Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

Sygn. akt III K 266/24

4360-.Ds.386.2023 Prokuratura Rejonowa dla Wrocławia Psie-Pole

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

K. Ł. (1)

I.  w nieustalonym okresie czasu, nie wcześniej niż w maju 2023 r. nie później niż w dniu 28 grudnia 2023 r. na terenie E. oraz we W., działając w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających i substancji psychotropowych, w ten sposób że na przełomie maja czerwca 2023 r. przewiózł samochodem z H. do P. znaczną ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 2 kg, czym dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka, a następnie magazynował celem dalszej odsprzedaży innym osobom: ziele konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 1748,87 grama netto, 3 – C. ((...)) o łącznej wadze 37212,86 grama netto, (...) ((...)) o łącznej wadze 1830,20 grama netto, amfetaminę o łącznej wadze 12,27 grama netto, proszek zawierających amfetaminę i kokainę o łącznej wadze 4591,12 grama netto, ketaminę o łącznej wadze 103,95 grama netto, metamfetaminę o łącznej wadze 0,23 grama netto, 4-C. ((...)) o łącznej wadze 19,1 grama netto, kokainę o łącznej wadze 103,28 grama netto,

tj. o czyn z art. 55 ust. 1 i 3 i art. 56 ust.1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12§1 k.k.

II.  w dniu 28 grudnia 2023 r. we W., posiadał, bez zezwolenia wymaganego zgodnie z ustawą z dnia 21 maja 1999r. o broni i amunicji, broń palną w postaci pistoletu kal. 7,65 mm wykonany samodziałowo na bazie pistoletu gazowego B. kal. 9 mm. Nr (...)- (...),

7.tj. o czyn z art. 263 § 2 k.k.

III.  w dniu 28 grudnia 2023 r. we W. prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki B. o nr rej. (...), będąc pod wpływem substancji psychotropowej to jest (...) posiadając w poddanej badaniu próbce krwi stężenie wynoszące 0,76 ng/ml

7.tj. o czyn z art. 178 a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Funkcjonariusze Referatu do (...) z Przestępczością Narkotykową Wydziału Kryminalnego we W. w ramach prowadzonych czynności operacyjnych objęli obserwacją K. Ł. (1).

W dniu 28 grudnia 2023 r. ok. godz. 13:30 K. Ł. (1) kierując pojazdem marki B. (...) o nr rej. (...), wjechał do garażu podziemnego przy ul. (...) we W., a następnie po ok 2 minutach wyjechał i udał się w stronę centrum W., a później obwodnicy w kierunku W..

Następnie ok. godz. 14:00 K. Ł. (1) zatrzymał samochód na ul. (...) we W..

W tym momencie policjanci podjęli wobec niego czynności. Z uwagi na fakt, że w pojeździe wyczuwalna była woń ziela konopi innych niż włókniste K. Ł. (1) został zatrzymany.

Jak wynika z opinii biegłego z zakresu toksykologii, w chwili zatrzymania, we krwi oskarżonego nie stwierdzono obecności alkoholu etylowego, stwierdzono jednak obecność benzoiloekgoniny oraz (...) (stężenie wynoszące 0,76 ng/ml).

Biorąc pod uwagę stężenie tych substancji we krwi oskarżonego, w chwili zatrzymania K. Ł. (1) znajdował się pod wpływem środka odurzającego w rozumieniu art. 178 a § 1 k.k.

Pojazd K. Ł. (1) przekazano jego bratu Ł. Ł..

Częściowo wyjaśnienia K. Ł. (1)

k. 55-56, 64, 290-292, 436-437, 469, 544v-548

Protokół zatrzymania K. Ł. (1)

k.12

Protokół przekazania pojazdu

k. 28

Dane z Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców

k. 136-137

Zeznania W. G.

k. 29-30, 550v-551v

Zeznania P. B. (1)

k. 32-33, 548-549

Zeznania M. W. (1)

k. 35-36, 549v-550v

Protokół pobrania krwi

k. 159

Opinia biegłego (...) z zakresu toksykologii

k. 157-158

W toku przeszukania samochodu K. Ł. (1) ujawniono:

-

woreczek strunowy z zawartością suszu koloru brunatnozielonego o wadze 4,27 g,
co do którego badanie testerem narkotykowym wskazało na obecność marihuany,

-

woreczek strunowy z zawartością krystalicznej substancji o wadze 2,02 g,

-

trzy telefony komórkowe marki: (...), I., (...),

-

pieniądze w łącznej kwocie 1.560 złotych,

-

urządzenie elektroniczne koloru srebrnego z napisem (...),

-

kartę koloru czarnego z napisem tile (lokalizator),

-

pilot do bramy koloru czarnego.

Protokół przeszukania samochodu marki B. (...) o nr rej. (...)

k. 16-18

Protokół użycia wagi

k. 24

Świadectwo legalizacji ponownej

k. 25

Protokół użycia testera narkotykowego

k. 26

Następnie funkcjonariusze Policji udali się do garażu przy ul. (...) we W., skąd wcześniej wyjeżdżał K. Ł. (1).

Przy pomocy pilota ujawnionego w pojeździe oskarżonego funkcjonariusze Policji otworzyli bramę wjazdową do garażu podziemnego budynku przy ul. (...) oraz indywidualne stanowisko parkingowe oznaczone numerem 45.

W tym pomieszczeniu tym ujawniono narkotyki oraz przedmioty służące do ich uprawy oraz wytwarzania m. in.:

-

worki i torby z namiotem do hodowli roślin,

-

opakowania z zawartością suszu roślinnego i białego proszku,

-

opakowanie z białym proszkiem, tabletkami

-

karton po butach, mieszadło budowlane, dwie wkrętarki, worki ubrudzone białą substancją,

-

kofeinę

-

torbę i pudełka, szklane rurki

-

woreczki foliowe z zawartością suszu, rurki szklane, opakowanie plastikowe,

-

beczkę z workami ze śladami białego proszku i suszu

-

torbę sportową ze śladami kryształków

-

notes pomarańczowy,

-

3 szt. wag precyzyjnych, młynek do suszu,

-

pałkę stalową teleskopową,

-

torbę budowlaną,

-

łyżkę metalowa,

-

6 woreczków z białym proszkiem.

Jak wynika z opinii biegłego z zakresu chemii ujawnione w garażu oskarżonego substancje to:

a)  ziele konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 1748,87 grama netto,

b)  3-C. ((...)) o łącznej wadze 37.212,86 grama netto, co stanowi ok. 124 041 porcje handlowe,

c)  (...) w tabletkach i kryształach ((...)) o łącznej wadze 1.830,20 grama netto, na co składa się:

(...) w kryształach:

-

1,96 grama (co stanowi ok. 19 porcji handlowych) – kryształy białe

-

0,88 grama (co stanowi ok. 8 porcji handlowych) – kryształy beżowe

(...) w tabletkach:

-

53,68 grama (100 szt. tabletek różowych)

-

53,52 grama (100 szt. tabletek różowych)

-

53,59 grama (100 szt. tabletek różowych)

-

49,20 grama (92szt. tabletek różowych)

-

79,09 grama (178 szt. tabletek różowych)

-

1,34 grama (3 szt. tabletek zielonych)

-

0,44 grama (tabletka beżowa)

-

1531,63 grama (3400 szt. tabletek beżowych)

d)  amfetamina o łącznej wadze 12,27 grama netto,

e)  proszek zawierający amfetaminę i kofeinę o łącznej wadze 4591,12 grama netto, co stanowi od 22938 do 45876 porcji handlowych,

f)  ketamina o łącznej wadze 103,95 grama netto, co stanowi ok. 1039 porcje handlowe,

g)  metamfetamina o łącznej wadze 0,23 grama netto, co stanowi ok. 2 porcje handlowe,

h)  4-C. w tabletkach i kryształach ((...)) o łącznej wadze 19,1 grama netto,

na co składa się

-

4 C. w trzech tabletkach łącznie 1,12 grama (jedna tabletka stanowi 1 porcje handlową)

-

4 – C. w kryształach 17,98 grama (co stanowi ok. 59 porcji handlowych)

i)  kokaina o łącznej wadze 103,28 grama netto, co stanowi ok. 1005 porcji handlowych.

Zabezpieczone substancje służyły oskarżonemu do prowadzenia działalności narkotykowej – uczestniczył on w obrocie znaczną ilością środków odurzających i substancji psychotropowych, w okresie nie wcześniej niż w maju 2023 r. nie później niż w dniu 28 grudnia 2023 r.

Na przełomie maja/czerwca 2023 r. K. Ł. (1) przewiózł samochodem z H. do P. 2 kg ziela konopi innych niż włókniste.

Przywiezioną marihuanę oraz inne w/w substancje oskarżony magazynował właśnie w garażu przy ul. (...) we W. celem dalszej odsprzedaży innym osobom.

Częściowo wyjaśnienia K. Ł. (1)

k. 55-56, 64, 290-292, 436-437, 469, 544v-548

Protokół oględzin miejsca – ul. (...) W.

k. 4-11

Materiał poglądowy z oględzin garażu przy ul. (...) (stanowisko (...)) wraz z płytą CD

k. 117

Zeznania W. G.

k. 29-30, 550v-551v

Zeznania P. B. (1)

k. 32-33, 548-549

Zeznania M. W. (1)

k. 35-36, 549v-550v

Notatka urzędowa do opinii nr (...)

k.45-50

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k. 253-258

Opinia nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

k. 259-270

Opinia (...) (...) wraz z załącznikiem

k. 646-1771

Na przedmiotach ujawnionych w garażu przy ul. (...) nie rozpoznano materiału genetycznego K. Ł. (1).

Ponadto, zakwalifikowane do identyfikacji na w/w przedmiotach ślady linii papilarnych nie są zgodne z odbitkami linii papilarnych palców K. Ł. (1).

opinia nr (...) wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań biologicznych

k. 348-355

opinia nr (...) wydana z przeprowadzonych badań daktyloskopijnych

k. 360-373

opinia nr (...) wydana z przeprowadzonych badań daktyloskopijnych

k. 380-387

W pomieszczeniu parkingowym (...) należącym do oskarżonego ujawniono także broń z wybitym numerem (...)- (...) oraz napisem B..

Zabezpieczony z powierzchni broni materiał biologiczny pochodzący od co najmniej dwóch osób nie pozwala jednoznacznie stwierdzić, czy pochodzi on od K. Ł. (1). W próbce pobranej z zamka broni ujawniono mieszaninę DNA pochodzące od co najmniej 2 osób, wykluczono pochodzenie od K. Ł. (1).

Na pistolecie i magazynku ujawniono ślady linii papilarnych, które ze względu na brak dostatecznej liczby cech szczególnych nie nadają się do identyfikacji.

Zabezpieczony u K. Ł. (1) pistolet powstał w wyniku przerobienia pistoletu gazowego B. (...).S.A. kal. 9 x 22 mm nr (...)- (...) współczesnej produkcji (...) z jednym wypięciem i rozładowanym magazynkiem nabojowym.

W rozumieniu ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji stanowi on broń palną bojową.

Przerabianie broni palnej zmieniające jej rodzaj, kaliber i przeznaczenie stanowi wytwarzanie broni palnej, które jest zabronione, a na posiadanie broni palnej wymagane jest stosowne pozwolenie.

Protokół oględzin miejsca – ul. (...) W.

k. 4-11

Zeznania W. G.

k. 29-30

Zeznania P. B. (1)

k. 32-33

Zeznania M. W. (1)

k. 35-36

Opinia nr (...)/ (...) z przeprowadzonych badań biologicznych

k. 194-199

Opinia z przeprowadzonych badań daktyloskopijnych nr H-I-D- (...) (...)

k. 201-203

Opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań broni i balistyki

k. 307-315

K. Ł. (1) wynajmował pomieszczenie garażowe nr (...) przy ul. (...) od P. B. (2) od ok. maja/czerwca 2020 r. Dysponował jednym pilotem do garażu.

Poprzednim właścicielem w/w miejsca w garażu podziemnym był M. W. (2), który posiada tam jeszcze dwa inne miejsca parkingowe w sąsiedztwie miejsca (...), którym dysponował K. Ł. (1).

Sąsiedzi skarżyli się, iż z miejsca (...) wydobywał się i unosił się dziwny zapach.

Zeznania P. B. (2)

k. 142-

Zeznania M. W. (2)

k. 154-155

Zeznania A. Z.

k. 205-206

Następnie w dniu 28 grudnia 2023 r. przeszukano także mieszkanie K. Ł. (1) przy ul. (...) we W.. W toku tego przeszukania ujawniono pieniądze w kwocie 281.800 zł.

Postanowieniem z dnia 2 stycznia 2024 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej dla (...) zabezpieczył na mieniu K. Ł. (1) grożącą mu karę grzywny i świadczenie pieniężne na rzecz (...), nawiązkę oraz koszty sądowe poprzez zajęcie ujawnionych w toku przeszukania pieniędzy w kwocie 281.800 zł.

Postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2024 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej dla (...) zabezpieczył na mieniu K. Ł. (1) grożącą mu karę grzywny i świadczenie pieniężne na rzecz (...), nawiązkę oraz koszty sądowe poprzez zajęcie samochodu osobowego marki B. (...) o nr rej. (...).

Przedmiotowy samochód oddano na przechowanie ojcu oskarżonego Z. Ł..

Protokół przeszukania lokalu przy ul. (...) we W.

k. 19

Postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym z dnia 2 stycznia 2024 r.

k. 67

Postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym z dnia 17 kwietnia 2024 r.

k. 304

Protokół zatrzymania pojazdu marki B. (...) o nr rej. (...).

k. 295-297

Protokół oględzin pojazdu marki B. (...) o nr rej. (...)

k. 298-299

Dyspozycja usunięcia pojazdu nr (...)

k. 300

Protokół nr (...) przekazania pojazdu

k. 303

W toku postępowania przygotowawczego K. Ł. (1) został poddany badaniu przez biegłych lekarzy psychiatrów. Nie jest on chory psychicznie w rozumieniu psychozy obecnie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie. Nie jest również upośledzony umysłowo. Biegłe nie stwierdziły u niego innych zakłóceń czynności psychicznych, które mogłyby mieć znaczenie orzecznicze w niniejszej sprawie.

Jednocześnie biegłe stwierdziły u K. Ł. (1) uzależnienie od środków psychoaktywnych (pochodnych kanabinoli). W odniesieniu do zarzucanego czynu sposób odurzania się nie ma znaczenia dla oceny poczytalności. W stosunku do oskarżonego nie zachodzą warunki z art. 31 § 1 i 2 k.k.

Jednocześnie z kwestionariusza informacji zebranych przez specjalistę terapii uzależnień wynika, że oskarżony jest uzależniony.

Opinia sądowo - psychiatryczna

k. 326-332

Kwestionariusz specjalisty uzależnień

k. 338-344

Częściowo zeznania J. S.

k. 445v-446

Częściowo zeznania Z. Ł.

k. 448v-449

K. Ł. (1), syn Z. i G. z domu S., urodził się dnia (...) we W..

Z zawodu jest menagerem sportowym, prowadził własną działalność gospodarczą i z tego tytułu osiągał dochód w wysokości ok 5.000 złotych, posiadającego majątek większej wartości w postaci pojazdu marki B. (...) o nr rej. (...), rok produkcji 2016, o wartości ok 75.000 złotych. Jest kawalerem, nie posiada dzieci i nikogo na utrzymaniu.

