Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

POSTANOWIENIE

Dnia 4 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV Wydziale Karnym- Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Kropiewnicka (spr.)

Sędziowie: SSO Stanisław Jabłoński

SSR del. do SO Sławomir Pałka

Protokolant: Aneta Malewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Tomasza Fedyka

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 4 marca 2013 r.

w sprawie oskarżonego J. P.

zażalenia oskarżonego z dnia 12 lutego 2013 r.

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Fabrycznej

z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. akt: XII K 833/12

w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania

na podstawie art. 437 § 1 kpk

p o s t a n o w i ł:

zażalenia nie uwzględnić i zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2013 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Fabrycznej zastosował wobec oskarżonego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy liczonych od dnia zatrzymania oskarżonego.

Powyższe postanowienie zaskarżył oskarżony, który podniósł, że nie rozumie podstaw zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania, bowiem wyrok dotyczący aktualnie zarzucanych mu czynów uprawomocnił się w 2003 r.

Wskazując na powyższe, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie oskarżonego było bezzasadne.

Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że w sprawie zachodziła konieczność zastosowania wobec oskarżonego izolacyjnego środka zapobiegawczego. Postępowanie przygotowawcze zostało wszczęte w 2003 r., lecz na skutek ukrywania się kolejnych podejrzanych, akt oskarżenia wniesiono do Sądu dopiero w marcu 2012 r. W toku prowadzonego w sprawie postępowania sądowego nie udało się doręczyć oskarżonemu wezwania na rozprawę, bowiem z relacji policji wynikało, że pod oboma podawanymi przez niego w toku postępowania przygotowawczego adresami od kilku lat oskarżony nie zamieszkuje, zaś sąsiedzi nie kojarzą osoby o takim nazwisku.

Oskarżony był w toku postępowania przygotowawczego pouczany o obowiązku informowania o każdorazowej zmianie adresu zamieszkania, z którego to obowiązku się nie wywiązał.

W związku z powyższym prowadzenie postępowania dowodowego było niemożliwe, zaś powinnością Sądu I instancji było zawieszenie toku procesu. W tych okolicznościach jedynym sposobem na ustalenie miejsca pobytu oskarżonego było wydanie postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania oraz poszukiwaniu oskarżonego za pośrednictwem listu gończego. Zaskarżone postanowienie było więc w pełni uzasadnione postawą samego oskarżonego, a w konsekwencji orzeczenie to należało utrzymać w mocy.

Jednocześnie argumentacja skarżącego dotycząca rzekomego „przedawnienia się czynów/wyroku skazującego” nie znajdowała jakiegokolwiek wsparcia w materiale dowodowym sprawy. Co prawda w 2004 roku prowadzono przeciwko oskarżonemu postępowanie karne, w którym orzeczono wobec niego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jednak postępowanie to dotyczyło zupełnie innego czynu niż przestępstwa aktualnie mu zarzucane, a w związku z powyższym argumentacja oskarżonego nie mogła mieć żadnego wpływu na ocenę zasadności aktualnie zastosowanego wobec niego środka zapobiegawczego.

Na marginesie wskazać przy tym należy, że Sąd I instancji wyznaczył już pierwszy termin rozprawy na dzień 20 marca 2013 r. i w zależności od jej przebiegu podejmie decyzję co do konieczności dalszego stosowania wobec oskarżonego izolacyjnego środka zapobiegawczego.