Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

POSTANOWIENIE

Dnia 4 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu, IV Wydział Karny Odwoławczy

w składzie: Przewodniczący SSO Dorota Kropiewnicka

Sędziowie: SSO Stanisław Jabłoński

SSR del. do SO Sławomir Pałka ( spr.)

Protokolant: Aneta Malewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Tomasza Fedyka

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2013 r.

na posiedzeniu,

w sprawie oskarżonego W. K.,

zażalenia obrońcy oskarżonego na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 10 grudnia 2012 r., sygn.. akt V K 1522/12,

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia nie uwzględnił sprzeciwu obrońcy oskarżonego od wyroku zaocznego z dnia 26 listopada 2012 r.

Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł obrońca oskarżonego i zarzucając uchybienie art. 7 kpk, zażądał uchylenia zaskarżonego postanowienia i uwzględnienie sprzeciwu od wyroku zaocznego. Uzasadniając swoje żądanie powtórzył twierdzenia zawarte w sprzeciwie, to jest, że oskarżony nie odebrał wezwania na termin rozprawy, albowiem przebywał służbowo zagranicą. Oskarżony nie miał żadnego interesu w unikaniu stawiennictwa do Sądu, zaś Sąd nie wyjaśnił wystarczająco, dlaczego odmówił wiary twierdzeniom oskarżonego o przyczynach niestawiennictwa na rozprawie w dniu 26 listopada 2012 r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie oskarżonego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zarzut naruszenia art. 7 kpk był niezasadny w stopniu oczywistym. Sąd Rejonowy ocenił kwestię usprawiedliwienia nieobecności oskarżonego na rozprawie w granicach swobodnej oceny dowodów i wydał słuszne rozstrzygnięcie, które w zwięzły, jasny i przekonujący sposób uzasadnił.

Zgodnie z art. 482 § 1 kpk oskarżony może wnieść sprzeciw od wyroku zaocznego, w którym powinien usprawiedliwić swoją nieobecność na rozprawie. To usprawiedliwienie podlega jednak ocenie Sądu, który może uznać nieobecność oskarżonego na rozprawie za nie usprawiedliwioną (art. 482 § 2 kpk).

Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, że nieobecność oskarżonego na rozprawie w dniu 26 listopada 2012 r. nie została właściwie usprawiedliwiona. Podkreślenia wymaga, że usprawiedliwienie nieobecności oznacza wykazanie takich niemożliwych do usunięcia przeszkód, które nie pozwalały oskarżonemu na wzięcie udziału w rozprawie. Zasadniczo nie sposób za wystarczające usprawiedliwienie uznać samo gołosłowne twierdzenie oskarżonego lub jego obrońcy, nie poparte żadnym innym dowodem.

W warunkach niniejszej sprawy należy podkreślić, że ani w sprzeciwie od wyroku zaocznego, ani w zażaleniu na postanowienie Sądu o nieuzwględnieniu sprzeciwu, skarżący w żaden sposób nie wykazał, iżby jego teza o służbowym wyjeździe oskarżonego za granicę w czasie, gdy doręczano mu wezwanie na rozprawę w dniu 26 listopada 2012 r., opierała się na prawdzie. Z akt sprawy wynika, że oskarżony pracuje dorywczo jako blacharz samochodowy, zajmuje się naprawą pojazdów. Nie przedstawił delegacji służbowej, biletu, rachunku z hotelu czy innego miejsca, w którym się zatrzymał lub też jakiegokolwiek innego potwierdzenia swojej obecności poza Polską w okresie poprzedzającym rozprawę w dniu 26 listopada 2012 r. Sąd Rejonowy miał więc pełne podstawy do uznania, że nie doszło do usprawiedliwienia nieobecności na rozprawie. Uznanie, że niepoparte żadnym dowodem twierdzenia obrońcy oskarżonego wystarczą za usprawiedliwienie nieobecności na rozprawie, uchybiałoby treści art. 482 § 2 kpk.

Mając powyższe na względzie, postanowiono jak na wstępie.