Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 984/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 11 mama 2021 r. w sprawie V K 311/19 dotyczący W. K.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez nieprawidłowe przeprowadzenie postępowania dowodowego, co w rezultacie doprowadziło do wadliwej oceny stanu faktycznego i uznania, że:

a. działania W. K. nie wypełniły znamion czynu zabronionego stypizowanego w art. 116 ust. 1 w zw. z art. 117 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, podczas gdy rozpowszechniał on bez uprawnienia utwór należący do pokrzywdzonej, jak również utrwalał i zwielokrotniał utwór należący do pokrzywdzonej bez uprawnienia w celu jego rozpowszechnienia;

b. pokrzywdzona nie jest uprawnionym oskarżycielem w zakresie zarzutu obejmującego ww. czyn, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy wykazał, że autorzy grafiki umieszczonej na odzieży przenieśli na pokrzywdzoną autorskie prawa majątkowe w formie prawem przepisanej;

c. działania W. K. nie wypełniły znamion czynu zabronionej stypizowanego art. 24 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, podczas gdy postępowanie dowodowe wykazało, że W. K. za pomocą technicznych środków reprodukcji, kopiował zewnętrzną postać produktu oraz tak skopiowany wprowadzał do obrotu, stwarzając tym możliwość wprowadzenia klientów w błąd co do tożsamości producenta lub produkt czym wyrządził poważną szkodę pokrzywdzonej,

d. nie zachodzi sytuacja, w której produkty oskarżonego są nie do odróżnienia dla przeciętnego odbiorcy od produktów pokrzywdzonej, podczas gdy okoliczność tę potwierdzają zarówno zeznania świadków, jak i treść pisemnej oraz uzupełniającej opinii biegłego,

e. pokrzywdzona doznała poważnej szkody w wyniku działań oskarżonego, podczas gdy treść zeznań świadków wprost wskazuje, iż w wyniku działalności oskarżonego, pokrzywdzona poniosła znaczne starty finansowe oraz drastycznie spadła sprzedaż produkowanej przez nią odzieży.

2. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., poprzez:

a. całkowite pominięcie wniosków płynących zarówno z pisemnej jaki i uzupełniającej opinii biegłego J. Ł., w szczególności wielokrotnego podkreślenia przez biegłego, że produkty sprzedawane przez oskarżonego są nie do odróżnienia dla przeciętnego odbiorcy od produktów oferowanych przez pokrzywdzoną, a nadto, że produkty oskarżonego stanowią niedozwolone naśladownictwo produktów pokrzywdzonej,

b. całkowite pominięcie treści nagrania z dnia 10 czerwca 2016 r., na którym zostało zarejestrowane, jak oskarżony przyznaje, że powiela wzory innych podmiotów, w tym wzory należące do pokrzywdzonej,

3. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 424 §1 pkt 1 k.p.k. poprzez sporządzenie uzasadnienia lakonicznego, w którym Sąd wskazał, jakie fakty uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, co w konsekwencje uniemożliwia kontrolę instancyjną orzeczenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie wskazać autorowi apelacji należy, iż Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia przekonująco uzasadnił swoje stanowisko co do niemożności pociągnięcia W. K. do odpowiedzialności karnej za zarzucany mu czyn opisany subsydiarnym aktem oskarżenia, przedstawiając zgodnie z dyspozycją art. 424 § 1 k.p.k., na jakich przesłankach faktycznych i prawnych oparł swoje przekonanie. Wnioski ocenne Sądu I instancji wyprowadzone zostały po myśli art. 410 k.p.k. z całokształtu okoliczności ujawnionych podczas przewodu sądowego, wedle dyrektyw prawdy i bezstronności, statuowanych odpowiednio w art. 2 § 2 k.p.k. i art. 4 k.p.k. Sąd Rejonowy ocenił przy tym wszystkie przeprowadzone w sprawie dowody przy uwzględnieniu zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, zatem ustalenia przyjęte za podstawę zaskarżonego wyroku pozostają pod ochroną art. 7 k.p.k..

W pełni zgodzić się należy z Sądem meriti, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z błędem proceduralnym w zakresie dopuszczalności skierowania przez oskarżyciela posiłkowego (...) sp. z o.o subsydiarnego aktu oskarżenia przeciwko W. K. o czyn z art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej oraz o czyn z art. 24 Ustawy i zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Przypomnieć należy, że prawo pokrzywdzonego – w realiach niniejszej sprawy spółki (...) - do występowania w charakterze oskarżyciela subsydiarnego w sprawie, w której postępowanie co do zasady winno toczyć się z oskarżenia publicznego, z oczywistych względów nie ma charakteru nieograniczonego. W istocie jest to wyjątek od generalnej zasady, uzależniony od spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w art. 55 § 1 i 2 k.p.k., w tym zwłaszcza wydania dwóch tożsamych decyzji (o odmowie wszczęcia dochodzenia albo jego umorzenia) kończących postępowanie przygotowawcze w sposób negatywny. Przesłanki te, jak wynika z ugruntowanych w orzecznictwie poglądów, winny być interpretowane ściśle. Znamiennym jest co trafnie wskazał Sąd I Instancji, iż pierwsze umorzenie dochodzenia z dnia 29 grudnia 2016 r. sygnatura PR 1 Ds. (...).2016 dotyczyło jedynie czynu ujawnionego w kwietniu 2016 r. mającego stanowić występek z art. 116 ust. 2 w zw. z art. 117 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i art. 305 ust. 1 ustawy prawo własności przemysłowej. Nie obejmował ono czynu z art. 24 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. W drugim postanowieniu o umorzeniu dochodzenia datowanym na dzień 25 czerwca 2018 r. wydanym w sprawie PR 1Ds 386.2018, rozszerzono czasookres czynu zarzucanego oskarżonemu z art.116 ust. 2 w zw. z art. 117 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustalając, iż oskarżony działał w okresie od kwietnia do czerwca 2016 r. W/w postanowienie nie obejmowało czynu z art. 305 ust. 1 ustawy prawo własności przemysłowej czy też czynu z art. 24 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

W tym stanie rzeczy całkowicie trafnie Sąd Rejonowy wskazał, iż w odniesieniu do czynu art. 305 ust. 1 ustawy prawo własności przemysłowej oraz czynu z art. 24 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji nie zostały spełnione przesłanki z art. 55 § 1 k.p.k. Przypomnieć należy apelującemu, iż o zakresie podmiotowo – przedmiotowym subsydiarnego aktu oskarżenia, oraz jego dopuszczalności decyduje treść zawiadomienia o przestępstwie, ale treść dokumentów prokuratorskich i merytoryczna zawartość akt postępowania przygotowawczego. Możliwość wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia jest zdeterminowana zakresem postępowania przygotowawczego, a w przypadku umorzenia postępowania opisem czynu i jego kwalifikacją prawną. Istota i specyfika subsydiarnego aktu oskarżenia, poza innymi wymogami ustawowymi z art. 55 § 1 k.p.k., sprowadza się do konieczności (możliwości) oskarżenia osoby o czyn, co do którego to czynu prokurator umorzył postępowanie, a nie o inny czyn nie posiadający przymiotu tożsamości z czynem będącym przedmiotem postępowania przygotowawczego (Vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2017 r. II AKa 436/17). Pokrzywdzony zatem może wnieść subsydiarny akt oskarżenia tylko co do czynu, który zachowuje przymiot tożsamości z czynem którego dotyczyły decyzje kończące postępowanie przygotowawcze ( Vide: wyrok SN z 26.11. 2014 r. II KK 109/14 (...) poz. 51). W realiach niższej sprawy, zatem oskarżyciel posiłkowy nie mógł skutecznie wnieść subsydiarnego aktu oskarżenia przeciwko W. K. o czyn z art. 305 ust. 1 ustawy prawo własności przemysłowej oraz czynu z art. 24 Ustawy i zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Również możliwość czynienia zarzutu o rzekome sprawstwo W. K. o czyn penalizowany w art. 116 ust. 2 w zw. z art. 117 ust 1 ustawy o Prawie Autorskim i prawach pokrewnych, jest w realiach niniejszej sprawy dyskusyjna, jeśli zważy się, iż pierwsze umorzenie dochodzenia z dnia 29 grudnia 2016 r, dotyczyło czynu ujawnionego w kwietniu 2016 r. , zaś druga niekorzystna dla oskarżyciela posiłkowego decyzja procesowa Prokuratora, obejmowała okres od kwietnia do czerwca 2016 r. Jednakże w odniesieni do tego czynu prawidłowe są ustalenia Sądu I Instancji, że spółka (...) nie jest pokrzywdzonym, a tym samym w sprawie wystąpił brak skargi uprawionego oskarżyciela. Znamiennym jest – co wielokrotnie podnoszono w orzecznictwie, że ściganie przestępstw z art. 116 ust. 1 i 2 i art. 117 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych następuje na wniosek pokrzywdzonego, o czym stanowi art. 122 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast poprzez brak wniosku o ściganie należy rozumieć zarówno taką sytuację, jak nie złożenie tego wniosku w ogóle, jak i przypadek złożenia go przez osobę nieuprawnioną, czyli w przypadku ścigania na wniosek pokrzywdzonego przez osobę (lub podmiot) nie będącą pokrzywdzonym. Przenosząc te rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy wskazać należy, że wniosek o ściganie został złożony przez pełnomocnika spółki (...) z o.o. z siedzibą we W.. Niewątpliwym jest i pozostawało to poza sporem, że spółka ta nie była twórcą w rozumieniu w/w ustawy, utworów w postaci wzorów graficznych na odzieży patriotycznej. Zgodzić się zatem należy z Sądem Rejonowy, iż w toku postępowania oskarżyciel subsydiarny nie przedstawił umowy, która wskazywałaby na przeniesienie autorskich praw majątkowych na spółkę (...) , zaś z art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika jednoznacznie , że umowa taka tj. przeniesienia praw autorskich majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności. Wobec faktu, iż podczas procesu przedmiotowej umowy nie przedstawiono nie można domniemywać jej istnienie i z tego wywodzić faktu, ze spółka (...) jest pokrzywdzonym, a tym samym może być oskarżyciele subsydiarnym o czyny z art. 116 ust. 1 i 2 i art. 117 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przedstawiona powyżej argumentacja Sądu Odwoławczego czyni bezprzedmiotowymi rozważania dotyczące tych zarzutów apelacyjnych, w którym pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego podaje wątpliwym prawidłowość dokonanych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie. W tym stanie rzeczy, wobec braku możliwości przypisania oskarżonemu W. K. sprawstwa czynów zarzucanych subsydiarnym aktem oskarżenia, orzeczenie Sądu Rejonowego uniewinniające go w całości od stawianych mu przez oskarżyciela posiłkowego zarzutów jest – wbrew twierdzeniom apelującego prawidłowe.

Wniosek

uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wobec niepotwierdzenia zasadności zarzutu stawianego zaskarżonemu wyrokowi w apelacji, z powodów wskazanych powyżej i jednocześnie niestwierdzenia okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu, o których mowa w art.439 k.p.k. i 440 k.p.k., nie było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku zgodnie z wnioskiem końcowym apelacji

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok wskazany w sekcji 1.1. części wstępnej niniejszego uzasadnienia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

zarzuty apelacji okazały się nietrafnie, co wykazano powyżej stąd zaskarżony wyrok - jako poprawny w kwestii zarówno braku sprawstwa jak i winy oskarżonego - należało utrzymać w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego oparto o przepisy art. 636 § 1 k.p.k. oraz art. 632 pkt 2 Kodeksu postępowania karnego.

7.  PODPIS

SSO Marcin Sosiński

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 11 mama 2021 r. w sprawie V K 311/19 dotyczący W. K.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana