Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IV Ka 1422/23 - uzasadnienie Sąd Okręgowy we Wrocławiu z 2024-02-19

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1422/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 20.07.2023r., sygn. akt V K 1095/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, a to art. 286 § 1 k.k., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie wobec przyjęcia wypełnienia przez oskarżonego znamion przestępstwa.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy uznał zasadność stanowiska obrońcy odnośnie podniesionego zarzutu naruszenia prawa materialnego a to art. 286 § 1 k.k. Sąd Rejonowy przypisał bowiem oskarżonemu T. R. popełnienie wskazanego występku, powielając jego opis wskazany w treści zarzutu aktu oskarżenia, który to nie zawiera kompletu znamion ustawowych, określonych w art. 286 § 1 k.k. Mianowicie, zabrakło w czynie przypisanym elementu określającego kwalifikowany sposób zachowania sprawcy przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., polegający na działania za pomocą wprowadzenia osoby w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Z treści czynu przypisanego oskarżonemu nie wynika bowiem aby T. R. przedsięwziął jakikolwiek wskazany powyżej podstępny zabieg, wyczerpujący znamię strony przedmiotowej omawianego występku.

Zdaniem sądu II instancji brakujący element w opisie czynu nie pozwalał na skazanie oskarżonego. Zawarty w części dyspozytywnej wyroku opis czynu, zgodnie z art. 413 k.p.k., mający stanowić dokładne określenie tego czynu, który został przypisany oskarżonemu, powinien obejmować wszystkie elementy czynu mające znaczenie dla prawidłowej kwalifikacji prawnej, zatem powinien zawierać nie tylko wskazanie czasu, miejsca jego popełnienia oraz wszystkie elementy zachowania sprawcy wypełniające ustawowe znamiona czynu zabronionego, ale ponadto takie elementy, które konkretyzują czyn popełniony przez oskarżonego ( zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 18 lutego 2008 r., V KK 245/07; post. SN z 26.3.2008 r., II KK 276/08). W szczególności opis czynu powinien zawierać wszystkie znamiona przypisanego typu przestępstwa (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 29 maja 2012 r., III KK 87/12; wyrok Sądu Najwyższego z 31 stycznia 2013 r., II KK 70/12). Innymi słowy, opis czynu musi zawierać komplet znamion, które zostały wypełnione ustalonym zachowaniem sprawcy. Zatem nie jest możliwe skazanie oskarżonego za czyn, którego nie wszystkie znamiona zostały wymienione w opisie czynu. W orzecznictwie ugruntowany jest także pogląd, podzielany przez Sąd Okręgowy, że nie jest wystarczające aby element czynu, stanowiący przy tym znamię przestępstwa został ustalony tylko w części motywacyjnej wyroku - w uzasadnieniu, pozostając poza opisem czynu przypisanego sprawcy w części dyspozytywnej. Z powyższych rozważań wynika zasadniczy wniosek, że pominięcie w opisie czynu przypisanego oskarżonemu w wyroku jakiegokolwiek znamienia ustawowego typu czynu zabronionego, skutkuje niemożnością przyjęcia, iż możliwe jest przypisanie odpowiedzialności karnej za ten czyn (art. 1 § 1 k.k. i art. 115 § 1 k.k.).

Stwierdzony w toku kontroli instancyjnej brak w opisie czynu przypisanego wymaganego znamienia strony przedmiotowej, które można określić ogólne jako działanie o charakterze podstępnym, a które to stanowi istotę występku z art. 286 § 1 k.k., skutkował niemożnością przypisania T. R. odpowiedzialności karnej za ten czyn. Ponadto, sąd odwoławczy musiał też uwzględnić, iż wyrok sądu I instancji nie został zaskarżony na niekorzyść oskarżonego. Oskarżyciel publiczny nie wychwycił tego uchybienia procesowego, co wszak nie dziwi, mając na uwadze to, że sam prokurator jako pierwszy popełnił błąd, kierując do sądu akt oskarżenia z nieprawidłowo sformułowanym zarzutem. W tym stanie sprawy Sąd Okręgowy stwierdzając brak w opisie czynu znamienia ustawowego nie mógł utrzymać zaskarżonego wyroku w mocy, a jedynym możliwym orzeczeniem była zmiana wyroku i uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu czynu. Przy wniesieniu apelacji wyłącznie na korzyść, sąd odwoławczy nie mógł bowiem uzupełnić opisu czynu o brakujący element, który byłby równoznaczny z pominiętym znamieniem. Byłoby to bowiem naruszenie przepisu art. 434 § 1 k.p.k.

W tym miejscu na marginesie wskazać należy, że również inna część opisu czynu przypisanego oskarżonemu w zaskarżonym wyroku zawiera istotne uchybienie, tj. nie pokrywa się ze stanem faktycznym, ustalonym w jego uzasadnieniu. Zgodnie bowiem z zarzutem aktu oskarżenia, który stał się podstawą rozstrzygnięcia zawartego w pkt I wyroku, oskarżony miał dopuścić się „wyłudzenia pieniędzy w kwocie 3.500 zł” na szkodę Z. D.. Z treści uzasadnienia wynika natomiast, iż niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego polegało na wykonaniu przez niego usługi i braku płatności za nią przez oskarżonego ustalonej kwoty, wynoszącej 3.500 zł.

Wniosek

Wniosek został uwzględniony gdyż apelujący wykazał wystąpienie obrazy prawa materialnego, tj. art. 286 § 1 k.k., nie poddającej się już naprawieniu w tym postępowaniu karnym. Sąd Okręgowy stosownie do art. 414 § 1 kpk, stwierdziwszy okoliczność wymienioną w art. 17 § 1 pkt 2 kpk, tj. iż czyn nie zawiera wszystkich znamion czynu zabronionego, zobligowany był wydać wyrok uniewinniający. Doszło zatem do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego T. R. od zarzucanego mu występku z art. 286 § 1 k.k.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.2.

- Obraza przepisów postępowania, mających wpływ na treść orzeczenia, a to art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 201 k.p.k.

- Błąd w ustaleniach stanu faktycznego przyjęty za podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia, mający istotny wpływ na jego treść, m.in. poprzez przyjęcie, że oskarżony zawarł z pokrzywdzonym umowę o dzieło a wydana w sprawie opinia grafologiczna jest jasna i niesprzeczna.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Stosując art. 436 k.p.k. za bezprzedmiotowe uznano rozpoznanie pozostałych zarzutów odwoławczych podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonego T. R., z uwagi na to, że opisany wyżej w pkt. 3.1. zasadny zarzut apelacyjny spowodował zmianę zaskarżonego poprzez uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu czynu.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zaskarżony wyrok został zmieniony w ten sposób, że oskarżony T. R. został uniewinniony od zarzucanego mu przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody zmiany zaskarżonego wyroku omówiono w podsekcji 3.1

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

O kosztach nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym, w związku z treścią wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20.12.2022r., sygn. SK 78/21, orzeczono na podstawie § 11 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k., z uwagi na zapadły wyrok uniewinniający, Sąd Okręgowy kosztami postępowania w sprawie obciążył Skarb Państwa.

7.  PODPIS

SSR del. SO Radosław Gluza

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć PR dla W..

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Bogumiła Skrzypek
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy we Wrocławiu
Data wytworzenia informacji: