Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

POSTANOWIENIE

Dnia 14.07.2014 r.

Sąd Okręgowy Wydział IV Karny Odwoławczy we Wrocławiu

Przewodniczący : SSO Agata Regulska

Sędziowie: SO Małgorzata Szyszko

SO Jerzy Menzel (spr.)

Protokolant : Aneta Malewska

przy udziale prokuratora Prok. Okręgowej Tomasza Fedyka

przy udziale oskarżyciela subsydiarnego T. M.

po rozpoznaniu w sprawie przeciwko Ł. K.

oskarżonemu o czyn z art. 300 § 1 kk

na posiedzeniu dnia14.07.2014 r.

zażalenia oskarżyciela subsydiarnego

na postanowienie Sądu rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

w przedmiocie umorzenia postępowania

na podstawie art. 437 § 1 kpk

postanowił:

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu do dalszego jej prowadzenia.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16.05.2014 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia umorzył postępowanie w sprawie przeciwko T. K. z oskarżenia subsydiarnego T. M. stwierdzając , że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że zarzucone oskarżonemu zachowanie nie zawiera znamion czynu z art. 300 § 1 kk.

Na postanowienie zażalenie złożył pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego, który zarzucił :

1.  obrazę prawa materialnego art. 300 § 1 kk przez niezasadne przyjęcie, że opisane w zarzucie aktu oskarżenia zachowanie oskarżonego nie wypełnia znamion czynu z art. 300 § 1 kk, podczas gdy dokonanie darowizny zwrotnej nieruchomości uniemożliwiło zaspokojenie interesu pokrzywdzonego;

2.  obrazę przepisów art. 17 § 1 pkt. 2 kpk w zw. z art. 7 kpk podczas gdy prawidłowa, inaczej niż przyjął Sąd Rejonowy, ocena zachowania oskarżonego winna doprowadzić Sąd do uznania, że oskarżony popełnił zarzucony mu czyn zabroniony;

3.  obrazę przepisów postępowania art. 339 § 3 pkt. 1 w zw. z art. 366 kpk polegające na skierowaniu sprawy na posiedzenie i pozbawienie oskarżyciela subsydiarnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności, w szczególności uniemożliwiono przeprowadzenie zawnioskowanych przez niego dowodów;

4.  obrazę przepisów art. 424 kpk poprzez pominięcie w uzasadnieniu istotnych okoliczności dla rozstrzygnięcia sprawy.

Odwołując się do zgłoszonych zarzutów oskarżyciel złożył wniosek o

uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd może umorzyć postępowanie na posiedzeniu w trybie art. 339 § 3 pkt 1 k.p.k. podczas wstępnej kontroli aktu oskarżenia, gdy uzna, że zaistniała sytuacja objęta normą art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. ale tylko wtedy, gdy z jednoznacznej treści zgromadzonych dowodów, bez potrzeby dokonywania ich oceny w aspekcie wiarygodności, jak też z opisu czynu i okoliczności faktycznych przytoczonych w uzasadnieniu aktu oskarżenia w sposób oczywisty wynika brak znamion czynu zabronionego. Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że podejmując decyzję o umorzeniu postępowania, należy wziąć pod uwagę całość zgromadzonego materiału dowodowego. W przeciwnym wypadku sąd de facto dokonuje oceny dowodów, gdyż odrzuca ich część jako podstawę rozstrzygnięcia.

Zdaniem Sądu Okręgowego zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem art. 17 § 1 pkt. 2 kpk.

Oskarżony Ł. K. kwestionuje to, aby sam był stroną umowy z pokrzywdzonym wskazując, że jedynie udostępnił swój rachunek bankowy R. Ł.. Zachodzi zatem po pierwsze konieczność ustalenia, czy istotnie Ł. K. miał świadomość zawartych umów, wypłaconych na jego rachunek bankowy zaliczek i braku wykonania umowy. Ponadto niewątpliwie ustalenia, a w dalszej kolejności pogłębionej oceny wymaga z jakich powodów Ł. K. dokonał zwrotnej darowizny działki oraz jaką faktycznie ta działka przedstawiała wartość. Ustalenia wymaga również jakim majątkiem w okresie objętym zarzutem dysponował lub mógł dysponować Ł. K.. W dalszej kolejności należy ocenić, czy dysponując majątkiem o wartości wskazanej przez Sąd Rejonowy w zaskarżonym postanowieniu Ł. K. czynił starania zmierzające do zwrotu pobranych zaliczek. Ustalenie powyższych okoliczności ma służyć udzieleniu odpowiedzi na pytanie, czy działanie oskarżonego miało na celu udaremnienie zaspokojenia wierzyciela, a zatem zmierzało do uniemożliwienia egzekucji wymagalnych wierzytelności w ogóle lub zachowanie dłużnika zmierzało do jej uniemożliwienia w danym miejscu i czasie przez spowodowanie zwłoki. Odpowiedź na tak postawione pytania może zostać jednak udzielona jedynie po przeprowadzeniu pełnego postępowania na rozprawie. Dopiero przeprowadzenie wszystkich dowodów, w tym zawnioskowanych przez oskarżyciela subsydiarnego będzie dawało upoważnienie do rozważania okoliczności wskazanych w art. 17 § 1 pkt. 2 kpk ale na warunkach przewidzianych w art. 414 § 1 kpk.

Zważywszy na wyżej wymienione okoliczności Sąd Okręgowy uznał, że uchylenie zaskarżonego orzeczenia jest konieczne. W konsekwencji takiego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy jest zobowiązany do rozpoznania sprawy na rozprawie.