Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 190/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

B. G.

I.w dniu 9 stycznia 2018r. w O., na terenie Centrum (...) wbrew przepisom ustawy, posiadał substancję psychotropową w postaci metaamfetaminy w ilości 1,91 grama,

tj. czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

II. w okresie od 29 listopada 2017r. do 9 stycznia 2018r. w O., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, sprzedał małoletniemu K. Ł. (1) substancję psychotropową w postaci metaamfetaminy w ilości nie mniejszej niż 0,05 grama za kwotę nie mniejszą niż 100zł, a czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

tj. czyn z art. 59 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony B. G. uczęszczał do Centrum (...) (...) przy ul. (...) w O.. Wraz z K. Ł. (1), K. O. i J. S. zajmował jeden z pokoi w szkolnym internacie. Do tej szkoły uczęszczał także E. S..

W dniu 9 stycznia 2018 r. K. Ł. (1) poczęstował E. S. metaamfetaminą. W trakcie zażywania narkotyku przez uczniów do pokoju wszedł opiekun M. K., który widząc, iż dwoje z jego wychowanków zażywają substancje psychotropowe powiadomił o tym policję.

Podczas przeszukania przez funkcjonariuszy policji pokoju zajmowanego przez B. G. ujawniono u oskarżonego substancję psychotropową, w postaci metaamfetaminy w ilości 1,91 grama oraz ziele konopi innych niż włókniste w ilości 19,92 grama o zawartości poniżej 0,3 % delta-9-tetrahydrokannabinolu.

W okresie od 29 listopada 2017 r. do 9 stycznia 2018 r. B. G. sprzedał małoletniemu K. Ł. (1) substancję psychotropową w postaci metaamfetaminy w ilości nie mniejszej niż 0,05 grama za kwotę nie mniejszą niż 100 zł.

Oskarżony i K. Ł. (1) uczęszczali do jednej szkoły oraz zamieszkiwali wspólnie w tym samym pokóoju w internacie, K. Ł. (2) był młodszy od oskarżonego i uczęszczał do szkoły klasę niżej.

Oskarżony B. G. podjął działania w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i tym samym działał w warunkach czynu ciągłego. Głównym celem oskarżonego było nabywanie substancji psychoaktywnych w postaci metaamfetaminy i ich dalsze zbywanie..

W toku postępowania sądowego B. G. został poddany badaniu przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów, którzy zgodnie ocenili, że nie jest on chory psychicznie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie, ani nie jest upośledzony umysłowo. Tempore criminis B. G. nie miał zniesionej, ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zachodziły warunki opisane w art. 31 § 1 i 2 kk. Stwierdzono, iż stan zdrowia oskarżonego pozwala mu na udział w toczącym się postępowaniu i prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

B. G. ur. (...) jest bezdzietnym kawalerem. Ma wykształcenie podstawowe, bez wyuczonego zawodu. Był uprzednio karany sądownie wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia 10 października 2018 r., sygn. akt (...) zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. akt (...) za przestępstwa z art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

-protokół przeszukania internatu (...) przy ul. (...) w O.

k. 6-9.

-protokół przeszukania pokoju w internacie zamieszkałego przez B. G.

k. 2-5.

-protokół przeszukania oskarżonego B. G.

k. 10-12.

-protokół przeszukania K. Ł. (1)

k. 13-15, 92-95.

-protokół zatrzymania B. G.

k. 17-18.

-protokół zatrzymania rzeczy B. G.

k. 34-36.

-protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...) w L.

k. 57-60.

-protokół użycia testera narkotykowego

k. 24-25.

-protokół użycia wagi

k. 26-27.

-protokół użycia testera narkotykowego

k. 28-29.

-protokół użycia testera narkotykowego

k. 30-31.

-protokół użycia wagi

k. 32-33.

-ekspertyza nr 3/01/18 opracowana na podstawie przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k. 67-69.

-protokół zatrzymania nieletniego K. Ł. (1)

k. 19-20.

-opinia z przeprowadzonych badań fizykochemicznych z dnia 27 sierpnia 2024 r.

k. 261-264.

-wyjaśnienia B. G.

k. 44-47, 139-140, 154-156.

-zeznania K. Ł. (1)

k. 52-53, 92-95, 289odwrót-290.

-zeznania K. O.

k. 22-22odwrót, 87-89.

-zeznania świadka J. S.

k. 83-84.

-częściowo zeznania E. S.

k. 98-100.

-opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego

k. 147-150.

-kwestionariusze wywiadu środowiskowego dot. oskarżonego

k. 184-187, 189-190, 270-273.

-informacja z KRK

k. 171-172, 200-201.

-odpis wyroku Sądu Rejonowego w L. z dnia 10 października 2018 r., sygn. (...) zmieniony wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. akt (...)

k. 228-229odwrót.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-

--

-

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-

-

-

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania K. Ł. (1)

Sąd zasadniczo ocenił zeznania K. Ł. (1) jako wiarygodne. Świadek relacjonował, iż zaopatrywał się u B. G. w metaamfetaminę. W swoich zeznaniach K. Ł. (1) logicznie i spójnie opisał okoliczności zdarzenia, gdy zostali nakryci przez wychowawcę podczas zażywania wraz z E. S. narkotyków. Zeznania w tym zakresie znajdują potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym, w tym częściowo w zeznaniach E. S..

Wskazywał, nadto że kupował od oskarżonego metaamfetaminę w ilości 0,02 lub 0,01 grama raz lub dwa razy w tygodniu w cenie 20złotych za 0,01 grama.

Częściowo zeznania E. S.

Sąd częściowo uznał za zgodne z prawdą zeznania świadka, w zakresie w którym znajdują one potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym. Świadek relacjonował, iż podczas gdy wraz z K. Ł. (1) zażywał metaamfetaminę do jego pokoju wszedł wychowawca, który widząc, że obaj biorą narkotyki zgłosił sprawę na policję.

-protokół przeszukania oskarżonego B. G.,

-protokół przeszukania K. Ł. (1)

-protokół zatrzymania B. G.,

-protokół zatrzymania nieletniego K. Ł. (1),

-protokół zatrzymania rzeczy B. G.,

-protokół przeszukania internatu (...) przy ul. (...) w O.,

-protokół przeszukania pokoju w internacie zamieszkałego przez B. G.,

-protokół zatrzymania nieletniego K. Ł. (1),

-protokoły użycia wagi narkotykowej

-protokoły użycia testerów narkotykowych,

-protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...) w L.

Brak podstaw do kwestionowania wiarygodności wymienionych dowodów. Czynności procesowe przeprowadzono w sposób prawidłowy, były one celowe i uzasadnione, a sporządzone w ich trakcie protokoły odpowiadają wymogom formalnym właściwym dla tego rodzaju dokumentów.

Opinie sporządzone w niniejszej sprawie, w tym opinia z przeprowadzonych badań fizykochemicznych z dnia 27 sierpnia 2024 r., opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego

Opinie wydane w sprawie zostały sporządzone w sposób fachowy, rzetelny, precyzyjny i obiektywny przez osoby posiadające odpowiednie kompetencje o dużej wiedzy w zakresie okoliczności, do których stwierdzenia zostały powołane. Opinie są pełne, wyczerpujące, logiczne i spójne. Spełniają wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom, a więc zawierają pełny opis badań i dokonanych przez biegłych ustaleń, a wynikające z nich wnioski są kategoryczne.

Ekspertyza nr 3/01/18 opracowana na podstawie przeprowadzonych badań z zakresu chemii

Wiarygodność przywołanego dowodu nie budziła wątpliwości Sądu. Ekspertyza została sporządzona przez uprawniony podmiot, zawiera wyczerpujący opis przeprowadzonych badań fizykochemicznych, a wnioski z niej płynące były kategoryczne.

Kwestionariusze wywiadu środowiskowego dot. oskarżonego

Nie budziły wątpliwości opracowane wywiady środowiskowe, gdyż zostały sporządzone przez uprawnione podmioty i zawierały wszystkie niezbędne elementy.

Inne dokumenty w postaci danych o karalności oraz odpisów wyroków

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności tych dowodów.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego B. G.

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego konsekwentnie i stanowczo odmawiał składania wyjaśnień, przyznając się jedynie do popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Negował natomiast swoje sprawstwo w zakresie popełnienia przestępstwa sprzedaży narkotyków małoletniemu wówczas K. Ł. (1), co powtórzył również przed Sądem. W obliczu uznanych za wiarygodne zeznań K. Ł. (1), który wprost wskazywał, że zaopatrywał się w metaamfetaminę u oskarżonego, kwestionowanie sprawstwa w tym zakresie jawi się jako niewiarygodne.

Częściowo zeznania E. S.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka, w tym zakresie, w którym opisywał on, że nie zaopatrywał się w narkotyki u B. G., a także, że nie miał wiedzy, że K. Ł. (1) nabywał metaamfetaminę od B. G.. Zeznania te stoją w sprzeczności z zebranym materiałem dowodowym, a w szczególności z zeznaniami K. Ł. (1).

Zeznania K. O.

Sąd uznał zeznania świadka jako niemające znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie. K. O. w swoich zeznaniach potwierdził jedynie okoliczności ujawnienia narkotyków u B. G..

Zeznania J. S.

Sąd uznał za niemające znaczenia zeznania świadka, w który nie miał on wiedzy, aby oskarżony posiadał lub sprzedawał narkotyki. Wskazał, iż dowiedział się o tym dopiero na wieczornym apelu. Świadek potwierdził jednakże, że zna oskarżonego i mieszkał z nim w jednym pokoju w internacie.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, II

B. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na wstępie Sąd wskazuje, iż z uwagi na datę popełnienia czynów przez oskarżonego B. G., na podstawie art. 4 § 1 k.k. Sąd w chwili orzekania zastosował przepisy Kodeksu Karnego w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją z dniem 15 listopada 2018 r. oraz Ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2023 r., bowiem były one względniejsze dla oskarżonego.

Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Przepis art. 62 ustawy penalizuje nielegalne (czyli wbrew przepisom ustawy) posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, przy czym w ust. 1 określono typ podstawowy tego przestępstwa, a w ust. 2 typ kwalifikowany. Znamię posiadania należy interpretować tak, że w grę wchodzi zarówno posiadanie w rozumieniu cywilistycznym (samoistne i zależne), jak też każde faktyczne władztwo nad rzeczą, realizowane dla kogokolwiek i w czyimkolwiek interesie, o ile występuje element zamiaru władania tą rzeczą nawet dla innej osoby. Jest więc posiadaczem nie tylko ten, kto włada środkiem lub substancją dla siebie, lecz także ten, kto przechowuje je dla kogoś innego. Jest zatem posiadaczem każdy, kto fizycznie włada środkiem lub substancją.

Oskarżony B. G. w dniu 9 stycznia 2018 r. posiadał substancję psychotropową w postaci metaamfetaminy w ilości 1,91 gramów. Ze sporządzonej w sprawie ekspertyzy wynika, że metaamfetamina oraz jej sole są wymienione w grupie II-P wykazu substancji psychotropowych stanowiącego załącznik nr 2 do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Oskarżony nie posiadał znacznej ilości substancji psychotropowej, gdyż wskazana powyżej ilość nie była wystarczająca do odurzenia kilkudziesięciu osób.

Mając na uwadze, iż zgodnie z wiarygodną i bezsprzeczną opinią z przeprowadzonych badań fizykochemicznych z dnia 27 sierpnia 2024 r. ujawnione u oskarżonego w dniu 9 stycznia 2018 r. ziele konopi innych niż włókniste w ilości 19,92 grama zawierały poniżej 0,3 % delta-9-tetrahydrokannabinolu i nie stanowiły na dzień dzisiejszy zgodnie z definicją ujętą w art. 4 pkt. 5 w rozumieniu znowelizowanej ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii środka odurzającego, Sąd zmodyfikował opisu czynu w punkcie I części dyspozytywnej wyroku poprzez wyeliminowanie z niego wskazanego materiału roślinnego.

W przypadku czynu opisanego w punkcie II. części dyspozytywnej wyroku oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 59 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

Przestępstwo z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest przestępstwem umyślnym, a zatem dla przyjęcia odpowiedzialności karnej wynikającej z tego przepisu niezbędne jest ustalenie, że sprawca miał świadomość wszystkich jego znamion, w tym też małoletniości osoby, której m.in. udzielił środka odurzającego lub substancji psychotropowej. Kwalifikacja prawna w oparciu o wyżej wymieniony przepis, penalizujący umyślne działanie sprawcy, wymaga wykazania, że umyślnością obejmował on wszystkie jego znamiona, a zatem również to, że odbiorca środka odurzającego jest małoletni. Chodzi w tym wypadku o obie postaci umyślności opisane w art. 9 § 1 k.k., a zatem nie tylko o sytuację, gdy sprawca wie o małoletniości odbiorcy, ale również taką, gdy wiedzy takiej nie ma lecz - z różnych powodów - przewiduje, że jest on małoletni i na to się godzi, co odpowiada zamiarowi ewentualnemu (wynikowemu). Sąd miał na względzie tezę wyrażoną w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. akt II AKa 451/10, że czym innym jest ustalenie, że sprawca przewidywał małoletniość odbiorcy udzielanego narkotyku i godził się na nią, a czym innym uznanie (ocena), że mógł wiedzieć, a co najmniej przypuszczać, że jest on małoletni.

Typ uprzywilejowany komentowanego przestępstwa został określony w art. 59 ust. 3 ustawy. Ma on identycznie określone znamiona strony przedmiotowej jak czyny z art. 59 ust. 1 i 2 ustawy.
Przy ocenie, czy zachodzi wypadek mniejszej wagi w danej sprawie, należy brać pod uwagę przedmiotowo-podmiotowe znamiona czynu, kładąc akcent na te elementy, które są charakterystyczne dla danego rodzaju przestępstw. Wśród charakterystycznych dla przestępstw naruszających przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii znamion ocennych, różnicujących podstawy odpowiedzialności między typem podstawowym a uprzywilejowanym wypadkiem mniejszej wagi, jest kryterium ilościowe oraz kryterium jakościowe, a więc rodzaj wprowadzonego do obrotu środka narkotycznego (wyrok SA we Wrocławiu z 28.12.2005 r., II AKa 341/05, LEX nr 171989).

W ocenie Sądu oskarżony B. G. wiedział, a co najmniej przypuszczał, iż K. Ł. (1) w okresie, w którym udzielał mu metaamfetaminy nie miał ukończonych 18 lat. Oskarżony sam nie miał wówczas skończonych 18 lat, ledwo przekroczył 17 rok życia, a K. Ł. (1) był od niego młodszy. Mężczyźni znali się. Uczęszczali do jednej szkoły, mieszkali w tym samym pokoju w internacie, byli także znajomymi. W tym czasie K. Ł. (1) miał 16 lat. Ponadto, oskarżony nie podjął środków ostrożności, nie upewnił się, iż osoba, której udziela substancję psychotropową w postaci metaamfetaminy, co w obliczu wymienionych okoliczności daje podstawy do przyjęcia, iż działał umyślnie w tym sensie, że co najmniej godził się na to, że udziela narkotyków osobie niepełnoletniej.

Co więcej, K. Ł. (1) w swoich zeznaniach wskazywał, iż oskarżony B. G. udzielał mu narkotyków w okresie od października 2017 r. do początku stycznia 2018 r. W chwili popełnienia czynu opisanego w punkcie II części dyspozytywnej wyroku, oskarżony nie miał ukończonych 17 lat (data urodzenia 29 listopada 2000 r.). W niniejszej sprawie, na podstawie przepisu art. 10 § 1 k.k. należało dokonać korekty okresu popełnienia przestępstwa z art. 59 ust. 3 w zw. z art. 12 k.k. zawężając przedział czasowy poprzez przyjęcie, iż oskarżony popełnił powyższy czyn w okresie od 29 listopada 2017 r. do 9 stycznia 2018 r. Tylko w oparciu o tak zakreślony czasookres oskarżony zachował zdolność wiekową odpowiedzialności karnej i mógł odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym.

Powołany czyn był popełniany w wykonaniu z góry powziętych zamiarów udzielania odpłatnie substancji psychotropowych swojemu znajomemu w warunkach czynu ciągłego, co uzasadnia kwalifikację z art. 12 k.k.

W zakresie ilości 0,05 grama udzielonej przez oskarżonego substancji psychotropowej w postaci metaamfetaminy, Sąd ma w polu widzenia treść zeznań K. Ł. (1). Początkowo wskazywał on, że kupował od oskarżonego narkotyki w ilości 0,02 grama raz lub dwa razy w tygodniu, a następnie, że kupował także mniejszą ilość 0,01 grama na tydzień. W oparciu o przepis art. 5 § 2 k.k., z uwagi na niedające się usunąć innymi dowodami wątpliwości, Sąd przyjął korzystniejszą dla oskarżonego ilość substancji psychotropowej, uznając, że udzielił on K. Ł. (1) w okresie od 29 listopada 2017 r. do dnia 9 stycznia 2018 r. raz lub dwa razy w tygodniu 0,01 grama metaamfetaminy, co dało łącznie nie mniej niż 0,05 grama. Podkreślić przy tym należy, iż nie sposób ustalić w którym okresie oskarżony sprzedawał po 0,02 czy po 0,01, raz czy dwa razy w tygodniu, czy nie było to w okresie wyłączonym z popełnienia czynu, z uwagi na wiek oskarżonego. W związku z tym należało przyjąć, iż oskarżony sprzedawał K. Ł. (2) przez okres pięciu tygodni nie mniej niż 0,05 grama za kwotę nie mniejszą niż 100zł

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. G.

I, II i VI części dyspozytywnej wyroku

I i II części dyspozytywnej wyroku

Wymierzając oskarżonemu jednostkowe kary pozbawienia wolności Sąd miał na względzie wszystkie dyrektywy jej wymiaru, a w szczególności te zawarte w art. 53 k.k.

W ocenie Sądu wymierzone B. G. jednostkowe kary w wymiarze 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz 9 miesięcy pozbawienia wolności uczynią zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnią swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzone jednostkowe kary pozbawienia wolności nie przekraczają stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw.

Sąd miał przy tym na uwadze okoliczności takie jak:

-średni stopień społecznej szkodliwości czynów,

-kilkukrotne udzielenie substancji psychotropowej w postaci małoletniemu K. Ł. (1),

-oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej,

-uprzednią karalność oskarżonego za czyn z art. z art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

-młody wiek sprawcy,

-przyznanie się oskarżonego do popełnienia czynu związanego z posiadaniem narkotyków,

-stosunkowo niedługi okres trwania czynu przestępnego.

Sąd wymierzył karę łączną pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania uznając, że orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności nie jest konieczne, a cele kary zostaną spełnione, mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Przyjmując pozytywną prognozę kryminologiczną Sąd zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, uznając, iż okres próby wynoszący 2 lat jest okresem zapewniającym prewencyjne oddziaływanie na oskarżonego i pozwoli na ewentualną weryfikację jego zachowań w przyszłości i w razie konieczności podjęcie określonych kroków. Dodatkowo oddanie oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora sądowego pozwoli na bieżącą obserwację i kontrolę jego zachowania.

V części dyspozytywnej wyroku

I i II części dyspozytywnej wyroku

Wymierzając karę łączną Sąd opierał się na treści przepisów art. 85 § 1 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. W ustalonym w sprawie stanie faktycznym Sąd doszedł do przekonania, że kara łączna w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności spełni swoje ustawowo określone cele, w szczególności w zakresie prewencji generalnej, a jednocześnie pozostanie adekwatna do powagi czynów objętych wyrokiem.

VII części dyspozytywnej wyroku

I i II części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej. Obowiązujące przepisy nie dopuszczają stosowania tzw. prostego warunkowego zawieszenia wykonania kary; wprowadzają oblig nałożenia na sprawcę co najmniej jednego z obowiązków probacyjnych z listy określonej w art. 72 § 1 k.k. w tych wszystkich sytuacjach, w których nie orzeczono wobec niego środka karnego (zob. też wyroki SN: z 16.04.2019 r., II KK 283/18, LEX nr 2657501; z 12.05.2021 r., II KK 88/21, LEX nr 3284218), a taka sytuacja nastąpiła w niniejszej sprawie. Sąd wziął pod uwagę treść wywiadu kuratora sądowego. Z którego wynika, iż oskarżony nie uczy się i nie pracuje, pozostając na utrzymaniu matki, a biorąc pod uwagę jego wiek, koniecznym staje się zmobilizowanie go do poważnego wejścia w dorosłe życie, w tym wykonywanie pracy zarobkowej.

III części dyspozytywnej wyroku

II części dyspozytywnej wyroku

Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł od oskarżonego przepadek kwoty 100 złotych, tj. kwotę pochodzącą bezpośrednio z popełnionego przestępstwa. Przepadkowi na podstawie art. 45 podlegają korzyści uzyskane bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa. Należy podzielić pogląd, że w wypadku korzyści uzyskanej bezpośrednio z przestępstwa mamy do czynienia z korzyścią stanowiącą bezpośredni efekt popełnienia przestępstwa.

Korzyści majątkowej w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. nie należy utożsamiać z osiągniętym zyskiem, stanowiącym kwoty uzyskane ze sprzedaży narkotyków pomniejszone o swoiście pojmowane koszty uzyskania takiego przychodu, lecz wyrażony pieniężnie ekwiwalent uzyskany ze sprzedaży środków odurzających lub psychotropowych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 27 września 2012 r., II AKa 83/12, LEX nr 1220567).

IV części dyspozytywnej wyroku

I i II części dyspozytywnej wyroku

Sąd na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł od oskarżonego nawiązkę w kwocie 500 złotych na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) U. ul. (...), (...)-(...) W. uznając za celowe z uwagi na wskazane powyżej okoliczności, bacząc by uświadomić oskarżonemu naganność jego zachowania, w tym zagrożenia dla zdrowia i życia młodych ludzi. Jej wysokość została ustalona zgodnie z ogólnymi zasadami wymiaru kary wymienionymi w przepisie art. 53–56 k.k.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. G.

VIII części dyspozytywnej wyroku

I i II części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa przez zniszczenie dowodów rzeczowych wymienionych w wykazach dowodów rzeczowych k. 81 poz. 1-3 oraz k. 110 poz. 1.

IX części dyspozytywnej wyroku

I i II części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu B. G. okres jego zatrzymania na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności w razie zarządzenia jej wykonania.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

X części dyspozytywnej wyroku

Rozstrzygnięcie w przedmiocie zasądzenia r.pr. E. K. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu znajdowało swoje oparcie w przepisach art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k., art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze i § 17 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 5 i § 20 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 (Dz.U.2019.18 t.j.) w sprawie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

XI części dyspozytywnej wyroku

Mając na względzie, iż oskarżony nie pracuje, nie posiada majątku, stosownie do treści art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j.: Dz. U. z 1983 r. nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych oraz od obowiązku uiszczenia opłaty, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

6.  1Podpis

Sędzia Tomasz Kaszyca