Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

POSTANOWIENIE

Dnia 21 stycznia 2013 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Kałucka

Protokolant: Wiktoria Dąbrowicz

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2013 r.

na posiedzeniu

w sprawie o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i inne

zażalenia Generalnego Inspektora Informacji Finansowej na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyki-Zachód z dnia 16 listopada 2012r. o odmowie wszczęcia śledztwa (Ds. 283/12)

na podstawie art. 329 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 330 § 1 k.p.k. w zw. z art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 465 § 1 k.p.k.

p o s t a n a w i a

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę niniejszą przekazać Prokuraturze Rejonowej dla Wrocławia Krzyki-Zachód

UZASADNIENIE

Do Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyki-Zachód wpłynęło w dniu 15 października 2012r. zawiadomienie Generalnego Inspektora Informacji Finansowej o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. przez D. D. (1), prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) D. D. (2), w okresie od 1 stycznia 2011r. do 7 października 2011r. polegającego na przekazywaniu środków płatniczych pochodzących z przestępstwa w celu udaremnienia lub znacznego utrudnienia stwierdzenia przestępnego pochodzenia środków pieniężnych. Podniósł następujące okoliczności, wskazujące na zasadność powstałych podejrzeń:

1) Prowadzenie działalności gospodarczej przez D. D. (1) w zakresie handlu paliwami, czyli w branży podwyższonego ryzyka związanego z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy;

2) Zasilanie rachunków D. D. (1) tylko przez trzech kontrahentów (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. oraz A (...) Sp. z o.o.;

3) Natychmiastowy transfer środków z rachunku firmowego na rachunek osobisty D. D. (1) i niezwłoczna ich wypłata;

4) Brak rozliczeń z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych oraz innych transakcji realizowanych na rachunkach D. D. (1) wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej np. czynsz, opłaty mediów, telefonu, rozliczenia z biurem rachunkowym;

5) Znacząca różnica w wysokości zadeklarowanego przychodu z działalności gospodarczej w 2011r. w stosunku do dostarczonych i nabytych towarów i usług w tym czasie, co może wskazywać na prowadzenie tzw. kreatywnej księgowości;

6) Znacząca różnica w wysokości zadeklarowanego przychodu w 20l1r. w stosunku do zaksięgowanych obrotów na rachunkach D. D. (1), co może wskazywać na rozliczanie się z kontrahentami w formie gotówkowej w celu ich ukrycia.

7) D. D. (1) figuruje w (...) m.in. w związku z przestępstwami generującymi zyski, w tym z przestępstwem prania pieniędzy.

Postanowieniem z dnia 16 listopada 2012r. (sygn. akt Ds. 283/11) Prokurator odmówił wszczęcia śledztwa w sprawie na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. i art. 303 k.p.k., wskazując, że na podstawie informacji pozyskanych przez Generalnego Inspektora Informacji Finansowej nie sposób wywieść, że zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przez D. D. (1) czynu zabronionego, odnosząc się do poszczególnych okoliczności podnoszonych przez Generalnego Inspektora Informacji Finansowej. Wskazał również, że żadna z podniesionych okoliczności nie wskazuje, z jakiego przestępstwa miałyby pochodzić przedmiotowe środki pieniężne.

Zażalenie na to postanowienie złożył w dniu 29 listopada 2012r. Generalny Inspektor Informacji Finansowej. Podniósł, że organ prowadzący postępowanie przygotowawcze dopuścił się w tym zakresie obrazy prawa materialnego – art. 299 § 1 k.k. oraz obrazy przepisów postępowania, w szczególności art. 297 § 1 pkt 1, 4, 5 k.p.k. w zw. z art. 307 § 1 k.p.k. w zw. z art. 303 k.p.k. W uzasadnieniu podniósł, że schematy dokonywania transakcji na rachunkach bankowych należących do D. D. (1) są charakterystyczne i typowe dla działań polegających na wyłudzeniu nienależnego zwrotu podatku VAT w związku z fikcyjnym obrotem towarami, w tym handlu paliwami. Wskazał, że organ prowadzący postępowanie przygotowawcze nie oparł swoich wywodów na wynikach postępowania sprawdzającego.

Sąd zważył co następuje:

Zażalenie podlega uwzględnieniu z powodu jego zasadności.

W myśl art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza w szczególności, gdy brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia zarzucanego czynu. Odmowa wszczęcia postępowania przygotowawczego z uwagi na stwierdzenie powyższej przesłanki procesowej powinno mieć miejsce dopiero wówczas, gdy dostępny materiał dowodowy daje podstawy do stwierdzenia jeszcze przed wszczęciem postępowania, iż brak jest faktycznej podstawy prowadzenia procesu. Jeżeli zaś dane zawarte w zawiadomieniu dostatecznie uprawdopodobniają fakt popełnienia przestępstwa, organ ścigania wszczyna postępowania przygotowawczego.

W ocenie Sadu, organ prowadzący postępowanie przygotowawcze podjął przedwczesną decyzję w tym przedmiocie.

Podejrzenie popełnienia przestępstwa zachodzi już wówczas, gdy na podstawie faktów znanych organowi ścigania w chwili złożenia zawiadomienia, biorąc pod uwagę ich treść i wzajemny związek, da się wyprowadzić dwie lub najwyżej trzy poprawne rozumowo wersje alternatywne, z których jedna brzmi: zostało popełnione określone przestępstwo (tak L. Schaff w: Zakres i formy postępowania przygotowawczego; 1961 str. 74, na tego autora powołuje się Z. Młynarczyk w: Wszczęcie śledztwa i dochodzenia, Prok. i Pr. 1995/4 str. 108).

Wskazać należy, że, mając na uwadze sformułowania użyte przez Prokuratora w zaskarżonym postanowieniu, nie jest on w stanie wykluczyć w oparciu o posiadane przed wszczęciem postępowania przygotowawczego dowody, iż wskazane przez skarżącego działanie oskarżonego może wypełniać znamiona przestępstwa.

W ocenie Sądu, podniesione przez skarżącego w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa okoliczności faktyczne i płynące z kompleksowej analizy tych okoliczności wnioski uzasadniają zatem wszczęcie postępowania przygotowawczego w celu ustalenia, czy działania D. D. (1) wyczerpują znamiona czynu zabronionego i przeprowadzenie co najmniej następujących czynności postępowania przygotowawczego: przesłuchania D. D. (1) a także osób odpowiedzialnych za dokonywanie transferów pieniężnych w podmiotach gospodarczych wskazanych w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa w celu stwierdzenia rzeczywistego przeznaczenia środków pieniężnych wpływających na konto bankowe firmy (...).

Ze względu na powyższe, Sąd postanowił jak na wstępie.