Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 34/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 18 października 2022r., sygn. akt II K 797/21.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Niezastosowanie w przedmiotowej sprawie art.66§1k.k. poprzez warunkowe umorzenie postępowania karnego względem oskarżonego, tj. zaniechanie uwzględnienia okoliczności, iż w tym konkretnym przypadku należy uznać, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą zaś wątpliwości, a postawa oskarżonego niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrońcy oskarżonego jest bezzasadny.

W kontekście zarzutu skarżącego w pierwszej kolejności podkreślić należy, że obraza prawa materialnego może polegać bądź to na błędnej wykładni prawa (wówczas następstwem jest błędne stosowanie prawa) albo na błędnym zastosowaniu prawa przy niekwestionowanej jego wykładni. Obraza prawa materialnego odnosząca się do jego wykładni jest związana z błędną interpretacją przepisu wynikającą z niezastosowania lub nieprawidłowego zastosowania reguł wykładni prawa, tj. wykładni językowej, systemowej i funkcjonalnej. Z kolei obraza prawa polegająca na błędnym zastosowaniu lub niezastosowaniu przepisów prawa materialnego ma miejsce wówczas, gdy są to przepisy o charakterze stanowczym, tzn. nakazujące stosowanie prawa materialnego lub zakazujące jego stosowania. Obraza prawa materialnego ma zatem miejsce wówczas, gdy stan faktyczny został w orzeczeniu prawidłowo ustalony, a nie zastosowano do niego właściwego przepisu prawa materialnego, a także w sytuacji niezastosowania określonego przepisu, gdy jego zastosowanie było obowiązkowe. Natomiast nie zachodzi taka obraza, kiedy wadliwość zaskarżonego orzeczenia w ocenie skarżącego jest wynikiem błędnych ustaleń przyjętych za jego podstawę lub naruszenia przepisów prawa procesowego. Zarzut obrazy prawa materialnego można postawić zatem tylko wtedy, gdy nie kwestionuje się ustaleń faktycznych, natomiast kwestionuje się subsumpcję prawidłowo ustalonego stanu faktycznego pod konkretny przepis prawa materialnego ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2021 r. II KK 363/20; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 2018 r. V KK 69/18).

Wskazując na powyższe zatem stwierdzić należy, że zarzut obrazy art.66§1k.k. postawiony przez obronę jest oczywiście bezzasadny, albowiem cechuje go wadliwość u podstaw merytorycznych tego zarzutu. Zarzut obrazy prawa materialnego może być bowiem stawiany na gruncie niekwestionowanych ustaleń faktycznych sprawy. Podjęcie zaś przez Sąd prawidłowej decyzji w zakresie zastosowania, bądź odmowy warunkowego umorzenia postępowania wymaga, aby stan faktyczny sprawy nie budził żadnych wątpliwości w świetle zebranego materiału dowodowego i dokonanej przez Sąd jego oceny. To właśnie na podstawie tych dowodów Sąd ustala tak sprawstwo oskarżonego, jak i stopień jego zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, a więc okoliczności, które implikują inną przesłankę warunkowego umorzenia postępowania, a mianowicie, by okoliczności popełnienia czynu nie budziły wątpliwości.

Nadto zaś wskazany ww. przepis nie ma charakteru obligatoryjnego, a fakultatywny. Sformułowanie "Sąd może" (art.66§1k.k.) oznacza zatem, że zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego nawet w wypadku spełnienia wszystkich przewidzianych przez ustawę przesłanek jest prawem, ale nie obowiązkiem Sądu. Jako zatem, że w treści art. 66 § 1 k.k. nie jest zawarta norma o charakterze bezwzględnym - z tego też względu odmowa zastosowania przez Sąd instytucji warunkowego umorzenia postępowania nie może być kwestionowana poprzez zarzut obrazy prawa materialnego ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2020 r., II AKa 236/19; wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 24 lutego 2021 r. , II AKa 390/20; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2022 r., III KK 77/22).

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania karnego względem oskarżonego P. lików G. na okres próby z ewentualnym nałożeniem obowiązków według uznania Sądu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu oraz nie dopatrzenia się w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku obrony.

3.2.

Rażąca niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu, w szczególności biorąc pod uwagę postawę oskarżonego tak w trakcie jak i po popełnieniu przestępstwa oraz fakt, że zostały już wobec niego spełnione cele zapobiegawcze i wychowawcze- przez sam fakt toczącego się postępowania karnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrony jest niezasadny.

W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy, uznając P. G. za winnego popełnienia przypisanego mu czynu, a to przestępstwa prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości z art.178a§1 k.k. wymierzył mu za przypisany czyn karę 10 miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na potrąceniu 20% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym - i wysokość tej kary jako nadmiernie surowej, jest przedmiotem zarzutu apelacji obrońcy, w którego ocenie okoliczności przedmiotowo-podmiotowe sprawy uzasadniały skorzystanie przez Sąd wobec oskarżonego z dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postepowania.

Przepis art.53§1 i 2k.k. stanowi, iż Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Zgodnie zaś z art.66§1i 2k.k. aby możliwe było warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonego w sprawie spełnione zostać muszą łącznie wszystkie przesłanki uregulowane w powyższym przepisie, a to po pierwsze wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu nie są znaczne. Po drugie okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. Po trzecie oskarżony nie był karany za przestępstwo umyślne. Po czwarte postawa oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Po piąte zaś czyn, którego dopuściła się oskarżony jest zagrożony karą nieprzekraczająca 5 lat pozbawienia wolności.

Analizując treść uzasadnienia skarżonego wyroku i akta sprawy należy stwierdzić, iż Sąd I Instancji uczynił zadość wszystkim wymienionym wyżej dyrektywom ujętym w art. 53 § 1 i 2 k.k., a co za tym idzie orzeczonej oskarżonemu za przypisany mu czyn kary nie sposób uznać za nadmiernie surową. Nadto w ocenie Sądu Odwoławczego nie zachodzą w przedmiotowej sprawie wszystkie przesłanki materialne konieczne do stosowania wobec oskarżonego, jak chce obrońca, instytucji warunkowego umorzenia postepowania, takie jak nieznaczny stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, o czym mowa poniżej.

Podkreślić należy tu przy tym, że na gruncie art. 438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi o każdą różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - uznać za rażąco niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2016 r., sygn. II AKa 217/16).

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, zauważyć trzeba, że art.178a§1 k.k., który stał się podstawą wymiaru orzeczonej oskarżonemu za przypisany mu czyn kary przewiduje zagrożenie alternatywnie karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności do lat 2, a więc kara 10 miesięcy ograniczenia wolności orzeczona oskarżonemu przez Sad Rejonowy oscyluje w dolnej granicy ustawowego zagrożenia. W kontekście zaś możliwości zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania wskazać trzeba tu, że spełniona została tu jedna z przesłanek warunkujących możliwość jego zastosowania wskazana w art.66§2k.k. (zagrożenie karą nieprzekraczająca 5 lat pozbawienia wolności), a nadto także oskarżony jest osobą niekaraną (powyższe potwierdzają dane o karalności zgromadzone w aktach sprawy wskazujące na braku uprzedniej karalności oskarżonego na skutek zatarcia skazania), a nadto także okoliczności popełnienia czynu - choć oskarżony nie przyznał się do jego popełniania - nie budzą wątpliwości. Wobec oskarżonego spełnione zostały zatem trzy z pięciu przesłanek warunkujących możliwość zastosowania dobrodziejstwa art.66k.k

Przechodząc dalej wskazać jednakże trzeba, że wbrew odmiennemu stanowisku obrony, wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu nie są nie znaczne, a wręcz przeciwnie uznać należy je w okolicznościach przedmiotowej sprawy za znaczne.

W pierwszej kolejności odnosząc się do stopnia winy oskarżonego wskazać należy, że na stopień winy sprawcy wpływają takie okoliczności, jak poziom rozwoju intelektualnego i emocjonalnego sprawcy, stan jego wiedzy, doświadczenie, zdolności w zakresie percepcji, normalność sytuacji i okoliczności, w których sprawca działał. Oskarżony jest zaś dorosłym i doświadczonym życiowo mężczyzną (w momencie popełnienia czynu 37-letnim, posiadającym uprawnienia do kierowania pojazdami od dłuższego czasu) o wykształceniu wyższym. Oskarżany jak stwierdzono jest co prawda osobą uzależnioną od alkoholu, jednak jak w opinii biegłego, nie miał on w czasie popełnienia przestępstwa ograniczonej, ani wyłączonej zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem. Jak słusznie podkreśla tu nadto Sad Rejonowy oskarżony niewątpliwie zdawał sobie sprawę z naganności swojego czynu i konsekwencji prawnych które za sobą niesie, o czym świadczą jego wyjaśnienia oraz podejmowane działania w postaci oddalenia się z miejsca zdarzenia. Oskarżony nie działała także w żadnej atypowej sytuacji motywacyjnej. Stopień jego zawinienia uznać należy zatem za znaczny.

W zakresie zaś oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu mianu tu zgodnie z art.115§ 2 k.k. na uwadze w szczególności rodzaj i charakter naruszonego dobra – a to bezpieczeństwo w komunikacji, rozmiar grożącej szkody (a to bardzo duże niebezpieczeństwo stworzone przez oskarżonego swoim zachowanie dla innych uczestników ruchu, gdzie to oskarżony nie tylko prowadził pojazd w stanie znacznej nietrzeźwości, ale i utracił panowania nad prowadzonym na drodze ekspresowej pojazdem i uderzył w barierki energochłonne, blokując lewy pas ruchu i zmuszając kierowców do zwolnienia i poruszania się prawym pasem), sposób i okoliczności popełnienia czynu (w tym zwłaszcza dużą zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego w momencie prowadzenia pojazdu, a to nie mniej niż 2,5 promila alkoholu w organizmie, prowadzenie pojazdu w niedziele, w okolicy południa, na drodze ekspresowej, a to w okresie dużego natężenia ruchu, a także oddalenie się po zdarzeniu z miejsca zdarzenia, w tym przekraczenia barierek w miejscu, gdzie nie jest dopuszczony ruch pieszych), jak również postać zamiaru i motywację sprawcy, gdzie to jak wskazano już wyżej oskarżony działa umyślnie, nie znajdując się w żadnej atypowej sytuacji motywacyjnej. Uwzględniając wszystkie wskazane wyżej okoliczności sprawy należało uznać, że stopień społecznej szkodliwość popełnionego przez oskarżonego czynu jest znaczny. W tym miejscu podkreślić trzeba, że wskazany wyżej przepis art.115§2k.k. zawiera zamknięty katalog okoliczności stanowiących o społecznej szkodliwości czynu. Stad też na stopień społecznej szkodliwości nie mają wpływu - jak wynika wprost z art.115§2k.k. - okoliczności dotyczące sprawcy niezwiązane z czynem przestępczym, w tym choćby wskazywane przez skarżącego zachowanie się oskarżonego po popełnieniu przestępstwa.

Dokonując oceny właściwości i warunków osobistych oraz dotychczasowego sposobu życia oskarżonego, miano tu zaś na uwadze, że jest on osobą niekaraną, wykształconą, o stabilnej sytuacji życiowej oraz zawodowej, posiadającą bardzo dobrą opinię u pracodawcy. Sąd Rejonowy uwzględnił tu również podjęte przez oskarżonego działania przezwyciężenia źródła konfliktu z prawem, tj. podjęcie leczenia oraz wyrażoną skruchę.

Wskazując na powyższe w ocenie Sądu Odwoławczego nie zachodzą w przedmiotowej sprawie wszystkie przesłanki materialne konieczne do możliwości zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania.

Zarówno stopień winy jak i społecznej szkodliwości czynu uzasadniały zaś wymierzenie oskarżonemu za przypisany mu czyn kary nie izolacyjnej w postaci 10 miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na potrąceniu 20 % wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na rzecz Stowarzyszenia (...) z siedzibą w O.. Mając na uwadze okoliczność przypisanego czynu oraz sylwetkę osobowościową sprawcy, kara ta, prócz sprawiedliwościowych i prewencyjnych, zrealizuje również cele wychowawcze, uświadamiając oskarżonemu wagę jego czynu, a także jednocześnie przekonując, że nie można bezkarnie lekceważyć przepisów prawa.

Na podstawie art. 43§ 2k.k. orzeczono również słusznie wobec oskarżonego obligatoryjny w tym przypadku środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat oraz na podstawie art. 43a§2 k.k. świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej - w wymiarze najłagodniejszym możliwym do orzeczenia.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania karnego względem oskarżonego P. lików G. na okres próby z ewentualnym nałożeniem obowiązków według uznania Sądu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu, brak było podstaw do wnioskowanej przez obronę zmiany zaskarżonego wyroku.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 18 października 2022r., sygn. akt II K 797/21.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna nie wykazała uchybień Sądu I instancji, które mogłyby skutkować wzruszeniem zaskarżonego wyroku wskazywanych przez skarżącego. Sąd Odwoławczy nie dopatrzył się również w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu z urzędu, niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia.

W tym stanie rzeczy, przy braku wad orzeczenia branych pod uwagę z urzędu - wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Orzeczenie oparto na podstawie art.624§1k.p.k.Uznając, że uiszczenie kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze było by dla oskarżonego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację majątkową i wysokość dochodów.

PODPIS

SSO Marcin Sosiński

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Brak orzeczenia o warunkowym umorzeniu postepowania wobec oskarżonego.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana