Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1393/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 16 lipca 2021 r., wydany w sprawie sygn. akt V K 500/20, dotyczący Ł. C. i J. C. w sprawie o czyny z art. 278 § 1 k.k. i art. 278 § 1 k.k. w zw. art. 64 § 1 k.k.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca J. C. zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść poprzez przyjęcie że oskarżony dopuścił się czynu opisanego art. 278 §1 k.k. w sytuacji gdy oskarżony konsekwentnie wyjaśniał, że działał sam, z nikim nie zawarł porozumienia i dokonał w dniu 18.12.2019 r. kradzieży mienia którego wartość skutkuje odpowiedzialnością za wykroczenie;

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść poprzez przyjęcie że oskarżony dopuścił się czynu opisanego art. 278 §1 k.k. w sytuacji gdy oskarżony konsekwentnie wyjaśniał, że działał sam, z nikim nie zawarł porozumienia i dokonał w dniu 21.12.2019 r. kradzieży mienia którego wartość skutkuje odpowiedzialnością za wykroczenie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Organu odwoławczego, Sąd I instancji przeprowadził przewód sądowy zgodnie z wymogami procedury karnej i nie dopuścił się żadnych podlegających uwzględnieniu z urzędu uchybień, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Dodatkowo Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że kontrola odwoławcza nie dostrzegła błędów w logicznym rozumowaniu Sądu I instancji lub też ocen kłócących się z zasadami doświadczenia życiowego, czy wskazaniami wiedzy.

W przedmiotowej sprawie ponad wszelką wątpliwość Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że oskarżeni w sprawie tj. J. C. oraz Ł. C. działali wspólnie i w porozumieniu, dokonując kradzieży rzeczy opisanych w przypisanych im czynach na szkodę (...) Sp. z o.o. Jak wynika bezpośrednio z wyjaśnień J. C. w dniach 18 i 21 grudnia 2019r., udał się wraz z Ł. C. do drogerii na N. we W. w celu kradzieży asortymentu sklepu. Jak wynika również z protokołu oględzin monitoringu oraz zdjęć z monitoringu, kiedy jeden z oskarżony pakował kradzione towary do torby, drugi obserwował najbliższe otoczenie, a następnie zmieniali się rolami, w taki sposób, że drugi z oskarżonych pakował towar do torby, a pierwszy stał i obserwował sklep. Dlatego też w ocenie Sądu Okręgowego przyjęcie, tego że oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu jest bezsprzeczne, wynikające z zebranego materiału dowodowego, w tym tego całkowicie obiektywnego, jakim jest zapis z monitoringi sklepowego oraz zeznań świadka M. P., która po analizie monitoringu nie miała żadnych wątpliwości, że sprawcy działali razem. Na marginesie nie można zgodzić się z twierdzeniem obrońcy, że zapis monitoringu jest jakości średniej, który uniemożliwia identyfikację sprawców. Z samych wyjaśnień oskarżonego J. C. wynika, że był on w sklepie (...) z Ł. C., nie ma więc żadnej wątpliwości co do tożsamości sprawców kradzieży uwidocznionych na nagraniach.

Nie zasługuje również zarzut błędnego ustalenia przez Sąd Rejonowy wartości skradzionych przedmiotów, które zdaniem obrońcy oskarżonego nie przekroczyły wartości 500 zł, co miało doprowadzić do uznania, że oskarżony J. C. faktycznie dopuścił się wykroczenia, a nie przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. W ocenie Sądu Okręgowego wersja oskarżonego, że jego zamiarem była kradzież rzeczy o wartości do 500 zł, w sytuacji gdy w rzeczywistości kradzież ta objęła swoim zakresem rzeczy o dużo większej wartości, z przyczyn oczywistych, nie może wpłynąć na kwalifikację prawną przypisanego mu czynu z art. 278 § 1 k.k. Zgromadzony materiał dowody, w tym wydruki magazynowe wskazujące rodzaj i ceny skradzionych towarów oraz zeznania M. P. wskazują jednoznacznie, że w dniach 18 i 21 grudnia 2019r. straty J. M. D. i Farmacja Sp z o.o. wyniosły odpowiednio 685 zł i

3859,46 zł. Na uwagę zasługuje przy fakt, że oskarżony w toku procesu nie kwestionował danych wynikających z wydruków magazynowych. Wobec tego zarzuty podniesione w zakresie wartości skradzionych przedmiotów nie zasługują na uwzględnienie.

Reasumując powyższe rozważania wskazać należy, że ustalenia faktyczne pozwoliły ustalić, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z Ł. C. działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Wniosek

o zmianę zaskarżanego wyroku i uniewinnienie oskarżonego ewentualnie o uchylenie powyższego wyroku w całości i przekazanie niniejszej sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

Lp.

Zarzut

3.2

Obrońca zarzucił naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na treść zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia tj.:

- obrazę przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 7 k.p.k., które miało wpływ na treść orzeczenia, a polegające na tym, iż Sąd orzekający wydając zaskarżony wyrok ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dowolnie z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a w szczególności polegający m.in. na tym, że Sąd wybiórczo ocenił dowody z wyjaśnień oskarżonego i współoskarżonego Ł. C. i powołał się na nie w ograniczonym zakresie tylko we fragmentach służących uzasadnieniu tezy o winie oskarżonego w zakresie działania wspólnie i w porozumieniu w jednym zamiarze popełnienie przestępstwa kradzieży mienia w zakresie zdarzenia z 18.12.2019 i zdarzenia z dnia 21.12.2019 r.;

- obrazę przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 5 § 2 k.p.k., które miało wpływ na treść orzeczenia, poprzez rozstrzygnięcie na niekorzyść oskarżonego , nasuwających się w sprawie wątpliwości dotyczących zamiaru dokonania wspólnie i w porozumieniu przestępstw kradzieży w dniu 18.12.2019 r i 21.12.2019 r.;

- obrazę przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 4 k.p.k., a polegające na tym, iż sąd orzekający wydając zaskarżony wyrok pominął i nie uwzględnił dowodów i okoliczności korzystnych dla oskarżonego, a to m.in. wyjaśnień oskarżonego w zakresie braku zamiaru popełnienia przestępstw kradzieży w dniu 18.12.2019 r i 21.12.2019 r;

- obrazę przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 424 k.p.k. poprzez niewskazanie jakie fakty Sąd I Instancji uznał za udowodnione lub nie udowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, a to odnośnie winy i sprawstwa w zakresie przestępstw kradzieży w dniu 18.12.2019 r i 21.12.2019 r.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powyższy zarzut nie podlega uwzględnieniu, należy wskazać, że zarzut ten byłby trafny, gdyby zostało wykazane, że „zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, nie może on jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu, wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego” (wyrok SN z dnia 24 marca 1975 r., II KR 355/74, OSNPG 9/1995, poz. 84).

Powyższe oznacza, że ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji mogłyby być skutecznie zakwestionowane tylko wtedy, gdyby w procedurze dochodzenia do nich sąd przeprowadziłby w niepełnym zakresie postępowanie dowodowe, bądź też uchybiłby dyrektywom określonym w art.7 k.p.k. poprzez błąd w logicznym rozumowaniu, pominięcie istotnych w sprawie dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonującym, bezpodstawne pominięcie niektórych twierdzeń dowodowych czy oparcie się na faktach w istocie nieudowodnionych.

Dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne zostały poddane szczegółowej i wnikliwej analizie, w tym przede wszystkim dowód z wyjaśnień oskarżonego J. C., które w części zostały prawidłowo nieuwzględnione przez Sąd Rejonowy. Zasadnie nie dano wiary wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w toku postępowania sądowego, w zakresie w jakim ten twierdził, iż nie działał wspólnie i w porozumieniu z Ł. C., tylko każdy z nich działał niezależnie pilnując, by nie przekroczyć kwoty 500 zł. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie są rażąco sprzeczne w zabezpieczonym w sprawie materiałem dowodowym w szczególności w postaci zeznań świadka M. P. oraz z zapisem monitoringu, na którym wyraźnie widać, ze oskarżeni działają wspólnie i w porozumieniu, wzajemnie wspomagając się w szczególności poprzez obserwowanie otoczenia w czasie kiedy drugi współsprawca dokonuje zaboru, nadto razem wchodzą i razem wychodzą nie płacąc za towary, których zaboru dokonali. Sąd Rejonowy prawidłowo zatem ocenił te wyjaśnienia oskarżonego, uznając je za całkowicie niewiarygodne, stanowiące jedynie linię obrony mającej pozwolić drugiemu z oskarżonych uniknięcia odpowiedzialności karnej.

W ocenie Organu odwoławczego, Sąd I instancji przeprowadził przewód sądowy zgodnie z wymogami procedury karnej i nie dopuścił się żadnych podlegających uwzględnieniu z urzędu uchybień, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Dodatkowo Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że kontrola odwoławcza nie dostrzegła błędów w logicznym rozumowaniu Sądu I instancji lub też ocen kłócących się z zasadami doświadczenia życiowego, czy wskazaniami wiedzy.

Wobec powyższego należało przyjąć, że Sąd Rejonowy przy wyrokowaniu czynił zadość wskazanym w art. 7 k.p.k. zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności. Konkludując, Sąd Odwoławczy uznał, iż ocena zebranych dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy jest zgodna z dyrektywami określonymi w art. 7 k.p.k. oraz odnosi się do całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku postępowania sądowego.

Wskazany wprost w apelacji obrońcy oskarżonego zarzut dotyczący obrazy art. 5 § 2 k.p.k. nie znajduje żadnego uzasadnienia. Należy zaznaczyć także, że nie jest możliwe powołanie się na obrazę art. 7 k.p.k. z jednoczesnym wskazaniem, że Sąd meriti nie rozstrzygnął powstałych wątpliwości w sposób nakazany normą art. 5 § 2 k.p.k. Ugruntowane w tej materii orzecznictwo jednolicie wskazuje, że przytoczone wyżej przepisy mają charakter rozłączny, a zatem zastosowanie art. 5 § 2 k.p.k. możliwe jest jedynie wówczas, gdy mimo przeprowadzenia wszystkich możliwych dowodów oraz dokonania ich oceny spełniającej wymogi określone w art. 7 k.p.k., pozostaną wątpliwości sądu, których nie da się wyeliminować (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 2012 roku, sygn. akt II KK 141/11, Biul.PK 2012/3/8). Zastosowanie zaś reguły in dubio pro reo, wyrażonej w art. 5 § 2 k.p.k. wchodzi w grę dopiero wówczas, gdy wątpliwości powzięte przez organ procesowy, co do sposobu rozstrzygnięcia określonej kwestii faktycznej lub prawnej nie dadzą się usunąć, pomimo podjęcia wszelkich dostępnych działań zmierzających do dokonania jednoznacznych ustaleń faktycznych, względnie jedynie trafnej wykładni przepisów prawa. W przedmiotowej sprawie obrońca wskazał na obrazę art. 5 § 2 k.p.k., co jednak wywodził głównie z niewłaściwych ustaleń faktycznych, wniosek taki jest więc nieuzasadniony. Sąd Rejonowy dysponował bowiem wystarczająco pełnym materiałem dowodowym, który oceniany przez pryzmat reguł wymienionych w art. 7 k.p.k. doprowadził do jednoznacznego ustalenia sprawstwa oskarżonego, który działał wspólnie i w porozumieniu z drugą osobą. Nie pojawiły się przy tym żadne „wątpliwości”, co do których przepisy nakazywałyby przyjąć ustalenia na korzyść oskarżonego.

Nadto, w pisemnym uzasadnieniu wyroku, Sąd Rejonowy rozważył wszystkie okoliczności, przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego – art. 4 k.p.k., a rozważania te poparte były stosowną argumentacją. Jednocześnie Sąd Rejonowy uzasadnił dlaczego jednym dowodom dał wiarę, a innym nie, podając właściwe argumenty. Dodatkowo Sąd Rejonowy podał z jakich powodów nie uwzględnił wyjaśnień J. C. i w jakim zakresie.

Wniosek

o zmianę zaskarżanego wyroku i uniewinnienie oskarżonego ewentualnie o uchylenie powyższego wyroku w całości i przekazanie niniejszej sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

Lp.

Zarzut

3.3 

Obrońca Ł. C. zarzucił art. 2 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. i art. 424 k.p.k. poprzez:

- ukształtowanie przekonania sądu o winie oskarżonego Ł. C. na podstawie jednostronnej i niekorzystnej dla Oskarżonego, a nie całościowej analizy materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy i czynienie ustaleń faktycznych nieodpowiadających prawdzie, z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego jedynie na podstawie wyselekcjonowanego materiału dowodowego (obciążającego), w sposób sprzeczny z dowodami zgromadzonymi w sprawie i w sposób całkowicie dowolny bez próby weryfikacji twierdzeń Oskarżonego - w tym przede wszystkim jego nieprzyznania się do zarzucanych mu czynów oraz jednostronnego oceniania zeznań świadków - w szczególności M. P. i P. M. oraz współoskarżonego J. C. oraz nagrań z monitoringu, na które jednoznacznie nie przesądzają o odpowiedzialności Oskarżonego Ł. C. i przyjęcie z góry, że Oskarżony jest winny zarzucanych mu czynów, jak również nieuprawnione przyjęcie, że zeznania współoskarżonego J. C. wskazują na to, że Ł. C. był z nim na miejscu popełnienia zarzucanych czynów i również dokonywał zaboru mienia, gdy tymczasem J. C. wskazał wyłącznie, że „ja nie wiem czy Ł. C. tak samo robił, ja się nie interesowałem co on robi" (przesłuchanie z dnia 19.05.2021 r.),

- sprzeczną z zasadą swobodnej oceny dowodów, w tym zwłaszcza z zasadami logiki i doświadczenia życiowego ocenę dowodów z zeznań świadków M. P. oraz P. M. oraz nagrania z monitoringu oraz dokumentacji inwentaryzacyjnej - poprzez przypisanie im zbyt dużego waloru wiarygodności, z pominięciem faktu, że świadek M. P. nie była bezpośrednim świadkiem czynów, a swoją wiedzę uzyskała wyłącznie na podstawie zapisu monitoringu - podobnie jak świadek P. M., zaś samo nagranie z kamer monitoringu nie przesądza jednoznacznie o odpowiedzialności Ł. C. - tak co do zasady, jak i wysokości szkody, zwłaszcza w kontekście dokumentacji inwentaryzacyjnej, która nie była wykonywana bezpośrednio przed i zaraz po dacie zdarzenia, a na stany magazynowe mogły mieć wpływ również inne zdarzenia;

- błąd w ustaleniach faktycznych (będący następstwem obrazy przepisów postępowania) przyjętych za podstawę orzeczenia mający bezpośredni wpływ na treść orzeczenia polegający na przyjęciu, że oskarżony Ł. C. dopuścił się zarzucanych mu czynów, jak również działał wspólnie i w porozumieniu z J. C., pomimo, że do winy się nie przyznał, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje dostatecznych i jednoznacznych podstaw do przyjęcia sprawstwa zarzucanych mu czynów, w tym działania wspólnie i w porozumieniu z drugim oskarżonym, jednoznacznego określenia wartości szkody każdego z zarzucanych czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przede wszystkim nie ma racji obrońca Ł. C., jeżeli kwestionuje pierwszoinstancyjną rekonstrukcję zaistniałego stanu faktycznego. Wbrew zapatrywaniom wyrażonym w środku odwoławczym, udowodnienie nie musi zawsze wynikać bezpośrednio z kon­kret­nego dowodu (np. z przyznania się sprawcy lub bezpośredniego świadka czynu). Może ono wynikać także z nieodpartej logiki sytuacji stwierdzonej kon­kretnymi dowodami, jeżeli stanowi ona oczywistą przesłankę, na podstawie której doświad­czenie życiowe nasuwa jednoznaczny wniosek, że dana okoliczność faktyczna istotnie wystąpiła ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 19 listopada 2015 r., II AKa 291/15, LEX nr 1957023). W przedmiotowej sprawie ponad wszelką wątpliwość prawidłowo przyjęto, że Ł. C. w dniach 16, 18 i 21 grudnia 2019r. dokonał kradzieży towaru w drogerii H. przy N. we W.. W przekonaniu Sądu Odwoławczego w przedmiotowej sprawie zgromadzony materiał dowodowy wbrew twierdzeniom obrońcy jednoznacznie wskazuje na sprawstwo oskarżonego i nie jest to wyłącznie zapis monitoringu, na którym widać, jak oskarżony pakuje towar do torby oraz wychodzi ze sklepu, ale także wyjaśnienia J. C., który potwierdził, że w dniach 18 i 21 grudnia 2019r. poszedł do drogerii z Ł. C. w celu zaboru mienia. To, że J. C. wyjaśnił, że nie wie co w czasie pobytu w sklepie robił oskarżony C., nie wpływa wbrew twierdzeniom obrony na jego odpowiedzialność, albowiem zachowanie się oskarżonego w sklepie doskonale oddaje zapis nagrania monitoringu. W na­wią­zaniu do wywodów obrońcy w przedmiocie działania oskarżonego podkreślić trzeba, iż w każdej nieomal sprawie wymyślić można inną, hipotetyczną wersję przebiegu zdarzeń, ale przecież nie mogą to być całkowicie nieprawdopodobne sytuacje, dopuszczające niesamowite zbiegi okoliczności i stawianie ich w opozycji do ustalonego na podstawie dostępnego materiału sprawy stanu faktycznego nie może przynieść oczekiwanego efektu ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 20 stycznia 2011 r., II AKa 434/10, LEX nr 785462).

Taką właśnie nieprawdopodobną sytuacją byłoby przyjęcie, de facto w ślad za tezami apelacji, iż oskarżonego pomimo identyfikacji przez drugiego z współoskarżonych oraz zapisu monitoringu, nie był obecny w drogerii. Samo zaprzeczenie przez oskarżonego pobytowi w sklepie i zaboru mienia, nie zostało uwzględnione przez Sąd, z uwagi na pozostały wymieniony na wstępie materiał dowodowy. Brak jest ponadto podstaw do podważenia dowodu z wydruków stanów materiałowych, a okoliczności podniesione przez obrońcę, że straty wynikające w przedmiotowych wydruków mogli spowodować inne klienci, są pozbawione podstaw faktycznych, wobec zeznań M. P.. Tak więc brak przyznania się oskarżonego do winy, w niniejszej sprawie nie stoi na przeszkodzie przypisania mu sprawstwa czynów zabronionych objętych przedmiotowym postępowaniem.

Sąd Okręgowy podzielił więc ocenę prawną czynu popełnionego przez oskarżonego, przyjętą przez sąd pierwszej instancji. W tym zakresie sąd pierwszej instancji w sposób wystarczający uzasadnił swe stanowisko, nie doszło przy tym do naruszenia wskazanych w zarzucie apelacji przepisów postępowania, tj. art. 2 § 2, 410 i 424 k.p.k., a obrońca poza samym powołaniem się na wymienione przepisy, nie wskazał na czym to naruszenie miałoby polegać.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego Ł. C. od zarzucanych mu czynów w całości, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok wskazany w sekcji 1.1. części wstępnej niniejszego uzasadnienia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, a ocena dowodów została dokonana zgodnie z treścią art. 7 k.p.k., nie doszło do naruszenia również innych przepisów wskazanych w apelacjach.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

_____________________________________________________

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

___________________________________________________________________________________

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

________________________________________________________________________________________

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

______________________________________________________________________________________

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_______________________________________________________________________________________

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

__________________________________________________________________________________________________

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

zasądzenie od Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu) na rzecz adw. O. G. i adw. F. Z. kwotę po 516,60 złotych (pięćset szesnaście i ⁶⁰/100, w tym VAT), tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym, na podstawie §17 ust 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieodpłatnej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata urzędu.

III

Orzeczenie o kosztach oparto na treści art. art. 624 § 1 k.p.k.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego J. C.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w całości.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego Ł. C.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w całości.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana