Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 292/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

D. M.

w dniu 10 lipca 2024 roku w miejscowości S. powiat (...) województwo (...) spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu T. B. w ten sposób, że uderzył go deską w tylną część głowy czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci złamania łuski kości potylicznej po stronie prawej, krwiaka nadtwardówkowego, ostrego krwiaka podtwardówkowego nad lewą półkulą mózgu, krwiaka nadtwardówkowego w prawej okolicy przymóżdżkowej i potylicznej, ogniska ukrwotocznionego stłuczenia mózgu w lewym biegunie skroniowym, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała powodując ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu,

tj. przestępstwo z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 4 §1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony D. M. i pokrzywdzony T. B. są sąsiadami. Oboje mieszkają w miejscowości S.. Pomiędzy mężczyznami już wcześniej dochodziło do konfliktów. Powodem nieporozumień był fakt, iż niedaleko mieszkania T. B. zostało wybudowane boisko (...), na którym młodzież, w tym syn oskarżonego, grała w piłkę nożną. Wielokrotnie piłka trafiała na sąsiednią posesję pokrzywdzonego niszcząc znajdujące się na niej zasadzenia. T. B. nie był zadowolony z tego faktu, i w końcu przestał odrzucać zagubione piłki z powrotem na boisko. To z kolei rozzłościło oskarżonego, który groził pokrzywdzonemu, że jeżeli ten nie odda jego synowi piłki to go pobije.

W dniu 10 lipca 2024 r. wracając ze sklepu pokrzywdzony T. B. zatrzymał się, aby przez chwilę porozmawiać ze znajomą E. G.. W tym czasie D. M. groził pokrzywdzonemu, mówiąc, że ,,się na niego szykuje”. Słysząc to, E. G. zaproponowała T. B., że może on przejść przez jej posesję, tak aby ominąć nieruchomość oskarżonego. Pokrzywdzony przystał na propozycję sąsiadki.

Około godz. 19:00 niedaleko miejscowego sklepu spożywczego powaliło się drzewo. Pokrzywdzony jest strażakiem ochotnikiem, jednakże nie brał w tym dniu udziału w akcji z uwagi na fakt, iż spożył wcześniej alkohol. T. B. udał się na miejsce zdarzenia przyglądał się interwencji strażaków, w tym- J. G., A. B. i M. B..

Oskarżony D. M. widząc, że pokrzywdzony wyszedł ze swojego mieszkania, chwycił deskę i zaczął iść w jego kierunku. Pokrzywdzony nie widział, iż D. M. się do niego zbliża. Stał do oskarżonego tyłem. W pewnym momencie oskarżony zamachnął się i uderzył T. B. w tył głowy.

Nieopodal miejsca zdarzenia znajdował się także R. G.- kuzyn pokrzywdzonego, który również postanowił obejrzeć akcję usuwania powalonego drzewa przez strażaków. Gdy w pewnym momencie dostrzegł on leżącego na chodniku i nieprzytomnego T. B., natychmiast do niego podbiegł i udzielił mu pierwszej pomocy.

J. G. podczas akcji zabezpieczała drogę, była odpowiedzialna za kierowanie ruchem, dlatego znajdowała się w oddaleniu od powalonego drzewa, a jednocześnie dosyć blisko pokrzywdzonego. Chwilę później, widząc całe zajście, podbiegła do leżącego T. B. ułożyła go w pozycji bezpiecznej i zawiadomiła policję oraz wezwała zespół pogotowia ratunkowego. Bezpośrednim świadkiem zdarzenia był także brat pokrzywdzonego- M. B., który również udzielał pierwszej pomocy pokrzywdzonemu.

Następnie, gdy pokrzywdzony odzyskał przytomność, R. G. pomógł mu się podnieść i przyprowadził go do domu. Tam wraz z pokrzywdzonym oczekiwał na przyjazd policji oraz zespołu pogotowia ratunkowego.

W wyniku tego zdarzenia pokrzywdzony T. B. doznał obrażeń ciała w postaci złamania łuski kości potylicznej po stronie prawej, krwiaka nadtwardówkowego, ostrego krwiaka podtwardówkowego nad lewą półkulą mózgu, krwiaka nadtwardówkowego w prawej okolicy przymóżdżkowej i potylicznej, ogniska ukrwotocznionego stłuczenia mózgu w lewym biegunie skroniowym, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała powodując ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

Oskarżony D. M. ma (...), jest (...), posiada z małżeństwa jedno dziecko-A. M.. Legitymuje się wykształceniem zawodowym- mechanik. Był uprzednio karany sądownie za popełnienie przestępstw z art. 178a § 1 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego w T. z dnia 29 marca 2021 r., sygn. akt (...) na karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł oraz Sadu Rejonowego w T. z dnia 13 października 2023 r., sygn. akt (...) na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

-zeznania M. B.

k. 3-4, 195-196odwrót.

-zeznania pokrzywdzonego T. B.

k. 13-14, 189odwrót-191.

-zeznania J. G.

k. 10-11, 191-193.

-częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. M.

k. 46-47, 50-51, 59, 188odwrót-189, 230.

-zeznania E. G.

k. 20-21, 193-193odwrót.

-zeznania A. B.

k. 17-18, 194-194odwrót.

-częściowo zeznania A. M.

k. 227odwrót-228.

-zeznania R. G.

k. 228-odwrót-230.

-protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu T. B.

k. 209.

-protokół zatrzymania oskarżonego

k. 24-25.

-protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu oskarżonego

k. 26.

-zeznania R. G.

k. 228-odwrót-230.

-dokumentacja fotograficzna dot. pokrzywdzonego T. B.

k. 109.

-dokumentacja medyczna dot. pokrzywdzonego T. B.

Załącznik k. 10-36.

-opinia sądowo-lekarska z 12 lipca 2024 r. dot. pokrzywdzonego T. B.

Załącznik k. 2-7.

-protokół przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego

k. 27-28.

-załączona płyta CD z nagraniem z dnia 10 lipca 2024 r.

k. 37.

-płyta CD z nagraniem monitoringu przy Sklepie (...)

k. 211.

-wydruk z K. dot. oskarżonego

k. 67-68.

-odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w T. z dnia 13 października 2023 r., sygn. akt (...)

k. 71.

-odpis wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 29 marca 2021 r., sygn. akt (...)

k. 72-72odwrót.

-kwestionariusz wywiadu środowiskowego dot. oskarżonego

k. 88-88odwrót.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-

-

-

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-

-

-

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. M.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd częściowo oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego, przyznając im walor wiarygodności, jedynie w zakresie, w którym opisywał okoliczności powstania sytuacji konfliktowej pomiędzy nim a pokrzywdzonym.

Zeznania pokrzywdzonego T. B.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego co do przebiegu zdarzenia, albowiem były one spójne, logiczne i w pełni korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami J. G., E. G. i M. B..

Pokrzywdzony wprost wskazywał, że był skonfliktowany z oskarżonym, a źródłem nieporozumień był fakt przekopywania na jego posesję piłek z pobliskiego boiska, co potwierdzili również w swoich zeznaniach E. G., A. B., a także syn oskarżonego A. M.. Pokrzywdzony przyznał także, iż w chwili zdarzenia był pod wpływem alkoholu.

Zeznania J. G.

Zeznania M. B.

Sąd ocenił zeznania świadka jako wiarygodne, spójne i logiczne. J. G. była bezpośrednim świadkiem zdarzenia. Wskazywała wprost w jakich okolicznościach doszło do napaści oskarżonego na T. B.. Sąd uznał zeznania za w pełni wiarygodne, spójne, logiczne oraz korespondujące z zebranym materiałem dowodowym.

M. B. także był bezpośrednim świadkiem tego zdarzenia. Szczegółowo opisał okoliczności ataku na pokrzywdzonym. Sąd nie znalazł powodu, aby kwestionować wiarygodność zeznań świadka.

Sąd uznał zeznania J. G. i M. B. za szczególnie istotne procesowo, albowiem widzieli oni z niewielkiej odległości moment, w którym oskarżony D. M. zbliża się z deską w ręce do pokrzywdzonego i zadaje mu tym narzędziem cios w tył głowy.

Do zdarzenia doszło w małej miejscowości. Zarówno M. B. jak i J. G. znali oskarżonego. Rozpoznali go i jasno wskazali w swoich zeznaniach, że to D. M. dopuścił się ataku na pokrzywdzonym. Zeznania M. B. i J. G. cechują się wysokim walorem dowodowym, na co wpłynął przede wszystkim fakt, iż byli oni bezstronnymi obserwatorami zaistniałych wydarzeń, co umożliwiło im zachowanie wysokiego stopnia obiektywizmu.

Na marginesie Sąd wskazuje, iż ma w polu widzenia nieliczne rozbieżności w zeznaniach J. G., jednakże, wbrew przyjętej linii obrony oskarżonego, który twierdził, że świadkowie się na niego uwzięli, to w ocenie Sądu te drobne różnice dobitnie świadczą o wiarygodności świadka. J. G. zeznawała spontanicznie, nie podawała wyuczonej formułki, a także podkreśliła, że widząc zdarzenie była pod wpływem silnych emocji.

Zeznania E. G.

W ocenie Sądu zeznania świadka są spójne i znajdują oparcie w zebranym materiale dowodowym. Świadek E. G. wskazała, iż nie była bezpośrednim świadkiem zdarzenia, lecz ok. 2-3 godziny przed zdarzeniem spotkała T. B., który opowiedział jej, że oskarżony mu grozi. Relacjonowała, iż zaproponowała pokrzywdzonemu, aby ominął posesję oskarżonego przechodząc do domu przez jej nieruchomość. Zeznania te korespondują z zeznaniami pokrzywdzonego.

Zeznania A. B.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne, spójne i logiczne zeznania świadka, w których przedstawiała okoliczności konfliktu pomiędzy oskarżonym a swoim bratem-T. B.. Jednakże nie była ona bezpośrednim świadkiem zdarzenia, o pobiciu brata dowiedziała się z relacji M. B., co Sąd wziął pod uwagę przy ocenie tych zeznań.

Częściowo zeznania A. M.

Sąd uznał za wiarygodne jedynie te depozycje świadka, w których wskazywał on na konflikt oskarżonego D. M. i pokrzywdzonego T. B.. Świadek jest synem oskarżonego i przyznał, że pokrzywdzony nie chciał oddać mu piłki, która została wykopana z boiska na jego posesję, jednakże zaprzeczył, aby miał wiedzę o pobiciu T. B. przez jego ojca.

Zeznania R. G.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne oraz korespondujące z zebranym materiałem dowodowym zeznania świadka R. G., który co prawda, nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia, jednakże udzielił pierwszej pomocy pokrzywdzonemu i był z nim, aż do przyjazdu policji oraz zespołu ratownictwa medycznego. Świadek opisał okoliczności znalezienia T. B. zaraz po uderzeniu go przez oskarżonego. Depozycje te są zbieżne z relacją J. G. oraz M. B..

Opinia sądowo-lekarska z 12 lipca 2024 r. dot. pokrzywdzonego T. B.

Opinia wydana w sprawie została sporządzona w sposób fachowy, rzetelny, precyzyjny i obiektywny przez osoby posiadające odpowiednie kompetencje o dużej wiedzy w zakresie okoliczności, do których stwierdzenia zostały powołane. Opinia jest pełna, wyczerpująca, logiczna i spójna. Spełnia wszelkie wymogi stawiane tego rodzaju dokumentom, a więc zawiera pełny opis badań i dokonanych przez biegłych ustaleń, a wynikające z niej wnioski są kategoryczne.

-protokół zatrzymania oskarżonego,

-protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu oskarżonego,

-protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu T. B.,

-protokół przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego

Wszelkie czynności procesowe podjęte w przedmiotowej sprawie odbyły się zgodnie z prawem, z każdej z nich sporządzono stosowne protokoły, a ich wyniki nie budziły żadnych wątpliwości. Podjęte w sprawie czynności zostały przeprowadzone przez uprawnione podmioty zaś sposób przeprowadzenia tych czynności nie był kwestionowany przez żadną za stron postępowania.

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego

Nie budził wątpliwości opracowany wywiad środowiskowy, gdyż został sporządzony przez uprawnione podmioty i zawierał wszystkie niezbędne elementy.

Płyty CD z nagraniem monitoringu przy Sklepie (...)

Sąd nie miał wątpliwości co do prawdziwości przywołanych dowodów.

Inne dokumenty w postaci: odpisów wyroków, wydruku z KRK, fotografii

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności tych dowodów.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. M.

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie Sąd w znacznej części odmówił wiary wyjaśnieniom składanym przez oskarżonego D. M.– przede wszystkim w zakresie w jakim zaprzeczał swojemu sprawstwu, uznając je za wyraz przyjmowanej przez niego linii obrony. Oskarżony wskazywał, że to od swojego syna, A. M., dowiedział się o tym, że T. B. leżał nieprzytomny na ulicy. Depozycje te stoją w wyraźniej sprzeczności przede wszystkim bezpośrednich świadków zdarzenia- J. G. i M. B., a także przeczy temu opinia sądowo-lekarska dotycząca doznanych obrażeń przez oskarżonego. Oskarżony zdecydował się jedynie na złożenie wyjaśnień podczas pierwszego przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego oraz podczas posiedzenia aresztowego, w których to konsekwentnie kwestionował swoje sprawstwo. Następnie, w toku rozprawy głównej, w dalszym ciągu nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a także odmówił składania wyjaśnień. Na rozprawie w dniu 31 grudnia 2024 r. oskarżony oświadczył przed Sądem po raz kolejny, że nie uderzył pokrzywdzonego T. B..

Częściowo zeznania A. M.

Sąd nie przyznał waloru wiarygodności zeznaniom świadka w części, w której wskazywał on, że nie wiedział, że to jego ojciec dopuścił się napaści na pokrzywdzonego oraz wskazywał, że tego dnia oskarżony nie wychodził z domu. Jednocześnie wskazywał także, iż słyszał od mieszkańców i sąsiadów, że to jego ojciec uderzył deską oskarżonego. W ocenie Sądu te sprzeczności wynikają przede wszystkim z pokrewieństwa świadka z oskarżonym, który w ten sposób chciał umniejszyć rolę swojego ojca w przestępstwie.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I części dyspozytywnej wyroku

D. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na wstępie Sąd wskazuje, iż na podstawie art. 4 § 1 k.k. Sąd w chwili orzekania zastosował przepisy Kodeksu Karnego w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, albowiem były one względniejsze dla oskarżonego.

Wina i sprawstwo oskarżonego D. M. w zakresie przypisanego mu czynu z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. nie budziły wątpliwości Sądu.

Przywołany przepis penalizuje spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i innego niż pozbawienie człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia w postaci innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała.

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem. W złożonych wyjaśnieniach jedynie przytoczył okoliczności konfliktu toczącego się pomiędzy nim a pokrzywdzonym.

Dla ustalenia zamiaru popełnienia czynu z art. 156 § 1 k.k. istotne jest wykazanie, że zamiar sprawcy obejmował nie jakiekolwiek naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia, ale w aspekcie choćby ewentualnym ciężki uszczerbek na zdrowiu, w tym wynikający np. ze sposobu działania sprawcy. Ponadto między zachowaniem sprawcy a skutkiem musi istnieć związek przyczynowy, choć oczywiście nie jest wymagane uświadomienie sobie przez niego dokładnego przebiegu tego związku.

Dokonując analizy zamiaru jaki tempore criminis przyświecał oskarżonemu Sąd miał na uwadze przesłanki przedmiotowe tj. rodzaj użytego narzędzia, siłę oraz ilość zadanych ciosów, a także spowodowane obrażenie i ich umiejscowienie. Nie należało jednak w żadnej mierze abstrahować także od powodu zajścia i motywów, które kierowały oskarżonym. Znaczenie w tej ocenie miały również właściwości osobiste, dotychczasowy tryb życia oraz zdolność oskarżonego do oceny sytuacji i przewidywania skutków swojego zachowania.

Analiza tych przesłanek doprowadziła Sąd do uznania, iż oskarżony D. M. działał w zamiarze bezpośrednim spowodowania u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

W tym wypadku nie chodzi przy tym o to, żeby uderzając pokrzywdzonego oskarżony wprost chciał spowodować konkretne obrażenia ciała i dokładnie taki skutek wyobrażać sobie w czasie dokonania czynu. Należy odwołać się bowiem do konstrukcji tzw. zamiaru ogólnego. „Postać uszczerbku ciała nie musi być sprecyzowana w świadomości sprawcy, stąd zamiar taki określa się ogólnym. Zamiar ogólny nie jest więc określeniem sugerującym, że chodzi ogólnie o jakiekolwiek skutki zamachu na zdrowie innego człowieka, ale o świadome powodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, o postaciach sprecyzowanych w powyższym przepisie.” (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 22 października 2019 r., II AKa 174/19, LEX nr 2759054). O zamiarze sprawcy wnioskować można w oparciu o okoliczności towarzyszące zdarzeniu, takie jak rodzaj użytego narzędzia, sposób jego użycia, siła zadanych uderzeń, ich umiejscowienie, zachowanie się sprawcy po zdarzeniu. Są to te elementy, które pozwalają na zweryfikowanie wyjaśnień stanowiących niejednokrotnie przyjętą linię obrony (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 10 kwietnia 2014 r., II AKa 74/14, LEX nr 1461217).

W oparciu o przeprowadzone dowody Sąd nie miał wątpliwości, że obrażenia ciała ujawnione u pokrzywdzonego w postaci złamania łuski kości potylicznej po stronie prawej, krwiaka nadtwardówkowego, ostrego krwiaka podtwardówkowego nad lewą półkulą mózgu, krwiaka nadtwardówkowego w prawej okolicy przymóżdżkowej i potylicznej, ogniska ukrwotocznionego stłuczenia mózgu w lewym biegunie skroniowym stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 156 k.k. w postaci choroby realnie zagrażającej życiu i że były one następstwem działania oskarżonego D. M..

Oceniając całokształt materiału dowodowego, Sąd przyjął, że działanie oskarżonego było zachowaniem umyślnym. Nie sposób bowiem przyjąć, aby uderzenie pokrzywdzonego T. B. było działaniem nieumyślnym, a zatem aby nie mając zamiaru spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, oskarżony spowodował go wskutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo przewidywania możliwości spowodowania takiego skutku. Oskarżony uderzając deską pokrzywdzonego w tył głowy musiał liczyć się, że może spowodować u osoby atakowanej skutki zagrażające jej zdrowiu i życiu.

W ocenie Sądu oskarżony musiał obejmować swoją świadomością przynajmniej możliwość, że swoim zachowaniem spowoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego i do osiągnięcia takiego skutku dążył. Świadczy o tym sposób działania oskarżonego oraz użyte do tego narzędzie, tj. oskarżony uderzył pokrzywdzonego deską w tył głowy- najbardziej newralgiczną część ciała. Oskarżony działał ze stosunkowo błahych pobudek. Pokrzywdzony T. B. sprzeciwił się oskarżonemu i nie oddał synowi D. M. piłki, którą została przekopana z boiska na jego posesję. To bardzo rozzłościło oskarżonego. Wypowiadał on groźby wobec pokrzywdzonego kilka godzin wcześniej, gdy T. B. wracał ze sklepu. Słyszała to sąsiadka E. G., która widząc, iż pokrzywdzony obawia się spełnienia tych gróźb, zaproponowała mu, aby ominął posesję oskarżonego przechodząc do swojego domu przez jej nieruchomość. Oskarżony D. M. zaplanował napaść na T. B.. Powodem działania oskarżonego była złość, chciał on dać nauczkę T. B.. Gdy oskarżony zobaczył, że pokrzywdzony wyszedł z domu i obserwuje akcję strażaków usuwających powalone drzewo, zdecydował się go zaskoczyć i zaatakować wyprowadzając cios trzymaną w ręku deską. Siła uderzenia była dość duża, ponieważ wyprowadzony w ten sposób cios w tył głowy pokrzywdzonego powalił go na ziemię. O sile uderzenia świadczą również liczne i poważne obrażenia doznane w wyniku tego zdarzenia przez pokrzywdzonego. Po przeprowadzonym ataku oskarżony udał się do swojego domu, nie udzielając pomocy nieprzytomnemu T. B..

Mając na uwadze powyższe rozważania, zachowanie oskarżonego bez wątpienia wyczerpało wszystkie znamiona występku z art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-

-

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-

☐

3.5.  Uniewinnienie

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. M.

I części dyspozytywnej wyroku

I części dyspozytywnej wyroku

Wymierzając oskarżonemu karę pozbawienia wolności Sąd miał na względzie wszystkie dyrektywy jej wymiaru, a w szczególności te zawarte w art. 53 k.k.

W ocenie Sądu wymierzona kara 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności uczyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełni swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzona kara pozbawienia wolności nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa.

Kształtując wymiar kary, Sąd miał na uwadze okoliczności takie jak:

-oskarżony dopuścił się czynu godzącego w istotne dobro chronione prawem jak zdrowie człowieka,

-oskarżony popełnił ten czyn będąc uprzednio dwukrotnie karanym sądownie za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji,

-znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu wynikający z rodzaju i charakteru naruszonych dóbr prawnych- zdrowia i życia człowieka,

-oskarżony dopuścił się tego czynu ze stosunkowo błahej przyczyny- pokrzywdzony nie oddał synowi oskarżonemu piłki,

-po upadku pokrzywdzonego oskarżony nie kontynuował ataku, ale też nie udzielił pomocy pokrzywdzonemu oddalając się z miejsca zdarzenia.

W przekonaniu Sądu taka kara wobec oskarżonego będzie odpowiadać zarówno społecznej szkodliwości popełnionego czynu, jak i winie oskarżonego, a przy tym spełni cele wychowawcze, prewencyjne i w zakresie zasady sprawiedliwej odpłaty.

II części dyspozytywnej wyroku

I części dyspozytywnej wyroku

Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł od oskarżonego D. M. na rzecz pokrzywdzonego T. B. kwotę 30.000 złotych tytułem zadośćuczynienia. W ocenie Sądu orzeczenie zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego stanowiło będzie dla oskarżonego dodatkowy element oddziaływania poprawczego i wychowawczego, a dla pokrzywdzonego kompensowało będzie szkody i krzywdy mające swoje źródło w przestępstwie.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. M.

III części dyspozytywnej wyroku

I części dyspozytywnej wyroku

Zgodnie z zasadą obligatoryjnego zaliczenia na poczet orzeczonej kary, okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, okres rzeczywistego pozbawienia wolności, tj. zatrzymania i tymczasowego aresztowania.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Nie dotyczy.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego D. M. na rzecz oskarżyciela posiłkowego T. B. zwrot poniesionych kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 1920 zł (tysiąc dziewięćset dwadzieścia złotych).

V części dyspozytywnej wyroku

Rozstrzygnięcie w przedmiocie zasądzenia ma rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. P. D. (2) kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu D. M. z urzędu znajdowało swoje oparcie w przepisach art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k., art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze i § 17 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 5 i § 20 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 (Dz.U.2019.18 t.j.) w sprawie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

VI części dyspozytywnej wyroku

Mając na względzie, iż oskarżony D. M. nie ma stałej pracy, nie posiada majątku stosownie do treści art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j.: Dz. U. z 1983 r. nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych oraz od obowiązku uiszczenia opłaty, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

6.  1Podpis

Sędzia Mariusz Wiązek