Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 196/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. O.

W okresie od 28 kwietnia 2014 roku do lipca 2014 roku we W., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem S. A. w łącznej kwocie 500 000 zł, poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z umów pożyczek zawartych z pokrzywdzonym, czym działał na szkodę S. A..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony M. O. prowadził działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży samochodów ciężarowych.

wyjaśnienia M. O.

79-83, 249-252, 261-263

zeznania A. Al (...)

11, 147-148, 281-283

zeznania S. A.

34-35, 152-154, 267-270

wyjaśnienia S. A., złożone w innym postępowaniu

253-254

zeznania Y. A.

44-45, 149-151, 283-285

zeznania F. S.

57-58, 62, 282-283

zeznania I. B.

159-160, 285

zeznania Hasana Z.

167-168, 286

dokumentacja dot. zakupów samochodów ciężarowych

101-105, 212-231

M. O. znał się z S. A. od wielu lat.

wyjaśnienia M. O.

79-83, 249-252, 261-263

zeznania S. A.

34-35, 152-154, 267-270

wyjaśnienia S. A., złożone w innym postępowaniu

253-254

zeznania I. B.

159-160, 285

zeznania Hasana Z.

167-168, 286

M. O. pożyczał od S. A. pieniądze, które przeznaczał na zakup samochodów ciężarowych, które następnie mu zwrócił.

wyjaśnienia M. O.

79-83, 249-252, 261-263

zeznania S. A.

34-35, 152-154, 267-270

wyjaśnienia S. A., złożone w innym postępowaniu

253-254

W 2014 roku M. O. poinformował S. A., że ma możliwość zakupu tanich samochodów ciężarowych, po odsprzedaniu których mógłby podzielić się zyskiem z A. S..

zeznania S. A.

34-35, 152-154, 267-270

wyjaśnienia S. A., złożone w innym postępowaniu

253-254

zeznania I. B.

159-160, 285

W okresie pomiędzy 28 kwietnia 2014 r. a lipcem 2014 r. S. A. pożyczył M. O. kwotę 450.000 zł na zakup samochodów ciężarowych oraz 50.000 zł na koszty związane z transportem tych samochodów poza granice Polski. M. O. do chwili obecnej nie oddał tych środków, nawet w części.

zeznania S. A.

34-35, 152-154, 267-270

wyjaśnienia S. A., złożone w innym postępowaniu

253-254

zeznania I. B.

159-160, 285

zeznania Hasana Z.

167-168, 286

polecenia przelewu i wypłaty środków z konta S. A.

265-266

Oskarżony posiada wykształcenie średnie, jest obecnie rozwodnikiem, posiada jedno dziecko. Nie był dotychczas karany.

wyjaśnienia M. O.

79-83, 249-252, 261-263

dane o karalności M. O.

178

1.1.2.

M. O.

W okresie pomiędzy listopadem 2015 r. a połową 2016 r. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem A. Al (...) w łącznej kwocie 220 000 zł poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z umowy pożyczki zawartej z pokrzywdzonym, czym działał na szkodę A. Al (...)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony M. O. prowadził działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży samochodów ciężarowych.

Tożsame z 1.1.1

M. O. znał się z A. Al (...) od wielu lat.

wyjaśnienia M. O.

79-83, 249-252, 261-263

zeznania A. Al (...)

11, 147-148, 281-283

zeznania F. O.

155-156, 285

zeznania M. S.

163-164, 286

W okresie pomiędzy listopadem 2015 r. a połową 2016 r. A. Al (...) pożyczył M. O. w kilku transzach łączną kwotę 220.000 zł na zakup samochodów ciężarowych. M. O. do chwili obecnej nie oddał tych środków, nawet w części. Oskarżony nie informował o istnieniu innych zobowiązań.

wyjaśnienia M. O.

79-83, 249-252, 261-263

zeznania A. Al (...)

11, 147-148, 281-283

zeznania F. O.

155-156, 285

zeznania M. S.

163-164, 286

zeznania Hasana Z.

167-168, 286

umowa pożyczki zawarta w dniu 8 lutego 2018 r. pomiędzy A. Al (...) a M. O.

5

akt notarialny wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji

6-8

zawiadomienie o bezskuteczności egzekucji

9

Oskarżony posiada wykształcenie średnie, jest obecnie rozwodnikiem, posiada jedno dziecko. Nie był dotychczas karany.

Tożsame z 1.1.1

1.1.3.

M. O.

w październiku 2016 roku we W., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Y. A. w łącznej kwocie 150 000 zł poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z umowy pożyczki zawartej z pokrzywdzonym, czym działał na szkodę Y. A.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony M. O. prowadził działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży samochodów ciężarowych.

Tożsame z 1.1.1

M. O. znał się wcześniej z Y. A..

wyjaśnienia M. O.

79-83, 249-252, 261-263

zeznania Y. A.

44-45, 149-151, 283-285

M. O. poinformował Y. A., że ma możliwość zakupu tanich samochodów ciężarowych, po odsprzedaniu których mógłby podzielić się zyskiem z Y. A..

zeznania Y. A.

44-45, 149-151, 283-285

W październiku 2016 r. Y. A. pożyczył M. O. w dwóch transzach łączną kwotę 150.000 zł. M. O. do chwili obecnej nie oddał tych środków, nawet w części. Oskarżony nie informował o istnieniu innych zobowiązań.

zeznania Y. A.

44-45, 149-151, 283-285

umowa pożyczki zawarta w dniu 28 października 2016 r. pomiędzy Y. A. a M. O.

24-25

Oskarżony posiada wykształcenie średnie, jest obecnie rozwodnikiem, posiada jedno dziecko. Nie był dotychczas karany.

Tożsame z 1.1.1

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia M. O.

Wyjaśnienia M. O. zostały uznane przez Sąd za wiarygodne w zakresie, w którym nie sprzeciwiały się one zeznaniom innych osób oraz dokumentom, którym Sąd przyznał walor wiarygodności. Sąd dał wiarę twierdzeniom oskarżonego, że prowadził on działalność polegającą na pośrednictwie w handlu samochodami ciężarowymi. Dał on również wiarę twierdzeniom oskarżonego w zakresie, w którym wskazywał on na to, że pożyczał pieniądze od pokrzywdzonych.

zeznania S. A.

Zeznania S. A. w ocenie Sądu zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności, gdyż znajdują potwierdzenie w zeznaniach innych osób oraz w dokumentach, które również potwierdzają jego słowa.

wyjaśnienia S. A., złożone w innym postępowaniu

Wyjaśnienia S. A., złożone w innym postępowaniu, w ocenie Sądu zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności, gdyż znajdują potwierdzenie w zeznaniach innych osób oraz w dokumentach, które również potwierdzają jego słowa.

zeznania I. B.

Sąd uznał zeznania I. B. za wiarygodne, albowiem potwierdzone zostały dowodami w postaci dokumentów wskazujących na fakt dokonania przez S. A. wypłaty środków wskazywanych przez świadka i przekazaniu ich oskarżonemu.

zeznania Hasana Z.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Potwierdzają je zeznania innych świadków, jak również dokumenty przedłożone w postępowaniu, a wskazujące na fakt pożyczenia pieniędzy M. O..

zeznania F. S.

Zeznania F. S. w ocenie Sądu zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności. Świadek nie znał okoliczności dot. pożyczek udzielonych przez pokrzywdzonych oskarżonemu, ale wskazał, że oskarżony prowadził działalność w zakresie pośrednictwa w handlu samochodami ciężarowymi, co znajduje potwierdzenie w zeznaniach innych osób oraz w dokumentach, które również potwierdzają jego słowa.

dokumentacja dot. zakupów samochodów ciężarowych

Dokumentacja dotycząca zakupów samochodów ciężarowych, przedłożona przez oskarżonego, może być uznana za wiarygodną w zakresie, w którym wnioski z niej pokrywają się z innymi dokumentami oraz zeznaniami świadków, którym Sąd przyznał walor wiarygodności. Sąd dał tym samym wiarę tej dokumentacji w zakresie, w którym wskazuje ona na fakt prowadzenia przez oskarżonego działalności w zakresie pośrednictwa w handlu samochodami ciężarowymi, w tym zakupie samochodów.

polecenia przelewu i wypłaty środków z konta S. A.

Dokumenty przedłożone przez pokrzywdzonego z dokładnym określeniem czasu ich powstania. Zgodne z zeznaniami świadka. Należało przyznać im walor wiarygodności.

dane o karalności M. O.

Dokument urzędowy, sporządzony przez właściwe instytucje w sposób przewidziany prawem. Niekwestionowane przez strony.

1.1.2

zeznania A. Al (...)

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Potwierdzają je zeznania innych świadków, jak również dokumenty przedłożone w postępowaniu, a wskazujące na fakt pożyczenia pieniędzy przez pokrzywdzonego M. O..

zeznania F. O.

Zeznania F. O. w ocenie Sądu zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności, gdyż znajdują potwierdzenie w zeznaniach innych osób oraz w dokumentach, które również potwierdzają jego słowa.

zeznania M. S.

Sąd uznał zeznania M. S. za wiarygodne. Potwierdzają je zeznania innych świadków, jak również dokumenty przedłożone w postępowaniu.

umowa pożyczki zawarta w dniu 8 lutego 2018 r. pomiędzy A. Al (...) a M. O.

Dokument przedłożony przez pokrzywdzonego z dokładnym określeniem czasu jego powstania. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania jego wiarygodności.

akt notarialny wraz z oświadczeniem o poddaniu się egzekucji

Dokument przedłożony przez pokrzywdzonego z dokładnym określeniem czasu jego powstania. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania jego wiarygodności.

zawiadomienie o bezskuteczności egzekucji

Dokument przedłożony przez pokrzywdzonego z dokładnym określeniem czasu jego powstania. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania jego wiarygodności.

1.1.3

zeznania Y. A.

Zeznania Y. A. w ocenie Sądu zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności, gdyż znajdują potwierdzenie w dokumentach, którym Sąd dał wiarę.

umowa pożyczki zawarta w dniu 28 października 2016 r. pomiędzy Y. A. a M. O.

Dokument przedłożony przez pokrzywdzonego z dokładnym określeniem czasu jego powstania. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania jego wiarygodności.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1-1.1.3

wyjaśnienia M. O.

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył obszerne wyjaśnienia, które jednak w znacznej części nie zasługiwały na wiarę. Sąd zestawił ich treść z zebranymi dowodami oraz zasadami racjonalnego rozumowania i doświadczenia życiowego. To zestawienie nie pozwoliło ostatecznie na danie im wiary, albowiem były chaotyczne, nie znajdowały potwierdzenia w zebranych dowodach i wreszcie nie znalazły oparcia w zasadach logiki i doświadczenia życiowego. Sąd uznał za niewiarygodne między innymi wyjaśnienia oskarżonego wskazujące na to, że nie pożyczał on pieniędzy od S. A. w czasie objętym zarzutem, ani od Y. A., że w przypadku Y. A. sytuacja polegała na tym, że obaj mieli ponieść stratę poprzez nieudany zakup samochodu, a w przypadku A. Al (...) to, że oskarżony nie wiedział gdzie ma spłacić pokrzywdzonego, czy w P., czy w J..

W świetle tych okoliczności Sąd uznał, że wyjaśnienia oskarżonego w przeważającej części nie stanowią wiarygodnego dowodu, w oparciu o który można było poczynić w sprawie ustalenia faktyczne.

Ponadto twierdzenia oskarżonego pozostawały w rażącej sprzeczności z zeznaniami świadków, zgromadzoną dokumentacją, jak też zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Na podkreślenie zasługuje także fakt, iż gdyby nie istniała wierzytelność pomiędzy oskarżonym, a S. A., ten z pewnością nie dopuściłby się popełnienia przestępstwa w związku z chęcią jej odzyskania.

dokumentacja dot. zakupów samochodów ciężarowych

Sąd nie dał wiary dokumentacji dot. zakupu samochodów ciężarowych w zakresie, w którym były wysnuwane z niej wnioski dot. przeznaczenia środków pieniężnych pożyczonych M. O. i zamiaru działania oskarżonego, gdyż stoją te wnioski w sprzeczności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, III

M. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

V

M. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zachowań oskarżonego opisanych w punkcie I i II części wstępnej wyroku, dokonana z punktu widzenia znamion zarzucanych mu przestępstw, doprowadziła do wniosku, że najpełniej zawartość kryminalną jego zachowania oddaje ich kwalifikacja z art. 286 § 1 k.k w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu przed nowelizacją, która weszła w życie z dniem 15 listopada 2018 r., przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Jednocześnie biorąc pod uwagę przeprowadzone przed Sądem dowody z zeznań pokrzywdzonego, a także dokumentację, sprecyzowano okres popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu.

Przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. popełnia sprawca, który w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. „Występek oszustwa jest przestępstwem umyślnym kierunkowym, co oznacza, że można je popełnić wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, który powinien obejmować zarówno cel działania sprawcy (osiągnięcie korzyści majątkowej), jak i sposób działania zmierzającego do osiągnięcia tego celu (doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd, albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania). (wyrok Sądu Najwyższego wyrok z dnia 11 października 2011 roku, w sprawie sygn. akt V KK 81/11, Lex nr 1044082; podobnie Sąd Najwyższy postanowienie z dnia 4 stycznia 2011 roku, w sprawie sygn. akt III KK 181/10, OSNKW 2011/3/27). Przy czym ustalenie zamiaru sprawcy musi nastąpić w chwili działania sprawcy, a najpóźniej w czasie, kiedy doszło do realizacji znamion strony przedmiotowej tj. zakończenia „pochodu” drogi przestępstwa, które zostaje zrealizowane przez niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi, w sprawie sygn. akt II AKa 167/08, Prok. i Pr. – wkł. 2009/5/35).

W pierwszej kolejności w sprawie konieczne było zatem ustalenie zamiaru działania oskarżonego. Zamiar należy do elementów strony podmiotowej czynu, rozgrywa się w sferze procesów psychicznych konkretnej osoby i zazwyczaj nie jest werbalizowany. Przeważnie sprawca w swoich wyjaśnieniach, podobnie zresztą jak oskarżony, przedstawia odmienny od rzeczywistego motyw i cel swojego działania. Próbuje uzasadniać racjonalnie swoje działania. Dlatego też należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, na podstawie których można wyprowadzić wnioski, co do realności wywiązania się ze zobowiązania, a w szczególności możliwości finansowych i faktycznych ich spełnienia. Taka metodyka pracy jest zasadą w przypadku przestępstw z art. 286 § 1 k.k., gdzie ów zamiar można tylko oceniać w oparciu o zobiektywizowane okoliczności, takie jak możliwości finansowe sprawcy, jego sytuacja materialna w chwili zaciągania zobowiązania. Zasadniczo analiza istnienia znamion określonego przestępstwa winna w pierwszej kolejności dotyczyć znamion strony przedmiotowej (M. Kurowski, K. Eichstaedt, B. Augustyniak, D. Świecki, Kodeks…). Orzecznictwo wskazuje bowiem na możliwość wnioskowania o stronie podmiotowej ze znamion strony przedmiotowej, co wynika częstej prawidłowości, że deklaracje werbalne potencjalnego sprawcy nie znajdują potwierdzenia w jego czynach (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. II Aka 256/13, opublikowany na stronie (...) a także postanowienie SN z dnia 29 marca 2011 r., sygn. V KK 344/10, Biuletyn Prawa Karnego 2011, nr 9). Właśnie w taki sposób Sąd dokonał ustalenia zamiaru istniejącego po stronie oskarżonego.

Okoliczności stanu faktycznego sprawy w ocenie Sądu wskazują na istnienie po stronie oskarżonego bezpośredniego zamiaru, o którym mowa w art. 286 § 1 k.k. Oskarżony zamierzał zdobyć środki finansowe od pokrzywdzonego, pożyczając pieniądze na zakup samochodów ciężarowych, po czym przez dłuższy czas go zwodził, wskazując, że samochody już są kupione i niedługo będą sprzedane, a choć oskarżony mimo wszystko poniesie na tym stratę, zwróci pokrzywdzonemu pieniądze. W ocenie Sądu oskarżony, pożyczając pieniądze od Y. A., nie miał nigdy zamiaru zwrotu pożyczonych pieniędzy, a jego działania były ukierunkowane na zwłokę wobec pokrzywdzonego. Środki finansowe natomiast oskarżony pożyczał od pokrzywdzonego w transzach, w niewielkich odstępach czasu, nie zdradzając przy tym swojej sytuacji finansowej, w tym istnienia licznych zobowiązań. Co więcej wprowadził go w błąd, koloryzując zakres swej działalności i spodziewane zyski, a także przyjeżdżając drogimi samochodami. Oskarżony przy tym wykorzystał wieloletnią znajomość z pokrzywdzonym, wzbudzając jego zaufanie co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań. Należy także podkreślić, iż oskarżony nawet w części nie oddał należności pokrzywdzonemu, mimo, iż jak twierdził sprzedawał samochody, chociażby na części, tym samym miał uzyskiwać środki z tego tytułu. Oskarżony nie miał ani zamiaru, ani możliwości, biorąc pod uwagę chociażby zaciągnięte wcześniej zobowiązania u pozostałych pokrzywdzonych, wywiązać się z umowy pożyczki.

W konsekwencji Sąd uznał, że w ten sposób oskarżony podjął szereg zachowań w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, co w kwalifikacji prawnej czynu znalazło swoje odbicie ujęcie w niej przepisu art. 12 k.k. Czas popełnienia tego przestępstwa sprawił, że w czasie wyrokowania obowiązywało już inne brzmienie art. 12 k.k. wprowadzone nowelizacją z dnia 4 października 2018 r. i z dnia 19 czerwca 2020 r. Zestawienie treści tego przepisu w kontekście względności ustawy, o której mowa w art. 4 § 1 k.k. uzasadniało zastosowanie art. 12 k.k. w brzmieniu obowiązującym w chwili popełnienia przez oskarżonego przestępstwa.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. O.

I

I

Przy wymiarze kary Sąd kierował się okolicznościami, wynikającymi między innymi ze sposobu działania oskarżonego, cechującego się premedytacją oraz znacznego rozmiaru spowodowanej szkody.

Jak wynika z analizy zachowania oskarżonego, tworzył on wizję prostego interesu, który miał przynieść pokrzywdzonemu, po pożyczeniu mu pieniędzy, pewny i przyzwoity zarobek, gdy tymczasem od początku był on nastawiony na oszukanie pokrzywdzonego i nieoddanie mu pożyczonych środków. Takie zachowanie musi zatem spotkać się z właściwą reakcją karną.

Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd kierował się zatem swoim uznaniem, granicami przewidzianymi w ustawie oraz ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu jako znaczny. Jednocześnie miał również na uwadze cele kar w zakresie społecznego oddziaływania, jak i w ramach prewencji indywidualnej.

Wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, który przez wiele lat lekceważy pokrzywdzonego, znanego mu od wielu lat, który wielokrotnie pomagał mu w życiu, także finansowo, pozbawiając go znacznej części swego majątku, wywołując u pokrzywdzonego bezradność trwającą wiele lat.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, stopnia winy i wypełni cele z zakresu prewencji szczególnej i ogólnej.

Podkreślenia wymaga, iż oskarżony swoim działaniem wykazał rażące lekceważenie podstawowych zasad porządku prawnego.

M. O.

III

II

Przy wymiarze kary Sąd kierował się okolicznościami, wynikającymi między innymi ze sposobu działania oskarżonego, cechującego się premedytacją oraz znacznego rozmiaru spowodowanej szkody.

Jak wynika z analizy zachowania oskarżonego, tworzył on wizję prostego interesu, który miał przynieść pokrzywdzonemu, po pożyczeniu mu pieniędzy, pewny i przyzwoity zarobek, gdy tymczasem od początku był on nastawiony na oszukanie pokrzywdzonego i nieoddanie mu pożyczonych środków. Takie zachowanie musi zatem spotkać się z właściwą reakcją karną.

Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd kierował się zatem swoim uznaniem, granicami przewidzianymi w ustawie oraz ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu jako znaczny. Jednocześnie miał również na uwadze cele kar w zakresie społecznego oddziaływania, jak i w ramach prewencji indywidualnej.

Wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, który działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej kosztem osoby znanej mu od wielu lat, wywołując u pokrzywdzonego bezradność co do możności odzyskania chociażby części swoich środków.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, stopnia winy i wypełni cele z zakresu prewencji szczególnej i ogólnej.

Podkreślenia wymaga, iż oskarżony swoim działaniem wykazał rażące lekceważenie podstawowych zasad porządku prawnego.

M. O.

V

III

Przy wymiarze kary Sąd kierował się okolicznościami, wynikającymi między innymi ze sposobu działania oskarżonego, cechującego się premedytacją.

Jak wynika z analizy zachowania oskarżonego, tworzył on wizję prostego interesu, który miał przynieść pokrzywdzonemu, po pożyczeniu mu pieniędzy, pewny i przyzwoity zarobek, gdy tymczasem od początku był on nastawiony na oszukanie pokrzywdzonego i nieoddanie mu pożyczonych środków. Takie zachowanie musi zatem spotkać się z właściwą reakcją karną.

Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd kierował się zatem swoim uznaniem, granicami przewidzianymi w ustawie oraz ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu jako znaczny. Jednocześnie miał również na uwadze cele kar w zakresie społecznego oddziaływania, jak i w ramach prewencji indywidualnej.

Wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, który działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej kosztem znanego mu od wielu lat pokrzywdzonego, wywołując u niego co do możności odzyskania choćby części swoich środków.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, stopnia winy i wypełni cele z zakresu prewencji szczególnej i ogólnej.

Podkreślenia wymaga, iż oskarżony swoim działaniem wykazał rażące lekceważenie podstawowych zasad porządku prawnego.

M. O.

VII

I, II, III

Jednocześnie uznając, że zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej Sąd na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, która weszła w życie z dniem 24 czerwca 2020 r., w zw. z art. 4§1 kk orzekł wobec oskarżonego karę łączną w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary łącznej Sąd zgodnie z art. 85a k.k. miał na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawej społeczeństwa. Analiza elementów strony podmiotowej i przedmiotowej wszystkich przestępstw, prowadzi do przekonania, iż kara ta będzie współmierna do winy i stopnia szkodliwości społecznej czynów popełnionych przez oskarżonego, a także uczyni zadość wymaganiom prewencji indywidualnej i ogólnej.

Sąd wymierzając karę łączną zastosował zasadę asperacji, mając na uwadze w szczególności związek przedmiotowy popełnionych przestępstw, bacząc również na to, by wymierzona kara odpowiadała celom zapobiegawczym i wychowawczym kary. W ocenie Sądu, wymierzona kara łączna 3 lat pozbawienia wolności jest właściwą reakcją na popełnione przez oskarżonego przestępstwa.

Przy wybieraniu zasady łączenia kar Sąd uznał, że nie zachodzą przesłanki do pełnej kumulacji. Kumulacja kar stanowi dolegliwość, która przekraczałaby potrzeby resocjalizacyjne. Z drugiej zaś strony nie zachodzą przesłanki do pełnej absorpcji kary, biorąc chociażby pod uwagę długi okres czasu popełnianych przestępstw przez oskarżonego, który de facto uczył sobie z takiego procederu sposób na stałe źródło utrzymania p. Decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej ogólnej ( tak też M. Szewczyk: „Kara łączna w polskim prawie karnym”, Kraków 1981, s. 78).

Przy wymierzaniu kary łącznej Sądu uznał, że jedynie orzeczona w takim wymiarze kara łączna pozbawienia wolności będzie realizować dyrektywy określone w art. 53 kk. Przemawiają za tym zarówno zasady wymiaru kary w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej.

W ocenie Sądu orzeczona kara jest właściwą reakcją karną na zachowanie oskarżonego, a w świetle okoliczności popełnienia czynów nie nosi znamion kary niewspółmiernie surowej.

M. O.

II, IV, VI

I, II, III

Zgodnie z art. 46 § 1 k.k., zarówno w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, która weszła w życie w dniu 1 lipca 2015 r., jak i w brzmieniu obecnym, w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. W ocenie Sądu w przypadku zachowania oskarżonego zaistniały okoliczności uzasadniające skorzystanie przez Sąd z przewidzianej w powołanym przepisie możliwości wobec wszystkich pokrzywdzonych. W połączeniu z orzeczoną karą orzeczenie to będzie stanowić właściwą reakcję na jego zachowanie i wpłynie na zmianę jego dotychczasowego sposobu życia.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. O.

VII

I, II, III

Stosownie do treści art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania, przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IX

Rozstrzygnięcie o wydatkach oskarżycieli posiłkowych oparto na treści art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. Wydatki na ich rzecz stanowiły poniesione przez nich koszty ustanowienia zastępstwa procesowego, które mieszczą się w graniach określonych przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

X

Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów postępowania w całości. Pomimo, iż oskarżony swoim przestępnym zachowaniem wygenerował koszty postępowania Sąd uznał, że byłoby to zbyt uciążliwe z uwagi na jego sytuację rodzinną, majątkową, wysokość osiąganych dochodów oraz mając na względzie długość wymierzonej bezwzględnej kary łącznej pozbawienia wolności i nałożone na niego zobowiązania naprawiania szkody. W ocenie Sądu wyegzekwowanie kosztów i opłaty byłoby nieskuteczne. Z tego też względu zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów i odstąpił od wymierzenia opłaty. Koszty zaliczone zostały na rzecz Skarbu Państwa.

7.  Podpis

sędzia Tomasz Kaszyca