Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

UZASADNIENIE

Wyrokiem Zaocznym Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 25 października 2018r. sygn.akt II W 597/17 uznano obwinionego A. Ł. za winnego tego,że:

I.w dniu 21 maja 2017r. około godz.17:00 w miejscowości O. ,na skrzyżowaniu ulic (...),kierując samochodem osobowym marki F. (...) nr rej.(...),będąc w stanie nietrzeźwości,nie zachował należytej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania,w wyniku czego uderzył w prawidłowo jadący pojazd marki F. (...) o nr rej.(...),działając na szkodę B. i M. G. tj.czynu z art.86§1 kw;

II. w dniu 21 maja 2017r. około godz.17:00 w miejscowości O. ,na ul.(...),kierując samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej.(...),będąc w stanie nietrzeźwości,nie zachował należytych środków ostrożności polegających na wymuszeniu pierwszeństwa przejazdu przed jadący prawidłowo pojazd kierowany przez A. S. tj.czynu z art.97 kw

i za to na podstawie art.86§1 kw w zw. z art.9§2 kw wymierzono mu karę 400 zł grzywny.

Jednocześnie zwolniono obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez obwinionego A. Ł.,który zarzucił,iż przypisanych mu czynów dopuścił się w stanie chorobowym,potwierdzonym złożoną do akt sprawy dokumentacją medyczną w związku z czym nie ponosi winy za przypisane mu wykroczenia.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Niezależnie do granic wniesionego środka odwoławczego Sąd Okręgowy po zapoznaniu się z aktami sprawy stwierdził,iż postępowanie sądowe przed Sądem I instancji dotknięte jest wadą na tyle istotną,że musi to skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

W szczególności podnieść należy ,iż na rozprawie w dniu 26 lutego 2018r. (k.70) Sąd Orzekający na podstawie art.42§2 kpsw dopuścił dowód z opinii biegłego psychiatry celem ustalenia,czy obwiniony tempore criminis miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem oraz czy może on brać udział w toczącym się postępowaniu.

W związku z powyższym postanowieniem zachodziła konieczności wyznaczenia dla obwinionego obrońcy z urzędu,co wynika wprost z treści przepisu art.21§1 i3 i 4 kpsw – czego Sąd Rejonowy nie dopełnił.

Niezależnie od powyższego , z akt przedmiotowej sprawy wynika także ,iż dowodu z opinii biegłego psychiatry w ogóle nie przeprowadzono,natomiast potraktowano jako dowód pisemną opinię dwóch biegłych lekarzy psychiatrów,wydaną wprawdzie co do oskarżonego A. Ł. ale w związku z innym zarzutem i w innej ,równolegle się toczącej sprawie o czyn z art.178a§1 kk.

Opinia ta – jak wynika z pisemnego uzasadnienia wyroku – stanowiła element ustaleń faktycznych przyjętych przez Sąd Orzekający i miała znaczenie przy wyrokowaniu.

Opisanego wyżej sposobu procedowania przez Sąd Rejonowy nie można jednak zaakceptować ,albowiem stanowi on rażące naruszenie podstawowych zasad przewidzianych kpsw i kpk.

Sąd Orzekający miał obowiązek wyznaczenia obwinionemu obrońcę z urzędu już w chwili powstania wątpliwości co do jego poczytalności a zarazem tylko Sąd mógł w myśl art.21§2 kpsw zwolnić obrońcę z tego obowiązku – co umknęło uwadze Sądu Rejonowego.

Jest w tej sytuacji rzeczą oczywistą i nie wymagającą obszernego uzasadnienia,iż postępowanie Sąd Rejonowego doprowadziło do wystąpienia negatywnej przesłanki z art.439§1 pkt 10 kpk co musiało skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Niezrozumiałe jest przy tym akceptowanie przez Sąd Rejonowy opinii biegłych lekarzy psychiatrów,która dokonała oceny zachowania A. Ł. ale na tle innego czynu zabronionego niż zarzucanych wykroczeń,a tym samym nie mogła ona stanowić podstawy do oceny poczytalności obwinionego w obecnej sprawie.

Reasumując,Sąd Rejonowy przeprowadzi ponownie postępowanie w sprawie i jeśli uzna,iż zachodzą wątpliwości co do poczytalności obwinionego ( co nota bene skarżący zarzuca w swojej apelacji) w chwili czynów,to przeprowadzi stosowne dowody w pełnej zgodności z przepisami procedury.

Na marginesie jedynie Sąd Okręgowy zwraca uwagę Sądowi Rejonowemu,iż fakt,iż niniejsza sprawa nie należy do kategorii wybitnie pracochłonnych i zagrożonych surową karą ,nie upoważnia wymiaru sprawiedliwości do jej lekceważenia i stosowania swoistych uproszczeń,nie znajdujących swojego oparcia w przepisach prawa.

Takie procedowanie lekceważy nie tylko prawo ale przede wszystkim człowieka,który ma prawo oczekiwać od Sądu obiektywnego i wnikliwego rozpatrzenia zarzutów,a nie traktowania go jako mało znaczącej jednostki w sprawozdaniu statystycznym.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie.