Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stanisław Jabłoński

Protokolant Artur Łukiańczyk

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2017 r. sprawy

K. R. syna Z. i M. z domu K.

ur. (...) w miejscowości N.

obwinionego z art. 86 § 1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków

z dnia 02 sierpnia 2016 r. sygn. akt V W 1350/15

I.  na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpwsow w zw. z art. 45 § 1 kw uchyla zaskarżony wyrok i toczące się przeciwko obwinionemu postępowanie umarza;

II.  kosztami sądowymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

K. R. został obwiniony o to, że : w dniu 27 lutego 2015 r. około godz. 18:26 we W. spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki B. o nr rej, (...) jechał lewym pasem ruchu ul. (...) od strony ul. (...) w kierunku ul. (...). I na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym / Rondo (...) / podczas zmiany pasa ruchu z lewego na prawy oraz kierunku ruchu w ul. (...) nie zachował szczególnej ostrożności, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu, w wyniku czego zderzył się z kierującym samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) jadącym prawym pasem z tego samego kierunku ruchu w kierunku ul. (...) tj. o czyn z art. 86 § 1 k.w.

Wyrokiem zaocznym z dnia 02 sierpnia 2016 r., sygn. akt V W 1350/15 Sąd Rejonowy dla Wrocławia Krzyków uznał obwinionego K. R. za winnego popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 k.w i za to na podstawie art 86 § 1 k.w wymierzył mu karę grzywny w wysokości 600 złotych, zasądzając od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie100 złotych oraz kwotę 60 złotych tytułem opłaty sądowej a nadto obciążył obwinionego kosztami związanymi z wydaniem opinii przez biegłego sądowego D. K..

Wyrok powyższy zaskarżony został przez obrońcę obwinionego.

Apelujący zaskarżył wyrok w całości, zarzucając :

- bezzasadne przyjęcie, że obwiniony celowo nie stawiał się na rozprawach i celowo nie złożył w sprawie wyjaśnień, w sytuacji, gdy nie mógł tego uczynić ze względu na stan zdrowia, który miał być przedmiotem oceny dokonanej przez biegłego lekarza sądowego, w ten sposób obwiniony nie mógł złożyć wyjaśnień, co narusza art. 4 § 1 kpw w zw z art. 6 punkt 3c Europejskiej Konwencji Praw Człowieka

Obrońca podnosząc ten zarzut wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia Krzyków do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zarzuty i wnioski zawarte w apelacji nie zasługiwały na uwzględnienie.

Niezależnie jednak od granic zaskarżenia i zarzutów podniesionych w apelacji, wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie zaistniała bezwzględna przesłanka odwoławcza, o której mowa w art. 104§1pkt 7 kpw w zw. z art.5§1pkt 4 kpw, tj. przedawnienie karalności czynu przypisanego obwinionemu . Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, Sąd odwoławczy uchyla zaskarżone orzeczenie, niezależnie od granic zaskarżenia, podniesionych zarzutów i wpływu uchybienia na treść orzeczenia jeżeli m.in. zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych w art. 5§1 pkt 4-10. Jednocześnie w §1a powołanego artykułu zastrzeżono, iż uchylenie orzeczenia z powodów wymienionych w art.5§1pkt 4 i 5 może nastąpić jedynie na korzyść obwinionego.

Z taką też sytuacją mieliśmy do czynienia w rozpoznawanej sprawie. Obwiniony został uznany winnym popełnienia czynu z art. 86§1 kw., który miał miejsce 27 lutego 2015 r., na karę grzywny. Zgodnie natomiast z art. 45§1 kw karalność wykroczenia ustaje z upływem roku od jego popełnienia, jeżeli jednakże w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. Wobec powyższego karalność wykroczenia popełnionego przez obwinionego ustała z dniem 27 lutego 2016 r. Mając na uwadze, że obwiniony został skazany przez Sąd I instancji, to wyrok uchylający zaskarżone orzeczenie i umarzający postępowanie jest rozstrzygnięciem na jego korzyść ( art. 104 §1a kpw.). Ponieważ Sąd Odwoławczy po analizie akt, w świetle wszechstronnie przeprowadzonego przez Sąd I instancji postępowania dowodowego i oceny tychże dowodów, nie znalazł podstaw do uniewinnienia obwinionego od przypisanego mu czynu, dlatego umorzenie postępowania w niniejszej sprawie było jedyną możliwą decyzją procesową niezależnie od podniesionego przez obrońcę zarzutu.

W związku z tym wobec zaistnienia bezwzględnej przesłanki w postaci przedawnienia karalności czynu zaskarżony wyrok, zgodnie z treścią art. 104§1pkt kpw i art. 5§1pkt 4 kpw należało uchylić i postępowanie przeciwko obwinionemu o czyn z art. 86§1 kw umorzyć.

W konsekwencji umorzenia postępowania, na podstawie art. 118 §1 kpw kosztami postępowania obciążono Skarb Państwa.