Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, dnia 6 kwietnia 2022 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu XII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Ziemowit Barański

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2022 r. we Wrocławiu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa D. P.

przeciwko (...) S.A. w W.

- o zapłatę zadośćuczynienia, odszkodowania, renty skapitalizowanej oraz o podwyższenie renty

I. zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda D. P. kwotę 51 412,10 zł (pięćdziesiąt jeden tysięcy czterysta dwanaście złotych i dziesięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 9105, 10 zł od 10 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 42307 zł od 6 czerwca 2019 roku do dnia zapłaty;

II. podwyższa rentę z tytułu zwiększonych potrzeb zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda w wysokości 467,47 zł miesięcznie prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 7 lipca 2011 roku w sprawie I C 675/09 w punkcie trzecim w następujący sposób:

- za miesiące od maja 2019 roku do października 2019 roku włącznie do kwoty 6517 zł 58 gr (sześć tysięcy pięćset siedemnaście złotych i pięćdziesiąt osiem groszy) miesięcznie,

- począwszy od listopada 2019 roku do dnia wyrokowania i dalej na przyszłość do kwoty 6486, 16 zł (sześć tysięcy czterysta osiemdziesiąt sześć złotych i szesnaście groszy) miesięcznie,

płatnych z góry do 10-go dnia każdego miesiąca kalendarzowego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności;

III. powództwo oddala w pozostałym zakresie;

IV. zasądza od pozwanego na rzecz powoda 9843 zł kosztów procesu;

V. nakazuje pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu 6580 złotych 91 groszy tytułem kosztów sądowych, od których powód był zwolniony;

VI. nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu z roszczenia zasądzonego na rzecz powoda w punktach I – II niniejszego wyroku pozostałej części kosztów sądowych, od których został zwolniony, czyli kwoty 4387, 27 zł.

XII C 520/19

UZASADNIENIE

D. P. pozwem z dnia 6 czerwca 2019 r. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. w W.:

- tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę kwoty 50.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty;

- tytułem odszkodowania kwoty 10.638,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi: od kwoty 9.430,10 zł od dnia 10 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty, od kwoty 1.208 zł od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty;

- tytułem skapitalizowanej renty z tytułu zwiększonych potrzeb kwoty 57.780 zł za okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty;

Powód domagał się również podwyższenia renty zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 14 kwietnia 199 r. w sprawie sygn. akt I C 675/09 z kwoty 467,47 zł miesięcznie do kwoty 7.720 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 maja 2019 r., płatnej miesięcznie z góry w terminie do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat.

Ponadto powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Jak wynika z uzasadnienia pozwu roszczenia nim objęte związane są z wypadkiem, jakiemu powód uległ w dniu 20 sierpnia 2004 r we W.. Strona pozwana uznając swą odpowiedzialność za skutki tego wypadku wypłaciła powodowi kwotę 300.000 zł tytułem zadośćuczynienia w związku z doznaną krzywdą. Nadto pozwany na mocy decyzji z dnia 7 marca 2007 r. oraz wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2011 r. sygn. akt I C 675/09, wypłacał powodowi rentę z tytułu zwiększonych potrzeb w wysokości 2.921,70 zł.

W uzasadnieniu powód wskazał, że następstwem wypadku, któremu uległ, jest porażenie kończyn dolnych ze spastycznie podwyższonym napięciem mięśniowym, uniemożliwiające powodowi samodzielne stanie i chodzenie. Aktualnie stan zdrowia powoda pogorszył się, gdyż stwierdzono u niego wystąpienie odleżyny kulszowej z zapaleniem kości krzyżowej i guzicznej z lizą kości, jak i odleżyny kostki lewej, co wymagało specjalistycznych zabiegów tlenoterapii hiperbarycznej, wielokrotnego leczenia szpitalnego, jak i zabiegu wycięcia i plastyki płatowej odleżyny wraz z plastyką rany poodleżynowej. Zdaniem powoda te nowe schorzenia stanowią następstwo wypadku i wywołują nowe cierpienia i krzywdę, co uzasadnia zasądzenie zadośćuczynienia żądanego pozwem.

Uzasadniając żądanie zasądzenia odszkodowania wskazał, że obejmuje ono koszty związane z leczeniem odleżyn tj. koszty zakupu specjalistycznych opatrunków (permafoam), gąbek hemostatycznych (collatamp) poduszek i systemów przeciwodleżynowych, w łącznej wysokości 8.069 zł oraz koszty napraw i konserwacji wózka inwalidzkiego w wysokości 2.569 zł.

W zakresie żądania renty z tytułu zwiększonych potrzeb powód wskazał, że od stycznia 2017 r. posiada zgodę na zakup medycznej marihuany. Z uwagi na brak dostępności preparatu na polskim rynku, powód zmuszony był do zaopatrywania się w susz konopny nielegalnie. Dopiero od stycznia 2019 r. powód może legalnie realizować wystawiane recepty. Koszt zakupu przepisanej powodowi medycznej marihuany wynosi 2.140 zł/miesięcznie. Powód dochodzi zatem od strony pozwanej kwoty 58.780 zł tytułem częściowo skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby za okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r., obejmującej koszty zakupu medycznej marihuany (27 miesięcy x 2.140 zł).

Od maja 2019 r. powód domaga się zaś zasądzenia na jego rzecz renty z tytułu zwiększonych potrzeb w pełnej wysokości tj. w kwocie 7.720 zł na którą składają się:

- koszty opieki w wymiarze 58 h miesięcznie, przy przyjęciu średniej stawki w wymiarze 14 zł/1h – 184,42 zł (zasiłek pielęgnacyjny) = 627,58 zł. Powód wskazał, że obliczając wysokość renty na zwiększone potrzeby kierował się wysokością stawek opiekuńczych w miejscu zamieszkania powoda tj. stawkami MOPS we W.;

- koszty rehabilitacji w wysokości 45 h miesięcznie x 80 zł = 3.600 zł;

- koszty zakupu lekarstw, środków odkażających, opatrunków, plastrów, pieluchomajtek, cewników i worków na mocz w wysokości 800 zł miesięcznie,

- koszt zakupu medycznej marihuany przepisanej powodowi w wysokości 2.140 zł miesięcznie.

(pozew, 4-16)

W odpowiedzi na pozew z dnia 28 stycznia 2020 r. strona pozwana wniosła oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

Strona pozwana zakwestionowała roszczenie powoda dotyczące dalszego zadośćuczynienia w kwocie 50.000 zł, albowiem z dokumentacji zgromadzonej w postępowaniu likwidacyjnym oraz ujawnionej w postępowaniu sądowym prowadzonym przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu sygn. akt I C 675/09 nie wynika, aby doszło do powstania nowej krzywdy.

Strona pozwana zakwestionowała roszczenie powoda dotyczące zwrotu kosztów zakupu poduszki przeciwodleżynowej oraz utrzymania wózka inwalidzkiego w kwocie 10.638,10 zł, wskazując, że po wniesieniu pozwu w niniejszej sprawie pozwana wypłaciła na rzecz powoda kwotę 10.995 zł tytułem zakupu poduszki przeciwodleżynowej oraz materaca przeciwodleżynowego (błędnie nazwanej w decyzji jako zakup wózka inwalidzkiego) oraz kwotę 3.000 zł tytułem zwrotu kosztów utrzymania wózka inwalidzkiego.

Odnosząc się do roszczenia powoda zapłaty częściowej skapitalizowanej renty obejmującej koszt zakupu marihuany w kwocie 57.780 zł, zakwestionowała podaną przez powoda w pozwie wysokość miesięcznego kosztu leczenia marihuaną. Podała, że według wskazania lekarza orzecznika (...) S.A. w decyzji z dnia 2 kwietnia 2019 r. powód wymaga miesięcznie przyjmowania sześciu opakowań preparatu B. po 5g, którego koszt za opakowanie wynosi 241 zł (1.446 zł). Wskazała, że wobec ustaleń lekarza brak jest podstaw do uwzględnienia ww. roszczenia w kwocie po 2.140 zł miesięcznie.

Pozwana zakwestionowała żądanie powoda w zakresie renty z tytułu zwiększonych potrzeb w wysokości 7.720 zł. Podała, że na podstawie wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2011 r. sygn. akt I C 675/09 wypłacała na rzecz powoda rentę z tytułu zwiększonych potrzeb w kwocie 2.921,70 zł. Pozwana wskazała, że po opinii lekarza orzecznika (...) S.A. dokonał przeliczenia renty i ustalił, że będzie ona wypłacana w kwotach: 3.376,76 zł miesięcznie w okresie 01.01.2017 r. – 31.10.2018 r., 3.345,34 zł miesięcznie w okresie 01.11.2018 r. – 31.12.2018 r., 3.403,34 zł miesięcznie począwszy od 01.01.2019 r.

Dalej wskazała, że obecnie wypłacana łączna wysokość renty, wraz z rentą z tytułu utraty zdolności zarobkowych wynosi 4.102 zł miesięcznie.

Co do kosztów opieki, strona pozwana wskazała, że kwestionuje jedynie wysokość stawki za godzinę opieki, która, w jej ocenie, po uwzględnieniu otrzymywanego przez powoda zasiłku pielęgnacyjnego, powinna wynosić 13,18 zł/h, a nie 14 zł/h.

Zakwestionowała też roszczenia powoda dotyczące kosztów rehabilitacji w kwocie 3.600 zł miesięcznie, wskazując, że powód może realizować rehabilitację w ramach bezpłatnych świadczeń NFZ i w przypadku braku dostępności może podejmować prywatną rehabilitację. Koszty prywatnej rehabilitacji oszacowała w wysokości 1.200 zł.

Dalej kosztów leków i opatrunków oszacowała na kwotę 411,76 zł, koszt miesięcznej terapii medyczną marihuaną na kwotę 1.446 zł, a koszty dojazdów na wizyty w placówkach medycznych na kwotę 550 zł.

Strona pozwana zakwestionowała również roszczenie powoda w zakresie ustawowych odsetek, wskazując, że ewentualne roszczenie odsetkowe należy się od dnia wyrokowania.

(odpowiedź na pozew, k. 295-298)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 sierpnia 2004 r. D. P. wraz z kolegami przyjechał do W., albowiem zamierzał tego dnia nabyć środki odurzające. W tym celu spotkał się z P. K., który obiecał mu dostarczyć narkotyki. Obaj udali się samochodem P. K. na jeden z (...) parkingów. Samochód prowadził P. K., zaś D. P. znajdował się na przednim siedzeniu pasażera. Po chwili rozmowy, w czasie której samochód miał włączony silnik, D. P. postanowił, wysiąść z auta i udać się do swoich znajomych, którzy czekali na niego w innym samochodzie zaparkowanym w pewnej odległości od samochodu P. K.. W czasie wysiadania, w momencie kiedy D. P. jedną nogę wystawił z pojazdu, zaś rękę oparł na drzwiach samochodu, P. K. gwałtownie ruszył. W reakcji na zaistniałą sytuację D. P. odruchowo złapał się obiema rękami za drzwi samochodu. P. K. nie zatrzymał się jednak i kontynuował jazdę doprowadzając do tego, że samochód dwukrotnie uderzył otwartymi drzwiami w inne zaparkowane przy krawężniku pojazdy. Podczas trzeciego uderzenia, D. P. puścił drzwi i upadł na ziemię. P. K. uciekł z miejsca zdarzenia.

Bezpośrednio po zdarzeniu, powód został przewieziony do (...) Szpitala (...) we W., skąd następnego dnia, celem specjalistycznego leczenia, przeniesiono go do (...) we W. z rozpoznaniem ostrej niewydolności oddechowej, obustronnego złamania żeber, mostka i odcinka piersiowego kręgosłupa kręgów Th4-Th5 z przemieszczeniem i rozerwaniem błony twardej (uszkodzenie rdzenia kręgosłupa), stłuczeniem mózgowia z obecnością patologicznego powietrza, wiotkim porażeniem kończyn dolnych, urazowym krwotokiem do jamy opłucnowej oraz innymi urazami płuca. We wskazanej placówce medycznej przebywał do 9 września 2009 r., w trakcie której przez dwa tygodnie przebywał w śpiączce farmakologicznej, był podłączony do respiratora, założono mu drenaż jam opłucnowych. Z uwagi na to, że powód był wielokrotnie niewydolny oddechowo, zastosowano tracheostomię. Ze względu na ciężki stan zdrowia pacjenta odstąpiono od zabiegu stabilizacji kręgosłupa. Nadto w okolicy kości krzyżowej pojawiła się odleżyna. W czasie hospitalizacji powód był wielokrotnie konsultowany przez specjalistów. Po zakończeniu leczenia w powyższej placówce, D. P., został przekazany do dalszego leczenia w oddziale (...). Z uwagi jednak na toczący się proces zapalny w miejscu odleżyny odstąpiono od leczenia operacyjnego.

W okresie od dnia 21 września 2004 r. do dnia 26 października 2004 r. D. P. ponownie przebywał w Szpitalu (...) we W., gdzie przeszedł zabieg operacyjny leczenia odleżyny okolicy krzyżowej, który został powikłany przejściowym krwiomoczem. W czasie zaś hospitalizacji w (...) na Oddziale (...), gdzie D. P. przebywał do dnia 22 listopada 2004 r., przeszedł neoretotomię i przeszczep skóry, celem leczenia odleżyny okolicy krzyżowej. Z kolei w dniu 5 listopada 2004 r. przeszedł operację kręgosłupa, w trakcie której odstąpiono od wykonania stabilizacji, zaś w przebiegu pooperacyjnym stwierdzono odczyn zapalny w zakresie odleżyny okolicy lędźwiowo – krzyżowej. W trakcie leczenia odleżyn, powód miał leżeć na brzuchu przy zastosowaniu materaca odleżynowego.

W dalszym okresie D. P. przebywał w różnych placówkach medycznych, celem przeprowadzenia leczenia, diagnostyki i rehabilitacji, w tym także w trybie jednodniowym. Był m.in. hospitalizowany w Specjalistycznym (...) we W. przy ul. (...), w Wojewódzkim Szpitalu im. (...) we W., w (...) sp. z o.o. w K., w (...) Szpitalu (...) we W., Specjalistycznym Szpitalu im.(...) w W. oraz (...) we W.. W trakcie hospitalizacji w ww. instytucjach D. P. przeszedł zabieg założenia przetoki nadłonowej, z uwagi na to, iż rozwinęło się u niego zapalenie najądrzy. Był w związku z tym zacewnikowany, albowiem nie kontrolował zwieraczy. Nadto przeszedł zabieg wymiany niesprawnego cystofixu założonego w związku z infekcją układu moczowego, zabieg plastyki cewki moczowej, zabiegi wycięcia odleżyn zaopatrzonych przy użyciu płatów skórno – mięśniowych. Przeszedł także ropowicę uda lewego oraz infekcję układu moczowego.

Łącznie D. P. przebywał w placówkach medycznych do 10 października 2005 r. Przeszedł siedem operacji pod pełną narkozą.

Urazy doznane w wyniku zdarzenia z dnia 20 sierpnia 2004 r. spowodowały u D. P. trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 100%. Powód bowiem doznał uszkodzenia rdzenia kręgowego z całkowitym porażeniem kończyn dolnych uniemożliwiające samodzielne stanie i chodzenie, uszkodzenie kręgosłupa w odcinku piersiowym, uszkodzenie powłok czaszki bez uszkodzeń kostnych, uszkodzenia płuc i opłucnej bez niewydolności oddechowej, przetokę dróg moczowych z przewlekłym stanem zapalnym układu moczowego, uszkodzenie skóry i mięśni obręczy biodrowej i ud oraz zaburzenia adaptacyjne w następstwie wypadku.

Stan zdrowia powoda nie rokował poprawy w przyszłości. Wskazywano na możliwe powikłania w postaci odleżyn, infekcji układu moczowego, ewentualnych zaburzeń odżywiania.

( dowód:

- opinia biegłego lekarza neurologa, wydana w sprawie I C 675/09, k. 122-127)

Po zgłoszeniu szkody i przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana uznając swą odpowiedzialność za skutki w/w wypadku przyznała powodowi tytułem zadośćuczynienia w związku z doznaną krzywdą łączną kwotę 300.000 zł.

Od stycznia 2007 r. strona pozwana ustaliła D. P. wysokość renty na zwiększone potrzeby w kwocie 2.921,70 zł.

( dowód:

- pismo strony pozwanej z dnia 7 marca 2007 r., k. 119-121)

Wyrokiem z dnia 7 lipca 2011 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny, w sprawie o sygn. akt I C 675/09 w punkcie pierwszym zasądził od pozwanego na rzecz powoda D. P. kwotę 100.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 18 lutego 2007 r. do dnia zapłaty - tytułem zadośćuczynienia za krzywdę na podstawie art. 445 § 1 k.c., w punkcie drugim zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.091 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 21 listopada 2008 r. do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów związanych z leczeniem na podstawie art. 444 § 1 k.c., w punkcie trzecim zasądził od pozwanego na rzecz powoda rentę z tytułu zwiększonych potrzeb w kwocie 467,47 zł począwszy od miesiąca grudnia 2006 r. płatną do 10 dnia każdego miesiąca (art. 444 § 2 k.c.), w punkcie czwartym zasądził od pozwanego na rzecz powoda rentę uzupełniającą w różnych kwotach począwszy od czerwca 2009 r. (od 94,97 zł do 166 zł) oraz bieżącą w kwocie 414,34 zł od dnia 10 każdego miesiąca począwszy od lipca 2011 r., w punkcie piątym zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 296 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 listopada 2008 r. do dnia zapłaty, w punkcie szóstym dalej idące powództwo oddalił. W punkcie siódmym i ósmym Sąd orzekł o kosztach postępowania.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 4 listopada 2011 r., sygn. akt I ACa 114/11/12, wydanym na skutek apelacji pozwanego - oddalił apelację.

( dowód:

- wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2011 r. wraz z uzasadnieniem, k. 22-68,

- wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 4 listopada 2011 r. wraz z uzasadnieniem, k. 69-77)

Orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o niepełnosprawności w W. z dnia 21 stycznia 2013 r. D. P. został zaliczony do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności. Ustalono, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 21 sierpnia 2004 r.

( dowód:

- Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 21 stycznia 2013 r., k. 20-21)

W związku z doznanym urazem uszkodzeniem rdzenia kręgowego, skutkującego porażeniem dolnej połowy ciała, u powoda powstała odleżyna kulszowa z zapaleniem kości krzyżowej i guzicznej z lizą kości.

Odleżyna powstała w trakcie pobytu powoda na oddziale (...), gdzie powód był leczony w okresie od dnia 20 sierpnia 2004 r. do dnia 9 września 2004 r. Odleżyna jest bezpośrednią konsekwencją porażenia wiotkiego – powód przez dwa tygodnie przebywał w śpiączce farmakologicznej, był podłączony do respiratora.

U powoda rozpoznano odleżynę okolicy kulszowej w trakcie pobytu powoda na oddziale (...) w okresie od dnia 9 września 2004 r. do dnia 21 września 2004 r., a następnie wielokrotnie operowano i leczono specjalistycznie.

Nastąpiła okresowa poprawa stanu zdrowia powoda.

( dowód:

- opinia biegłego z zakresu chirurgii ogólnej z dnia 2 lutego 2021 r., k. 433-434,

- opinia uzupełniająca z dnia 10 maja 2021 r., k. 449)

W dniu 23 października 2015 r. powód został przyjęty do Kliniki (...) Samodzielnego Publicznego Szpitala (...) we W. w trybie ostrodyżurowym z powodu głęboko penetrującego ropnia pośladka. Ranę opracowano chirurgicznie, stosowano antybiotykoterapię celowaną oraz opatrunki próżniowe. Po uzyskaniu zmniejszenia odczynu zapalnego skóry oraz głębokości rany, powód został wypisany w dniu 4 listopada 2015 r.

( dowód:

- karta informacyjna z dnia 4 listopada 2015 r., k. 96-99)

W dniu 21 listopada 2015 r. powód został przyjęty na oddział kliniczny (...) (...) Szpitala (...) we W. w trybie ostrodyżurowym z powodu infekcji układu moczowego. W trakcie hospitalizacji powód był konsultowany przez chirurga plastycznego z powodu odleżyny. Po zastosowaniu antybiotykoterapii powód został wypisany ze szpitala w dniu 22 grudnia 2015 r. w stanie ogólnym dobrym. Zalecono zgłoszenie się do (...), podjęcie terapii podciśnieniowej VAC.

( dowód:

- karta informacyjna z leczenia szpitalnego z dnia 22 grudnia 2015 r., k. 92-95)

W okresie od dnia 12 stycznia 2016 r. do dnia 15 kwietnia 2016 r. powód przeszedł tlenoterapię hiperbaryczną w Ośrodku (...) we W. składającą się z 26 sesji w komorze hiperbarycznej. W trakcie terapii leczenie przerwano na okres jednego miesiąca ze względu na infekcję.

( dowód:

- karta informacyjna z dnia 24 maja 2016 r., 89-91,

- historia zdrowia i choroby, k. 100-104 verte)

W okresie od dnia 28 września 2016 r. do dnia 9 grudnia 2016 r. powód ponownie przeszedł tlenoterapię hiperbaryczną w ww. Ośrodku składającą się z 52 sesji w komorze hiperbarycznej, dzięki czemu uzyskano znaczną poprawę stanu miejscowego.

Leczenie kilkukrotnie przerywano ze względu na występujące u powoda infekcje kataralne.

W dniu 19 października 2016 r. powód zgłosił się na szpitalny oddział (...) (...) Szpitala Klinicznego(...) we W. z obrzękiem, zaczerwienieniem i nadmiernym uciepleniem lewego podudzia. U powoda rozpoznano zapalenie skóry – różę. Powód został wypisany z zaleceniem zgłoszenia się do oddziału chorób zakaźnych.

( dowód:

- karta informacyjna z dnia 9 grudnia 2016 r., k. 86,

- karta informacyjna z dnia 20 października 2016 r., k. 87-88)

W dniu 17 listopada 2017 r. powód został przyjęty na oddział (...) (...) Szpitala (...) we W. celem przeprowadzenia zabiegu wycięcia i plastyki płatowej odleżyny kulszowej prawostronnej. Zabieg wykonano w dniu 24 listopada 2017 r. Przebieg zabiegu oraz dalszej hospitalizacji był niepowikłany. W dniu 13 grudnia 2017 r. powód został wypisany ze szpitala z zaleceniami pielęgnacji rany i wizyt kontrolnych w Poradni (...).

( dowód:

- karta informacyjna z dnia 13 grudnia 2017 r., k. 83-84)

Powód został zakwalifikowany do zabiegu operacji odleżyny okolicy kostki lewej.

( dowód:

- zaświadczenie z dnia 9 stycznia 2019 r., k. 105,

- historia zdrowia i choroby, k. 106)

D. P. jest pod opieka lekarza pierwszego kontaktu w Przychodni (...).

( dowód:

- historia zdrowia i choroby, k. 100-104 verte,

- wypis z historii pacjenta, k. 410-415)

Powód wymaga ciągłej rehabilitacji. Korzysta z prywatnych usług i zabiegów rehabilitacyjnych. Ćwiczenia powinny odbywać się według opinii biegłego, a także w ocenie fizjoterapeuty prowadzącego powoda we własnym zakresie codziennie po 1 h oraz przy udziale fizjoterapeuty 4-5 dni w tygodniu po 1 h.

Powód dotychczas ponosił koszt 1 wizyty w wysokości 120 zł. Wizyta trwa półtorej godziny. Obecnie cena za wizytę waha się od 150 do 160 zł. Zdarza się, że powód na dłużej przerywa rehabilitację, gdyż jego możliwości fizyczne są ograniczone. Realnie zatem powód nie jest w stanie korzystać z codziennej rehabilitacji bez przerw, nie może też korzystać z rehabilitacji w wymiarze większym niż godzina dziennie.

( dowód:

- faktura VAT z dnia 22 maja 2019 r. k. 143,

- opinia biegłego z zakresu rehabilitacji z dnia 16 września 2020 r., k. 386-391,

- opinia uzupełniająca, k. 403-404,

- zeznania świadka W. R. na rozprawie 18.01.2022 r. e-protokół k. 502)

Do leczenia powoda włączono medyczną marihuanę, która ma potwierdzone działanie zmniejszające spastykę mięśni.

Od 2019 roku powód płaci za marihuanę 2.140 zł miesięcznie. Zalecony mu lek B. kosztował 1446 zł miesięcznie. Z powodu niedostępności tego leku powód korzysta jednak z leku o nazwie C., którego koszt wynosi właśnie około 2140 zł miesięcznie.

( dowód:

- informacja dla lekarza POZ, k. 131,

- zapotrzebowanie, k. 132-133,

- recepta, k. 134,

- faktura VAT z dnia 11 lutego 2019 r., k. 128, faktura VAT z dnia 22 stycznia 2019 r. k. 129, faktura VAT z dnia 11 marca 2019 r., k. 130

- przesłuchanie powoda k. 348 - 349)

Powód zgodnie z zaleceniami lekarskimi stosuje specjalistyczne opatrunki ((...)) oraz gąbki hemostatyczne ((...)). Powód poniósł koszt zakupu opatrunków w łącznej kwocie 4.010,10 zł.

( dowód:

- zaświadczenie lekarskie z dnia 23 grudnia 2016 r., k. 85,

- rachunki, k. 109-111)

Powód poniósł koszt zakupu dwóch poduszek przeciwodleżynowych oraz pneumatycznego systemu przeciwodleżynowego, koszt poniesiony przez powoda wynosił 3.675 zł, ale powód uzyskał częściową refundację z NFZ w wysokości 350 zł.

( dowód:

- faktura VAT z dnia 16 grudnia 2016 r., k. 107,

- zlecenie na zaopatrzenie, k. 108 verte,

- faktura VAT z dnia 9 września 2014 r., k. 112,

- faktura VAT z dnia 12 października 2015 r.)

Powód poniósł również koszty utrzymania sprawności technicznej posiadanego wózka inwalidzkiego, jak również jego koniecznych napraw, w łącznej wysokości 2.603 zł.

( dowód:

- faktura VAT z dnia 16 grudnia 2016 r., k. 114,

- faktura VAT z dnia 13 lutego 2017 r., k. 115,

- faktura VAT z dnia 22 czerwca 2018 r., k. 116,

- faktura VAT z dnia 25 czerwca 2018 r., k. 117,

- faktura VAT z dnia 2 grudnia 2015 r., k. 118)

Powód ponosi również koszty związane z zakupem cewników i akcesoriów niezbędnych do wymiany cewnika oraz leczeniem.

( dowód:

- faktura VAT z 24 stycznia 2020 r. k. 369)

Pismem z dnia 7 maja 2018 r. pełnomocnik powoda wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 50.000 zł tytułem zadośćuczynienia, wskazując, że dotyczy nowej krzywdy, kwoty 9.105,10 zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów leczenia oraz kwoty 400.000 zł tytułem zaliczki na zakup egzoszkieletu.

( dowód:

- zgłoszenie szkody z dnia 7 maja 2018 r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 78-82)

Następnie pismem z dnia 22 stycznia 2019 r. pełnomocnik powoda złożyła odwołanie od decyzji strony pozwanej z dnia 3 grudnia 2018 r. wnosząc o wypłatę dotychczas zgłoszonych roszczeń, wraz z wnioskiem o waloryzację renty o kwotę 1.500 zł począwszy od stycznia 2017 r. z tytułu zakupu zleconego powodowi zakupu leku w postaci suszu medycznej marihuany. Następnie pismem z 25 lutego 2019 r. pełnomocnika powoda wniosła o zwiększenie renty z tytułu zwiększonych potrzeb o kwotę 2.140 zł poczynając od stycznia 2017 r., a nie o 1.500 zł, jak wnosiła w poprzednim piśmie.

( dowód:

- odwołanie od decyzji wraz z wnioskiem o waloryzację renty z dnia 22 stycznia 2019 r. k. 145-150,

- korespondencja w sprawie z 25 lutego 2019 r. k. 151-152)

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 28 października 2020 r. D. P. został uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy do 31 października 2023 r.

( dowód:

- orzeczenie z dnia 28 października 2020 r., k. 408-409)

Strona pozwana dokonała przeliczenia renty i ustaliła, że renta z tytułu zwiększonych potrzeb, będzie wypłacana na rzecz powoda w następujących kwotach:

- 3.376,76 zł miesięcznie w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 31 października 2017 r.,

- 3.345,34 zł miesięcznie w okresie od 1 listopada 2018 r. do 31 grudnia 2018 r.,

- 3.403,34 zł miesięcznie począwszy od 1 stycznia 2019 r.

Od 1 maja 2019 r. łączna wysokość renty wraz z rentą z tytułu utraty zdolności zarobkowych wynosi 4.102,12 zł.

Pozwana wskazała jednak, że na rentę tę powinny się składać:

- 58 godzin opieki a’ 9 lub 10 zł pomniejszone o zasiłek pielęgnacyjny 153 lub 184, 42 zł miesięcznie

- koszty rehabilitacji 600 zł miesięcznie

- koszty środków pomocniczych i leków w wysokości 411, 76 zł miesięcznie

- koszty leczenia marihuaną medyczną w wysokości 1446 zł miesięcznie

- koszty dojazdów 550 zł miesięcznie

( dowód:

- decyzja pozwanego z dnia 2 kwietnia 2019 r. k. 304-305)

Powód wymaga cewnikowania, 6 razy dziennie musi zmienić zestaw do cewnikowania, koszt tego jest około 1300 zł miesięcznie. Używa opatrunków z nanosrebrem, koszt miesięczny leków jakie stosuje innych niż medyczna marihuana to około 120 zł. Powód po wyleczeniu odleżyn bezpośrednio po wypadku co do zasady nie miał z nimi problemów, był aktywny fizycznie, dużo się ruszał i korzystał z rehabilitacji. Problem odleżyn pojawił się ponownie, gdy powód ograniczył rehabilitację w 2016 roku.

/przesłuchanie powoda k. 348 – 349/

Pismami z 24 maja 2019 roku oraz 28 maja 2019 roku pełnomocnik powoda

- wniosła o przyznanie powodowi zaliczki na zakup nowego wózka inwalidzkiego w wysokości 10 000 zł

- wniosła o przyznanie powodowi zwrotu kosztów zakupionego w 2019 roku poduszki przeciwodleżynowej w kwocie 995 zł

Wówczas pełnomocnik powoda przedłożyła fakturę proforma na zakup wózka za kwotę 13000 zł. Pismem z 18 czerwca 2019 roku pełnomocnik powoda wskazała na wyższy koszt wózka wynoszący 16 000 zł i wniosła o dalszą wypłatę. Pełnomocnik powoda przedłożyła też zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne z którego wynika, że powód uzyskał refundację w wysokości 3000 zł.

Powyższe żądania pozwany uwzględnił w decyzji z 12 czerwca 2019. Przyznano mu 10 995 zł na zakup wózka inwalidzkiego oraz zakup poduszki przeciwodleżynowej, a następnie w decyzji z 4 lipca 2019 roku dalszą kwotę 3000 zł na zakup wózka inwalidzkiego.

/skany powyższych pism i decyzji ubezpieczyciela – akta szkodowe na płycie CD/

Ustaleń faktycznych dokonano w sprawie na podstawie przedstawionych tak przez powoda jak przez strone pozwaną dokumentów. Pomocnicze znaczenie miało przesłuchanie powoda. W kwestii potrzebnej rehabilitacji ustaleń dokonano na podstawie opinii biegłego, ale również w na podstawie zeznań świadka, które były wiarygodne. Świadek rzeczowo przedstawił zakres stosowanej wobec powoda i możliwej do przeprowadzenia rehabilitacji, nieco różniący się od tego co wskazał biegły. Sąd uwzględnił jednak również jego zeznania, bowiem jest to osoba która ma na bieżąco największą możliwość obserwacji możliwości powoda i zakresu stosowanej wobec niego możliwej realnie do przeprowadzenia rehabilitacji. Wątpliwości także nie budziła opinia biegłego z zakresu chirurgii dotycząca kwestii odleżyny – biegły ten jednoznacznie ocenił, że z jednej strony odleżyna bez wątpienia jest następstwem wypadku, z drugiej strony choroba odleżynowa istnieje u powoda od wypadku i jest następstwem w pełni typowym i już wówczas, jak i w czasie poprzedniego procesu między stronami diagnozowanym, leczonym i w pełni przewidywalnym.

Sąd zważył, że:

Powództwo jest częściowo zasadne w odniesieniu do żądania podwyższenia renty i odszkodowania i bezzasadne co do dalszego zadośćuczynienia.

W tej ostatniej kwestii wskazać należy, że aktualne pozostaje stanowisko judykatury, iż prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę doznaną w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia wyłącza - mimo pogorszenia się stanu zdrowia poszkodowanego - przyznanie mu dalszego zadośćuczynienia poza już zasądzonym w związku z podstawą poprzedniego sporu; nie wyłącza jednak przyznania poszkodowanemu odpowiedniej sumy w razie ujawnienia się nowej krzywdy, której nie można było przewidzieć w ramach podstawy poprzedniego sporu (vide uchwała SN z 21 listopada 1967 III PZP 37/67

W świetle dokonanych w sprawie ustaleń jasnym jest jednak, że w przypadku powoda nie mamy do czynienia z nową krzywdą. Na etapie orzekania o zadośćuczynieniu należnym powodowi w sprawie I C 675/09 tut. Sądu przewidywalną i już wtedy ujawnioną krzywdą było zarówno powstawanie odleżyn, jak i możliwość ich nawracania. Powód leczony był z powodu choroby odleżynowej bezpośrednio po wypadku. Poza tym w uzasadnieniu wyroku wydanego w tej sprawie wprost wskazano, iż jednym z elementów uwzględnionych przy określeniu wysokości zadośćuczynienia jest ryzyko powstawania odleżyn u powoda będące efektem jego unieruchomienia – również ryzyko ich powstawania w przyszłości. Nie ma w ocenie Sądu mowy o nowej krzywdzie, a tylko o nasileniu pewnego elementu rozstroju zdrowia, który istniał w momencie wyrokowania o zasądzonym powodowi już wcześniej zadośćuczynieniu. Powództwo o dalsze zadośćuczynienie więc oddalono.

Gdy chodzi o podwyższenie renty oraz o roszczenie odszkodowawcze, żądanie powoda jest zasadne w znacznej części. Wyraźnie od razu zaznaczyć należy, że pozwany mimo, iż dobrowolnie płaci rentę w znacznie wyższym wymiarze niż zasądzono, z niewiadomych względów nie uznał w tej części roszczenia. W istocie jednak pewne elementy renty należnej powodowi nie były sporne.

Materialnoprawną podstawę żądań powoda stanowią przepisy art. 444 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 907 §2 k.c.

Celem regulacji zawartej w dyspozycji art. 444 § 1 kc jest naprawienie szkody majątkowej doznanej przez pokrzywdzonego wskutek okoliczności związanych ze wskazanymi w tej normie prawnej okolicznościami dotykającymi pokrzywdzonego, tj. uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia. W orzecznictwie nie budzi wątpliwości, iż poszkodowany może domagać się także zwrotu kosztów opieki nad nim i kosztów rehabilitacji poniesionych przez członków jego najbliższej rodziny (por. np. wyrok SN z 15 lutego 2007 r., II CSK 474/06, LEX nr 274155). Obowiązek kompensaty kosztów obejmuje wszelkie koszty wywołane uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, a więc wszystkie niezbędne i celowe wydatki: w szczególności będą to oczywiście koszty leczenia, konsultacji i rehabilitacji, ale też i koszty transportu, odwiedzin osób bliskich (por. wyrok SN z 7 października 1971 r., II CR 427/71, OSP 1972, z. 6, poz. 108), szczególnego odżywiania i pielęgnacji w okresie rekonwalescencji (por. uchwała SN (7) z 19 czerwca 1975 r., PRN 2/75, OSNC 1976, nr 4, poz. 70; wyrok SN z 21 maja 1973 r., II CR 194/73, OSP 1974, z. 4, poz. 83); takie szerokie ujmowanie obowiązku odszkodowawczego spotkało się z aprobatą zarówno judykatury, jak i przedstawicieli nauki prawa - w orzecznictwie zauważalną jest tendencja do szerokiego ujmowania zakresu wydatków, które uznawane są za element szkody majątkowej.

Odszkodowanie przewidziane w art. 444 § 1 kc obejmuje zatem wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe – np. koszty leczenia (pobytu w szpitalu, konsultacji u wybitnych specjalistów, dodatkowej pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw itp.), specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych koniecznych aparatów (okularów, aparatu słuchowego, wózka inwalidzkiego itp.), wydatki związane z przewozem chorego do szpitala i na zabiegi, z przejazdami osób bliskich w celu odwiedzin chorego w szpitalu, z koniecznością specjalnej opieki i pielęgnacji, koszty zabiegów rehabilitacyjnych czy przygotowania do innego zawodu (tak np. wyrok SA w Łodzi z 02.04.2014, I ACa 1306/13, LEX 1458935).

Co do roszczeń odszkodowawczych i rentowych powoda wskazać należy kolejno:

1.  Pozwany myli się zarzucając, że pokrył zgłoszone mu roszczenia odszkodowawcze związane z kosztami zakupu systemu przeciwodleżynowego oraz kosztami utrzymania wózka inwalidzkiego. Powoływane przez powoda decyzje z 2019 roku nie dotyczyły tych zgłoszonych przez powoda roszczeń, lecz innych roszczeń. Kwota 10 000 zł została powodowi przyznana po jego wystąpieniu o zaliczkę na zakup wózka inwalidzkiego, podobnie jak kwota 995 zł za poduszkę przeciwodleżynową. Było to w decyzji z 12.06.2019, a nie 12.09.2019, jak zarzuca pozwany. Nie ma co do tego wątpliwości, bo występuje ewidentny związek czasowy pomiędzy wnioskiem o przyznanie zwrotu tych kosztów złożonym w maju i decyzją z czerwca. Nie ma mowy o niefortunnym błędzie polegającym na mylnym określeniu wypłaty jako zakup wózka inwalidzkiego, bo powód dokładnie o to wnosił i dokładnie na ten cel otrzymał środki. Roszczenia powoda zgłoszone w niniejszej sprawie dotyczą natomiast kwoty 9430, 10 zł zgłoszonej w piśmie z 7 maja 2018 roku, co do której pozwany nie wydał decyzji, jak również nie zgłaszanej wcześniej kwoty 1208 złotych.

Co do wszystkich tych kwot nie ma wątpliwości, że pozostają one w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodzącym i mieszczą się w zakresie oznaczonym w art. 444§1 k.c. Samej zasadności tych kwot, obejmujących:

- kwotę 4010, 10 zł z tytułu zakupu opatrunków i gąbek hemostatycznych (paragony k. 109 – 111, paragony k. 109 – 111, zasadność potwierdzona też opinią biegłego z zakresu chirurgii)

- kwotę 3675 zł z tytułu zakupu systemu przeciwodleżynowego

- kwotę 2603 zł z tytułu kosztów różnych napraw i utrzymania wózka inwalidzkiego

pozwany nie podważał. Zwrócić jedynie należy uwagę, że powód mylnie wyliczył wysokość sumy dochodzonej z tego tytułu, zawyżył ją bowiem o 350 zł – nie uwzględnił otrzymanej refundacji z NFZ odnośnie zakupu poduszek przeciwiodleżynowych (k. 108v). Łącznie więc z tego tytułu odszkodowanie wynosi 10288, 10 zł.

2. Powód dochodzi renty w postaci skapitalizowanej za okres do kwietnia 2019, a nowy jej składnik wg powoda to medyczna marihuana, co do której jednocześnie powód domaga się jej uwzględnienia w ramach renty z tytułu zwiększonych potrzeb na przyszłość i jednocześnie wnosi o przyznanie odszkodowania za okres wsteczny, będącego w istocie rzeczy jednak formą skapitalizowanej renty z tego tytułu. Stanowisko Sadu jest następujące:

- po pierwsze, pozwany nie podważa zasadności tego kosztu co do samej zasady

- po wtóre, nie ulega wątpliwości, że do momentu zgłoszenia tego kosztu, a następnie do zajęcia przez pozwanego stanowiska w kwietniu 2019 roku koszt medycznej marihuany nie był w żaden sposób ujmowany w rencie powoda na zwiększone potrzeby wypłacanej przez pozwanego. Dokonane przez pozwanego przeliczenie renty obejmujące istotne zmniejszenie składnika przeznaczonego na rehabilitację i w ten sposób uznanie, że koszty zakupu marihuany już zostały pokryte z renty – jest bezzasadne.

Powód bowiem uzyskał środki z tytułu renty nie obejmującej tego kosztu i zużywał je na potrzeby określone w sposób dotychczas ustalony. Renta nie obejmowała tego kosztu, więc powód ma prawo domagać się przyznania środków na ten cel również.

Nie ma jednocześnie wątpliwości, że od czasu orzeczenia o wysokości renty z tytułu zwiększonych potrzeb powoda uległa zmianie sytuacja i potrzeby powoda w sposób wyczerpujący hipotezę art. 907 §2 k.c. W szczególności powód od stycznia 2017 roku został skierowany do leczenia medyczną marihuaną. Powód jednak dowiódł że zalecono mu leczenie lekiem B., którego koszt wynosił 1446 złotych. Z ustaleń Sądu nie wynika, aby powód w istocie ponosił koszty zakupu tego leku w okresie do 2019 roku ani że ponosił faktycznie wyższe koszty z tym związane – przeciwnie, powód „między wierszami” przyznał, że zdarzało mu się kupować marihuanę ze źródeł nielegalnych, a wcześniej sprowadzał lek z zagranicy. Dopiero od 2019 roku powstała sytuacja, kiedy powód zaczął zaopatrywać się legalnie w lek dostępny w Polsce i wówczas powód ponosił koszty wynoszące 2140 zł miesięcznie. Nie kwestionując samej zasadności składnika renty w tym zakresie Sąd wskazuje, że:

- powód nie wykazał, by w latach 2017 – 2018 zasadny koszt z tego tytułu miał wynosić 2140 zł miesięcznie, skoro nie ponosił tego kosztu, nie dowiódł ile faktycznie kosztów z tego tytułu ponosił, a jednocześnie sam twierdzi, że lek kosztujący 2140 zł był dostępny od stycznia 2019 roku i takie koszty ponosił od tego czasu. Z tego nie sposób wyprowadzić wniosku, aby kwota 2140 zł była w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodzącym w okresie, kiedy lek kosztujący taką kwotę nie był dostępny. Za okres 24 miesięcy zatem do końca 2018 roku przyjęto wartość niesporną, niepodważaną przez pozwanego po 1446 zł miesięcznie, a kwotę 2140 zł przyjęto jako składnik renty od stycznia 2019. Łącznie z tego tytułu należało więc zasądzić 41 124 złote. Suma odszkodowania i skapitalizowanej renty to 51412, 10 zł.

Wezwaniem do zapłaty z 7 maja 2018 roku objęta była kwota 9105,10 zł. Termin 30 dni z art. 14 ust.1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych upłynął zatem już w dniu 10 czerwca 2018 roku, od którego powód domaga się zasądzenia odsetek za opóźnienie w myśl art. 481§1 – 2 k.c. Od tej zatem kwoty żądanie odsetek było zasadne jak w pozwie, od dnia 10 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty.

Co do pozostałej zasądzonej kwoty to powód roszczenia te zgłaszał w toku likwidacji szkody, lecz po dniu 7 maja 2018 roku domagając się podwyższenia renty. Zgłaszał powód także dalsze roszczenia odszkodowawcze związane z utrzymaniem wózka inwalidzkiego. W związku z powyższym w ocenie Sądu w dacie wytoczenia powództwa wymagalne było już pozostałe odszkodowanie i renta w postaci skapitalizowanej, a zatem zasądzono od daty jego wytoczenia odsetki ustawowe od pozostałej zasądzonej kwoty.

3.Co do zmiany wysokości renty na przyszłość – Sąd nie ma wątpliwości, że od momentu ustalenia jej wysokości prawomocnym orzeczeniem sądowym w roku 2011 (wyrok Sądu Apelacyjnego z4 listopada 2011 roku) doszło zarówno do zmiany siły nabywczej pieniądza, jak i do zmiany wysokości potrzeb powoda. Jak już wskazano, zaskakujące jest że pozwany nie uznał w części powództwa, skoro sam dobrowolnie z tytułu zwiększonych potrzeb na rzecz powoda wypłaca znacznie więcej, niż wynika to z punktu III wyroku w sprawie I C 675/09. Nie ma jednak wątpliwości, że renta przyznawana powodowi na podstawie art. 444§2 k.c. powinna zostać podwyższona na podstawie art. 907§2 k.c, przy czym zdaniem Sądu nowa wysokość tej renty, wyznaczona również przy zastosowaniu art. 322 kpc, gdyż dokładne i ścisłe wykazanie potrzeb zwiększonych powoda bez wątpienia nie jest możliwe, powinna przedstawiać się jak niżej.

Koszty z tytułu opieki: nie jest spornym, iż powód powinien korzystać z 58 h opieki miesięcznie. W zakresie stawki godzinowej, Sąd przychyla się do stanowiska powoda zwracając uwagę, że kwota 14 zł za godzinę jest niższa niż wynikająca z art. 8a ust. 1 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę i wydanego na jej podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 września 2018 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2019 r. (Dz. U. z 2018 roku poz. 1794), bo ta stawka to 14,70 zł za godzinę i odpowiednio wyższa kwota w latach kolejnych.

Wysokość renty z tego tytułu powinna więc zgodnie z żądaniem wynieść 812 zł pomniejszone o zasiłek pielęgnacyjny który powód pobiera, a który w dacie wniesienia pozwu i do końca października wynosił po 184, 42 zł miesięcznie, ale od 1 listopada 2019 roku został podniesiony i wynosi po 215, 84 zł miesięcznie. Odpowiednio ten składnik renty za miesiące począwszy od maja 2019 roku powinien wynieść 627, 58 zł zgodnie z żądaniem pozwu, a od listopada 2019 po 596,16 zł.

Koszty zakupu medycznej marihuany – już wyżej wyjaśniono, ze począwszy od roku 2019 powód udowodnił, iż ponosi uzasadnione koszty dostępnego w (...) wynoszące kwotę rzędu 2140 zł miesięcznie, lek B. zaś nie jest dostępny. W tych warunkach żądanie powoda z tego tytułu jest zasadne.

Koszty środków pomocniczych w postaci materiałów opatrunkowych oraz leków: przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności, w tym niezakwestionowanego przez pozwanego po przeprowadzeniu postępowania dowodowego z zeznań powoda, ale też z opinii biegłego, z którego wynika, że koszty związane z tymi materiałami mogą być nawet znacznie wyższe niż dochodzone 800 zł, powód bowiem wymaga nie 30, lecz 180 zestawów do cewnikowania i koszty związane z tym dochodzą do 1300 zł miesięcznie, ponosi także koszty opatrunków i leków na poziomie nawet 120 zł miesięcznie – to w ocenie Sądu szacunek, iż przeciętnie koszty te będą wynosić 800 zł miesięcznie nie jest zawyżony i mieści się w granicach zasadnych roszczeń. Tak zatem na zasadzie art. 322 kpc oszacowano ten składnik renty.

Niespornym składnikiem renty są koszty przejazdów – w tym na leczenie i rehabilitację wynoszące 550 zł miesięcznie.

Co się tyczy kosztów rehabilitacji. W ocenie Sądu powód zawyża przedmiotowe koszty biorąc pod uwagę zarówno treść dowodu z opinii biegłego, jak również składane w charakterze świadka zeznania rehabilitanta, który z nim pracuje. Biorąc pod uwagę te dowody należy przyjmować, że powód bez wątpienia rehabilitacji wymaga. Jednocześnie w ciągu miesiąca przeciętnie realnie rzecz biorąc wymaga jednego spotkania z rehabilitantem dziennie, 4 do 5 razy w tygodniu. Praktyczne możliwości powoda są w tym zakresie także zróżnicowane. Oznacza to, że powód może odbywać około 16 – 20 spotkań z rehabilitantem miesięcznie. Jedna sesja rehabilitacji, jedno takie spotkanie, to jak wskazywał św. R. może być kwota rzędu 120 zł - 150 zł. Czyni to więc zasadną tezę, że uśredniony zasadny koszt, jaki powód może ponosić z tytułu rehabilitacji i jaki mógł ponosić w okresie 2019 – 2022 odpowiada kwocie rzędu 2400 zł miesięcznie. Sąd nie bierze jednak w tym zakresie pod uwagę możliwych dodatkowych świadczeń rehabilitacyjnych, jakie powód mógłby uzyskać z NFZ. Określając wysokość renty na rzecz powoda pozwany przyjął, że powód mógłby otrzymać refundację z NFZ świadczeń rehabilitacyjnych na poziomie 600 zł miesięcznie. Biorąc pod uwagę zachowującą aktualność uchwałę Sądu Najwyższego z 19 maja 2016 roku III CZP 63/15 należy jednak przyjąć, że w sytuacji, w której powód korzysta z odpłatnej rehabilitacji stale prowadzonej przez współpracującego z nim rehabilitanta i przynosi to istotne dobre efekty, ma powód prawo do refundacji tych kosztów. Nie wyklucza to możliwości uzupełniającego korzystania ze świadczeń publicznych, ale w ocenie Sądu pozwany nie wykazuje, by w takim zakresie jak potrzebne powód mógł z owych świadczeń korzystać. Składnik renty związanej z rehabilitacją określono więc na poziomie 2400 zł miesięcznie.

Reasumując, na należną powodowi rentę począwszy od maja 2019 roku wynikającą z jego zwiększonych potrzeb składa się:

1.  2140 zł - medyczna marihuana

2.  800 zł – inne leki, materiały pomocnicze, opatrunkowe

3.  2400 zł – rehabilitacja

4.  550 zł dojazdy

5.  627, 58, a od listopada 2018 596,16 zł koszt opieki.

Sumarycznie oznacza to należną powodowi rentę po 6517, 58 zł za miesiące od maja do października i po 6486, 16 zł od listopada 2019 roku, do takiej zatem wysokości na zasadzie art. 907 §2 k.c. w zw. z art. 444§2 k.c. w zw. z art. 322 kpc orzeczoną na rzecz powoda rentę z tytułu zwiększonych potrzeb podwyższono.

Na powołanych podstawach wyrokowano zatem jak w punktach 1 – 3.

O kosztach orzeczono dokonując ich rozdziału w myśl art. 100 kpc w punkcie IV. Przyjęto przy tym założenie, że powód wygrał proces w przybliżeniu w 3/5, pozwany zaś w 2/5.

Koszty powoda to:

- opłata sądowa 2000 zł

- wynagrodzenie pełnomocnika procesowego, przy czym z uwagi na czas trwania procesu, stopień zaangażowania pełnomocnika, wkład w przeprowadzenie postępowania i wyjaśnienie sprawy, stopień jej skomplikowania, a z drugiej strony wartość przedmiotu sporu nieznacznie przekraczającą tylko poziom minimalny w danym przedziale przyjęto na zasadzie §15 ust. 1 pkt 1 – 4 w zw. z §2 pkt 7 rozporządzenia MS z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych podwójną stawkę minimalną czyli 21800 zł. Do tego doliczyć jeszcze trzeba 17 zł opłaty od pełnomocnictwa, czyli koszty powoda to 23617 zł. 3/5 z tej sumy to 14170 zł. Koszty pozwanego podlegające refundacji w wysokości 2/5 to wyłącznie wynagrodzenie pełnomocnika z opłatą za pełnomocnictwo, przy czym pełnomocnik pozwanego nie zgłaszał wniosku o przyznanie kosztów wyższych niż stawka minimalna, nie uczestniczył zresztą w żadnej z rozpraw i nie składał pism przygotowawczych w toku procesu po złożeniu odpowiedzi na pozew. Przyjęto więc kwotę 10817 zł, z czego 2/5 to 4327 zł. Zatem po odjęciu kosztów pozwanego koszty należne powodowi wynoszą 9843 złote, o czym orzeczono w punkcie IV.

W punktach V oraz VI orzeczono o obowiązku poniesienia brakujących kosztów sądowych. Podstawą prawną tego orzeczenia jest art. 113 ust. 1 uoksc w zw. z art. 100 kpc w odniesieniu do obowiązku pozwanego, który winien brakujące koszty sądowe pokryć w 3/5 oraz art. 113 ust. 2 pkt 1 uoksc w zw. z art. 100 kpc w odniesieniu do obowiązku powoda – ściągnięcia kosztów tych z roszczenia zasądzonego na rzecz powoda. Koszty te wynoszą 10968, 18zł, w tym wydatki na opinie biegłych w wysokości 2415, 18 zł oraz 8553 zł opłaty sądowej, z której powoda zwolniono.