Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2020 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu XII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Krzysztof Rudnicki

Protokolant: Piotr Józwik

po rozpoznaniu w dniu 09.06.2020 r.

we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa B. N. (1)

przeciwko J. N.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

I. pozbawia wykonalności tytuł wykonawczy w postaci postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 07.08 2006 r., XIV Ns 693/04, zmienionego postanowieniem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21.02.2007 r., II Ca 1286/06, zaopatrzonych w klauzulę wykonalności dnia 22.03.2007 r. – w części, tj. co do kwoty 38 876, 15 zł (trzydzieści osiem tysięcy osiemset siedemdziesiąt sześć złotych, piętnaście groszy) należności głównej;

II. oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III. zasądza od powódki na rzecz pozwanego 2 285, 48 zł kosztów procesu;

IV. nakazuje pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu 1 943, 70 zł nieopłaconych kosztów sądowych;

V. obciąża Skarb Państwa niepokrytymi kosztami sądowymi.

UZASADNIENIE

Powódka B. N. (1) wniosła o pozbawienie w całości wykonalności tytułu wykonawczego – postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 07.08.2006 r., XIV Ns 693/04, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności dnia 22.03.2007 r., oraz postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21.02.2007 r., II Ca 1296/06, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności dnia 22.03.2007 r.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że Komornik Sądowy A. K. prowadzi postępowanie egzekucyjne z wniosku pozwanego w sprawie KM 1325/07. W dniu 19.03.2019 r. pozwany złożył wniosek o wszczęcie egzekucji z nieruchomości położonej przy ulicy (...). Wierzytelność pozwanego wynika z postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej wydanego w sprawie XIV Ns 693/04 oraz postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu wydanego w sprawie II Ca 1286/06. Dalej powódka wskazała, że Komornik Sądowy R. K. prowadził postępowanie egzekucyjne w sprawie II KMP 90/02 z wniosku dzieci stron – D. i Ł. N., reprezentowanych przez powódkę, przeciwko pozwanemu o zapłatę świadczeń alimentacyjnych. W toku tego postępowania postanowieniem z 10.05.2007 r. Komornik zajął przysługującą pozwanemu wierzytelność względem powódki wynikającą z postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej, XIV Ns 693/04, oraz postanowienia Sądu Okręgowego, II Ca 1286/06. W wyniku wpłat dokonanych przez powódkę i potrąceń dokonanych ze świadczeń alimentacyjnych przysługujących powódce i jej dzieciom wierzytelność pozwanego wynikająca z powyższych postanowień sądu została w całości umorzona, na dowód czego Komornik Sądowy R. K. wydał zaświadczenie z dnia 29.01.2008 r. i z dnia 07.02.2008 r. Postępowanie egzekucyjne zostało następnie przekazane do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Oleśnicy G. O., który prowadzi je pod sygnaturą KMP 227/09.

Pozwany do dnia dzisiejszego prowadzi egzekucję ww. postanowień, niedawno złożył także wniosek o egzekucję z nieruchomości Z uwagi na wyczerpanie psychiczne spowodowane postępowaniem o rozwód i podział majątku powódka nie podejmowała czynności zapobiegających egzekucji przez okres do teraz. W związku z faktem, iż wierzytelność pozwanego została w całości umorzona, a prowadzi on w dalszym ciągu bezzasadną egzekucję, pozew stał się konieczny i uzasadniony. Dodatkowo powódka zarzuciła, iż pozwany prowadzi egzekucję z wierzytelności, która została zajęta przez Komornika Sądowego, co także uzasadnia pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.

Podniósł, iż brak jest podstaw do dokonania potrącenia kwoty 26 281, 83 zł, albowiem wierzytelność o zapłatę wymagalnych świadczeń alimentacyjnych nie może być przedmiotem przelewu – art. 509 § 1 kc. Wynika to z osobistego charakteru obowiązku alimentacyjnego. Zakwestionował stanowisko powódki, jakoby cesji dokonano w sposób dorozumiany. Fakt działania powódki w imieniu synów, o ile można w ogóle mówić o działaniu w imieniu syna Ł. N., który w tym czasie był już osobą pełnoletnią, w żaden sposób nie determinuje i nie może kreować wierzytelności powódki wobec pozwanego – uprawnionymi do alimentacji są bowiem synowie stron. Zakres uprawnień powódki ogranicza się jedynie do podejmowania czynności prawnych w imieniu uprawnionych (w przypadku otrzymania umocowania od Ł. N.), a to nie jest tożsame z scedowaniem tychże wierzytelności na rzecz powódki. Nadto nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem powódki, by potrącenie wierzytelności alimentacyjnych było prawnie dopuszczalne w świetle art. 505 pkt 2 kc.

Pozwany wskazał, że Ł. N. kategorycznie zaprzecza, jakoby dokonał kiedykolwiek przelewu wierzytelności alimentacyjnej na rzecz matki. Powódka dokonywała wpłat na rzecz Komornika Sądowego już po uzyskaniu pełnoletniości przez syna stron Ł. N.. Skoro wierzyciel zaprzecza, by dokonał przelewu wierzytelności na rzecz powódki, to nie można domniemywać cesji wyłącznie w oparciu o status przedstawiciela ustawowego powódki, skoro w tym czasie nie był przedstawicielką ustawową Ł. N.. Uprawniony nie otrzymał tych środków, czyli wpłynęły one na konto powódki.

Pozwany zakwestionował skuteczność dokonanego przez powódkę potrącenia, albowiem nigdy nie doszło do niego stosowne oświadczenie w tym zakresie.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny.

B. N. (2) z domu P. i J. N. zawarli związek małżeński w USC we W. w dniu 16.08.1986 r. Z małżeństwa stron pochodzą dwaj synowie: Ł. N., urodz. dnia (...) oraz D. N., urodz. dnia (...)

Strony zamieszkiwały wspólnie do ok. 1994-1995 r. w mieszkaniu przy ul. (...) we W.. Powódka wyprowadziła się do matki, wraz z nią zamieszkiwali obaj synowie.

Dnia 06.01.1995 r. B. N. (1) i J. N. zawarli przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia - Fabrycznej w sprawie III RC 1569/94 ugodę, w której J. N. zobowiązał się uiszczać alimenty:

- na rzecz B. N. (1) – po 100 zł miesięcznie,

- na rzecz małoletniego Ł. N. – po 150 zł miesięcznie,

- na rzecz małoletniego D. N. – po 150 zł miesięcznie.

Wyrokiem z dnia 20.12.1999 r., III RC 1146/99, wydanym w sprawie małoletnich Ł. N. i D. N., reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową B. N. (1), oraz B. N. (1) przeciwko J. N. o podwyższenie alimentów Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Fabrycznej podwyższył alimenty na rzecz małoletniego Ł. N. do 400 zł miesięcznie oraz na rzecz małoletniego D. N. do 400 zł miesięcznie, począwszy od 01.07.1999 r., oraz oddalił powództwo w pozostałej części

Wyrokiem z dnia 13.06.2000 r., II Ca 284/00, Sąd Okręgowy we Wrocławiu na skutek apelacji pozwanego zmienił wyrok Sądu Rejonowego z dnia 20.12.1999 r. w ten sposób, że alimenty na rzecz małoletniego D. N. określił na kwotę 300 zł miesięcznie, oraz oddalił dalej idącą apelację.

Tytuł wykonawczy został wydany pełnomocnikowi powódki dnia 13.10.2000 r.

/ dowód: tytuł wykonawczy z dnia 13.10.2002 r. w aktach sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02);

uzasadnienie postanowienia z dnia 10.10.2002 r., XIII RC 866/02 w aktach sprawy

KMP 227/09 (II KMP 90/02); odpis wyroku rozwodowego z dnia 05.11.2003 r., XIII RC

866/02 w aktach sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02) /

Postanowieniem z dnia 10.10.2002 r., XIII RC 866/02, wydanym w sprawie z powództwa B. N. (1) przeciwko J. N. o rozwód Sąd Okręgowy we Wrocławiu zabezpieczył potrzeby rodziny na czas trwania procesu w ten sposób, że zasądził od pozwanego J. N. na rzecz małoletniego syna Ł. N., urodz. dnia (...), po 500 zł miesięcznie oraz na rzecz małoletniego syna D. N., urodz. dnia (...), po 400 zł miesięcznie, w miejsce obowiązku alimentacyjnego wynikającego z wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 20.12.1999 r., III RC 1146/99, i wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 13.06.2000 r., II Ca 284/00.

Tytuł wykonawczy został wydany pełnomocnikowi powódki w dniu 16.10.2002 r.

Wyrokiem z dnia 05.11.2003 r., XIII RC 866/02, Sąd Okręgowy we Wrocławiu:

I. rozwiązał związek małżeński B. N. (2) z domu P. z J. N., zawarty w USC we W. w dniu 16.08.1986 r., nr aktu (...), przez rozwód z winy pozwanego;

II. powierzył powódce B. N. (1) wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi Ł. N. i D. N.;

III. ustalił udział stron w ponoszeniu kosztów utrzymania małoletnich w ten sposób, że zasądził od pozwanego J. N. na rzecz Ł. N. 500 zł alimentów miesięcznie oraz na rzecz D. N. 400 zł alimentów miesięcznie;

IV. nakazał pozwanemu J. N. wydać powódce B. N. (1) i opuścić mieszkanie położone przy ul. (...) we W..

Wyrokiem z dnia 18.03.2004 r., I ACa 22/04, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu na skutek apelacji pozwanego od wyroku SO z dnia 05.11.2003 r. zmienił zaskarżony wyrok w pkcie IV w ten sposób, że oddalił powództwo o eksmisję, oraz oddalił dalej idącą apelację.

Tytuł wykonawczy został wydany pełnomocnikowi powódki w dniu 20.05.2004 r.

/ dowód: tytuł wykonawczy w aktach KMP 227/09 (II KMP 90/02) /

W dniu 25.11.2002 r. powódka wystąpiła do Komornika Sądowego Rewiru II przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu R. K. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko J. N. celem wyegzekwowania rat alimentacyjnych należnych na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 10.10.2002 r. wydanego w sprawie XIII RC 866/02. W dniu 03.12.2002 r. powódka wniosła o wyegzekwowanie zaległych alimentów należnych na podstawie wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 20.12.1999 r., III RC 1146/99, oraz wyroku Sądu Okręgowego z dnia 13.06.2000 r., II Ca 284/00, zaopatrzonych w klauzulę wykonalności dnia 13.10.2000 r.

Pismem z dnia 28.07.2006 r. Komornik Sądowy Rewiru II R. K. zajął wynagrodzenie za pracę dłużnika.

Na dzień 29.11.2006 r. zaległość dłużnika na rzecz wierzycieli D. N. i Ł. N. wynosiła 26 244, 07 zł z tytułu rat alimentów oraz 164, 94 zł z tytułu odsetek.

Na dzień 07.03.2007 r. zaległość dłużnika na rzecz wierzycieli D. N. i Ł. N. wynosiła 26 063, 19 zł z tytułu rat alimentów oraz 218, 64 zł z tytułu odsetek.

/ dowód: akta sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02), w szczególności wniosek egzekucyjny,

zawiadomienia o zajęciu, zaświadczenia z dnia 19.11.2006 r. i 07.03.2007 r. /

W dniu 01.12.2004 r. B. N. (1) złożyła do Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej we Wrocławiu wniosek o podział majątku dorobkowego pomiędzy nią a J. N..

