Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Grzegorz Szepelak

Protokolant Artur Łukiańczyk

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia2015 r. sprawy

M. K.

urodzonego (...) we W., syna S. i S.

obwinionego z art. 86 § 1 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia

z dnia 4 sierpnia 2015 roku sygn. akt VI W 2270/14

I.  uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 § 1 pk 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 kw toczące się przeciwko obwinionemu postępowanie umarza;

II.  kosztami sądowymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV ka 1153/15

UZASADNIENIE

M. K. obwiniony został o to, że w dniu 22 października 2013 roku ok. godz. 19:35 we W. na ul. (...), kierując samochodem m-ki K. (...) o nr rej. (...) podczas zmiany kierunku jazdy na skrzyżowaniu z ul. (...) nie zachował szczególnej ostrożności polegającej na prowadzeniu uważnej obserwacji ruchu odbywającego się na drodze, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu tramwajem linii nr (...) doprowadzając do zderzenia obu pojazdów i ich uszkodzenia, powodując straty w mieniu na szkodę (...) we W., stwarzając zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym;

tj. o wykroczenie z art. 86§1 kw.

Wyrokiem z dnia 4 sierpnia 2015 roku, sygn. akt VI W 2270/15, Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia:

I.  uznał obwinionego M. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu wykroczenia z art. 86§1 kw i za to na podstawie art. 86§1 kw, po zastosowaniu art. 39§1 i §2 kw, wymierzył mu karę nagany;

II.  zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, w tym zwolnił go od opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca obwinionego, który orzeczeniu zarzucił obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia; tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.w. poprzez dokonanie nieprawidłowej i sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, skutkującego uznaniem, że:

a) obwiniony popełnił błąd w taktyce jazdy, polegający na zajechaniu drogi tramwajowi, pomimo że wjechał na torowisko w momencie, kiedy tramwaj znajdował się w odległości umożliwiającej motorniczemu tramwaju uniknięcie wypadku, poprzez podjęcie manewru hamowania;

b) opóźnienie w podjęciu manewru hamowania przez motorniczego tramwaju z opóźnieniem uzasadnione jest treścią instrukcji zakładowej (...) sp. z o.o. z siedzibą we W., pomimo że nie ma ona charakteru przepisów powszechnie obowiązujących, a de facto jest z nimi sprzeczna,

art. 201 k.p.k. w zw. z art. 42 § 1 k.p.w. poprzez oparcie się przez Sąd I instancji na niepełnej i wewnętrznie sprzecznej opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych, fotografii kryminalistycznej i mechanoskopijnych badań pojazdów mgr inż. D. K..

Podnosząc tak sformułowane zarzuty obrońca obwinionego wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie obwinionego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego jest chybiona i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżony wyrok nie mógł się jednak ostać, a to z powodu zaistnienia w sprawie bezwzględnej przyczyny odwoławczej, określonej w art.104§1 pkt.7 kpw w postaci przedawnienia karalności czynu stanowiącego wykroczenie. W myśl art.45§1 Kodeksu wykroczeń, karalność wykroczenia ustaje, jeżeli zaś od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli zaś w tym okresie zostało wszczęte postępowanie - karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. W niniejszej sprawie nastąpiło zatem przedawnienie karalności czynu popełnionego w dniu 22 października 2013 r. i przypisanego obwinionemu w części dyspozytywnej wyroku Sądu meriti. Mając powyższe na uwadze zaskarżony wyrok należało uchylić i postępowanie przeciwko obwinionemu umorzyć, a kosztami postępowania w sprawie obciążyć Skarb Państwa.