Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Sygnatura akt

Sygn. akt III K 182/23

(4358-0 Ds. 3883.2022 PR dla W. - Zachód)

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I

A. M.

B. P.

w dniu 13 września 2022 r. w R.. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu dokonali rozboju na osobie J. M. w ten sposób, że po wejściu do jego domu, a następnie posługując się gazem pieprzowym oraz używając przemocy w postaci uderzenia w głowę i kopania po całym ciele, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci powierzchownego tępego urazu głowy oraz tępego urazu klatki piersiowej z następczym złamaniem żebra VII lewego, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała i skutkowały rozstrojem zdrowia na czas powyżej dni siedmiu, dokonali zaboru telefonu komórkowego marki R. (...), pieniędzy w wysokości 150 zł, komputera stacjonarnego o wartości 1831,36 zł, trzech kart bankowych (...) (...), to jest mienia o łącznej wartości 2481,36 zł, a następnie w tym samym dniu przy użyciu kart bankowych banku (...) usiłowali nie mniej niż pięciokrotnie dokonać wypłaty w bankomacie środków zgromadzonych na rachunku należącym do pokrzywdzonego, czym działali na jego szkodę, przy czym powyższego czynu dopuścili się w warunkach powrotności do przestępstwa, tj. A. M. będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 28 stycznia 2016 r. w sprawie (...) za czyny z art.279§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. i art.64§1 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, objętą następnie karą łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w O. z dnia 18 listopada 2016r. w sprawie (...), którą odbył w okresie od 2.01.2017 r. do 26.06.2021 r. z zaliczeniem okresów od 19.02.2015 r. do 20.02.2015 r., od 20.03.2015 r. do 20.03.2015 r. i od 21.03.2015 r. do 21.03.2015 r., zaś B. P. będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 28 stycznia 2016 r. w sprawie (...) za czyny z art.279§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. i art.64§1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, objętą następnie karą łączną 5 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w S. z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie (...), którą odbył w okresie 5 lipca 2016 r. do 21 czerwca 2021 r., z zaliczeniem okresów od 17.02.2015 r. do 17.02.2015 r., od 08.04.2015 r. do 09.04.2015 r., od 20.04.2015 r. do 21.04. 2015 r. i od 05.07.2016 r. do 15.12.2020 r.

tj. czyn z art. 280§1 k.k. i art.157§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. w zw. z art.64§1 k.k.

II

A. M.

B. P.

w dniu 13 września 2022 r. w R., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, usiłowali doprowadzić J. M. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że używając uprzednio przemocy w postaci uderzenia w głowę i kopania po całym ciele i grożąc jej użyciem, zażądali wydania mienia w postaci pieniędzy w wysokości 30 000 zł, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na zachowanie pokrzywdzonego i interwencję funkcjonariuszy Policji, przy czym zarzucanego im czynu dopuścili się w warunkach powrotności do przestępstwa, opisanych w punkcie I części dyspozytywnej wyroku,

tj. czyn z art.13§1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art.64§1 k.k

III

A. M.

w okresie od nieustalonej daty do dnia 10 października 2022 r. w S. i J. woj. (...), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie nie mniejszej niż 197,73 gram, co stanowi nie mniej niż 197 porcji handlowych o wartości rynkowej 5910 zł

tj. czyn z art. art.62 ust.2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

IV

A. M.

w dniu 5 października 2022 r. w S., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, udzielił nieodpłatnie N. S. środki odurzające w postaci ziela konopii innych niż włókniste o łącznej masie nie mniejszej niż 1,41 grama oraz substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze nie mniejszej niż 1 grama netto

tj. czyn z art.58 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

V

N. S.

w dniu 13 września 2022 r. w R. i S. woj. (...), udzieliła A. M. i B. P. pomocy w ukryciu mienia uzyskanego za pomocą czynu zabronionego w ten sposób, że przywiozła A. M. do miejscowości R., a następnie oczekiwała na kontakt telefoniczny, po czym ponownie przyjechała do R. i odebrała A. M. i B. P. wraz z przedmiotami pochodzącym z przestępstwa w postaci kart bankowych banku (...) i komputera stacjonarnego o wartości 1831,36 zł, a następnie wraz wymienionymi odjechała w kierunku miejscowości M. oraz O., gdzie oczekiwała w trakcie usiłowania wypłaty przez A. M. z bankomatu środków pieniężnych przy użyciu kart bankowych banku (...), skradzionych J. M., po czym komputer stacjonarny pochodzący z przestępstwa przechowywała w swoim miejscu zamieszkania,

tj. czyn z art.291§1 k.k.

VI

N. S.

w okresie od nieustalonej daty do dnia 10 października 2022 r w S. woj. (...), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadała środki odurzające w postaci ziela konopii innych niż włókniste o łącznej masie nie mniejszej niż 1,41 grama oraz substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze nie mniejszej niż 0,36 grama netto,

tj. czyn z art.62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W godzinach nocnych z 12 na 13 września 2022 r. N. S. podwiozła swojego ówczesnego partnera A. M. i jego znajomego B. P. na przystanek autobusowy w miejscowości R., w której zamieszkują znajomi A. M..

N. S. ok. 15-20 minut czekała na A. M. oraz B. P., po czym wróciła do prowadzonego przez siebie sklepu (...), gdzie prowadziła inwentaryzację.

W miejscowości R. w domu pod nr 7 mieszka J. M.. Część jego domu wynajmowała jego znajoma P. W. która zamieszkiwała tam wraz z trójka małoletnich dzieci W., A. i A..

W nocy z 12 na 13 września 2022 r. ok. godz. 3.30 J. M. odwiózł P. W. na dworzec PKP. P. W. zamierzała jechać do K. po odbiór wyników badań swojego syna, pozostawiła dzieci pod opieką J. M..

Po powrocie do domu, ok. godz. 4:30 J. M. zamknął się w domu od środka.

Po niedługim czasie będąc w sypialni usytuowanej na 1 piętrze domu J. M. usłyszał niepokojące odgłosy na parterze swego domu, widział także zapalone światło na schodach.

Następnie J. M. zauważył na schodach dwóch mężczyzn w kominiarkach – A. M. i B. P., którzy przeszukiwali parter budynku.

W czasie gdy pokrzywdzony schodził po schodach A. M. użył wobec niego gazu, rozpylając go w oczy J. M..

Oskarżeni krzyczeli do pokrzywdzonego „dawaj pieniądze”, uderzyli go w głowę, kopali.

Sprawcy zażądali wydania od J. M. pieniędzy w kwocie 30 000 zł i zostawienia ich w torbie na dachu przystanku (...) przy głównej ulicy w R. do następnego dnia godz. 12, lecz ten oświadczył, iż nie posiada w domu żadnych środków finansowych, a pieniądze trzyma w banku. A. M. powiedział pokrzywdzonemu, że w przypadku niewykonania tego żądania oskarżeni sprawcy wrócą i zabiją pokrzywdzonego.

Następnie oskarżeni zabrali pokrzywdzonemu pieniądze w wysokości 150 zł, telefon komórkowy marki R. (...), komputer stacjonarny oraz trzy karty bankowe (...) (...), które pokrzywdzony wyrzucił z kieszeni. Oskarżeni także wymusili od pokrzywdzonego podania kodu (...) do skradzionych kart bankomatowych.

Po ok. 20 minutach oskarżeni opuścili dom J. M..

Oskarżeni do wnętrza domu pokrzywdzonego dostali się przez jedno z okien znajdujących się na parterze budynku, które było uchylone całą noc.

Z uwagi na to, że sprawcy zabrali telefon komórkowy pokrzywdzony nie mógł niezwłocznie powiadomić policji o zdarzeniu.

Ponadto pokrzywdzony musiał też zająć się dziećmi P. W., które w trakcie zdarzenia były pod jego opieką.

Ok godz. 6:30 J. M. udał się do sąsiedniego domu i opowiedział o napadzie sąsiadom, tj. N. T. i Z. B., którzy następnie powiadomili Policję.

Zeznania pokrzywdzonego J. M.

k. 2, 383-385, 1455-1465

Zeznania świadka P. W.

k. 17-18

Protokół oględzin domu w R. wraz z płytą CD

k. 7-8, 23-24

Częściowo wyjaśnienia A. M.

k. 109-112 , 460-462, 1450, 1497v-1501v

Częściowo wyjaśnienia B. P.

k. 146-148, 452-454, 1450v, 1501v-1505

Częściowo wyjaśnienia N. S.

k. 92-95, 1451,1505v-1506v, 1511-1513

Zeznania N. T.

k. 434

Zeznania Z. B.

k. 436

Zeznania A. T.

k.1591v-1592v

Zeznania K. S.

k. 1592v-1593v

Zeznania P. A.

k. 1593v-1594 v.

Zeznania Ł. C.

k. 1595-1596

Notatka urzędowa

k.13-16, 35, 37-38, 39, 40-41, 42-44, 45-46, 4749, 50, 51

W związku z tym, że oskarżeni kazali zostawić pokrzywdzonemu pieniądze na dachu przystanku (...) przy głównej ulicy w R. do następnego dnia do godz. 12, J. M. pozostawił we wskazanym miejscu białą reklamówkę z gazetami, imitująca pakunek z pieniędzmi. Funkcjonariusze Policji podjęli obserwację tego miejsca, jednak nie ujawniono osób mogących mieć związek ze zdarzeniem.

Notatka urzędowa

k.13-16

Zeznania P. A.

k. 1593v.-1594v.

Protokół oględzin wiaty przystankowej

k. 87

Po opuszczeniu domu pokrzywdzonego, A. M. i B. P. udali się w kierunku przystanku autobusowego.

A. M. zadzwonił do N. S., która przyjechała samochodem marki C. (...) w umówione miejsce, z którego ich zabrała.

Mężczyźni mieli ze sobą jednostkę centralną komputera, którą schowali w samochodzie N. S..

W samochodzie A. M. wskazał, aby pojechali do miejscowości M. do bankomatu. N. S. pojechała do tej miejscowości.

A. M. ubrany w kominiarkę i szarą bluzę z napisem (...) udał się do bankomatu Banku (...) w M., gdzie użyciu kart bankomatowych należących do pokrzywdzonego 5-krotnie usiłował dokonać wypłaty środków w bankomacie (pomiędzy godz. 6:22 a 6:26). Ponadto, za pomocą utraconej karty płatniczej oskarżony sprawdzał saldo na koncie należącym do pokrzywdzonego. Kolejne i ostanie użycie w/w karty bankomatowej miało miejsce o godz. 6:45 w nieustalonym bankomacie.

A. M. po chwili wrócił, twierdząc, iż coś się nie udało. Cała trójka pojechała następnie do bankomatu banku (...) w O..

Tam A. M. udał się do bankomatu, ale próba wypłaty okazała się nieskuteczna z uwagi na brak środków na koncie.

W dalszej kolejności N. S., B. P. i A. M. pojechali do mieszkania N. S. w S. przy ul. (...). Mężczyźni pozostawili w tym mieszkaniu komputer skradziony pokrzywdzonemu, po czym B. P. opuścił mieszkanie i swoim samochodem marki O. (...) udał się do swojego miejsca zamieszkania.

Następnie A. M. powiedział D. S. – małoletniemu synowi N. S., iż posiada komputer i mu go zaoferował zostawiając w jego pokoju.

Wartość należącego do pokrzywdzonego J. M. komputera wynosiła około 1 831,36 zł (stan na czerwiec 2024 r.).

Protokół zatrzymania płyty CD z zapisem monitoringu – ul. (...)

k. 25-26

Płyta CD z zapisem monitoringu – ul. (...)

k. 28

Protokół zatrzymania płyty CD z zapisem monitoringu – ul. (...)

k. 29-30

Płyta CD z zapisem monitoringu – ul. (...)

k. 31

Płyta CD z zapisem monitoringu – ul. (...)

k. 34

Opinia biegłego sądowego z zakresu telekomunikacji i informatyki

k.1522-1534

W trakcie dokonanego w dniu 10 października 2022 r. przeszukania mieszkania zajmowanego przez N. S. w S. przy ul. (...) zabezpieczono miedzy innymi worek foliowy z zawartością suszu pochodzenia roślinnego, pojemnik plastikowy i puszkę z zawartością suszu, zwiniętą papierowa bibułkę z zawartością zielonego suszu roślinnego, 76 woreczków strunowych, jednostkę centralną komputera skradzionego w dniu 13.09.2022 r. pokrzywdzonemu, szereg telefonów komórkowych.

Następnie, w trakcie przeszukania samochodu marki C. nr rej. (...) użytkowanego N. S. zabezpieczono miedzy innymi worek strunowy z zawartością białego proszku, woreczek foliowy z zawartością suszu roślinnego oraz pieniądze w kwocie 520 zł.

N. S. nabyła wymienione narkotyki – ziele konopi innych niż włókniste oraz amfetaminę od A. M. w dniu 5 października 2022 r.

Protokół przeszukania mieszkania – ul. (...) S.

k. 67-69

Protokół przeszukania samochodu marki C. o nr rej. (...)

k. 75-77

Zeznania N. S.

k. 92-95

Dnia 10 października 2022 r. w wyniku przeszukania domu A. M., tj. (...), ujawniono i zabezpieczono 2 słoiki szklane z zawartością zielonego suszu roślinnego, 6 woreczków z zapięciem strunowym, bluzę z kapturem koloru szarego z napisem (...).

Protokół przeszukania domu – (...)

k. 70-72

Zabezpieczone w domu rodzinnym A. M. ( (...)) ziele w postaci fragmentów kwiatostanu konopi barwy brązowej o masie netto 50,09 grama przechowywane w szklanym słoiku oraz ziele w postaci w postaci fragmentów kwiatostanu konopi barwy brązowej o masie netto 83,77 grama, przechowywane w szklanym słoiku jest zielem konopi innych niż włókniste (środek odurzający).

Zabezpieczone w mieszkaniu przy ul. (...) w S. ziele w postaci fragmentów kwiatostanu konopi barwy zielonej o masie netto 57,90 grama (67,50 grama brutto), przechowywane w zgrzewanym woreczku oraz ziele w postaci fragmentów kwiatostanu konopi barwy zielonej o masie 5,97 grama przechowywane w puszce herbaty (...), ziele w postaci fragmentów kwiatostanu konopi barwy zielonej o masie 7,76 grama przechowywane w plastikowym pudełku z wieczkiem oraz skręconą bibułkę papierosową z zielem o masie 0,298 grama netto stanowi ziele konopi innych niż włókniste (środek odurzający).

Woreczek strunowy z zielem o masie 1,41 grama ujawniony podczas przeszukania pojazdu marki C. o nr rej. (...) K stanowi ziele konopi innych niż włókniste (środek odurzający).

Woreczek strunowy zabezpieczony podczas przeszukania pojazdu marki C. o nr rej. (...) K z białą zbryloną substancją o masie 0,380 grama netto zawiera sól amfetaminy i stanowi substancję psychotropową.

W całości zgromadzonego materiału dowodowego ujawnionego w toku postepowania znajduje się:

- ziele konopi innych niż włókniste o całkowitej masie 207,20 grama co stanowi 207 najczęściej przygotowywanych w obrocie detalicznym porcji handlowych o całkowitej wartości 8208 zł,

- substancja o masie 0,380 grama zawierająca sól amfetaminy nie stanowi jednej porcji handlowej.

Protokół użycia testera narkotykowego

k. 80

Protokoły użycia wagi

k. 81,83

Protokoły użycia wagi

k. 83,85

Wstępna opinia biegłego z zakresu przeprowadzonych badań fizykochemicznych

k. 89

Opinia z zakresu przeprowadzonych badań fizykochemicznych

k. 199-201

N. S. została zatrzymana dnia 10 października 2022 r. o godz. 5:50.

A. M. został zatrzymany dnia 10 października 2022 r. o godz. 5:50.

B. P. został zatrzymany dnia 13 października 2022 r. o godz. 15:45.

Protokół zatrzymania N. S.

k. 53-54

Protokół zatrzymania A. M.

k. 58-59

Protokół zatrzymania B. P.

k. 125-126

Postanowieniem z dnia 11 października 2022 r., Prokurator zastosował wobec N. S. środki zapobiegawcze w postaci dozoru Policji polegającego na stawiennictwie 1x w tygodniu w KP w K. w terminie ustalonym z tym Komisariatem oraz zakazie jakiegokolwiek kontaktowania się z pokrzywdzonym J. M. oraz zakazie kontaktowania się z współpodejrzanymi A. M. i B. P. oraz zakazu opuszczania kraju połączonego z zakazem wydania paszportu.

Postanowieniem z dnia 12 października 2022 r., sygn. akt (...) Sąd Rejonowy (...) zastosował wobec A. M. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy.

Postanowieniem z dnia 14 października 2022 r., sygn. akt (...) Sąd Rejonowy (...) zastosował wobec B. P. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy.

Postanowienie Prokuratora w przedmiocie zastosowania środków zapobiegawczych wobec N. S.

k. 100-101

Postanowienie Sądu Rejonowego (...) z dnia 12 października 2022 r., sygn. akt (...)

k. 120-122

Postanowienie Sądu Rejonowego (...) z dnia 14 października 2022 r., sygn. akt (...)

k. 156-158

Postanowieniem z dnia 20 października 2022 r. Prokurator zabezpieczył na mieniu N. S. grożącą jej grzywnę, obowiązek naprawienia szkody, nawiązkę na cele przeciwdziałania narkomanii i wykonanie orzeczenia o kosztach sądowych w wysokości do łącznej kwoty 10 000 zł poprzez zajęcie pieniędzy w kwocie 520 zł.

Postanowieniem z dnia 20 października 2022 r. Prokurator zabezpieczył na mieniu A. M. grożącą jej grzywnę, obowiązek naprawienia szkody, nawiązkę na cele przeciwdziałania narkomanii i wykonanie orzeczenia o kosztach sądowych w wysokości do łącznej kwoty 20 000 zł poprzez zajęcie pieniędzy w łącznej kwocie 6 120 zł oraz 20 euro.

Postanowienie z dnia 20 października 2022 r. w przedmiocie zabezpieczenia majątkowego

k. 167-169

Postanowienie z dnia 20 października 2022 r. w przedmiocie zabezpieczenia majątkowego

k. 170-173

W toku postępowania zasięgnięto opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej odnośnie rodzaju obrażeń odniesionych przez pokrzywdzonego i ich skutków. W sporządzonej opinii biegły wskazał, iż pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci powierzchownego tępego urazu głowy oraz tępego urazu klatki piersiowej z następczym złamaniem żebra VII lewego. Obrażenia te powstały w następstwie działania narzędzi tępych względnie tępokrawędzistych i mogły powstać w okolicznościach podawanych przez pokrzywdzonego. Obrażenia te naruszyły u pokrzywdzonego czynność narządu ciała i skutkowały rozstrojem zdrowia na czas powyżej 7 dni stosownie do art. 157 § 1 k.k. W ocenie biegłego brak jest podstaw do przyjęcia, aby pokrzywdzony w następstwie działania sprawców został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężki uszczerbek na zdrowiu.

Opinia sądowo -lekarska z dnia 26 maja 2023 r.

k. 416-417

Opinia uzupełniająca biegłego z zakresu medycyny sądowej złożona na rozprawie w dniu 26 marca 2024 r.

k. 1500v-

Badanie RTG żeber pokrzywdzonego

k. 438

Badanie TK głowy pokrzywdzonego

k. 439

Karta informacyjna (...) pokrzywdzonego

k. 440

Zarówno komputer jak i telefon komórkowy marki (...) należący do pokrzywdzonego J. M. skradziony przez sprawców został poddany badaniu przez biegłego z zakresu informatyki.

Nie ujawniono treści czy śladów wskazujących na zainteresowanie pokrzywdzonego treściami o charakterze pedofilii.

Opinia (...)

k. 290-324

Opinia (...).Ds. (...).2022 [redmi]

k. 578-587

A. M. urodził się (...) w O., jest kawalerem, ma wykształcenie zawodowe. Oskarżony ma córkę w wieku 9 lat, na którą płaci alimenty.

Oskarżony przed osadzeniem utrzymywał się z pomocy swojej konkubinie N. S. w sklepie (...) za wynagrodzeniem w kwocie ok 3 000 zł.

W trackie pobytu w areszcie śledczym jego zachowanie określono jako umiarkowane.

A. M. był uprzednio karany sądownie:

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 11 sierpnia 2020 r., sygn. akt (...) za czyny przeciwko mieniu na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres 3 lat próby;

-

wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w O. z dnia 13 grudnia 2010 r., sygn. akt (...) za czyn z art. 178a § 1 k.k. na karę grzywny,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 18 lipca 2012 r., sygn. akt (...) za czyn przeciwko mieniu na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności,

-

wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w O. z dnia 26 stycznia 2015 r., sygn. akt (...) za czyn z art. 178a § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z zawieszeniem na okres 3 lat próby,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt (...) za czyny przeciwko mieniu na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-

wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w O. z dnia 18 listopada 2016 r., sygn. akt (...) utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego we W. z dnia 8 czerwca 2017 r., sygn. akt (...) wymierzono mu karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 8 stycznia 2015 r., sygn. akt (...) za czyny przeciwko mieniu na karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności

-

wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 9 grudnia 2015 r., sygn. akt (...) z czyny przeciwko mieniu na karę łączną 3 lat pozbawienia wolności

-

wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 17 października 2022 r., sygn. akt (...) za czyn z art. 178a § 1 k.k. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności

-

wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 16 lutego 2015 r., sygn. akt (...) za czyn przeciwko mieniu na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności

Częściowo wyjaśnienia A. M.

k. 109-112 , 460-462, 1450, 1497v-1501v

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego

k. 211-212

Opinia o skazanym z AŚ

k. 412-413

Dane z Krajowego Rejestru Karnego

k. 491-503,1558-1564

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 11 sierpnia 2020 r., sygn. akt (...)

k. 1288-1290

Odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w O. z dnia 13 grudnia 2010 r., sygn. akt (...)

k. 1291

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 18 lipca 2012 r., sygn. akt (...)

k. 1292-1294

Odpis wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w O. z dnia 26 stycznia 2015 r., sygn. akt (...)

k. 1295

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt (...)

k. 1296-1299

Odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w O. z dnia 18 listopada 2016 r., sygn. akt (...)

k. 1300-1301

Odpis wyroku Sądu Okręgowego we W. z dnia 8 czerwca 2017 r., sygn. akt (...)

k. 1302

Odpis wyroku Sądu Rejonowego (...) z dnia 8 stycznia 2015 r., sygn. akt (...) za czyny przeciwko mieniu na karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności

k. 1318-1319

Odpis wyroku Sądu Rejonowego (...) z dnia 9 grudnia 2015 r., sygn. akt (...)

k. 1325-1326

Odpis wyroku Sądu Rejonowego (...) z dnia 17 października 2022 r., sygn. akt (...)

k. 1327

Odpis wyroku Sądu Rejonowego (...) z dnia 16 lutego 2015 r., sygn. akt (...)

k. 1328

B. P. urodził się (...) we W.. Jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu.

Oskarżony przed osadzeniem utrzymywał się z prac dorywczych z dochodem w wysokości ok 3 500 zł.

W trackie pobytu w areszcie śledczym jego zachowanie określono jako pozytywne.

B. P. był uprzednio karany sądownie

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt (...) za czyny przeciwko mieniu na karę 2 lat pozbawienia wolności

-

wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w O. z dnia 25 maja 2012 r. sygn. akt (...) wymierzono oskarżonemu karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 19 lutego 2016 r., sygn. akt (...) za czyny przeciwko mieniu na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-

wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w O. z dnia 22 września 2016 r. sygn. akt (...) wymierzono oskarżonemu karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 18 maja 2015 r., sygn. akt (...) za czyn z art. 178a § 1 k.k. na karę grzywny,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego (...) z dnia 8 stycznia 2015 r., sygn. akt (...) za czyny przeciwko mieniu na karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 11 października 2016 r., sygn. akt (...) za czyny przeciwko mieniu na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-

wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w S. z dnia 24 sierpnia 2017 r. sygn. akt (...) wymierzono oskarżonemu karę łączną 5 lat pozbawienia wolności,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 1 czerwca 2021 r., sygn. akt (...) za czyny z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności

Częściowo wyjaśnienia B. P.

k. 146-148, 452-454, 1450v, 1501v-1505

Dane z Krajowego Rejestru Karnego

k. 478-490, 1545-1557

Opinia o skazanym z AŚ

k. 410-411

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt (...)

k. 1304-1307

Odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w O. z dnia 25 maja 2012 r. sygn. akt (...)

k. 1308-1309

Odpis wyroku wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 19 lutego 2016 r., sygn. akt (...)

k.1310

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 22 września 2016 r. sygn. akt (...)

k. 1311

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 18 maja 2015 r., sygn. akt (...)

k. 1312

Odpis wyroku Sądu Rejonowego (...) z dnia 8 stycznia 2015 r., sygn. akt (...)

k. 1318-1319

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w S. z dnia 11 października 2016 r., sygn. akt (...)

k. 1434-1439

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w S. z dnia 24 sierpnia 2017 r. sygn. akt (...)

k. 1443-1444

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w G. z dnia 1 czerwca 2021 r., sygn. akt (...)

k. 1446

N. S. z domu L. urodziła się (...) we W.. Jest rozwiedziona, posiada na utrzymaniu syna (...). Ma wykształcenie średnie.

Prowadzi sklep (...), z którego osiąga dochody w kwocie ok 15 000 zł.

N. S. nie była uprzednio karana sądownie.

Częściowo wyjaśnienia N. S.

k. 92-95, 1451,1505v-1506v, 1511-1513

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego

k.215-217

Opinia o N. S.

Dane z Krajowego Rejestru Karnego

k.1544

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

--

--

--

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

--

--

--

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania pokrzywdzonego J. M.

Sąd jako przekonujące, szczere i wyczerpujące ocenił zeznania złożone przez pokrzywdzonego J. M.. Należało zauważyć, że relacje te były konkretne, spójne i wzajemnie się uzupełniały, zaś różnice w relacjonowaniu przebiegu wydarzeń niewątpliwie wynikały z towarzyszących im emocji i upływu czasu oraz problemów za pamięcią pokrzywdzonego z uwagi na jego wiek. Depozycje te były również zgodne z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym.

Słuchany po raz pierwszy w postepowaniu przygotowawczym pokrzywdzony zeznał, że ok 4:30 usłyszał hałas i zobaczył światło na schodach w swoim domu. Gdy zszedł zobaczyć co się dzieje, zauważył 3 mężczyzn w kominiarkach, którzy prysnęli mu gazem w twarz i żądali wydania pieniędzy. Sprawcy zażądali także wydania 30 000 zł i zostawienia ich na wiacie autobusowej w R. grożąc, że jeśli tego nie zrobi to go zabiją. Pokrzywdzony wskazał, że sprawcy rozboju ukradli mu telefon komórkowy, trzy karty bankomatowe, komputer stacjonarny i ok 150 zł.

W ocenie Sądu pierwotne wyjaśnienia, w których pokrzywdzony wskazał na 3 sprawców wynikały z oszołomienia pokrzywdzonego w wyniku użycia gazu pieprzowego, ze stresu i dużych emocji, które towarzyszyły mu bezpośrednio po zdarzeniu, bowiem już przed Sądem pokrzywdzony sprecyzował, że to dwóch mężczyzn dokonało rozboju. Co prawda pokrzywdzony z uwagi na założone kominiarki nie widział twarzy oskarżonych, jednak przedstawiony w ten sposób przebieg zdarzenia koresponduje z pozostałym zgromadzonym materiałem w sprawie, a także co do zasady w znacznej części ze złożonymi przez oskarżonych wyjaśnieniami.

Odnosząc się natomiast do pisma pokrzywdzonego z dnia 30 stycznia 2023 r. w którym wskazuje, że nie żąda ścigania A. M. i że ten nie dokonał rozboju w ocenie Sądu wynikało ono przede wszystkim ze strachu pokrzywdzonego przed oskarżonym i silnych emocji, pod wpływem których pozostawał na skutek zdarzenia, mimo tego iż jak twierdzi pokrzywdzony nikt nie nakłaniał go do zmiany złożonych uprzednio zeznań. Wezwany na kolejne przesłuchanie pokrzywdzony ponownie przedstawił przebieg zdarzenia z 13 września 2022 r., włącznie z zaatakowaniem go gazem oraz żądaniem wydania pieniędzy przez minimum dwóch sprawców. Z kolei odnosząc się do treści pisma z dnia 30 stycznia 2023 r. pokrzywdzony wskazał, że sporządziła je P. W. zgodnie z jego wskazówkami, a on jedynie złożył podpis. Pokrzywdzony zeznał, że „mógł nadinterpretować jakieś sytuacje, bo jest po przebytym udarze i był pod wpływem emocji”. Wskazał jednocześnie na sporządzone już przez niego własnoręcznie pismo z dnia 1 lutego 2023 r. w którym wnosi o możliwość przeprowadzenia postepowania mediacyjnego z oskarżonymi. Także przed Sądem odnosząc się do złożonych w Prokuraturze pism dot. postępowania mediacyjnego i odwołania ścigania A. M. pokrzywdzony zeznał, że złożył je będąc pod wpływem M., „ale nie bezpośrednio, przez sąsiadkę”. N. T. miała powiedzieć pokrzywdzonemu, że jak nie zgłosi rozboju, to A. M. odda mu wszystkie skradzione rzeczy i pieniądze. Fakt próby wpływania ze strony siostry oskarżonego A. M. na zeznania pokrzywdzonego za pośrednictwem N. T. w swojej relacji podnosi także świadek Z. B.. Ponadto przed Sądem pokrzywdzony zeznał także, że odwołanie zeznań w Prokuraturze co do rozboju wywołane było strachem przed ponownym napadem, powołując się na fakt podpalenia garaży i pobicia jego sąsiadów N. T. i Z. B., co do którego pokrzywdzony sugerował iż podpalenia tego mógł dokonać oskarżony A. M.. W ocenie Sądu taka postawa pokrzywdzonego wynikała z dużego stresu, emocji i traumy jaka dotknęła go na skutek napadu, sam pokrzywdzony bowiem wskazywał, że przez to zdarzenia zastanawia się nad sprzedażą domu.

Mając osobistą styczność z pokrzywdzonym Sąd uznał, że ustosunkowując się do tych zeznań na rozprawie pokrzywdzony w dalszym ciągu obawiał się oskarżonych, w tym także ponownego napadu na co sam wprost wskazywał. Mając przy tym na uwadze okoliczności w jakich doszło do zdarzenia, w tym sposób działania oskarżonych, wiek pokrzywdzonego (71 lat), który wówczas był jedyną dorosłą osobą w domu, to obawa ta miała charakter realny. Także bezpośrednio po napadzie pokrzywdzony bał się nocować w domu, dlatego bezpośrednio po zdarzeniu wraz z P. W. i jej dziećmi nocował u kolegi, co wynika z jej relacji.

Zeznając przed Sądem pokrzywdzony szczegółowo przedstawił przebieg zdarzenia z dnia 13 września 2022 r. Wskazał w jakich okolicznościach zastał dwóch sprawców w miejscu jego zamieszkania, opisał zaatakowanie go gazem oraz zadane mu ciosy w głowę i brzuch, co z kolei spójne jest z wydaną w sprawie opinią biegłego lekarza sądowego. Podejrzany zrelacjonował także ponownie jakie przedmioty zostały ukradzione przez oskarżonych.

J. M. określił także A. M. jako „ten główny”, kierujący całym napadem,” który to kazał B. P. zabrać komputer zwracając się do niego „(...), zabierz komputer”, a także, że to A. M. rozpylił w jego kierunku gaz. Pokrzywdzony wskazał, że to A. M. nakazał mu pod groźbą utraty życia zostawienie 30 000 zł do dnia następnego godz. 12:00 na przystanku autobusowym w R.. Pokrzywdzony zeznał, że zostawił na tym przystanku pocięte gazety w torbie oraz wskazał, że był to pomysł Funkcjonariuszy Policji, którzy następnie prowadzili obserwację tego przystanku.

Po zdarzeniu pokrzywdzony jak wskazał nie zawiadomił Policji, gdyż skradziony został jego telefon, ale gdy tylko ochłonął, to nad ranem 13 września 2022 r. zwrócił się o pomoc do sąsiadów, którzy to powiadomili funkcjonariuszy Policji.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. M.

Oskarżony A. M. składając wyjaśnienia w postepowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu I czynu, za wyjątkiem zabrania pieniędzy, do czynu III i IV, natomiast nie przyznał się do II z zarzucanych mu czynów. Natomiast na posiedzeniu aresztowym w dniu 12 października 2022 r. oskarżony przyznał się do wszystkich zarzucanych mu czynów.

Oskarżony słuchany w postepowaniu przygotowawczym zaprzeczył jakoby zamiarem jego działania był rozbój na pokrzywdzonym wskazując, że celem zdarzenia było jedynie „nastraszenie” pokrzywdzonego. Jednakże opis przebiegu zdarzenia co do zasady odpowiadał okolicznościom rozboju przytoczonym przez pokrzywdzonego J. M., w tym co do użycia gazu. Oskarżony A. M. kwestionował jedynie żądanie wydania od pokrzywdzonego pieniędzy, jednak fakt ten potwierdza zarówno współoskarżony B. P. jak i pokrzywdzony J. M..

Oskarżony A. M. wyjaśnił, że na miejsce rozboju zabrał kominiarki, a także dysponowali oni gazem pieprzowym. Do domu pokrzywdzonego dostali się przez otwarte okno na parterze. Zastali pokrzywdzonego gdy ten schodził po schodach i „psiknęli mu gazem w twarz”. Oskarżony A. M. przyznał, że polecił N. S. jechać do bankomatów w M. i O. celem wybrania pieniędzy przy użyciu kart bankomatowych skradzionych pokrzywdzonemu.

Także wyjaśniając pierwszy raz przed Sądem oskarżony podtrzymał składane w postepowaniu przygotowawczym wyjaśnienia wskazując, że „nie przyznaje się do rozboju, chcieliśmy go (pokrzywdzonego) po prostu nastraszyć”.

Składając drugi raz wyjaśnienia przed Sądem oskarżony wskazał, że w dniu zdarzenia spożywał alkohol z B. P., a w pewnym momencie „ktoś się przewinął” i powiedział, że u pokrzywdzonego mieszka jakaś kobieta z dziećmi i oskarżeni mieli udać się do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego, żeby sprawdzić, czy nie robi on krzywdy dzieciom. Następnie N. S. zawiozła obojga oskarżonych do R., jak podaje oskarżony, do Z. B. żeby z nim kontynuować spożywanie alkoholu. Przy czym zarówno B. P. jak i N. S. nie kwestionują tego, że ta zawiozła ich do R., wskazując jednocześnie, że nie miała ona wiedzy w jakim rzeczywiście celu oskarżeni jadą do R..

Co więcej, według relacji oskarżonego, jedno z dzieci będących pod opieką pokrzywdzonego obudziło się i oskarżony A. M. zapytał czy pokrzywdzony coś im robi. W odpowiedzi na to, że pokrzywdzony miał spać z dziećmi, według relacji A. M., B. P. uderzył pokrzywdzonego z otwartej ręki w twarz.

Zaś co do zaboru komputera oskarżony wskazał, że początkowo chciał go przekazać Policji celem ujawnienia treści co charakterze pedofilskim, ale później nie wiedział co ma z nim zrobić i miał problemy z jego włączeniem, a potem już nie zdążył go przekazać Policji z uwagi na jego zatrzymanie w sprawie. Oskarżony podał, że N. S. zdenerwowała się z powodu zostawionego w pokoju jej syna komputera, zaś oskarżony mówił, że syn N. S. może sobie wziąć ten komputer. A. M. nie przyznał się także do użycia przemocy w stosunku do pokrzywdzonego, wyjaśnił, że nie uderzył go w głowę i nie kopał go po całym ciele. W ocenie Sądu twierdzenia oskarżonego, że pokrzywdzony chciał odsunąć od siebie oskarżenia o pedofilię i w trakcie zdarzenia w obawie przed zabraniem jego komputera próbował upozorować, „stworzyć motyw” rozboju są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego pozbawione logiki i stanowią wyłącznie element przyjętej przez oskarżonego linii obrony.

Co istotne, przed Sądem oskarżony wyjaśnił, że to on użył gazu pieprzowego w kierunku pokrzywdzonego, przy czym na etapie postepowania przygotowawczego wskazywał, że nie pamięta który z nich użył zabrał ze sobą gaz wskazując „psiknęliśmy mu w twarz”. Następnie oskarżony wyjaśnił, że był to zwykły gaz pieprzowy, a buteleczkę po nim wyrzucił bezpośrednio po zdarzeniu.

Natomiast odnosząc się do posiedzenia aresztowego w dniu 12 października 2022 r. oskarżony wyjaśnił, że przyznał się wtedy do wszystkich czynów, bo w tym czasie dużo pił i nie wiedział co mówi, był pod presją Policji i Prokuratora.

W dalszej części wyjaśnień oskarżony jednak finalnie sprecyzował, że nie przyznaje się do rozboju i wymuszenia rozbójniczego, wskazując, że w zakresie czynu I przyznaje się tylko do psiknięcia gazem. Następnie wskazał, że przyznaje się do zaboru kart bankomatowych oraz komputera. Wskazał, że zamiar zaboru pojawił się w momencie wyciągnięcia rzeczy z kieszeni przez pokrzywdzonego zaznaczając przy tym, że nikt od niego tego nie żądał.

Mając na uwadze całokształt wyjaśnień oskarżonego A. M., liczne w nich rozbieżności i zmiany wersji wydarzeń, Sąd dał zatem wiarę wyjaśnieniem oskarżonego A. M. jedynie w zakresie w jakim nie pozostają w sprzeczności w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Podkreślenia wymaga, że wyjaśnienia oskarżonego A. M. są wewnętrznie niespójne w swej treści, albowiem nie sposób wytłumaczyć przy podawanym przez niego powodzie udania się do J. M. późniejszego zaboru kart bankomatowych, czy też prób wypłacenia środków z rachunku bankowego. Co więcej, skoro oskarżony A. M. wskazał na możliwość posiadania przez pokrzywdzonego nielegalnych treści w komputerze, to nie sposób wytłumaczyć, jakimi motywami się kierował, gdy przekazał ten komputer z tymi rzekomymi treściami do użytkowania D. S. - nieletniemu synowi N. S.. Ponadto, samo zdarzenie rozboju nie miało charakteru spontanicznego, bowiem A. M. przygotował się jadąc do R. zabierając gaz pieprzowy i kominiarkę, aby pokrzywdzony nie mógł zidentyfikować ich tożsamości. W żadnym momencie oskarżony bowiem nie wyjaśnił, co stało na przeszkodzie, aby komputer ten natychmiast po zdarzeniu przekazać Policji. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, iż wiedzą powszechną we wsi było to, że pokrzywdzony w ostatnim czasie zwiększył swój majątek sprzedając działki, oskarżeni więc wiedzieli, że pokrzywdzony może dysponować znacznymi środkami.

Zaś co do zarzutu posiadania marihuany oskarżony wyjaśnił, że służyła ona na jego własne potrzeby i sam wyhodował trzy krzaki konopi. Co do udzielenia narkotyków N. S., oskarżony wyjaśnił, że ta była zmęczona pracą i dlatego dał jej 1,5 grama marihuany, a także 1 gram amfetaminy, która miął od dłuższego czasu i nie pamięta od kogo te amfetaminę nabył. Wyjaśnienia złożone w tym zakresie Sąd uznał co do zasady za przekonujące.

Częściowo Wyjaśnienia B. P.

O. B. P. w postepowaniu przygotowawczym przyznał się do zarzucanych mu czynów, wskazując za wyjątkiem, że nie kopał pokrzywdzonego.

Oskarżony potwierdza w swoich wyjaśnieniach to, że N. S. podwiozła jego i A. M. do R.. B. P. wskazał również, że oskarżeni mieli ubrane kominiarki, a gdy już weszli do domu pokrzywdzonego to A. M. „potraktował go gazem”. Oskarżony B. P. przyznał się także do tego, że wraz z A. M. zabrał pokrzywdzonemu karty bankowe i komputer oraz uderzył pokrzywdzonego z otwartej ręki, zastrzegając jednocześnie, że poza tym oskarżeni nie użyli wobec pokrzywdzonego przemocy.

Odmiennie natomiast od A. M. B. P. wyjaśnił, że ten „rozmawiał z nim o 30 000 zł”. Następnie po oskarżonych przyjechała N. S. i w trójkę udali się kolejno do dwóch bankomatów żeby wypłacić pieniądze z kart skradzionych pokrzywdzonemu. Oskarżony przy tym wyjaśnił, że znali kod (...), pokrzywdzony im go podał. oskarżony wyjaśnił, że wszyscy udali się do domu N. S., wskazując, że nie włączali skradzionego komputera, bo bali się, że będzie widoczne gdzie logowali się do Internetu. Następnie oskarżony B. P. odjechał swoim autem do domu.

Składając wyjaśnienia po raz pierwszy przed Sądem oskarżony częściowo podtrzymał złożone uprzednio wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym, jednak wskazał, że oskarżeni byli pod wpływem alkoholu i jednocześnie nie przyznał się do popełnionych czynów wskazując, że będzie wyjaśniał w późniejszym terminie.

Wyjaśniając kolejny raz przed Sądem oskarżony potwierdził również, że dostali się do domu pokrzywdzonego przez uchylone okno i że to A. M. rozpylił w kierunku pokrzywdzonego gaz pieprzowy, gdy ten schodził po schodach. Odmiennie w porównaniu do wyjaśnień złożonych w postepowaniu przygotowawczym oskarżony wskazał, że A. M. nie żądał od pokrzywdzonego wydania 30 000 zł.

Z kolei wyjaśniając drugi raz w postepowaniu sądowym oskarżony B. P., podobnie jak A. M., wskazał, że udali się do pokrzywdzonego, żeby sprawdzić czy jest on pedofilem, czy ma pod opieką dzieci. Nadto, gdy jedno z dzieci się obudziło, i jak wskazuje oskarżony miało powiedzieć, że pokrzywdzony śpi z dziećmi, B. P. uderzył pokrzywdzonego z otwartej ręki w twarz. Również podobnie jak A. M. oskarżony wyjaśniał, że zabrali komputer w celu oddania go Policji i sprawdzenia czy nie ma na nim pornografii dziecięcej, czego jednak nie zrobili. W ocenie Sądu oskarżony składając w ten sposób wyjaśnienia wskazujące, iż motywem, dla którego oskarżeni udali się do domu pokrzywdzonego miały być rzekome treści pedofilskie na jego komputerze są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego pozbawione logiki i stanowią wyłącznie element przyjętej przez oskarżonego linii obrony. W żadnym momencie oskarżony bowiem nie wyjaśnił, co stało na przeszkodzie, aby komputer ten natychmiast po zdarzeniu przekazać Policji. Ponadto, samo zdarzenie rozboju nie miało charakteru spontanicznego, bowiem oskarżeni ubrani byli w kominiarki, aby pokrzywdzony nie mógł zidentyfikować ich tożsamości. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, iż wiedzą powszechną we wsi było to, że pokrzywdzony w ostatnim czasie zwiększył swój majątek sprzedając działki, oskarżeni więc wiedzieli, że pokrzywdzony może dysponować znacznymi środkami.

Oskarżony wyjaśnił także podobnie jak A. M., że N. S. nie miała wiedzy w jakim celu rzeczywiście zawozi oskarżonych do R., myślała, że byli u Z. B..

Odnosząc się do kwestii przyznania się do posiedzenia aresztowego w dniu 14 października 2022 r. oskarżony wyjaśnił, że przyznał się wtedy do wszystkich czynów, bo bał się, że będzie ponownie w izolacji więziennej i był pod presją Prokuratora i Policji.

Mając na uwadze całokształt wyjaśnień oskarżonego B. P., liczne w nich rozbieżności i zmiany wersji wydarzeń, Sąd dał zatem wiarę wyjaśnieniem oskarżonego B. P. jedynie w zakresie w jakim nie pozostają w sprzeczności w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Częściowo wyjaśnienia N. S.

Składając wyjaśnienia w postepowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem oskarżona N. S. przyznała się jedynie do posiadania narkotyków.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej N. S. za wiarygodne jedynie w zakresie w jakim nie pozostają w sprzeczności w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

W czasie zdarzenia oskarżona pracowała w swoim sklepie (...) robiąc inwentaryzację. Co do zdarzenia w nocy z dnia 12 na 13 września 2022 r. oskarżona wskazała, że zawiozła A. M. i B. P. do N. T. wysadzając go na przystanku w R.. Oskarżona następnie przyjechała po A. M. i B. P. ok godz. 4 rano. W relacji N. S. oskarżeni wsadzili jej coś do bagażnika nie mówiąc co to jest, a N. S. nie dopytywała. Następnie w trójkę pojechali do kolejno wskazanych przez A. M. bankomatów. N. S. wyjaśniała, że atmosfera w samochodzie była napięta, a A. M. był jeszcze bardziej pijany i poddenerwowany. W pewnym momencie przyznał oskarżonej, że byli u pokrzywdzonego. Po przyjeździe do miejsca zamieszkania N. S. oskarżeni wyciągnęli skradziony komputer z samochodu. Oskarżona wyjaśniła, że gdy A. M. i B. P. „przyznali jej się” zaczęła się denerwować i nakazała im zabrać komputer i oddać organom ścigania. A. M. i B. P. powiedzieli N. S., że zabrali pokrzywdzonemu komputer z uwagi na treści pedofilskie, które się w nim znajdowały, lecz oskarżonej nie było przy jego włączeniu. A. M. zostawił ten komputer w pokoju syna N. S.. Z relacji oskarżonej wynika, że po zdarzeniu miała wielokrotnie prosić A. M., żeby zabrał ten komputer, jednak komputer w mieszkaniu oskarżonej – „jak został postawiony tak leżał”. Z kolei sama oskarżona nie oddała komputera, ponieważ nie chciała ingerować i brać udziału w sprawie.

A. M. był agresywny wobec N. S., „kazał jej się zamknąć i nie wpierniczać”. Przed Sądem N. S. wyjaśniła, że nie miała świadomości jaki był cel wyjazdu pozostałych oskarżonych do R.. Z jej relacji wynika, że często podwoziła A. M., swojego ówczesnego partnera, w tym także do N. T. i Z. B., gdyż ten nie ma prawa jazdy. Oskarżona wskazała jednocześnie, że będąc wcześniej w związku z A. M. bywał on wobec niej agresywny i wzbudzał w niej strach.

Z kolei co do posiadania narkotyków oskarżona przed Sądem wskazała, że otrzymała amfetaminę od A. M., gdyż miała ciężki okres w pracy i przekazana substancja miała jej pomóc się ożywić. Odnośnie zabezpieczonej w jej torebce marihuany oświadczyła, że „nie wie skąd to”.

Zeznania N. T. i Z. B.

Sąd uwzględnił i dał wiarę zeznaniom świadków N. T. i Z. B. złożonym zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem. Zeznania świadka były spójne, logiczne i konsekwentne, a także korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Świadkowie ci wprawdzie nie była naocznymi obserwatorami zdarzenia, jednak rano ok godz. 7:00 13 września 2022 r. Z. B. wychodząc do pracy natknął się na pokrzywdzonego, który opowiedział mu o napadzie, o czym ten powiadomił następnie swoją partnerkę N. T.. Na prośbę pokrzywdzonego to świadek N. T. zawiadomiła Policję o zdarzeniu z dnia 13 września 2022 r.

Z relacji Z. B. wynika także, że bezpośrednio po zdarzeniu pokrzywdzony skarżył się mu, że go coś boli i dusi w klatce piersiowej, a na skutek użycia gazu miał czerwone oczy. Ponadto z relacji świadka wynika, że siostra A. M. kontaktowała się z N. T. celem dogadania się z pokrzywdzonym, aby wycofał swoje oskarżenia.

Zeznania P. W.

Sąd uwzględnił i dał wiarę zeznaniom świadka P. W. złożonym zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem. Zeznania świadka były spójne, logiczne i konsekwentne, a także korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Świadek nie była naocznym obserwatorem zdarzenia, a wiedzę o rozboju nabyła od pokrzywdzonego, który powiedział jej m.in. o tym, że został okradziony, użyto wobec niego przemocy i gazu pieprzowego, zaś bardziej szczegółowa relację na temat zdarzenia świadek nabyła na Komisariacie Policji. Z relacji świadka wynika także, że sprawcy rozboju grozili pokrzywdzonemu, że jeśli nie wyda im pieniędzy to go zabiją.

Zeznania A. T., K. S., P. A., Ł. C.

Sąd uwzględnił w pełni zeznania świadków A. T., K. S., P. A., Ł. C. - funkcjonariuszy Policji, którzy podjęli interwencję na miejscu zdarzenia. Zeznania świadków były spójne, logiczne i konsekwentne, a także korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Świadkowie ponadto w żaden sposób nie byli związani z oskarżonymi czy pokrzywdzonym, a kontakt z sytuacją mieli tylko w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. W złożonych depozycjach K. S. wskazał, że pokrzywdzony mówił, iż użyto wobec niego gazu pieprzowego, miał zapuchnięte oczy. Z kolei P. A. zeznał, że prowadził proces wykrywczy od strony operacyjnej, w którym uczestniczył także Ł. C., w zakresie pozostawienia pakunku z gazetami na przystanku autobusowym w R..

Protokoły zatrzymania

Postanowienie w przedmiocie zastosowania środków zapobiegawczych

Postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania

Postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia majątkowego

Dowody nie kwestionowane przez strony, sporządzone we właściwej formie przez uprawnione organy, a ich rzetelność nie budziła wątpliwości.

4.

Protokoły oględzin

Protokoły zatrzymania płyt CD wraz z płytami CD

Protokoły przeszukania

Protokół użycia testera narkotykowego

Protokoły użycia wagi

Notatki urzędowe

Dowody nie kwestionowane przez strony sporządzone we właściwej formie przez uprawnione organy, a ich rzetelność nie budziła wątpliwości.

5.

Opinia sądowo -lekarska z dnia 26 maja 2023 r.

Opinia uzupełniająca biegłego z zakresu medycyny sądowej złożona na rozprawie w dniu 26 marca 2024 r.

Badanie RTG żeber pokrzywdzonego

Badanie TK głowy pokrzywdzonego

Karta informacyjna (...) pokrzywdzonego

Opinia ta jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy i nie była kwestionowana przez strony. Biegły z zakresy medycyny sądowej wskazuje w niej na charakter obrażeń, których w skutek rozboju doznał J. M.. Z jej treści wynika, że pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci powierzchownego tępego urazu głowy oraz tępego urazu klatki piersiowej z następczym złamaniem żebra VII lewego. Obrażenia te powstały w następstwie działania narzędzi tępych względnie tępokrawędzistych i mogły powstać w okolicznościach podawanych przez pokrzywdzonego. Obrażenia te naruszyły u pokrzywdzonego czynność ciała i skutkowały rozstrojem zdrowia na czas powyżej 7 dni stosownie do art. 157 § 1 k.k. W ocenie biegłego brak jest podstaw do przyjęcia, aby pokrzywdzony w następstwie działania sprawców został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężki uszczerbek na zdrowiu.

Dokumentacja medyczna pokrzywdzonego stanowiła w pełni wiarygodny dowód niekwestionowany przez strony.

Opinia biegłego sądowego z zakresu telekomunikacji i informatyki

Opinia te jako odpowiadające wymogom prawa, tj. jasne, pełne i niezawierające sprzeczności oraz oparte na specjalistycznej wiedzy stanowiły pełnowartościowy materiał dowodowy w zakresie ustalenia wartość skradzionego komputera należącego do pokrzywdzonego.

Wstępna opinia biegłego z zakresu przeprowadzonych badań fizykochemicznych

Opinia z zakresu przeprowadzonych badań fizykochemicznych

Opinie te jako odpowiadające wymogom prawa, tj. jasne, pełne i niezawierające sprzeczności oraz oparte na specjalistycznej wiedzy stanowiły pełnowartościowy materiał dowodowy w zakresie zabezpieczonych narkotyków.

Opinia (...)

Opinia (...).Ds. (...).2022 [redmi]

Opinie te jako odpowiadające wymogom prawa, tj. jasne, pełne i niezawierające sprzeczności oraz oparte na specjalistycznej wiedzy stanowiły pełnowartościowy materiał dowodowy. Z opinii tych wynika, że zarówno na komputerze pokrzywdzonego jak i w jego telefonie, nie ujawniono żadnych danych mogących świadczyć o tym, iż korzystał materiałów pornograficznych z udziałem dzieci.

6.

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego

Opinia o N. S.

Dane z Krajowego Rejestru Karnego

Odpisy wyroków

Opinie o skazanym z AŚ

Dowody nie kwestionowane przez strony sporządzone we właściwej formie przez uprawnione organy, a ich rzetelność nie budziła wątpliwości.

Ponadto, Sąd oparł się na odpowiedziach z Krajowego Rejestru Karnego i odpisach wyroków w zakresie ustalenia uprzedniej karalności oskarżonych.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonych A. M., B. P., N. S.

Zeznania świadków N. T., Z. B., P. W.

Z. w toku sprawy materiał dowody w żadnym stopniu nie potwierdził podnoszonych zarówno przez oskarżonych jak i przez świadków N. T. i Z. B. pedofilskich skłonności pokrzywdzonego, który także sam kategorycznie temu zaprzeczył.

Jak wynika z opinii biegłego z zakresu informatyki, na komputerze pokrzywdzonego nie ujawniono żadnych danych mogących świadczyć o tym, iż korzystał on z treści o charakterze pedofilskim.

Co prawda świadek P. W. zeznała przed Sądem, że raz wezwała policję z uwagi na nieodpowiednie w jej ocenie traktowanie jej syna A. przez pokrzywdzonego. Wskazała jendak, że nie złożyła zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa, ponieważ po interwencji Policji „wszystko się uspokoiło”. Wskazała także, że obecnie nie potrzebuje pomocy nad dziećmi ze strony pokrzywdzonego.

Zatem wobec braku materiału dowodowego na tą okoliczność, Sąd nie uwzględnił złożonych depozycji wskazanych świadków jak i wyjaśnień oskarżonych w zakresie materiałów pornograficznych z udziałem dzieci, jakie rzekomo posiadał pokrzywdzony, których nie można z całą stanowczością ani potwierdzić, ani też zakwestionować. Co więcej, sama też P. W., która wraz z dziećmi zamieszkuje u pokrzywdzonego nie podjęła dalszych interwencji wobec pokrzywdzonego, ani też nie wyprowadziła się z jego domu.

Mając na uwadze powyższe ustalenia, twierdzenia oskarżonych jakoby udali się do pokrzywdzonego i następnie dokonali zaboru jego komputera tylko z uwagi na treści pedofilskie przechowywane przez pokrzywdzonego na komputerze, aby potem komputer ten przekazać Policji, należy uznać wyłącznie za element przyjętej przez oskarżonych linii obrony.

Protokół przeszukania N. S.

Protokół przeszukania samochodu marki a. należącego do A. M.

Protokół przeszukania samochodu marki C. nr rej (...)

Protokół przeszukania B. P.

Protokół przeszukania domu w M.

Sąd uznał za nic niewnoszące w przedmiotowej sprawie wskazane protokoły przeszukań wobec nieujawnienia w wyniku przeszukań żadnych przedmiotów mających znaczenie dla ustalenia faktów.

Opinia (...).d. (...).2022 [4x samsung]

Opinia (...).d. (...).2022 [5x nokia]

Opinia (...).d. (...).2022 [real me]

Opinia (...).d. (...).2022 [Samsung c.]

W pamięci dysku badanych telefonów nie ujawniono żadnych treści mających znaczenia dla ustalenia faktów w przedmiotowym postępowaniu zarówno pod kątem treści o charakterze pedofilskim jak i wiadomości związanych z działalnością narkotykową. Wobec powyższego Sąd uznał te opinie za nic niewnoszące do sprawy.

Akta postępowania przygotowawczego PR W. o sygn. 4358-0.Ds. (...).2023

Sąd uznał akta postepowania PR W. o sygn. 4358-0.Ds. (...).2023 za nic niewnoszące dla ustalenia faktów w przedmiotowej sprawie.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

X

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt III

A. M.

B. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżonym A. M. i B. P. zarzucono popełnienie czynu kwalifikowanego z art.13§1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art.64§1 k.k., tzn. wymuszenia rozbójniczego.

Zgodnie ze stanowiskiem zajmowanym w literaturze przestępstwa z art. 282 k.k. dopuszcza się ten kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przemocą, groźbą zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie, doprowadza inną osobę do rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym.

Właściwe znamię czynnościowe „doprowadza” przesądza o tym, że wymuszenie rozbójnicze stanowi przestępstwo materialne, jego skutkiem zaś jest niekorzystne rozporządzenie mieniem. Znamię „doprowadza” z językowego punktu widzenia oznacza „zachowanie będące przyczyną czegoś, powodowanie, wywoływanie” (por. Słownik..., t. 1, red. M. Szymczak, s. 403). Przesądza to, że między zachowaniem sprawcy polegającym na użyciu przemocy, groźby zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie a rozporządzeniem mieniem zachodzić musi związek przyczynowy (por. wyrok SN z 15.11.2002 r., IV KKN 618/99, LEX nr 75460, dotyczący sposobu rozumienia znamienia „rozporządzenie mieniem” na gruncie przestępstwa oszustwa). Trafnie wskazuje się w orzecznictwie, że zachowanie sprawcy polegające na oddziaływaniu przemocą, groźbą zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtowanym zamachem na mienie na osobę mającą dokonać rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem musi pozostawać w więzi przyczynowej łączącej podejmowane przez sprawcę działania z rozporządzeniem mieniem (por. wyrok SN z 12.10.2010 r., III KK 76/10). W innym ujęciu zasadnie wskazuje się, że wymuszenie rozbójnicze ma charakter kierunkowy i musi być dokonane umyślnie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zaś drogą prowadzącą do realizacji tego celu przez rozporządzenie mieniem musi być przemoc, groźba zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie adresowana do osoby mającej rozporządzić zgodnie z oczekiwaniami sprawcy własnym lub cudzym mieniem (por. wyrok SA w Krakowie z 21.03.2012 r., II AKa 25/12, KZS 2012/4, poz. 31).

Istota rozboju polega na tym, że sprawca stosuje przemoc lub groźbę użycia natychmiastowej przemocy wobec osoby, by niezwłocznie zawładnąć cudzym mieniem. Przy czym obojętne jest, czy czyni to własnoręcznie, czy też zmusza pokrzywdzonego do natychmiastowego wydania mienia. Różnica między przestępstwem rozboju a wymuszeniem rozbójniczym polega na tym, że w przypadku przestępstwa z art. 282 k.k. sprawca zmusza pokrzywdzonego do rozporządzenia mieniem na przyszłość (tak wyrok SA w Łodzi z 23.05.2001 r., II AKa 83/01, LEX nr 54984).

Groźba zamachu na życie lub zdrowie określona w art. 292 k.k. stanowi tzw. groźbę karalną, o której mowa w art. 190 § 1. W kontekście omawianego typu czynu zabronionego celem groźby musi być ukształtowanie psychiki zagrożonego podmiotu w pożądany przez sprawcę sposób, wyrażający się w podjęciu przez osobę zagrożoną określonej decyzji w stosunku do mienia. Jednocześnie konieczne jest, aby groźba wzbudzała u adresata uzasadnioną obawę, że w przypadku niepodjęcia czynności żądanych przez sprawcę zostanie spełniona (por. O. Górniok [w:] System Prawa Karnego, t. 4, s. 429).

Ustawa nie wymaga, aby groźba zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie została wyraźnie wypowiedziana. Groźba może więc być przez sprawcę wyraźnie wysłowiona, może jednak także przybierać postać zachowań konkludentnych, które doprowadzają pokrzywdzonego do przekonania, że jest zagrożony (por. O. Górniok [w:] System Prawa Karnego, t. 4, s. 429 i n.; por. też wyrok SN z 1.04.2003 r., IV KKN 115/99).

Charakterystyczny dla strony podmiotowej tego przestępstwa zamiar bezpośredni powinien obejmować zarówno cel działania sprawcy, jak i sam sposób działania zmierzającego do zrealizowania tego celu. Sprawca musi chcieć użyć takiego właśnie sposobu działania, tj. zastosowania przemocy, groźby zamachu na życie lub zdrowie albo groźby gwałtownego zamachu na mienie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i cel ten musi stanowić punkt odniesienia przy realizowaniu każdego ze znamion przedmiotowych przestępstwa. Zamiar sprawcy w płaszczyźnie intelektualnej musi więc obejmować dwa elementy: z jednej strony – sposób zachowania sprawcy, którym jest oddziaływanie przemocą, groźbą zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie; z drugiej strony – sprawca musi mieć świadomość, że może co najmniej uzyskać korzyść majątkową z planowanego zachowania w wyniku zastosowanego sposobu działania, oraz świadomość więzi przyczynowej łączącej podejmowane przez niego działania z rozporządzeniem mieniem. W płaszczyźnie woluntatywnej zamiar charakteryzujący wymuszenie rozbójnicze musi przyjmować postać chęci skierowanej na zachowanie polegające na przemocy, groźbie zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie, chęci doprowadzenia do rozporządzenia mieniem przez osobę, w stosunku do której sprawca podejmuje określone w art. 282 działania oraz chęci osiągnięcia przy pomocy obu opisanych wyżej zachowań korzyści majątkowej (por. wyrok SN z 14.01.2004 r., IV KK 192/03, LEX nr 84458).

W ocenie Sądu oskarżeni A. M. i B. P. niewątpliwie wyczerpali swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art.64§1 k.k.

Jak wynika z ustaleń w sprawie, bezsprzecznie oskarżeni A. M. i B. P. w dniu 13 września 2022 r. w R., woj. (...), działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu, usiłowali doprowadzić J. M. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że używając uprzednio przemocy w postaci uderzenia w głowę i kopania po całym ciele i grożąc jej użyciem, zażądali wydania mienia w postaci pieniędzy w wysokości 30 000 zł, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na zachowanie pokrzywdzonego i interwencję funkcjonariuszy Policji.

W ocenie Sądu oskarżeni użyli takiego sposobu działania, tj. używając uprzednio przemocy wobec pokrzywdzonego w postaci uderzenia w głowę i kopania po całym ciele i grożąc jej użyciem, działali w pełni świadomie w zamiarze bezpośrednim osiągnięcia korzyści majątkowej. Na powyższe wskazują wyjaśnienia B. P. złożone w postepowaniu przygotowawczym, gdzie wskazał on, że A. M. „rozmawiał z nim o 30 000 zł”. Wreszcie sam pokrzywdzony zeznał, iż sprawcy napadu zażądali do niego wydania pieniędzy w kwocie 30 000 zł, co było później podstawą zostawienia przez pokrzywdzonego pakunku z gazetami imitującego 30 000 zł i przeprowadzenia czynności wykrywczych przez funkcjonariuszy Policji na przystanku w R.. Także kierowane przez oskarżonych do pokrzywdzonego groźby wzbudziły w nim uzasadniona obawę ich spełnienia, bowiem tuż po zdarzeniu bał się on spać w swoim domu i dlatego wraz z P. W. i jej dziećmi nocował u znajomego.

W ocenie Sądu w świetle powyższych okoliczności działanie oskarżonych było w sposób w pełni świadomy i celowy nakierowane na zdobycie pieniędzy, a celu tego nie osiągnęli wyłącznie z uwagi na zachowanie pokrzywdzonego i interwencję funkcjonariuszy Policji, a zatem w kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonym czynu ujęto art. 13 § 1 k.k.

Wobec powyższego nie ulega wątpliwości, że oskarżeni dopuścili się usiłowania popełnienia wymuszenia rozbójniczego, tj. czynu z art.13§1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art.64§1 k.k.

Podkreślić należy przy tym, że oskarżeni A. M. i B. P. działali w warunkach powrotu do przestępstwa, tj. art. 64 § k.k. albowiem A. M. był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 28 stycznia 2016 r. w sprawie (...) za czyny z art.279§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. i art.64§1 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, objętą następnie karą łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w O. z dnia 18 listopada 2016r. w sprawie (...), którą odbył w okresie od 2.01.2017 r. do 26.06.2021 r. z zaliczeniem okresów od 19.02.2015 r. do 20.02.2015 r., od 20.03.2015 r. do 20.03.2015 r. i od 21.03.2015 r. do 21.03.2015 r.

Podobnie B. P. był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 28 stycznia 2016 r. w sprawie (...) za czyny z art.279§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. i art.64§1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, objętą następnie karą łączną 5 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w S. z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie (...), którą odbył w okresie 5 lipca 2016 r. do 21 czerwca 2021 r., z zaliczeniem okresów od 17.02.2015 r. do 17.02.2015 r., od 08.04.2015 r. do 09.04.2015 r., od 20.04.2015 r. do 21.04. 2015 r. i od 05.07.2016 r. do 15.12.2020 r.

Jednocześnie mając na uwadze zmiany przepisów kodeksu karnego , które weszły w życie z dniem 1 października 2023 r. w tym również dotyczące art. 64 k.k. i dyrektyw wymiaru kary Sąd zastosował przepisy ustawy obowiązującej w chwili popełnienia zarzucanych oskarżonym czynów jako względniejsze zgodnie z art. 4 § 1k .k.

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżeni powyższego czynu dopuścili się w sposób zawiniony. Oskarżeni są dorosłymi osobami, co więcej uprzednio byli wielokrotnie karani za czyny przeciwko mieniu. Tym samym bak podstaw do przyjęcia, że nie mogli przewidzieć konsekwencji swojego zachowania.

X

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt IV

A. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ujawnienie substancji psychotropowych w postaci ziela konopi innych niż włókniste (marihuanę) w trakcie dokonanych w dniu 10 października 2022 r. przeszukań domu rodzinnego A. M. w J., mieszkania N. S. w S. oraz jej samochodu, daje podstawę do przypisania A. M. odpowiedzialności za występek z art. 62 ust. 2 z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej u.p.n.).

Z wyjaśnień N. S. jak i A. M., wynika, iż to on przekazał jej zabezpieczone w jej mieszkaniu oraz samochodzie ziele konopi innych niż włókniste będące środkiem odurzającym. Na charakter zabezpieczonego ziela wskazuje zaś opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych.

Przepis art. 62 ustawy penalizuje nielegalne (czyli wbrew przepisom ustawy) posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, przy czym w ust. 1 określono typ podstawowy tego przestępstwa, a w ust. 2 typ kwalifikowany. Znamię posiadania należy interpretować tak, że w grę wchodzi zarówno posiadanie w rozumieniu cywilistycznym (samoistne i zależne), jak też każde faktyczne władztwo nad rzeczą, realizowane dla kogokolwiek i w czyimkolwiek interesie, o ile występuje element zamiaru władania tą rzeczą nawet dla innej osoby. Jest więc posiadaczem nie tylko ten, kto włada środkiem lub substancją dla siebie, lecz także ten, kto przechowuje je dla kogoś innego. Jest zatem posiadaczem każdy, kto fizycznie włada środkiem lub substancją.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z 28.10.2009 r., I KZP 22/09 (OSNKW 2009, nr 12, poz. 103), „na podstawie art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii karalny jest każdy wypadek posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej "wbrew przepisom ustawy", a więc w celu dalszej sprzedaży lub udzielenia ich innej osobie, jak i w celu samodzielnego zażycia - czy to za jakiś czas czy niezwłocznie, jeżeli sprawca posiada środek odurzający lub substancję psychotropową w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce dla nich charakterystycznej, zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek.”.

Z kolei kierując się ilością ujawnionych środków uznać należało, że stanowią one znaczną ilość w rozumieniu ust. 2 art. 62 u.p.n. Kwalifikacja prawna przypisanego czynu nie mogła nie odnieść się bowiem do ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, będącej znamieniem kształtującym typ kwalifikowany przestępstwa z art. 62 u.p.n. „Znaczna ilość” w rozumieniu ustawy jest to taka ilość środków odurzających, jaka mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób (postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84 i wyrok SN z dnia 10 czerwca 2008 r. w sprawie III KK 30/08, Biul. PK 2008/10/13).

Poczynione ustalenia faktyczne prowadzą zaś do wniosku, iż A. M. posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie nie mniejszej niż 197,73 gram, co stanowi nie mniej niż 197 porcji handlowych o wartości rynkowej 5910 zł, Sąd uznał bowiem, kierując się doświadczeniem orzeczniczym i poglądami judykatury, że jedną porcją handlową konopi innych niż włókniste 0,5 grama. Ilość narkotyku była zatem „znaczna” i pozwalała na zaspokojenie potrzeb przynajmniej kilkudziesięciu osób.

Powyższe prowadzi do konkluzji, że A. M. w okresie od nieustalonej daty do dnia 10 października 2022 r. (dzień zatrzymania) w S. i J. swym zachowaniem wypełnił, znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 2 u.p.n. mając na uwadze ilość środków odurzających i substancji psychotropowych.

X

3.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt V

A. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art.58 ust.1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii penalizuje zachowanie polegające na:

1) udzielaniu innej osobie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej;

2) ułatwianiu innej osobie ich użycia;

3) umożliwianiu innej osobie ich użycia;

4) nakłanianiu innej osoby do użycia takiego środka lub substancji.

Dla bytu występku wystarczy, że sprawca postąpi chociażby w jeden z czterech wymienionych sposobów zachowania się. Cechą „udzielenia” penalizowanego przepisem art.58 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest to, że stanowi dostarczenie środka lub substancji bezpośredniemu konsumentowi, przy czym sprawca nie udziela środka odurzającego lub substancji psychotropowej w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

W trakcie przeszukania mieszkania N. S. w S. oraz jej samochodu, ujawniono środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste oraz substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze nie mniejszej niż 1 grama netto, na co wskazała opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych. N. S. wyjaśniła, iż wskazane narkotyki nabyła nieodpłatne od swojego ówczesnego partnera A. M. w dniu 5 października 2022 r., co on sam potwierdził.

W realiach niniejszej sprawy bezsprzeczne jest zatem, że A. M. udzielił nieodpłatnie N. S. środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej masie nie mniejszej niż 1,41 grama oraz substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze nie mniejszej niż 1 grama netto.

W świetle takich ustaleń należało zatem przyjąć kwalifikację czynu z art.58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

X

3.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt VIII

N. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ujawnienie substancji psychotropowych w postaci ziela konopi innych niż włókniste (marihuanę) w trakcie dokonanych w dniu 10 października 2022 r. mieszkania N. S. w S. oraz jej samochodu, daje podstawę do przypisania jej odpowiedzialności za występek z art. 62 ust. 1 z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej u.p.n.).

Z wyjaśnień N. S. jak i A. M., wynika, iż to on przekazał jej zabezpieczone w jej mieszkaniu oraz samochodzie ziele konopi innych niż włókniste będące środkiem odurzającym. Na charakter zabezpieczonego ziela wskazuje zaś opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych.

Przepis art. 62 ustawy penalizuje nielegalne (czyli wbrew przepisom ustawy) posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, przy czym w ust. 1 określono typ podstawowy tego przestępstwa, a w ust. 2 typ kwalifikowany. Znamię posiadania należy interpretować tak, że w grę wchodzi zarówno posiadanie w rozumieniu cywilistycznym (samoistne i zależne), jak też każde faktyczne władztwo nad rzeczą, realizowane dla kogokolwiek i w czyimkolwiek interesie, o ile występuje element zamiaru władania tą rzeczą nawet dla innej osoby. Jest więc posiadaczem nie tylko ten, kto włada środkiem lub substancją dla siebie, lecz także ten, kto przechowuje je dla kogoś innego. Jest zatem posiadaczem każdy, kto fizycznie włada środkiem lub substancją.

Kierując się ilością ujawnionych środków uznać należało, że nie stanowią one znacznej ilość w rozumieniu ust. 2 art. 62 u.p.n. Kwalifikacja prawna przypisanego czynu nie mogła nie odnieść się bowiem do ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, będącej znamieniem kształtującym typ kwalifikowany przestępstwa z art. 62 u.p.n. „Znaczna ilość” w rozumieniu ustawy jest to taka ilość środków odurzających, jaka mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób (postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84 i wyrok SN z dnia 10 czerwca 2008 r. w sprawie III KK 30/08, Biul. PK 2008/10/13). Sąd uznał bowiem, kierując się doświadczeniem orzeczniczym i poglądami judykatury, że jedną porcją handlową konopi innych niż włókniste stanowi 0,5 grama.

Poczynione zatem ustalenia faktyczne prowadzą zaś do wniosku, iż posiadane przez N. S. środki odurzające w postaci ziela konopii innych niż włókniste o łącznej masie nie mniejszej niż 1,41 grama oraz substancja psychotropowa w postaci amfetaminy o wadze nie mniejszej niż 0,36 grama netto nie stanowiły znacznej ilości.

Powyższe prowadzi do konkluzji, że N. S. od nieustalonej daty do dnia 10 października 2022 r w S. woj. (...), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadała środki odurzające w postaci ziela konopii innych niż włókniste o łącznej masie nie mniejszej niż 1,41 grama oraz substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze nie mniejszej niż 0,36 grama netto i zachowaniem tym wypełniła znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 u.p.n.

X

3. 4 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Punkt I

A. M.

B. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżonym A. M. i B. P. zarzucono popełnienie czynu kwalifikowanego z art.280§2 k.k. i art.157§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. w zw. z art.64§1 k.k., a zatem rozboju kwalifikowanego oraz średniego uszczerbku na zdrowiu.

Sąd dokonał modyfikacji zarówno opisu, jak i kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego wspólnie oskarżonym.

W realiach niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, że oskarżeni A. M. i B. P. w dniu 13 września 2022 r. w R.. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu dokonali rozboju na osobie J. M. w ten sposób, że po wejściu do jego domu, a następnie posługując się gazem pieprzowym oraz używając przemocy w postaci uderzenia w głowę i kopania po całym ciele, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci powierzchownego tępego urazu głowy oraz tępego urazu klatki piersiowej z następczym złamaniem żebra VII lewego, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała i skutkowały rozstrojem zdrowia na czas powyżej dni siedmiu, dokonali zaboru telefonu komórkowego marki R. (...), pieniędzy w wysokości 150 zł, komputera stacjonarnego o wartości 1831,36 zł, trzech kart bankowych (...) (...), to jest mienia o łącznej wartości 2481,36 zł, a następnie w tym samym dniu przy użyciu kart bankowych banku (...) usiłowali nie mniej niż pięciokrotnie dokonać wypłaty w bankomacie środków zgromadzonych na rachunku należącym do pokrzywdzonego, czym działali na jego szkodę.

Sąd wyeliminował z opisu czynu uprzednie dokonanie włamania do domu, bowiem zgromadzone dowody wskazywały, że sprawcy nie pokonywali zabezpieczeń a weszli do niego przez uchylone okno, jak również działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, które pozostaje poza zakresem znamion przestępstwa rozboju, jak również doprecyzował mienie objęte zaborem w celu przewłaszczenia.

W świetle zajmowanego stanowiska w literaturze zachowanie sprawcy przestępstwa rozboju polega na zaborze rzeczy w celu przywłaszczenia, dokonanym przy użyciu wymienionych w przepisie art. 280 § 1 k.k. szczególnych sposobów zachowania skierowanych na osobę, służących do zawładnięcia rzeczą i polegających na użyciu 1) przemocy wobec osoby lub 2) użyciu groźby natychmiastowego użycia przemocy albo 3) doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Przestępstwo rozboju należy do kategorii przestępstw kierunkowych. W literaturze oraz orzecznictwie wskazuje się na tzw. podwójną kierunkowość rozboju, która wyraża się w tym, iż sprawca z jednej strony działa w celu przywłaszczenia rzeczy, a z drugiej stosuje odpowiednie, opisane w art. 280 § 1 k.k., sposoby zawładnięcia rzeczą. Dla bytu przestępstwa rozboju nie jest obojętne, w którym momencie swojego czynu sprawca dokonuje zaboru rzeczy. Zabór rzeczy musi być bowiem albo poprzedzony użyciem przez sprawcę przemocy, albo następować jednocześnie z nim.

Natomiast zachowanie sprawcy w przypadku przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia przy zastosowaniu jednego z wyliczonych taksatywnie w tym przepisie sposobów działania, przybierających postać posługiwania się przez sprawcę bronią palną, nożem, innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem, środkiem obezwładniającym albo działaniu sprawcy w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub działaniu sprawcy wspólnie z inną osobą, która posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem, środkiem obezwładniającym lub działa w sposób bezpośrednio zagrażający życiu.

Autor aktu oskarżenia opisując kwalifikowaną postać rozboju (podobnie jak w postanowieniu o przedstawieniu zarzutów) wskazał, że jego sprawcy posługiwali się „środkiem obezwładniającym w postaci gazu” oraz używając wobec pokrzywdzonego przemocy w postaci uderzenia w głowę kopania po całym ciele.

Środki obezwładniające to wszelkiego rodzaju środki chemiczne lub farmakologiczne, które posiadają zdolność do oddziaływania na procesy psychiczne wywołujące paraliż, ograniczenie lub wyłączenie zdolności poruszania się. W piśmiennictwie wskazuje się, że w przypadku posłużenia się przez sprawcę środkami obezwładniającymi o charakterze farmakologicznym lub chemicznym, z uwagi na konieczność ustalenia, czy środek był niebezpieczny, konieczne może okazać się powołanie biegłego, którego zadaniem będzie zarówno identyfikacja środka, jak i określenie stopnia jego toksyczności (ustalenie jego właściwości; por. R. Kmiecik, Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego..., s. 30 i n.).

Środkami obezwładniającymi są przedmiot lub urządzenie pozwalające na obezwładnienie człowieka, a zatem na pozbawienie go możliwości stawiania oporu. Należy przychylić się do poglądu, że środek obezwładniający winien być podobnie niebezpieczny jak broń palna lub nóż (tak uchwała SN z 24.01.2001 r., I KZP 45/00, OSP 2001/11, poz. 165; por. też Budyn, Glosa, s. 562 i n.; Laskowska, Glosa, s. 112 i n.; Michalski [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 851–852)

Do środków obezwładniających zalicza się w orzecznictwie paralizatory (wyrok SA w Gdańsku z 14.02.2002 r., II AKa 548/01, LEX nr 144326), miotacze gazu itp. Trafnie jednak Sąd Apelacyjny w Krakowie podkreśla, że: „Nie każde użycie miotacza gazu uzasadnia stwierdzenie rozboju kwalifikowanego, ale tylko takie, w którym stosowany gaz («środek obezwładniający») był «niebezpieczny», to jest bezpośrednio zagrażający życiu człowieka (art. 280 § 2 k.k.). «Całkowitym nieporozumieniem jest odnoszenie pojęcia innego podobnie niebezpiecznego środka obezwładniającego wymienionego w art. 280 § 2 k.k. do wszelkich środków obezwładniających rozumianych jako środki prowadzące do pozbawienia ofiary możliwości poruszania się w ogóle lub unieruchomienia tylko niektórych części ciała» (...)” (postanowienie SA w Krakowie z 7.07.2004 r., II AKz 245/04, oraz wyrok SA w Krakowie z 6.06.2001 r., II AKa 101/01, KZS 2001/7–8, poz. 47).

Zgodnie z treścią art.4 ustawy z dnia 21 maja 1999r. o broni i amunicji Ilekroć w ustawie jest mowa o broni, należy przez to rozumieć:

1) broń palną, w tym broń bojową, myśliwską, sportową, gazową, alarmową i sygnałową;

2) broń pneumatyczną;

3) miotacze gazu obezwładniającego;

4) narzędzia i urządzenia, których używanie może zagrażać życiu lub zdrowiu:

a) broń białą w postaci:

- ostrzy ukrytych w przedmiotach niemających wyglądu broni,

- kastetów i nunczaków,

- pałek posiadających zakończenie z ciężkiego i twardego materiału lub zawierających wkładki z takiego materiału,

- pałek wykonanych z drewna lub innego ciężkiego i twardego materiału, imitujących kij bejsbolowy,

b) broń cięciwową w postaci kusz,

c) przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej.

Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy miotacze gazu obezwładniającego oraz narzędzia i urządzenia, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 i 4, można posiadać na podstawie pozwolenia na broń wydanego przez właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta powiatowego Policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych - na podstawie pozwolenia wydanego przez właściwego komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej. Art. 11 ustawy wskazuje na odstępstwa od obowiązku posiadania pozwolenia na broń. Przykładowo nie wymaga pozwolenia posiadanie ręcznego miotacza gazu obezwładniającego. W świetle przepisów ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji jest ono wymagane w przypadku np. broni gazowej. Z takiej regulacji wynika, że ustawodawca uznał, że ręczne miotacze gazu nie posiadają przymiotu niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia, aby ich posiadanie obwarować wymogiem uzyskania stosownego pozwolenia. Dlatego też ręczny miotacz gazu nie jest "innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym" w stosunku do broni palnej lub noża, o których traktuje przepis art. 280 § 2 k.k. (por. wyrok Sadu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 1 grudna 2011r. II AKa 230/11)

Posłużenie się ręcznymi miotaczami gazu przez oskarżonych nie realizuje znamion typu przestępstwa rabunku kwalifikowanego (art. 280 § 2 k.k.). – por. wyrok Sadu Apelacyjnego w Lublinie z 24 stycznia 2002r. II AKa 176/01.

Mając na uwadze powyższe rozważania, w tym miejscu należy podkreślić, że stosowanie przez oskarżonych przemocy względem pokrzywdzonego dokonane było z zamiarem objęcia w posiadanie mienia do nich nienależącego i włączenia go w sposób trwały do swojego majątku. Jednakże przyjęta przez prokuratora kwalifikacja prawna czynów tj. art.280§2 k.k. nie była prawidłowa, posłużenie się przez oskarżonych ręcznym miotaczem gazu, potocznie zwanym gazem pieprzowym, nie może być zakwalifikowane jako użycie środka obezwładniającego, bowiem użytego gazu nie sposób uznać za «niebezpieczny», to jest bezpośrednio zagrażający życiu człowieka. Powyższe zachowanie zatem nie realizuje znamion typu przestępstwa rozboju kwalifikowanego, a stanowi typ podstawowy opisany w art. 280 § 1 k.k.

Przytoczyć należy, że sam oskarżony A. M. w swoich wyjaśnieniach wskazał, że gaz, którego użył w chwili zdarzenia przeciwko pokrzywdzonemu był gazem pieprzowym, co potwierdził w swoich wyjaśnieniach także oskarżony B. P..

Z kolei pokrzywdzony w odniesieniu do użycia gazu, na pytanie jaki to był gaz odpowiedział, że był to gaz plazmowy, nie potrafił jednak doprecyzować czym jest gaz plazmowy wskazując jedynie, że „to był taki gaz, że zalało mi całkiem oczy”. J. M. nie widział pojemnika, z którego rozpylono gaz, a także nie wiedział co się z nim stało. Co istotne, przedmiot w postaci pojemnika który miałby zawierać użyty przez sprawców gaz nie został zabezpieczony ani na miejscu zdarzenia, ani też w wyniku przeszukania oskarżonych czy też miejsc ich zamieszkania.

Przypomnieć należy w tym miejscu, że wymieniony w art. 280 § 2 k.k. „środek obezwładniający”, podobnie jak inne wskazane tam przedmioty i sposób działania, musi być „niebezpieczny”, tj. bezpośrednio zagrażający życiu człowieka (tak uchwała SN z 24.01.2001 r., I KZP 45/00, LEX nr 45014). Co prawda w wyniku działania oskarżonych pokrzywdzony doznał natomiast obrażeń powodujących naruszenie czynności narządu ciała i skutkowały rozstrojem zdrowia na czas powyżej 7 dni stosownie do art. 157 § 1 k.k. , jednak wskazywała treść opinii sądowo – lekarskiej u pokrzywdzonego nie stwierdzono takich obrażenia ciała, które mogłyby wskazywać na użycie wobec niego środka bezpośrednio zagrażającego jego życiu.

Podsumowując, przestępstwo rozboju z art. 280 § 1 k.k. ma charakter przestępstwa dwuaktowego oraz wieloodmianowego. Dla wypełnienia jego znamion wystarczające jest, aby sprawca zrealizował przynajmniej jeden z wymienionych w tym przepisie sposobów przełamania oporu pokrzywdzonego w celu dokonania zaboru, a następnie dokonał zaboru cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Bezsprzecznym zaś w analizowanym stanie faktycznym jest to, że oskarżeni używając przemocy w postaci uderzenia w głowę i kopania po całym ciele dokonali zaboru telefonu komórkowego marki R. (...), pieniędzy w wysokości 150 zł, komputera stacjonarnego, trzech kart bankowych (...) (...), to jest mienia o łącznej wartości 650 zł, a następnie w tym samym dniu przy użyciu kart debetowych banku (...) usiłowali nie mniej niż pięciokrotnie dokonać wypłaty w bankomacie środków zgromadzonych na rachunku należącym do pokrzywdzonego, co wynika bezpośrednio m.in. z zeznań samych oskarżonych, ale także pokrzywdzonego jak i nagrań monitoringu, czy przywołanej wyżej opinii sądowo – lekarskiej.

Wobec powyższego, w realiach omawianej sprawy nie budziło wątpliwości Sądu, że oskarżeni A. M. i B. P. dopuścili się popełnienia czynu z art. art. 280§1 k.k. i art.157§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. w zw. z art.64§1 k.k.

Przedmiotem ochrony z 280 § 1 k.k. jest własność i posiadanie mienia oraz nietykalność i wolność człowieka, w związku z czym przestępstwo określone w tym przepisie nie jest przedmiotowo podobne do przestępstw określonych w przepisach, których przedmiotem ochrony jest życie lub zdrowie. Jeżeli sprawca przestępstwa rozboju określonego w art. 280 k.k., używając przemocy wobec osoby, wyczerpuje znamiona określone w przepisach ustawy karnej, których przedmiotem jest życie lub zdrowie (w tym przypadku art. 157 § 1 k.k.), to te przepisy- zgodnie z nakazem wynikającym z art. 11 § 2 k.k.- należało powołać w kumulatywnej kwalifikacji prawnej.

Zaś stosownie do uregulowania zawartego w art. 11 § 3 k.k. sąd wymierzył karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą.

Nadto oskarżeni A. M. i B. P. dokonując przestępstwa rozboju na pokrzywdzonym J. M. działali w warunkach powrotu do przestępstwa, tj. art. 64 § k.k. albowiem A. M. był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 28 stycznia 2016 r. w sprawie (...) za czyny z art.279§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. i art.64§1 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, objętą następnie karą łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w O. z dnia 18 listopada 2016r. w sprawie (...), którą odbył w okresie od 2.01.2017 r. do 26.06.2021 r. z zaliczeniem okresów od 19.02.2015 r. do 20.02.2015 r., od 20.03.2015 r. do 20.03.2015 r. i od 21.03.2015 r. do 21.03.2015 r., zaś

Podobnie B. P. był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 28 stycznia 2016 r. w sprawie (...) za czyny z art.279§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. i art.64§1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, objętą następnie karą łączną 5 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w S. z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie (...), którą odbył w okresie 5 lipca 2016 r. do 21 czerwca 2021 r., z zaliczeniem okresów od 17.02.2015 r. do 17.02.2015 r., od 08.04.2015 r. do 09.04.2015 r., od 20.04.2015 r. do 21.04. 2015 r. i od 05.07.2016 r. do 15.12.2020 r.

Z uwagi na fakt, że w chwili czynów obowiązywała ustawa inna niż w chwili orzekania Sąd powołała art. 4 § 1 kk, ponieważ ustawa obowiązująca w chwili czynu była względniejsza dla oskarżonego w zakresie zagrożenia ustawowego art. 280 k.k., jak i chociażby w zakresie dyrektyw wymiaru kary oraz brzmienia art. 64 k.k.

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżeni powyższego czynu dopuścili się w sposób zawiniony. Oskarżeni są dorosłymi osobami, co więcej uprzednio byli wielokrotnie karani za czyny przeciwko mieniu. Tym samym bak podstaw do przyjęcia, że nie mogli przewidzieć konsekwencji swojego zachowania.

X

3. 4 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Punkt VII

N. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Autor aktu oskarżenia zarzucił N. S. popełnienie czynu z art.18§3 k.k. w zw. z art.280§2 k.k., tj. pomocnictwa do rozboju.

Jednakże w ocenie Sądu analiza zebranych dowodów zestawiona z treścią postawionego oskarżonej zarzutu skutkować musiała zmianą opisu przypisanego mu czynu i znalazła też swoje odzwierciedlenie w przyjętej kwalifikacji prawnej zachowania oskarżonej.

Sąd uznał bowiem, wbrew stanowisku oskarżyciela, że po stronie oskarżonej N. S. nie zrealizował się zamiar popełnienia przestępstwa pomocnictwa do rozboju albowiem w oparciu o zebrane dowody nie sposób przyjąć, aby oskarżona przywożąc A. M. i B. P. do miejscowości R., a następnie odbierając oskarżonych z miejsca zdarzenia i udając się do bankomatów w M. i O., chciała lub godziła się na pomoc oskarżonym w dokonaniu rozboju na J. M..

Jak wynika z ustaleń w sprawie, oskarżona nie wiedziała w jakim rzeczywiście celu jej ówczesny partner A. M. prosił ją o podwiezienie do R.. A. M. powiedział jej bowiem, że celem wyjazdu są odwiedziny znajomych – N. T. i Z. B. i dalsze spożywanie alkoholu. Oskarżona przyjęła tak przedstawioną wersję przez A. M., bowiem często podwoziła go w różne miejsca, w tym do w/w znajomych z uwagi, iż ten nie miał prawa jazdy. Ponadto jak wyjaśniła oskarżona pozostawała ona pod wpływem A. M., bała się jego impulsywnych zachowań gdy był pod wpływem alkoholu. Sama zaś późna pora wyjazdu nie wzbudziła podejrzeń oskarżonej, A. M. nie obudził jej specjalnie w tym celu – przeprowadzała ona wówczas w swoim sklepie inwentaryzację i w ramach przerwy spełniła prośbę A. M.. Co znamienne, współoskarżeni A. M. i B. P. również przyznali, że N. S. nie wiedziała jaki był prawdziwy cel wyjazdu do R. w nocy z 12 na 13 września 2022 r.

Jak wyjaśniła oskarżona, atmosfera w samochodzie podczas powrotu była napięta, dopiero wtedy A. M. powiedział oskarżonej, że byli u pokrzywdzonego. A. M. krzyczał na nią i powiedział, żeby nie zadawała pytań. Po przyjeździe do miejsca zamieszkania N. S. i wyciągnięcia komputera z samochodu A. M. i B. P. „przyznali jej się”, na co oskarżona zdenerwowała się i nakazała im zabrać komputer i oddać organom ścigania. Następnie A. M. zaoferował skradziony komputer D. S. – synowi N. S., zostawiając w jego pokoju. Zaś sam komputer jak wynika z w relacji oskarżonej „jak został postawiony tak leżał”.

Wobec powyższego, w realiach omawianej sprawy nie budziło wątpliwości Sądu, że oskarżona N. S. dopuściła się popełnienia czynu z art..291§1 k.k., tj. paserstwa umyślnego.

Zgodnie z treścią art.291§1 k.k. karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 podlega ten kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia.

Należy w tym miejscu zauważyć, że sprawcą paserstwa jest ten, kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego przyjmuje, tj. obejmuje w posiadanie. W świetle art. 291 § 1 k.k. nie ma znaczenia cel przyświecający przyjmującemu rzecz pochodzącą z czynu zabronionego. Skoro realizacją czynności wykonawczej będzie każde przyjęcie rzeczy, to oczywiste jest, że będzie nią także przyjęcie rzeczy w celu ukrycia. Stanowisko to nie pozostaje w sprzeczności z innym sposobem realizacji znamion paserstwa polegającym na pomocy do ukrycia rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego. (por wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04.11.2016r. II KK 246/16).

Podkreśla się także, że „dla bytu przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. nie wystarcza ukrycie rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego. Innymi słowy, warunkiem odpowiedzialności za ten czyn w omawianej postaci nie jest tylko dokonanie czynności polegającej na utrudnieniu albo uniemożliwieniu ujawnienia rzeczy przez osobę pozbawioną jej posiadania lub przez organy ścigania, czyli ukrycie jej. Sprawca musi mieć ponadto świadomość, że takim zachowaniem pomaga innej osobie do ukrycia rzeczy, choćby osoba ta o pomocy tej nie wiedziała. Warunkiem odpowiedzialności za pomoc do ukrycia rzeczy, o której mowa w art. 291 § 1 k.k., jest świadomość i wola albo co najmniej godzenie się sprawcy, że takiej pomocy swoim zachowaniem udziela” (wyrok SN z 24.05.2011 r., III KK 360/10, Prok. i Pr.-wkł. 2011/11, poz. 8).

Przez pomoc do ukrycia rzeczy należy rozumieć każdą czynność zmierzającą do ukrycia tej rzeczy lub ułatwiającą jej ukrycie, której rezultatem ma być utrudnienie lub uniemożliwienie wykrycia rzeczy. Pomoc do ukrycia może zarówno przybierać postać fizycznej aktywności, jak i stanowić tzw. pomoc psychiczną. Pomoc ta może być udzielona sprawcy, który uzyskał rzecz za pomocą czynu zabronionego, oraz każdej innej osobie, która tą rzeczą włada (K. Indecki, Przestępstwo paserstwa..., s. 69 i n.; E. Pływaczewski, Przestępstwo paserstwa..., s. 94 i n.; O. Chybiński, Paserstwo w polskim prawie karnym..., s. 49 i n.; L. Peiper, Komentarz do kodeksu karnego..., s. 344 i n.; wyrok SN z 10.07.2007 r., II KK 383/06, LEX nr 296753). Pomoc do ukrycia rzeczy może polegać m.in. na umieszczeniu rzeczy w kryjówce, przechowywaniu jej we własnym domu, dostarczeniu środka transportowego, przewożeniu rzeczy, przenoszeniu jej, pośredniczeniu przy ukryciu, przeniesieniu do kryjówki, zamaskowaniu miejsca ukrycia, staniu na czatach, zakopywaniu rzeczy itp. (M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas [w:] Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz do art. 278-363 k.k., wyd. V, red. W. Wróbel, A. Zoll, Warszawa 2022, art. 291.)

Jak wynika z wyjaśnień oskarżonej, które Sąd w tej części uwzględnił, miała ona świadomość, że komputer pochodzi z czynu zabronionego. Oskarżona mimo tego, iż dowiedziała się od A. M., że komputer ten pochodzi z przestępstwa i został skradziony pokrzywdzonemu nie oddała komputera ani pokrzywdzonemu ani Policji przyzwalając tym samym na jego ukrycie w swoim mieszkaniu, ponieważ jak wskazała nie chciała ingerować i brać udziału w sprawie.

Zgromadzone dowody, w tym wyjaśnienia oskarżonej pozwoliły przyjąć, że w dniu 13 września 2022 r. w R. i S. woj. (...), udzieliła A. M. i B. P. pomocy w ukryciu mienia uzyskanego za pomocą czynu zabronionego w ten sposób, że przywiozła A. M. do miejscowości R., a następnie oczekiwała na kontakt telefoniczny, po czym ponownie przyjechała do R. i odebrała A. M. i B. P. wraz z przedmiotami pochodzącym z przestępstwa w postaci kart bankowych banku (...) i komputera stacjonarnego o wartości 1831,36 zł, a następnie wraz wymienionymi odjechała w kierunku miejscowości M. oraz O., gdzie oczekiwała w trakcie usiłowania wypłaty przez A. M. z bankomatu środków pieniężnych przy użyciu kart bankowych banku (...), skradzionych J. M., po czym komputer stacjonarny pochodzący z przestępstwa przechowywała w swoim miejscu zamieszkania .

Czyn popełniony przez oskarżoną należało zatem zakwalifikować z art. 291 §1 k.k.

☐

3.2.  Warunkowe umorzenie postępowania

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--

☐

3.3.  Umorzenie postępowania

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--

☐

3.4.  Uniewinnienie

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

--

4.  KARY, Środki Karne, Przepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. M.

B. P.

I , II

V, VI

I, III

I, III

Wymierzając oskarżonym kary jednostkowe Sąd miał na uwadze wskazania art. 53 k.k. a zatem w pierwszej kolejności granice jego zagrożenia ustawowego.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywą prewencji indywidualnej, dążąc do tego, aby wymierzona kara zapobiegła powrotowi sprawcy na drogę przestępstwa oraz dyrektywą prewencji generalnej (w celu kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa; w celu kształtowaniu przekonania, iż popełnianie przestępstw nie uchodzi bezkarnie i spotyka się ze sprawiedliwą karą .

Sąd wziął też pod uwagę stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, badając zarówno okoliczności przedmiotowe (waga, rodzaj i charakter naruszonego dobra, okoliczności popełnienia czynu, rodzaj naruszonych reguł ostrożności), jak i okoliczności podmiotowe (zamiar, motywację sprawcy, sposób popełnienia czynu zachowanie się po popełnieniu przestępstwa, jego warunki osobiste.) Sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości zachowania oskarżonych jako znaczny.

W ocenie Sądu oskarżeni popełnili przypisane im w pkt I i III części dyspozytywnej wyroku czyny z pełną świadomością tego, iż działa wbrew obowiązującym normom prawnym nakazującym poszanowanie cudzej własności oraz zdrowia i życia innych ludzi. Popełnione przez oskarżonych czyny cechowały się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Sam tylko zamiar oskarżonych nakierowany na zabór mienia, kosztem innej osoby należy ocenić jako naganny.

O tym, że zdarzenie miało charakter zaplanowany świadczy zabranie na miejsce zdarzenia gazu pieprzowego i założenie przez oskarżonych kominiarek, aby pokrzywdzony nie mógł zidentyfikować ich tożsamości. Oskarżeni dokonując rozboju, wiedzieli, że pokrzywdzony może dysponować znacznymi środkami, ponieważ niedawno sprzedał działki. Co więcej, oskarżeni dokonali przypisanego im czynu w nocy, a zatem gdy w pobliskich mieszkaniach nie było sąsiadów pokrzywdzonego, którzy mogliby zareagować na zaistniałą sytuację. Oskarżeni zaatakowali pokrzywdzonego i użyli wobec niego gazu pieprzowego i przemocy skutkującej rozstrojem zdrowia na czas powyżej 7 dni stosownie do art. 157 § 1 k.k., przy czym pokrzywdzony nie miał szczególnych możliwości obrony.

W tych okolicznościach oskarżeni dopuścili się także usiłowania wymuszenia rozbójniczego, używając uprzednio przemocy w postaci uderzenia w głowę i kopania po całym ciele i grożąc jej użyciem, zażądali wydania mienia w postaci pieniędzy w wysokości 30 000 zł. Oskarżeni nie osiągnęli zamierzonego celu z uwagi na interwencję funkcjonariuszy Policji i zachowanie pokrzywdzonego, bowiem nie dysponował taką gotówką w domu chwili zdarzenia. Sąd miał przy tym na uwadze regulację art. 14 § 1 k.k. zgodnie z którym karę za usiłowanie wymierzana jest w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa.

Obciążając na sytuacje prawną oskarżonych wpłynęła także ich uprzednia wielokrotna karalność, przypisanego im czynu dopuścili się bowiem w warunkach powrotności do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k. Powyższe okoliczności pozwalają przyjąć iż oskarżeni są osobami zdemoralizowanymi i lekceważącymi obowiązujący porządek prawny. W stosunku do A. M. Sąd miał także na uwadze negatywną opinia środowiskową wynikającą z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego.

Jednocześnie Sąd nie znalazł okoliczności, mogących mieć wpływ na łagodniejsze potraktowanie oskarżonych.

Wymierzając karę za czyn przypisany oskarżonym w pkt I części dyspozytywnej wyroku Sąd miał także na uwadze rolę jaką każdy z oskarżonych pełnił w rozboju, tj. jak wynika z ustaleń w sprawie to A. M. był inicjatorem, zdarzenia, to on wydawał polecenia B. P. odnośnie np. zaboru komputera. Sam pokrzywdzony także określił A. M. jako „tego głównego”.

W świetle powyższych rozważań, w odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonym w pkt I części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 w zw. z art. 4 § 1 Sąd wymierzył oskarżonym kary:

- A. M. kare 4 lat pozbawienia wolności

- B. P. karę 3 lat pozbawienia wolności.

Zaś w odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonym w pkt II części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art.282 k.k. w zw. z art.14§1 k.k. i art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonym kary:

- A. M. karę 2 lat pozbawienia wolności

- B. P. karę 2 lat pozbawienia wolności.

Sąd uznał, że wymierzone oskarżonym jednostkowe kary pozbawienia wolności adekwatne do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości popełnionych czynów oraz uczynią zadość wymaganiom art. 53 § 1 i § 2 k.k., a zarazem spełnią nie tylko potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, ale także cele wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonych, uświadamiając im naganność tego rodzaju zachowań .

Sąd przy wymiarze oskarżonym kary pozbawienia wolności zastosował przepisy względniejsze obowiązujące przed 01 październikiem 2023 r.

A. M.

B. P.

II

II

I

V

Na podstawie art.46§1 k.k. Sąd orzekł od oskarżonych A. M. i B. P. na rzecz pokrzywdzonego J. M. zadośćuczynienie w kwocie po 2000 (dwa tysiące) złotych.

W ocenie Sądu orzeczenie zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego stanowiło będzie dla oskarżonych dodatkowy element oddziaływania poprawczego i wychowawczego, a dla pokrzywdzonego kompensowało będzie krzywdy mające swoje źródło w przestępstwie.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, rozmiar krzywdy doznanej przez pokrzywdzonego, w tym charakter i stopień doznanych obrażeń fizycznych, jak i traumę psychiczną, której doznał pokrzywdzony Sąd uznał, że odpowiednią sumą zadośćuczynienia dla pokrzywdzonego J. M. będzie kwota po 2 000 zł zasądzona do A. M. i B. P.

A. M.

IV

V

III

IV

Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe Sąd miał na uwadze wskazania art. 53 k.k. a zatem w pierwszej kolejności granice zagrożenia ustawowego.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywą prewencji indywidualnej, dążąc do tego, aby wymierzona kara zapobiegła powrotowi sprawcy na drogę przestępstwa oraz dyrektywą prewencji generalnej (w celu kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa; w celu kształtowaniu przekonania, iż popełnianie przestępstw nie uchodzi bezkarnie i spotyka się ze sprawiedliwą karą .

Sąd wziął też pod uwagę stopień społecznej szkodliwości popełnionych czynów, badając zarówno okoliczności przedmiotowe (waga, rodzaj i charakter naruszonego dobra, okoliczności popełnienia czynu, rodzaj naruszonych reguł ostrożności), jak i okoliczności podmiotowe (zamiar, motywację sprawcy, sposób popełnienia czynu zachowanie się po popełnieniu przestępstwa, jego warunki osobiste.)

Sąd uwzględnił wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów z art. 62 u.p.n. jak i art. 58 ust. 1 u.p.n. przypisanych oskarżonemu jako stanowiących znaczące zagrożenie dla życia i zdrowia publicznego jak również - w przypadku posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych - życie i zdrowie konkretnej osoby. Wymierzając oskarżonemu karę za przestępstwo z art. 62 ust. 2 u.p.n. Sąd kierował się ilością środków odurzających będących przedmiotem przestępstwa, a także miał na uwadze postawę oskarżonego. Cel jego działania, a to chęć uprawiania ziela konopi innych niż włókniste jak twierdził oskarżony na własne potrzeby w żaden sposób nie usprawiedliwiała jego postępowania. W zakresie przestępstwa z art. 58 ust. 1 u.p.n. oskarżony działał umyślnie. Oskarżony w chwili popełnienia czynu nie miał zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem jego wina nie budziła żadnych wątpliwości.

Obciążająco na wymiar kary wpłynęła także uprzednia karalność oskarżonego. Zaś za okoliczność łagodzącą Sąd przyjął złożenie wyjaśnień w których oskarżony przyznał się do popełnienia czynów przypisanych mu w pkt IV i V części dyspozytywnej wyroku.

W świetle powyższych rozważań:

- na podstawie art.62 ust.2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. karę 1 roku pozbawienia wolności;

- na podstawie art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd wymierzył oskarżonemu A. M. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uznał, że wymierzone oskarżonemu jednostkowe kary pozbawienia wolności są adekwatne do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości popełnionego czynu oraz uczynią zadość wymaganiom art. 53 § 1 i § 2 k.k., a zarazem spełnią nie tylko potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, ale także cele wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, uświadamiając mu naganność tego rodzaju zachowań.

N. S.

VII

VIII

VII

VIII

Wymierzając oskarżonej kary jednostkowe Sąd miał na uwadze wskazania art. 53 k.k. a zatem w pierwszej kolejności granice zagrożenia ustawowego.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywą prewencji indywidualnej, dążąc do tego, aby wymierzona kara zapobiegła powrotowi sprawcy na drogę przestępstwa oraz dyrektywą prewencji generalnej (w celu kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa; w celu kształtowaniu przekonania, iż popełnianie przestępstw nie uchodzi bezkarnie i spotyka się ze sprawiedliwą karą .

Sąd wziął też pod uwagę stopień społecznej szkodliwości popełnionych czynów, badając zarówno okoliczności przedmiotowe (waga, rodzaj i charakter naruszonego dobra, okoliczności popełnienia czynu, rodzaj naruszonych reguł ostrożności), jak i okoliczności podmiotowe (zamiar, motywację sprawcy, sposób popełnienia czynu zachowanie się po popełnieniu przestępstwa, jego warunki osobiste.)

Wymierzając oskarżonej karę za czyn z art. 291 k.k. Sąd baczył na znaczny stopień szkodliwości czynu z drugiej zaś strony zważył, aby wymierzona kara nie przekroczyła stopnia zawinienia oskarżonej. Sąd wziął pod uwagę wartość mienia pochodzącego z przestępstwa (tj. 1 831,36 zł wg stanu na czerwiec 2024 r.), w którego ukryciu oskarżona pomogła, a z drugiej strony działanie w sposób jednorazowy i uprzednią niekaralność oskarżonej. Wobec powyższego na podstawie art. 291 § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonej karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Mając na uwadze zagrożenie ustawowe przestępstwa paserstwa umyślnego, tj. od 3 miesięcy do lat 5, w realiach niniejszej sprawy wymierzenie oskarżonej kary surowszej byłoby nadmiernie dolegliwe.

W odniesieniu do czynu z art. 62 ust. 1 u.p.n. mając na uwadze, iż jest on zagrożony karą do 3 lat pozbawienia wolności, Sąd na podstawie art. 62 ust. 1 u.p.n. wymierzył oskarżonej karę w dolnej granicy zagrożenia ustawowego – 3 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd wziął przy tym pod uwagę jednorazowy charakter popełnienia czynu, uprzednią niekaralność oskarżonej, a także pozytywną opinię wynikającą z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego.

Natomiast ze względu na okoliczności popełnienia przestępstwa Sąd nie widział możliwości warunkowego umorzenia postępowania co do czynu z art. 62. ust. 1 u.p.n., o co wnosił obrońca.

Sąd uznał, że wymierzone oskarżonej jednostkowe kary pozbawienia wolności są adekwatne do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości popełnionego czynu oraz uczynią zadość wymaganiom art. 53 § 1 i § 2 k.k., a zarazem spełnią nie tylko potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, ale także cele wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonej, uświadamiając jej naganność tego rodzaju zachowań .

A. M.

N. S.

VI

IX

III

VIII

Na podstawie art. 70 ust.4 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. nawiązkę:

- od A. M. w kwocie 2000 (dwóch tysięcy) złotych;

- od N. S. w kwocie 1000 (tysiąca) złotych.

Sąd nie orzekał natomiast świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej na podstawie art.70 ust 4a ustawy , bowiem przepis ten został wprowadzony z dniem 1 stycznia 2023 r. zatem nie obowiązywał w dacie czynów.

A. M.

B. P.

N. S.

X

XI

XII

I, II, III, IV

V, VI

VII, VIII

Wymierzając oskarżonym karę łączną Sąd zastosował w stosunku do oskarżonych zasadę asperacji i wymierzył karę pozbawienia wolności w wysokości wyższej od najwyższej z orzeczonych kar jednostkowych, ale niższej niż ich suma. Sąd miał na względzie, iż dyrektywa asperacji z jednej strony pozwala unikać nieuzasadnionego premiowania sprawcy popełniającego kilka przestępstw, z drugiej pozwala uniknąć konsekwencji w postaci kumulacji dolegliwości wynikającej z orzeczonych kar jednostkowych, a tym samym naruszenia zasady racjonalności wymiaru kary i zasady humanitaryzmu stosowania kar i środków karnych oraz poszanowania godności człowieka, do czego prowadzi oparcie wymiaru kary łącznej na dyrektywie kumulacji (P. Kardas [w:] G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz Tom I, Zakamycze 2004). Za takim ukształtowaniem orzeczonej kary łącznej przemawia również zbieżność czasowa i podmiotowa oraz wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. W ocenie Sądu wystarczająca w tym względzie będzie kara łączna w orzeczonym wymiarze. Kara ta będzie oddziaływała wychowawczo na oskarżonych, jak również kształtowała będzie w społeczeństwie przeświadczenie o nieopłacalności przestępstwa.

Z tych powodów Sąd wymierzył oskarżonym:

- A. M. karę łączną 5 lat pozbawienia wolności

- B. P. karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności

- N. S. karę łączną 1 roku pozbawienia wolności

N. S.

XIII

VII, VIII

W oparciu o treść art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata.

W ocenie Sądu kara warunkowo zawieszona spełni w przypadku prowadzącego ustabilizowane życie oskarżonej swoje cele, a w szczególności zapobiegnie popełnieniu przez nią kolejnych przestępstw.

Okres wyznaczonej oskarżonej próby odzwierciedla charakter naruszonych przez nią norm prawnych. Tak orzeczona kara w ocenie Sądu stanowi właściwą reakcją karną na jej zachowanie, jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonej.

N. S.

XIV

VII, VIII

Dla wzmocnienia oddziaływania kary na oskarżoną Sąd, nałożył na nią jeden z obligatoryjnych przy warunkowym zawieszeniu wykonania kary obowiązków tj. wskazany w art.72§1 pkt 1 k.k. obowiązek informowania Sądu o przebiegu okresu próby, precyzując przy tym, że obowiązek ten winien być realizowany pisemnie, co 6 miesięcy.

A. M.

XVIII

IV

Orzekając w przedmiocie dowodów rzeczowych na podstawie art.70 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek przez zniszczenie dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) k.448-449 akt Lp drz. 5 i 17. Dowody te stanowiły środki odurzające oraz przedmioty służące do popełnienia czynów zabronionych. Sąd uznał przy tym, iż przepadek winien zostać wykonany przez zniszczenie w.w. dowodów.

A. M.

N. S.

XIX

III

VIII

Orzekając w przedmiocie dowodów rzeczowych na podstawie art.70 ust.2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek przez zniszczenie dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) k.450 akt Lp drz. 1-7. Dowody te stanowiły odpowiednio środki odurzające i substancję psychotropową oraz przedmioty służące do popełnienia czynów zabronionych. Sąd uznał przy tym, iż przepadek winien zostać wykonany przez zniszczenie w.w. dowodów.

A. M.

B. P.

N. S.

XX

I, II,

V, VI

VII

Orzekając w przedmiocie dowodów rzeczowych na podstawie art.44§1 k.k. Sąd zarządził przepadek poprzez pozostawienie w aktach dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) k.448-449 akt Lp drz. 1 i 2.

5.  INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. M.

B. P.

N. S.

XXI, XXII, XXIII

I, II,

V, VI

VII

Uznając zbędność dla dalszego postępowania Sąd na podstawie art.230§2 k.p.k. orzekł o zwróceniu uprawionym osobom przedmiotów zabezpieczonych w toku postępowania, w tym:

- pokrzywdzonemu J. M. dowodów rzeczowych w postaci jednostki centralnej komputera oraz telefonu komórkowego, szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) k.448-448 akt Lp drz. 7 i 23;

- oskarżonemu A. M. dowodów rzeczowych w postaci bluzy z kapturem koloru szarego z napisem (...), pary butów (...) koloru granatowego, pary butów (...) koloru czarnego, szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) k.448-448 akt Lp drz. 18-20

- oskarżonej N. S. dowodów rzeczowych w postaci: butów (...) koloru czerwono – czarnego, telefonów komórkowych łącznie 10 sztuk, szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) k.448-448 akt Lp drz. 6, 8-16 i 21.

A. M.

B. P.

N. S.

I, II, III, IV,

V, VI

VII, VIII

XV

XVI

XVII

Zgodnie z zasadą obligatoryjnego zaliczenia na poczet orzeczonej kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, tzn. zarówno okresu tymczasowego aresztowania, jak i zatrzymania, Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności zaliczył oskarżonym:

- A. M. okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od 10.10.2022r. godz.5:50 do 29.03.2023r. godz.14:35;

- B. P. okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od 13.10.2022r. godz.15:45 do 6.04.2023r. godz.15:25;

- N. S. okres zatrzymania od 10.10.2022 r. godz.5:50 do 11.10.2022 r. godz.10:33.

6.  6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

7.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XIV

Na podstawie art. 29 ust.1 ustawy Prawo o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. adw. A. S. (2) kwotę 4575,60 zł z tytułu kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu B. P., w tym 855,60 zł podatku od towarów i usług, ustalając ich wysokość w stawce podstawowej na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie, mając na uwadze ilość terminów w których obrońca uczestniczył oraz należny podatek od towarów i usług.

XXV

Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 633 k.p.k. w zw. z art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. i zasądził od każdego z oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa przypadające na każdego z nich koszty procesu tj. A. M. w kwocie 2423,25 zł, B. P. w kwocie 1976,25 zł, N. S. w kwocie 2010,44 zł , zaś na podstawie art. 1 i art. 2 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych Sąd wymierzył im opłaty w kwocie A. M. 400 zł, B. P. 400 zł, N. S. 180 zł.

7.  PODPIS

Sędzia Agnieszka Marchwicka