Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

UZASADNIENIE

A. Z. oskarżony został o to, że w okresie od czerwca 2014 roku do 4 lipca 2016 roku w W., znęcał się psychicznie nad żoną D. Z. i synem M. Z. w ten sposób, że wszczynał bez powodu awantury domowe, w trakcie których ubliżał im słowami powszechnie uważanymi za obelżywe, krzyczał, poniżał, ośmieszał i krytykował pokrzywdzonych, przy czym czynu zarzucanego dopuścił się mając w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem

to jest o czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Wyrokiem z dnia 26 stycznia 2018r., sygn. akt II K 444/16 Sąd Rejonowy w Strzelinie:

I.  uznał oskarżonego A. Z. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej w pkt I kary pozbawienia wolności zawiesił oskarżonemu warunkowo na okres próby 3 (trzech) lat;

III.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. w okresie próby oddał oskarżonego pod dozór kuratora sądowego;

IV.  na podstawie art. 93a § 1 pkt 3 k.k. w zw. z art. 93c pkt 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek zabezpieczający w postaci poddania się leczeniu odwykowemu w stacjonarnym zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego;

V.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt I kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres jego zatrzymania od dnia 19 grudnia 2016 roku do dnia 20 grudnia 2016 roku, przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VI.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. E. M. wynagrodzenie w kwocie 1461,24 zł brutto tytułem nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych w sprawie, w tym opłaty zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Powyższy wyrok zaskarżył w części dotyczącej orzeczonej kary pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej, zarzucając rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary w stosunku do jego winy, stopnia społecznej szkodliwości przestępstwa jakiego dokonał, oraz w relacji celów jakie kara ta winna spełnić w zakresie prewencji indywidualnej w stosunku do oskarżonego, tak aby można było zapobiec popełnieniu przez oskarżonego kolejnego przestępstwa w przyszłości – poprzez brak orzeczenia na podstawie art. 39 ust. 2 b w zw. z art. 41 a § 1 k.k. i art. 43 § 1 k.k. środka karnego w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania się oskarżonego do pokrzywdzonej, oraz na podstawie art. 39 ust. 2 e w zw. z art. 41 a § 1 k.k. i art. 43 § 1 k.k. nakazu okresowego opuszczenia przez oskarżonego lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zaostrzenie orzeczonej wobec oskarżonego kary, wskutek wymierzenia oskarżonemu na podstawie art. 39 ust. 2 b w zw. z art. 41 a § 1 i 4 k.k. i art. 43 § 1 k.k. środka karnego w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania się oskarżonego do pokrzywdzonej na okres lat 10 na odległość nie mniejszą niż 50 metrów, oraz na podstawie art. 39 ust. 2 e w zw. z art. 41 a § 1 k.k. i art. 43 § 1 k.k. nakazu okresowego opuszczenia przez oskarżonego lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną na okres lat 10.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie zachodzi bezwzględna przesłanka odwoławcza w postaci śmierci oskarżonego, określona w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. Bezwzględne przyczyny odwoławcze to uchybienia, które Sąd Odwoławczy musi uwzględnić z urzędu, niezależnie od granic środka zaskarżenia, podniesionych zarzutów i wpływu na treść orzeczenia. Stwierdzenie jednej z przyczyn zaliczonych przez ustawodawcę do katalogu bezwzględnych przesłanek uchylenia orzeczenia nie tylko nie zobowiązuje, ale nawet nie zezwala na badanie możliwości wpływu tej wadliwości na treść tego orzeczenia ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 sierpnia 2011 r., sygn. akt II KK 99/11, LEX nr 898597).

Z dołączonego do akt sprawy wydruku z systemu (...)-SAD wynika, iż oskarżony A. Z. zmarł w dniu 31 grudnia 2018 r. Zgodnie z treścią art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k. śmierć oskarżonego stanowi bezwzględną przesłankę procesową skutkującą niedopuszczalnością postępowania karnego. Proces umarza się zatem w każdym jego stadium, w którym przesłanka powyższa zaistnieje. W przedmiotowej sprawie oskarżony zmarł podczas trwania postępowania odwoławczego, już po wniesieniu apelacji przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. Z tego powodu nie jest możliwym rozpoznanie środka odwoławczego i merytoryczne orzekanie, co zgodnie z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. spowodowało konieczność uchylenia wyroku i umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k. ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2017 r., sygn. akt II KK 126/17, KZS 2017/9/28; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2017 r., sygn. akt II AKa 31/17, LEX nr 2310565).

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt II wyroku Sądu Okręgowego oparto na brzmieniu § 17 ust. 2 pkt 4 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt III wyroku Sądu Okręgowego oparto na brzmieniu art. 632 k.p.k.