Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 230/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. M.

w dniu 9 lutego 2024r. we W., działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą oraz innymi osobami o nieustalonej tożsamości, posługując się niebezpiecznym narzędziem w postaci kija baseballowego i kastetu, grożąc pozbawieniem zdrowia i życia oraz używając przemocy uderzając i kopiąc po całym ciele, a także pryskając gazem pieprzowym usiłowali dokonać kradzieży 4000 zł, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na brak pieniędzy u pokrzywdzonego, powodując u pokrzywdzonego obrażenia w postaci dwóch ran ciętych czoła i głowy, rany tłuczonej na głowie, podbiegnięcia krwawego i powierzchownej rany tłuczonej lewej małżowiny usznej, powierzchownej rany tłuczonej kostki lewej oraz zadrażnienia i zaczerwienienia spojówek obu oczu, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na czas poniżej siedmiu dni,

tj. przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

2.

M. W.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 9 lutego 2024 r. pokrzywdzony I. Ł. (1) wynajął jeden z apartamentów o nazwie (...) przy ul. (...) we W., gdzie wraz ze swoimi znajomymi spożywał alkohol.

W budynku obok przebywali m.in. oskarżeni M. W., M. M., E. D. i Z. J..

Około godz. 06:30 do apartamentu, w którym znajdował się pokrzywdzony, wbiegli oskarżeni M. M. oraz M. W., a także dwóch innych sprawców o nieustalonej tożsamości.

W pewnym momencie oskarżony M. M. podbiegł do pokrzywdzonego i zadał mu cios w głowę kastetem. Następnie M. W. psikał pokrzywdzonego gazem pieprzowym oraz uderzał go pałką teleskopową. Nadto oskarżeni bili i kopali pokrzywdzonego po całym ciele, grożąc mu pozbawieniem zdrowia i życia.

Oskarżeni M. M. i M. W. działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą oraz wraz z innymi nieustalonymi sprawcami, posługiwali się niebezpiecznymi narzędziami w postaci kija baseballowego oraz kastetu. Kij baseballowy trzymał jeden z nieustalonych współdziających mężczyzn.

Oskarżeni zażądali dostępu do kont bankowych I. Ł. chcieli dokonać kradzieży pieniędzy w kwocie 4000 zł. Pokrzywdzony obawiając się spełnienia wypowiadanych przez nich gróźb, dobrowolnie wydał im swój telefon i spełnił ich żądanie. Jednakże oskarżeni nie osiągnęli zamierzonego celu i nie dokonali kradzieży pokrzywdzonego z uwagi na to, że I. Ł. (1) nie posiadał takiej kwoty pieniędzy.

W wyniku tego zdarzenia pokrzywdzony I. Ł. (1) doznał dwóch ran ciętych czoła i głowy, rany tłuczonej na głowie, podbiegnięcia krwawego i powierzchownej rany tłuczonej lewej małżowiny usznej, powierzchownej rany tłuczonej kostki lewej oraz zadrażnienia i zaczerwienienia spojówek obu oczu, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na czas poniżej siedmiu dni.

W toku postępowania sądowego M. M. został poddany badaniu przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów, którzy zgodnie ocenili, że nie jest on chory psychicznie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie, ani nie jest upośledzony umysłowo. Tempore criminis M. M. nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zachodziły warunki opisane w art. 31 § 1 i 2 kk. Oskarżony jest uzależniony od marihuany, haszyszu, a także amfetaminy i metaamfetaminy, jednakże nie ma to znaczenia w ocenie jego poczytalności. Stwierdzono, iż stan zdrowia oskarżonego pozwala mu na udział w toczącym się postępowaniu i prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Oskarżony M. W. również został poddany badaniom przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów, który stwierdzili, że nie jest on chory psychicznie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie, ani nie jest upośledzony umysłowo. Tempore criminis M. W. nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania zarzucanego mu czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zachodziły warunki opisane w art. 31 § 1 i 2 kk. Oskarżony jest uzależniony od metaamfetaminy, a także leczył się psychiatrycznie, jednakże okoliczności te nie mają znaczenia w ocenie jego poczytalności. Stwierdzono, iż stan zdrowia oskarżonego pozwala mu na udział w toczącym się postępowaniu i prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Oskarżony M. M., urodzony (...), jest bezdzietnym kawalerem. Posiada wykształcenie średnie techniczne, z zawodu jest technikiem logistyki. Nie posiada stałej pracy, pozostaje na utrzymaniu rodziny. Był uprzednio karany sądownie wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 20 grudnia 2023 r., sygn. akt V K 1216/23 za przestępstwa z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz z art. 178a § 1 k.k.

Oskarżony M. W., urodzony (...), jest bezdzietnym kawalerem. Posiada wykształcenie średnie techniczne, z zawodu jest technikiem elektryki. Nie ma stałego miejsca zatrudnienia, utrzymuje się z prac dorywczych. Oskarżony był uprzednio karany sądownie wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 19 maja 2023 r., sygn. akt II K 129/22 za przestępstwo z art. 283 k.k.

-zeznania pokrzywdzonego I. Ł.

k. 3-6, 112-114, 187-188, 551odwrót-555odwrót.

-częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. W.

k. 109-110, 133-136,159, 530odwrót-532odwrót.

-częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. M.

k. 142-144, 163, 529odwrót-530odwrót.

-protokół przeszukania oskarżonego M. M.

k. 20-22odwrót.

-protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...) we W.

k. 22-23.

-protokół zatrzymania oskarżonego M. M.

k. 24-25.

-protokół zatrzymania M. W.

k. 52.

-opinia sądowo-lekarska dot. pokrzywdzonego z dnia 10.02.2024 r.

k. 92-93.

-dokumentacja medyczna dot. pokrzywdzonego I. Ł.

k. 587.

-protokół przeszukania oskarżonego M. W.

k. 26-28.

-protokół zatrzymania oskarżonego M. M.

k. 48.

-protokół przeszukania W. ul. (...)

k. 80-81.

-zeznania D. K.

k. 71-72, k. 551odwrót.

-zeznania M. S.

k. 602odwrót.

-zeznania I. B.

k. 603.

-zeznania M. P.

k. 603-604odwrót.

-protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...) we W.

k. 31-32.

-protokół przeszukania Z. J.

k. 33-37.

-protokół użycia wagi

k. 38-39.

-protokół użycia testera narkotykowego

k. 41.

-protokół zatrzymania E. D.

k. 46.

-protokół przeszukania E. D.

k. 29-30.

-protokół zatrzymania Z. J.

k. 50.

-protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...) we W.

k. 17-19.

-protokół oględzin mieszkania przy ul. (...) we W.

k. 57-63.

-protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych (...)-(...) G. 19

k. 74-77.

-opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych dot. E. D.

k. 85-87.

-zeznania Z. J.

k. 95-96.

-zeznania/wyjaśnienia E. D.

k. 129-130, 532odwrót-533.

-oględziny mieszkania przy ul. (...) we W. wraz z płytą DVD

k. 183.

-opinia (...) biegłego z zakresu informatyki wraz z załącznikiem

k. 296-304.

-opinia (...) biegłego z zakresu informatyki

k. 305-321.

-opinia (...) biegłego z zakresu informatyki wraz z płytą CD

k. 322-331.

-opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych

k. 331-333.

-opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych

k. 334-335.

-opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego M. M.

k. 378-383.

-opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego M. W.

k. 384-389.

-odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu dot. oskarżonego M. M.

k. 390-391.

-informacja z K. dot. Oskarżonego M. M.

k. 65-66.

-informacja z K. dot. oskarżonego M. W.

k. 64.

-kwestionariusz wywiadu środowiskowego dot. oskarżonego M. M.

k. 436-436odwrót.

-kwestionariusz wywiadu środowiskowego dot. oskarżonego M. W.

k. 498-499.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-

-

--

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-

-

-

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania pokrzywdzonego I. Ł.

Ustalając okoliczności faktyczne w sprawie Sąd oparł się zasadniczo na zeznaniach złożonych przez I. Ł.. Sąd dostrzegł pewne rozbieżności w jego relacjach pomiędzy tymi złożonymi w postępowaniu przygotowawczym oraz przed Sądem. Należy jednakże zauważyć, iż pierwsze zeznania składał tuż po zdarzeniu, będąc zdenerwowany z jednej strony i obolały z drugiej. Natomiast opisując okoliczności zdarzenia przed Sądem, co było widoczne, bardzo bał się oskarżonych, był pod wpływem silnych emocji. Zmieniał niejako wersję odnośnie słuchawek, czy też żądanych pieniędzy. Jak sam przyznał jego zeznania zawierają rozbieżności, ponieważ obawiał się zemsty ze strony oskarżonych. Początkowo, pokrzywdzony przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego wskazywał, że M. W. zabrał mu słuchawki bezprzewodowe marki J., jednakże przed Sądem stwierdził, że nie jest pewien, czy oskarżony je faktycznie zabrał. Pokrzywdzony przed Sądem wprawdzie zaprzeczył by oskarżeni żądali od niego pieniędzy, to jednak w swoich zeznaniach wskazywał także, że oskarżeni żądali, aby dał im dostęp do kont bankowych, na co się zgodził, obawiając się spełnienia kierowanych wobec niego gróźb. W korelacji z twierdzeniami z postępowania przygotowawczego o żądaniu od niego kwoty 4000zł, w ocenie Sądu dało podstawy do uznania za wiarygodne i logiczne, iż oskarżeni żądali od niego tej kwoty, w innym bowiem przypadku nie byłoby sensu domagania się dostępu do rachunku.

Początkowo pokrzywdzony wskazywał, że nieustalone osoby, które wtargnęły do apartamentu były uzbrojone również w kij baseballowy. Będąc przesłuchiwanym w toku postępowania sądowego wycofał się z tej relacji mówiąc, iż ,,nie było baseballu”. Jednakże z dokumentacji medycznej pogotowia wynika, iż pokrzywdzony w wywiadzie podawał, iż doznał obrażeń od użycia takiego kija.

Sąd dał wiarę pokrzywdzonemu, iż doznał on licznych urazów w związku z ciosami zdawanymi przez oskarżonych kastetem oraz pałką teleskopową, a także z rozpylaniem w jego stronę gazu pieprzowego, które to okoliczności zostały potwierdzone w zebranym materiałem dowodowym, w szczególności w opinii sądowo-lekarskiej z dnia 10.02.2024 r.

Fakt rozbieżności w zeznaniach pokrzywdzonego nie powoduje w ocenie Sądu podstaw by kwestionować jego wiarygodność w zakresie, w którym znajduje oparcie w jego konsekwentnych twierdzeniach, pozostałym materiale dowodowym, a także w zasadach doświadczenia życiowego i logiki. Jak już podkreślano, zawiadomienie o przestępstwie złożył niedługo po zdarzeniu, był niewątpliwie zdenerwowany i obolały z uwagi na odniesione obrażenia, wynikiem czego wezwane zostało pogotowie. Przed Sądem natomiast niewątpliwie w zetknięciu z oskarżonymi obawiał się o swoje bezpieczeństwo, co sam wielokrotnie podkreślał i sprawiał wrażenie jakby chciał mieć tę czynność jak najszybciej za sobą. W związku z powyższym tym należy tłumaczyć rozbieżności czy nieścisłości w jego zeznaniach.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. M.

Sąd przyznał walor wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której przyznał się on do zarzucanego mu czynu. Stwierdził, że pokrzywdzony podszywał się pod niego, w ten sposób, że sprzedawał sól zamiast narkotyków, a nabywcom przedstawiał się jego imieniem i nazwiskiem. Z tego powodu zadał I. Ł. (1) kilka ciosów z pięści w twarz, jednak stanowczo zaprzeczył, aby posługiwał się przy tym kastetem.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. W.

Sąd uznał za wiarygodne i mające potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym tylko te depozycje oskarżonego, w których oskarżony przyznał, że psikał pokrzywdzonego gazem pieprzowym i zadawał mu uderzenia pałką teleskopową.

Zeznania D. K.

Sąd uznał za logiczne, spójne i mające odzwierciedlenie w zebranym materiale dowodowym zeznania świadka. Funkcjonariusz policji szczegółowo opisał jakie czynności zostały podjęte w przedmiotowej sprawie.

Zeznania M. S.

