2022 r.

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 19 listopada 2018 r., sygn. akt II K 648/18

Protokół oględzin nagrań monitoringu

Dokumenty o charakterze urzędowym. Wydane przez uprawniony podmiot. Niebudzące wątpliwości.

(...) S.A. z dnia 6 i 27 lipca 2021 r.

(...) Bank S.A. z dnia 11 października 2021r.

Dokumenty o charakterze prywatnym. Niebudzące wątpliwości. Brak oznak ingerowania w treść dokumentacji. Nie była kwestionowana przez strony.

Płyta z nagraniami monitoringu

Brak oznak ingerowania w treść zapisu. Dowód nie był kwestionowany przez strony.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że oskarżony F. G. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 119 § 1 k.k. i art. 217a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

W tym miejscu należy zauważyć, że art. 119 § 1 k.k. penalizuje zachowania polegające na stosowaniu przemocy lub groźby bezprawnej wobec grupy osób lub poszczególnej osoby z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub z powodu jej bezwyznaniowości. Przestępstwo z art. 119 § 1 k.k. należy do grupy przestępstw umyślnych, popełnionych wyłącznie z zamiarem bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu (dolus directus coloratus). Zamiar bezpośredni jest związany ze szczególnym nastawieniem sprawcy, związanym z pobudkami dyskryminacyjnymi, dla których dopuszcza się wymienionych zachowań. Przemoc w rozumieniu art. 119 § 1 k.k. to również naruszenie nietykalności cielesnej pokrzywdzonego. W sensie prawnym bowiem przemoc to fizyczne oddziaływanie na człowieka, a naruszenie jego nietykalności to najłagodniejsza forma tego oddziaływania (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 13.06.2017 r., II AKa 131/17, LEX nr 2329064; wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 19.07.2018 r., II AKa 192/18, KSAG 2018, nr 4, poz. 118-128).

W ocenie Sądu, całokształt okoliczności sprawy daje podstawy do uznania, że zachowanie oskarżonego F. G. było bezpośrednio związane z wartościami i poglądami politycznymi pokrzywdzonych. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, oskarżony zaatakował pokrzywdzoną tylko i wyłącznie z tego powodu, że miała przy sobie torebkę w kolorze tęczy. Barwy i motyw widoczny na torebce zostały zidentyfikowane przez oskarżonego ze środowiskiem lewicowym oraz (...). Stanowiło to wystarczający motyw by zaatakować pokrzywdzoną. Należy podkreślić, że pokrzywdzeni nie prowokowali w żaden sposób oskarżonego, stali razem na przeciwległym przystanku w oczekiwaniu na tramwaj. Jak wskazał sam oskarżony, działał on pod wpływem emocji. Należy zauważyć, że emocje te wzbudził u pokrzywdzonego widok materiałowej torby w kolorach tęczy. Emocje jakimi kierował się oskarżony doprowadziły do tego, że zaatakował on gwałtownie pokrzywdzoną, przewracając ją na ziemie. Ponadto mimo interwencji pokrzywdzonego I. L. oraz faktu, że pokrzywdzona leżała bezbronna na ziemi, oskarżony nie zaprzestał ataku. Emocje, które nim kierowały eskalowały. Jak bowiem wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w momencie gdy pokrzywdzeni leżeli na ziemi, oskarżony wyciągnął pałkę teleskopową i zaczął nią wymachiwać w ich kierunku. Następnie sięgnął po gaz pieprzowy i skierował jego strumień na pokrzywdzonych. Całokształt okoliczności sprawy daje podstawy do uznania, że emocje, którymi kierował się oskarżony, spowodowane widokiem torebki z motywem tęczy, podczas całego zdarzenia narastały na sile.

O stosowaniu przez oskarżonego przemocy i groźby bezprawnej z powodu przynależności politycznej pokrzywdzonych świadczy nie tylko to, że zostali oni zaatakowani z powodu wyglądu torby, ale również hasło, które krzyknął oskarżony podczas zajścia. Jak wynika z relacji pokrzywdzonych, oskarżony co najmniej raz krzyknął do nich ,,zajebie was lewaki”. Powyższe świadczy o tym, że oskarżony atakując pokrzywdzonych kierował się niechęcią mającą podłoże polityczne i ideologiczne.

Tym samym nie budzi wątpliwości Sądu, że tło działania oskarżonego miało charakter polityczny, ideologiczny i było bezpośrednio spowodowane motywem dyskryminacyjnym.

Ponadto Sąd uznał, że oskarżony wypełnił swoim zachowaniem również znamiona czynu stypizowanego w art. 217a k.k. Jak bowiem wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, zaatakował on pokrzywdzonego I. L. w momencie gdy ten stanął w obronie pokrzywdzonej G. P..

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

F. G.

Punkt I

Podstawą wymiaru kary w niniejszej sprawie był art. 119 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd kierował się ogólnymi dyrektywami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k. bacząc by jej wysokość była współmierna do stopnia winy oskarżonego, uwzględniając jednocześnie stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu i biorąc pod uwagę zapobiegawcze i wychowawcze cele wymierzonej kary.

Jak wskazał Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 11 lipca 2019 r., sygn. akt II AKa 223/19, (LEX nr 2704600), zjawiska dyskryminujące są niezwykle groźne społecznie. Ilość tego typu przestępstw wzrasta także na terenie naszego kraju, a zatem wymaga to między innymi stosowania surowej represji karnej w celu powstrzymania innych potencjalnych przestępców przed popełnieniem tego rodzaju czynów, a tym samym winno być wyrazem braku tolerancji Państwa na takie zachowania.

Wobec zdecydowanego wzrostu przestępczości na tle dyskryminacji, należy uznać to zjawisko za groźne społecznie i właściwie dopasować do niego środki represji karnej, ukształtowanej w oparciu o zasadę sędziowskiego wymiaru kary z art. 53 k.k., by osiągnąć cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do sprawców oraz społeczne oddziaływanie kar, zapewniające skuteczną walkę ze zjawiskiem dyskryminacyjnym.

Określając rodzaj i wymiar kary Sąd miał na względzie sposób w jaki oskarżony popełnił przestępstwo. W ocenie Sądu, działanie sprawcy było brutalne.

Jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego, oskarżony szarpnął pokrzywdzoną za torebkę przewracając ją na ziemię. Następnie popchnął pokrzywdzonego, również przewracając go na ziemię. Następnie oskarżony zaczął wymachiwać w kierunku leżących na ziemi pokrzywdzonych pałką teleskopową. Ponadto pomimo interwencji osoby trzeciej, sięgnął on po gaz pieprzowy i kontynuował swój atak na pokrzywdzonych.

Sąd miał również na względzie motywy jakimi kierował się oskarżony w momencie atakowania pokrzywdzonych.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że oskarżony działał z pobudek dyskryminacyjnych.

Wyłączną przyczyną zaatakowania pokrzywdzonej była posiadana przez nią torba z motywem tęczy.

Pokrzywdzeni nie prowokowali w żaden sposób oskarżonego.

Należy zauważyć, że oskarżony zaatakował obce dla siebie osoby, wyłącznie ze względu na ich przynależność polityczną oraz wartości jakich symbolem w ocenie oskarżonego miała być torba w kolorach tęczy.

Warto co prawda zauważyć, że oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu, jednakże wyrażona przez niego skrucha jest spowodowana wyłącznie obawą przed grożącą mu odpowiedzialnością. Jego skrucha nie jest szczera, oskarżony przed Sądem, jakby zapomniał pod jakim stanął zarzutem i za jakie czyny zabronione już wcześniej odpowiadał karnie i bezczelnie oświadczył, że kolory tęczy kojarzą mu się ze zjawiskiem meteorologicznym (k. 141v), choć podczas zdarzenia skojarzyły mu się te kolory ze środowiskiem (...). Oskarżony podał też, że do W. przyjechał w celach turystycznych, a gaz i pałkę teleskopową zabrał ze sobą w celu samoobrony. Co istotne, zaatakował jednak niczym niesprowokowany na widok torebki w kolorach tęczy.

Określając wysokość kary wymierzonej oskarżonemu Sąd oprócz wskazanych powyżej okoliczności miał na uwadze, że w przeszłości był on już karany.

Uwadze Sądu nie może ujść również charakter czynów, za które oskarżony został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 19 listopada 2018 r. w sprawie o sygn. akt II K 648/18. Należy podkreślić, że oskarżony dopuścił się wówczas popełnienia przestępstw, działając z pobudek rasistowskich, narodowościowych. Działania jego sprowadzały się do zamieszczania na murach, płotach, elewacjach budynków, przystankach autobusowych haseł nawołujących do nienawiści na tle różnic narodowościowych i rasowych, takich jak:,,J. raus”, „żydki do gazu, ,,U. won, śmierć Żydom”, antifa czekamy na was”, ,,white power”, ,,kukluxklan”, ,,stop islamizacji”.

Zdaniem Sądu, niniejsza sprawa nie jest przypadkiem, a jest dowodem na to, że wymierzona wobec oskarżonego kara wolnościowa nie spełniła swoich celów. Pomimo ukarania i szansy na poprawę, oskarżony poprzedni wyrok zignorował, potraktował jako słabość wymiaru sprawiedliwości i tym razem od pisania na elewacjach przeszedł w poczuciu bezkarności do czynów. Jak wskazano powyżej oskarżony dopuścił się popełnienia czynu wyłącznie z pobudek światopoglądowych ze względu na przynależność polityczną pokrzywdzonych, a jego działanie cechowała brutalność i bezwzględność.

W efekcie Sąd uznał, że kara izolacyjna w wymiarze 1 i 6 miesięcy roku pozbawienia wolności, spełni swoje cele w ramach prewencji szczególnej w stosunku do oskarżonego F. G. oraz prewencji ogólnej, pamiętając przy tym, iż wciąż jest to kara w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, a sam oskarżony swoim dotychczasowym postępowaniem udowodnił, że poprzednia kara, orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 19 listopada 2018 r. w sprawie o sygn. akt II K 648/18, nie odniosła wobec niego żadnego skutku.

Tym razem zatem reakcja na niczym niesprowokowane przestępcze zachowanie oskarżonego o charakterze dyskryminacyjnym musi być surowa i, zdaniem Sądu, orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności spełni cele wychowawcze i zapobiegawcze, utwierdzając w końcu w przeświadczeniu, że przestępstwo nie popłaca i nie można uniknąć za nie odpowiedzialności karnej. Jednocześnie wymierzona kara pozbawienia wolności da społeczeństwu wyraz negatywnej oceny tego typu zachowań przez Sąd, zwłaszcza w dzisiejszej dobie.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

F. G.

Punkt II

Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od oskarżonego F. G. na rzecz pokrzywdzonych G. P. i I. L. kwotę po 1.000 (jeden tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z popełnionym przez niego przestępstwem.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż Sąd orzekając w pkt. II części dyspozytywnej wyroku zadośćuczynienie stosował przepisy prawa cywilnego – art. 46 § 1 kk in principio.

Stosownie do przepisu z art. 445 § 5 k.c. sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Niesporne w orzecznictwie sądowym i doktrynie jest, że ze względu na niewymierność krzywdy, określenie w konkretnym wypadku odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę ustawodawca pozostawił sądowi. Sąd dysponuje w takim wypadku większym zakresem swobody, niż przy ustalaniu szkody majątkowej i sumy potrzebnej do jej naprawienia. Nie oznacza to jednak, by ocena Sądu nie poddawała się weryfikacji pod kątem jej zgodności z dyspozycją art. 445 § 1 k.c. Kryteria istotne przy ustalaniu „odpowiedniej” sumy zadośćuczynienia to przykładowo: rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość, stopień winy sprawcy (vide: tak SN z wyroku z dn. 12.04.1972 r., II CR 57/72, opubl. w OSNCP 1972, nr 10, poz. 183, wyrok Sądu Najwyższego z 20.04.2006 r., IV CSK 99/05, niepubl. oraz wyrok Sądu Najwyższego z 27.02.2004 r., V CK 282/03, niepubl.). W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, że zadośćuczynienie z art. 445 k.c. ma charakter przede wszystkim kompensacyjny, musi być rozważane indywidualnie i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość dla poszkodowanego, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej (tak m.in. SN w wyroku z dn. z dnia 14 stycznia 2011 r., I PK 145/10 opubl. w M.P.Pr. 2011/9/479). W orzecznictwie wyrażono również pogląd, iż zdrowie jest dobrem szczególnie cennym; przyjmowanie niskich kwot zadośćuczynienia w przypadkach ciężkich uszkodzeń ciała prowadzi do niepożądanej deprecjacji tego dobra (tak SN w wyroku z dnia 16.07.1997 r., II CKN 273/97, nie publ.). Jak wskazuje się również w orzecznictwie sądowym (wyrok SN z 28.09.2001 r., III CKN 427/00, Lex 52766) wysokość zadośćuczynienia nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Ponadto zdaniem Sądu, ustalony przez biegłych lekarzy i innych specjalistów charakter i stopień uszczerbku na zdrowiu ma znaczenie jedynie pomocnicze i nie może stanowić głównego wskaźnika wysokości należnego poszkodowanemu zadośćuczynienia, gdyż przy ustaleniu jego wysokości należy brać pod uwagę również pozostałe wyżej wymienione czynniki (tak również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28.06.2005 r., I CK 7/2005, LEX nr 153254, także: wyrok SN z 5.10.2005 r., I PK 47/05, M.P.Pr. 2006/4/208).

Ustalając wysokość przyznanego pokrzywdzonym zadośćuczynienia Sąd uwzględnił charakter i przebieg zdarzenia, które miało miejsce w dniu 8 maja 2021 r. Należy zauważyć, że pokrzywdzeni zostali zaatakowani przez oskarżonego wyłącznie z powodów politycznych, a także ze względu na wyznawane przez siebie wartości. Sąd uwzględnił również słowa jakie oskarżony kierował do pokrzywdzonych, sposób jego działania, w tym użyte narzędzia oraz fakt, iż pokrzywdzeni odczuwali skutki użycia wobec nich gazu pieprzowego również kolejnego dnia.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt III

Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od oskarżonego F. G. kwotę 70,00 zł na rzecz Skarbu Państwa tytułem kosztów sądowych oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 300 zł.

6.  1Podpis

Sędzia Marcin Myczkowski