Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 357/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

R. K.

w dniu 10 września 2021 roku w miejscowości W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu, doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem B. S. (1) w kwocie 305 000 złotych poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z umowy pożyczki, co stanowi mienie znacznej wartości

tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

2.

D. Z.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Na początku 2021 r. D. K., znajomy pokrzywdzonego B. S. (1), poszukiwał wykonawców do prac budowlanych na terenie (...). Pokrzywdzony zaangażował się w poszukiwanie firmy zajmującej się wykonywaniem instalacji grzewczych. Niedaleko jego miejsca zamieszkania działa firma z zakresu techniki grzewczej. Pokrzywdzony udał się do niej, znał dyrektora tego przedsiębiorstwa. Przekazał on B. S. (1) numer kontaktowy do R. K., który prowadził działalność m.in. w zakresie wykonywania instalacji sanitarnych i grzewczych.

W marcu 2021 r. B. S. (1) poznał R. K.. Pokrzywdzony wraz z oskarżonym udali się wspólnie do (...) w celu obejrzenia inwestycji oraz dokonania oceny wymaganych nakładów pracy. W czasie podróży R. K. opowiadał pokrzywdzonemu o swoich planach inwestycyjnych, jak i o już przeprowadzonych przedsięwzięciach, które przynosiły duże zyski. Przedstawione przez oskarżonego R. K. dokumenty stronie niemieckiej potwierdzały, że nie ma zaległości w zakresie płatności podatków oraz, że posiada wymagane uprawnienia. Ostatecznie firma niemiecka nie przyjęła oferty oskarżonego R. K. z uwagi na zbyt wysoki kosztorys.

Po powrocie z (...) oskarżony R. K. i pokrzywdzony B. S. (1) zaprzyjaźnili się. Często rozmawiali na temat różnych prowadzonych przez oskarżonego inwestycji w Polsce, m.in. na temat budowy domków w K.. R. K. roztaczał przez pokrzywdzonym wizję wspólnych interesów, które miały przynieść duży zysk. Oskarżony R. K. był osobą wiarygodną dla pokrzywdzonego, dlatego gdy sierpniu 2021 r. zwrócił się do niego o pożyczkę, B. S. (2) nie wahał się.

W dniu 10 września 2021 r. pokrzywdzony B. S. (1) zawarł z oskarżonym R. K. i oskarżonym D. Z. umowę pożyczki. Pokrzywdzony przekazał pożyczkobiorcom 305.000,00 zł. Oskarżeni mieli spłacić kwotę pożyczki wraz z odsetkami w kwocie 45.000,00 zł. Pożyczka miała być spłacona w 8 ratach po 43.750,00 zł, a w przypadku opóźnienia płatności miały zostać naliczone odsetki w wysokości 15 % w skali rocznej. Pierwsza rata miała zostać zapłacona do 15 grudnia 2021 r. Całkowite rozliczenie według harmonogramu spłat miało potrwać do 15 sierpnia 2022 r.

Pokrzywdzony B. S. (1) uzależnił wypłatę pożyczki od dodatkowego zabezpieczenia umowy-ustanowienia poręczyciela. Miał zostać nim oskarżony D. Z., księgowy, który świadczył usługi księgowe dla firmy (...). Jednakże oskarżony D. Z., podpisał umowę stając się pożyczkobiorcą, a nie poręczycielem.

Oskarżony R. K. zapewniał B. S. (1), iż z racji różnych źródeł dochodu oraz realizacji opłacalnych kontraktów jego sytuacja majątkowa jest bardzo dobra i z łatwością spłaci zaciągnięte zobowiązanie. Jednakże już chwili zawierania powyższej umowy miał liczne zaległości podatkowe, zadłużenia w prowadzonej przez siebie firmie, a posiadane przez niego nieruchomości obciążone były licznymi hipotekami oraz były przedmiotem egzekucji komorniczych.

Oskarżony R. K. dokonał jednej spłaty na rzecz zaciągniętej pożyczki w wysokości 10 tys. zł i na tym poprzestał. Pomimo wielokrotnych próśb pokrzywdzonego oraz próby kontaktu z jego strony, pozostała część pożyczki nie została spłacona.

Oskarżony R. K. ma 64 lata, jest żonaty i z małżeństwa posiada jedno dziecko. Legitymuje się wykształceniem wyższym, z zawodu jest inżynierem. Obecnie odbywa karę pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie (...) przez Sąd Okręgowy we W.. Oskarżony wielokrotnie naruszał porządek prawny. Obecnie odbywa karę łączną 5 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w T. z dnia 7 września 2021 r., sygn. akt (...) zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia 14 czerwca 2022 r., sygn. akt (...) za przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. oraz z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

Oskarżony D. Z. ma 56 lat, jest żonaty i z małżeństwa posiada dwoje dzieci. Legitymuje się wykształceniem wyższym, z zawodu jest informatykiem. Nie był uprzednio karany sądownie, jednakże obecnie pozostaje tymczasowo aresztowany do sprawy (...) prowadzonej przed Sądem Okręgowym w Ś..

-zeznania pokrzywdzonego B. S. (1)

k. 1-9, 53-55, 385-

-kopia umowy pożyczki zawartej pomiędzy B. S. (1) a R. K. wraz z harmonogramem spłat

k. 11

-potwierdzenie wypłaty kwoty 250.000,00 zł z konta pokrzywdzonego

k. 13.

-potwierdzenie odkupienia jednostek uczestnictwa z dnia 9 września 2021 r.

k. 14.

-zrzuty ekranu wiadomości pomiędzy pokrzywdzonym a oskarżonym oraz wykaz wykonywanych połączeń

k. 15-47.

-wykaz z Krajowego Rejestru Sądowego dot. (...)

k. 70-77.

-kopia sprawozdania zarządu z działalności (...) Sp. z o.o. wraz z kopią uchwały nr 1/2020 i 1/2018

k. 78-odwrót-83.

-wykaz z ksiąg wieczystych dot. nieruchomości należących do oskarżonego R. K.

k. 90-151.

-dokumentacja przekazana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego odnośnie zaległości (...) Sp. z o.o.

k. 154-155.

-dokumentacja przekazana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego odnośnie (...) wraz z kartą spraw egzekucyjnych

k. 211-225.

-pisma z banków (...) SA, (...) SA

k. 172-173, 189-192.

-częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. K.

k. 261-265, 381odwrót-383.

-wyjaśnienia oskarżonego D. Z.

k. 272-273, 381odwrót, 383-

-wydruk z K. dot. oskarżonego R. K.

k. 285-287.

-uchwały podjęte przez (...) Sp. z o.o.

k. 293-296.

-wydruk z Ksiąg Wieczystych dot. zlicytowanej nieruchomości oskarżonego R. K.

k. 298-319.

-wydruk z systemu (...) dot. oskarżonego R. K.

k. 358.

-odpis wyroku Sądu Okręgowego w T. z dnia 7 września 2021 r., sygn. akt (...)

k. 396-400.

-odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 14 czerwca 2022 r., sygn. akt (...)

k. 401.

-wydruk z systemu (...) dot. oskarżonego D. Z.

k. 359.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-

-

-

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-

-

-

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.

1.2.

Zeznania pokrzywdzonego B. S. (1)

Sąd uznał za w pełni wiarygodne, konsekwentne, szczegółowe i spójne zeznania pokrzywdzonego B. S. (1), który wskazywał w jakich okoliczności doszło do zawarcia umowy pożyczki z R. K. i D. Z.. Pokrzywdzony dokładnie opisywał jak poznał R. K. i jak układała się ich znajomość. Dyspozycje te miały odzwierciedlenie w zebranym materiale dowodowym.

1.1.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. K.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie w zakresie, w którym przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu i wskazywał, że wszelki osiągany przez siebie dochód w 2021 r. przeznaczał na prowadzoną przez siebie inwestycję budowalną i tym samym faktycznie nie było go stać na spłatę zadłużenia zaciągniętego u B. S. (1). Ponadto oskarżony podał zadłużenia, które posiadał w chwili zawarcia umowy pożyczki, a także wprost wskazał, że nieruchomości należące do niego były przedmiotem toczącego się postępowania egzekucyjnego i w związku z tym, że były zajęte przez komornika nie mógł ich spieniężyć, a uzyskaną kwotę przekazać na spłatę zobowiązania.

Oskarżony wskazywał w jakich okolicznościach poznał B. S. (1) i jak układała się ich znajomość, a depozycje w tym zakresie są zgodne z zeznaniami pokrzywdzonego. Oskarżony, wbrew twierdzeniom D. Z., wskazał, że był on również stroną umowy i pożyczkobiorcą, a nie poręczycielem. Ponadto, jasno relacjonował, że umówił się z D. Z., że to on będzie spłacał dług.

1.1.

1.2.

Dokumenty w postaci odpisów wyroków, danych o karalności, kopii umowy pożyczki, potwierdzenia wpłaty, potwierdzenie odkupienia jednostek uczestnictwa, zrzuty ekranu wiadomości pomiędzy pokrzywdzonym a oskarżonym oraz wykaz wykonywanych połączeń, wykaz z Krajowego Rejestru Sądowego dot. (...), kopia sprawozdania zarządu z działalności (...) Sp. z o.o. wraz z kopią uchwały nr 1/2020 i 1/2018, wykaz z ksiąg wieczystych dot. nieruchomości należących do oskarżonego R. K., uchwały podjęte przez (...) Sp. z o.o., wydruk z Ksiąg Wieczystych dot. zlicytowanej nieruchomości oskarżonego R. K., dokumentacja przekazana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego odnośnie zaległości (...) Sp. z o.o., dokumentacja przekazana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego odnośnie (...) wraz z kartą spraw egzekucyjnych, Pisma bankowe (...) SA, mBank

Brak podstaw do kwestionowania prawdziwości i wiarygodności tych dowodów.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. K.

Sąd uznał jako niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w tej części, w której wskazywał na liczne inwestycje, z których miał pozyskać pieniądze na spłatę pożyczkę. Oskarżony podkreślał, że będąc zadłużonym podejmował się realizacji kontraktów, które finalnie nie przynosiły żadnych zysków, a jednocześnie podkreślał przy tym, iż ,,liczył, że gdzieś w końcu któreś pieniądze zejdą.” Wyjaśnienia te są wewnętrznie sprzeczne. Z jednej strony z wyjaśnień oskarżonego wynika, iż był on świadomy rosnących zadłużeń, z drugiej jednak- wciąż liczył, że kolejne podejmowane inwestycje będą na tyle opłacalne, iż pozwolą mu pozyskać kwotę na spłatę zobowiązania.

1.2.

Wyjaśnienia oskarżonego D. Z.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, który nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz negował swoje sprawstwo, jednakże podczas przesłuchania w toku rozprawy głównej wprost wskazał, że nie miał zamiaru spłacać pożyczki. Twierdził, że nie wiedział, iż podpisując umowę stanie się pożyczkobiorcą, a nie poręczycielem, co stoi w sprzeczności choćby z wyjaśnieniami R. K., który wprost wskazał, że D. Z. był stroną umowy pożyczki. Oskarżony D. Z. wskazywał, iż R. K. posiada liczne źródła dochodów, które pozwalały na swobodne uregulowanie zaciągniętego zobowiązania i twierdził, że nie znał powodu, dlaczego nie spłacił pożyczki. Depozycje te stoją w sprzeczności przede wszystkim z wyjaśnieniami R. K., który wprost przyznał, że w chwili zawierania umowy pożyczki z B. S. (1) posiadał liczne zadłużenia.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I części dyspozytywnej wyroku

R. K.

D. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego wskazuje, iż działanie oskarżonych R. K. i D. Z. wypełniło wszystkie znamiona czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

Przestępstwo oszustwa z art. 286 § 1 k.k. polega na motywowanym celem osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie jej w błąd, wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Wprowadzenie w błąd oznacza zachowanie prowadzące do wywołania (powstania) u danej osoby błędu, a więc fałszywego odzwierciedlenia rzeczywistości w świadomości danej osoby. Może ono zostać osiągnięte poprzez przemilczenie, zaniechanie poinformowania o faktycznym stanie rzeczy (vide: wyrok SN z dnia 8 stycznia 1999 r., V KKN 513/97, OSNKW 19999, nr 3-4, poz. 21).

Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. należy wykazać, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) zarówno to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd lub niezdolność do należytego pojmowania przedsiębranego działania), jak też i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04.06.2009 r., WA 16/09, Prok. I Pr. – wkł. 2009/11-12/8). Obojętne było przy tym, czy pokrzywdzony mógł wykryć swój błąd przy dołożeniu znikomej nawet staranności. Istota przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. polega bowiem nie tyle na przyczynach stanu błędu po stronie pokrzywdzonego, ale na pozostawaniu przez pokrzywdzonego w błędzie, a następnie wykorzystanie tego stanu przez sprawcę. Błąd pokrzywdzonego należy przyjmować także wtedy, gdy racjonalna ocena sytuacji pozwala stwierdzić, że mógł on błędu z łatwością uniknąć. Wysoki stopień naiwności czy też łatwość wprowadzenia w błąd osoby dokonującej niekorzystnego rozporządzenia mieniem nie wpływa na ocenę karnoprawną zachowania sprawcy, bo istotne jest tylko to, czy podjęte przez niego działania, w przypadku tego konkretnego pokrzywdzonego okazały się wystarczające do wprowadzenia go w błąd (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2018 roku, II AKa 420/2018, LEX nr 2622689).

Odnosząc się zaś do samej definicji niekorzystnego rozporządzenia mieniem wskazać należy, iż niekorzystne rozporządzenie mieniem, jako skutek oszustwa, ogólnie rzecz ujmując, oznacza pogorszenie sytuacji majątkowej pokrzywdzonego, chociaż nie musi polegać na spowodowaniu efektywnej szkody (por. wyrok SN z dnia 30 sierpnia 2000 r., V KKN 267/00 z glosą aprobującą J. Satko, OSP 2001, z. 3). Tak pojęte niekorzystne rozporządzenie może np. polegać na nabyciu rzeczy powyżej jej wartości lub sprzedaży poniżej wartości albo nabyciu rzeczy obciążonej wadami fizycznymi lub prawnymi, nieuzasadnionym zwolnieniu z długu, nieprawidłowym udzieleniu pożyczki, kredytu itp. Jest to zatem niezwykle szeroki zakres rozporządzeń o charakterze rzeczowym lub obligacyjnym, do których dochodzi w wyniku oszukańczego zachowania się sprawcy. Niekorzystne rozporządzenie mieniem definiuje się przy tym, w doktrynie jako takie, które powoduje uszczerbek w istniejącym majątku pokrzywdzonego lub umniejszenie przyszłych zysków (por. M. Kulik Komentarz do art. 286 kodeksu karnego (w:) M. Mozgawa (red.) Kodeks karny. Komentarz, 2013).

Do takiego niekorzystnego rozporządzenia mieniem doszło w niniejszej sprawie. Oskarżony R. K. już w momencie podpisywania umowy pożyczki z pokrzywdzonym B. S. (1) posiadał liczne zadłużenia, a mimo to podejmował się kolejnych inwestycji licząc, że staną się one opłacalne i pozwolą mu na spłatę zobowiązania. Tak jednak się nie stało, a oskarżony miał świadomość, iż wprowadził pokrzywdzonego w błąd. Pokrzywdzony B. S. (1) był przekonany, iż oskarżony był wysoko postawionym biznesmenem, a podejmowane przez niego przedsięwzięcia generują duże przychody. Pokrzywdzony nie miał świadomości, iż w rzeczywistości, już w chwili zawierania umowy pożyczki oskarżony posiadał liczne zadłużenia, nie miał żadnych oszczędności, posiadane przez niego nieruchomości były obciążone licznymi hipotekami i egzekucjami komorniczymi, a działalność oskarżonego w ramach Przedsiębiorstwa (...) przynosiła straty. Oskarżony R. K., prosząc pokrzywdzonego o pożyczkę, wiedział, że nie będzie mógł jej spłacić. Stroną umowy pożyczki był również oskarżony D. Z., znajomy oskarżonego R. K.. Początkowo D. Z. miał być poręczycielem, jednakże złożył podpis na umowie stając się również pożyczkobiorcą. Oskarżony D. Z. pomimo zawarcia umowy pożyczki, nie miał zamiaru jej spłacać. Okoliczność ta wynika wprost nie tylko z jego wyjaśnień, ale otwarcie przyznaje to również R. K.. D. Z. miał jedynie uwiarygodnić R. K. w oczach pokrzywdzonego i stanowić pozorne zabezpieczenie wykonania zobowiązania. Oskarżeni ostatecznie nie spłacili zaciągniętej kwoty pożyczki w wysokości 305.000,00 zł.

Gdyby pokrzywdzony B. S. (1) wiedział i miał świadomość, iż oskarżeni już w chwili podpisania umowy nie byli w stanie wywiązać się z zaciągniętego zobowiązania, nie zawarłby przedmiotowej umowy pożyczki.

Kwota 305.000,00 zł jest to jest uszczerbek majątkowy, który w efekcie zawinionego, bezprawnego działania sprawców (art. 286 § 1 k.k.) zaistniał w mieniu pokrzywdzonego B. S. (1).

Odnosząc powyższe do ustalonego w sprawie stanu faktycznego Sąd uznał, że oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. Oskarżeni R. K. i D. Z. obejmowali swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadzają w błąd inną osobę (względnie wyzyskują błąd), ale także i to, że doprowadzają ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jednocześnie chcąc wypełnienia tych znamion.

Wysokość kwoty pożyczki zdecydowała o przyjęciu typu kwalifikowanego oszustwa z art. 294 § 1 k.k. (por. przepis art. 111 § 5 k.k.).

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-

-

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-

☐

3.5.  Uniewinnienie

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. K.

I części dyspozytywnej wyroku

I części wstępnej wyroku

Kierując się dyrektywą wskazaną w art. 53 § 1 i § 2 k.k. Sąd uznał, że adekwatną dla oskarżonego za popełnienie czynu opisanego w części wstępnej wyroku karą, będzie kara 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając karę w tym wymiarze Sąd miał na uwadze, by jej rozmiar był współmierny do stopnia winy oskarżonego, uwzględniając jednocześnie stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu i biorąc pod uwagę zapobiegawcze i wychowawcze cele wymierzonej kary, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, uwzględniono również motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy i zachowanie się oskarżonego po popełnieniu przestępstwa. Ujemnie na wymiar kary wpłynął także sposób działania oskarżonego, fakt, że w swoim przestępnym działaniu wykorzystał zaufanie, jakim obdarzył go pokrzywdzony, podjął szereg oszukańczy zabiegów, i pozbawiał pokrzywdzonego oszczędności.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na względzie przede wszystkim jej dotychczasową, wielokrotną karalność m.in. za czyny z art. 286 § 1 kk, a orzekane dotychczas kary, w tym kary pozbawienia wolności nie wpłynęły na proces jego resocjalizacji.

Reasumując, oskarżony zachowaniem swoim potwierdził lekceważący stosunek do porządku prawnego, w tym do dobra prawnego, jakim jest mienie. Oskarżony pomimo uprzedniego wielokrotnego skazania za przestępstwa podobne nie zmienił swojego stosunku do porządku prawnego w kierunku pożądanym przez społeczeństwo, po raz kolejny popełniając przestępstwo.

Wymierzona oskarżonemu kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności z pewnością nie przekracza stopnia winy, odpowiada stopniowi społecznej szkodliwości czynu, jak również spełnia swoje cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak i cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego. Okoliczności niniejszej sprawy nakazały Sądowi uznanie, że tylko taka kara uczyni zadość należytemu uwzględnieniu wszystkich dyrektyw wymiaru kary, w tym także względów prewencji generalnej. W przekonaniu sądu, orzeczona wobec oskarżonego w realiach niniejszej sprawy kara także i ten cel spełni.

D. Z.

I części dyspozytywnej wyroku

III części dyspozytywnej wyroku

IV części dyspozytywnej wyroku

I części wstępnej wyroku

Wymierzając oskarżonemu karę pozbawienia wolności Sąd miał na względzie wszystkie dyrektywy jej wymiaru, a w szczególności te zawarte w art. 53 k.k.

W ocenie Sądu wymierzona kara w wysokości 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności uczynią zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnią swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzona kara pozbawienia wolności nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa.

Sąd wymierzył karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 3 uznając, że orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności nie jest konieczne, a cele kary zostaną spełnione, mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Oskarżony dotychczas nie był karany, a charakter i okoliczności popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu uzasadniają fakt, iż wymierzenie kary o charakterze bezwzględnym byłoby jednak represją zbyt surową.

Przyjmując pozytywną prognozę kryminologiczną Sąd zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, uznając, iż okres próby wynoszący 3 lat jest okresem zapewniającym prewencyjne oddziaływanie na oskarżonego i pozwoli na ewentualną weryfikację jego zachowań w przyszłości i w razie konieczności podjęcie określonych kroków. Dodatkowo orzeczony obowiązek informowania co 6 miesięcy o przebiegu okresu próby pozwoli na bieżącą obserwację i kontrolę jego zachowania.

R. K.

D. Z.

II części dyspozytywnej wyroku

I części wstępnej wyroku

Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonych na wniosek pokrzywdzonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 295 000 zł (oskarżony R. K. wpłacił na rzecz pokrzywdzonego kwotę 10.000 zł). Konieczność naprawienia wyrządzonej szkody przez oskarżonych również uświadomi im nieopłacalność popełniania czynów zabronionych i spełni dodatkowo funkcję zapobiegawczą i wychowawczą. Ponadto orzeczenie w tym zakresie pozwoli pokrzywdzonemu na wyrównanie poniesionych przez niego w wyniku zachowania oskarżonego strat materialnych.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-

-

-

-

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V części dyspozytywnej wyroku

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonych R. K. i D. Z. na rzecz oskarżyciela posiłkowego B. S. (1) zwrot poniesionych kosztów pomocy prawnej w kwocie 1 800 zł (jednego tysiąca osiemset złotych).

VI części dyspozytywnej wyroku

Mając na względzie, iż oskarżony R. K. obecnie odbywa karę pozbawienia wolności, a oskarżony D. Z. pozostaje tymczasowo aresztowany, stosownie do treści art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił ich od ponoszenia kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

6.  1Podpis

Sędzia Mariusz Wiązek