Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 751/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 23.03.2023r., sygn. akt II K 357/22

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu:

I. Obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

1) art. 5 § 2 k.p.k. przez rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego,

2) art. 4 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez nieuwzględnienie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego i oparcie stanu faktycznego sprawy wyłącznie na okolicznościach i dowodach obciążających oskarżonego przy jednoczesnym pominięciu dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego i innych dowodów przemawiających na jego korzyść,

3) art. 7 k.p.k. poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego i dokonanie dowolnej i wybiórczej, nie zaś swobodnej oceny zgromadzonych dowodów, w tym uznania za wiarygodne zeznań pokrzywdzonego H. K., w sytuacji gdy pokrzywdzony w trakcie toczącego się postępowania zmieniał swoje zeznania.

II. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu, mimo poważnych wątpliwości w tym względzie wynikających z zebranego w sprawie materiału.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty podniesione przez obrońcę oskarżonego w przeważającej mierze nie zasługiwały na uwzględnienie.

Analiza akt postępowania jednoznacznie wskazuje, ze dokonane przez Sad Rejonowy ustalenia faktyczne zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który to materiał został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art. 7 k.p.k., co sprawiło, ze zaskarżone rozstrzygniecie zapadło w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne. Ponadto Sad meriti swoje stanowisko w sposób należyty uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, sporządzonych zgodnie z wymogami o jakich mowa w art. 424 k.p.k. Wymowa dowodów przeprowadzonych w toku postępowania nie pozostawia wątpliwości również dla Sądu Odwoławczego, który w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, iż całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego daje wystarczającą podstawę do tego, aby uznać, ze wina i sprawstwo oskarżonego R. W. w zakresie popełnienia przypisanego mu przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., nie budzi żadnych wątpliwości. Szczegółową i wnikliwą argumentację przytoczoną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, Sąd Odwoławczy w pełni akceptuje i do niej się odwołuje, nie widząc potrzeby jej powielania. Tezie apelacji, że oskarżony nie dokonał przestępstwa oszustwa przeczą w sposób oczywisty dowody, szczegółowo opisane i zanalizowane przez Sąd Rejonowy w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Apelacja sprowadza się w istocie do przeciwstawienia ustaleniom i ocenom Sadu I instancji, okoliczności zawartych w prezentowanej przez oskarżonego linii obrony. Tymczasem Sąd Rejonowy dokonał pełnej oceny wyjaśnień oskarżonego, wyczerpująco uzasadniając swoje stanowisko. Skoro Sąd Okręgowy zgadza się z tezami Sądu Rejonowego, to zbędna jest ponowna analiza faktów, gdyż byłoby to jedynie powtórzeniem podniesionych przez Sąd a quo argumentów. Zarzuty apelującego obrońcy oskarżonego stanowią w rzeczy samej jedynie własną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, wobec czego Sąd Odwoławczy potraktował je jako polemikę ze stanowiskiem Sądu I instancji. Nie jest przy tym rolą Sądu Odwoławczego dokonywanie powtórnej drobiazgowej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Taka ocena została bowiem poczyniona przez Sad meriti, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie regułami, a Sąd Okręgowy ocenę tę akceptuje, albowiem Sąd I instancji nie dość, że przeprowadził kompleksowe postępowanie dowodowe (zgromadził wszystkie dostępne dowody mogące dostarczyć wiedzy o okolicznościach i przebiegu przypisanego oskarżonemu przestępstwa oszustwa), to również dokonał właściwej i zgodnej z art. 7 k.p.k. ich oceny.

Wbrew odmiennemu stanowisku skarżącego, brak jest jakichkolwiek powodów do przyjęcia aby w toku procesu oceny dowodów uchybiono przepisom kodeksu postępowania karnego, wymienionym w zarzutach apelacji. Sąd Rejonowy należycie przyjął, że R. W. w dniu 21.11.2012r. zawarł z pokrzywdzonym H. K. umowę pożyczki opiewającą na kwotę 100.000 zł. Na powyższe jednoznacznie wskazują zeznania pokrzywdzonego korespondujące z dokumentami w postaci pisemnej umowy pożyczki, weksla wraz z deklaracją wekslową, jak też wydruku z rachunku bankowego oskarżonego oraz wydruku polisy ubezpieczeniowej oskarżonego, w której to jako osoba uposażona na wypadek jego śmierci, został wskazany H. K.. Co istotne autentyczność dokumentów opatrzonych podpisami oskarżonego została jednoznacznie potwierdzona sporządzoną w sprawie opinią grafologiczną.

Wartości dowodowej relacji pokrzywdzonego nie osłabia podnoszony przez skarżącego fakt częściowej zmiany przez niego zeznań złożonych na początkowym etapie postępowania, co dotyczyło formy w jakiej przekazał on kwotę pożyczki oskarżonemu. To, że oskarżony R. W. uzyskał od H. K. wskazaną przez niego w zeznaniach kwotę pieniężną, znajduje bowiem oparcie w wydruku historii rachunku bankowego, którą to przedstawił sam oskarżony. Z dowodu tego wynika że H. K. przelał na jego rzecz w dniu 22.11.2011r. łącznie kwotę 60.000 zł a następnie w dniu 23.11.2011r. przelał mu dodatkowo kwotę 5.000 zł. Jednocześnie dokument ten potwierdza podany przez pokrzywdzonego fakt częściowego przekazania oskarżonemu ustalonej kwoty pożyczki w gotówce. Oskarżony w dniu 22.11.2011r. dokonał bowiem wpłaty gotówkowej na własne konto kwoty 20.000 zł, co w pełni uwiarygodnia zeznania H. K., że łącznie przekazał na rzecz oskarżonego pożyczkę w wysokości 85.000 zł. Powyższa okoliczność została wyjaśniona przez pokrzywdzonego w toku postępowania sądowego, gdzie wskazał on na to, że na mocy pisemnej umowy z dnia 21.11.2011r. pożyczył R. W. w istocie kwotę 85.000 zł. Sama umowa opiewała natomiast na kwotę 100.000 zł, co wynikało z tego, że wcześniej, we wrześniu 2011r. zawarli oni ustną umowę pożyczki kwoty 15.000 zł. Powyższe okoliczności, wbrew zaprzeczeniom oskarżonego w sposób jednoznaczny wskazują na to, że zawarł on z pokrzywdzonym umowę pożyczki w dniu 21.11.2011r. Jednocześnie ustalone okoliczności zawarcia tej umowy i zachowanie oskarżonego, który nie zwrócił na rzecz H. K. pobranej kwoty, kontestując aby zawarł z nim jakąkolwiek umowę, przemawiają za popełnieniem przez R. W. zarzucanego mu czynu z art. 286 § 1 k.k. Okoliczności dotyczące realizacji przez oskarżonego poszczególnych znamion tego występku zostały należycie wyjaśnione w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i znajdują uznanie Sądu Odwoławczego.

Sąd II instancji jako uzasadniony uznał jedynie częściowo zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, który dotyczył kwoty pożyczki udzielonej oskarżonemu przez pokrzywdzonego w dniu 21.11.2011r. Jak już powyżej wskazano, pomimo że kwota pożyczki w umowie pisemnej opiewała na 100.000 zł, to H. K. na mocy przedmiotowej umowy pisemnej przekazał R. W. w istocie 85.000 zł. W takiej też wysokości nastąpiło niekorzystne rozporządzenie mieniem na szkodę pokrzywdzonego.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nie ma podstaw do tego, żeby podzielić wniosek o uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i dokonane na tej podstawie ustalenia faktyczne, jednoznacznie wskazują bowiem na zrealizowanie przez oskarżonego R. W. ustawowych znamion występku z art. 286 § 1 k.k. Nie zachodzą również okoliczności wskazane w art. 439 k.p.k.

Jednocześnie Sąd Okręgowy uznał za zasadne dokonanie zmiany zaskarżonego wyroku na korzyść oskarżonego, poprzez zmodyfikowanie opisu przypisanego mu czynu i ustalenie, że oskarżony doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 85.000 zł.

3.2.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu w części dotyczącej orzeczenia o karze (pkt I, II i III wyroku) rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat, w stosunku do stopnia szkodliwości czynu, dużej wysokości szkody, wielokrotnej karalności, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu, nagannego zachowania oskarżonego wobec pokrzywdzonego w trakcie procesu, brak okoliczności łagodzących oraz negatywnej prognozy kryminologicznej.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut podniesiony przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego był zasadny.

W ocenie Sądu Okręgowego karę wymierzoną oskarżonemu w zaskarżonym wyroku, uznać należy za rażąco niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu niedającym się zaakceptować. Powyższe dotyczy tak wysokości orzeczonej kary pozbawienia wolności, jak i zastosowania środka probacyjnego.

Zajmując powyższe stanowisko wskazać należy w pierwszej kolejności, że kara pozbawienia wolności wymierzona R. W. w wysokości 6 miesięcy jest sankcją, która nie przystaje do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Rację ma w tym wypadku skarżący pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wskazując na znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa, na co wpływa w głównej mierze wysokość szkody, jaka została wyrządzona pokrzywdzonemu. Oskarżony doprowadził go bowiem do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 85.000 zł, co po upływie przeszło 10 lat od popełnienia przestępstwa, nadal przedstawia istotną wartość. Na rozmiar społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa, wpływają także okoliczności jego popełnienia, a w tym szereg zabiegów, jakie oskarżony przedsięwziął w celu wprowadzenia H. K. w błąd co do zamiaru zwrotu uzyskanej od niego pożyczki (m.in. wystawienie weksla in blanco czy też przygotowanie polisy ubezpieczeniowej). Nie bez znaczenia jest tutaj motywacja sprawcy, który działał w celu wyłudzenia dużej kwoty pieniędzy od osoby, z którą od wielu lat współpracował jako pośrednik ubezpieczeniowy.

Na część wskazanych powyżej okoliczności zwrócił uwagę również sąd I instancji, akcentując, że przypadku oskarżonego zachodzi szereg okoliczności obciążających i ani jednej okoliczności łagodzącej jego odpowiedzialność karną. Z nieznanych jednakże powodów Sąd Rejonowy zdecydował się na wymierzenie R. W. kary przewidzianej za przypisane mu przestępstwo w dolnej granicy ustawowego zagrożenia Zarówno minimalna wysokość kary wymierzonej oskarżonemu, jak też fakt jednoczesnego orzeczenia warunkowego zawieszenia jej wykonania, w sposób oczywisty stoją natomiast w sprzeczności z dyrektywami sądowego wymiaru kary. Orzeczenie o karze zawarte w zaskarżonym wyroku należy ocenić jako rażąco niewłaściwe. Kara orzeczona przez Sąd Rejonowy z pewnością nie jest sankcją spełniającą zadania w zakresie społecznego oddziaływania, jak też nie realizuje celów indywidualno – prewencyjnych wobec sprawcy.

Fakt wymierzenia oskarżonemu rażąco niskiej kary z pewnością nie wpłynie na niego w sposób przeciwdziałający ponownemu popełnieniu podobnego występku w przyszłości. Można wręcz zaryzykować stwierdzenie, że sankcja ta utwierdzi go tylko w poczuciu braku odpowiedzialności za popełnione przestępstwo. W takiej sytuacji oskarżony nie będzie miał żadnych oporów aby po raz kolejny dopuścić się czynu zabronionego przeciwko mieniu innej osoby, skoro okazało się, że w niniejszym postępowaniu, nie została mu wymierzona adekwatna kara. Powyższe powoduje zarazem, że orzeczenie o karze wobec oskarżonego nie posiada jakichkolwiek walorów w zakresie prewencji generalnej. Stopień jego społecznego oddziaływania uznać należy, za praktycznie zerowy.

