Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 238/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

M. M. (1)

W dniu 13 czerwca 2010 r. we W. wykorzystując bezradność A. M. (1) wynikającą z upojenia alkoholowego i odurzenia środkiem w postaci kokainy, doprowadził ją do poddania się innej czynności seksualnej polegającej na włożeniu swojej dłoni do pochwy pokrzywdzonej, co skutkowało powstaniem u A. M. (1) wymagających interwencji chirurgicznej obrażeń ciała w postaci pęknięcia przedsionka pochwy połączonego z masywnym krwawieniem z narządu rodnego powodujących naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwające dłużej niż 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 12 czerwca 2010 r. ok. 23:00 pokrzywdzona A. M. (1) umówiła się z koleżanką K. R.. Kobiety udały się do lokalu (...) we W., gdzie spożywały alkohol. K. R. spotkała swoich znajomych i z nimi spędzała czas, jednocześnie co jakiś czas widziała, że A. M. (1) bawi się z innymi osobami, również z nimi spożywając alkohol. Ponadto w nieustalony sposób pokrzywdzona A. M. (1) znalazła się pod wpływem środka odurzającego w postaci kokainy.

Oskarżony M. M. (1) w dniu 12 czerwca 2010 r. od godz. 20:00 do godz. 04:00 dnia następnego pracował jako selekcjoner i szatniarz w klubie (...) we W.. W tym klubie przebywali znajomi oskarżonego - P. G., M. K. (1) i kolega o imieniu P.. Po skończonej pracy oskarżony M. M. (1) razem z wyżej wskazanymi kolegami postanowili udać się do innego klubu. Wybrali lokal (...). P. G., oskarżony M. M. (1) i mężczyzna o imieniu P. weszli do klubu schodząc na dół po schodach, a M. K. (1) został przed klubem, gdyż spotkał znajomego i zaczął z nim rozmawiać. W pewnym momencie oskarżony M. M. (1) postanowił wyjść na zewnątrz po M. K. (1). Oskarżony powiedział M. K. (1), żeby przyszedł do towarzystwa i sam zszedł na dół do klubu. Idąc schodami oskarżony zauważył pokrzywdzoną A. M. (1), która trzymała się barierki i schodziła po schodach. Oskarżony podszedł do pokrzywdzonej i zapytał ją, jak się bawi. Pokrzywdzona była już wówczas pod znacznym wpływem alkoholu i środków odurzających w postaci kokainy. Oskarżony M. M. (1) i pokrzywdzona A. M. (1) chwilę rozmawiali, po czym poszli do damskiej toalety. Pokrzywdzona razem z oskarżonym weszła do środkowej kabiny zasuwając zasuwkę. Oskarżony nie chciał współżyć z pokrzywdzoną, gdyż nie miał przy sobie prezerwatywy. Wykorzystując jednak stan upojenia alkoholem i odurzenia kokainą pokrzywdzonej włożył jej palce do pochwy, poruszał nimi, a pokrzywdzona napierała na jego rękę. Gdy oskarżony osiągnął orgazm, wyciągnął z pochwy pokrzywdzonej palce i zobaczył na swojej ręce krew, ale uznał że jest to krew menstruacyjna. Oskarżony wyszedł z kabiny, umył ręce, wyszedł z łazienki i wrócił do kolegów. Po wypiciu drinka wszyscy mężczyźni wyszli z lokalu. Pokrzywdzona A. M. (1) wyszła z łazienki przed oskarżonym, ale zatrzymała się na podeście przed toaletą, w wyniku urazu doznanego w wyniku zachowania oskarżonego krew spływała jej po nogach, co zauważył pracownik ochrony M. B.. Poszedł on po dłużej pracującego w lokalu kolegę P. Ś., który wyprowadził pokrzywdzoną na zewnątrz. A. M. (1) obficie krwawiła zostawiając ślady krwi na schodach, przy wyjściu, a także przed lokalem. Zauważywszy tą sytuację K. S., który tej nocy bawił się w klubie, wezwał pogotowie ratunkowe.

Pokrzywdzona A. M. (1) została przewieziona na oddział ginekologiczny (...) Szpitala (...) przy ul. (...) we W., gdzie stwierdzono u niej świeże, intensywnie krwawiące pęknięcie ściany przedsionka pochwy, które powstało w wyniku nadmiernego rozciągnięcia ścian przedsionka pochwy. Przeprowadzono zabieg w znieczuleniu miejscowym polegający na opatrzeniu i założeniu szwów w/w miejsca. Pokrzywdzona będąc w szoku oraz pod wpływem alkoholu i narkotyków miała urojenia, wydawało jej się że pracownicy szpitala chcą jej zrobić krzywdzę. Gdy lekarz wyszedł z sali, w której po zabiegu leżała A. M. (1), ta wyskoczyła przez okno i zaczęła uciekać w kierunku przystanku autobusowego, skąd zawrócili ją pracownicy personelu medycznego szpitala. W wyniku upadku pokrzywdzona doznała kolejnych obrażeń ciała w postaci otarć naskórka i podbiegnięć krwawych w zakresie kończyn, obrzęku i podbiegnięć krwawych lewego pośladka oraz krwiaka wargi sromowej większej lewej. Założone wcześniej szwy pękły, pokrzywdzona zaczęła ponownie krwawić z dróg rodnych i wymagała przeprowadzenia kolejnego zabiegu.

W szpitalu przebadano krew pokrzywdzonej (13 czerwca 2010 roku o godz. 09:20) , gdzie stężenie alkoholu etylowego we krwi wynosiło 1,68 promila, stwierdzono również obecność środka odurzającego w postaci kokainy w wysokości 31 ng/ml.

Oskarżony M. M. (1) po otzrymaniu informacji o skutkach zdarzenia wyjechał do (...) w obawie przed odpowiedzialnością karną, co skutkowało poszukiwaniem go na podstawie Europejskiego Nakazu Aresztowania. M. M. (1) stawił się dobrowolnie na Komisariacie Policji w W. w dniu 27 lutego 2023 r., został zatrzymany i przetransportowany do P..

Oskarżony M. M. (1) jest czterdziestosiedmioletnim letnim kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Legitymuje się wykształceniem wyższym; ostatnio pracował w (...), zajmując się pracami budowlanymi, z tego tytułu uzyskiwał dochód w wysokości 2000 funtów. Nie ma nikogo na utrzymaniu, nie posiada majątku większej wartości. (...). Nie był leczony odwykowo, nie korzystał z pomocy psychologa. M. M. (1) jest osobą niekaraną sądownie.

wyjaśnienia oskarżonego M. M. (1)

127, 660-664, 808-811,877-878v.

zeznania pokrzywdzonej A. M. (1)

29-30, 59-61, 62-65, 217-218, 578, 894-897v.

zeznania świadka M. R.

9, 898

zeznania świadka M. T. (1)

14-16, 898v.

zeznania świadka D. M.

17-18, 988v.-989

zeznania świadka K. S.

20-22, 989-989v.

zeznania świadka K. R.

24-25, 898v.-899v.

zeznania świadka A. P.

36, 989v.

zeznania świadka M. G. (1)

71-72, 940v.

zeznania świadka M. B.

160-161, 990

zeznania świadka W. L.

162-163, 990v.

zeznania świadka J. K. ( pop.(...))

164-165, 999v.

zeznania świadka Ł. Ł.

166-167, 941

zeznania świadka P. H.

168-169

zeznania świadka M. D.

170-171, 990v.

zeznania świadka P. S.

179-180, 991

zeznania świadka J. B.

195-196, 991

zeznania świadka P. Ś.

197-198, 941v.-943

zeznania świadka G. K.

199-200

zeznania świadka J. G.

360-361, 943

zeznania świadka A. M. (2)

362-363, 991-991v.

zeznania świadka P. G.

1000-1000v.

zeznania świadka M. K. (1)

1000v.-1001v.

ustna opinia uzupełniająca sądowo - lekarska biegłego lek. med. M. W.

(...)-1002v.

protokół oględzin lokalu (...)

5-7

protokół oględzin osoby –A. M. (1)

10-12

wydruki zdjęć

28, 40,41

protokół zatrzymania rzeczy

33-35, 42-44, 51-53

protokół z interwencji środowiskowej psychologa

54-55

dokumentacja fotograficzna oględzin osoby A. M. (1)

73-77

dokumentacja fotograficzna oględziny lokalu (...)

89-90

protokół pobrania materiału porównawczego

117

sprawozdanie z badań chemiczno toksykologicznych

128-129

sprawozdanie analizy próbki krwi i moczu

130

protokół pobrania krwi

131

opinia z badań dowodów rzeczowych wraz z dokumentacją fotograficzną

134-144

dane o karalności

172-173, 298-299, 325-326, 398-400, 408-410, 443-445, 459-460, 467-468, 475-477, 482-484, 495-497, 503-504, 506-507, 599-600, 813

zaświadczenie z centralnej baz danych

174-175

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

187-188

opinia z badań dowodów rzeczowych

205-206

opinia o skazanym

213

protokół oględzin rzeczy

244-245, 246-249

opinia sądowo-lekarska z dnia 9 maja 2011 r.

269-273

opinia sądowo – lekarska z dnia 13 maja 2011 r.

274-279

dokumentacja fotograficzna – wizerunek oskarżonego

303-306

karta daktyloskopijna

313

sprawozdanie z przeprowadzonych czynności z zakresu zapisów wizualnych wraz z płytami

546-549

opinia sądowo-psychologiczno-psychiatryczno-seksuologiczna

762-781

opinia z badań genetycznych

782-788

opinia sądowo-psychologiczna mgr. M. J. z dnia 07.01.2024 r. (dot. A. M. (1))

956-965

dokumentacja medyczna pokrzywdzonej A. M. (1)

załącznik nr 2

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

M. M. (1)

w dniu 13 czerwca 2010 r. we W., działając podstępem oraz ze szczególnym okrucieństwem, po uprzednim podaniu A. M. (1) środków odurzających w postaci kokainy spowodował u wymienionej stan bezbronności połączony z utratą samokontroli, po czym przy pomocy nieustalonego obłego narzędzia doprowadził pokrzywdzoną do poddania się innej czynności seksualnej polegającej na włożeniu siłą tegoż przedmiotu do pochwy, co skutkowało powstaniem u A. M. (1) wymagających interwencji chirurgicznej obrażeń ciała w postaci pęknięcia przedsionka pochwy połączonego z masywnym krwawieniem z narządu rodnego, otarć naskórka i podbiegnięć krwawych w zakresie kończyn, obrzęku i podbiegnięć krwawych lewego pośladka oraz krwiaka wargi sromowej większej lewej, narażając ją przy tym na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Fakty uznane za nieudowodnione:

- oskarżony podał A. M. (1) środki odurzające w postaci kokainy;

- oskarżony działała ze szczególnym okrucieństwem;

- oskarżony spowodował u pokrzywdzonej A. M. (1) obrażenia ciała w postaci otarć naskórka i podbiegnięć krwawych w zakresie kończyn, obrzęku i podbiegnięć krwawych lewego pośladka oraz krwiaka wargi sromowej większej lewej,

- oskarżony naraził pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

wyjaśnienia oskarżonego M. M. (1)

127,660-664, 808-811, 877-878v.

częściowo zeznania pokrzywdzonej

29-30, 59-61, 62-65, 217-218, 578, 894-987v.

zeznania świadka M. T. (2)

14-16

Opinia ustna uzupełniająca lek. med. M. W.

1002-1002v.

Opinia sądowo-lekarska z dnia 9 maja 2011 r.

269-273

W rozpoznawanej sprawie brak było podstaw do przyjęcia, że oskarżony dopuścił się zgwałcenia pokrzywdzonej, działając przy tym ze szczególnym okrucieństwem. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na ustalenie, iż oskarżony M. M. (1) podał A. M. (1) środki odurzające w postaci kokainy. W konsekwencji biorąc pod uwagę, że bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub doznanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu powodowało wzajemne działanie alkoholu i kokainy w organizmie kobiety, nie sposób jest przyjąć, aby to oskarżony naraził pokrzywdzoną na takie zagrożenie. Warto wskazać, że w istocie obrażenia, których doznała pokrzywdzona w wyniku działania oskarżonego nie naraziły pokrzywdzonej na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Analiza zeznań świadka M. T. (2) oraz opinii biegłego M. W., prowadzi do wniosku, że przed wyskoczeniem z okna u pokrzywdzonej wykryto spowodowane przez działanie oskarżonego obrażenia ciała w postaci pęknięcia przedsionka pochwy. Informację pozyskane od osobowych źródeł dowodu nie dają jednoznacznych podstaw do przyjęcia, że pozostałe obrażenia w postaci m.in. krwiaka wargi sromowej powstały przed wyskoczeniem A. M. (1) przez okno. Jest natomiast niewątpliwe, że po opatrzeniu pęknięcia przedsionka pochwy i założeniu szwów, krwawienie ustało i pokrzywdzona była w ogólnym stanie dobrym. Nie budzi natomiast wątpliwości, że po tym jak pokrzywdzona wyskoczyła przez okno, prawdopodobnie uderzyła pośladkami i sromem o podłoże, ponownie zaczęła krwawić i wymagała interwencji chirurgicznej. Jednocześnie wskazać należy, że pierwotne obrażenia mogły powstać w sposób opisany przez oskarżonego, tzn. mogły być spowodowane włożeniem przez niego dłoni do pochwy.

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowo zeznania pokrzywdzonej A. M. (1)

Sąd uznał zeznania pokrzywdzonej A. M. (1) za wiarygodne, w zakresie w jakim korespondują z pozostałym materiałem dowodowym.

Przechodząc do analizy treści zeznań pokrzywdzonej, trzeba wskazać na fakt, że pokrzywdzona konsekwentnie utrzymywała, że nie pamięta samego przebiegu zdarzenia, a jedynie to, że umówiła się z koleżanką – K. R., poszły do lokalu (...), piły alkohol, tańczyły. W tym lokalu byli znajomi K. R., ona nie znała tam nikogo poza K.. Opis zdarzeń, który rysuje w swoich zeznaniach pokrzywdzona odnośnie pobytu w klubie odpowiada relacji złożonej przez K. R.. Jednocześnie trzeba zwrócić uwagę na fakt, że pokrzywdzona sama, wprost wskazuje, że w nocy z 12 na 13 czerwca 2010 roku może za dużo wypiła, czuła się trochę pijana. W tym miejscu warto wskazać, że pokrzywdzona była w trakcie zdarzenia w stanie upojenia alkoholowego i pod wpływem narkotyków, wobec czego nie dziwi fakt, że może mieć luki w pamięci.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. M. (1)

Wyjaśnienia M. M. (1) zasługiwały na wiarę w zakresie, w jakim jego relacja znajduje potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym. M. M. (1) od samego początku prowadzonego postępowania karnego przedstawiał konsekwentnie jedną wersją zdarzeń. Twierdził, że po skończonej pracy w klubie (...) razem ze znajomymi P. G., M. K. (1) i jeszcze jednym mężczyzną o imieniu P. udał się do klubu (...) . W tym klubie zobaczył ładną dziewczynę, wyzywająco ubraną, która schodziła po schodach, trzymając się barierki, było od niej czuć alkohol. Oskarżony zaczepił tą kobietę, przedstawiła się jako A., zaczęli rozmawiać. Oskarżony zaprosił pokrzywdzoną do swojego mieszkania, które wówczas wynajmował na ul. (...), ona przystała na tą propozycję. Najpierw M. M. (1) chciał skorzystać z toalety, A. M. (1) wzięła go za rękę i zaprowadziła do damskiej łazienki. Następnie oskarżony wszedł do kabiny, a za nim weszła A. M. (1). Wyjaśniał, że po tym jak skończył się załatwiać, pokrzywdzona zaczęła dotykać go po ciele, chciała, żeby w nią wszedł, on odmówił, gdyż nie miał prezerwatywy, a jak podkreślał - nie znał jej. Jak stwierdził oskarżony, włożył dwa palce do pochwy pokrzywdzonej, zaczął ją stymulować, ona napierała, w wyniku czego zahaczała o resztę dłoni i w jej pochwie mogła znaleźć się część jego ręki. Oskarżony osiągnął orgazm i wyciągnął palce z pochwy pokrzywdzonej, wtedy zauważył na swojej ręce krew. Oskarżony wyszedł z kabiny wymył ręce, za nim z kabiny wyszła A. M. (1), która powiedziała, że chce wyjść pierwsza, wobec czego M. M. (1) wyszedł za nią. Oskarżony po zdarzeniu odnalazł swoich znajomych wypił kieliszek wódki i po chwili zmienili lokal. Warto zauważyć, że oskarżony zdecydowanie i konsekwentnie podawał, że nie używał żadnego narzędzia i taka wersja znajduje potwierdzenie zeznaniach biegłego lek. med. M. W., który podał, że narzędziem obłym, które spowodowało obrażenia pochwy mogły być palce. Na uwzględnienie również zasługuje fakt, że jak sam oskarżony wyjaśniał „jak wyciągnął dłoń z pochwy zobaczył krew na palcach”, co jednoznacznie wskazuje, że podczas czynności wykonanej przez oskarżonego w kabinie toalety, pokrzywdzona odniosła stwierdzone w trakcie przyjęcia do szpitala obrażenia w postaci pęknięcia ściany pochwy, co powodowało krwawienie z dróg rodnych. Trzeba zauważyć bardzo dużą konsekwencję w podawanych przez M. M. (1) depozycjach. W toku postępowania sądowego (k. 877 i następne) oskarżony ponownie stwierdził, że pokrzywdzona nie stawiała żadnego oporu, wręcz zainicjowała sytuację intymną, do której doszło w kabinie damskiej toalety. Oskarżony, podobnie jak na etapie postępowania przygotowawczego, opisał przebieg zdarzenia. Nadto wyjaśnił, że nie podawał pokrzywdzonej alkoholu ani narkotyków. Wyjaśnienia oskarżonego złożone w toku postępowania sądowego pozostają spójne z tym, co oskarżony wyjaśnił na etapie śledztwa.

Zasługuje na podkreślenie i to, że wersja zdarzeń dotycząca tego, co działo się w nad ranem w dniu 13.06.2010 r. przedstawiona przez M. M. (1) nie odbiega od tego, co oskarżony wyjaśnił w toku postępowania przygotowawczego i znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadków M. K. (1) i P. G..

zeznania świadka M. R.

Zeznania M. R. zasługiwały na wiarę, choć miały jedynie posiłkowe znaczenie dla poczynienia w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych. Świadek była menadżerem lokalu (...). W swoich zeznaniach potwierdziła, fakt że w dniu zdarzenia ok. godz. 03:30 do jej biura wbiegła kobieta, której przekazała apteczkę. Wskazała jednocześnie, że nie posiada istotnych informacji o samym przestępstwie.

zeznania świadka M. T. (1)

Zeznania M. T. (1) również zasługiwały na wiarę. Świadek został przesłuchany w toku postępowania sądowego, jak i w toku śledztwa. Na rozprawie świadek oświadczył, że nie pamięta przedmiotowego zdarzenia z uwagi na upływ czasu (13 lat). Jego uprzednie zeznania zostały odczytane w trybie art. 391 § 1 k.p.k., a świadek potwierdził zarówno fakt złożenia tego rodzaju zeznań, jak i ich treść.

Zeznania świadka dotyczyły głównie sytuacji po przewiezieniu pokrzywdzonej do (...) Szpitala (...) na ul. (...) i miały pomocnicze znaczenie dla poczynienia ustaleń w zakresie obrażeń pokrzywdzonej. Świadek w dniu zdarzenia przyjął pokrzywdzoną na oddział i stwierdził, że pokrzywdzona znajdowała się w dobrym stanie ogólnym. Świadek przeprowadził badanie ginekologiczne pokrzywdzonej i stwierdził pęknięcie przedsionka pochwy po stronie lewej, co powodowało krwawienie z dolnych dróg rodnych. Przeprowadzono zabieg w znieczuleniu miejscowym w zakresie opatrzenia i założenia szwów w/w miejsca. Następnie z zeznań świadka wynika, że pokrzywdzona wyskoczyła przez okno, zaczęła ponownie krwawić z dróg rodnych i wymagała przeprowadzenia kolejnego zabiegu.

zeznania świadka K. S.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania świadka K. S., które były szczere, logiczne, spójne i klarowne. Świadek nie miał wiedzy na temat samego zdarzenia, widział jedynie gdy wychodził z klubu (...), stojącą A. M. (1), której po nogach spływała krew. Pokrzywdzona wchodziła po schodach zostawiając ślady krwi. Świadek wskazał, że w związku z zaistniałą sytuacją wezwał pogotowie ratunkowe.

zeznania świadka K. R.

Zeznania K. R. zasługiwały na wiarę - świadek była na miejscu zdarzenia, przyszła do klubu (...) razem z pokrzywdzoną, jednak nie była cały czas przy niej, bo spotkała swoich znajomych i zaczęła się z nimi bawić. Świadek wskazała, że A. M. (1) zniknęła jej z oczu odchodząc z zapoznanym w klubie mężczyzną.

zeznania świadka M. G. (1)

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania M. G. (2). Podnieść należy, że w swoich zeznaniach przedstawiła ona jedynie okoliczności związane z przyjęciem pokrzywdzonej do szpitala. Świadek nie posiadała wiedzy na temat okoliczności zdarzenia, zaobserwowała jedynie, że kobieta silnie krwawiła z dróg rodnych, była roztrzęsiona, płakała, mówiła że nie wie co się stało i cały czas pytała, dlaczego krwawi.

zeznania świadka M. B.

Zeznania M. B. należało uznać za wiarygodne w całości. Miały one pomocnicze znaczenie dla poczynienia w sprawie ustaleń faktycznych, wskazywały one głównie na okoliczności, które obok innych dowodów skutkowały przypisaniem oskarżonemu M. M. (1) odpowiedzialności za występek kwalifikowany z art. 198 k.k. M. B. został w toku prowadzonego postępowania przesłuchany dwukrotnie – w toku śledztwa, jak i w toku postępowania sądowego. Świadek pracował jako ochroniarz w klubie (...). W nocy której miało miejsce zdarzenie widział pokrzywdzoną dwukrotni - pierwszy raz, gdy potknęła się na schodach, pomagał jej się podnieść. Świadek stwierdził, że przyczyną potknięcia mógł być fakt, że pokrzywdzona była nietrzeźwa. Drugi raz M. B. zauważył A. M. (1) nad ranem, gdy stała na podeście przed wyjściem z toalety, wtedy zauważył że kobieta obficie krwawi – „krew po prostu z niej ciekła po nogach”. Relacja świadka w pełni pokrywa się z relacją P. Ś..

zeznania świadka J. K. (pop. K.)

Zeznania J. K. zasługiwały na wiarę, jednak wskazać należy, iż nie była ona bezpośrednim świadkiem zdarzenia. Tego wieczoru pracowała jako kelnerka w lokalu (...) i została poproszona przez P. H. o pomoc w posprzątaniu zakrwawionej toalety. Świadek nie miała wiedzy o przedmiotowym zdarzeniu, jej relacja sprowadza się do opisu łazienki damskiej: „(…) cała łazienka była zalana krwią, tzn. podłoga oraz środkowa kabina, gdzie krew również była na muszli klozetowej(…)”.

zeznania świadka Ł. Ł.

