Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 356/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.1.1

M. W.

czyn przypisany w pkt. I części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 22 października 2024 r. około godz. 21:40 oskarżony M. W. wszedł do sklepu (...) przy ul. (...) we W..

Na terenie sklepu znajdowali się wówczas pracownicy I. T. i A. K. oraz właścicielka Y. Z.. W związku z zachowaniem oskarżonego, pracownicy sklepu podjęli podejrzenia o próbie kradzieży przez oskarżonego towaru z asortymentu sklepowego, uprzedzili go również, że na miejsce zostanie wezwana policja.

Na postawę pracowników (...) M. W. zareagował agresywnie i zaczął ich obrażać z powodu przynależności narodowej – nazywając ich „banderowcami” i kierując w ich stronę wulgaryzmy, m.in. dotyczące ich ukraińskiej narodowości oraz groźby pozbawienia ich życia.

Następnie oskarżony zaczął rzucać w I. T. i A. K. różnymi przedmiotami, celem naruszenia ich nietykalności cielesnej. Również w trakcie tych czynności wykrzykiwał on treści o charakterze dyskryminacyjnym ze względu na przynależność narodową pracowników, jak również groził im popełnieniem przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu, które to groźby wzbudziły u nich uzasadnioną obawę ich spełnienia. W trakcie zdarzenia pracownicy sklepu wybiegli na zewnątrz, uciekając przed agresywnym oskarżonym, zaś właścicielka (...) ukryła się przed nim na zapleczu.

W trakcie zdarzenia Y. Z. o zaistniałej sytuacji zawiadomiła Policję, której funkcjonariusze przyjechali na miejsce i zatrzymali M. W..

Protokół przeszukania osoby oskarżonego

k. 5-7

Zeznania P. R.

k. 13-14,

k. 163v

Zeznania P. M.

k. 19-10,

k. 163

Zeznania I. T.

k. 25-26

Zeznania A. K.

k. 31

Częściowo wyjaśnienia M. W.

k. 39-40,

k. 44-45,

k. 74-75

Protokół oględzin nagrania monitoringu wizyjnego

k. 61-67

Zeznania Y. Z.

k. 8-9

k. 162

T. criminis M. W. był zdolny do rozpoznania znaczenia popełnionego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zachodzą wobec niego warunki określone w art. 31 § 1 lub 2 k.k. Oskarżony czynu dopuścił się w stanie upojenia alkoholowego (po zatrzymaniu M. W. został przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem 1,04 mg/l), co wpłynęło na jego krytycyzm i kontrolę zachowania. Stan nietrzeźwości nie miał jednak formy upojenia patologicznego, gdyż oskarżony zna działanie alkoholu i swój sposób reagowania na jego spożycie.

Protokół badania stanu trzeźwości

k. 4

Opinia sądowo - psychiatryczna

k. 89-93

Oskarżony nie był dotychczas karany sądownie.

Dane o karalności

k. 68-69

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.1.2

M. W.

czyn przypisany w pkt. II części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 22 października 2024 r. funkcjonariusza policji P. R. i P. M. w związku z otrzymanym zgłoszeniem podjęli interwencję wobec M. W..

W związku z agresywną postawą oskarżonego, funkcjonariusze policji dokonali jego zatrzymania i przewiezienia na komisariat Policji. W trakcie powyższej czynności M. W. wykrzykiwał względem nich wulgaryzmy oraz groził im pozbawieniem życia oraz członkom ich rodzin. Celem wypowiadanych gróźb było zmuszenie policjantów do zaniechania podejmowanej wobec niego czynności służbowej w postaci jego zatrzymania.

Zeznania P. R.

k. 13-14,

k. 163v

Zeznania P. M.

k. 19-10,

k. 163

Częściowo wyjaśnienia M. W.

k. 39-40,

k. 44-45,

k. 74-75

Protokół oględzin nagrania monitoringu wizyjnego

k. 61-67

Tempore criminis M. W. był zdolny do rozpoznania znaczenia popełnionego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zachodzą wobec niego warunki określone w art. 31 § 1 lub 2 k.k. Oskarżony czynu dopuścił się w stanie upojenia alkoholowego (po zatrzymaniu M. W. został przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem 1,04 mg/l), co wpłynęło na jego krytycyzm i kontrolę zachowania. Stan nietrzeźwości nie miał jednak formy upojenia patologicznego, gdyż oskarżony zna działanie alkoholu i swój sposób reagowania na jego spożycie.

Protokół badania stanu trzeźwości

k. 4

Opinia sądowo - psychiatryczna

k. 89-93

Oskarżony nie był dotychczas karany sądownie.

Dane o karalności

k. 68-69

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.1.1

M. W.

czyn przypisany w pkt. I części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Działanie publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego (chuligański charakter występku).

Zeznania

Y. Z.

k. 8-9

k. 162

Zeznania I. T.

k. 25-26

Zeznania A. K.

k. 31

Częściowo wyjaśnienia M. W.

k. 39-40,

k. 44-45,

k. 74-75

Protokół oględzin nagrania monitoringu wizyjnego

k. 61-67

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia M. W.

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego wyłącznie w takim zakresie, w jakim znajdowały one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie, uznanym za wiarygodny, materiałem dowodowym – tj. co do tego, że oskarżony potwierdził swoją wizytę w sklepie (...) i jej zasadniczy przebieg oraz to, że spożywał alkohol przed zdarzeniem będącym przedmiotem niniejszego postępowania, a także w zakresie tego, że oskarżony przyznał się do wykrzykiwania obelg w kierunku pracowników sklepu narodowości ukraińskiej – nie uwzględniając jednak twierdzeń oskarżonego co do tego, iż zachowywał się on w ustalony sposób w odwecie za zachowanie pracowników sklepu.

Zeznania świadków

Y. Z.

I. T.

A. K.

Zeznania wymienionych świadków oceniono jako wiarygodne, albowiem były one spójne, logiczne, szczegółowe oraz znajdowały oparcie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, a nadto były wzajemnie zbieżne. Sąd wziął przy tym pod uwagę, iż wymienione osoby były bezpośrednimi uczestnikami zdarzenia – pokrzywdzonymi, wobec których oskarżony skierował swoje przestępne działanie – a jednocześnie brak było innych naocznych świadków zdarzenia, zatem dowód z ich zeznań pełnił szczególnie istotną rolę w niniejszym postępowaniu. Jednocześnie, pomimo emocjonalnego stosunku pokrzywdzonych do okoliczności objętych niniejszym postępowaniem – złożone przez nich depozycje należy uznać za wiarygodne, albowiem znalazły one potwierdzenie przy pomocy dowodu obiektywnego – nagrania monitoringu, ukazującego zachowanie M. W. wewnątrz sklepu (...).

Protokół badania stanu trzeźwości

Protokół przeszukania osoby oskarżonego

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodów w postaci dokumentów dotyczących przeprowadzonych czynności procesowych, których legalność i prawidłowość nie były również zakwestionowane w toku postępowania przygotowawczego.

Krótko po zdarzeniu M. W. został przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem 1,04 mg/l.

Zeznania świadków

P. R.

P. M.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadków, albowiem były one spójne, logiczne, korespondujące ze sobą wzajemnie oraz znajdujące potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. W kontekście przedmiotu niniejszej sprawy zeznania wymienionych osób pełniły dwojaką rolę – z jednej strony pośrednio potwierdzały okoliczności dotyczące pierwszego z czynów przypisanych pokrzywdzonemu, albowiem w związku z tym właśnie czynem świadkowie P. R. i P. M. podjęli wobec oskarżonego interwencję jako funkcjonariusze policji. Z drugiej zaś strony wymienione osoby zostały poszkodowane kolejnym czynem przypisanym M. W. – i w kontekście tego czynu mężczyźni stanowili bezpośrednie osobowe źródło dowodowe.

Protokół oględzin nagrania monitoringu wizyjnego

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu, który dokumentuje przebieg czynności procesowej, przeprowadzonej w toku postępowania przygotowawczego. W ocenie Sądu dowód ten należy ocenić jako szczególnie przydatny do ustalenia stanu faktycznego – w pierwszej kolejności stanowi on bowiem obiektywne źródło informacji o zdarzeniu z udziałem oskarżonego, po wtóre zaś – pozwala na pozytywną ocenę wiarygodności zeznań przesłuchanych w sprawie świadków (pokrzywdzonych), albowiem w pełni potwierdza podawane przez nich okoliczności.

Opinia sądowo - psychiatryczna

Brak podstaw do kwestionowania konkluzji przedstawionych w sporządzonej przez specjalistów, a w swej treści szczegółowej, zrozumiałej i kompletnej opinii. W przedmiotowej opinii biegli jednoznacznie stwierdzili, że wobec oskarżonego nie zachodzą warunki wskazane w art. 31 §1 ani §2 k.k., choć zarazem spożyty przed zdarzeniem alkohol spowodował u M. W. ograniczenie krytycyzmu i kontroli intelektualnej nad jego zachowaniem.

Dane o karalności

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności dowodu w postaci danych o uprzedniej karalności oskarżonego.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia M. W.

Wyjaśnienia M. W. odnoszące się do okoliczności popełnionych przez niego czynów w zasadniczej większości są niespójne i niekonsekwentne, w ocenie Sądu stanowią jedynie przyjętą przez niego linię obrony, obliczoną na zminimalizowanie grożących mu prawnokarnych konsekwencji. Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego wyłącznie co do okoliczności ogólnych – potwierdził on bowiem pobyt w sklepie przy ul. (...) we W. oraz swoją słowną agresję względem jego pracowników. Jako całkowicie niewiarygodne należało jednak ocenić wyjaśnienia oskarżonego w tej części, w której podawał on motywy swojego działania (reakcja na rzekomo wrogą postawę obywateli U. oraz funkcjonariuszy Policji) oraz szczegóły swojego zachowania w sklepie (...). Wersja wydarzeń przedstawiona przez oskarżonego nie koresponduje z zapisem monitoringu wizyjnego, potwierdzającego przebieg zdarzenia zgodnie ze zbieżnymi zeznaniami świadków (pokrzywdzonych). W ocenie Sądu wyjaśnienia M. W. są chaotyczne, wzajemnie sprzeczne i niezgodne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, a co więcej nie korespondują z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym - w tym w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonego i świadków, protokołem przeszukania oskarżonego jak również protokołem oględzin nagrania monitoringu.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

I., II.

M. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie Sądu wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie obu przypisanych mu czynów – z art. 119 §1 k.k. w zw. z art. 257 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. oraz z art. 224 §2 k.k. w zw. z art. 226 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. nie budziły wątpliwości. W szczególności zaś Sąd miał na uwadze fakt, iż nagranie z monitoringu wizyjnego zawiera zapis całościowego zachowania oskarżonego wobec pokrzywdzonych.

Zgodnie z art. 119 §1 k.k. przestępstwo popełnia ten, kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną wobec grupy osób lub poszczególnej osoby z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub z powodu jej bezwyznaniowości (dyskryminacja), natomiast art. 257 k.k. typizuje zachowanie polegające na publicznym znieważeniu grupy ludności albo poszczególnej osoby z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów naruszenia nietykalności cielesną innej osoby (napaść z powodu ksenofobii, rasizmu lub nietolerancji religijnej). W niniejszej sprawie ustalono, iż zachowanie oskarżonego względem pracowników sklepu przy ul. (...) we W. w istocie wyczerpywało znamiona obu przywołanych przepisów, w związku z czym zasadnym było przyjęcie kumulatywnej kwalifikacji celem pełnego oddania kryminalnej istoty przestępnego zachowania oskarżonego. Zgodnie bowiem z art. 11 § 2 k.k. jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

Analiza znamion przestępstw z art. 119 §1 k.k. oraz 257 k.k. w zestawieniu z ustalonym sposobem zachowania oskarżonego prowadzi do wniosku, że M. W. zrealizował wszystkie znamiona wskazanych wyżej przestępstw. Jak bowiem wynika zarówno z zeznań świadków (pokrzywdzonych) jak i nagrania z monitoringu wizyjnego, oskarżony w toku zdarzenia zachowywał się agresywnie, a w stosunku do pracowników sklepu narodowości ukraińskiej kierował nie tylko wyzwiska i wulgaryzmy, ale również groźby bezprawne, w tym groźby pozbawienia ich życia. Jednocześnie z kontekstu oraz treści wypowiedzi oskarżonego jednoznacznie wynikało, iż jego postawa względem pokrzywdzonych związana jest wprost z ich przynależnością narodową („banderowcy”, „(...)”, „(...) U.”). Sąd nie dał przy tym wiary oskarżonemu, który twierdził, że swoim zachowaniem próbował się jedynie bronić przed pokrzywdzonymi, którzy bezpodstawnie przypuszczali, że próbuje on dokonać kradzieży towaru w sklepie. Oskarżony twierdził bowiem, że nie usiłował rzucić w pokrzywdzonych przedmiotami z asortymentu sklepu i pokrywą kosza na śmieci, a jedynie przypadkowo upuścił butelkę wziętą z półki, a następnie potykał się o przedmioty poustawiane na podłodze – podczas próby ucieczki przed goniącymi go ekspedientami. Powyższa wersja wydarzeń jest jednak sprzeczna z ustaleniami, jakich Sąd dokonał w oparciu o zeznania świadków oraz nagranie z monitoringu – dowód szczególnie cenny, nie tylko ze względu na cechujący go walor obiektywizmu, ale również stosunkowo wysoką jakość nagrania, pozwalającą dobrze odtworzyć działania poszczególnych osób znajdujących się na terenie sklepu.

Jednocześnie w zakresie czynu wskazanego w pkt. I części wstępnej wyroku w ocenie Sądu nie sposób było uznać, iż oskarżony popełnił go w warunkach występku o charakterze chuligańskim, co też znalazło wyraz w zmianie opisu tego czynu oraz wyeliminowaniu z jego kwalifikacji prawnej art. 57a k.k.

Zgodnie z art. 115 § 21 k.k. występek chuligański dotyczy określonego katalogu czynów, przy czym warunkiem sine qua non jest, aby sprawca działał publicznie i bez powodu albo z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego. Sąd podziela pogląd wyrażony w doktrynie, że „ o okazaniu przez sprawcę rażącego lekceważenia porządku prawnego wolno mówić tylko wówczas, gdy popełnienie występku publicznie i bez powodu (z oczywiście błahego powodu) stanowi wyraz względnie trwałego negatywnego nastawienia sprawcy do tego porządku . Stąd też na ogół nie będzie podstaw do kwalifikowania jako chuligańskiego występku popełnionego wprawdzie publicznie i bez powodu (z oczywiście błahego powodu), ale przez sprawcę, który nie wykazywał dotąd swą postawą negatywnego stosunku do obowiązującego porządku prawnego” (J. Majewski [w:] A. Błachnio, J. Kosonoga-Zygmunt, P. Zakrzewski, J. Majewski, Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2024, art. 115.) Chociaż pojęcie „rażącego lekceważenia porządku prawnego” nie zostało dostatecznie zdefiniowane przez ustawodawcę, uznać należy, że dotyczy ono sytuacji szczególnych, stanowiących wyraz pogardy sprawcy wobec obowiązujących norm prawnych. W przekonaniu Sądu, chociaż zachowanie oskarżonego było naganne, to u jego podstaw nie znajdowała się wola manifestowania arogancji wobec porządku prawnego, lecz jedynie wola oddziaływania na pokrzywdzonych celem wpłynięcia na ich postawę. Podkreślić także należy, iż zachowanie oskarżonego wynikało z podejrzenia go o kradzież sklepową, z czym się nie zgadzał i było to powodem jego takiej, a nie innej reakcji. Stąd też nie sposób przyjąć, iż dopuścił się występku chuligańskiego

Co zaś tyczy się drugiego z czynów przypisanych oskarżonemu, wskazać należy, że do ustawowych znamion przestępstwa z art. 224 §2 k.k. należy stosowanie przemocy lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. Natomiast do znamion przestępstwa z art. 226 §1 k.k. należy znieważenie funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych.

Bez wątpienia P. R. i P. M. w momencie popełnienia czynu byli funkcjonariuszami publicznymi w rozumieniu art. 115 § 13 pkt. 7 k.k. Użyte w art. 224 k.k. i art. 226 k.k. zwroty „do zaniechania prawnej czynności służbowej” oraz „podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych” należy rozumieć jako powiązanie zachowania sprawcy z konkretną czynnością podejmowaną lub wcześniej wykonaną przez funkcjonariusza w ramach przysługujących mu kompetencji.

Czynności podejmowane przez funkcjonariuszy (polegające na zatrzymaniu oskarżonego M. W.) wykonywane były w trakcie służby i wchodziły one w zakres pełnionych przez nich obowiązków. Jednocześnie słowa, jakie względem pokrzywdzonych kierował M. W. stanowiły wulgarne zwroty, wyczerpujące znamiona zniewag („(...)”, „(...)”) i świadczące o jego pogardliwym stosunku do funkcjonariuszy („pały”), a także groźby bezprawne („poderżnę ci gardło”, „zabiję was”, „(...)”), zaś całokształt działania oskarżonego w trakcie jego zatrzymania nakierowany był na wymuszenie na policjantach zaniechania czynności jego zatrzymania.

Sąd uznał, iż oskarżony w zakresie przypisanych mu czynów działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Brak było przesłanek wyłączających winę i bezprawność przypisanych mu czynów.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. W.

I-II

I-II

Wymierzając oskarżonemu jednostkowe kary ograniczenia wolności Sąd miał na względzie wszystkie dyrektywy ich wymiaru, a w szczególności te zawarte w art. 53 k.k. Jednocześnie, kierując się zasadą ultima ratio kar izolacyjnych oraz stosując art. 37a §1 k.k., Sąd ocenił, iż w sprawie niniejszej dla zapewnienia adekwatnej reakcji karnej wystarczające będzie orzeczenie wobec oskarżonego kar ograniczenia wolności.

W ocenie Sądu wymierzone M. W. jednostkowe kary:

- 6 miesięcy ograniczenia wolności, ze zobowiązaniem oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne e wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym

oraz

- 4 miesięcy ograniczenia wolności, ze zobowiązaniem oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne e wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym

uczynią zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnią swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzone jednostkowe kary ograniczenia wolności nie przekraczają stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw.

Kształtując wymiar kar jednostkowych Sąd miał na uwadze okoliczności takie jak:

-średni stopień społecznej szkodliwości czynów,

-popełnienie czynów pod wpływem alkoholu,

-niekaralność sprawcy,

-stosunkowo niedługi okres trwania czynów przestępnych.

M. W.

III

I-II

Uznając, że zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej, na podstawie art. 85 §1 k.k. w zw. z art. 86 §1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego M. W. karę łączną 8 miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując go do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Kształtując wymiar kary łącznej Sąd zastosował zasadę asperacji, mając na uwadze ścisły związek podmiotowy – przejawiający się w podobieństwie rodzaju winy i zamiaru oraz przedmiotowy – oceniany wg tożsamości lub podobieństwa dóbr naruszonych poszczególnymi przestępstwami oraz zawartości czasowej i miejscowej ich popełnienia. W ocenie Sądu kara łączna 8 miesięcy ograniczenia wolności poprzez wykonywanie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie stanowi trafną reakcję na popełnione przez oskarżonego przestępstwa. Jednocześnie przy wybieraniu modelu łączenia kar Sąd uznał, iż nie zachodzą przesłanki do pełnej kumulacji, albowiem ukształtowana w ten sposób kara łączna byłaby nadmiernie surowa. Z drugiej zaś strony wobec M. W. nie zachodzą przesłanki do pełnej absorpcji kary, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności sprawy. Przy wymiarze kary łącznej, zgodnie z art. 85a k.k. Sąd miał na względzie przede wszystkim cele zapobiegawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Analiza elementów strony podmiotowej i przedmiotowej przestępstw przypisanych M. W., prowadzi do przekonania, iż kara ta będzie współmierna do winy i stopnia szkodliwości społecznej popełnionych przez oskarżonego czynów, a także uczyni zadość wymaganiom prewencji indywidualnej i ogólnej.

M. W.

IV

I-II

Zgodnie z zasadą obligatoryjnego zaliczenia na poczet orzeczonej kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, Sąd na podstawie art. 63 §1 k.k. zaliczył oskarżonemu M. W. okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie, przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny dwóm dniom ograniczenia wolności.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

Mając na względzie, iż oskarżony nie pracuje, nie posiada majątku, stosownie do treści art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych oraz od obowiązku uiszczenia opłaty, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

8. PODPIS