Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 192/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

N. C. (1)

Czyn przypisany w pkt I części wstępnej wyroku

Czyn przypisany w pkt II części wstępnej wyroku

Czyn przypisany w pkt III części wstępnej wyroku

Czyn przypisany w pkt IV części wstępnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

- Dnia 19 kwietnia 2024 r. w Ś., N. C. (1) spotkał się na tyłach sklepu (...) z M. C.. Po czasie, na rowerze, do mężczyzn podjechał S. M., który rozpoczął z M. C. rozmowę.

- W trakcie rozmowy, N. C. (1) stał się agresywny w stosunku do S. M. i podszedł do niego na bliską odległość. S. M. odepchnął N. C. (2), który następnie zaatakował go, jedną ręką łapiąc za ubranie w okolicy klatki piersiowej, drugą sięgając do kieszeni kurtki po nóż. N. C. (1) przez chwilę groził S. M. nożem, a następnie zadał mu cios w wewnętrzną część nadgarstka.

- Natychmiast po zdarzeniu S. M. udał się w okolice wejścia do sklepu (...), gdzie została mu udzielona pomoc oraz wezwane zostało pogotowie, natomiast N. C. (2) oddalił się z miejsca zdarzenia, udając się na teren targowiska miejskiego, gdzie następnie został zatrzymany przez patrol policji.

- S. M. został przewieziony na Szpitalny Oddział Ratunkowy we W.. W wyniku zdarzenia S. M. doznał rany ciętej przedramienia lewego z uszkodzeniem tętnicy łokciowej oraz jej gałęzi głębokiej z aktywnym krwawieniem. Obrażenia stwarzały bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia S. M., gdyż ze względu na poważne uszkodzenie tętnicy, bez udzielenia natychmiastowej pomocy, mogło dojść do wykrwawienia, a w konsekwencji zgonu.

- N. C. (1) został zatrzymany w dniu 19 kwietnia 2024 r., na terenie targowiska miejskiego. W momencie zatrzymania, ubrany był w kurtkę koloru zielonego, białą bluzę z kapturem oraz spodnie dresowe koloru czarnego, znajdował się pod wpływem alkoholu (0,91 mg/l) i posiadał przy sobie przedmiot przypominający nóż, który został zabezpieczony przez funkcjonariuszy dokonujących zatrzymania. W trakcie oględzin ustalono, że przedmiot, który miał przy sobie zatrzymany to nóż o długości całkowitej 15,5 cm z częścią chwytną w kolorze zielonym.

- Zatrzymany N. C. (2) nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu. Został na niego nałożony środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju oraz dozoru policji, którego to obowiązku nie realizował.

- Dnia 9 maja 2024 r. w okolicy sklepu (...) M. B. (1), zauważył mężczyznę, zidentyfikowanego następnie jako N. C. (1), obserwującego z ukrycia wyładowanie towaru na tyłach sklepu. W związku z powzięciem wątpliwości co do zamiarów mężczyzny, podszedł do niego i zwrócił mu uwagę, iż nie powinien się tu znajdować. N. C. (1) zachowując się w sposób agresywny kilkukrotnie wyzwał M. B. (1), mówiąc m.in., „że to popamięta”, po czym oddalił się.

- Po ok. 10 min M. B. (1) ponownie wyszedł ze sklepu w celu skontrolowania miejsca dostawy. W tym czasie na miejsce przyjechała A. G.. M. B. (1) ponownie zauważył N. C. (1) zmierzającego w jego stronę z grubym kijem w ręce, wykrzykując, cyt. „teraz popamiętasz”. Następnie mężczyzna zaatakował M. B. (1), wykonując, trzymanym w ręce kijem, jeden cios w głowę. M. B. (1) zdążył zasłonić się kartonem, który lekko zamortyzował uderzenie, po czym udało mu się przewrócić napastnika. Obecna przy tym A. G., krzyknęła, że wzywa policję, a napastnik w tym czasie oddalił się. Odchodząc, zwrócił się do M. B. (1) i A. G. i kilkukrotnie powtórzył cyt. „ty skurwysynie popamiętasz”, „pobiję was”, „wy mnie nie wsadzicie do więzienia, pozabijam cię, za to, że wezwałaś policję”. W związku ze zdarzeniem, groźby te wzbudziły u M. B. (1) oraz A. G. obawę ich spełnienia.

- M. B. (1) po zdarzeniu kilkukrotnie spotkał na ulicy (...), który za każdym razem wyzywał go i groził mu m.in. cyt. „nie popuszczę Ci tego, popamiętasz mnie”.

- Zarówno M. B. (1), jak i A. G. jako napastnika wskazali N. C. (1).

N. C. (1) urodził się (...) w Ś., rozwodnik, dwoje dzieci (córkę w wieku 17 lat, syn w wieku 12 lat), legitymuje się wykształceniem zawodowym (zawód wyuczony – malarz), aktualnie pozostaje osobom bezdomną i bezrobotną.

N. C. (1) nie był wcześniej karany

Zeznania S. M.

Zeznania świadka M. C.

Zeznania świadka N. K.

Zeznania świadka W. P.

Zeznania świadka J. K.

Opinia sądowo-lekarska

Opinia biegłego W. F.

Karta informacyjna z konsultacji ortopedycznej Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z dnia 19.04.2024 r.

Protokół badania stanu trzeźwości

Protokół oględzin monitoringu wraz z wydrukami

Protokół zatrzymania N. C. (1)

Protokół oględzin osoby N. C. (1)

Protokół oględzin noża znalezionego przy zatrzymanym

Protokół przesłuchania podejrzanego N. C. (1)

Postanowienie Prokuratury Rejonowej w Ś. z dnia 21.04.2024 r.

Zeznania M. B. (1)

Zeznania A. G.

Protokół oględzin płyty z zapisem monitoringu z dnia 6.05.24 r.

Dane osobowe oskarżonego N. C. (1) podane przy przesłuchaniu

Stwierdzenie tożsamości oskarżonego N. C. (1)

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 5-11

k. 91-94

k. 241-242

k. 97-100

k. 255-256

k. 40-45

k. 243-244

k. 50 – 54

k. 254-255

k. 84-86

k. 254

k. 5-6 (zał. nr. I)

k. 253-254

k. 1-4 (zał. nr. I)

k. 33-34

k. 101-113

k. 22-23

k. 17-19

k. 20-21

k. 60-63

k. 66-67

k. 120-125

k. 243-244

k. 128-133

k. 242-243

k. 166-168

k. 61

k. 152

k. 58

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania S. M.

Zeznania były jasne, spójne i konsekwentne. Pokrzywdzony dobrze pamiętał okoliczności zdarzenia, a także wyraźnie widział i rozpoznał sprawcę. Opis zdarzenia stanowił logiczną całość i korespondował z pozostałym, zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Wobec czego Sąd uznał zeznania S. M. za wiarygodne.

Zeznania świadka M. C.

Zeznania złożone w toku postępowania były jasne i spójne. Świadek był bezpośrednio obecny na miejscu zdarzenia, wyraźnie widział i rozpoznał sprawcę, a okoliczności zdarzenia opisał w sposób logiczny i korespondujący z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Wobec tego, Sąd uznał zeznania za wiarygodne.

Zeznania świadka N. K.

Świadek widział zdarzenie z bliskiej odległości, jako sprawcę zdecydowanie wskazał oskarżonego. Zeznania złożone w toku postępowania były jasne, logiczne i korespondowały z pozostałym materiałem zgormadzonym w sprawie. Wobec tego, Sąd uznał je za wiarygodne.

Zeznania świadka W. P.

Świadek widział zdarzenie z bliskiej odległości, jako sprawcę zdecydowanie wskazał oskarżonego. Zeznania złożone w toku postępowania były jasne, logiczne i korespondowały z pozostałym materiałem zgormadzonym w sprawie. Wobec tego, Sąd uznał je za wiarygodne.

Zaznania świadka J. K.

Świadek udzielił pomocy pokrzywdzonemu bezpośrednio po zdarzeniu. Zeznania złożone w toku postępowania były jasne, logiczne i spójne. Wobec tego, Sąd uznał je za wiarygodne.

Opinia sądowo-lekarska

Opinia sporządzona na okoliczność oceny intensywności doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń oraz ich skutków. Opinia jasna, spójna i konsekwentna, sporządzona w sposób fachowy i rzetelny, przez osobę do tego uprawniona, posiadająca w tym zakresie wiedzę specjalistyczną.

Opinia biegłego W. F.

Opinia na okoliczność oceny intensywności oraz skutków obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego na skutek zdarzenia. Jasne, spójne i logiczne, sporządzone przez osobę posiadająca wiedze specjalistyczną z zakresu medycyny.

Karta informacyjna z konsultacji ortopedycznej Szpitalnego oddziału ratunkowego z dnia 19.04.2024 r.

Dokumentacja medyczna, opisująca w sposób rzetelny obrażenia doznane przez pokrzywdzonego na skutek zdarzenia, sporządzona po przyjęciu S. M. na Szpitalny Oddział Ratunkowy we W.. Jasna, spójna, sporządzona przez podmiot do tego uprawniony, posiadający odpowiednia specjalistyczna wiedze z zakresu medycyny.

Protokół badania stanu trzeźwości

Nie budzą wątpliwości co do wiarygodności dowody zgromadzone przez właściwe organy w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego.

Protokół oględzin monitoringu wraz z wydrukami

Nie budzą wątpliwości co do wiarygodności dowody zgromadzone przez właściwe organy w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego.

Protokół zatrzymania N. C. (1)

Nie budzą wątpliwości co do wiarygodności dowody zgromadzone przez właściwe organy w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego.

Protokół oględzin osoby N. C. (1)

Nie budzą wątpliwości co do wiarygodności dowody zgromadzone przez właściwe organy w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego.

Protokół oględzin noża znalezionego przy zatrzymanym

Nie budzą wątpliwości co do wiarygodności dowody zgromadzone przez właściwe organy w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego.

Protokół przesłuchania podejrzanego N. C. (1)

Nie budzą wątpliwości co do wiarygodności dowody zgromadzone przez właściwe organy w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego.

Postanowienie Prokuratury Rejonowej w Ś. z dnia 21.04.2024 r.

Nie budzi wątpliwości co do wiarygodności.

Zeznania M. B. (1)

Zeznania złożone przez pokrzywdzonego były jasne, logiczne, konsekwentne i korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Pokrzywdzony dobrze widział, a następnie bez wątpliwości rozpoznał osobę sprawcy, wskazując oskarżonego. Sąd uznał zeznania za wiarygodne.

Zeznania A. G.

Zeznania złożone w toku postępowania były jasne, logiczne i konsekwentne, a także korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Pokrzywdzona wyraźnie widziała sprawcę, a następnie bez wątpliwości rozpoznała go, wskazując oskarżonego. Sąd uznał zeznania za wiarygodne.

Protokół oględzin płyty z zapisem monitoringu z dnia 6.05.24 r.

Nie budzą wątpliwości co do wiarygodności dowody zgromadzone przez właściwe organy w toku prowadzonego postępowania przygotowawczego.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Nie budzi wątpliwości co do wiarygodności.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego N. C. (1)

Oskarżony nie przyznał się do zarzucanych mu czynów, za każdym razem wskazując inną wersję przebiegu zdarzeń będących podstawą przypisania mu zarzuconych czynów. Składane wyjaśnienia były niespójne i wielokrotnie zmieniane przez oskarżonego w toku postępowania. Wyjaśnienia oskarżonego w żaden sposób nie korespondowały z zebranym materiałem dowodowym, w tym z zeznaniami bezpośrednich świadków zdarzenia. Wobec tego, Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom złożonym przez oskarżonego.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Pkt I, II, III, IV części wstępnej wyroku

N. C. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wina i sprawstwo oskarżonego nie budzą wątpliwości. Swoim zachowaniem, opisanym w pkt I części wstępnej wyroku, oskarżony wyczerpał znamiona zarzucanych mu czynów. Przedmiotem ochrony przestępstw typizowanych w przepisach powołanych jako podstawa rozstrzygnięcia tj. art. 156 §1 k.k., art. 157 §1 k.k. oraz art. 160 §1 k.k. jest życie i zdrowie człowieka, a sprawca swoim działaniem dokonuje zamachu na chronione przez ustawodawcę dobra, poprzez spowodowanie określonych w tych przepisach skutków. W niniejszym stanie faktycznym oskarżony swoim zachowaniem spowodował u pokrzywdzonego, S. M., obrażenia naruszające czynność narządu ciała lub rozstrój zdrowia, w postaci choroby realnie zagrażającej życiu pokrzywdzonego, czym naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. S. M., w wyniku odniesionych obrażeń doznał rany ciętej przedramienia lewego z uszkodzeniem tętnicy łokciowej oraz jej gałęzi głębokiej z aktywnym krwawieniem, a zgodnie z opinią lekarza obrażenia te stwarzały bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia, gdyż ze względu na poważne uszkodzenie tętnicy, bez udzielenia natychmiastowej pomocy, mogło dojść do wykrwawienia, a w konsekwencji zgonu pokrzywdzonego. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, każda choroba realnie zagrażająca życiu, niezależnie od czasu jej trwania musi zostać uznana za ciężki uszczerbek na zdrowiu, ponieważ stanowi najdalej idący skutek działania sprawcy odzwierciedlający intensywność i efektywność bezpośredniego charakteru jego działania (zob. post. SN z 21.04.2005 r. IV KO 19/05, OSNSK 2005, Nr. 1, poz. 824). Należy zauważyć, że w orzecznictwie zgodnie wskazuje się, iż w przypadku przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu, zamiar sprawcy może przyjąć postać tzw. zamiaru ogólnego (zob. wyr. SA w Łodzi z 26.02.2002 r. II AKa 18/02, Prok. i Pr. – wkł. 2004, Nr. 4, poz. 21; wyr. SA w Warszawie z 28.11.2013 r. II AKa 388/13, LEX nr. 1396985; wyr. SA we Wrocławiu z 26.09.2019 r. II AKa 173/19, LEX nr. 2722117). Pojęciem tym obejmuje się świadome spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a o zamiarze działania sprawcy można wnioskować w oparciu o okoliczności towarzyszące zdarzeniu m.in. dotyczące rodzaju użytego narzędzia i sposobu jego użycia (zob. wyr. SN z 17.11.2021 r. IV KK 55/20, LEX nr. 3276051).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że oskarżony grożąc pokrzywdzonemu nożem, wymachując nim w okolicy głowy pokrzywdzonego, a następnie zadając cios w newralgiczną część ciała taką jak nadgarstek, używając do tego specyficznego narzędzia, jakim jest nóż, musiał obejmować świadomością przynajmniej możliwość spowodowania u pokrzywdzonego uszczerbku na zdrowiu, choć sama jego postać mogła być przez niego nieuświadamiana. (tak też SA w Białymstoku w wyr. z dnia 28.01.2014 r. II AKa 272/13, LEX nr. 1437863). W konsekwencji zachowania oskarżonego, S. M. doznał poważnych uszkodzeń lewej ręki, co spowodowało u niego bezpośrednie zagrożenie dla jego życia lub zdrowia. Dla przyjęcia kwalifikacji prawnej z art. 160 §1 k.k. konieczne jest wykazanie, że zachowanie sprawcy narusza wynikające z wiedzy i doświadczenia reguły postepowania z dobrem takim jak życie i zdrowie, stwarzając niedające się zaakceptować prawdopodobieństwa ich naruszenia (zob. wyr. SN z 21.06.2017 r. II KK 74/17, LEX nr. 2342166), przy czym narażenie na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia musi być bezpośrednim skutkiem działania sprawcy, co oznacza, że w sytuacji stworzonej przez sprawcę prawdopodobieństwo nastąpienia tych skutków jest duże (zob. wyr. SN z 29.05.2012 r. III KK 87/12, LEX nr. 1212370; post. SN z 26.01.2016 r. V KK 342/15, LEX nr. 1977834; wyr. SN z 15.11.2017 r. IV KK 293/17, LEX nr. 2395394). W stanie faktycznym przedmiotowej sprawy, zarówno opinia sądowo-lekarska jak i zeznania biegłego W. F., uzasadniają twierdzenia, że rana zadana przez oskarżonego była na tyle poważna, że stanowiła bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia pokrzywdzonego, a tylko ze względu na szybko udzieloną pomoc nie doszło do wykrwawienia i w konsekwencji zgonu pokrzywdzonego. Konkludując tę część wywodu, należy stwierdzić, że wobec zebranych materiałów dowodowych przedstawionych w toku sprawy, oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przypisywanych mu czynów zabronionych.

W dniu 9 maja 2024 r. oskarżony ponownie dopuścił się czynu zabronionego w postaci kierowania w stosunku do M. B. (1) oraz A. G. groźby pozbawienia życia oraz uszkodzenia ciała, którą to groźbę następnie zrealizował wobec M. B. (1) usiłując spowodować u niego uszkodzenie ciała poprzez uderzenie pokrzywdzonego kijem w okolice głowy, nie osiągając jednak zamiaru ze względu na zasłonięcie się przez pokrzywdzonego (tj. czyny przypisane w pkt II, III i IV części wstępnej wyroku). W przypadku przestępstwa z art. 190 §1 k.k. dobrem chronionym przez ustawodawcę jest wolność psychiczna człowieka, a zatem wolność od poczucia obawy i strachu przed popełnieniem przestępstwa na jego szkodę lub szkodę osoby dla niego najbliższej (zob. post. SN z 15.02.2007 r. IV KK 273/06, Prok. i Pr. 2007, Nr. 7-8, poz. 7). Ochroną objęte jest zatem bezpieczeństwo człowieka w zgodzie z jego subiektywnym poczuciem zagrożenia (zob. post. SN z 25.05.2006 r. IV KK 403/05, OSNSK 2006, Nr. 1, poz. 1123; wyr. SN z 9.12.2002 r. IV KKN 508/99, LEX nr. 75496). Czynność sprawcza, polegająca na grożeniu popełnieniem na szkodę określonej osoby przestępstwa, zapowiada spowodowanie określonej dolegliwości oddziałując na psychikę człowieka, wywołując u niego uzasadnioną obawę że zapowiedź ta się spełni. Zatem do znamion przestępstwa należy wzbudzenie uzasadnionej obawy, że groźba zostanie spełniona (zob. post. SN z 16.02.2010 r. V KK 351/09, OSNSK 2010/1/339; wyr. SN z 9.12.2002 r. IV KKN 508/99, LEX nr. 75496). Przenosząc powyższe na stan faktyczny niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że zarówno M. B. (1) jak i A. G., wskazali iż groźby kierowane pod ich adresem przez oskarżonego wzbudziły u nich obawę ich spełnienia. W orzecznictwie przyjmuje się, że powstanie uczucia zagrożenia jest trudne do zmierzenia, zatem ich ocena powinna być zrelatywizowana i dokonywana przez pryzmat odczuć jakie groźba taka mogłaby wzbudzić w przeciętnym człowieku (zob. wyr. SA w Łodzi z 30.07.2013 r. II AKa 125/13, LEX nr. 1363273). Biorąc pod uwagę agresywne zachowanie oskarżonego, fakt popełnienia przez niego poważnego przestępstwa skutkującego spowodowaniem ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, usiłowanie uszkodzenia ciała poprzez uderzenie kijem w głowę oraz jego negatywną opinie w lokalnej społeczności, uzasadnione jest, w ocenie Sądu, twierdzenie, że groźba kierowana przez oskarżonego wobec M. B. (1) i A. G. mogła zostać uznana za realną, wywołując w pokrzywdzonych uzasadnioną obawę jej spełnienia. W orzecznictwie wskazuje się również, że nie ma przy tym znaczenia czy sprawca faktycznie chciał te groźbę zrealizować (zob. wyr. SN z 3.04.2008 r. IV KK 471/07, OSNwSK 2008, nr. 1, poz. 801; wyr. SA w Katowicach z 20.08.2009 r. II AKa 123/09, LEX nr. 553860).

Ponadto należy zauważyć, że oskarżony usiłował spowodować u M. B. (1) uszkodzenie ciała, poprzez uderzenie go kijem w okolice głowy, którego to zamiaru nie osiągnął ze względu na zasłonięcie się ręka oraz kartonem przez pokrzywdzonego, wyczerpując tym samym znamiona przestępstwa z art. 157 §1 k.k. oraz art. 217 §1 k.k. w zw. z art. 13 §1 k.k.

W związku z tym, iż oskarżony działał publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując w ten sposób rażące lekceważenie porządku prawnego, Sąd przyjął, że wobec oskarżonego musi znaleźć zastosowanie również art. 57a §1 k.k. Zgodnie z definicją przyjętą przez ustawodawcę w art. 115 §21 k.k. występkiem o charakterze chuligańskim jest czyn polegający na umyślnym zamachu m.in. na zdrowie, wolność, cześć lub nietykalność cielesną, jeżeli sprawca działa publicznie i bez powodu albo z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie dla porządku prawnego. Zgodnie z orzecznictwem, w takim przypadku okoliczności związane z popełnieniem czynu oraz określona motywacja sprawcy rzutują na ocenę społecznej szkodliwości zachowania i powinny mieć wpływ na wymiar kary (zob. wyr. SN z 11.07.2019 r. IV KK 302/18, OSNKW 2019/9/56). Jako kryteria przyjęcia takiej kwalifikacji ustawodawca wskazuje konkretne chronione dobra, publiczne działanie sprawcy oraz szczególne formy strony podmiotowej (zob. wyr. SA we Wrocławiu z 5.06.2019 r. II AKa 159/19, LEX nr. 2719432). Przez publiczność działania, w doktrynie wskazuje się na działanie sprawcy w miejscu publicznym – dostępnym dla nieograniczonej liczby osób albo w sposób publiczny – np. za pomocą Internetu. W niniejszej sprawie, oskarżony dopuścił się zarzucanych czynów w okolicy dużych sklepów spożywczych, znajdujących się przy ruchliwej ulicy, przez co dostępnych dla szerokiego kręgu osób, co uzasadnia, w ocenie Sądu twierdzenie, że oskarżony popełnił je w miejscu publicznym. Odnosząc się natomiast do motywacji oskarżonego, należy zauważyć, że w obu przypadkach nie była ona w żaden racjonalny sposób uzasadniona okolicznościami zdarzenia. Oskarżony bowiem, w sposób nad wyraz agresywny zareagował na zwrócenie mu uwagi, przez pokrzywdzonego M. B. (1), iż nie powinien on przebywać w miejscu wyładunku towaru.

Mając powyższe na względzie, uznając przyjętą kwalifikacje prawną w tym stanie faktycznym za uzasadnioną, Sąd orzekł jak na wstępie.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

N. C. (1)

Pkt. I, II, III, IV, V części dyspozytywnej wyroku

Pkt. I, II, III, IV części wstępnej wyroku

Jako okoliczność obciążającą przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę fakt, iż czyny przypisane oskarżonemu charakteryzują się znaczną społeczną szkodliwością, gdyż polegały na dokonaniu przez oskarżonego bezpośredniego zamachu na dobra takie jak życie i zdrowie, wolność psychiczna, a zatem wolność od poczucia strachu spowodowanego groźbą oraz nietykalność cielesna. Sąd wziął również pod uwagę, ze oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów w miejscu publicznym, dostępnym dla szerokiego kręgu osób oraz z oczywiście błahego powodu, okazując tym samym rażące lekceważenie porządku prawnego.

