Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

POSTANOWIENIE

Dnia 11 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Joanna Żelazny (spr.)

Sędziowie: SSO Anna Bałazińska - Goliszewska

SSO Krzysztof Głowacki

Protokolant Aneta Malewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Tomasza Fedyka

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 11 marca 2013 r.

sprawy A. M.

oskarżonej o czyn z art. 270§1 kk

na skutek zażalenia wniesionego przez A. M.

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Krzyków

z dnia 9 stycznia 2013 r. sygn. akt VII K 538/12

w przedmiocie ustalenia kosztów procesu

na mocy art. 437§1 kpk

p o s t a n o w i ł :

zażalenia A. M. nie uwzględnić i utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 stycznia 2013 r. sygn. akt VII K 538/12 Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków ustalając, że oskarżona A. M. dopuściła się popełnienia zarzucanego jej czynu z tym, iż czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi kwalifikowany z art. 270 § 2a kk, warunkowo umorzył postępowanie karne przeciwko A. M. na okres 1 roku próby, licząc od uprawomocnienia się wyroku. Jednocześnie Sąd Rejonowy na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk oraz art. 7 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych i wymierzył jej opłatę w kwocie 60 zł (k. 75).

Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2013 r. sygn. akt VII K 538/12 Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków ustalił koszty procesu należne Skarbowi Państwa od oskarżonej A. M. na sumę 1.358,90 zł, na którą składają się następujące kwoty:

- za doręczenie wezwań i innych pism – 40 zł;

- karta karna - 50 zł;

- należności biegłych wyznaczonych do wydania opinii – 1.208,90 zł;

oraz opłata w wysokości 60 zł.

Orzeczenie to zaskarżyła A. M., wnosząc o umorzenie wskazanej w postanowieniu kwoty, albowiem znajduje się ona w bardzo trudnej sytuacji, jest bezrobotna, a na utrzymaniu ma 15-letniego syna oraz pomaga finansowo drugiemu synowi przebywającemu w Zakładzie Karnym. Skarżąca zakwestionowała przy tym zasadność sporządzanych w sprawie opinii biegłych sądowych (k. 92-93).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie A. M. nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego kluczowe znaczenie ma w tym przedmiocie rozstrzygnięcie o kosztach zawarte w wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 7 stycznia 2013 r. sygn. akt VII K 538/12.

Wspomnianym wyrokiem, Sąd Rejonowy określił precyzyjnie, kto i w jakiej części ponosi koszty procesu, gdyż zasądzono od A. M. na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych oraz wymierzono jej opłatę w kwocie 60 zł.

Nie ulga wątpliwości, że w niniejszej sprawie zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i sądowym Skarb Państwa poniósł konkretne wydatki od chwili wszczęcia postępowania karnego, a przedstawiały się one następująco:

1.  ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism:

⚫

w postępowaniu przygotowawczym – 20 zł;

⚫

w postępowaniu przed Sądem I instancji – 20 zł;

2.  karta karna (k. 47) – w kwocie 50 złotych;

3.  opinia biegłego sądowego z zakresu grafologii i badań dokumentów – 770,02 zł (k. 35);

4.  opinia sądowo – psychiatryczna – 438,88 zł (k. 76 i k. 79).

Wszystkie wspomniane wydatki zgodnie z przepisem art. 619 § 1 kpk wykładał tymczasowo Skarb Państwa, zaś przeprowadzenie dowodów w postaci opinii biegłego z zakresu grafologii i badań dokumentów oraz biegłych psychiatrów miało znaczenie procesowe. Dopiero w wyroku z dnia 7 stycznia 2013 r. Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków obciążono nimi A. M., czego ta nie zakwestionowała, gdyż nie wniosła środków odwoławczych.

W tej sytuacji, Sąd Okręgowy uznał zażalenie za niezasadne i zaskarżone postanowienie utrzymał w mocy.

W tym miejscu przytoczyć można słuszne stanowisko Sądu Apelacyjnego w Krakowie, wyrażone w postanowieniu z dnia 15 maja 2003r. sygn. II Akz-173/03: „ Przesądzenie w wyroku zasady uiszczenia kosztów wyklucza możliwość późniejszego badania przesłanek zasadności zwolnienia od ponoszenia kosztów, bo naruszałoby to powagę osądzenia tego przedmiotu. W takiej sytuacji orzekanie o kosztach sprowadza się do zbadania, czy zostały one prawidłowo obliczone. Gdyby zaś obciążony kosztami nie był w stanie ich zapłacić, może odrębnie ubiegać się, by odroczono ich zapłatę, rozłożono ją na raty bądź nawet umorzono.” (Krakowskie Zeszyty Sądowe 2003, z. 5, poz. 51).

Mając zaś na względzie, że wniesiony w rozpoznawanej sprawie środek odwoławczy zawierał w swej istocie również wniosek o umorzenie kosztów sądowych, w tym zakresie winien on zostać rozpoznany przez Sąd Rejonowy.