Zeznania świadka były wiarygodne, szczere i spójne, chociaż nie miały większego znaczenia dla ustalenia faktów w przedmiotowym postępowaniu. Sąd dał wiarę Ł. Ł., który na rozprawie stwierdził, że z dużym prawdopodobieństwem ktoś mógł komuś coś dosypać, on nie był świadkiem takich sytuacji, ale o nich słyszał.

zeznania świadka P. S.

Zeznania P. S. w całości zasługiwały na wiarę. Trzeba podkreślić, że w toku prowadzonego postępowania karnego świadek został przesłuchany dwukrotnie – w śledztwie oraz w toku postępowania sądowego. Przed Sądem świadek nie pamiętał szczegółów zdarzenia, jego relacja złożona w toku śledztwa została wprowadzona do procesu w trybie art. 391 § 1 k.p.k., a świadek potwierdził własne słowa. Jednakże należy zauważyć, że świadek potwierdził jedynie fakt, ze widział pokrzywdzoną w dniu zdarzenia, gdy bawiła się na parkiecie, potem nad ranem, gdy stała na zewnątrz lokalu i płakała, miała zakrwawione nogi. Wychodząc na zewnątrz lokalu także na schodach w kierunku wyjścia zauważył plamy krwi.

zeznania świadka P. Ś.

Zeznania P. Ś. należało uznać za wiarygodne jedynie w części. Świadek został w toku postępowania przesłuchany dwukrotnie – na etapie śledztwa, jak i w toku postępowania sądowego. Jego uprzednie zeznania zostały odczytane w trybie art. 391 § 1 k.p.k., a świadek potwierdził zarówno fakt złożenia tego rodzaju zeznań, jak i ich treść. Należy zauważyć, że zarówno przed sądem jak i w postępowaniu przygotowawczym, świadek podkreślał, że pokrzywdzona A. M. (1) piła dużo alkoholu. W tym miejscu warto zacytować, że P. Ś. zeznał: „Zszedłem po tą kobietę na dół(…) spod spódnicy obficie leciała jej krew (…) Nie było żadnego kontaktu z tą kobietą. Ona był na pewno bardzo pijana, nie wiem czy nie była też pod działaniem jakiś innych środków”. W części nie zasługiwały natomiast na wiarę zeznania P. Ś. złożone na etapie postępowania sądowego, tu trzeba jednak zwrócić uwagę na fakt, że tę relację świadek składał niemal trzynaście lat po zdarzeniu.

zeznania świadka G. K.

Sąd dał wiarę zeznaniom P. H. i G. K. złożonym w postępowaniu przygotowawczym. Świadkowie byli pracownikami klubu (...), P. H. pracowała jako kelnerka, a G. K. był menadżerem. Wymienieni świadkowie nie byli bezpośrednimi obserwatorami zdarzenia. G. K. o całej sytuacji wiedział jedynie ze słyszenia, natomiast P. H. zauważywszy krew w damskiej toalecie, na podłodze oraz na desce w jednej z kabin, postanowiła ją „z grubsza” posprzątać.

Świadkowie nie zostali przesłuchani w postępowaniu sądowym, a ich zeznania – za zgodą stron – zostały uznane odczytane na podstawie art. 392 § 1 k.p.k. Jednocześnie sąd wskazuje, że zostało podjętych kilka prób wezwania świadków na rozprawę. Świadkowie nie stawili się, a z uzyskanych informacji wynika, że przebywają poza granicami kraju. W konsekwencji – wobec braku sprzeciwu ze stron – zeznania świadków złożone w postępowaniu przygotowawczym zostały odczytane.

zeznania świadka P. H.

zeznania świadka P. G.

Na wiarę zasługiwały również zeznania P. G. i M. K. (1). Należy wskazać, że byli to koledzy oskarżonego, którzy byli z nim w lokalu (...) 13 czerwca 2010 r. W swoich zeznaniach świadkowie opisali, że byli w klubie 15-20 minut, oskarżony rozmawiał z jakąś kobietą, gdy świadek M. K. (1) zapytał go „czy coś było”, odpowiedział, że „nie miał gumki” Znamienne jest to, że zarówno P. G. jak i M. K. (2) wskazali, że jak oskarżonemu, nie zależało im na szybkim wyjściu z lokalu.

zeznania świadka M. K. (1)

protokół oględzin miejsca lokalu (...)

Dowód obrazujący miejsce zdarzenia, przeprowadzony zgodnie z zasadami procedury karnej.

Wymienione dokumenty w postaci zdjęć (wydrukowanych i zapisanych w formacie cyfrowym) i opisów zastanego stanu rzeczy, stały się podstawą ustaleń co do stanu lokalu (toalety) po zdarzeniu, do którego doszło 13 czerwca 2010 roku.

Wszystkie z wymienionych dowodów zasługują na wiarę, w tym znaczeniu, że stanowią odbicie rzeczywistego stanu rzeczy i nie były kwestionowane przez strony.

dokumentacja fotograficzna oględziny lokalu (...)

protokół oględzin osoby – A. M. (1)

Dowód przeprowadzony zgodnie z zasadami procedury karnej, dokumentujący obrażenia ciała, jakie poniosła pokrzywdzona A. M. (1). Dowód niekwestionowany przez strony.

dokumentacja fotograficzna oględzin osoby A. M. (1)

protokół zatrzymania rzeczy

Dowód przeprowadzony zgodnie z zasadami procedury karnej, potwierdzający fakt zabezpieczenia dowodów rzeczowych.

protokół z interwencji środowiskowej psychologa

Protokół został sporządzony w dniu 13.05.2010 r. o godz. 06:15 przez psycholog A. G., która została wezwana do Szpitala Ginekologicznego przy ul. (...) we W. do pokrzywdzonej A. M. (1). Psycholog opisuje zachowanie pokrzywdzonej po zdarzeniu. Dowód wiarygodny, niekwestionowany przez strony.

sprawozdanie z badań chemiczno - toksykologicznych

W pełni wiarygodny dowód, wydany po przeprowadzeniu badania zabezpieczonego materiału u pokrzywdzonej wskazujący na to, że w krwi pokrzywdzonej stwierdzono obecność kokainy (31 ng/ml), benzoiloekgoniny (26 ng/ml) i kokaetylenu ( 61 ng/ml). Natomiast w moczu pokrzywdzonej stwierdzono kokainę (705 ng/ml), benzoiloekginę (4,32 µg/ml) oraz kokaetylen ( 3,38 µg/ml). W próbkach krwi A. M. (1) stwierdzono obecność alkoholu etylowego w stężeniu 1,68 ‰, a w próbce moczu 2,17‰.

Próbkę krwi zabezpieczono w dniu 13 czerwca 2010 roku o godz. 09:20.

protokół pobrania krwi

sprawozdanie analizy próbki krwi i moczu

opinia z badań dowodów rzeczowych wraz z dokumentacją fotograficzną

Dowód został sporządzony zgodnie z przepisami prawa przez powołane do tego osoby, jego treść była niekwestionowana przez strony.

zaświadczenie z centralnej baz danych

W pełni wiarygodne dowody, niekwestionowane przez strony.

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

Dowód został sporządzony zgodnie z przepisami prawa przez powołane do tego osoby, a jego treść była niekwestionowana przez strony.

opinia z badań dowodów rzeczowych

Opinia ta stała się podstawą ustaleń co do tego, że na zabezpieczonych dowodach rzeczowych stwierdzono obecność nasienia, krwi, ślinę. Materiał ten został poddany dalszej analizie.

protokół oględzin rzeczy

Dowody przeprowadzone zgodnie z zasadami procedury karnej, potwierdzające fakt zabezpieczenia dowodów zapisów z monitoringu, które miały związek z przedmiotowym zdarzeniem, a które były następnie poddane oględzinom.

Z nagrania wyodrębniono zdjęcia osoby będącej sprawcą zarzucanego czynu – ustalono, iż jest to oskarżony M. M. (1).

W toku śledztwa pozyskano z bazy CEL zdjęcia przedstawiające osobę M. M. (1).

sprawozdanie z przeprowadzonych czynności z zakresu zapisów wizualnych wraz z płytami

wydruki zdjęć

dokumentacja fotograficzna – wizerunek oskarżonego

opinia sądowo – lekarska z dnia 9 maja 2011 r.

Na podstawie dokumentacji medycznej pokrzywdzonej A. M. (1), a także opinii sądowo – lekarskiej i uzupełniającej opinii sądowo – lekarskiej Sąd poczynił ustalenia co do zakresu i charakteru obrażeń, których na skutek zdarzenia z 13 czerwca 2010 roku będącego przedmiotem postępowania doznała pokrzywdzona.

Należy podkreślić, że opinie zostały sporządzone przez uprawniony organ. Wydanie opinii specjaliści z zakresu medycyny sądowej poprzedzili zapoznaniem się z dokumentacją medyczną z leczenia pokrzywdzonej oraz aktami sprawy.

W niniejszej sprawie wykonano dwie opinie sądowo – lekarskie. Pierwsza z nich została sporządzona 9 maja 2011 roku i dotyczyła ustalenia charakteru stwierdzonych u A. M. (1) obrażeń, ich kwalifikacji i mechanizmu powstania. W tej opinii biegły z zakresu medycyny sądowej stwierdził, że po przewiezieniu pokrzywdzonej w dniu 13.05.2010 r. do szpitala, stwierdzono u niej świeże, intensywnie krwawiące pęknięcie ściany przedsionka pochwy, które powstało w wyniku nadmiernego rozciągnięcia ścian przedsionka pochwy podczas wprowadzania do pochwy narzędzia lub narzędzi obłych. Biegły wskazał, że uszkodzenie mogło powstać w trakcie ewentualnego zgwałcenia. Obrażenia, jakich doznała A. M. (1) stanowią naruszenie czynności narządów ciała na okres przekraczający 7 dni. W opinii uzupełniającej wydanej przed Sądem w dniu 19 marca 2024 r. lek. med. M. W. podtrzymał swoją opinię wskazując, iż narzędziem obłym, które spowodowały obrażenia pochwy mogły być palce, natomiast nie sposób jednoznacznie określić mechanizmu i czasu powstania obrażeń pokrzywdzonej w postaci otarć naskórka i podbiegnięć krwawych w zakresie kończyn dolnych, biorąc pod uwagę, że pokrzywdzona po zaopatrzeniu ścian przedsionka pochwy wyskoczyła przez okno.

W dniu 13 maja 2011 r. wykonana została kolejna opinia, w której biegli odpowiedzieli na pytania odnośnie wpływu, reakcji, oddziaływania środka odurzającego w postaci kokainy i alkoholu na pokrzywdzoną. Opinia ta stała się podstawą ustaleń, że w organizmie pokrzywdzonej w momencie zdarzenia był obecny alkohol w ilości 2,3-2,7 ‰ oraz kokaina. Obie te substancje potęgują swoje działanie i wpływają toksycznie przede wszystkim na ośrodkowy układ nerwowy. Takie oddziaływanie może prowadzić do ostrej niewydolności oddechowej i do śmierci wskutek porażenia ośrodka oddychania. W konsekwencji A. M. (1) została narażona na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub poniesienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Obie opinie sądowo – lekarskie były dla Sądu wiarygodne. Przedstawione w nich wnioski znajdowały poparcie w przedstawionej dokumentacji sądowo lekarskiej. Zawarty w nich tok myślowy jest logiczny i konsekwentny. Wnioskowanie biegłych prowadzi od przesłanek do wniosków. Brak było podstaw do tego, by kwestionować ich wiarygodność.

Przedstawiona dokumentacja medyczna pochodziła od uprawnionych podmiotów leczniczych. Żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tej dokumentacji.

opinia sądowo – lekarska z dnia 13 maja 2011 r.

opinia sądowo - lekarska ustna uzupełniająca

dokumentacja medyczna pokrzywdzonej A. M. (1)

karta daktyloskopijna

W pełni wiarygodny dowód, niekwestionowany przez strony.

opinia sądowa biegłych z zakresu psychologii, psychiatrii i seksuologii

Na podstawie dowodu w postaci opinii biegłych psychiatrów, psychologa i seksuologa Sąd ustalił, że oskarżony M. M. (2) nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo i taki stan rzeczy nie miał również miejsca w dacie zdarzenia, które było przedmiotem niniejszego postępowania. Opinia stała się również podstawą ustalenia co do tego, że wobec oskarżonego nie zachodziłyby warunki określone w art. 31 § 1 lub 2 k.k., jak i że oskarżony jest zdolny do prowadzenia samodzielnej i rozsądnej obrony, nadto, że nie jest upośledzony umysłowo. Wykluczono inne zakłócenia czynności psychicznych mogące mieć wpływ na ocenę poczytalności, w tym biorąc pod uwagę poczynione przez biegłego z zakresu seksuologii ustalenia. Stwierdzono zgodnie, że jeżeli oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu, to ujęte w nim zachowania nie były wynikiem zaburzeń chorobowych, chorobowej motywacji ani nie były wynikiem zaburzeń preferencji seksualnych.

Opinia jest w pełni wiarygodna, ponieważ została sporządzona przez biegłych z zakresu odpowiednich specjalizacji, jej wywody są spójne, konsekwentne i w pełni logiczne. Wydanie opinii biegli poprzedzili zapoznaniem się z aktami sprawy i badaniem oskarżonego. Rozumowanie biegłych jest klarowne, prowadzi od przesłanki do wniosku. Wnioski opinii, które Sąd włączył w swoje ustalenia zostały poprzedzone logicznym, spójnym i w pełni konsekwentnym procesem myślowym, który nie pozostawia wątpliwości do wiarygodności opinii. Nadto żadna ze stron postępowania nie kwestionowała trafności płynących z niej wniosków.

opinia z badań genetycznych

Opinia ta stała się podstawą stwierdzenia zgodności profili genetycznych w oznaczonym zakresie w materiale dowodowym w postaci nasienia ujawnionego na bluzce pokrzywdzonej i w materiale porównawczym pobranym od oskarżonego. Nadto stwierdzono zgodność haplotypów chromosomu Y w oznaczonym zakresie w materiale dowodowym w postaci nasienia ujawnionego na bluzce zabezpieczonej od pokrzywdzonej A. M. (1) i w materiale porównawczym pobranym od oskarżonego M. M. (1). Opinia jest pełna, logiczna wydana przez biegłych zgodnie z posiadaną wiedzą fachową, nie była ponadto kwestionowana przez strony.

protokół pobrania materiału porównawczego

dane z KRK

Na podstawie powyższych dokumentów Sąd ustalił, że M. M. (1) jest osobą niekaraną sądownie. Zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego zostały wystawione przez uprawnione podmioty, w granicach ich ustawowych kompetencji. Nie było podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

opinia sądowo-psychologiczna M. J. z dnia 07.01.2024 r. (dot. A. M. (1))

Opinia była jasna, spójna i logiczna. Została przez biegłą wydana na podstawie udziału w przesłuchaniu pokrzywdzonej na rozprawie głównej w dniu 8 listopada 2023 r. i analizy akt sprawy. Wynikało z niej, że pokrzywdzona A. M. (1) posiada zdolność spostrzegania, zapamiętywania, odtwarzania zdarzeń, jednakże z uwagi na upływ czasu od zdarzenia, jak również towarzyszące jej negatywne emocje, a także fakt pozostawania pod wpływem alkoholu i środka odurzającego w czasie zdarzenia opiniowana ma znacznie ograniczone zdolności do bycia świadkiem w przedmiotowej sprawie, a jej zeznania należy oceniać w kontekście innych dostępnych danych w sprawie. Biegła wskazała, że zeznania pokrzywdzonej złożone jako pierwsze są najbardziej wiarygodne.

Sąd nie miał podstaw do kwestionowania wiarygodności opinii sporządzonej przez biegłą psycholog.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo – zeznania A. M. (1)

W postępowaniu sądowym pokrzywdzona relacjonował, że ma „przebłyski pamięci” i wskazywała, że przypomina sobie, że „się broniła”, że „pamięta szarpaninę w toalecie”, uciekła i spotkała kolegę, który zadzwonił na pogotowie. Sąd poczytuje te zeznania za niewiarygodne, gdyż nie znajdują odzwierciedlenia w pozostałym materiale dowodowym. Jak wynika z zeznań ochroniarzy klubu: P. Ś. i M. B., to oni wyprowadzili pokrzywdzoną z klubu po tym jak zobaczyli ją stojącą przed toaleta damską, a na pogotowie zadzwonił K. S., a nie jak twierdzi pokrzywdzona K. G., który wracał z pracy.

zeznania świadka A. P.

Zeznania A. P. – poza wskazaniem osób pracujących w lokalu (...) w dniu zdarzenia, okazały się nieprzydatne dla rozstrzygnięcia. Świadek został przesłuchany w toku śledztwa, a następnie również w toku postępowania sądowego. Nie podał jednak w swoich zeznaniach żadnych, istotnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia okoliczności faktycznych.

zeznania świadka D. M.

Sąd nie czynił żadnych ustaleń na podstawie zeznań świadka D. M.. Świadek jest matką pokrzywdzonej, składała zeznania w postępowaniu przygotowawczym, wobec czego została wezwana na rozprawę w charakterze świadka, jako osoba mogąca mieć wiadomości o sprawie. Niemniej świadek jest osobą sześćdziesięciodziewięcioletnią, ma chore serce, tarczyce i problemy z pamięcią. W toku rozprawy zeznała, że nie wie nic o sprawie, czemu należy dać wiarę, zważywszy na fakt, iż świadek nie była świadkiem zdarzenia, widziała córkę dopiero po ucieczce ze szpitala. Biorąc pod uwagę całokształt relacji D. M., należało uznać ją za nieprzydatną dla rozstrzygnięcia sprawy.

zeznania świadka M. D.

Sąd uznał zeznania M. D. za nie mające większego znaczenia dla ustalenia faktów. Świadek potwierdził jedynie, że pracował jako szatniarz w klubie (...) i widział plamy krwi na podłodze przy wyjściu z lokalu.

zeznania świadka W. L.

Zeznania te nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy z uwagi na brak wiedzy świadków co do zdarzeń objętych zarzutami.

zeznania świadka J. B.

zeznania świadka J. G.

zeznania świadka A. M. (2)

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

x

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W pierwszej kolejności wskazać należało, iż Sąd w przedmiotowej sprawie zastosował w stosunku do oskarżonego M. M. (1) na podstawie art. 4 § 1 k.k., przepisy Kodeksu Karnego w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015 r., poz. 396) - zmieniała ona bowiem min. w sposób zasadniczy i znaczący warunki związane z możliwością poddania sprawcy próbie (art. 69 § 1 kk i następne).

Sąd nie podzielił poglądu oskarżyciela publicznego wyrażonego w akcie oskarżenia, że w dniu 13 czerwca 2010 r. we W., działając podstępem oraz ze szczególnym okrucieństwem, po uprzednim podaniu A. M. (1) środków odurzających w postaci kokainy oskarżony M. M. (1) spowodował u wymienionej stan bezbronności połączony z utratą samokontroli, po czym przy pomocy nieustalonego obłego narzędzia doprowadził pokrzywdzoną do poddania się innej czynności seksualnej polegającej na włożeniu siłą tegoż przedmiotu do pochwy, co skutkowało powstaniem u A. M. (1) wymagających interwencji chirurgicznej obrażeń ciała w postaci pęknięcia przedsionka pochwy połączonego z masywnym krwawieniem z narządu rodnego, otarć naskórka i podbiegnięć krwawych w zakresie kończyn, obrzęku i podbiegnięć krwawych lewego pośladka oraz krwiaka wargi sromowej większej lewej, narażając ją przy tym na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i w związku z powyższym oskarżony miał popełnić czyn z art. 197 § 4 kk w zb. z art. 197 § 2 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z 160 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

W ocenie Sądu materiał dowodowy nie daje podstaw do przypisania oskarżonemu zarzucanego mu przestępstwa narażenia na niebezpieczeństwo z art. 160 § 1 kk, które miało polegać podaniu pokrzywdzonej A. M. (1) środków odurzających w postaci kokainy, spowodowaniu u niej stanu bezbronności i narażeniu jej na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Sąd uznał, że w sprawie brak jest jakiegokolwiek dowodu świadczącego o fakcie, że to oskarżony M. M. (1) w dniu zdarzenia podał pokrzywdzonej A. M. (1) środki odurzające. Bez żadnych wątpliwości ustalono, że oskarżony przed zdarzeniem będącym przedmiotem postępowania przebywał w lokalu przy ul. (...) kilkanaście minut, a jego spotkanie i nawiązanie kontaktu z pokrzywdzoną miało charakter przypadkowy i w żaden sposób nie było zaplanowane. Powyższe okoliczności zostały potwierdzone wyjaśnieniami oskarżonego M. M. (1) w części, gdzie Sąd uznał je za wiarygodne oraz zeznaniami świadków – towarzyszących mu krytycznego wieczora znajomych w osobach P. G. i M. K. (1). Sama pokrzywdzona A. M. (1) nie potrafiła wskazać, w jaki sposób środek odurzający w postaci kokainy znalazł się w jej organizmie, zaprzeczała jednak, aby przyjęła go dobrowolnie. Również towarzysząca jej krytycznego wieczoru, a przesłuchana w charakterze świadka K. R. stwierdziła, że przebywała z pokrzywdzoną od godzin popołudniowych i nie zażywały razem środków odurzających, a nie widziała, aby A. M. (1) sama zażywała jakiekolwiek narkotyki. Powyższe okoliczności oznaczają, iż w toku postępowania w żaden sposób nie udało się bez żadnych wątpliwości ustalić, w jaki sposób pokrzywdzona A. M. (1) znalazła się pod wpływem środków odurzających w postaci kokainy. Wskazać należy, że już Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w postanowieniu z dnia 22 czerwca 2023 r. sygn. akt II AKz 455/23 wypowiadając się w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania stosowanego wobec oskarżonego M. M. (1) wskazał, że „brak (…) dowodów wskazujących wprost, że to podejrzany w ramach podstępu podał A. M. (1) środek odurzający w postaci kokainy i tym samym, że to on spowodował u niej stan bezbronności połączony z utratą samokontroli, jak również, że w związku z tym naraził ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu”. Podobnie Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w uzasadnieniu kolejnej decyzji w przedmiocie przedłużenia aresztu (postanowienie z dnia 23 sierpnia 2023 r., sygn. akt II AKz 615/23) stwierdził, że „brak jest dowodów dostatecznie uprawdopodobniających, że to oskarżony podał pokrzywdzonej A. M. (1) środek odurzający w postaci kokainy i wprowadził ją w stan bezbronności połączony z utratą samokontroli”. Jednocześnie Sąd w żaden sposób nie kwestionował wniosków płynących z opinii biegłych specjalistów medycyny sądowej Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej Akademii Medycznej we W. z dnia 13 maja 2011 r. (k. 274-2790, którzy stwierdzili, że stężenie alkoholu we krwi A. M. (1) w momencie zdarzenia wynosiło 2,3-2,7 promila, a jednocześnie stężenie kokainy w jej krwi w momencie zdarzenia mogło wynosić nawet kilkaset ng/ml i wskazane stężenie alkoholu jest stężeniem toksycznym, podobnie jak wskazane stężenie kokainy we krwi pokrzywdzonej. Według biegłych obie substancje potęgują wzajemnie swoje działanie, wpływając toksycznie przede wszystkim na ośrodkowy układ nerwowy i takie oddziaływanie może doprowadzić do ostrej niewydolności oddechowej i do śmierci wskutek porażenia ośrodka oddychania. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności biegli zaopiniowali, że w momencie zdarzenia pokrzywdzona A. M. (1) była narażona na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub doznania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Rzecz w tym, że bez żadnych wątpliwości ustalono, że pokrzywdzona w dniu zdarzenia sama dobrowolnie spożywała alkohol w dużych ilościach przez okres około 8 godzin, a nie udało się bez żadnych wątpliwości ustalić, w jaki sposób znalazła się od wpływem środka odurzającego w postaci kokainy - w szczególności brak jest jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, że to oskarżony M. M. (1) przy pomocy podstępu podał jej takie środki. W ocenie Sądu brak jest w związku z tym wystarczających podstaw do przyjęcia, że oskarżony użył wobec pokrzywdzonej podstępu i odurzył ją środkiem odurzającym w postaci kokainy w celu doprowadzenia do obcowania płciowego połączonego ze szczególnym okrucieństwem tj. popełnienia zarzucanej mu zbrodni z 197 § 4 kk w zb. z art. 197 § 2 kk .

W przypadku przestępstwa z art. 197 §1 kk sprawcy należy wykazać, że użył przemocy, groźby lub podstępu w celu zgwałcenia. W obecnej sytuacji należałoby zatem wykazać, że oskarżony M. M. (1) odurzył pokrzywdzoną A. M. (1) środkiem odurzającym w postaci kokainy po to, aby ja zgwałcić (że miał taki zamiar i w tym celu podawał jej narkotyk), a na to, jak wskazano wyżej, brak przekonujących dowodów. A. M. (1) w czasie czynu była osobą pełnoletnią i znającą skutki spożywania wysokoprocentowego alkoholu. Sama pokrzywdzona wskazała, że w dniu zdarzenia spożywała alkohol, brak podstaw, aby nie dać jej wiary w tym zakresie, zwłaszcza, że potwierdzili to przesłuchani w charakterze świadków K. R. i inne osoby przebywające w lokalu. Natomiast żaden ze świadków nie wskazał, że pokrzywdzona spożywała alkohol w lokalu przy ul. (...) we W. wspólnie z oskarżonym M. M. (1), który przyszedł do baru praktycznie bezpośrednio przed zdarzeniem. Z zeznań świadków, wyjaśnień samego oskarżonego i z obiektywnego dowodu w postaci zapisu monitoringu wynika, że znajdująca w znacznym stanie odurzenia alkoholem i kokainą pokrzywdzona weszła z oskarżonym do kabiny toaletowej. Następnie oskarżony M. M. (1), wykorzystując jej bezradność, włożył do jej pochwy dłoń i spowodował u niej obrażenia ciała w postaci pęknięcia przedsionka pochwy połączonego z masywnym krwawieniem z narządu rodnego. Sam oskarżony M. M. (1) przyznał, że widział krew płynącą z pochwy pokrzywdzonej, ale jak stwierdził, uznał, że jest to krew menstruacyjna. Następnie oskarżony opuścił toaletę i lokal przy ul. (...). Pokrzywdzona po opuszczeniu toalety w wyniku działania oskarżonego obficie krwawiła z dróg rodnych, co zauważyli świadkowie, którzy wezwali załogę Pogotowia (...), a następnie pokrzywdzona została przewieziona do szpitala przy ul. (...), gdzie udzielona została jej pomoc w postaci interwencji chirurgicznej i założenia szwów. Tym samym w ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy dał podstawę do przyjęcia dopuszczenia się przez oskarżonego M. M. (1) jedynie czynu polegającego na tym, że w dniu 13 czerwca 2010 r. we W. wykorzystując bezradność A. M. (1) wynikającą z upojenia alkoholowego i odurzenia środkiem w postaci kokainy, doprowadził ją do poddania się innej czynności seksualnej polegającej na włożeniu dłoni do pochwy pokrzywdzonej, co skutkowało powstaniem u A. M. (1) wymagających interwencji chirurgicznej obrażeń ciała w postaci pęknięcia przedsionka pochwy połączonego z masywnym krwawieniem z narządu rodnego powodujących naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwające dłużej niż 7 dni - tj. przestępstwa z art. 198 kk w zw. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Z zeznań samej pokrzywdzonej jednoznacznie wynika, że w czasie, kiedy przebywała w toalecie z oskarżonymi, była w stanie nieświadomości, co się z nią dzieje, nie pamięta co się z nią działo i nie była w stanie racjonalnie wyjaśnić, dlaczego nie stawiała żadnego oporu. Wobec faktu, że pokrzywdzona była całkowicie bezwolna z uwagi na upojenie alkoholowe i odurzenie kokainą, nie zachodziła potrzeba przełamywania jej oporu siłą, aby doprowadzić ją do czynności seksualnej. W opinii Sądu brak jest dowodów wskazujących na zastosowanie jakiejkolwiek czynności sprawczej opisanej w znamionach przestępstwa art. 197 § 1 k.k. do przełamania oporu pokrzywdzonej i wykonania czynności seksualnych. Wskazać należało, iż oskarżony M. M. (1) w sposób logiczny i obszerny wyjaśnili, że do czynności seksualnej z pokrzywdzoną doszło jego zdaniem w sposób dobrowolny. Jednocześnie zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił natomiast zdaniem Sądu na przypisanie oskarżonemu M. M. (1) sprawstwa i winy w zakresie przestępstwa stypizowanego w art.198 kk. W ocenie Sądu z zeznań pokrzywdzonej A. M. (1) oraz częściowo z treści wyjaśnień oskarżonego i opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej wynika jednoznacznie, że w toalecie lokalu przy ul. (...) oskarżony włożył dłoń do pochwy pokrzywdzonej, powodując u niej obrażenia ciała, podczas kiedy znajdowała się ona w stanie bezradności spowodowanym upojeniem alkoholowym oraz odurzeniem kokainą i stan ten oskarżony wykorzystał, by doprowadzić ją do poddania się innej czynności seksualnej. Dla odpowiedzialności z art. 198 kk nie jest wymagane wykorzystanie utraty świadomości innej osoby, ale każdej niemożności dysponowania sobą w zakresie wolności seksualnej, w tym także upojenia alkoholowego wywołującego stan bezradności (tak Sąd Najwyższy w Postanowieniu z dnia 20 kwietnia 2016 r., III KK 489/15). Oskarżony M. M. (1) widząc stan pokrzywdzonej wynikający z upojenia alkoholowego i odurzenia narkotykiem, niewątpliwie zdawał sobie sprawę, że jest ona w stanie bezradności i nie jest w stanie świadomie podejmować decyzji co do chęci podejmowania aktywności seksualnej. Sprawca odpowiada z tego przepisu, gdy ze względu na okoliczności podmiotowe pokrzywdzonego, nie jest w stanie uzyskać od niego zgody na określony rodzaj aktywności seksualnej ze względu na znany sprawcy stan psychofizyczny (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 2016 r. III KK 489/15, LEX nr 2044482). W przedmiotowej sprawie oskarżony wykorzystał seksualnie pokrzywdzoną A. M. (1), która z racji odurzenia alkoholem i kokainą nie mogła mieć rozeznania w sferze seksualnej, zatem nie mogła świadomie wyrazić na to zgody.

Jednocześnie Sąd uznał, iż brak jest podstaw do przyjęcia, aby oskarżony M. M. (1) w trakcie zdarzenia będącego przedmiotem postępowania spowodował u pokrzywdzonej A. M. (1) obrażenia ciała w postaci otarć naskórka, podbiegnięć krwawych w zakresie kończyn, obrzęku i podbiegnięć krwawych lewego pośladka oraz krwiaka wargi sromowej większej lewej. W opinii Sądu do powstania opisanych obrażeń ciała doszło w wyniku wyskoczenia przez pokrzywdzoną z okna szpitala przy ul. (...) i upadku na twarde podłoże bezpośrednio po udzielonej interwencji chirurgicznej i zaopatrzenia rany przedsionka pochwy. Powyższą okoliczność jednoznacznie potwierdził biegły z zakresu medycyny sądowej M. W. w trakcie złożenia ustnej, uzupełniającej opinii podczas rozprawy przed Sądem, kiedy wskazał, że u pokrzywdzonej stwierdzono obrażenia przy przyjęciu do szpitala, które były opisane w protokole przyjęcia i z całą pewnością zaistniały przed wyskoczeniem pokrzywdzonej przez okno, co z kolei spowodowało powstanie kolejnych obrażeń. Według biegłego obrażeniem, które powstało przed wyskoczeniem pokrzywdzonej przez okno było świeże, intensywnie krwawiące pęknięcie ściany przedsionka pochwy, wymagające zaopatrzenia szwami chirurgicznymi i te obrażenia należy zakwalifikować jako naruszające czynności narządu ciała na czas przekraczający 7 dni zgodnie z treścią art. 157 § 1 k.k. Jednocześnie biegły zaopiniował, że brak jest możliwości określenia mechanizmu i czasu powstania obrażeń pokrzywdzonej w postaci otarć naskórka i podbiegnięć krwawych w zakresie kończyn, obrzęku i podbiegnięcia krwawień lewego pośladka i krwiaka wargi sromowej większej lewej i najprawdopodobniej są to obrażenia, które powstały w wyniku wyskoczenia pokrzywdzonej przez okno. Brak jest możliwości kategorycznego i jednoznacznego stwierdzenia, że te obrażenia powstały przed wyskoczeniem pokrzywdzonej przez okno, a co za tym idzie, że zostały spowodowane przez oskarżonego. Biegły stwierdził, że najprawdopodobniej po wyskoczeniu pokrzywdzonej przez okna na nogi nastąpił upadek na twarde podłoże na pośladki i w tym momencie najprawdopodobniej również nastąpiło uderzenie o podłoże sromem. Co istotne, biegły zaopiniował, że obrażenia pokrzywdzonej mogły powstać w okolicznościach podawanych przez oskarżonego w wyjaśnieniach znajdujących się na k. 808-811 akt sprawy i nie wykluczył, że narzędziem obłym, które spowodowały obrażenia pochwy mogły być palce.

Końcowo wskazać potrzeba, że oceniając kompleks zachowań oskarżonego M. M. (1) w sytuacji, gdy zachowania te polegały na wykorzystaniu bezradności pokrzywdzonej A. M. (1) i spowodowaniu u niej obrażeń skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni, uprawnionym jest przyjęcie kumulatywnego zbiegu przepisów z art. 198 k.k. i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. M. (1)

I

Wymierzając oskarżonemu M. M. (1) karę Sąd miał na uwadze stopień społecznej szkodliwości jego czynu oraz stopień jego zawinienia. Niewątpliwie uznać należało, ze oskarżony dopuścił się poważnego przestępstwa przeciwko wolności seksualnej oraz zdrowiu pokrzywdzonej A. M. (1). Następstwem jego czynu były bardzo traumatyczne przeżycia pokrzywdzonej i nie uszło uwadze Sądu, z jakimi długofalowymi skutkami musiała żyć A. M. (1), która nie potrafiła zaakceptować tego, co się wydarzyło i musiała sama radzić sobie z wyrzutami sumienia, żalem i wstydem, przez długi czas próbując zapomnieć o tym traumatycznym, przykrym i krzywdzącym ją zdarzeniu. Konsekwencje działania oskarżonego wpłynęły na całe jej życie, pozostawiając po sobie szkodę emocjonalną i psychiczną.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonego oraz fakt, że wszystko wskazuje na to, że zdarzenie będące przedmiotem postępowania było wyłomem w jego dotychczasowym życiu, przestrzeganiu przepisów i miało charakter epizodyczny. Wymierzając oskarżonemu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności Sąd uznał, iż będzie ona adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu, jak również pozostanie zgodna z dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 kk. Wymierzona oskarżonemu kara nie należy do kar surowych, zwłaszcza w kontekście górnej granicy ustawowego zagrożenia, jednak nie można skutecznie uznać, iż tak określona kara może razić swoją łagodnością. Orzeczona kara ma charakter izolacyjny, a zatem najsurowszy z możliwych do wymierzenia w przypadku tego typu przestępstwa. Według Sądu wymierzona oskarżonemu kara spełnia ustawowe cele kary, odpowiada stopniowi winy, szkodliwości społecznej, a także pozwoli na osiągniecie celów zapobiegawczych i wychowawczych w stosunku do oskarżonego i spełni wymogi w zakresie potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzona oskarżonemu M. M. (1) kara pozbawienia wolności spełnia w opinii Sądu oczekiwania w zakresie sprawiedliwej odpłaty i będzie wystarczającym środkiem resocjalizacji, by w przyszłości podobnego czynu nie popełnił.

M. M. (1)

Na podstawie art. 46 §2 kk orzeczono od oskarżonego M. M. (1) na rzecz pokrzywdzonej A. M. (1) nawiązkę w kwocie 25 000 złotych. W opinii Sądu nawiązka w takiej wysokości jest odpowiednia do okoliczności czynu i doznanej przez pokrzywdzoną krzywdy. W wyniku popełnionego przez oskarżonego przestępstwa wystąpiły u pokrzywdzonej A. M. (1) cierpienia fizyczne oraz silne negatywne przeżycia z tym związane. Sąd uznał, iż w przypadku oskarżonego, któremu wymierzono karę pozbawienia wolności, bardziej zasadnym będzie orzeczenie obowiązku częściowego zadośćuczynienia w formie nawiązki. Domaganie się jednak przez oskarżyciela publicznego zasądzenia kwoty 100 tys. złotych nie znajduje dostatecznego uzasadnienia, biorąc pod uwagę m. in. łagodniejszy czyn przypisany oskarżonemu. Jednocześnie zasądzona kwota nie jest bynajmniej kwotą symboliczną i wystarczająco zrekompensuje doznaną przez pokrzywdzoną krzywdę. Sąd w tym zakresie podzielił stanowisko wyrażone w uchwale SN z dnia 13 grudnia 2000 r., I KZP 40/00, OSNKW 2001, nr 1-2, poz. 2, wydawnictwo komputerowe Lex, o dopuszczalności orzeczenia zadośćuczynienia od sprawcy w tej formie.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. M. (1)

III

Na podstawie artykułu 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w pkt I kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu M. M. (1) okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 27 lutego 2023 r. godz. 19.40 do dnia 13 listopada 2023 r. godz. 14.45 przyjmując, iż 1 dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny 1 dniowi orzeczonej kary pozbawienia wolności.

M. M. (1)

IV

Na podstawie art. 230 § 2 kpk zwrócono pokrzywdzonej A. M. (1) dowody rzeczowe ujęte pod poz. 1-4 oraz zwrócono A. P. dowody rzeczowe ujęte pod poz. 5-6 wykazu dowodów rzeczowych na k. 79-80 akt sprawy po stwierdzeniu ich zbędności dla postępowania karnego, które zostało nieprawomocnie zakończone.

M. M. (1)

V

Na podstawie art. 44 § 1 kk orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych ujętych pod poz. 7-27 wykazu dowodów rzeczowych na k. 79-80 akt sprawy jako pochodzących bezpośrednio z przestępstwa i zarządzono ich zniszczenie.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 kpk zasądzono od oskarżonego M. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w części w kwocie 17 000 zł, w pozostałej części zwalniając oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 Ustawy o opłatach w sprawach karnych wymierzono mu opłatę w kwocie 400 zł. Sąd uznał, że wobec zmiany opisu i kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu przemawiają za powyższym rozstrzygnięciem względy słuszności.

8. PODPIS

Sędzia Magdalena Bielecka