Nie był karany sądownie.

Wywiad środowiskowy

k. 481

Dane z Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców

k. 403-406

opinia o oskarżonym z AŚ

k. 139-140

Dane o karalności

k. 401

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

--

--

--

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

--

--

--

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. Ł. (1)

Sąd dał wiarę jedynie częściowo wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim w jakim korespondują one z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, mając na uwadze iż w przeważającej większości służyły przyjętej przez niego linii obrony.

Sąd nie kwestionował faktu, iż oskarżony jest uzależniony od marihuany, powyższe znajduje bowiem odzwierciedlenie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym, w szczególności w opinii sądowo – lekarskiej sporządzonej przez biegłych psychiatrów oraz kwestionariuszu przeprowadzonym przez specjalistę uzależnień.

Częściowo zeznania Z. Ł.

Sąd z ostrożnością podszedł do zeznań Z. Ł. – ojca oskarżonego dając im wiarę w zakresie w jakim korespondują ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności co do zażywania marihuany przez oskarżonego, mając na uwadze fakt, iż zeznania świadka wpisują się w przyjętą przez oskarżonego linię obrony.

Świadek wskazał, że przekazał synowi pieniądze na zakup mieszkania – w kwocie 280 000 zł, które syn częściowo najpierw wpłacił deweloperowi celem zakupu kawalerki, ale potem oskarżony zmienił zdanie, wycofał pieniądze i przechowywał je u siebie planując zakupić mieszkanie z rynku wtórnego. Ojciec oskarżonego wskazał także, że jego życiowe oszczędności były przeznaczone dla wszystkich synów w ramach tzw. „spadku” z uwagi na jego ciężki stan zdrowia, jednak to oskarżonemu przekazał pieniądze, ponieważ obiecał mu środki na mieszkanie, z czego ten miał następnie rozliczyć się z braćmi w późniejszym czasie. Powyższe zeznania Sąd ocenia krytycznie mając na uwadze iż służyć one mają wyłącznie umniejszeniu odpowiedzialności karnej oskarżonego i nie są podparte żadnymi innymi, wiarygodnymi dowodami, np. umową darowizny, zgłoszeniem darowizny do Urzędu Skarbowego. Świadek wskazał bowiem, że przekazanie synowi pieniędzy odbyło się „honorowo”, bez żadnej umowy i bez zgłoszenia do Urzędu Skarbowego. Zatem zarówno świadek jak i oskarżony nie uwiarygodnili w wystarczającym stopniu, że zabezpieczone na mieniu oskarżonego pieniądze nie pochodzą z prowadzonej przez niego działalności narkotykowej. Co do zażywania przez syna marihuany świadek wskazał, że nie wie nic o uzależnieniu, natomiast oskarżony palił marihuanę w celach medycznych na astmę. Odnośnie stanu zdrowia oskarżonego świadek wskazał, że nie widział żadnych śladów pobicia, jedynie oskarżony miał „twarz pełną problemów i smutków, zakłopotaną”.

Częściowo zeznania J. S.

Sąd także z ostrożnością podszedł do zeznań J. S. – partnerki oskarżonego dając im wiarę w zakresie w jakim korespondują ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, mając na uwadze fakt, iż zeznania świadka wpisują się w przyjętą przez oskarżonego linię obrony. Świadek wskazała, że oskarżony jest uzależniony od marihuany i hazardu, a także według jej wiedzy ojciec oskarżonego miał przekazać mu pieniądze na zakup mieszkania.

Zeznania P. B. (1), W. G., M. W. (1)

Sąd oparł się na zeznaniach świadków funkcjonariuszy Policji – P. B. (1), W. G., M. W. (1) którzy w sposób logiczny, spójny i konsekwentny przedstawili okoliczności zatrzymania oskarżonego, a także późniejszego przeszukania samochodu oskarżonego, garażu przy ul. (...) we W. jak i mieszkania oskarżonego, w których to poszczególni funkcjonariusze policji uczestniczyli pełniąc obowiązki służbowe. Tak ocenione zeznania w zestawieniu z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności opiniami biegłego z zakresu chemii, protokołami przeszukań i oględzin, pozwoliły na przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy w zakresie przypisanych mu przestępstw.

Zeznania P. B. (2)

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne, logiczne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek zeznał, że to on jest właścicielem miejsca w garażu przy ul. (...), które następnie wynajął oskarżonemu. Świadek zaś nie miał wiedzy co było przechowywane w tym garażu, do czasu jego wynajęcia nie bywał w nim. Ponadto z zeznań świadka wynika, że jedynie za pomocą pilota można się dostać do garażu, a miał on jedynie jeden egzemplarz, który przekazał oskarżonemu. Zaś jego dorobienie wymagałoby kontaktu z M. W. (2), który miał „centralkę” do zresetowania pilota i administratorem, czego jednak według wiedzy świadka oskarżony nie zrobił.

Zeznania M. W. (2)

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne, logiczne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek był poprzednim właścicielem miejsca w garażu podziemnym przy ul. (...) we W., był także sąsiadem oskarżonego, ponieważ posiadał koło miejsca (...) także inne garaże. Świadek wskazał także, że oskarżony nie zwracał się do niego z prośbą o dorobienie pilota do garażu i nie ma wiedzy, żeby ktokolwiek inny miał taki pilot dorobić.

Zeznania A. Z.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne, logiczne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek był również sąsiadem oskarżonego w garażu podziemnym przy ul. (...), nie widział jednak co jest przechowywane w garażu oskarżonego. Świadek zeznał jednocześnie, że inni sąsiedzi z garażu skarżyli się na dziwne zapachy dobiegające z miejsca, które zajmował oskarżony.

Opinia (...) (...) (...) wraz z załącznikiem

Należy podkreślić, że przedmiotowa opinia biegłego z zakresu informatyki przeprowadzona została w innym, wyłączonym postępowaniu o sygn. (...) Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia P. – P., a następnie została przedłożona Sądowi do niniejszego postępowania.

Opinia ta stanowiła w niniejszej sprawie materiał dowodowy o charakterze pomocniczym, niemniej w ocenie sądu załączone do opinii wydruki przesłanych sms-ów/czatów i zdjęć wskazują na prowadzoną przez oskarżonego działalność narkotykową.

Protokoły czynności procesowych wraz z materiałami poglądowymi

Dowody te stanowią formalne potwierdzenie czynności procesowych podjętych w sprawie. Zostały one przeprowadzone przez uprawnione podmioty stosownie do obowiązujących w tym zakresie przepisów. Dowody te nie były kwestionowane przez żadną za stron postępowania.

Postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia majątkowego

Sąd oparł się na wskazanych postanowienia w przedmiocie zastosowania zabezpieczenia majątkowego na mieniu oskarżonego Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby zakwestionować wiarygodność przedstawionych dokumentów, które mają charakter urzędowy i nie budzą najmniejszych zastrzeżeń, co do ich autentyczności i wiarygodności.

Kwestionariusz specjalisty uzależnień

Kwestionariusz został sporządzony przez specjalistę psychoterapii uzależnień, certyfikowanego specjalistę badania uzależnień. Wnioski w nich zawarte poprzedzone zostały szerokim i wnikliwym wywiadem, a nadto są spójne ze spostrzeżeniami biegłych psychiatrów. Dowód ten Sąd uznał w związku z tym za wiarygodny.

Wywiad środowiskowy

Dane z Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców

Świadectwo legalizacji ponownej

Dyspozycja usunięcia pojazdu

opinia o oskarżonym z AŚ

Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby zakwestionować wiarygodność przedstawionych danych, które nie budzą najmniejszych zastrzeżeń, co do ich autentyczności i wiarygodności. Ponadto dowody te nie były kwestionowane przez strony.

Dane o karalności

Sąd oparł się na odpowiedziach z Krajowego Rejestru Karnego ustalając dotychczasową karalność oskarżonego. Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby zakwestionować wiarygodność przedstawionych danych, które nie budzą najmniejszych zastrzeżeń, co do ich autentyczności i wiarygodności.

Opinia sądowo - psychiatryczna

Opinia ta jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy.

Opinia biegłego z zakresu toksykologii

Opinia ta jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy.

Opinie biegłego z badań z zakresu chemii wraz z notatką urzędową do opinii

Dokumenty te jako odpowiadające wymogom prawa, tj. jasne, pełne i niezawierające sprzeczności oraz oparte na specjalistycznej wiedzy stanowiły pełnowartościowy materiał dowodowy.

Opinia biegłego z zakresu badań biologicznych

Opinia sporządzona zgodnie z obowiązującymi wymogami, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy.

Pomimo tego, iż na przedmiotach ujawnionych w garażu przy ul. (...) będących przedmiotem badania w niniejszej opinii nie rozpoznano materiału genetycznego K. Ł. (1), to pozostały zgromadzony materiał dowodowy nie budzi wątpliwości w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego co do przypisanych mu czynów.

Opinie biegłego z zakresu badań daktyloskopijnych

Opinie sporządzone zgodnie z obowiązującymi wymogami, tj. jasne, pełne i niezawierające sprzeczności oraz oparte na specjalistycznej wiedzy.

Pomimo tego, iż zakwalifikowane do identyfikacji na przedmiotach ujawnionych w garażu przy ul. (...) będących przedmiotem badania w niniejszej opinii ślady linii papilarnych nie są zgodne z odbitkami linii papilarnych palców K. Ł. (1), to pozostały zgromadzony materiał dowodowy nie budzi wątpliwości w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego co do przypisanych mu czynów.

Opinia z zakresu badań broni i balistyki

Opinia ta jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. Ł. (1)

Oskarżony K. Ł. (1) przesłuchany po raz pierwszy w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień, co powtórzył także na posiedzeniu w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania.

Podczas drugiego przesłuchania w toku śledztwa K. Ł. (1) przyznał się do posiadania narkotyków, ale nie do udziału w obrocie nimi, wskazując, że zarzut obrotu narkotykami jest „szantażem procesowym”. Co do zarzutu II oskarżony wyjaśnił, że został poproszony o przechowanie pistoletu gazowego bez nabojów, a zatem nie miał wiedzy, że pistolet jest bronią palną. Odnoście III zarzutu wskazał, że nie przyznaje się do prowadzenia pojazdu pod wpływem ziela konopi innych niż włókniste, nie czuł się odurzony, ponieważ pali marihuanę od 6 lat i nabył wysoką tolerancję na marihuanę i nie odczuwa skutków jej działania.

Przesłuchany po raz trzeci wskazał, że na przełomie maja i czerwca 2023 r. przywiózł 2 kg marihuany z R. (Holandia) na własny użytek.

Przed Sądem oskarżony przyznał się jedynie do posiadania marihuany, nie przyznał się do udziału w obrocie i pozostałych zarzutów. K. Ł. (1) wskazał, że był uzależniony od hazardu i to w obawie o własne życie wobec szantażu związanego z długami hazardowymi w kwoce 100 000 zł osoba, którą znał jedynie z imienia M. zażądała od niego miejsca w garażu, wówczas będzie miał spokój i uregulowany dług, dlatego też oskarżony dał napastnikowi pilota do garażu. To było początkiem listopada 2023 r., zaś od tego czasu aż do momentu zatrzymania miał nie wchodzić do garażu. Oskarżony wyjaśnił także, iż został brutalnie pobity w związku z nieuregulowaniem długów hazardowych i to dlatego zażądano od niego miejsca w garażu przy ul. (...). Pilot został mu późnej oddany aby mógł tam przechowywać swoje rzeczy (opony, leżaki), tydzień lub 2 tygodnie po zajściu, jednak zabroniono mu odwiedzania tego miejsca. Powiedziano mu, że pilot został dorobiony. W garażu oskarżony miał być raz po przyjeździe z H., a później aż do zatrzymania nie bywał w garażu. Z kolei w śledztwie oskarżony wyjaśniał, że był co najmniej raz w tygodniu. Oskarżony miał przy tym nie wiedzieć co jest przechowywane w tym garażu.

Co do marihuany oskarżony wskazał, że przywiózł ją w maju/czerwcu 2023 r. i do listopada ubyło 200-300 gram, które to wypalił na własny użytek. Oskarżony miał kupić marihuanę podczas wycieczki do H. z uwagi na jej atrakcyjną cenę w jednym z coffe shopów.

Odnośnie zabezpieczonych u oskarżonego pieniędzy twierdził on, że uzyskał je od ojca i były przeznaczone na zakup mieszkania. Dnia 18.12.2020r. oskarżony zawarł przedwstępną umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego co do mieszkania na P. z (...) sp. z o.o. za cenę 240524,04 zł brutto, z wymagana zaliczką w kwocie 24052,40 zł płatne w terminie 3 dni roboczych, a pozostała część tj. 216471,64 zł płatna do dnia 31.10.2021r., jednak oskarżony zerwał umowę przedwstępną, a wpłacone środki zostały mu zwrócone. Twierdzenia oskarżonego jakoby ujawnione pieniądze pochodziły od ojca, a nie z działalności narkotykowej, nie znajdują uznania Sądu i wpisują się w przyjętą przez oskarżonego linię obrony, darowizna ta nie została potwierdzona stosowną umową, ani nie została zgłoszona do Urzędu Skarbowego, a do zakupu mieszkania finalnie nie doszło, ponadto oskarżony nie miał stałej pracy, z której czerpałby tak wysokie dochody. Co więcej, partnerka oskarżonego nie widziała pieniędzy, które miał on rzekomo dostać od ojca, a wie o tym jedynie z jego relacji. Oskarżony nie uwiarygodnił zatem w wystarczającym stopniu, że zabezpieczone na jego mieniu o pieniądze nie pochodzą z prowadzonej przez niego działalności narkotykowej. Oskarżony odmówił także udzielenia odpowiedzi na pytanie co robił w garażu w dniu zatrzymania oraz czy dziewczyna wiedziała o pieniądzach od ojca. Jednocześnie przyznał, że pieniądze z zaliczki po rozwiązaniu umowy tj. 25000 zł oddał ojcu.

W zakresie zarzutu II, oskarżony podał, że został poproszony o przechowanie pistoletu gazowego i według jego relacji widział tą broń gdy został pobity.

Sąd uznał tak sformułowane wyjaśnienia oskarżonego za niewiarygodne i sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, mające służyć wyłącznie przyjętej przez niego linii obrony. Twierdzenia oskarżonego o uzależnieniu od hazardu, z tytułu którego otrzymywał groźby, a nadto został pobity nie znajdują żadnego uzasadnienia w zgromadzonym materiale dowodowym i w ocenie Sądu służyć mają wyłącznie umniejszeniu jego odpowiedzialności.

Oskarżony nie uwiarygodnił faktu, że jakaś inna osoba miała dostęp do wynajmowanego przez niego garażu, a faktowi temu przeczy również to, że garaż ten otwierany jest specjalnym pilotem, którego możliwości dorobienia żaden z sąsiadów kategorycznie nie potwierdził, bowiem nie podejmowali takich prób.

Ponadto oskarżony w śledztwie wyjaśniał odmiennie niż przed Sądem co do tego czy przychodził regularnie do garażu czy nie, próbując w ten sposób uniknąć odpowiedzialności za popełnione przestępstwo. W ocenie Sądu także na wiarę jako sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego nie zasługują wyjaśnienia, w których oskarżony wskazuje, że nie wiedział, co faktycznie było przechowywane w garażu.

Żaden z członków jego rodziny, oprócz partnerki oskarżonego, nie potwierdził że oskarżony jest uzależniony od hazardu, a także osoby te nie wiedziały, czy w związku z długami hazardowymi oskarżony został pobity. Brat oskarżonego Ł. Ł. i J. S. wskazali, że zauważyli u oskarżonego jakieś obrażenia, ale mogły być one związane z jego pracą jako ochroniarza na bramce, a partnerka oskarżonego dodała także, iż powstały one w innym czasie niż ten na który powołuje się oskarżony.

Jedynie co do marihuany ojciec oskarżonego potwierdził, że jego syn zażywał marihuanę ze względu na problemy z alergią, natomiast wskazał, że nie był od niej uzależniony. Fakt uzależnienia oskarżonego potwierdziła natomiast jego konkubina.

Krytycznie Sąd także krytycznie odniósł się do twierdzeń oskarżonego, jakoby broń zabezpieczona w garażu należeć miała do sprawcy jego pobicia i był on zmuszony do jej przechowywania.

Irrelewantne dla ustalenia odpowiedzialności karnej oskarżonego w zakresie zarzutu III są także jego twierdzenia, w których wskazuje że zna swoją reakcję na marihuanę i dlatego prowadząc w dniu zatrzymania samochód pod jej wpływem nie był odurzony.

Zeznania świadków Ł. Ł. i K. Ł. (2)

Sąd nie uwzględnił zeznań świadków Ł. Ł. i K. Ł. (2) – braci oskarżonego.

Ich zeznania okazały się nieprzydatne dla ustalania okoliczności istotnych dla zakresu odpowiedzialności oskarżonego. Depozycje świadków wpisują się bowiem w linię obrony ich brata i nie wnoszą do sprawy niż istotnego.

Z ostrożnością Sad odniósł się do ich relacji zgodnie z którymi ojciec mógł przekazać oskarżonemu pieniądze na zakup mieszkania mając na uwadze, iż są osobami bliskimi dla oskarżonego i tak złożone zeznania służą próbie umniejszeniu odpowiedzialności karnej oskarżonego. Ł. Ł. podał, że oskarżony mógł pieniądze pozyskać od taty z przeznaczeniem na zakup mieszkania i możliwe, że było to 240 000 zł. Ponadto widział u brata obrażenia, jednak podejrzewał, że od stania na bramce, jednakże było to pół roku przed zatrzymaniem.

Natomiast K. Ł. (2) nie utrzymywał z bratem kontaktów, nie wie o jego uzależnieniu i o narkotykach, odciął się od braci gdy żona zachorowała na nowotwór. Świadek wskazał, że ojciec zamierzał K. Ł. (1) przekazać pieniądze na zakup mieszkania i to zrobił, jednak nie wie co się stało z pieniędzmi.

Protokół oględzin notesu koloru pomarańczowego

Sąd nie kwestionuował wiarygodności wskazanego dowodu, jednak zapiski zawarte w tym notesie dot. losowych kwot i pokwitowanie otrzymania gotówki na zakup auta okazały się nieprzydatne dla ustalania okoliczności istotnych dla zakresu odpowiedzialności oskarżonego.

Opinia (...) (...) [iphone, smasung, poco]

Jak wynika z treści opinii biegłego z zakresu informatyki telefony zabezpieczone u K. Ł. (1) są zablokowane kodem (...), a podjęte próby przełamania lub ominięcia zabezpieczenia dały wynik negatywny. Sąd zatem nie kwestionuje wiarygodności wskazanej opinii, jednak okazała się ona nieprzydatna dla ustalania okoliczności istotnych dla zakresu odpowiedzialności oskarżonego.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt I, VI, VIII części dyspozytywnej

K. Ł. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał, że sprawstwo i wina K. Ł. (1) nie budzi wątpliwości.
K. Ł. (1) wypełnił swoim zachowaniem znamiona czynu z art. 55 ust. 1 i 3 i art. 56 ust.1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12§1 k.k.

Oskarżony bowiem w nieustalonym okresie czasu, nie wcześniej niż w maju 2023 r. nie później niż w dniu 28 grudnia 2023 r. na terenie E. oraz we W., działając w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających i substancji psychotropowych, w ten sposób że na przełomie maja czerwca 2023 r. przewiózł samochodem z H. do P. znaczną ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 2 kg, czym dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka, a następnie magazynował celem dalszej odsprzedaży innym osobom: ziele konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 1748,87 grama netto, 3 – C. ((...)) o łącznej wadze 37212,86 grama netto, (...) ((...)) o łącznej wadze 1830,20 grama netto, amfetaminę o łącznej wadze 12,27 grama netto, proszek zawierających amfetaminę i kokainę o łącznej wadze 4591,12 grama netto, ketaminę o łącznej wadze 103,95 grama netto, metamfetaminę o łącznej wadze 0,23 grama netto, 4-C. ((...)) o łącznej wadze 19,1 grama netto, kokainę o łącznej wadze 103,28 grama netto.

Uznając za słuszne stanowisko oskarżyciela publicznego, Sąd wskazuje, że ujęcie szeroko rozumianej przestępczej działalności narkotykowej oskarżonego jako pewnej całości, kwalifikowanej w kumulatywnym zbiegu kilku przestępstw najpełniej i najtrafniej odda jej charakter i zawartość kryminologiczną.

Czyn z art. 55 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii należy do kategorii przestępstw powszechnych i formalnych. Głównym przedmiotem jego ochrony jest monopol przedsiębiorstw dokonujących legalnego obrotu środkami odurzających, substancjami psychotropowymi i in. Chroni on także zdrowie i życie publiczne, a także zabezpiecza przed nielegalnym wprowadzaniem na terytorium P. wymienionych produktów oraz uniemożliwia ich przekazywanie z terytorium i przez terytorium P. do innych państw (P. J., K. charakterystyka przestępstw przemytu narkotyków, Prok. i Pr. 2003/10, s. 132).

Wskazany przepis sankcjonuje złamanie zasad obrotu międzynarodowego i wewnątrzwspólnotowego środkami odurzającymi wskazanymi w art. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zgodnie z treścią art. 4 pkt 33 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wewnątrzwspólnotowe nabycie jest to przemieszczenie środków odurzających lub substancji psychotropowych z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W takim wypadku do wyczerpania znamion omawianej czynności sprawczej konieczne jest zatem przemieszczenie rozpoczynające się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, a kończące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak ustalono środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 2 kg został przewieziony samochodem przez oskarżonego z terytorium H. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu spenalizowanego w art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, który z uwagi na obrót znaczą ilością środka odurzającego stanowi typ kwalifikowany i zbrodnię w rozumieniu art. 7 § 2 k.k.

Sąd Najwyższy wypowiadał się konsekwentnie, że "znaczna ilość" narkotyków to taka, która wystarczy do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób (vide: postanowienie SN z 1 lutego 2007 r., III KK 257/06 , LEX nr 323801; postanowienie SN z 23 września 2009 r., I KZP 10/09 , LEX nr 518123; wyroki SN: z 1 marca 2006 r., III KK 47/05 , LEX nr 182794 i z 10 czerwca 2008 r., III K 30/08, LEX nr 418629). Stanowisko takie wspiera doktryna (vide: M. Bojarski, W. Radecki, Przewodnik po pozakodeksowym prawie karnym, Wrocław 1999, s. 248; L. Chruściel, M. Preiss - Mysłowska, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2000, s. 257). Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, po raz kolejny stwierdził, że znaczną ilość narkotyków należy rozumieć we wskazany wcześniej sposób, tj. ilość wystarczającą do jednorazowego zaspokojenia potrzeb co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych. W uzasadnieniu postanowienia z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, Sąd Najwyższy podkreślił, że nie ma powodu do odstępowania od poglądu, wypracowanego w piśmiennictwie i judykaturze, w tym w orzecznictwie Sądu Najwyższego, że jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to "znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy.

Zgodnie zaś z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, który penalizuje kwalifikowaną postać czynu przestępczego w stosunku do art. 56 ust.1, odpowiedzialności w nim przewidzianej podlega sprawca, który wbrew przepisom art. 33-35, art. 37, art. 40 i art. 40a, wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe, słomę makową lub nowe substancje psychoaktywne albo uczestniczy w takim obrocie jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych lub słomy makowej.

Uczestnictwo w obrocie nie zostało zdefiniowanie analogicznie do pojęcia wprowadzania do obrotu (art. 4 pkt 34 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii). Wykładnia językowa tego pojęcia prowadzi jednak do wniosku, że „udział w obrocie substancjami lub środkami, o których mowa w analizowanym przepisie, bierze każda osoba, która aktywnie lub choćby biernie uczestniczy w ich zbywaniu, nabywaniu, wywozie, przywozie, dostawie itd., a więc ma do odegrania „nawet niewielką rolę w procesie wprowadzania do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych” (M. Bojarski, W. Radecki, Przewodnik po pozakodeksowym prawie karnym, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1998). W tym ujęciu uczestnictwem sprawcy w obrocie, określonym w art. 56 ust. 1 zdanie 2 u.p.n. będzie szeroko rozumiane współdziałanie w obrocie środkami i substancjami, bez względu na jego formę oraz każdy inny (pośredni, poboczny, usługowy) udział w przedsięwzięciu związanym z obrotem środkami lub substancjami odurzającymi. (M. Małecki. Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Przestępstwa narkotykowe i dopalacze. Komentarz, red. W. Górowski, D. Zając, W. Zontek, Kraków, art. 56).

„Uczestniczenie w obrocie” jest zachowaniem każdego, kto ma odegrać pewną rolę w procesie wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych. Może nawet przybrać formę bierną, która polega jedynie na odebraniu środka odurzającego lub substancji psychotropowej od osoby zajmującej się jego „wprowadzaniem do obrotu" z zamiarem dalszego przekazywania go kolejnym osobom - w tym konsumentom. W konsekwencji takiego rozumienia „uczestnictwa w obrocie” będzie nim także nabycie takich środków od osoby wprowadzającej je do tego obrotu, niezależnie od tego, kto będzie kolejnym ich nabywcą (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 30.11.2017 r., II AKa 299/17, LEX nr 2486462, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2015 r. V KK 341/15 LEX nr 1923856 ).

Różnica między znamieniem wprowadzenia do obrotu a uczestniczeniem w obrocie sprowadza się do tego, że wprowadzenie do obrotu, wychodząc poza etap produkcji lub uprawy, jest pierwszą czynnością związaną z przekazaniem innej osobie określonej porcji środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, a jej przyjęcie (odbiór) stanowi już uczestnictwo w obrocie.

Podkreślić przy tym należy, że dla bytu przestępstwa z art. 56 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie ma znaczenia ustalanie, czy i komu konkretnie sprawcy przekazali uzyskane narkotyki. Niezbędne jest natomiast wykazanie, że zostały one uzyskane w celu późniejszego ich przekazania kolejnej osobie niebędącej konsumentem. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2015 r., LEX nr 1771062). Tak było w przypadku oskarżonego, który zamierzał nabyć narkotyki w celu ich dalszego ich zbywania.

Dla usystematyzowania ustaleń należy wskazać, że zgodnie z załącznikiem nr 1 i nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 r. w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych, amfetamina, (...) oraz ich sole, 3-C., 4-C. i jego sole stanowią substancje psychotropowe. Natomiast ziele konopi innych niż włókniste, metamfetamina i jej sole, ketamina oraz jej sole oraz kokaina stanowią środki odurzające.

Z zebranych dowodów, w tym w szczególności opinii biegłego z zakresu chemii, protokołów przeszukań i oględzin miejsca garażowego nr (...) w garażu podziemnym przy u. (...) we W. oraz samochodu oskarżonego, zeznań funkcjonariuszy Policji bezsprzecznie wynika, że oskarżony K. Ł. (1) swoim zachowaniem polegającym na przewiezieniu z H. marihuany, którą wraz z innymi narkotykami przechowywał w garażu przy ul. (...) celem odsprzedaży innym osobom uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających i substancji psychotropowych, i tym samym wypełnił znamiona czynu z art. 55 ust. 1 i 3 i art. 56 ust.1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12§1 k.k. Zaś zabezpieczone na mieniu oskarżonego pieniądze bez wątpienia w ocenie Sądu stanowią profity, które czerpał z prowadzonej działalności narkotykowej.

Z uwagi na to, że oskarżony w ramach prowadzonej przestępczej działalności podejmował wiele zachowań w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu znalazł się art.12 §1 k.k.

Oskarżony działał umyślnie i w zamiarze bezpośrednim. Brak było również przesłanek wyłączających winę i bezprawność przypisanego mu czynu.

Czyn przypisany w punkcie VI części dyspozytywnej wyroku wypełnia znamiona przestępstwa z art. 263 § 2 k.k.

Zgodnie bowiem z tym przepisem odpowiedzialności w nim przewidzianej odpowiada sprawca, który bez wymaganego zezwolenia posiada broń palną lub amunicję.

Przedmiotem ochrony art. 263§2 k.k. jest bezpieczeństwo osób i mienia, a także kontrola w zakresie posiadania i wyrobu broni palnej lub amunicji przez powołane do tego podmioty. Przestępstwo to ma charakter powszechny. Popełnić je może każda osoba niemająca odpowiedniego zezwolenia na posiadanie broni.

Kodeks karny nie podaje definicji pojęć broni i amunicji, natomiast znajdują się one w Ustawie z dnia z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o broni i amunicji bronią palną jest każda przenośna broń lufowa, która miota, jest przeznaczona do miotania lub może być przystosowana do miotania jednego lub większej liczby pocisków lub substancji w wyniku działania materiału miotającego.

W orzecznictwie utrwalił się pogląd, iż „posiadaniem” broni palnej lub amunicji jest każde władanie nimi, jeżeli tylko towarzyszy sprawcy taki zamiar, nawet bez chęci zatrzymania tych rzeczy na własność. Przestępstwo ma charakter trwały, polegający na utrzymywaniu określonego stanu bezprawnego, który zaczyna się z chwilą wejścia w „posiadanie” broni palnej lub amunicji, a kończy się w wyniku przekazania tych rzeczy organom ścigania albo innej osobie do całkowitej dyspozycji bądź nieodwracalnego zniszczenia lub porzucenia. (vide: wyrok SN z dnia 13.08.1993 r., WR 107/93, OSNKW 1993, nr 11-12, poz. 74).

W swojej opinii biegły, w jednoznaczny sposób wskazał, że zabezpieczona u oskarżonego broń w rozumieniu ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji stanowi broń palną bojową. Zabezpieczony u K. Ł. (1) pistolet powstał w wyniku przerobienia pistoletu gazowego B. (...).S.A. kal. 9 x 22 mm nr (...)- (...) współczesnej produkcji (...) z jednym wypięciem i rozładowanym magazynkiem nabojowym. Zaś przerabianie broni palnej zmieniające jej rodzaj, kaliber i przeznaczenie stanowi wytwarzanie broni palnej, które jest zabronione, a na posiadanie broni palnej wymagane jest stosowne pozwolenie. Oskarżony takiego pozwolenia nie posiadał, dlatego też bez wątpienia wypełnił znamiona przypisanego mu przestępstwa.

W konsekwencji Sąd przyjął, że oskarżony swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 28 grudnia 2023 r. we W., posiadał, bez zezwolenia wymaganego zgodnie z ustawą z dnia 21 maja 1999r. o broni i amunicji, broń palną w postaci pistoletu kal. 7,65 mm wykonany samodziałowo na bazie pistoletu gazowego B. kal. 9 mm. Nr (...)- (...), zrealizował znamiona przestępstwa z art. 263 § 2 k.k.

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie popełnienia czynu stanowiącego przestępstwa z art. 178 a § 1 k.k. nie budzi wątpliwości.

Oskarżony bezsprzecznie w dniu 28 grudnia 2023 r. we W. prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki B. o nr rej. (...), będąc pod wpływem substancji psychotropowej to jest (...) posiadając w poddanej badaniu próbce krwi stężenie wynoszące 0,76 ng/ml.

Przepis art. 178 a § 1 k.k. sankcjonuje zachowanie, w którym sprawca znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Przedmiotem ochrony art. 178a k.k. jest bezpieczeństwo w komunikacji, a w konsekwencji życie i zdrowie człowieka oraz mienie. Prowadzenie pojazdu to wykonywanie czynności związanych bezpośrednio z ruchem danego pojazdu. W zakres tego pojęcia wchodzą czynności związane z wprawianiem w ruch i dalszym ruchem pojazdu oraz czynności związane z zapewnieniem bezpieczeństwa ruchu pojazdu.

Sąd Najwyższy trafnie wskazał, że: „wobec braku zdefiniowania stanu »pod wpływem środka odurzającego« oraz stanu »po użyciu środka podobnie działającego do alkoholu«, którym posługuje się art. 87 § 1 k.w. – sąd rozpoznając sprawę o przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji popełnione pod wpływem środka odurzającego, a więc także o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k., każdorazowo musi ustalić, czy środek ten miał realny wpływ na sprawność psychomotoryczną kierującego pojazdem w stopniu podobnym, jak w sytuacji znajdowania się pod wpływem alkoholu. Zatem, w przypadku stwierdzenia tego środka w organizmie kierującego pojazdem mechanicznym konieczne będzie dokonywanie ustaleń dowodowych w zakresie zachowania się osoby badanej w chwili zdarzenia, często połączone z ekspertyzą biegłych” (wyrok SN z 3.12.2014 r., II KK 219/14, LEX nr 1567466).

Powyższe przestępstwo ma charakter umyślny, przy czym samo uruchomienie i prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym. Niezbędna jest świadomość sprawcy, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i godzenie się z tą możliwością (por. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2024 r. sygn. I ZI 25/24, LEX nr 3793422).

Jak wynika z opinii biegłego z zakresu toksykologii, w chwili zatrzymania przez funkcjonariuszy Policji, we krwi oskarżonego stwierdzono obecność benzoiloekgoniny oraz (...), w poddanej badaniu próbce krwi stężenie tych środków wynosiło 0,76 ng/ml. Biorąc pod uwagę stężenie tych substancji we krwi oskarżonego, w chwili zatrzymania K. Ł. (1) znajdował się pod wpływem środka odurzającego w rozumieniu art. 178 a § 1 k.k. Co więcej sam oskarżony, mimo, że formalnie nie przyznał się do prowadzenia pojazdu pod wpływem środka odurzającego, to wyjaśnił, że prowadząc wówczas samochód nie czuł się odurzony, ponieważ pali marihuanę od 6 lat i nabył wysoką tolerancję na marihuanę i nie odczuwa skutków jej działania.

Zatem zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości, że w czasie, w którym oskarżony był pod wpływem benzoiloekgoniny oraz (...), kierował on pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym. Nie budzi zatem wątpliwości Sądu, że oskarżony K. Ł. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. Oskarżony działał umyślnie i w zamiarze bezpośrednim. Brak było również przesłanek wyłączających winę i bezprawność przypisanego mu czynu.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--

--

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--

--

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

--

3.4. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--

--

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

--

3.5. Warunkowe umorzenie postępowania

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--

3.6. Umorzenie postępowania

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--

3.7. Uniewinnienie

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

--

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. Ł. (1)

I, VI, VIII

I, II, III

Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary zawartymi w art. 53 k.k., a zatem w pierwszej kolejności granicami zagrożenia ustawowego czynu. Sąd wymierzając karę uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynu, okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego, a także baczył by dolegliwość kary nie może przekraczać stopnia winy.

Ponadto wymierzając oskarżonemu karę jednostkową za czyn przypisany mu w pkt I części dyspozytywnej wyroku Sąd miał na uwadze kumulatywną kwalifikacje prawną czynu (art. 11 § 2 k.k.). W doktrynie i orzecznictwie dominuje, bowiem pogląd, że w wypadku kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu fakt ten z reguły wpływa na wyższy stopień społecznej szkodliwości czynu, przekładając się na wyższy stopień winy i możliwość wymierzenia surowszej sankcji karnej. Niemniej jednak zauważa się, że w wypadku skazania za przestępstwo na podstawie dwóch lub więcej zbiegających się przepisów, okoliczności stanowiące znamiona przestępstw określonych w tych przepisach mogą być uznane za obciążające, z wyłączeniem tych, które mieszczą się w przepisie, na którego podstawie wymierzono karę. Uzasadnieniem zastosowania art. 11 § 2 k.k. jest zasada, że ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo. Konsekwencją tego jest konieczność w wypadku, gdy czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, wydanie przez Sąd wyroku skazującego za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. W takim wypadku sąd wymierza wówczas karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą spośród tych, których czyn znamiona wyczerpuje. Zasada, że jeden czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo, ma fundamentalne znaczenie w prawie karnym. Ponadto taka kumulatywna kwalifikacja prawna, polegająca na powołaniu wszystkich wyczerpanych przez czyny oskarżonych, przepisów najlepiej oddaje kryminalną zawartość popełnionego przez nich przestępstwa. Przepisem przewidującym surowszą odpowiedzialność w omawianej sytuacji był art. 55 ust. 3 u.p.n. przewidujący karę do 20 lat pozbawienia wolności.

Idąc dalej, obciążająco na wymiar kary wpłynął zatem bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii. Wypełniając znamiona czynu z art. 55 ust. 1 i 3 i art. 56 ust.1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12§1 k.k. oskarżony bowiem godził w zdrowie i życie społeczne jak i monopol przedsiębiorstw legalnie zajmujących się obrotem takich środków. Jako istotną okoliczność przemawiającą za wymierzeniem oskarżonemu surowej kary pozbawienia wolności za czyn przypisany w pkt I części dyspozytywnej wyroku przemawiała przede wszystkim znaczna ilość środków odurzających i substancji psychotropowych będąca przedmiotem przestępstwa.

Sąd miał także w polu widzenia bezpieczeństwo publiczne i indywidualne związane z nielegalnym wytwarzaniem broni, jak również z obchodzeniem się z nią stanowiące szczególny przedmiot ochrony czynu z art. 263 § 2 k.k.

Ponadto w zakresie czynu z art. 178a § 1 k.k. sąd miał na uwadze, że oskarżony godził w bezpieczeństwo w komunikacji, a w konsekwencji życie i zdrowie człowieka oraz mienie.

Sąd wymierzając karę wziął również pod uwagę właściwości i warunki osobiste sprawcy i jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa. Zachowanie oskarżonego dotychczas nie naruszało porządku prawnego, prawidłowo funkcjonował w społeczeństwie, nie był karany, co Sąd potraktował łagodząco.

Wymierzając karę Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżonego w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia.

W zakresie przypisanych mu czynów oskarżony działał umyślnie. Jego główny cel jego działania, a to chęć osiągnięcia korzyści majątkowej z prowadzonej przez siebie działalności narkotykowej w żaden sposób nie usprawiedliwiała jego postępowania.

Kierując się zatem granicami zagrożenia ustawowego:

-

za czyn przypisany oskarżonemu w pkt I części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art. 55 ust.3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.11§3 k.k. w zw. z art.57b k.k. i art.33§1 i 3 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 500 (pięciuset) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (stu) złotych;

-

za czyn przypisany oskarżonemu w pkt VII części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art. 263 § 2 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

-

za czyn przypisany oskarżonemu w pkt VIII części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art. 178a §1 k.k Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż kary w orzeczonych wymiarach będą karami sprawiedliwymi, wypełniającymi cele wskazane w art. 53 k.k.

K. Ł. (1)

XI

I, II, III

Na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 k.k. Sąd połączył oskarżonemu orzeczone wobec niego kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 7 lat pozbawienia wolności.

Sąd wymierzając karę łączną pozbawienia wolności wziął pod uwagę wszystkim cele wskazane w art. 85a k.k. w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego.

Należy podkreślić, że kara łączna jest pewnego rodzaju podsumowaniem przestępczej działalności oskarżonego. Przy jej wymierzaniu Sąd zobowiązany jest przy tym stosować zwykłe dyrektywy karania, wyrażone przede wszystkim przez związek przedmiotowo - podmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 grudnia 2018 r. II AKa 532/18, LEX nr 2690776).

Należy pamiętać, że zgodnie z treścią art.86§1 k.k. Sąd orzeka karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar jednostkowych do ich sumy.

W sytuacji oskarżonego możliwa do orzeczenia była kara łączna w granicach od 6 lat 1 i miesiąca pozbawienia wolności (powyżej 6 lat) do 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy kształtowaniu wymiaru kary łącznej Sąd kierował się zatem wszystkimi aspektami kary, w tym słuszności i celowości. Sąd orzekając karę łączną pozbawienia wolności kierował się celami orzeczenia kary łącznej wskazanymi w przepisie art. 85a k.k., a zatem przede wszystkim miał na względzie cele wychowawcze i zapobiegawcze oraz kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. W pierwszej kolejności Sąd wziął pod uwagę związek rodzajowy i czasowy popełnionych przestępstw, który nie przemawiał za zastosowaniem zasady pełnej kumulacji.

Przy uwzględnieniu wymienionych okoliczności Sąd zastosował zasadę asperacji i wymierzył karę w wysokości powyżej najwyższej z orzeczonych kar jednostkowych, ale niższej niż ich suma. Sąd uznał, że orzeczona kara jest karą odpowiednią do stopnia zawinienia oskarżonego oraz okoliczności podmiotowych i przedmiotowych

Orzeczona w ten sposób kara łączna stanowi dla oskarżonego, w przekonaniu Sądu, wystarczającą dolegliwość i jednocześnie nie będzie nosić znamion kary nazbyt surowej. Kara w takiej postaci spełni swoje cele w zakresie prewencyjnego i wychowawczego oddziaływania na sprawcę.

K. Ł. (1)

II

I

Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej uzyskanej przez oskarżonego z przestępstwa w kwocie 283 360 zł. W orzecznictwie trafnie wskazuje się, że "korzyścią majątkową pochodzącą z przestępstwa w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. są wszelkie składniki majątkowe pochodzące z popełnienia danego przestępstwa (o ile nie podlegają przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 i § 6 k.k.), a nie tylko osiągnięty zysk. Tak więc za nieuprawnione należy uznać wyliczanie kosztów, jakie sprawca zaangażował w przestępczy proceder (np. zakup środków odurzających, które następnie udzielał, przejazd po nie itp.), a potem pomniejszanie o tę wartość osiągniętej z przestępstwa korzyści, bo tego typu ekonomiczne kalkulacje w aspekcie zysku i strat są nie do przyjęcia" (wyrok SA w Katowicach z dnia 21 grudnia 2006 r., II AKa 394/06, KZS 2007, z. 5, poz. 57). Oznacza to, że w razie popełnienia czynu karalnego polegającego na zbyciu innej osobie środka odurzającego przepadkiem objęte są wszystkie pieniądze, jakie z takiego procederu sprawca uzyskał. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, iż oskarżony z prowadzonej przez siebie działalności narkotykowej uzyskał korzyść majątkową w kwocie 283 360 zł (taka też łączną sumę pieniędzy ujawniono w toku przeprowadzonych czynności tj. przeszukań) i przepadek takiej kwoty sąd orzekł w wyroku.

K. Ł. (1)

III

I

Orzekając w przedmiocie dowodów rzeczowych Sąd na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa środków odurzających i substancji psychotropowych - dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) poz. 1-10 k.441 oraz nr (...) poz.11-14 k.442. Sąd uznał przy tym, iż przepadek winien zostać wykonany przez zniszczenie w.w. dowodów.

K. Ł. (1)

IV

I

Orzekając w przedmiocie dowodów rzeczowych Sąd na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/79/24/P poz. 1-14 k.126. Dowody te stanowiły przedmioty służące do popełnienia czynów zabronionych. Sąd uznał przy tym, iż przepadek winien zostać wykonany przez zniszczenie w.w. dowodów.

K. Ł. (1)

V

I

Sąd na podstawie art.70 ust.4 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł od oskarżonego na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. nawiązkę w kwocie 10 000 zł. Nawiązka jako środek karny ma charakter represyjno-kompensacyjny, tak więc jej wymiar winien być determinowany z jednej strony w oparciu o całokształt dyrektyw sądowego wymiaru kary (art. 53 k.k.), z drugiej zaś, respektować funkcję kompensacyjną, co w przypadku analizowanej sprawy wiąże się z partycypacją w społecznych kosztach leczenia i zapobiegania zjawisku narkomanii. (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. akt II AKa 5/13). Sąd zatem uznał, że nawiązka w orzeczonej kwocie w wystarczającym stopniu przyczyni się do realizacji celów w postaci zapobiegania i zwalczania narkomanii .

K. Ł. (1)

VI

I

Sąd orzekł na podstawie art.70 ust.4a ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej obligatoryjne świadczenie pieniężne w kwocie 5000 zł.

K. Ł. (1)

IX

III

W razie skazania za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. obligatoryjne jest orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na czas nie krótszy niż 3 lata. Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, Sąd uznał za zasadne wymierzenie środka karnego w minimalnym wymiarze tj. 3 lat.

K. Ł. (1)

X

III

W razie skazania za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. obligatoryjne jest orzeczenie świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Zgodnie z brzmieniem art. 43a § 2 k.k. minimalna wysokość świadczenia to 5.000,00 zł. Mając zaś na uwadze całokształt okoliczności sprawy, Sąd orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne w minimalnym wymiarze.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. Ł. (1)

XII

I, II, III

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności wynikając z dokumentacji okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 28.12.2023 r. godz. 14:00 do 15.04.2025 r. godz.12:10.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie orzekał przepadku pojazdu mechanicznego, o który mowa w art. 178a § 5 k.k. bowiem wskazany przepis wszedł w życie z dniem 14 marca 2024 r. zatem nie obowiązywał w dacie czynu (28 grudnia 2023 r.). Zgodnie z powyższym przepisem Sąd orzeka przepadek, o którym mowa w art. 44b, w razie popełnienia przestępstwa określonego w § 1 lub 4, chyba że zawartość alkoholu w organizmie sprawcy przestępstwa określonego w § 1 była niższa niż 1,5 promila we krwi lub 0,75 mg/dm3 w wydychanym powietrzu albo nie prowadziła do takiego stężenia. Sąd może odstąpić od orzeczenia przepadku, jeżeli zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XIII

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w kwocie 31765,85 zł, zaś na podstawie art. 1 i art. 2 ust. 1 pkt 5 i art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w kwocie 10600 złotych, uznając że nie ma podstaw do zwolnienia K. Ł. (3) z ich ponoszenia.

7.  Podpis

Sędzia Agnieszka Marchwicka