Postanowieniem z dnia 07.08.2006 r., XIV Ns 690/04, Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu:

I. ustalił skład majątku dorobkowego;

II. ustalił, że udziały wnioskodawczyni i uczestnika postępowania w majątku dorobkowym są równe;

III. dokonał podziału majątku dorobkowego w ten sposób, że przyznał na wyłączną rzecz B. N. (1) wszystkie składniki majątku o łącznej wartości 74 133, 72 zł (wymienione w pkcie I postanowienia);

IV. tytułem spłaty oraz rozliczenia nakładów z majątku odrębnego uczestnika na majątek wspólny oraz z majątku odrębnego wnioskodawczyni na majątek wspólny zasądził od wnioskodawczyni B. N. (1) na rzecz uczestnika postępowania J. N. kwotę 37 276, 54 zł – płatną w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się postanowienia;

V. nakazał uczestnikowi postępowania J. N., aby opuścił, opróżnił i wydał wnioskodawczyni lokal mieszkalny przy ul. (...) we W. oraz przyznane wnioskodawczyni przedmioty w terminie miesiąca od uprawomocnienia się postanowienia;

VI. ustalił, że uczestnikowi postępowania nie przysługuje prawo do otrzymania lokalu socjalnego.

Na skutek apelacji uczestnika postępowania postanowieniem z dnia 21.02.2007 r., II Ca 1286/06, Sąd Okręgowy we Wrocławiu zmienił postanowienie z dnia 07.08.2006 r. w punkcie IV w ten sposób, że tytułem spłaty udziału uczestnika postępowania w majątku wspólnym i rozliczenia nakładów z majątków odrębnych (osobistych) stron na majątek wspólny zasądził od wnioskodawczyni B. N. (1) na rzecz uczestnika postępowania J. N. w miejsce kwoty 37 276, 54 zł kwotę 63 329, 45 zł.

Tytuł wykonawczy został wydany pełnomocnikowi wierzyciela J. N. w dniu 22.03.2007 r.

/ dowód: akta sprawy XIV Ns 690/04, w szczególności postanowienie z dnia 07.08.2006 r. oraz

postanowienie z dnia 21.02.2007 r. /

Ł. N. ukończył szkołę podstawową, gimnazjum i szkołę zawodową, nie ukończył technikum wieczorowego, po osiągnięciu pełnoletniości pracował jako elektrotechnik. Wyprowadził się od matki w połowie 2011 r. Zawarł związek małżeński, który przetrwał ok. roku. Potem ponownie zamieszkał z matką, ale wyprowadził się ok. 2017 r. Powódka i Ł. N. pozostają skonfliktowani.

D. N. ukończył szkołę podstawową, gimnazjum i szkołę zawodową w zawodzie elektromechanika. Ok. 2015-2016 przeprowadził się do babci.

Kiedy powódka i synowie mieszkali wspólnie, powódka nie pracowała, rodzina utrzymywała się z alimentów.

D. N. nie kwestionował pobierania przez powódkę alimentów, uważał, że przeznaczała je na zaspokojenie potrzeb rodziny.

/ dowód: zeznania świadków: D. N. – e-protokół z dnia 31.01.2020 r. 00:01:12-

00:10:54, Ł. N. – e-protokół z dnia 31.01.2020 r. 00:10:55-00:19:18;

zeznania powódki B. N. (1) – e-protokół z dnia 09.06.2020 r. 00:00:44-00:24:48 /

Pismem z dnia 12.04.2007 r. Komornik Sądowy R. K. skierował do Ł. N. wezwanie do poparcia wniosku egzekucyjnego

W dniu 08.05.2007 r. do Komornika wpłynęło pismo podpisane przez Ł. N. wskazujące, że popiera on wniosek egzekucyjny z dnia 25.11.2002 r. oraz udziela pełnomocnictwa B. N. (1).

/ dowód: pismo z dnia 12.04.2007 r. – k. 168 akt sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/20); pismo z dnia

07.05.2007 r. – k. 172 akt sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02) /

Pismem z dnia 10.05.2007 r. Komornik Sądowy R. K. zajął wierzytelność przysługującą J. N. wobec B. N. (1) wynikającą z pktu IV postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 07.07.2006 r., XIV Ns 690/04, oraz pktu I postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21.02.2007 r., II Ca 1286/06.

/ dowód: zajęcie wierzytelności z dnia 10.05.2007 r. – k. 173 akt sprawy KMP 227/09 (II KMP

90/02) /

Strony nie kontaktowały się bezpośrednio między sobą w sprawie rozliczeń zobowiązań pozwanego z tytułu alimentów na rzecz synów oraz zobowiązania powódki z tytułu spłaty w tramach podziału majątku.

/ dowód: zeznania powódki B. N. (1) – e-protokół z dnia 09.06.2020 r. 00:00:44-00:24:48;

zeznania pozwanego J. N. – e-protokół rozprawy z dnia 09.06.2020 r. 00:24:49-

00:37:20 /

W piśmie z dnia 30.03.2007 r. pełnomocnik B. N. (1) skierował w jej imieniu do J. N. oświadczenie o potrąceniu z należnej mu kwoty 63 329, 64 zł z tytułu spłaty udziałów w majątku wspólnym kwoty 33 312, 55 zł wynikającej z zaległości alimentacyjnych wobec B. N. (1) (kwota 7 030, 72 zł) oraz dzieci D. i Ł. N. (kwota 26 281, 83 zł). Wskazał, że na rzecz B. N. (1) ostatnią ratę dłużnik zapłacił w dniu 15.08.2002 r., natomiast zaległość na rzecz obojga synów została potwierdzona zaświadczeniem KS z dnia 07.03.2007 r., zaś w wyniku potrącenia B. N. (1) pozostaje dłużnikiem do kwoty 30 017, 09 zł.

W kolejnym piśmie z dnia 11.05.2007 r. pełnomocnik B. N. (1) skierował do J. N. oświadczenie o potrąceniu z kwoty 56 298, 92 zł dalszej kwoty 870 zł jako wierzytelności z tytułu alimentów i odsetek od tych kwot.

O powyższych potrąceniach pełnomocnik wierzycielki poinformował Komornika Sądowego Rewiru II R. K. pismem z dnia 14.05.2007 r., złożonym dnia 17.05.2007 r.

W piśmie z dnia 17.05.2007 r., złożonym dnia 21.05.2007 r., pełnomocnik powódki wniósł o przyjęcie przez Komornika Sądowego do depozytu kwoty, jaka pozostała do zwrotu na rzecz dłużnika J. N. od B. N. (1) z tytułu rozliczenia spłat udziałów w majątku dorobkowym i egzekwowanie z tej kwoty kolejnych rat alimentacyjnych.

/ dowód: pismo z dnia 14.05.2007 r. – k. 177 akt sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02); pismo z dnia

30.03.2007 r. – k. 108 i k. 178 akt sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02); pismo z dnia

11.05.2007 r. – k. 109 i k. 179 akt sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02); pismo z dnia

17.05.2007 r. – k. 180 akt sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02); zeznania powódki B.

N. – e-protokół z dnia 09.06.2020 r. 00:00:44-00:24:48 /

Pismem z dnia 11.04.2007 r., w odpowiedzi na oświadczenie z dnia 30.03.2007 r., J. N. poinformował pełnomocnika powódki, że jest gotów zdać lokal położony przy ul. (...) we W. pod warunkiem, że B. N. (1) zapłaci na jego rzecz kwotę 63 329,46 zł.

Podniósł, że skorzystanie przez B. N. (1) z instytucji potrącenia nie jest możliwe, ponieważ wymieniona wierzytelność nie jest wierzytelnością B. N. (1), a zatem nie ma żadnej możliwości potrącenia jej.

Pozwany podtrzymał swoje stanowisko w kolejnym piśmie z dnia 28.05.2007 r., w odpowiedzi na pismo z dnia 11.05.2007 r.

/ dowód: pismo z dnia 11.04.2007 r. – k. 110; pismo z dnia 28.05.2007 r. – k. 111 /

Postanowieniem z dnia 25.05.2007 r., II KMP 90/02, Komornik Sądowy Rewiru II R. K. stwierdził brak zaległości alimentacyjnych dłużnika względem wierzycieli w związku ze zgłoszoną pismem z dnia 14.05.2007 r. kompensacją należności, a ponadto stwierdził wystąpienie nadpłaty po stronie wierzyciela w kwocie 1 191, 03 zł, którą zaliczył na poczet kolejnych rat alimentacyjnych.

Ponadto kolejnym postanowieniem z dnia 25.05.2007 r. Komornik Sądowy Rewiru II R. K. złożył na rachunku depozytowym Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia wyegzekwowane od dłużnika środki w kwocie 5 545 zł.

Pismem z dnia 28.05.2007 r. dłużnik złożył skargę na zajęcie w dniu 10.05.2007 r. wierzytelności przysługującej mu wobec B. N. (1).

Postanowieniem z dnia 22.06.2007 r., IX Co 776/07, Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu oddalił skargę.

Pismem z dnia 08.06.2007 r. dłużnik złożył skargę na złożenie kwoty 5 545 zł do depozytu sądowego.

Postanowieniem z dnia 13.07.2007 r., IX Co 900/07, Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu oddalił skargę.

/ dowód: akta sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02) /

W 2007 r. powódka wystąpiła o wykonanie pktu V postanowienia Sądu Rejonowego z dnia

07.08.2006 r., XIV Ns 690/04. Pozwany został wyeksmitowany z lokalu przy ul. (...) we W..

/ dowód: zeznania powódki B. N. (1) – e-protokół z dnia 09.06.2020 r. 00:00:44-00:24:48;

zeznania pozwanego J. N. – e-protokół rozprawy z dnia 09.06.2020 r. 00:24:49-

00:37:20 /

Pismem z dnia 24.01.2008 r. pełnomocnik powódki złożył pozwanemu kolejne oświadczenie o potrąceniu, tym razem kwoty 900 zł, z tytułu alimentów za czas od 01.05.2007 r. do 31.01.2008 r.

/ dowód: pismo z dnia 24.01.2008 r. – k. 112 /

B. N. (1) – z tytułu zajęcia wierzytelności należnej dłużnikowi J. N., wynikającej z pktu IV postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 07.07.2006 r., XIV Ns 690/04, oraz pktu I postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21.02.2007 r., II Ca 1286/06 – wpłaciła Komornikowi Sądowemu R. K. w sprawie II KMP 90/02 następujące kwoty:

- w dniu 17.05.2007 r. – 20 000, 00 zł,

- w dniu 02.08.2007 r. – 3 000, 00 zł,

- w dniu 09.08.2007 r. – 1 000, 00 zł,

- w dniu 03.01.2008 r. – 3 000, 00 zł,

- w dniu 28.01.2008 r. – 3 075, 43 zł.

Jednocześnie, działając w imieniu małoletniego D. N. i z upoważnienia Ł. N. potrąciła z powyższej wierzytelności przypadające dla wierzycieli od J. N. z tytułu zadłużenia alimentacyjnego w sprawie II KMP 90/02 – w dniu 30.03.2007 r. – 26 281, 83 zł, zaś z tytułu alimentów należących dla niej od dłużnika następujące kwoty

- w dniu 30.03.2007 r. – 7 030, 72 zł,

- w dniu 11.05.2007 r. – 870, 00 zł,

- w dniu 24.01.2008 r. – 900, 00 zł.

Komornik Sądowy R. K. w dniu 19.01.2008 r. uznał, że tym samym wpłacona przez B. N. (1) kwota 65 157, 98 zł wynikająca z zajęcia wierzytelności i kompensaty należności alimentacyjnych wyczerpywały w całości kwotę należną J. N. wynikającą z pktu IV postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 07.07.2006 r., XIV Ns 690/04, oraz pktu I postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21.02.2007 r., II Ca 1286/06. Na kwotę 65 157, 98 zł składały się: 63 329, 64 zł wierzytelności głównej i 1 828, 34 zł tytułem odsetek ustawowych od dnia 21.02.2007 r., czyli od daty powstania roszczenia do daty całkowitej spłaty należności.

/ dowód: zaświadczenie z dnia 19.01.2008 r. – k. 229 akt sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02);

zaświadczenie z dnia 07.02.2008 r. – k. 231 akt sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02);

dowody wpłat w aktach sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02) /

Zarządzeniem z dnia 16.10.2009 r., II KMP 90/02, Komornik Sądowy Rewiru II R. K. przekazał sprawę egzekucyjną z wniosku D. N. i Ł. N. przeciwko J. N. Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Oleśnicy G. O..

W dniu 08.12.2011 r. Ł. N. wniósł o umorzenie postępowania egzekucyjnego.

Postanowieniem z dnia 30.12.2011 r., KMP 227/09, Komornik Sądowy G. O. umorzył postępowanie egzekucyjne co do alimentów bieżących na rzecz Ł. N..

/ dowód: zarządzenie z dnia 16.10.2009 r. – k. 282 akt sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02);

postanowienie z dnia 30.12.2011 r. – k. 260 akt sprawy KMP 227/09 (II KMP 90/02);

zeznania świadka Ł. N. – e-protokół z dnia 31.01.2020 r. 00:10:55-

00:19:18 /

W dniu 02.08.2007 r. na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 07.08.2006 r., XIV Ns 690/04, oraz postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21.02.2007 r., II Ca 1286/06, zaopatrzonych w klauzulę wykonalności dnia 22.03.2007 r., wierzyciel J. N. wystąpił do Komornika Sądowego Rewiru VI przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia - Fabrycznej A. K. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko dłużniczce B. N. (1) w celu wyegzekwowania kwoty 63 329, 46 zł wraz z odsetkami od dnia 22.03.2007 r. do dnia zapłaty.

Pismem z dnia 06.08.2007 r. Komornik Sądowy Rewiru VI przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia - Fabrycznej dokonał zajęcia emerytury B. N. (1) w 1/4 wysokości, poczynając od września 2007 r. aż do czasu zaspokojenia egzekwowanej należności i kosztów egzekucyjnych.

Następnie Komornik Sądowy zajął wierzytelność przysługującą dłużniczce wobec Urzędu Skarbowego W. z tytułu nadpłaconego podatku dochodowego i podatku VAT.

Pismem z dnia 21.08.2007 r. pełnomocnik dłużniczki poinformował Komornika Sądowego, że z kwoty przypadającej z podziału majątku dorobkowego należnej wierzycielowi została potrącona należność z tytułu alimentów należnych dłużniczce, zaś pozostała kwota została założona do depozytu sądowego przez Komornika Rewiru II przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia - Śródmieścia w sprawie II KMP 90/02, w związku z czym B. N. (1) nie jest dłużnikiem J. N.. Wskazał, że o powyższych czynnościach wierzyciel był informowany pismami.

W dniu 07.09.2007 r. dłużniczka złożyła skargę na czynności komornika, wnosząc o zawieszenie postępowania egzekucyjnego.

W dniu 19.03.2019 r. J. N. złożył Komornikowi Sądowemu w sprawie KM 1325/07 wniosek o wszczęcie egzekucji z lokalu mieszkalnego przy ul. (...) we W..

Pismem z dnia 19.03.2019 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia - Fabrycznej A. K. zawiadomiła strony o wszczęciu egzekucji z nieruchomości – lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (...) we W., KW nr (...).

W okresie od 09.03.2007 r. do 04.04.2019 r. dłużniczka wpłaciła 32 866, 03 zł, z czego wierzyciel otrzymał 28 020, 56 zł, w tym odsetki w kwocie 27 917, 56 zł, zaś na koszty egzekucyjne zaliczono 4 031, 03 zł.

/ dowód: akta sprawy VI KM 1325/07 /

Ł. N. nie scedował na rzecz B. N. (1) swojej wierzytelności z tytułu alimentów wobec J. N..

/ dowód: oświadczenie z dnia 02.08.2019 r. – k. 81; zeznania świadka Ł. N. – e-protokół

z dnia 31.01.2020 r. 00:10:55-00:19:18 /

Od dnia 25.10.2005 r. do dnia 08.10.2009 r. Komornik Sądowy R. K. wyegzekwował od dłużnika J. N. w sprawie II KMP 90/02 57 356, 49 zł, następnie od dnia 09.11.2009 r. do dnia 17.10.2019 r. Komornik Sądowy G. O. wyegzekwował od dłużnika J. N. w sprawie KMP 227/09 67 501, 84 zł. Łącznie obaj komornicy wyegzekwowali 124 858, 33 zł, z czego na rzecz wierzycieli zostało przekazane 94 316, 77 zł, zaś do depozytu złożono kwotę 869,46 zł.

/ dowód: informacja KS G. O. z dnia 14.11.2019 r. – k. 120-123 /

J. N. wystąpił do Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia i uzyskał uchylenie obowiązku alimentacyjnego wobec D. N. w 2019 r. (sprawa III RC 196/19).

/ okoliczność niesporna /

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługuje na jedynie częściowe uwzględnienie.

Powódka zakwestionowała tytuł wykonawczy obejmujący postanowienia wydane w sprawie o podział majątku zasądzające od niej na rzecz pozwanego spłatę w związku z przyznaniem powódce na wyłączną własność lokalu mieszkalnego, powołując się na wcześniejsze rozliczenie objętego tym tytułem zobowiązania w ramach postępowania egzekucyjnego w sprawie II KMP 90/02, w szczególności dokonanie potrącenia wzajemnych wierzytelności.

Zgodnie z art. 840 § 1 pkt 2 kpc dłużnik może żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie. Zdarzenia objęte hipotezą przywołanego przepisu określają przepisy prawa materialnego. Do zdarzeń powodujących wygaśnięcie zobowiązania zalicza się: wykonanie zobowiązania, zrzeczenie się roszczenia przez wierzyciela, potrącenie, świadczenie w miejsce wypełnienia, odnowienie, wydanie wyroku, który zapadł na korzyść jednego z dłużników solidarnych, jeżeli uwzględnia zarzuty, które są wszystkim dłużnikom solidarnym wspólne, zmianę wierzyciela, zmianę stosunków, z powodu których zobowiązanie albo obowiązek gaśnie lub ulega ograniczeniu, zmianę wierzyciela, dokonanie świadczenia przez dłużnika po wszczęciu egzekucji, ziszczenie się warunku rozwiązującego, odnowienie zobowiązania, dobrowolne zwolnienie dłużnika od długu lub rozwiązanie ugody. Natomiast skutek w postaci niemożności egzekwowania świadczeń wynikających z tytułu egzekucyjnego wywierają takie zdarzenia materialnoprawne, jak: odroczenie terminu spełnienia świadczenia, rozłożenie świadczenia na raty, przedawnienie roszczenia (zob. wyroki: Sądu Najwyższego z dnia 26.03.2009 r., I CSK 282/08; Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 23.03.2016 r., I ACa 1758/15).

Sąd poczynił ustalenia faktyczne przede wszystkim na podstawie przedstawionych przez strony dokumentów oraz przede wszystkim dokumentów zgromadzonych w aktach spraw egzekucyjnych KMP 227/09 (poprzednio II KMP 90/02) i KM 1325/07, a także w aktach sprawy podziałowej XIV Ns 690/04, w szczególności orzeczeń stanowiących tytułu wykonawcze z uzasadnieniami. Sąd uwzględnił także zeznania świadków D. N. i Ł. N. oraz zeznania samych stron, aczkolwiek z uwagi na powstały w rodzinie konflikt i częściową sprzeczność z pozostałym materiałem (świadek zaprzeczył np., aby złożył Komornikowi Sądowemu R. K. pismo popierające wniosek egzekucyjny), zeznania Ł. N. nie mogły zostać uznane za w pełni wiarygodne.

Sąd oddalił natomiast wniosek powódki o przesłuchanie w charakterze świadka R. K.. Świadek nie pełni już od dawna funkcji komornika sądowego, w swojej praktyce prowadził znaczną ilość spraw alimentacyjnych i trudno przypuszczać, aby pamiętał szczegółowo akurat sprawę KMP 90/02, w tym czynności przed 13 lat, a nadto przebieg czynności egzekucyjnych oraz okoliczności przywołane w piśmie z dnia 22.10.2019 r. (k 104-107) dokładnie oddają akta tej sprawy.

Pismo powódki datowane na 06.02.2020 r. podlegało zwrotowi. Pismo to zostało oznaczone jako załącznik do protokołu rozprawy i odnosiło się do treści zeznań świadka Ł. N.. Tymczasem zgodnie z art. 161 kpc załącznik do protokołu składa się w toku posiedzenia albo w wyznaczonym przez przewodniczącego terminie. Pełnomocnik powódki nie złożył załącznika na rozprawie w dniu 31.01.2020 r. ani nie zapowiedział wówczas zamiaru lub potrzeby jego złożenia. Wobec tego pismo z dnia 06.02.2020 r. nie było załącznikiem do protokołu posiedzenia, ale zwykłym pismem procesowym w rozumieniu art. 125 § 1 kpc zawierającym wnioski i oświadczenia składane poza rozprawą. Nie zawierało przy tym wniosku o zgodę na jego złożenie ani też nie stanowiło wykonania nałożonego na pełnomocnika zobowiązania, wobec czego podlegało zwrotowi stosownie do art. 205 ³ § 5 kpc.

Powódka powołała się na dokonane wobec pozwanego potrącenia oraz na zajęcie wierzytelności w postępowaniu egzekucyjnym II KMP 90/02. Stanowisko powódki było jednak tylko częściowo usprawiedliwione.

Wynikająca z postanowień podziałowych wierzytelność pozwanego J. N. wobec powódki B. N. (1) o zapłatę 63 329, 46 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 22.03.2007 r. (miesiąc po uprawomocnieniu się postanowienia o podziale majątku) została dnia 16.05.2007 r. zajęta przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia - Śródmieścia R. K. w sprawie II KMP 90/02. Zgodnie z art. 896 kpc po zajęciu wierzytelności dłużnik zajętej wierzytelności obowiązany jest spełnić świadczenie nie na rzecz swojego wierzyciela, czyli dłużnika głównego, ale na rzecz organu egzekucyjnego, który rozdysponuje uzyskanym świadczeniem stosownie do tytułu wykonawczego i stanu egzekucji, tj. zaliczy otrzymaną sumę na koszty egzekucji oraz należności wierzyciela egzekwującego. W takiej sytuacji wierzytelność dłużnika głównego wobec dłużnika zajętej wierzytelności wygasa. Realizując obowiązek wynikający z zajęcia, B. N. (1) jako dłużnik zajętej wierzytelności spełniła świadczenie do rąk Komornika Sądowego R. K., dokonując następujących wpłat:

- w dniu 27.05.2007 r. – 20 000 zł,

- w dniu 02.08.2007 r. – 3 000 zł,

- w dniu 09.08.2007 r. – 1 000 zł,

- w dniu 03.01.2008 r. – 3 000 zł,

- w dniu 28.01.2008 r. – 3 075, 43 zł,

tj. łącznie 30 075, 43 zł, co potwierdzają znajdujące się w aktach egzekucyjnych dowody wpłat oraz zaświadczenie Komornika Sądowego z dnia 29.01.2008 r. Pozwany ani w latach 2007-2008 ani w okresie późniejszym nie zakwestionował skutecznie wykonania zobowiązania przez powódkę i zaliczenia dokonanych przez nią wpłat na poczet jego zobowiązania alimentacyjnego wobec synów stron Ł. i D.. Wnoszone przez J. N. skargi na czynności Komornika Sądowego zostały oddalone przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia. Z kolei pomimo zgłoszenia tej okoliczności Komornikowi Sądowemu A. K. nie została ona uwzględniona w rozliczeniu egzekwowanego w sprawie KM 1325/07 zobowiązania. W efekcie przez kolejne 13 lat spłaty dokonywane poprzez potrącenia z zajętej emerytury powódki podlegały zaliczeniu jedynie na odsetki. Zaliczenie to jest najpewniej nieprawidłowe, jeżeli odsetki były liczone od nominalnej sumy wskazanej w tytule wykonawczym, a nie należności ulegającej stopniowemu pomniejszaniu. Ostateczne rozliczenie zobowiązania winno jednakże zostać dokonane w postępowaniu egzekucyjnym. Natomiast zaspokojenie wierzyciela egzekwującego poprzez wpłaty, niejako dokonywane „za niego” w innej sprawie egzekucyjnej, prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania i stanowi podstawę pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności. Skoro powódka wpłaciła na rzecz komornika 30 075, 43 zł, jej zobowiązanie względem pozwanego wygasło co do tej kwoty.

Od razu nasuwa się zresztą wniosek, iż obie strony zaniechały odpowiedniej aktywności w latach 2007-2008. Powódka, zamiast wówczas wystąpić z powództwem przeciwegzekucyjnym albo zażądać od Komornika Sądowego A. K. rozliczenia jej zobowiązania z uwzględnieniem zajęcia (skoro wierzytelność pozwanego była zajęta przez innego komornika sądowego, to wpłaty z emerytury powódki również powinny być przekazane temuż komornikowi), tolerowała przez kilkanaście lat zajęcie emerytury, a uaktywniła się dopiero po zajęciu lokalu mieszkalnego. Z kolei pozwany, zamiast od razu w 2007 r. złożyć wniosek o wszczęcie egzekucji z lokalu mieszkalnego, również tolerował przez 12 lat wpłaty na poziomie ok. 150 zł. Również o uchylenie obowiązku alimentacyjnego wobec D. N. wystąpił dopiero w 2019 r.

Zgodnie z art. 498 § 1 kc, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej trony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Zgodnie zaś z art. 498 § 2 kc wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Powódka złożyła pozwanemu w 2007 i 2008 r. oświadczenia o potrąceniu wierzytelności przypadającej od pozwanego na jej rzecz oraz na rzecz synów stron Ł. i D. z tytułu alimentów. Oświadczenia te mogą zostać uznane za skuteczne co najwyżej wyłącznie w zakresie, w jakim potrącenia dotyczyły wierzytelności alimentacyjnej samej powódki.

Zgodnie z art. 505 pkt 2 kc nie mogą być umorzone przez potrącenie wierzytelności o dostarczenie środków utrzymania. Powódka nie mogła zatem doprowadzić do wygaśnięcia zobowiązania pozwanego poprzez potrącenie wierzytelności alimentacyjnej wobec pozwanego z wierzytelnością pozwanego o spłatę z tytułu podziału majątku.

Powyższy zakaz można rozumieć w ten sposób, iż potrącenie wierzytelności alimentacyjnej z wierzytelnością dłużnika alimentacyjnego z innego tytułu będzie dopuszczalne, ale poprzez oświadczenie wierzyciela alimentacyjnego, nie zaś dłużnika z tego tytułu.

Ewentualne uznanie potrącenia za skuteczne może zatem dotyczyć wyłącznie wierzytelności alimentacyjnej przypadającej bezpośrednio powódce. Z materiału dowodowego wynika, że w 1995 r. strony dokonały pierwszej czynności związanej z roszczeniami alimentacyjnymi, kiedy to zawarły ugodę sądową. Na mocy tej ugody pozwany obowiązany był do świadczeń alimentacyjnych wobec obu małoletnich synów po 150 zł oraz wobec powódki po 100 zł miesięcznie. Pozwany nie wykazał, aby wykonał ten ostatni obowiązek, tj. spełnił na rzecz powódki jakiekolwiek świadczenia, nie były one też przedmiotem postępowania egzekucyjnego.

Z treści oświadczeń złożonych pozwanemu przez pełnomocnika powódki oraz z zaświadczeń wystawionych przez Komornika Sądowego R. K. w sprawie II KMP 90/02 – dnia 29.01.2008 r. i dnia 07.02.2008 r. wynika, że powódka dokonała potrącenia swojej wierzytelności wobec pozwanego z tytułu należnych na jej rzecz alimentów w kwotach:

- w dniu 30.03.2007 r. – 7 030, 72 zł,

- w dniu 11.05.2007 r. – 870 zł,

- w dniu 24.01.2008 r. – 900 zł,

co oznacza, że wierzytelność wzajemna J. N. wobec powódki wygasła w zakresie dalszej sumy 8 800, 72 zł.

Powódka wskazała Komornikowi Sądowemu R. K., że – działając w imieniu synów Ł. i D. – dokonała potrącenia kwoty 26 281, 83 zł – na poczet alimentów egzekwowanych na rzecz obu synów w sprawie II KMP 90/02. Powódka nie mogła jednak dokonać potrącenia wierzytelności pozwanego wobec niej wynikającej z postanowienia podziałowego z wierzytelnością wobec pozwanego o świadczenia alimentacyjne przypadające synom stron, albowiem przede wszystkim nie zachodzi tożsamość podmiotów będących wzajemnie wierzycielami i dłużnikami. Art. 498 § 1 kc przewiduje potrącenie wierzytelności wzajemnych. Powódka nie była wierzycielem alimentacyjnym pozwanego w zakresie przypadających synom stron kwot 500 zł i 400 zł. Powódka nie mogła skompensować swojego zobowiązania przy wykorzystaniu wierzytelności przysługujących innym osobom, nawet synom, w imieniu których występowała w postępowaniu egzekucyjnym wyłącznie jako przedstawiciel ustawowy lub pełnomocnik.

Ł. N. ukończył 18 lat w dniu (...) i od tego dnia powódka nie mogła podejmować w jego imieniu żadnych czynności prawnych, materialnych i procesowych, chyba że syn udzieliłby jej stosownego pełnomocnictwa. Takie pełnomocnictwo zostało zawarte w skierowanym do Komornika Sądowego R. K. piśmie z dnia 08.05.2007 r. Jak wynika z zawiadomienia z dnia 15.04.2020 r. (k. 166), Ł. N. kwestionuje autentyczność tego pisma. Niezależnie od tego, wskazane pismo może zostać uznane wyłącznie za pełnomocnictwo procesowe w rozumieniu przepisów art. 86-97 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc udzielone na etapie postępowania egzekucyjnego w celu dokonywania czynności w imieniu Ł. N. jako wierzyciela w tymże postępowaniu. Nie stanowiło ono natomiast pełnomocnictwa materialnoprawnego, uprawniającego pełnomocnika w szczególności do złożenia oświadczenia o potrąceniu wierzytelności wzajemnych. Ponadto oświadczenia o potrąceniu zostały złożone w imieniu powódki przez jej pełnomocnika – adw. R. M.. Do pism pełnomocnika powódki nie zostało dołączone pełnomocnictwo udzielone temuż adwokatowi przez Ł. N.. Działanie w imieniu Ł. N. i D. N. nie zostało zresztą w ogóle uwidocznione w treści oświadczenia o potrąceniu, chociaż to im przysługiwały potrącane wierzytelności alimentacyjne.

Należy też wskazać, że złożenie przez powódkę w imieniu małoletniego D. N. oświadczenia woli zmierzającego do zwolnienia dłużnika w stosunku do małoletniego syna powódki – jako czynność przekraczająca zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka – wymagałoby uzyskania zezwolenia sądu opiekuńczego na podstawie art. 101 § 3 kro. Powódka nie wykazała, aby dysponowała takim zezwoleniem.

Nieuprawnione jest też stanowisko powódki, jakoby realizowała ona uprawnienia wierzyciela nabyte w drodze cesji (przelewu) wierzytelności.

Pozwany trafnie wskazał, że wierzytelność alimentacyjna w ogóle nie może być przedmiotem przelewu z uwagi na jej ściśle osobisty charakter (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 24.11.2011 r, III CZP 134/10).

Ł. N. w oświadczeniu datowanym na 02.08.2019 r. oraz w zeznaniach złożonych na rozprawie dnia 31.01.2020 r. zaprzeczył, aby dokonał przelewu wierzytelności alimentacyjnej na matkę. Sąd podziela stanowisko pozwanego co do braku podstaw do przyjęcia dorozumianego dokonania cesji na rzecz powódki. Sama tylko milcząca akceptacja po stronie Ł. N. dla działań podejmowanych przez matkę (do 2011 r.) nie wystarczy do przyjęcia, że złożył on stanowcze oświadczenie woli, co więcej zawarł z matką umowę przelewu wierzytelności.

Przelew wierzytelności nie mógłby też odnosić się do małoletniego D. N., albowiem powódka nie mogłaby dokonać takiej czynności prawnej – w sposób wyraźny lub dorozumiany – w imieniu małoletniego jak jego przedstawiciel ustawowy z samą sobą, koniecznie byłoby ustanowienie w tym celu kuratora przez sąd opiekuńczy – art. 98 § 2 i 99 § 1 kro. Wprawdzie art. 98 § 2 pkt 2 kro dopuszcza reprezentację dziecka przez jedno z rodziców w stosunkach alimentacyjnych, ale odnosi się to do reprezentacji dziecka jako uprawnionego do alimentów w czynnościach pomiędzy dzieckiem a drugim rodzicem obowiązanym do alimentów, a nie w czynnościach pomiędzy dzieckiem a rodzicem wykonującym władzę rodzicielską.

Proponowane przez powódkę rozliczenie mogłoby nastąpić w trybie przekazania świadczenia (art. 921 ¹ i nast. kc) ale w sytuacji, gdyby to J. N. jako wierzyciel B. N. (1) polecił jej dokonać zapłaty należności z tytułu podziału majątku na rzecz synów w celu zaspokojenia roszczeń alimentacyjnych.

Reasumując powyższe, powódka zwolniła się z zobowiązania wobec pozwanego najwyżej co do łącznej sumy 38 876, 15 zł należności głównej.

Sąd pozbawił zatem wykonalności tytuł wykonawczy w postaci postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 07.08 2006 r., XIV Ns 693/04, zmienionego postanowieniem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21.02.2007 r., II Ca 1286/06, zaopatrzonych w klauzulę wykonalności dnia 22.03.2007 r. – w części, tj. co do kwoty 38 876, 15 zł należności głównej. Dalej idące powództwo podlegało oddaleniu jako nieusprawiedliwione.

Wobec częściowego uwzględnienia żądania o kosztach procesu należało orzec zgodnie z wyrażoną w art. 100 kpc zasadą ich stosunkowego rozdzielenia.

Powódka wygrała sprawę w 28, 95 % (podana w pozwie wartość przedmiotu sporu wynosiła 134 272 zł), pozwany odpowiednio w 71, 05 %. Koszty procesu po stronie powódki objęły: wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości – 5 400 zł, z czego 28, 95 % wynosi 1 563, 30 zł. Powódka poniosła też koszty zastępstwa adwokackiego w postępowaniu zażaleniowym I ACz 1341/19 w przedmiocie zabezpieczenia, ale zażalenie powódki zostało oddalone, wobec czego nie ma podstaw do zwrotu tego kosztu przez pozwanego. Koszty procesu po stronie pozwanego objęły również wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na wskazanej podstawie – 5 400 zł oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł, tj. łącznie 5 417 zł, z czego 71, 05 % wynosi 3 848, 78 zł. Pozwany złożył odpowiedź na zażalenie powódki (k. 74-78), ale po upływie ustawowego terminu przewidzianego w art. 395 § 1 kpc (odpis zażalenia został pozwanemu doręczony w dniu 08.07.2019 r. – k. 59, zaś odpowiedź została wniesiona w dniu 05.08.2019 r. – k. 82), zatem koszty postępowania zażaleniowego po stronie pozwanego nie zostały prawidłowo zgłoszone i nie podlegają zwrotowi. Różnica między wskazanymi wyżej kwotami wynosi 2 285, 48 zł i przypada pozwanemu.

Na podstawie art. 113 uksc w zw. z art. 100 kpc nieopłacone koszty sądowe obejmujące opłatę od pozwu wynoszącą 6 714 zł obciążają pozwanego w 28, 95 %, tj. w kwocie 1 943, 70 zł, w pozostałym zaś zakresie Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd podjął rozstrzygnięcia zawarte w sentencji wyroku.