Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1286/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabryczna, XII Wydział Karny z dnia 28 czerwca 2023 r., wydany w sprawie o sygn. akt XII K 223/22, dotyczący B. Z. w sprawie o czyn z art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1

Obrońca oskarżonego zarzucił:

- obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia art. 204 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 2 § 1 pkt 1 i art. 2 § 2 k.pk. w zw. z art. 4 k.p.k. przeprowadzenie przesłuchania pokrzywdzonego M. B. w postępowaniu przygotowawczym, mimo że powyższy świadek składając zeznania 24 lutego 2018 r., nie władał językiem polskim w sposób umożlwiający swobodnie sformułowanie swych myśli, w tym odtwarzać przebiegu zdarzeń, stanowiących przedmiot postępowania, co Sąd potwierdził na rozprawie stwierdzając, że świadek nie włada językiem polskim na tyle swobodnie, aby zrelacjonować przebieg zdarzenia, co spowodowało naruszenie przepisów postępowania związanych z zasadą prawny materialnej i zasadą obiektywizmu,

- obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zeznań świadka M. B. składanych w postępowaniu przygotowawczym i przyznanie im waloru wiarygodności, mimo, że w protokole przesłuchania z godziny 9.20 dnia 24 lutego 2018 r. świadek uzupełnia swoje zeznanie o „uderzanie jedną ręką stojąc za drzwiami” oraz stwierdzenie o tym, że „był silniejszy” mimo, że podczas zeznań na rozprawie powyższym okolicznościom zaprzeczył,

- obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na wynik sprawy tj. art. 167 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. poprzez oddalenie wniosków dowodowych obrońcy o przesłuchanie świadków:

a)  T. P. (funkcjonariusza policji przeprowadzającego czynności z oskarżycielem posiłkowym 24 lutego 2018 r.) z uwagi na „upływ czasu od czynności, wielość tożsamych czynności, oraz zbędność dla postępowania” w sytuacji poważnych wątpliwości, co do zdolności przekazywania przez M. B. okoliczności związanych ze zdarzeniem z 24 lutego 2018 r. z powodu braku podstawowych umiejętności językowych, które to okoliczności mają istotne znaczenie dla oceny wiarygodności zeznań składanych przez oskarżyciela posiłkowego w postępowaniu przygotowawczym,

b)  R. K. (świadka rozmowy między oskarżonym a oskarżycielem posiłkowym po wyjściu z tramwaju), z uwagi na ich zbędność dla rozstrzygnięcia sprawy podczas gdy oskarżonego skazano za kierowanie „gróźb pobicia” wobec M. B.,

- obrazę przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy tj. art. 410 k.p.k. poprzez nieuwzględnienie całości zebranego postępowania dowodowego poprzez nieuwzględnienie treści zeznań złożonych przez M. B. w których stwierdził on, że:

2.  oskarżony będąc wewnątrz budynku próbował zamknąć drzwi a on napierał na nie próbując je otworzyć; nie było między nimi kontaktu fizycznego, wbrew twierdzeniom Sądu, nie było „uderzania oskarżyciela posiłkowego drzwiami”,

3.  „agresja” oskarżonego polegała na przeklinaniu — mówieniu słowa k...a- oraz stwierdzeniu „zostaw mnie w spokoju”,

4.  Oskarżyciel posiłkowy nie pamiętał, aby oskarżony groził mu agresją fizyczną,

5.  Oskarżyciel posiłkowy potwierdził, że czuł strach z powodu stresującej sytuacji a nie z powodu tego co mówił oskarżony,

c)  błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, które miało wpływ na wynik sprawy polegający na błędnym przyjęciu, że czyn przypisany B. Z. stanowi czyn opisany w art. 281 k.k., podczas gdy występujące w sprawie okoliczności (przedmiotowe, podmiotowe) tj. ucieczka oskarżonego ze skradzionym mieniem z miejsca zdarzenia, brak kontaktu fizycznego między oskarżonym a M. B., zamiar oskarżonego, który nie chciał wchodzić w fizyczną konfrontację z pokrzywdzonym, wartość skradzionego mienia tj. 160 zł, powinny skutkować uznaniem, że czyn ten stanowi wykroczenie z znamionach określonych w art. 119 k.w., co powinno skutkować umorzeniem postępowania z powodu przedawnienia czynu zarzuconego oskarżonemu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy zauważyć, że analiza akt sprawy oraz pisemnych motywów zaskarżonego rozstrzygnięcia w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu B. Z., wskazuje jednoznacznie, że Sąd Rejonowy uwzględnił przy wyrokowaniu całokształt materiału dowodowego ujawnionego na rozprawie głównej, mając na uwadze okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Następnie dokonał poprawnej oceny dowodów, a stanowisko swoje uargumentował w sposób należyty, wskazując którym konkretnie dowodom dał wiarę i dlaczego, a którym wiary tej odmówił.

Wywody sądu meriti w tym zakresie są jasne i przekonujące, poczynione ustalenia logicznie wypływają z całokształtu zgromadzonego w toku procesu materiału, natomiast przeprowadzona ocena dowodów uwzględnia zarówno wskazania wiedzy, jak i zasady doświadczenia życiowego. W konsekwencji prawidłowego procedowania Sądu I instancji, ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę zaskarżonego wyroku pozostają pod ochroną art. 7 k.p.k. i nie mogą stanowić przedmiotu skutecznego zarzutu, o którym mowa w art. 438 pkt.3 k.p.k.

W zakresie wywiedzionym apelacją argumentacja wyrażona przez obrońcę oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie. Należy bowiem wskazać, że Sąd Rejonowy w sposób właściwy przeprowadził postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie, wszechstronnie rozważając wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy i czyniąc na ich podstawie prawidłowe ustalenia faktyczne.

Przechodząc do oceny zarzutu obrazy art.7 k.p.k., Sad Okręgowy stwierdza, że Sąd I instancji poczynił na podstawie pozyskanych dowodów trafne ustalenia faktyczne wskazując, którym konkretnie dowodom, w jakim zakresie i dlaczego dał wiarę, a także dlaczego innym wiary tej odmówił. Przeprowadzona przez Sąd meriti ocena materiału dowodowego przyjętego za podstawę wydanego wyroku jest trafna, nie wykazuje błędów natury faktycznej, uwzględnia wskazania wiedzy, reguły logicznego rozumowania oraz zasady doświadczenia życiowego. Dokonana została przy tym po wszechstronnym rozważeniu całokształtu okoliczności ujawnionych podczas przewodu sądowego i jako taka pozostaje pod pełną ochroną przepisu art. 7 k.p.k.

I tak Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił zeznania pokrzywdzonego M. B., uznając je za wiarygodne, wskazując, że pokrzywdzony dokładnie opisywał zaistniałe zdarzenie, podał wiarygodne przyczyny różnic między zeznaniami na etapie postępowania przygotowawczego i sądowego, wskazując na długi upływ czasu. Zarazem Sąd Okręgowy przeanalizował zeznania tego świadka, w tym 3 - krotne w postępowaniu przygotowawczym i raz przed Sądem, nie dopatrując się w nich okoliczności wskazujących na ich niewiarygodność. Należy podkreślić, że za każdym razem pokrzywdzony podawał, że doszło do szarpaniny z oskarżonym przy drzwiach, który używając siły blokował mu wejście do budynku i ostatecznie odepchnął go tymi drzwiami, uciekając dalej z obiektu. Nie stoi w sprzeczności powyższą wersją ustaloną przez Sąd Rejonowy, że w dniu 24 lutego 2018 pokrzywdzony zeznał, że oskarżony próbował go ręką uderzyć, ale nie trafił. Pokrzywdzony przed Sądem jednoznacznie zaprzeczył, aby oskarżony go uderzył ręką, co nie znaczy, że takiej próby nie podjął. Sąd Okręgowy zaznacza dodatkowo, że z protokołu ustnego przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie wynika, że oskarżony miał odpychać drzwi i pokrzywdzonego ręką, sięgając ramieniem, ale stojąc za drzwiami odpychał go, aby nie wszedł do środka, a z którego to fragmentu zeznań nie wynika wprost, że oskarżony uderzył pokrzywdzonego. Zaprotokołowanie tego fragmentu zeznań w taki sposób, nie przesądza o tym, że pokrzywdzony w sposób nadmierny obciążał oskarżonego, jest wręcz przeciwnie, co zauważył Sąd Rejonowy. W dalszych zeznaniach w postępowaniu przygotowawczym, pokrzywdzony precyzyjnie podawał, że oskarżony siłowo blokował mu drzwi, uniemożliwiając mu wejście do budynku. Nie sposób przy okazji omawiania zeznań świadka przyjąć za zasadny zarzut naruszenia art. 204 k.p.k., albowiem świadek bez wątpienia nie był osobą niewładającą językiem polskim. Jak wynika z lektury akt pokrzywdzony na co dzień włada językiem polskim w stopniu umożliwiających mu funkcjonowanie na co dzień, brak jest podstaw do przyjęcia, że zachodziły przesłanki z art. 204 k.p.k. Niezależnie od powyższego Sąd Rejonowy przeprowadzał rozprawy z udziałem tłumacza przysięgłego języka angielskiego co miało gwarantować pokrzywdzonemu tak pełne rozumienie treści relacji oskarżonego i świadków, jak i możliwość swobodnej własnej wypowiedzi. Sąd Rejonowy słusznie przyjął, że zeznania pokrzywdzonego w toku rozprawy co do istoty sprawy, zachowań oskarżonego, zaboru telefonu, przepychania go drzwiami przez oskarżonego, czy gróźb były niezmienne, konsekwentne, z tymi złożonymi w postępowaniu przygotowawczym. Drobne różnice w wersji przedstawionej przez pokrzywdzonego mogą wynikać z upływu czasu od zdarzenia, a przesłuchania przed Sądem. Odnosi się to zwłaszcza do sytuacji kierowania przez oskarżonego gróźb pobicia w trakcie szamotaniny przy drzwiach oraz w dalszej części zdarzenia, a więc na (...), gdzie pokrzywdzony udał się za oskarżonym. Reasumując Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zeznań pokrzywdzonego M. B., a złożone zarzuty dowolnej ich oceny nie zasługują na uwzględnienie.

Podobnie należało uznać zarzut naruszenia art. 166 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k., poprzez oddalenie wniosków o przesłuchanie T. P., który przesłuchiwał pokrzywdzonego w dniu 23 lutego 2018r., albowiem wbrew twierdzeniom obrońcy nie zaistniały żadne poważne wątpliwości co do zdolności przekazywania przez M. B. okoliczności związanych ze zdarzeniem. Jak wynika z zeznań tego świadka rozumie on język polski w zakresie komunikacyjnym, a przedstawione mu do podpisu protokoły czytał ze zrozumieniem, z zastrzeżeniem znajomości pojedynczych słów. Nie wpływa to jednak na uznanie, że świadek ten nie władał językiem polskim. Świadczy o tym przede wszystkim protokół jego przesłuchania przez Sądem, w którym brał udział tłumacz języka angielskiego, a który w przeważającym zakresie pokrywa się protokołami przesłuchań w postępowaniu przygotowawczym. Również brak przesłuchania w charakterze świadka R. K. nie stanowi o naruszeniu przepisów postępowania. Nie był on bowiem świadkiem zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego postępowania, jego przesłuchanie słusznie uznane zostało za zbędne.

Za bezzasadny należało uznać także zarzut obrazy art. 410 k.p.k. Unormowanie to określa podstawę wyroku, którą stanowić może jedynie całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Podniesione przez skarżącego uchybienie zachodzi wyłącznie w sytuacji, gdy wyrok oparty został na dowodach, których nie przeprowadzono (czy to bezpośrednio, czy pośrednio) w toku przewodu sądowego w trybie przepisów regulujących postępowanie dowodowe przed Sądem, albo gdy podstawa faktyczna wyroku pomija w ogóle część tak ujawnionych dowodów. Nie chodzi zaś o to, aby orzeczenie zapadło na podstawie wykluczających się dowodów, bo jest to oczywiście niemożliwe. Sąd ma prawo oprzeć się na jednych dowodach, a przy ustaleniu stanu faktycznego pominąć inne, jeśli ich treść jest rozbieżna. W takiej sytuacji istota rozstrzygania polega na daniu priorytetu niektórym dowodom. Wówczas zatem, gdy w następstwie oceny dowodów, Sąd przyjmuje za podstawę ustaleń faktycznych tylko niektóre z nich, nie dochodzi do naruszenia art. 410 k.p.k. Obrońca natomiast pod naruszenie tego przepisu podciąga przyjęcie przez Sąd kontakt fizyczny pomiędzy stronami poprzez szarpanie drzwiami, grożeniu pokrzywdzonemu pobiciem w trakcie zdarzenia przy drzwiach, czy też strachu pokrzywdzonego z powodu całego zdarzenia, a nie słów oskarżonego. Wymienione kwestie odnosząc się do faktycznych ustaleń dokonanych przez Sąd na podstawie zebranych dowodów, bez wątpienia nie mogą stanowić przedmiotu naruszenia art. 410 k.p.k. Na marginesie Sąd Okręgowy wskazuje, że strach u pokrzywdzonego powstały w wyniku całej sytuacji związany był bez wątpienia z zachowaniem się oskarżonego, w tym użyciem siły fizycznej w czasie szarpaniny przy drzwiach i używaniem przez niego agresji słownej, w tym gróźb pobicia.

W konsekwencji także zarzut błędu w ustaleniach faktycznych (o jakim mowa w środku odwoławczym obrońcy oskarżonego) okazał się nietrafny. Podane już wcześniej wyznaczniki zarzutu z art. 438 pkt 3 k.p.k. w żaden sposób nie zostały naruszone. Przez to poczynione ustalenia, wedle których oskarżony dopuścił się przypisanego przestępstwa, są w pełni aprobowane przez Sąd Okręgowy. Właściwie oceniono, że swoim zachowaniem oskarżony wyczerpał dyspozycji z art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. W kontekście czynu z art. 281 k.k. zachowanie oskarżonego wypełniło wszystkie znamiona tego przestępstwa, albowiem najpierw dokonał zaboru telefonu pokrzywdzonego, a następnie bezpośrednio po tym, użył przemocy poprzez odpychanie od siebie pokrzywdzonego drzwiami, a nadto kierował pod jego adresem groźby pobicia. Jak to już wcześniej podano, kontakt fizyczny nastąpił albowiem oskarżony odpychał pokrzywdzonego drzwiami oraz bez wątpienia mu groził pobiciem. Wskazane więc przez Sąd Rejonowy okoliczności sprawy, które spowodowały obiektywną możliwość wydania kategorycznej oceny zachowania się oskarżonego, stanowią podstawy dla czynienia pewnych i jednoznacznych ustaleń w sprawie, które prowadzą do uznanie winy B. Z. w zakresie czynu z art. 281 w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy podzielił więc ocenę prawną zachowania się przez oskarżonego, przyjętą przez sąd pierwszej instancji, która musiała skutkować jej skazaniem. W tym zakresie sąd pierwszej instancji w sposób wystarczający uzasadnił swe stanowisko.

Wniosek

o wyeliminowanie z opisu czynu ustalenia o działaniu oskarżonego przy użyciu przemocy wobec pokrzywdzonego poprzez odpychanie go drzwiami a nadto kierowaniu wobec pokrzywdzonego gróźb pobicia a w następstwie powyższej czynności stwierdzenie, że oskarżony dokonał kradzieży telefonu należącego do M. B. o wartości 160 zł, co wyczerpuje, co wykroczenia z art. 119 § 1 k.w., i powinno skutkować na podstawie art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. oraz art. 45 § 1 k.w. uchyleniem zaskarżonego wyroku i umorzeniem postępowania w niniejszej sprawie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok wskazany w sekcji 1.1. części wstępnej niniejszego uzasadnienia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, a ocena dowodów została dokonana zgodnie z treścią art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

_____________________________________________________

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

___________________________________________________________________________________

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

________________________________________________________________________________________

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

______________________________________________________________________________________

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_______________________________________________________________________________________

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

__________________________________________________________________________________________________

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

W pkt II zasądzono od Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu) na rzecz adwokata B. M. kwotę (...),20 (jednego tysiąca trzydziestu trzech i 20/100, w tym VAT) złotych tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

III

W pkt III zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 840 (osiemset czterdzieści) złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

IV

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

SSO Grzegorz Szepelak SSO Marcin Sosiński (spr.) SSO Anna Orańska-Zdych

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w całości.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana