Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu XII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Rudnicki

Protokolant: Piotr Józwik

po rozpoznaniu w dniu 08.01.2019 r.

we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) we W.

przeciwko Gminie W.

o zapłatę 96 330, 60 zł

I. zasądza od pozwanej na rzecz powoda 89 928, 60 zł (osiemdziesiąt dziewięć tysięcy dziewięćset dwadzieścia osiem złotych, sześćdziesiąt groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 17.10.2017 r. do dnia zapłaty;

II. oddala dalej idące powództwo;

III. zasądza od pozwanej na rzecz powoda 10 770, 09 zł kosztów procesu.

XII C 688 / 18 (poprzednio I C 1300 / 17)

UZASADNIENIE

Powód – Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) we W. wniósł o zasądzenie od pozwanej Gminy W. 85 322, 60 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wytoczenia powództwa (06.07.2017 r.) do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanej kosztów procesu.

Powód wskazał, że K. K. (1) (z domu S.) jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...) i jest członkiem powodowej Wspólnoty. Lokal ten zamieszkują bez tytułu prawnego B. i A. W. (1). Na podstawie prawomocnego wyroku sądowego Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia z dnia 09.03.2009 r., IX C 304/08, B. i A. W. (1) nakazano opuszczenie, opróżnienie i wydanie lokalu właścicielowi K. K. (1). Sąd orzekł jednocześnie o prawie B. i A. W. (1) do lokalu socjalnego i wstrzymał wykonanie wyroku do czasu złożenia pozwanym przez Gminę W. oferty najmu lokalu socjalnego. Pomimo wielokrotnych wezwań kierowanych przez pełnomocnika K. K. (1) do pozwanej w celu wykonania prawomocnego wyroku pozwana nie złożyła eksmitowanym oferty najmu lokalu socjalnego. Mając powyższe na uwadze uznać należy, że K. K. (1) przysługuje w stosunku do pozwanej roszczenie odszkodowawcze na podstawie art. 18 ust. 3 i 5 ustawy o ochronie praw lokatorów. Zgodnie z art. 18 ust. 5 tej ustawy, jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy na podstawie art. 417 kc. Właściciele lokali w uchwale nr (...)wyrazili zgodę na zawarcie przez zarządcę nieruchomości umowy cesji wierzytelności z K. K. (1), wyrazili zgodę na wytoczenie powództwa przeciwko pozwanej Gminie, którego przedmiotem będzie dochodzenie wierzytelności objętej cesją, udzielili zarządcy upoważnienia do reprezentowania Wspólnoty przed sądem w tej sprawie. W dniu 29.03.2017 r. zawarta została umowa cesji wierzytelności pomiędzy powodową Wspólnotą Mieszkaniową reprezentowaną przez zarządcę a K. K. (1). Na podstawie umowy cesji z 29.03.2017 r. K. K. (1) działając przez pełnomocnika przeniosła na rzecz powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej przysługującą jej wierzytelność obejmującą odszkodowanie na podstawie art. 18 ust. 5 uopl związane z brakiem dostarczenia przez pozwaną lokalu socjalnego B. i A. W. (1). W umowie cesji wskazano, że umowa obejmuje zarówno odszkodowanie przysługujące na dzień jej zawarcia, jak i przyszłe należne za kolejne okresy miesięczne do dnia faktycznego opuszczenia, opróżnienia i wydania lokalu. Powyższe uzasadnia uprawnienie powoda do wytoczenia powództwa.

Powód wskazał, że roszczenie odszkodowawcze właściciela lokalu przeciwko gminie przewidziane w art. 18 ust. 5 uopl w zw. z art. 417 kc obejmuje wynagrodzenie szkody w pełnej wysokości. Biorąc powyższe pod uwagę, roszczenie powoda składa się z trzech części:

- pierwsza dotyczy kosztów obciążających lokal, którego właścicielem jest K. K. (1), czyli płatności tytułem zaliczek na poczet utrzymania nieruchomości wspólnej, opłat za media i fundusz remontowy w okresie od 01.07.2014 r. do 30.06.2017 r.,

- druga dotyczy wynagrodzenia z tytułu czynszu najmu, który byłby możliwy do uzyskania przez właściciela nieruchomości lokalowej w okresie od 01.07.2014 r. do 30.06.2017 r., gdyby pozwana dostarczyła lokal zastępczy,

- trzecia dotyczy wynagrodzenia biegłego rzeczoznawcy majątkowego P. C. (1) za wykonaną przez niego opinię.

W okresie od 01.07.2014 r. do 30.06.2017 r. lokal mieszkalny położony we W. przy ul. (...) nr (...) obciążony został opłatami w łącznej wysokości 30 940, 60 zł.

Wartość rynkowa czynszu najmu możliwego do uzyskania z nieruchomości lokalowej w okresie od 01.07.2014 r. do 30.06.2017 r. wynosi 52 660 zł. Wskazana wartość jest to kwota, którą mógłby uzyskać właściciel mieszkania, gdyby pozwana wypełniła swój obowiązek związany ze złożeniem eksmitowanym oferty najmu lokalu socjalnego, tym sam można byłoby wykonać wyrok Sądu Rejonowego z 09.03.2009 r., powyższe spowodowałoby bowiem konieczność opuszczenia, opróżnienia i wydania lokalu właścicielowi. Właścicielka lokalu (mieszkająca poza granicami kraju) mogłaby go wynajmować i uzyskiwać kwoty z tytułu czynszu najmu.

W celu wykazania wysokości utraconego przez właściciela dochodu powód zlecił wykonanie opinii biegłemu rzeczoznawcy majątkowego. Dnia 09.06.2017 r. rzeczoznawca majątkowy P. C. (1) wykonał opinię, w której wskazał, że wartość rynkowa czynszu najmu wynosi 52 660 zł. Co istotne, opinia wyraźnie wskazuje, iż dokonane przez rzeczoznawcę obliczenia nie obejmują opłat eksploatacyjnych obciążających lokal.

Powód wskazał ponadto, że zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania pozwana jest zobowiązana zwrócić wszystkie koszty poniesione przez stronę w celu uzyskania należnego odszkodowania. Podkreślił, że w celu wykazania wysokości dochodzonego odszkodowania powód zmuszony był zlecić wykonanie opinii biegłemu rzeczoznawcy majątkowe. Kwota wynagrodzenia rzeczoznawcy za wykonanie opinii pozostaje zatem w związku przyczynowo-skutkowym z powstałą szkodą. Mając to na uwadze powód żąda zwrotu poniesionych kosztów w kwocie 1 722 zł.

W odpowiedzi na pozew z dnia 10.10.2017 r. (k. 121-122) pozwana Gmina W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu.

Pozwana w pierwszej kolejności zarzuciła brak legitymacji czynnej do dochodzenia odszkodowania, wskazując, iż do pozwu nie został przedłożony dowód pozwalający ustalić, że K. K. (1) przysługuje prawo własności do lokalu mieszkalnego nr (...), a w efekcie, aby była ona uprawniona do żądania od pozwanej zapłaty odszkodowania za niedostarczenie lokalu socjalnego. Następnie pozwana zakwestionowała podjęcie uchwały nr (...), zarzuciła, że upoważnienie złożone przez M. C. (1) M. Ł. nie obejmuje głosowania nad tą uchwałą, nadto do pozwu załączono kartę do głosowania H. A., z upoważnienia której został złożony głos, zaś z żadnego dokumentu nie wynika, aby w imieniu H. A. mógł zostać złożony głos w sprawie uchwały nr (...). Powyższe wpływa w opinii pozwanej na ocenę braku uprawnienia do wystąpienia w mieniu Wspólnoty, albowiem uchwała nie została podjęta większością udziałów.

Następnie pozwana zarzuciła, iż powód nie udowodnił szkody. Podniosła, iż powód nie wykazał, aby K. K. (1) miała realną możliwość wynajęcia lokalu nr (...) i faktyczną możliwość uzyskania z tego tytułu środków finansowych. Następnie podniosła, że nie zostały przedłożone do pozwu żadne dokumenty, z których wynika, czy i w jakiej wysokości właścicielka lokalu żądała od osób zajmujących lokal odszkodowania.

Następnie pozwana zarzuciła, że powód nie udowodnił wysokości szkody.

Zgłosiła zarzut przedawnienia roszczeń starszych niż 3-letnie, tj. za okres do dnia 05.07.2017 r.

Zarzuciła zawyżenie żądania przez powoda odszkodowania. Podniosła, że w wyroku eksmisyjnym sąd nakazał eksmisję czterech osób i tylko w stosunku do dwóch z nich orzekł o uprawnieniu do otrzymania od pozwanej lokalu socjalnego. Wobec tego odpowiedzialność Gminy może obejmować jedynie te koszty, które dotyczą osób, w stosunku których wykonanie eksmisji zostało wstrzymane do czasu zaoferowania lokalu socjalnego. Pozwana nie może odpowiadać za zajmowanie lokalu przez inne osoby niż te, w stosunku do których orzeczono uprawnienie.

Wreszcie pozwana zarzuciła, iż żądanie zwrotu kosztów sporządzenia operatu szacunkowego jest bezpodstawne.

W piśmie procesowym z dnia 31.10.2018 r. (k. 228-230) powód zmienił żądanie pozwu w ten sposób, że wniósł o zasądzenie od pozwanej 96 330, 60 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia całkowitej zapłaty w zakresie kwoty 85 322, 60 zł oraz od daty doręczenia pozwanej pisma do dnia całkowitej zapłaty w zakresie kwoty 11 008 zł.

Powód wskazał, że rozszerzenie nastąpiło o kwotę odpowiadającą wysokości należnego powodowi odszkodowania za okres od 01.07.2017 r. do 30.11.2017 r., tj. za 5 miesięcy. Odszkodowanie z tego tytułu wynosi 7 750 zł. Ponadto tytułem odszkodowania odpowiadającego wysokości opłat eksploatacyjnych związanych z lokalem nr (...) powód dochodzi kwoty 3 258 zł.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny.

K. K. (1) (z domu S.) jest właścicielką samodzielnego lokalu mieszkalnego nr (...) o pow. 71, 51 m ² położonego przy ul. (...) we W., objętego księgą wieczystą nr (...), z którym związany jest udział wynoszący (...) w częściach wspólnych budynku i gruntu objętych księgą wieczystą nr (...).

/ dowód: wydruk KW nr (...) – k. 10-14, 134-138; akt małżeństwa nr (...)– k.

46-47; odpis KW nr (...) – k. 134-138 /

Na podstawie uchwały nr (...) z dnia 25.04.2008 r., zaprotokołowanej przez notariusza P. R. we W., rep. A nr (...), właściciele lokali tworzący Wspólnotę Mieszkaniową przy ul. (...) we W. powierzyli zarząd nieruchomością wspólną S. C. prowadzącemu firmę (...) we W..

Dnia 07.05.2008 r. Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) we W. oraz S. C. zawarli umowę w sprawie zarządu nieruchomością wspólną.

Wspólnota powierzyła zarządcy wykonywanie w sposób samodzielny czynności zwykłego zarządu nieruchomością wspólną w imieniu i na rzecz Wspólnoty. Natomiast w stosunku do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu strony umowy przewidziały, że wymagana będzie uchwała właścicieli lokali wyrażająca zgodę na dokonanie tej czynności oraz udzielająca zarządcy pełnomocnictwa do zawierania umów stanowiących czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu podjęta zgodnie z art. 23 ust. 1 i 2 uwl.

/ dowód: akt notarialny z dnia 25.04.2008 r.. rep. A nr (...) – k. 25-29; umowa z dnia

07.05.2008 r. – k. 30-40 /

Wyrokiem z dnia 09.03.2009 r., IX C 304/08, wydanym w sprawie z powództwa K. S. (1) przeciwko A. A. (1), wcześniej A. S., N. A., B. W. (1), A. W. (2), prawomocnym od dnia 27.08.2009 r., Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia:

I. uchylił w całości wyrok zaoczny z dnia 05.09.2008 r.;

II. nakazał pozwanym opuścić, opróżnić i wydać powódce lokal mieszkalny nr (...) położony przy ul. (...) we W.;

III. orzekł, iż pozwanym B. W. (1) i A. W. (2) przysługują uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego, zaś pozwanym A. A. (1) i N. A. nie

przysługują uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego;

IV. wstrzymał wykonanie orzeczenia zawartego w punkcie II w stosunku do pozwanych B. W. (1) i A. W. (2) do czasu złożenia im przez Gminę W. oferty najmu lokalu socjalnego;

a nadto orzekł o kosztach procesu.

Wyrokiem z dnia 27.08.2009 r., II Ca 609/09, Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił apelację pozwanych B. W. (1) i A. W. (2) od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 09.03.2009 r.

/ dowód: kopia tytułu wykonawczego – k. 15-16; akta sprawy IX C 304/08 /

W lokalu przy ul. (...) zamieszkiwali do listopada 2017 r. B. W. (1) i A. W. (1).

Nie uiszczali oni żadnych należności z tytułu zajmowania lokalu na rzecz jego właścicielki, nie ponosili także kosztów utrzymania lokalu obciążających właścicielkę, tj. zaliczek i innych płatności na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej.

K. S. (1) nie występowała przeciwko B. W. (1) i A. W. (2) z roszczeniami dotyczącymi korzystania przez nich z tego lokalu mieszkalnego.

/ dowód: zeznania świadków: B. W. (1) – e-protokół z dnia 13.02.2018 r. 00:06:24-

00:15:41, A. W. (2) – e-protokół z dnia 13.0-2.2018 r. 00:15:42-00:21:40 /

Pełnomocnik K. S. (1) adw. A. I. wystąpił w 2009 r. w jej imieniu do Gminy W. o przyznanie B. W. (1) i A. W. (2) lokalu socjalnego zgodnie z wyrokiem Sądu w sprawie IX C 304/08.

Pismami z dnia 14.12.2011 r., 18.07.2014 r., 30.06.2016 r., Gmina W. informowała pełnomocnika K. S. (2) o niezrealizowaniu wniosku, wskazując na ilość wniosków oczekujących na realizację.

/ dowód: pisma – k. 22-24 /

Za okres od 01.06.2014 r. do 16.06.2017 r. zadłużenie K. K. (1) wobec Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) wyniosło 31 764, 26 zł.

Miesięczne zaliczki na poczet kosztów otrzymania nieruchomości wspólnej, dostawy mediów oraz funduszu remontowego wynosiły:

- 03.2014 r. – 01.2015 r. – 823, 66 zł, w tym:

- co – 228, 83 zł,

- podgrzanie wody – 3, 83 m ³ x 13, 00 zł = 49, 79 zł,

- zimna woda i ścieki – 18, 16 m ³ x 9, 30 zł = 168, 89 zł,

- eksploatacja – 90, 11 zł,

- fundusz remontowy – 286, 04 zł,

- 02.2015 r. – 04.2015 r. – 842, 66 zł, w tym:

- co – 228,83 zł,

- podgrzanie wody – 3, 83 m ³ x 13, 00 zł = 49, 79 zł,

- zimna woda i ścieki – 18, 16 m ³ x 9, 30 zł = 168, 89 zł,

- wywóz nieczystości – 19 zł,

- eksploatacja – 90, 11 zł,

- fundusz remontowy – 286, 04 zł,

- 05.2015 r. – 03.2016 r. – 862, 69 zł, w tym:

- co – 250, 29 zł,

- podgrzanie wody – 3, 83 m ³ x 13, 00 zł = 49, 79 zł,

- zimna woda i ścieki – 18, 16 m ³ x 9, 30 zł = 168, 89 zł,

- wywóz nieczystości – 19 zł,

- eksploatacja – 88, 68 zł,

- fundusz remontowy – 286, 04 zł,

- 04.2016 r. – 889, 75 zł, w tym:

- co – 250, 29 zł,

- podgrzanie wody – 3, 83 m ³ x 13, 00 zł = 49, 79 zł,

- zimna woda i ścieki – 18, 16 m ³ x 10, 79 zł = 195, 95 zł,

- wywóz nieczystości – 19 zł,

- eksploatacja – 88, 68 zł,

- fundusz remontowy – 286, 04 zł,

- 05.-06.2016 r. – 870, 75 zł,

- co – 250, 29 zł,

- podgrzanie wody – 3, 83 m ³ x 13, 00 zł = 49, 79 zł,

- zimna woda i ścieki – 18, 16 m ³ x 10, 79 zł = 195, 95 zł,

- eksploatacja – 88, 68 zł,

- fundusz remontowy – 286, 04 zł,

- 07.2016 r. – 06.2017 r. – 877, 18 zł, w tym:

- co – 250, 29 zł,

- podgrzanie wody – 3, 83 m ³ x 13, 00 zł = 49, 79 zł,

- zimna woda i ścieki – 18, 16 m ³ x 10, 79 zł = 195, 95 zł,

- legalizacja liczników – 4, 50 zł,

- abonament ZW – 0, 50 zł,

- eksploatacja – 90, 11 zł,

- fundusz remontowy – 286, 04 zł,

- za 07.2017 r. – 912, 93 zł, w tym:

- co – 286, 04 zł,

- podgrzanie wody – 3, 83 m ³ x 13, 00 zł = 49, 79 zł,

- zimna woda i ścieki – 18, 16 m ³ x 10, 79 zł = 195, 95 zł,

- abonament ZW – 0, 50 zł,

- eksploatacja – 94, 61 zł,

- fundusz remontowy – 286, 04 zł,

- za 08.-11.2017 r. – 914, 37 zł, w tym:

- co – 286, 04 zł,

- podgrzanie wody – 3, 83 m ³ x 13, 00 zł = 49, 79 zł,

- zimna woda i ścieki – 18, 16 m ³ x 10, 79 zł = 195, 95 zł,

- abonament ZW – 0, 50 zł,

- eksploatacja – 96, 05 zł,

- fundusz remontowy – 286, 04 zł.

Po dokonaniu rocznych rozliczeń należności przypadające na lokal przy ul. (...) uległy – stosownie do faktycznego zużycia – zmniejszeniu:

- za 2015 r. – o 1 178, 79 zł za ZW i CW oraz o 28, 01 zł za media i eksploatację,

- za 2016 r. – o 1 033, 90 zł za ZW i CW,

- za 2017 r. – o 1 378, 98 zł za ZW i CW oraz o 62, 82 zł za media i eksploatację.

/ dowód: rozliczenia, uchwały, zawiadomienia, rozliczenia – k. 55-77, 141-150, 231-244 /

Dnia 29.03.2017 r. Wspólnota Mieszkaniowa nieruchomości przy ul. (...) we W. jako cesjonariusz oraz K. K. (1) jako cedent zawarli umowę cesji wierzytelności.

Strony umowy wskazały, że cedent pozostaje dłużnikiem cesjonariusza z tytułu kosztów zarządzania nieruchomością wspólną oraz dostawy mediów do lokalu mieszkalnego nr (...), zadłużenie wynosi 80 720, 57 zł i obejmuje:

- należność wynikającą z wyroku SO z dnia 13.12.2016 r., II Ca 556/16, w wysokości 27 632, 54 zł (22 074, 68 zł roszczenia głównego + 7 528, 98 zł odsetek + 428, 88 zł kosztów I instancji – 2 400 zł kosztów II instancji),

- należność w wysokości 48 976, 18 zł (31 890 zł roszczenia głównego do dnia 31.08.2015 r. + 1 598, 99 zł kosztów w sprawie IX C 444/16 + 15 487, 19 zł dalszego roszczenia głównego do dnia 29.03.2017 r.),

- należność w wysokości 7 111, 85 zł (16 551, 16 zł roszczenia z tytułu zwrotu kosztów remontu za okres 2008-2013 – 9 439, 30 zł z tytułu prawomocnie oddalonych roszczeń objętych wyrokiem w sprawie II Ca 556/16).

Cedent przeniósł na cesjonariusza wierzytelność obejmującą odszkodowanie na podstawie art. 18 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 21.06.2001 r. związane z brakiem dostarczenia przez Gminę W. lokalu socjalnego B. i A. W. (1), uprawnionym do takiego lokalu na podstawie wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 09.03.2009 r., IX C 304/08, przysługujące cedentowi na dzień jej zawarcia, jak i przyszłe, należne za kolejne okresy miesięczne.

Cesjonariusz zobowiązał się do wszczęcia i prowadzenia na swój koszt postępowania sądowego o zapłatę, którego przedmiotem będzie dochodzenie wierzytelności.

W przypadku uzyskania wyroku zasądzającego i skutecznej egzekucji uzyskane świadczenia pieniężne miały zostać zaliczone na poczet długu cedenta względem cesjonariusza.

Cesjonariusz miał dokonać zwrotnego przelewu wierzytelności w przypadku pełnego zaspokojenia długu cedenta względem cesjonariusza.

/ dowód: umowa cesji wierzytelności z dnia 29.03.2017 r. – k. 41-46 /

Na zawarcie ww. umowy cesji właściciele lokali przy ul. (...) we W. wyrazili zgodę w drodze uchwały nr (...) podjętej w okresie od dnia 08.10.2016 r. do dnia 21.03.2017 r. większością co najmniej 50, 17 %.

Za uchwałą nr (...) oddali głosy:

- pełnomocnik właściciela lokalu nr (...) M. C. (1) M. C. (2) – udział 2, 60 %,

- właściciel lokalu nr (...) M. G. – udział 2, 57 %,

- właściciel lokalu nr (...) Z. W. – udział 2, 69 %,

- pełnomocnik właścicieli lokalu nr (...) A. i M. K. P. C. (2) – udział 2, 57 %,

- właściciel lokalu nr (...) D. R. – udział 2, 64 %,

- właściciel lokalu nr (...) A. T. – udział 2, 57 %,

- pełnomocnik właściciela lokalu nr (...) A. B. K. B. – udział 2, 65 %,

- właściciel lokalu nr (...) K. S. (3) – udział 2, 57 %,

- właściciel lokalu nr (...) B. W. (2) – udział 2, 57 %,

- właściciel lokalu nr (...) M. F. – udział 2, 61 %,

- właściciele lokalu nr (...) I. i J. B. – udział 2, 70 %,

- właściciele lokalu nr (...) R. i J. J. (1) – udział 2, 57 %,

- właściciele lokalu nr (...) J. i K. K. (2) – udział 2, 57 %,

- pełnomocnik właściciela lokalu nr (...) B. G. K. D. – udział 2, 57

%,

- właściciele lokalu nr (...) W. i A. Z. – udział 1, 57 %,

- właściciel lokalu nr (...) E. K. – udział 1, 06 %,

- właściciel lokalu nr (...) E. M.,

- właściciel lokalu nr (...) J. J. (3) – udział 2, 18 %,

- właściciel lokalu nr (...) T. Ł. – udział 9, 38 %.

/ dowód: uchwała nr (...) – k. 48-49; karta do głosowania – k. 50-51, 140; pełnomocnictwa – k.

53-54; oświadczenie – k. 139; /

Na zlecenie Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) rzeczoznawca majątkowy P. C. (1) sporządził opinię w formie operatu szacunkowego na okoliczność określenia wartości rynkowej czynszu najmu możliwego do uzyskania z nieruchomości lokalowej przy ul. (...) w okresie od 01.07.2014 r. do 30.06.2017 r.

Według tego oszacowania czynsz ten wyniósł 52 660 zł.

Za sporządzenie opinii Wspólnota zapłaciła wynagrodzenie w kwocie 1 722 zł.

/ dowód: operat szacunkowy z dnia 09.06.2017 r. – k. 79-110; faktura VAT nr (...) z dnia

09.06.2017 r. – k. 111 /

Pismem z dnia 27.11.2017 r. Gmina W. poinformowała pełnomocnika K. K. (1) adw. A. I., iż złożyła B. W. (1) i A. W. (2) ofertę najmu lokalu socjalnego.

/ dowód: pismo z dnia 27.11.2017 r. – k. 151 /

Czynsz najmu możliwy do uzyskania za lokal mieszkalny przy ul. (...) w okresie na dzień 30.06.2017 r. wynosił 1 550 zł miesięcznie.

Od 2014 r. następował wzrost czynszów przeciętne o 5 % rocznie, czyli 0,42 % miesięcznie, czyli czynsz za wskazany lokal mógł wynosić:

- 07.2014 r. – 1 339, 26 zł,

- 08.2014 r. – 1 344, 86 zł,

- 09.2014 r. – 1 350, 49 zł,

- 10.2014 r. – 1 356, 14 zł,

- 11.2014 r. – 1 361, 82 zł,

- 12.2014 r. – 1 367, 51 zł,

- 01.2015 r. – 1 373, 23 zł,

- 02.2015 r. – 1 378, 98 zł,

- 03.2015 r. – 1 384, 75 zł,

- 04.2015 r. – 1 390, 54 zł,

- 05.2015 r. – 1 396, 36 zł,

- 06.2015 r. – 1 402, 21 zł,

- 07.2015 r. – 1 408, 07 zł,

- 08.2015 r. – 1 413, 96 zł,

- 09.2015 r. – 1 419, 88 zł,

- 10.2015 r. – 1 425, 82 zł,

- 11.2015 r. – 1 431, 79 zł,

- 12.2015 r. – 1 437, 78 zł,

- 01.2016 r. – 1 443, 79 zł,

- 02.2016 r. – 1 449, 83 zł,

- 03.2016 r. – 1 455, 90 zł,

- 04.2016 r. – 1 461, 99 zł,

- 05.2016 r. – 1 468, 11 zł,

- 06.2016 r. – 1 474, 25 zł,

- 07.2016 r. – 1 480, 42 zł,

- 08.2016 r. – 1 486, 61 zł,

- 09.2016 r. – 1 492, 83 zł,

- 10.2016 r. – 1 499, 08 zł,

- 11.2016 r. – 1 505, 35 zł,

- 12.2016 r. – 1 511, 65 zł,

- 01.2016 r. – 1 517, 98 zł,

- 02.2016 r. – 1 524, 33 zł,

- 03.2016 r. – 1 530, 71 zł,

- 04.2016 r. – 1 537, 11 zł,

- 05.2016 r. – 1 543, 54 zł,

- 06.2016 r. – 1 550 zł.

Czynsze na tym poziomie uwzględniają wskazania ofertowe, zmniejszone o ok. 10 %, gdyż taki jest efekt negocjacji czynszowych.

Czynsz we wskazanej wysokości nie uwzględnia opłat eksploatacyjnych. Wskazanie w ogłoszeniu o wynajmie czynszu odrębnie od opłat czyni ofertę najmu bardziej atrakcyjną.

Przeciętny czas trwania umowy najmu wynosi 2-3 lata.

W latach 2012-2013 rynek wynajmu lokali nie był tak rozwinięty, zdarzały się okresy oczekiwania na zawarcie kolejnej umowy najmu. Od 2014 r. zmiany najemców następują na bieżąco, właściciele publikują ogłoszenia przed zakończeniem umowy najmu. Najemcy akceptują także oferty lokali o niższym standardzie.

/ dowód: opinia biegłej z zakresu szacowania nieruchomości A. C. – k. 186-203 i

261-264, e-protokół z dnia 08.01.2019 r. 00:00:36-00:17:33 /

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Powodowa Wspólnota Mieszkaniowa dochodzi od pozwanej Gminy odszkodowania w związku z niewykonaniem przez pozwaną obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego.

Podstawę roszczenia powoda stanowi przepis art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 23.06.2001 r. o ochronie praw lokatorów, zgodnie z którym, jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie do gminy na podstawie art. 417 kc. Art. 417 § 1 kc przewiduje zaś, że za szkodę wyrządzoną przez sprzeczne z prawem zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi wykonująca tę władzę jednostka samorządu terytorialnego. Odpowiedzialność gminy jako oparta o art. 417 kc jest niezależna od winy. Warunkiem wystarczającym odpowiedzialności odszkodowawczej z art. 417 kc jest ustalenie, iż zaniechanie podmiotu publicznego jest bezprawne.

Gmina W. została zobowiązana prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 09.03.2009 r., IX C 304/08, do dostarczenia lokalu socjalnego wskazanym w wyroku B. i A. W. (1). Do czasu złożenia tym osobom przez pozwaną oferty najmu lokalu socjalnego wstrzymane zostało wykonanie orzeczenia eksmisyjnego. Wyrok eksmisyjny uprawomocnił się w dniu 27.08.2009 r. (data wydania wyroku Sądu drugiej instancji). Jak wynika z pism pozwanej Gminy kierowanych do pełnomocnika K. K. (1) (wcześniej S.) adw. A. I., wystąpił on w imieniu właścicielki lokalu o przyznanie lokalu socjalnego już w 2009 r., gdyż sygnatury akt w tych pismach zawierają wskazanie tego roku. Złożenie oferty najmu lokalu socjalnego wskazanym osobom nastąpiło dopiero w listopadzie 2017 r., czyli po 8 latach.

W takiej sytuacji właścicielka lokalu nr (...) K. K. (1) mogłaby skutecznie domagać się od pozwanej Gminy odszkodowania. Dopóki nie nastąpiło przyznanie lokalu socjalnego, nie było możliwe efektywne wykonanie eksmisji, a co za tym idzie odzyskanie możliwości pełnego i swobodnego korzystania z lokalu nr (...).

Nietrafnie pozwana Gmina zarzuciła brak wykazania prawa własności lokalu nr (...). Powód dołączył do pozwu wydruk z elektronicznej księgi wieczystej, który to dokument w ocenie Sądu był wystarczający do wykazania prawa własności. Ponadto prawo własności K. S. (1) było podstawą roszczenia eksmisyjnego. Powód przedłożył także akt małżeństwa K. S. (1) potwierdzający zmianę jej nazwiska. Ustosunkowując się do odpowiedzi na pozew, przedłożył odpis księgi wieczystej prowadzonej dla lokalu mieszkalnego nr (...), z którego wynika, że K. K. (1) (S.) pozostaje właścicielką tego lokalu.

Legitymacja czynna po stronie powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej wynika z umowy cesji z dnia 29.03.2017 r. Na podstawie tej umowy K. K. (1) oraz Wspólnota Mieszkaniowa dokonali rozliczenia zaległości właścicielki lokalu nr (...) wobec Wspólnoty z tytułu utrzymania nieruchomości wspólnej i dostawy mediów. K. K. (1) przeniosła na Wspólnotę wierzytelność wobec Gminy W. o odszkodowanie za niedostarczenie lokalu socjalnego w wykonaniu obowiązku wynikającego z wyroku eksmisyjnego. Zgodnie z art. 509 § 1 kpc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wierzytelność wobec gminy o odszkodowanie za niedostarczenie lokalu socjalnego jako standardowe roszczenie pieniężne może zostać przeniesione na inną osobę, nie zachodzi ku temu żadna przeszkoda wynikająca z ustawy lub z właściwości zobowiązania (z uwagi na charakter tego zobowiązania nie wchodzi z grę zastrzeżenie umowne).

Powód może zatem domagać się odszkodowania z art. 18 ust. 5 uopl jako następca prawny pierwotnego wierzyciela pozwanej K. K. (1).

Nietrafne były zarzuty pozwanej dotyczące uchwały właścicieli lokali nr (...). Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali do podjęcia przez zarząd wspólnoty mieszkaniowej czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu potrzebna jest uchwała właścicieli lokali wyrażająca zgodę na dokonanie tej czynności oraz udzielająca zarządowi pełnomocnictwa do zawierania umów stanowiących czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu. Pozwana zakwestionowała oddanie głosu w imieniu M. C. (1) oraz w imieniu H. A.. Powód przedłożył pełnomocnictwo udzielone przez M. C. (1), a następnie jej oświadczenie potwierdzające wolę głosowania za uchwałą. Zakwestionowanie wyłącznie głosu w imieniu H. A. powoduje pominięcie przy ustaleniu większości udziału wynoszącego 2, 57 %, co i tak pozwala na osiągnięcie większości na poziomie 50, 17 %, czyli skuteczne podjęcie uchwały.

Nie ma znaczenia, czy K. K. (1) kierowała jakiekolwiek roszczenia wobec B. W. (1) i A. W. (2). Przepis art. 18 ust. 5 uopl nie uzależnia skierowania roszczenia wobec gminy od wcześniejszej próby uzyskania odszkodowania za bezumowne korzystanie od osób faktycznie zajmujących lokal (por. wyrok SN z dnia 19.06.2008 r., V CSK 31/08, OSN-ZD 2009/1/16). Można zresztą zauważyć, że podstawą przyznania prawa do lokalu socjalnego wskazanym osobom była ich sytuacja materialna – art. 14 ust. 2 pkt 6 uopl, a zatem uzyskanie od nich jakiegokolwiek odszkodowania byłoby znacznie utrudnione lub wręcz niemożliwe.

Przepis art. 18 ust. 5 uopl wyraża zasadę pełnego naprawienia szkody (por.: wyroki SN: z dnia 19.06.2008 r., V CSK 31/08, OSN-ZD 2009/1/16, oraz z dnia 13.01.2010 r., II CSK 323/09; postanowienie SN z dnia 25.06.2008 r., III CZP 46/08; uzasadnienia wyroków TK: z dnia 23.05.2006 r., SK 51/05, oraz z dnia 11.09.2006 r., P 14/06). Oznacza to, że uprawniony może domagać się odszkodowania stanowiącego równowartość tego, co mógłby uzyskać z tytułu udostępnienia lokalu do odpłatnego korzystania w okresie, w którym nie doszło do dostarczenia lokalu socjalnego.

Ponieważ właścicielka lokalu nr (...) stale zamieszkuje za granicą, w pełni usprawiedliwione jest założenie, iż lokal ten po jego opuszczeniu przez osoby eksmitowane zostałby wynajęty na zasadach rynkowych.

Sąd podziela stanowisko powoda, iż rozmiar szkody obejmuje czynsz najmu lokalu mieszkalnego przypadający właścicielowi lokalu oraz obciążające właściciela lokalu opłaty związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej oraz samego lokalu (podobnie: uchwała SN z dnia 16.05.2012 r., III CZP 12/12, OSNC 2012/12/138). Gdyby lokal stanowił przedmiot najmu na warunkach rynkowych, do pokrywania tych należności obowiązany byłby najemca. Standardową praktyką w umowach najmu jest ustalanie należności przypadających właścicielowi jako czynszu oraz odrębnie opłat eksploatacyjnych, w szczególności zaliczek uiszczanych zarządcy wspólnoty mieszkaniowej. Biegła A. C. wskazała, że rozdzielanie czynszu i opłat eksploatacyjnych ma wpływ na atrakcyjność oferty najmu. Można zresztą zwrócić uwagę, że w przypadku lokali komunalnych standardową praktyką jest wskazywanie w zawiadomieniach o wysokości opłat odrębnie czynszu, odrębnie opłat eksploatacyjnych, w tym zaliczek za wodę, centralne ogrzewanie, wywóz śmieci, itp.

Niezasadny był zarzut pozwanej dotyczący ilości osób zajmujących lokal. Przesłuchani w charakterze świadków B. W. (1) i A. W. (1) zeznali, iż tylko oni zamieszkiwali w lokalu nr (...), nadto zaś już w sprawie IX C 304/08 zostało ujawnione, że A. A. (1) (poprzednio S.) i N. A. mają miejsce zamieszkania w Niemczech u męża i ojca.

Przechodząc do oceny wysokości roszczenia zgłoszonego przez powoda należy wskazać, iż jest ono usprawiedliwione w znacznej wysokości, nie mogło jednak zostać uwzględnione w całości.

Powód – składając pozew w dniu 06.07.2014 r. – zażądał odszkodowania za okres od 01.07.2014 r., co wskazuje, iż sam uwzględnił już ewentualne przedawnienie roszczenia. Zarzut pozwanej w tym przedmiocie nie był trafny. Należności za lipiec 2014 r. byłyby standardowo płatne do dnia 10.07.2014 r., czyli w dacie 06.07.2014 r. nie były jeszcze przedawnione. Przyjmując zaś, że ewentualnego odszkodowania za niedostarczenie lokalu socjalnego za lipiec 2014 r. właściciel lokalu mógłby zażądać najwcześniej w następnym miesiącu, przedawnienie z pewnością nie nastąpiłoby.

Ustalając wysokość możliwego do uzyskania czynszu najmu, Sąd wziął pod uwagę opinię sporządzoną przez biegłą z zakresu szacowania nieruchomości A. C.. Opinia ta została sporządzona w sposób prawidłowy, zgodnie z praktyką stosowaną przez rzeczoznawców majątkowych przy szacowaniu czynszów najmu. Biegła wskazała, że opierała się na wskazaniach ofertowych z uwzględnieniem wiedzy i doświadczenia zawodowego. W przeciwieństwie do umów sprzedaży nieruchomości, które są archiwizowane w katastrze miejskim, umowy najmu nie są powszechnie dostępne, z wyjątkiem umów przedstawianych w urzędach skarbowych czy pozostających w dyspozycji agencji nieruchomości. W związku z tym opiniowanie na temat wysokości czynszu najmu różni się od opiniowania na temat wartości nieruchomości na podstawie rzeczywistych cen transakcyjnych.

Należy zwrócić uwagę, iż czynsz na poziomie ok. 1 500 zł miesięcznie za lokal trzypokojowy o pow. 71, 51 m ², obejmujący pokój dzienny i kuchnię na pierwszym poziomie oraz dwie sypialnie i łazienkę na drugim poziomie, należy postrzegać jako czynsz odpowiadający realiom rynkowym. Lokal należący do K. K. (1) położony jest w centrum miasta, w okolicy bardzo dobrze skomunikowanej. Pomijając czysty stan techniczny i wyposażenie, wchodzi w grę jego wynajęcie rodzicom z dzieckiem lub nawet dwojgiem dzieci, dwóm osobom dorosłym, a nawet dwóm parom. Wynajęcie tego lokalu nie powinno generować większych trudności.

Ponadto w sprawie o odszkodowanie, jeżeli ścisłe udowodnienie wysokości żądania nie jest możliwe albo jest nader utrudnione, sąd może określić wymiar świadczenia według swego uznania, z uwzględnieniem wszelkich okoliczności sprawy – art. 322 kpc.

Przy ustalaniu wysokości czynszu należy wziąć pod uwagę możliwy przebieg ewentualnego wynajmu tego lokalu. Pozwana zarzuciła, że opinia nie uwzględnia okresu bezczynszowego, związanego z przygotowaniem lokalu do wynajęcia lub poszukiwaniem nowego najemcy. Stanowisko pozwanej jest częściowo trafne, jednakże tak postrzegany okres bezczynszowy mógł nie wystąpić w okresie objętym żądaniem pozwu.

Pełnomocnik właścicielki lokalu wystąpił do Gminy W. o wskazanie lokalu socjalnego dla eksmitowanych w 2009 r. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że gmina potrzebuje pewnego czasu na dostarczenie lokalu socjalnego, wynoszącego nawet do sześciu miesięcy. Można zatem założyć, iż lokal socjalny powinien był zostać wskazany w pierwszym półroczu 2010 r. Uwzględniając ponadto czas niezbędny na przygotowanie lokalu, tj. jego wyremontowanie albo przynajmniej odświeżenie, oraz podjęcie czynności zmierzających do wynajęcia, takich jak ogłoszenia, zlecenie agencji nieruchomości, prezentacje lokalu, itd., lokal mógłby zostać wynajęty od 01.07.2010 r. Jak wskazała biegła A. C., umowy najmu trwają zazwyczaj 2-3 lata. Pierwszy najem zakończyłby się zatem mniej więcej 30.06.2013 r. Ponieważ w roku 2013, jak zeznała biegła, na rynku wynajmu panował pewien zastój, można przyjąć, że kolejna umowa najmu dotyczyłaby okresu od 01.10.2013 r. Po tej dacie lokal mógłby już być wynajmowany przez cały czas, bez przerw.

Czynsz najmu nie jest stałą wartością, nawet w ramach jednego stosunku najmu ulega okresowym zmianom, aczkolwiek zmiana taka dopuszczalna jest nie częściej niż raz do roku.

Mając na uwadze wskazaną przez biegłą dynamikę zmian czynszu w okresie 2014-2017, czterech lat, od 2014 r., Sąd doszedł do wniosku, iż wysokość tego świadczenia kształtowałaby się następująco:

- w okresie od 01.10.2013 r. do 30.09.2014 r. – 1 300 zł miesięcznie,

- w okresie od 01.10.2014 r. do 30.09.2015 r. – 1 350 zł miesięcznie,

- w okresie od 01.10.2015 r. do 30.09.2016 r. – 1 400 zł miesięcznie,

- w okresie od 01.10.2016 r. do 30.09.2017 r. – 1 500 zł miesięcznie,

- w okresie od 01.10.2017 r. – 1 550 zł miesięcznie.

Za okres objęty żądaniem pozwu – od 01.07.2014 r. do 30.11.2017 r. – daje to łączną należność w wysokości 58 000 zł (3 x 1 300 zł + 12 x 1 350 zł + 12 x 1 400 zł + 12 x 1 500 zł + 2 x 1 550 zł).

We wskazanym okresie obciążenia związane z utrzymaniem lokalu nr (...) i utrzymaniem nieruchomości wspólnej wyniosły 35 611, 10 zł, w tym:

- 07.-12.2014 r. – 4 941, 96 zł,

- 2015 r. – 10 253, 16 zł,

- 2016 r. – 10 482, 40 zł,

- 01.-06.2017 r. – 5 363, 08 zł,

- 07.-11.2017 r. – 4 570, 41 zł,

Jednakże według rocznych rozliczeń winny podlegać pomniejszeniu:

- za 2015 r. – o 1 178, 79 zł za ZW i CW oraz o 28, 01 zł za media i eksploatację,

- za 2016 r. – o 1 033, 90 zł za ZW i CW,

- za 2017 r. – o 1 378, 98 zł za ZW i CW oraz o 62, 82 zł za media i eksploatację,

czyli łącznie o kwotę 3 682, 50 zł.

Rozliczenie roku 2014 r. (k. 143) wyniosło minus 0, 29 zł, czyli wartość pomijalną, nadto zaś nie sposób ustalić, czy dotyczyła ona pierwszego czy drugiego półrocza.

Reasumując powyższe, odszkodowanie przypadające powodowi wynosi 58 000 zł + 35 611, 10 zł – 3 682, 50 zł = 89 928, 60 zł (powód dochodził z tytułu czynszu najmu 60 410 zł oraz z tytułu opłat 34 198, 60 zł).

Poza tym powód domagał się 1 722 zł z tytułu kosztów prywatnej opinii – operatu szacunkowego zleconej przed wniesieniem pozwu.

Co do zasady tego rodzaju wydatek może stanowić element szkody, a przez to element odszkodowania (por. wyrok SN z dnia 02.09.1975 r., I CR 505.75, oraz uchwałę SN z dnia 18.05.2004 r., III CZP 24/04, OSNC 2005/7-8/117). W sytuacji, gdy przygotowanie pozwu, w tym oznaczenie wysokości roszczenia, wymaga wiadomości specjalnych, uzasadnione jest zlecenie prywatnej ekspertyzy – np. w sprawach o odszkodowanie za uszkodzenie samochodu, w sprawach o wady robót budowlanych, w sprawach zawierających element medyczny, itp. Może to dotyczyć także wcześniejszego zlecenia sporządzenia operatu szacunkowego nt. wartości nieruchomości, a także nt. wysokości czynszu najmu. Zakwalifikowanie wydatku na koszt prywatnej opinii jako składnika szkody zależy jednak od okoliczności konkretnej sprawy.

W tej sprawie sytuacja taka nie zachodzi z dwóch względów. Po pierwsze, powód wystąpił z roszczeniem o odszkodowanie jako następca prawny właścicielki lokalu nr (...) K. K. (1) w następstwie zawarcia z nią umowy przelewu. Oznacza to, że może domagać się tylko takiego odszkodowania, jakie mogłoby przysługiwać K. K. (1) i jakie przeniosła ona na powoda. Tymczasem nie zlecała ona operatu szacunkowego i nie wiadomo, czy w ogóle by go zleciła przed wszczęciem ewentualnego procesu. Skoro zatem powód nie nabył roszczenia o odszkodowanie obejmujące koszt ekspertyzy nie może domagać się takiego odszkodowania od pozwanej. Po drugie, skorzystanie z prywatnej opinii przed wszczęciem procesu wydaje się celowe, gdy z roszczeniem wystąpi osoba pozbawiona możliwości samodzielnego ustalenia wszelkich istotnych okoliczności uzasadniających roszczenie, tj. przede wszystkim konsument lub inny podmiot nieprowadzący działalności gospodarczej lub zawodowej. Gdyby z pozwem o odszkodowanie faktycznie wystąpiła K. K. (1), która jest obywatelką innego państwa, zamieszkałą stale za granicą, a zatem może nie być zorientowana w polskich warunkach społeczno-ekonomicznych, ewentualny wydatek na ekspertyzę mógłby stanowić szkodę pozostają w związku przyczynowym z zaniechaniem pozwanej. Natomiast powodowa Wspólnota reprezentowana jest przez profesjonalnego zarządcę nieruchomości, który w ramach swojej działalności zawodowej posiada orientację na rynku nieruchomości, w tym także w zakresie wynajmu mieszkań, i może samodzielnie ocenić, jaki jest możliwy do pobrania czynsz najmu. W ocenie Sądu powodowa Wspólnota mogła wystąpić z powództwem bez potrzeby zlecania operatu szacunkowego. Nie przysługuje jej wobec tego roszczenie o odszkodowanie w tej części.

Sąd zasądził wobec tego od pozwanej na rzecz powoda 89 928, 60 zł.

Na podstawie art. 481 § 1 kc w zw. z art. 455 kc odsetki za opóźnienie w zapłacie wskazanej należności głównej przypadają powodowi po wezwaniu pozwanej do spełnienia świadczenia, albowiem zobowiązanie do zapłaty odszkodowania z art. 18 ust. 5 uopl należy do tzw. zobowiązań bezterminowych, w których termin spełnienia świadczenia nie jest z góry oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, tylko uzależniony jest od wezwania do zapłaty. Powód nie wykazał, aby wezwał pozwaną do zapłaty przed wszczęciem sprawy, zatem za skuteczne wezwanie do zapłaty może zostać uznane dopiero doręczenie pozwanej odpisu pozwu, co nastąpiło dnia 02.10.2017 r. (k. 119). Niezwłoczne spełnienie świadczenia w rozumieniu art. 455 kc oznacza z reguły spełnienie go w terminie 14 dni (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.05.1991 r., II CR 623/90; wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 20.03.2012 r., I ACa 191/11). Zatem pozwana popadła w opóźnienie dnia 17.10.2017 r. i od tej daty należało zasądzić odsetki.

Dalej idące powództwo jako nieusprawiedliwione podlegało oddaleniu.

Wobec częściowego uwzględnienia żądania pozwu o kosztach procesu należało orzec zgodnie z wyrażoną w art. 100 kpc zasadą ich stosunkowego rozdzielenia.

Powód wygrał sprawę w 93, 35 %, pozwana odpowiednio w 6, 65 %. Koszty procesu po stronie powoda objęły: opłatę od pozwu – 4 817 zł (powód uiścił pierwotnie 4 267 zł, natomiast na poczet dalszej części opłaty od pozwu należy zaliczyć nadwyżkę uiszczonej zaliczki nad pokrytymi z niej wydatkami), wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia MS z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu – 5 400 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł oraz wydatkowaną zaliczkę na koszty opinii biegłego – 1 688 zł, tj. łącznie 11 922 zł, z czego 93, 35 % wynosi 11 129, 19 zł. Koszty procesu po stronie pozwanej objęły wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na przywołanej podstawie prawnej – 5 400 zł, z czego 6, 65 % wynosi 359, 10 zł. Różnica między wskazanymi kwotami wynosi 10 770, 09 zł i przypada powodowi.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd podjął rozstrzygnięcia zawarte w sentencji wyroku.