Sąd uznał za wiarygodne i korespondujące z zebranym materiałem dowodowym zeznania funkcjonariusza policji, który opisywał, że w dniu zdarzenia odbierał od I. Ł. zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa. Potwierdził, iż widział obrażenia u pokrzywdzonego, a także wyczuwał od niego woń gazu pieprzowego.

-protokół przeszukania M. M.,

-protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...) we W.,

-protokół zatrzymania M. M.,

-protokół przeszukania M. M.,

-protokół przeszukania M. W.

Wszelkie czynności procesowe podjęte w przedmiotowej sprawie odbyły się zgodnie z prawem, z każdej z nich sporządzono stosowne protokoły, a ich wyniki nie budziły żadnych wątpliwości. Podjęte w sprawie czynności zostały przeprowadzone przez uprawnione podmioty zaś sposób przeprowadzenia tych czynności nie był kwestionowany przez żadną za stron postępowania.

Kwestionariusz wywiadów środowiskowych dot. oskarżonych

Nie budziły wątpliwości opracowane wywiady środowiskowe, gdyż zostały sporządzone przez uprawnione podmioty i zawierały wszystkie niezbędne elementy.

Opinia sądowo-lekarska dot. pokrzywdzonego

Opinie sądowo-psychiatryczne dot. oskarżonych

Opinie wydane w sprawie zostały sporządzone w sposób fachowy, rzetelny, precyzyjny i obiektywny przez osoby posiadające odpowiednie kompetencje o dużej wiedzy w zakresie okoliczności, do których stwierdzenia zostały powołane. Opinie są pełne, wyczerpujące, logiczne i spójne. Spełniają wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom, a więc zawierają pełny opis badań i dokonanych przez biegłych ustaleń, a wynikające z nich wnioski są kategoryczne.

Inne dokumenty w postaci danych o karalności, odpis wyroku oraz dokumentacja medyczna dot. pokrzywdzonego

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności tych dowodów.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia M. M.

Sąd nie przyznał waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, w części w której wskazywał, że nie działał w celu rabunkowym, a także zaprzeczył, aby posługiwał się jakimkolwiek niebezpiecznym przedmiotem, w tym kastetem. W ocenie Sądu depozycje te stanowiły jedynie przyjętą przez niego linię obrony.

Wyjaśnienia te wyraźnie stoją w sprzeczności z zebranym materiałem dowodowym, w tym opinią sądowo-lekarską oraz zeznaniami pokrzywdzonego. Pokrzywdzony wprost wskazywał, że oskarżeni wymagali dostępu do jego kont bankowych.

Częściowo wyjaśnienia M. W.

Wyjaśnienia oskarżonego M. W. w dużej mierze są chaotyczne, niekonsekwentne i niespójne. W toku postępowania przygotowawczego oskarżony w swoich wyjaśnieniach zaprzeczał, że w chwili zdarzenia był wraz z M. M., przede wszystkim negował fakt znajomości z oskarżonym. Jednakże przed Sądem oskarżony przyznał, że zna M. M. i to z nim udał się do apartamentu, w którym przebywał I. Ł. (1), aby, jak twierdził, wyjaśnić okoliczności wykorzystania danych M. M. przez pokrzywdzonego w transakcjach narkotykowych.

Początkowo, na etapie pierwszego przesłuchania, oskarżony przyznał, że do apartamentu pokrzywdzonego udał się wraz ze współoskarżonym oraz z innymi osobami o nieustalonej tożsamości. Natomiast przed sądem oskarżony nie podtrzymał tych depozycji wskazując, że odmawia odpowiedzi na zadane pytanie odnośnie do innych osób, które brały udział w zdarzeniu.

Na uwzględnienie nie zasługują również te depozycje oskarżonego, w których wskazywał, że M. M. uderzył pokrzywdzonego ,,gołymi rękami” nie wykorzystując do tego kastetu.

Zeznania I. B.

Sąd ocenił zeznania funkcjonariuszki policji jako niemające znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie. Świadek nie pamiętała okoliczności zdarzenia, potwierdziła jedynie, że I. Ł. (2) był podejrzanym w innej sprawie.

Zeznania M. P.

W ocenie Sądu zeznania funkcjonariusza policji nie miały znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie. Świadek nie pamiętał okoliczności rozpytania pokrzywdzonego, wiedział jedynie, że sprawa dotyczyła dokonania przestępstwa rozboju.

Zeznania E. D.

Zeznania Z. J.

Sąd uznał zeznania E. D. i Z. J. jako nieprzydatne dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie. Świadkowie nie mieli żadnych informacji na temat przebiegu zdarzenia.

-protokół przeszukania E. D.,

-protokół przeszukania Z. J.,

-protokół oględzin mieszkania przy ul. (...) we W.,

-oględziny mieszkania przy ul. (...) we W. wraz z płytą DVD,

-protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych (...)-(...) G. 19,

-protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...) we W.,

-oględziny mieszkania przy ul. (...) we W. wraz z płytą DVD,

-protokół użycia wagi,

-protokół użycia testera narkotykowego.

Nie kwestionując wiarygodności przedmiotowych dokumentów Sąd ocenił, iż nie wnoszą one nic istotnego i nie mają znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie.

-opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych

-opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych dot. E. D.,

-opinia (...) biegłego z zakresu informatyki wraz z załącznikiem,

-opinia (...) biegłego z zakresu informatyki wraz z płytą CD,

-opinia (...) biegłego z zakresu informatyki

Nie kwestionując wiarygodności przedmiotowych dokumentów Sąd ocenił, iż nie wnoszą one nic istotnego i nie mają znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I części dyspozytywnej wyroku

M. M.

M. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżeni M. M. i M. W. swoim zachowaniem wypełnili znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z 280 § 2 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przestępstwo określone w art. 280 § 2 k.k. popełnia sprawca, który kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, przy czym posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem.

Rozbój stanowi kwalifikowaną postać kradzieży, albowiem do jego ustawowych znamion należą wszystkie znamiona kradzieży (zabór cudzej rzeczy ruchomej w celu wywłaszczenia) oraz dodatkowe działania sprawcy wobec pokrzywdzonego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 27 maja 1993 r., II Akr 169/93, OSA 1994, z. 2, poz. 8). Tymi dodatkowymi działaniami sprawcy, kwalifikującymi postać kradzieży są użycie przemocy, groźba natychmiastowego użycia przemocy albo doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności.

Przepis art. 280 § 2 k.k. wprowadza kwalifikowany typ rozboju, dodając znamię „posługiwania się przez sprawcę bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem”. Pojęcie „innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu” zostało już wielokrotnie zdefiniowane w judykaturze i uznaje się z niego taki przedmiot, którego użycie może spowodować śmierć człowieka lub uszczerbek na jego zdrowiu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6.06.1978 r., IV KR 154/78, OSNPG 1979/3, poz. 46; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.11.1985 r., IV KR 274/85, OSNPG 1987/2, poz. 20; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.10.1988 r., I KR 299/88, OSNPG 1989/12, poz. 124). Konieczne jest przy tym podkreślenie, że „niebezpieczność” przedmiotu musi wynikać już z samych jego właściwości, a nie wyłącznie ze sposobu jego użycia przez sprawcę. Ponadto możliwości interpretowania tego pojęcia została zawężona przez samego ustawodawcę, który w samym przepisie wskazał, że niebezpieczny przedmiot ma być podobnie niebezpieczny jak broń palna lub nóż. Uwzględnienie takich zasad interpretacji tego pojęcia sprawia, że jego identyfikacja odbywa się również na podstawie jego wielkości, wymiarów, masy, tnących powierzchni itp. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 1990 r., II KR 231/89, OSNPG 1990, nr 10, poz. 73).
W konsekwencji wypełnianie treścią właściwości samego „niebezpiecznego przedmiotu” wskazuje na te jego cechy, które sprawią, że „wykorzystanie zwykłych funkcji lub działania przedmiotu przeciwko człowiekowi spowoduje powstanie realnego zagrożenia o równowartości odpowiadającej użyciu broni palnej lub noża" (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2003 r., I KZP 13/03, OSNKW 2003, nr 7-8, poz. 69).

Taki sposób interpretacji znamienia typu kwalifikowanego rozboju z art. 280 § 2 k.k. pozwala uznać zgodnie z przyjętym orzecznictwem i doktryną za „niebezpieczny przedmiot” kij baseballowy oraz kastet. ,,Imitacja kija bejsbolowego jest przedmiotem podobnie niebezpiecznym do noża, w rozumieniu art. 280 § 2 k.k.” (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 4 października 2001 r., II AKa 354/01).

Kastet jest desygnatem niebezpiecznego narzędzia, o którym mowa w typie czynu zabronionego opisanego w art. 280§2 k.k. (Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu II AKa 178/18,z dnia 23 sierpnia 2018 r.)

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd nie miał wątpliwości, iż narzędzia, które posiadali przy sobie oskarżeni w trakcie zdarzenia stanowiły inne podobnie niebezpieczne do noża przedmioty w rozumieniu art. 280 § 2 k.k. i w ten sposób zostało zrealizowane znamię kwalifikowanej postaci rozboju.

Należy wskazać, iż pałka teleskopowa, którą oskarżony M. W. bił pokrzywdzonego, nie jest przedmiotem niebezpiecznym w rozumieniu art. 280 § 2 k.k., dlatego należało wyeliminować ten przedmiot z opisu czynu jako niebezpieczne narzędzie. Oczywiście Sąd ma w polu widzenia, że użycie pałki teleskopowej może być groźne dla zdrowia człowieka, jednak nie może być utożsamiane z przyjęciem, że jest to inny podobnie niebezpieczny do noża przedmiot (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 25 października 2019 r., II AKa 382/19, wyrok SA w Katowicach z dnia 5 lutego 2019 r., II AKa 539/18).

Konieczne jest również dokonanie wykładni następnego nieostrego terminu, stanowiącego znamię czasownikowe rozboju z art. 280 § 2 k.k. Ustawodawca wskazuje bowiem na „posługiwanie się” przez sprawcę bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem. Zwrot ten zarówno w piśmiennictwie jak i w orzecznictwie intepretowany jest szeroko i nadawane jest mu znaczenie szersze niż pojęcie używania. W jego ramach mieści się zatem wszelkie manipulowanie takimi przedmiotami, w tym nawet tylko ich okazywanie w celu wzbudzenia w ofierze obawy ich użycia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 14 października 2004 r., II AKa 182/04, A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, wyd. V, Wolters Kluwer Polska 2010). "Posługiwaniem się" będzie więc także sama demonstracja takiego przedmiotu, którego sprawca może użyć w wybranym przez siebie momencie działania, składającego się na pozostałe znamiona rozboju.

Przy czym Sąd uznał, iż oskarżeni M. M. oraz M. W. działali wspólnie i w porozumieniu nie tylko ze sobą, ale również z pozostałymi osobami o nieustalonej tożsamości. Zawarte między współsprawcami porozumienie pozwala przyjąć, że dane przestępstwo jest ich wspólnym dziełem, i pociągnąć do odpowiedzialności karnej każdego ze współsprawców za całość przestępstwa zarówno wtedy, gdy każdy z nich zrealizował wszystkie ustawowe znamiona danego czynu, jak i wtedy, gdy osobiście zrealizował tylko pewną ich część.

Dla przyjęcia współsprawstwa z art. 280 § 2 k.k. tego współdziałającego, który samodzielnie nie posługiwał się niebezpiecznym przedmiotem, wystarczy, aby miał on świadomość, że współdziała z osobą, która takim przedmiotem się posługuje i aby na to się godził, tzn. akceptował taki stan (wyrok SA w Katowicach z dnia 4 października 2012 r., II AKa 345/12).

Już sama obecność pozostałych nieustalonych napastników uzbrojonych w kij baseballowy, którzy działali z M. M. i M. W. wspólnie i w porozumieniu, stanowiło okoliczność wzmacniającą poczucie zagrożenia u pokrzywdzonego, a więc uzasadnione było przyjęcie współsprawstwa oraz uznanie, iż także oskarżeni posługiwali się tym niebezpiecznym narzędziem.

Tak więc, oskarżeni M. M. i M. W., posługując się kijem baseballowym i kastetem, w sposób oczywisty zmierzali do spotęgowania gróźb pozbawienia zdrowia i życia pokrzywdzonego w celu wywołania większej obawy i poczucia zagrożenia u pokrzywdzonego. W ten sposób zrealizowali zatem znamię posługiwania się niebezpiecznym przedmiotem (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 maja 1984r., II KR 81/85, OSNPG 1984, nr 11, poz. 99, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 13 grudnia 2005 r., II AKa 244/05, KZS 2006, z. 3, poz. 33).

Oskarżony M. M. uderzył pokrzywdzonego kastetem w głowę. Z kolei oskarżony M. W. bił I. Ł. pałką teleskopową. Nadto obaj oskarżeni uderzali i kopali po całym ciele I. Ł. żądając od pokrzywdzonego wydania pieniędzy w kwocie 4000 zł poprzez dostęp do kont bankowych. Nie budzi wątpliwości więc fakt, że celem działania oskarżonych był zabór w celu przywłaszczenia pieniędzy. Pokrzywdzony bał, że oskarżeni zrealizują wypowiadane groźby pozbawienia życia i zdrowia, dlatego nie stawiał oporu i wydał telefon z dostępem do kont bankowych. Jednakże z powodu braku pieniędzy u pokrzywdzonego nie doszło do realizacji ostatniego ze znamion przestępstwa z art. 280 § 2 k.k., czyli rozporządzenia mieniem. W związku z tym przestępstwo przepisane oskarżonym, którzy w zamiarze popełnienia tego czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierzali do jego dokonania, które nie nastąpiło, zostało zrealizowane jedynie na etapie formy stadialnej usiłowania z art. 13 § 1 k.k.

O ile sam rozbój nie wyszedł poza fazę usiłowania, to swoim zachowaniem oskarżeni zrealizowali, już w formie dokonania, także znamiona innego przestępstwa. Spowodowanie uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego nie mieściło się już bowiem w ramach realizacji znamion rozboju i dlatego konieczna była kwalifikacja kumulatywna z uwzględnieniem art. 157 § 2 k.k. (podobnie A. Marek Kodeks karny. Komentarz, wyd. V, Wolters Kluwer Polska 2010). Wynika to przede wszystkim z faktu, że sam przepis art. 280 § 2 k.k. obejmuje jedynie ewentualne użycie przemocy wobec osoby, które nie powoduje żadnych dodatkowych następstw. Skoro zachowanie sprawcy rozboju (usiłowania) wywołuje skutki określone w art. 157, to mamy wówczas do czynienia z tzw. rzeczywistym zbieg przepisów ustawy, obligującym do przyjęcia kumulatywnej kwalifikacji, uwzgledniającej wszystkie przepisy, których znamiona sprawca swoim zachowaniem wyczerpał (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 marca 1973 r., V KRN 23/73, OSNKW 1973, nr 10, poz. 129, wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 21 czerwca 2007 r., II AKa 150/07, LEX nr 271935).

W ocenie Sądu, mając na uwadze zeznania pokrzywdzonego, który w toku postępowania miał wątpliwości czy to oskarżeni M. M. i M. W. dokonali kradzieży jego słuchawek bezprzewodowych marki J., należało w oparciu o przepis art. 5 § 2 k.p.k. wyeliminować je z opisu czynu. Należy bowiem podkreślić, iż pokrzywdzony już w dniu zdarzenia miał wątpliwości czy dokonano zaboru jego słuchawek, kiedy w trakcie rozpytania (k. 11) podał policjantom, iż nie wie co się z nimi stało. Także przed Sądem miał w tym zakresie wątpliwości, twierdząc przy tym, iż leżały one na meblu, a w wyniku zdarzenia, w apartamencie na skutek działań oskarżonych doszło do bałaganu, przewrócenia mebli i nie wie co naprawdę stało się z tymi słuchawkami. Zauważyć także należy, iż pokrzywdzony wraz z oskarżonymi wyszedł z tego apartamentu i już do niego nie wrócił, nie miał więc możliwości sprawdzenia czy słuchawki nie zostały w apartamencie.

Na marginesie Sąd wskazuje, iż nie ujął w kwalifikacji prawnej przepisu art. 159 § 1 k.k., wskazanej w akcie oskarżenia, gdyż rozbój kwalifikowany z powodu posłużenia się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem pochłania użycie wobec ofiary tego typu przedmiotów (por. wyrok SA w Katowicach z 13.09.2012 r., II AKa 320/12).

Z uwagi na to, że działanie oskarżonego wypełniło znamiona dwóch czynów, Sąd uznał, że uzasadnione jest zastosowanie kwalifikacji z art. 11 § 2 k.k.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-

-

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-

☐

3.5.  Uniewinnienie

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. W.

M. M.

I części dyspozytywnej wyroku

I części dyspozytywnej wyroku

Wymierzając oskarżonym kary pozbawienia wolności Sąd miał na względzie wszystkie dyrektywy jej wymiaru, a w szczególności te zawarte w art. 53 k.k.

W ocenie Sądu wymierzone kary po 3 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności uczynią zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnią swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzone kary pozbawienia wolności nie przekraczają stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw.

Kształtując wymiar kar jednostkowych, Sąd miał na uwadze okoliczności takie jak:

-uprzednia karalność obu oskarżonych,

-popełnienie czynu pod wpływem alkoholu i narkotyków,

-działanie wspólnie i w porozumieniu przez oskarżonych ze sobą oraz z osobami o nieustalonej tożsamości,

-znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu wynikający z rodzaju i charakteru naruszonych dóbr prawnych, również zdrowie i życie człowieka,

-duże natężenie agresji u oskarżonych,

- fakt, iż po wydaniu wobec oskarżonych wcześniejszych wyroków, w krótkim okresie czasu powrócili na drogę przestępstwa, lekceważąc tym samym .wymiar sprawiedliwości

W przekonaniu Sądu takie kary wobec oskarżonych będą odpowiadać zarówno społecznej szkodliwości popełnionego czynu, jak i winie oskarżonych, a przy tym spełnią cele wychowawcze, prewencyjne i w zakresie zasady sprawiedliwej odpłaty.

M. W.

M. M.

III części dyspozytywnej wyroku

I części dyspozytywnej wyroku

Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł od oskarżonych M. W. i M. M. na rzecz pokrzywdzonego I. Ł. kwotę po 2000 zł tytułem zadośćuczynienia. W ocenie Sądu orzeczenie zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego stanowiło będzie dla oskarżonych dodatkowy element oddziaływania poprawczego i wychowawczego, a dla pokrzywdzonego kompensowało będzie szkody i krzywdy mające swoje źródło w przestępstwie.

M. W.

M. M.

IV części dyspozytywnej wyroku

I części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 230 § 1 k.k. Sąd zwrócił oskarżonemu M. M. dowód rzeczowy w postaci spodni ujęty w wykazie na k. 267 pod poz. 8 oraz oskarżonemu M. W. dowód rzeczowy w postaci telefonu ujęty w wykazie na k. 266 pod poz. 4.

Sąd zwrócił również Prokuraturze Rejonowej dla Wrocławia-Starego Miasta we W. telefony ujęte w wykazie na k. 266 pod poz. 1-3 i 5 oraz wagę i zgrzewarką z k. 268 pod poz. 14-15, które w ocenie Sądu nie miały związku z przedmiotową sprawą..

M. W.

M. M.

V części dyspozytywnej wyroku

I części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa przedmiotów służących, bądź pochodzących z przestępstwa opisanych w wykazie dowodów rzeczowych ujętych w wykazie na k. 267 pod poz. 6-7, 9-13.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. W.

II części dyspozytywnej wyroku

I części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył na poczet kary pozbawienia wolności oskarżonemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 9 lutego 2024 r. godz. 15:13 do dnia 3 grudnia 2024 r.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Nie dotyczy.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI części dyspozytywnej wyroku

Rozstrzygnięcie w przedmiocie zasądzenia adw. N. K. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. W. z urzędu znajdowało swoje oparcie w przepisach art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k., art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze i § 17 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 5 i § 20 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 (Dz.U.2019.18 t.j.) w sprawie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

VII części dyspozytywnej wyroku

Mając na względzie, iż oskarżeni nie mają stałej pracy, nie posiadają majątku, stosownie do treści art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j.: Dz. U. z 1983 r. nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił ich od ponoszenia kosztów sądowych oraz od obowiązku uiszczenia opłaty, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa

6.  1Podpis

Sędzia Tomasz Kaszyca