Sąd nie dopatrzył się również okoliczności łagodzących.

W związku z tym, kierując się dyrektywami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., Sąd:

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt. I części wstępnej wyroku na podstawie art. 14 §1 k.k. w zw. z art. 156 §1 pkt 2 k.k. wymierzył mu karę 3 lata i 2 miesiące pozbawienia wolności;

- za czyn przypisany oskarżonemu w pkt. II części wstępnej wyroku na podstawie art. 190 §1 k.k. w zw. z art. 57a §1 k.k. wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

- za czyn przypisany mu w pkt. III części wstępnej wyroku, na podstawie art. 14 §1 k.k. w zw. z art. 157 §1 k.k. w zw. z art. 57a §1 k.k. wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

- za czyn przypisany mu w pkt IV części wstępnej wyroku, na podstawie art. 190 §1 k.k. w zw. z art. 57a §1 k.k. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu, orzeczone wobec oskarżonego jednostkowe kary pozbawienia wolności w takiej właśnie wysokości pozwalają przypuszczać, iż spełnią one wobec oskarżonego cele wychowawcze i zapobiegawcze. Ponadto, orzeczone kary dadzą społeczeństwu wyraz negatywnej oceny tego typu zachowań przez Sąd.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Sąd połączył oskarżonemu N. C. (1) wymierzone kary jednostkowe pozbawienia wolności opisane w pkt I, II, III i IV części dyspozytywnej wyroku i orzekł wobec niego karę łączną 4 lat pozbawienia wolności.

Sąd uznał, iż wymieniona wyżej kara łączna pozbawienia wolności będzie współmierna do zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości czynów, odpowiadając jednocześnie dyrektywom określonym w art. 53 §1 i 2 k.k. oraz w art. 86 §1 kk.

Sąd wziął pod uwagę społeczne oddziaływanie kary, o którym mowa w dyrektywach wymiaru kary. Pod pojęciem tym należy rozumieć wpływ, jaki kara wymierzona w konkretnym przypadku może mieć na każdego, kto dowiedział się o przestępstwie i zapadłym wyroku. Chodzi tutaj o wpływ tej kary na ugruntowanie ocen prawnych i stosowanego do tych ocen postępowania. Zapadły wyrok ma w pewnym stopniu utwierdzić przekonanie społeczeństwa o konsekwencjach naruszenia porządku prawnego. Zdaniem Sądu orzeczona kara łączna osiągnie swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec oskarżonego.

N. C. (1)

Pkt VII części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 46 §1 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego S. M. kwotę 10.000 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wyrządzoną popełnionym przez oskarżonego czynem.

N. C. (1)

Pkt VIII części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 46 §1 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego M. B. (1) kwotę 1.000 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wyrządzoną popełnionym przez oskarżonego czynem.

N. C. (1)

Pkt IX części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 46 §1 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej A. G. kwotę 500 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wyrządzoną popełnionym przez oskarżonego czynem.

7.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

N. C. (1)

Pkt VI części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 63 §1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu N. C. (1) na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności, okres rzeczywistego pozbawienia wolności tj. okres od dnia 19 kwietnia 2024 r. godz. 16:55 do dnia 21 kwietnia 2024 r. godz. 13:12 oraz od dnia 10 czerwca 2024 r. godz. 20:15 do dnia 27.09.2024 r. godz. 14:35.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. X części dyspozytywnej wyroku

Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. B. (2) kwotę 2.804,40 zł. tytułem nieopłaconej obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu.

Pkt. XI części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych oraz na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, zaliczył je na rachunek Skarbu Państwa

5.  Podpis

Sędzia Marcin Myczkowski