Podzielając stanowisko pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, Sąd Okręgowy uznał, iż brak było również podstaw do zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Skarżący słusznie w tym zakresie wskazał, iż sprzeciwiają się temu właściwości i warunki osobiste oskarżonego, a w tym sposób jego życia po popełnieniu przestępstwa. Jak wynika z informacji Krajowego Rejestru Karnego, R. W. był dotąd pięciokrotnie karany sądownie za przestępstwa, w tym trzykrotnie za występki przeciwko mieniu. Linia życiowa oskarżona nie daje zatem podstaw do przyjęcia po jego stronie pozytywnej prognozy kryminologicznej. Tym samym zastosowanie wobec niego przez Sąd Rejonowy środka probacyjnego uznać należy, że niewystarczające do osiągnięcia celów kary a w tym zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Uwzględniając zarzut rażącej niewspółmierności kary wymierzonej oskarżonemu w zaskarżonym wyroku, Sąd Okręgowy podwyższył wymierzoną R. W. karę pozbawienia wolności do 1 roku i 4 miesięcy. W ocenie Sądu Odwoławczego kara we wskazanym wymiarze jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa. Czyni ona jednocześnie zadość względom tak w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej. Kara pozbawienia wolności w wysokości 1 roku i 4 miesięcy stanowi sankcję sprawiedliwą, w której materializują się wszelkie dyrektywy sądowego wymiaru kary opisane w art. 53 k.k.

Jednocześnie z powodów przytoczonych we wcześniejszej części uzasadnienia uchylono orzeczenie o warunkowym zawieszeniu kary oskarżonemu, jak też związane z nim orzeczenie o obowiązku probacyjnym. W ocenie Sądu Okręgowego R. W. jest sprawcą, co do którego nie zachodzi przesłanka pozytywnej prognozy kryminalistycznej, co wyklucza możliwość zastosowania wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Poza zmianami opisanymi w pkt 5.2.1 - 5.2.2. wyrok sądu I instancji utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powodem utrzymania wyroku w mocy (poza opisanymi zmianami opisanymi w pkt 5.2.1 - 5.2.2.) była bezzasadność zarzutów zawartych w apelacji oraz brak bezwzględnych przyczyn odwoławczych.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez ustalenie, iż oskarżony przypisanym mu czynem doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 85.000 zł.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody zmiany zaskarżonego wyroku wskazano podsekcji 3.1.

5.2.2.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez podwyższenie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności do 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy oraz uchylenie orzeczeń zawartych w pkt II i III zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody zmiany zaskarżonego wyroku omówione w podsekcji 3.2.

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Rozstrzygnięcie ma uzasadnienie w treści art. 627 k.p.k. w zw. z art. 635 k.p.k. oraz art. 636 § 1 k.p.k. Zgodnie z powołanymi przepisami, oskarżony jest zobowiązany do zwrotu na rzecz oskarżyciela posiłkowego poniesionych przez niego kosztów procesu w postępowaniu odwoławczym, w sytuacji gdy apelacja wniesiona przez oskarżonego nie została uwzględniona, jak równie gdy doszło do zmiany wyroku na jego niekorzyść w rezultacie apelacji oskarżyciela posiłkowego. Z uwagi na to, że powyższe okoliczności zaistniały w niniejszej sprawie, Sąd Okręgowy zasądził od R. W., na rzecz H. K. kwotę 1.230 zł, tytułem zwrotu poniesionych przez niego kosztów zastępstwa procesowego. Przyznana kwota stanowi wysokość wynagrodzenia jakie oskarżyciel posiłkowy ustalił pisemną umowa z reprezentującym go pełnomocnikiem, a która to została załączona do akt sprawy.

IV

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw, M. W. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w toku postępowania odwoławczego, w stawce minimalnej wynikającej z obowiązujących przepisów, tj. w wysokości 840 zł, podwyższonej o 23% stawki podatku VAT.

V

Mając na uwadze aktualną sytuację majątkową oskarżonego, sąd zwolnił go od kosztów sądowych.

PODPIS

SSR del. do SO Radosław Gluza

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

orzeczenie o karze

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana