Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2018 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu XII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Rudnicki

Protokolant: Piotr Józwik

po rozpoznaniu w dniu 28.09.2018 r.

we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa K. M.

przeciwko (...) w P. Oddziałowi w Polsce w W.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego na rzecz powódki 121 219, 59 zł (sto dwadzieścia jeden tysięcy dwieście dziewiętnaście złotych, pięćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi:

- od kwoty 80 000 zł – od dnia 19.01.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 30 000 zł – od dnia 24.11.2017 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 5 795, 68 zł – od dnia 26.03.2015 r. do dnia 25.05.2015 r.,

- od kwoty 5 245, 68 zł – od dnia 26.05.2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 5 973, 91 zł – od dnia 13.10.2015 r. do dnia zapłaty;

II. oddala dalej idące powództwo;

III. zasądza od pozwanego na rzecz powódki 3 617 zł kosztów procesu;

IV. nakazuje pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu 9 438, 45 zł nieopłaconych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

W dniu 05.06.2015 r. powódka K. M. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) w P. działającej przez (...) S.A. Oddział w Polsce w W. 94 062 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 80 000 zł od dnia 17.01.2015 r. do dnia zapłaty, ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 7 108 zł od dnia 24.02.2015 r. do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 6 954 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 27.11.2014 r. na ul. (...) we W. została potrącona na przejściu dla pieszych przez R. S., który nie ustąpił pierwszeństwa pieszej, kierując pojazdem marki (...) (...), nr polisy (...), ubezpieczonym z tytułu OC w (...) S.A. Oddział w Polsce. Powódka wskazała, że pozwany przyjął zgodnie z art. 445 § 1 kc odpowiedzialność i wypłacił zadośćuczynienie w kilku transzach w łącznej wysokości 20 000 zł. Pozwany nie zwrócił w całości kosztów z tytułu opieki osób trzecich, dokonując zwrotu jedynie kwoty 590 zł i 550 zł, ostatecznie uznając wysokość stawki godzinowej zgodnie z wnioskiem 12, 67 zł według stawki MCUS we W.. Powódka wskazała, że po zgłoszonym wniosku o weryfikację opinii lekarskiej zaniżającej procentowy uszczerbek ostatecznie pozwany ustalił 10, 5 % uszczerbek na zdrowiu, który nadal w żadnej mierze nie odzwierciedla wysokości uszczerbku w stosunku do doznanych obrażeń ciała.

Powódka podała, że bezpośrednio po potrąceniu została przewieziona z miejsca zdarzenia karetką pogotowia do Szpitala (...) we W. na ul. (...), gdzie przebywała od 27.11.2014 r. do 09.12.2014 r. U powódki stwierdzono uraz głowy, wieloodłamowe złamanie kłykcia bocznego kości piszczelowej oraz prawej oraz bocznej części głowy kości strzałkowej, złamanie żeber 2,3,4 po stronie lewej z odczynem opłucnowym, złamanie wyrostka poprzecznego kręgu C7 kręgosłupa szyjnego, złamania końca barkowego lewego obojczyka, urazu jamy brzusznej. Powódka przeszła zabiegi operacyjne 01.12.2014 r. oraz 29.01.2015 r. Powódka wskazała, że, pomimo że wypadek miał miejsce w listopadzie 2014 r., do dziś zmaga się z bólem i niepełnosprawnością, nie może podnosić ręki i praktycznie nic wykonywać lewą ręką oraz do dziś chodzi o kulach i korzysta z chodzika. Wskazała, że od kolana do biodra ma zdrętwiałą prawą stronę uda, udo szczypie i piecze – w związku z czym została skierowana na badanie (...). Cierpi również na bóle kręgosłupa szyjnego i ma ograniczoną ruchomość tego odcinka. Na całym ciele, tj. po lewej stronie głowy, na prawej nodze i prawym biodrze oraz na lewej ręce widoczne są duże szpecące blizny. Powódka do dziś odczuwa ból całego ciała oraz bóle w klatce piersiowej i ma problemy z oddychaniem, bowiem złamane zostały 3 żebra. Powódka wskazała też, że ma problemy ze spaniem, nie może leżeć na lewej stronie, gdyż ma silne bóle ramienia i obojczyka. Z uwagi na doznany uraz głowy powódka ma zawroty i silne bóle głowy, w związku z czym codziennie zażywa środek przeciwbólowy (...). Nadto ma problemy z koncentracją i zapamiętywaniem, jest bardzo spowolniona, z czym nie może sobie poradzić, bowiem przed wypadkiem była kobietą energiczną, pracowała, pomagała w opiece nad wnukiem, jeździła na rowerze, natomiast na skutek wypadku stała się osobą całkowicie zdaną na pomoc osób trzecich. U powódki rozpoznano zaburzenia stresowe pourazowe. Powódka leczy się w poradni zdrowia psychicznego. Powódka wskazała, że oczekuje na podjęcie rehabilitacji, która rozpocznie w połowie czerwca 2015 r., jest w trakcie leczenia w poradni ortopedycznej, neurologicznej i psychiatrycznej. Wskazała, że przed wypadkiem zmieniła pracę i podjęła pracę na okres próbny, niestety z uwagi na zaistniały wypadek w trakcie podjętej pracy umowa nie została przedłużona, obecnie po zakończonym okresie zwolnienia lekarskiego decyzją z dnia 14.05.2015 r. od 19.06.2015 r. do 16.09.2015 r. przyznano jej świadczenie rehabilitacyjne 90 % podstawy wymiaru i od 17.09.2015 r. do 15.11.2015 r. w wysokości 75 % podstawy wymiaru.

Powódka pismem z dnia 18.02.2015 r. wniosła o zwrot kosztów opieki osób trzecich w kwocie 8 248, 17 zł (93 dni od 28.11.2014 r. do 28.02.2015 r. x 7 godz. dziennie x 12, 67 zł – stawka za godzinę opieki podana przez MCUS we W.. Pozwany zwrócił kwotę 590 zł oraz kwotę 550 zł, ostatecznie pismem z dnia 25.05.2015 r. uznając wskazaną przez powódkę stawkę godzinową w wysokości 12, 67 zł. W związku z faktem, że powódka wymagała pomocy osób trzecich we wskazanym wymiarze, zasadny jest zwrot pozostałej kwoty 7 108 zł. Odsetki ustawowe liczone są od dnia 24.02.2015 r. – doręczenia wezwania do zapłaty. Powódka wskazała, że z uwagi na to, iż nadal wymaga pomocy osób trzecich ze względu na znaczny stopień niepełnosprawności, zasadne jest dochodzenie zwrotu kosztów z tytułu opieki osób trzecich w wymiarze 4, 5 godz. dziennie za okres od 01.03.2015 r. do 30.06.2015 r. liczonych w wymiarze 4,5 godz. dziennie x 12, 67 zł – dziennie 57 zł x 122 dni, tj. 6 954 zł, wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu.

Mając na uwadze cierpienia fizyczne i psychiczne łączna kwota zadośćuczynienia w wysokości 100 000 zł, a dochodzona 80 000 zł, nie jest zdaniem powódki wygórowana.

Powódka wskazała, że odsetki od kwoty 80 000 zł liczone są 30 od dnia zgłoszenia szkody (17.01.2015 r.) do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na pozew z dnia 09.10.2015 r. pozwany (...) w P. działający przez (...) S.A. Oddział w Polsce w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki kosztów procesu.

Pozwany wskazał, że na podstawie przedłożonych przez powódkę dokumentów przyznała i

wypłacił na rzecz powódki następujące kwoty: 20 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, 1 140 zł tytułem zwrotu kosztów opieki, 1 948, 67 zł tytułem kosztów leczenia, 5 798 zł tytułem utraconego dochodu.

Pozwany zakwestionował wysokość dochodzonych przez powódkę roszczeń z tytułu zadośćuczynienia oraz odszkodowania.

Podniósł, że dotychczas wypłacona rzecz powódki kwota 20 000 zł tytułem zadośćuczynienia jest odpowiednia i uwzględnia charakter obrażeń będących następstwem wypadku z dnia 27.11.2014 r., związanych z nim cierpień psychicznych i fizycznych, przebieg leczenia, następstwa na przyszłość, a także wiek powódki. Wskazał, że ustalając wysokość przyznanego zadośćuczynienia miał na uwadze orzeczenie lekarza orzecznika, który ustalił na podstawie dokumentacji lekarskiej i badania powódki uszczerbek na zdrowiu powódki w wysokości 10, 5 %. Miał także na uwadze kwotę 5 000 zł, którą powódka otrzymała od sprawcy zdarzenia z tytułu doznanej krzywdy.

Pozwany podniósł także, iż wysokość zadośćuczynienia winna być uzależniona od okoliczności danej sprawy i stopy życiowej społeczeństwa. Należy mieć na uwadze kompensacyjny, a nie represyjny charakter tego roszczenia. Zarzucił, że dochodzona przez powódkę kwota tytułem zadośćuczynienia jest rażąco wygórowana i nie została przez powódkę udowodniona.

Odnosząc się do roszczenia o odszkodowanie pozwany zakwestionował twierdzenia powódki, że wymagała ona pomocy osób trzecich przez okres wskazany w pozwie. Ponadto zakwestionował twierdzenie powódki, że stawka godzinowa opieki nad powódką powinna wynosić 12, 67 zł/h, zgodnie ze standardową stawką opieki wypłacaną przez Miejskie Centrum Usług Socjalnych. Podniósł, że powódka nie wykazała, aby sprawowana nad nią opieka osób trzecich miała charakter pomocy specjalistycznej. Brak jest podstaw do ustalania kosztów opieki w sposób określony w pozwie. Wskazana przez powódkę stawka 12, 67 zł/h dotyczy usług opiekuńczych oraz specjalistycznych, świadczonych w ramach pomocy społecznej, które obejmują pielęgnację oraz w miarę możliwości zapewnienie kontaktów z otoczeniem. Powódka nie wymagała opieki osób wykwalifikowanych w świadczeniu tego typu usług.

Pozwany wskazał, że w przypadku uznania żądania powódki za zasadne ewentualne odsetki powinny być naliczone od daty wyrokowania w sprawie.

W piśmie procesowym z dnia 03.11.2017 r. (k. 420) powódka rozszerzyła powództwo o dalszą kwotę 30 000 zł z tytułu zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia doręczenia rozszerzenia pozwu do dnia zapłaty.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny .

W dniu 27.11.2014 r. we W. na skrzyżowaniu ul. (...) i ul. (...) miał miejsce wypadek komunikacyjny, którego uczestnikiem była K. M.. W trakcie przechodzenia przez przejście dla pieszych K. M. została potrącona przez samochód osobowy marki (...), nr rej. (...), kierowany przez R. S..

R. S. naruszył przepisy ruchu drogowego, nie udzielając pieszej pierwszeństwa.

Kierowany przez sprawcę wypadku pojazd objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym nr polisy (...).

/ okoliczność niesporna; nadto dowód: zaświadczenie Komendy Miejskiej Policji z dnia

10.12.2014 r. – k. 66 /

Bezpośrednio po zdarzeniu powódka została przewieziona z miejsca zdarzenia karetką pogotowia do (...) Szpitala (...) we W., gdzie przebywała w okresie od dnia 27.11.2014 r. do dnia 09.12.2014 r. powódka na Oddziale (...). W powódki rozpoznano: wieloodłamowe złamanie kłykcia bocznego kości piszczelowej prawej, złamanie żebra 2,3,4 po stronie lewej, złamanie wyrostka poprzecznego kręgu C7, złamanie końca barkowego lewego obojczyka. Badanie TK głowy wykazało masywny obrzęk tkanek miękkich zewnątrzczaszkowych z krwiakiem podczepcowym w lewej okolicy czołowej.

W dniu 01.12.2014 r. wykonano u powódki zabieg operacyjny otwartej repozycji i osseoplastyki kością własną i stabilizacji przykostnej złamania wieloodłamowego kłykcia bocznego kości piszczelowej prawej z użyciem płyty (...).

/ dowód: karta informacyjna z dnia 09.12.2014 r. – k. 68-69; wynik badania TK głowy – k. 70;

wynik badania TK „całego ciała” – k. 71; wynik badania RTG stawu kolanowego

prawego – k. 72; wynik badania TK stawu kolanowego prawego – k. 73; wynik badania

RTG obojczyka lewego – k. 74 /

Pismem z dnia 15.12.2014 r., doręczonym dnia 19.12.2014 r., pełnomocnik powódki wezwał (...) S.A. Oddział w Polsce w W. do zapłaty kwoty 150 000 zł tytułem zadośćuczynienia w związku z wypadkiem z dnia 27.11.2014 r.

/ dowód: wezwanie z dnia 15.12.2014 r. – k. 80-81 /

W okresie od dnia 15.11.2014 r. do dnia 31.12.2014 r. K. M. była zatrudniona na podstawie umowy zlecenia w (...) sp. j. w W.. Świadczyła usługi na podstawie tej umowy w okresie od dnia 15.11.2014 r. do dnia 26.11.2014 r., za co

otrzymała wynagrodzenie w wysokości 512, 09 zł brutto.

Umowa została rozwiązana z upływem czasu, na jaki została zawarta.

/ dowód: zaświadczenie z dnia 20.04.2015 r. – k. 156 /

Pismem z dnia 12.01.2015 r. powódka zwróciła się do pozwanego ubezpieczyciela o zwrot wydatków poniesionych w związku z leczeniem w łącznej wysokości 638, 82 zł. Na zgłoszone koszty leczenia składały się: balkonik rehabilitacyjny – 132 zł, wózek inwalidzki – 299 zł, siedzisko wannowe – 120 zł, nagranie badań na płycie CD – 45, 90 zł, leki – 73, 50 zł.

/ dowód: pismo z dnia 12.01.2015 r. – k. 92; faktury VAT – k. 93-95 /

W związku ze złamaniem obojczyka na skutek wypadku komunikacyjnego u powódki koniecznym stało się wykonanie kolejnej operacji.

W okresie od dnia 28.01.2015 r. do dnia 31.01.2015 r. powódka przebywała na oddziale (...) w (...) Szpitalu (...)we W..

W dniu 29.01.2015 r. u powódki został wykonany zabieg operacyjny usunięcia kikuta dalszego trzonu obojczyka napinającego skórę.

/ dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 30.01.2015 r. – k. 99 /

Decyzją z dnia 05.02.2015 r. (...) S.A. Oddział w Polsce przyznał K. M. świadczenie pieniężne w wysokości 10 776, 86 zł obejmujące:

- zadośćuczynienie – 10 000 zł,

- koszty leczenia – 776, 86 zł.

/ dowód: pismo z dnia 05.02.2015 r. – k. 100 /

Pismem z dnia 18.02.2015 r., doręczonym dnia 23.02.2015 r., powódka złożyła odwołanie od decyzji pozwanego, wskazując, że przyznana kwota 10 000 zł tytułem zadośćuczynienia jest niska i nieadekwatna do zaistniałej szkody. Jednocześnie wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 140 000 zł oraz zwrotu kosztów opieki osób trzecich w kwocie 8 248, 17 zł (93 dni od dnia 28.11.2014 r. do dnia 28.02.2015 r. x 7 godzin dziennie x 12, 67 zł – stawka podana przez MCUS we W.).

Pismem z dnia 12.03.2015 r. powódka wniosła dodatkowo o zwrot poniesionych kosztów leczenia w wysokości 84, 23 zł. Na zgłoszone koszty leczenia składały się: zakup leków

(P. – lek przeciwlękowy) – 50 zł, udostępnienie dokumentacji medycznej – 29, 23 zł.

/ dowód: odwołanie z dnia 18.02.2015 r. – k. 24 i 101-102; tabela odpłatności za usługi

opiekuńcze – k. 103; pismo z dnia 12.03.2015 r. – k. 106; faktury VAT – k. 107-108 /

Od dnia 20.02.2015 r. K. M. pozostaje pod opieką (...) Wojewódzkiego Centrum Medycznego (...) we W..

U powódki rozpoznano ostrą reakcję na stres, ponadto zaburzenia adaptacyjne związane z komplikacjami powypadkowymi.

Powódka jest leczona farmakologicznie. Przyjmuje leki: (...).

/ dowód: historia choroby w(...)– k. 111-112, 122-123; zaświadczenie z dnia 24.02.2015 r. – k.

113; dokumentacja leczenia psychiatrycznego – k. 316-322 /

Decyzją z dnia 18.03.2015 r. (...) S.A. Oddział w Polsce podwyższył przyznane powódce świadczenie pieniężne do kwoty 15 776, 86 zł, obejmującej:

- zadośćuczynienie – 15 000 zł,

- koszty leczenia - 776, 86 zł.

/ dowód: decyzja z dnia 18.03.2015 r. – k. 104 /

Decyzją z dnia 25.03.2015 r. (...) S.A. Oddział w Polsce podwyższył przyznane powódce świadczenie pieniężne do kwoty 16 366, 86 zł, wskazując, że na dopłatę składają się koszty opieki osób trzecich w wysokości 590 zł.

/ dowód: decyzja z dnia 25.03.2015 r. – k. 114 /

Pismem z dnia 08.04.2015 r. powódka wskazała, że przyznana jej kwota zadośćuczynienia w wysokości 15 000 zł jest nieadekwatna do zaistniałej szkody, jednocześnie wnosząc o dopłatę w wysokości 135 000 zł. Wniosła również o zwrot kosztów opieki w wysokości 7 658, 17 zł.

/ dowód: odwołanie z dnia 08.04.2015 r. – k. 183 /

Decyzją z dnia 10.04.2015 r. (...) S.A. Oddział w Polsce podwyższył przyznane powódce świadczenie pieniężne do kwoty 16 451, 09 zł. Wskazał, że na dopłatę składają się

koszty leczenia w wysokości 84, 23 zł.

/ dowód: decyzja z dnia 10.04.2015 r. – k. 116 /

Wyrokiem z dnia 08.04.2015 r., II K 911/14, prawomocnym z dniem 16.04.2015 r., Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Krzyków we Wrocławiu na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył na okres dwóch lat próby postępowanie karne przeciwko R. S. o to, że w dniu 27.11.2014 r. ok. godz. 6:45 we W., kierując samochodem osobowym marki (...) nr rej. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że jechał jezdnią ul. (...) od strony ul. (...) w kierunku ul. (...) i na skrzyżowaniu z ul. (...) podczas wykonywania manewru skrętu w prawo nie zachował szczególnej ostrożności i nie obserwował prawidłowo przedpola jazdy, wskutek czego potrącił pieszą K. M., która przechodziła przez jezdnię ul. (...) po wyznaczonym przejściu z lewej strony na prawą podczas nadawania na sygnalizatorze zielonego światła dla pieszych, w wyniku czego K. M. doznała złamania wieloodłamowego kłykcia bocznego ze złamaniem wyniosłości międzykłykciowej prawej kości piszczelowej, złamania bocznej części głowy prawej kości strzałkowej, złamania końca barkowego prawego obojczyka, złamania żeber II, III i IV po stronie lewej, złamania wyrostka poprzecznego kręgu C7, urazu głowy z powierzchniowymi ranami okolicy czołowej oraz obecnością krwiaka podczepcowego lewej okolicy czołowej, tj. obrażeń, które naruszyły czynności narządów jej ciała na czas powyżej dni siedmiu, tj. o czyn z art. 177 § 1 kk, oraz na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 38 pkt 6 kk orzekł wobec oskarżonego nawiązkę na rzecz oskarżycielki posiłkowej K. M. w kwocie 5 000 zł.

/ dowód: akta sprawy II K 911/14, w szczególności wyrok z dnia 08.04.2015 r. /

Pismem z dnia 28.04.2015 r. (...) S.A. Oddział w Polsce odniósł się do zarzutu nieprawidłowego naliczenia kosztów opieki, wskazując, że zgodnie ze sporządzoną w toku postępowania likwidacyjnego opinią lekarza orzecznika K. M. wymagała pomocy osób trzecich w łącznym wymiarze 56 h, w zakresie: mycia, ubierania 3,5 godziny w tygodniu przez 6 tygodni, co dało 21 h, toalecie 3,5 h w tygodniu przez 2 tygodnie, co dało 7 h, przemieszczania 3,5 h w tygodniu przez 9 tygodni, co dało 31,5 h. Podniósł, że nie zasługuje na uwzględnienie stawka godzinowa w wysokości 12, 67 zł z uwagi na brak dowodów, iż takie wydatki były faktycznie ponoszone, jak również że opiekę sprawowały osoby najbliższe. Pozwany wskazał, że do swoich obliczeń przyjął stawkę godzinową w wysokości 10 zł.

/ dowód: pismo z dnia 28.04.2015 r. – k. 118 /

Pismem z dnia 28.04.2015 r. powódka wskazała, że leczy się psychiatrycznie i wniosła o zwrot kosztów leczenia w wysokości 29, 50 zł.

/ dowód: pismo z dnia 28.04.2015 r. – k. 120; faktura VAT – k. 121 /

Orzeczeniem z dnia 29.04.2015 r., (...), Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności we W. zaliczył K. M. do znacznego stopnia niepełnosprawności od dnia 11.02.2015 r. i stwierdził, że wymaga ona stałej lub długotrwałej opieki osób trzecich w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

/ dowód: orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 29.04.2015 r. – k. 22 /

Orzeczeniem z dnia 06.05.2015 r. nr (...)- (...) lekarz orzecznik ZUS uznał K. M. za niezdolną do pracy, co uzasadniało ustalenie jej uprawnienia do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 5 miesięcy od dnia wyczerpania zasiłku chorobowego.

/ dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 06.05.2015 r. – k. 172 /

Pismem z dnia 12.05.2015 r. powódka zakwestionowała opinię lekarza orzecznika pozwanego, wskazując, że ustalony przez niego procentowy uszczerbek na zdrowiu jest znacznie zaniżony.

Równocześnie wniosła o zwrot kwoty 79, 50 zł z tytułu poniesionych kosztów leczenia.

/ dowód: pismo z dnia 12.05.2015 r. – k. 170; faktura VAT – k. 171 /

Decyzją z dnia 14.05.2015 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa postanowił przyznać K. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 19.06.2015 r. do dnia 16.09.2015 r. w wysokości 90 % podstawy wymiaru oraz od dnia 17.09.2015 r. do dnia 15.11.2015 r. w wysokości 75 % podstawy wymiaru.

/ dowód: decyzja z dnia 14.05.2015 r. – k. 23 /

Decyzją z dnia 25.05.2015 r. (...) S.A. Oddział w Polsce podwyższył przyznane powódce świadczenie pieniężne do kwoty 22 001, 09 zł, obejmującej:

- zadośćuczynienie – 20 000 zł,

- koszty leczenia - 861, 09 zł,

- koszty opieki w wysokości 1 140 zł.

Wskazał, że na potrzeby likwidacji szkody wywołano opinię medyczną, z której wynika, iż poszkodowana wymagała opieki osób trzecich w zakresie pielęgnacji podstawowej i zaopatrzenia gospodarstwa domowego przez 114 godzin, a stawkę uznano zgodnie z roszczeniem.

Wskazał, że do dopłaty pozostaje kwota 5 000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwota 550 zł tytułem kosztów opieki.

/ dowód: decyzja z dnia 25.05.2015 r. – k. 174 /

Pismem z dnia 29.05.2015 r. K. M. powódka zwróciła się do pozwanego o zwrot kwoty 282 zł za zakup chodzika.

/ dowód: pismo z dnia 29.05.2015 r. – k. 179; rachunek – k. 180 /

Decyzją z dnia 19.06.2015 r. (...) S.A. Oddział w Polsce podwyższył przyznane powódce świadczenie pieniężne do kwoty 27 392, 09 zł. Wskazał, że do dopłaty pozostaje kwota 391 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.

/ dowód: decyzja z dnia 19.06.2015 r. – k. 178 /

Pismem z dnia 19.06.2015 r. powódka zwróciła się do (...) S.A. Oddział w Polsce o wypłatę utraconych zarobków w wysokości 717, 57 zł miesięcznie. Wskazała, że otrzymuje jedynie świadczenie od ZUS w wysokości około 851 zł, zaś jej dochody uległy zmniejszeniu w stosunku do dochodów sprzed wypadku. Żądana kwota stanowi różnicę między uzyskiwanymi dochodami, które za rok wyniosły 18 834, 24 zł: 12 miesięcy = 1 569 zł minus uzyskiwane od ZUS 717, 57 zł = 851 zł x 9 miesięcy od stycznia do września 2015 r. = 7 659 zł.

/ dowód: pismo z dnia 19.06.2015 r. – k. 127 /

Pismem z dnia 23.06.2015 r. powódka zwróciła się do pozwanego o zwrot kosztów leczenia w wysokości 129, 78 zł. Równocześnie sprostowała żądanie przedstawione w piśmie z dnia

19.06.2015 r., wskazując, że wnosi o zwrot utraconych dochodów w wysokości 6 462 zł.

/ dowód: pismo z dnia 23.06.2015 r. – k. 165; faktury VAT – k. 165-166 /

Pismem z dnia 24.06.2015 r. (...) S.A. Oddział w Polsce, odnosząc się do roszczenia powódki dotyczącego utraconego dochodu, podniósł, że w jego ocenie roszczenie to nie zostało prawidłowo udokumentowane.

/ dowód: pismo z dnia 24.06.2015 r. – k. 79 /

Decyzją z dnia 25.06.2015 r. (...) S.A. Oddział w Polsce podwyższył przyznane powódce świadczenie pieniężne do kwoty 27 501, 09 zł. Wskazał, że na dopłatę składają się koszty leczenia w wysokości 109 zł.

/ dowód: decyzja z dnia 25.06.2015 r. – k. 147 /

Decyzją z dnia 07.07.2015 r. (...) S.A. Oddział w Polsce podwyższył przyznane powódce świadczenie pieniężne do kwoty 27 630, 87 zł. Wskazał, że na dopłatę składają się koszty leczenia w wysokości 129, 78 zł.

/ dowód: decyzja z dnia 07.07.2015 r. – k. 148 /

W toku postępowania likwidacyjnego, w wyniku przeprowadzonego badania lekarskiego lekarze orzecznicy pozwanego ubezpieczyciela uznali, obrażenia ciała doznane przez K. M. w wyniku wypadku z dnia 27.11.2014 r. skutkowały trwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 32, 5 %.

/ dowód: pismo z dnia 20.08.2015 r. – k. 230; oceny uszczerbku na zdrowiu – k. 180-186, 231-

238 /

Decyzją z dnia 09.09.2015 r. (...) S.A. Oddział w Polsce podwyższył przyznane powódce świadczenie pieniężne do kwoty 33 887, 55 zł. Wskazał, że na dopłatę składają się koszty leczenia w wysokości 457, 80 zł oraz utracone dochody w wysokości 5 798, 88 zł. Do wyliczenia utraconego dochodu pozwany przyjął podstawę, którą ZUS ustalił do zasiłku chorobowego – 1 510, 08 zł, wysokość świadczeń ZUS według przedłożonego zaświadczenia oraz odpowiednio 90 % i 75 % w trakcie trwania zasiłku chorobowego – przy tych założeniach wyrównaniu podlegała strata w wysokości 5 798, 88 zł za okres od dnia 27.11.2014 r. do dnia 15.11.2015 r.

/ dowód: decyzja z dnia 09.09.2015 r. – k. 149 /

Pismem z dnia 26.08.2015 r. powódka zwróciła się do pozwanego o zwrot kosztów leczenia w wysokości 457, 80 zł. Na zgłoszone koszty leczenia składały się: zakup leków – 73, 89 zł, zakup gorsetu ortopedycznego – 184 zł.

/ dowód: pismo z dnia 26.08.2015 r. – k. 150; faktury VAT – k. 151-152 /

K. M. pozostaje pod opieką Poradni Neurologicznej przy (...) Szpitalu (...)we W..

/ dowód: karty wizyty – k. 20, 173, /

Dnia 05.02.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych skierował K. M. do Ośrodka rehabilitacyjnego w Ś..

/ dowód: zawiadomienie z dnia 05.02.2016 r. – k. 249 /

Decyzją z dnia 20.06.2016 r., (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. przyznał K. M. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 13.06.2016 r., tj. od dnia zaprzestania pobierania świadczenia rehabilitacyjnego. Wskazał, że renta przysługuje na trwale. Miesięczna wysokość świadczenia netto wynosiła 778, 34 zł.

/ dowód: decyzja z dnia 20.06.2016 r. – k. 365 /

Wyrokiem z dnia 04.04.2017 r., X U 598/16, Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia na skutek odwołania powódki od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 11.07.2016 r., (...), zmienił zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że zaliczył K. M. do osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym od dnia 02.03.2016 r. na stałe.

/ dowód: odpis wyroku z dnia 04.04.2017 r., X U 598/16 – k. 366 /

Powódka przed wypadkiem była osobą w pełni samodzielną, sprawną, energiczną, pracowała w firmie ochroniarskiej, zajmowała się 8-letnim wówczas wnukiem, chodziła z nim na spacery, na plac zabaw, jeździła rowerem, zabierała na weekendy. Pomagała córce w prowadzeniu domu. Piekła ciasta, robiła pierogi na urodziny, chrzciny, komunie, wesela i podobne imprezy.

Po wypadku sytuacja powódki diametralne się zmieniła.

Kiedy powódka wróciła do domu po wypisie ze szpitala, córka musiała jej pomagać w podstawowych czynnościach, jak mycie, ubieranie itp. Powódka mogła sama jeść, ale trzeba było przygotować i przynieść jej posiłek.

Córka powódki A. G. musiała ją zastępować w codziennych czynnościach, opiekę sprawował także mąż. Powódka musiała poruszać się przy pomocy balkonika albo na wózku.

Stan powódki zaczął się poprawiać po około pół roku od wypadku, ale nie uległ poprawie na tyle, aby powódka powróciła do wcześniejszej sprawności. Poruszała się i nadal porusza przy pomocy kuli.

Powódka sama nie wykona już wielu czynności domowych, nie jest w stanie umyć okien, zmienić firanek, nie może dźwigać, schylać się, nie może zapiąć biustonosza.

Powódka wychodzi z domu, tylko kiedy musi, po podstawowe zakupy, jak chleb, a także do lekarza. Jeżeli nie ma takiej potrzeby, nie wychodzi, boi się upadku. Przed przejściem dla pieszych czeka na innych, żeby przejść przez jednię.

Powódka ma wahania nastroju, dzwoni do córki z napadami płaczu. Czasami nie może wstać, budzi się w nocy z krzykiem. Skarży się na bóle głowy, nogi, ręki, np. przy zmianach pogody. Noga powódki puchnie, pozostały blizny.

Po dłuższym poruszaniu się, powódka musi usiąść, potem jej ciężko wstać, robi częste sobie przystanki.

Obecnie powódka może sama pracować w kuchni, jest w stanie ugotować zupę, pokroić produkty, obrać ziemniaki, zrobić herbatę.

W listopadzie 2015 r. w mieszkaniu powódki został przeprowadzony remont łazienki. Powódka nie mogła sama wejść do wanny, więc została zamontowana kabina prysznicowa i przeniesiony ustęp.

Lewa ręka nie jest sprawna do końca, powódka nie może jej unieść.

Powódka nie ogląda filmów, denerwuje się, ogląda jedynie programy rozrywkowe, wiadomości, słucha muzyki w radiu.

Powódka zgłosiła się do psychiatry, gdyż odczuwała lęki, siedziała zadumana, płakała bez powodu, bała się wyjść.

/ dowód: zeznania świadka A. G. – e-protokół z dnia 02.02.2016 r. 00:22:09-00:36:40;

zeznania powódki K. M. – e-protokół z dnia 02.02.2016 r. 00:36:52-

00:01:03:57 oraz e-protokół z dnia 28.09.2018 r. 00:01:27-00:12:53 /

Powódka w wyniku wypadku z dnia 27.11.2014 r. doznała mnogich obrażeń narządu ruchu; każde z nich powoduje trwałe ograniczenie funkcji kończyn. W przypadku złamań bliższej nasady kości piszczelowej minimalne niedokładności w nastawieniu powodują szybki rozwój zmian zwyrodnieniowych. Powódka ma nadmierną koślawość kolan, co powoduje przeciążenia w przedziałach bocznych stawów kolanowych. Należy liczyć się z rozwojem zmian zwyrodnieniowo-zniekształcających tego stawu.

Powódka jest zdolna do samodzielnego poruszania się, jednakże porusza się z przedłużoną fazą podparcia kończyny dolnej prawej, asekurując się kulą łokciową. Upośledzona wydolność chodu jest skutkiem urazów obu nasad bliższych kości piszczelowych.

Powódka nie rokuje powrotu do pracy zawodowej. Ograniczenie funkcji kończyny górnej lewej w praktyce zawodowej czyni ją osobą jednoręczną.

Uszkodzenie nerwu skórnego bocznego uda prawego jako nerwu wyłącznie czuciowego skutkuje u powódki przykrymi doznaniami i zaburzeniami czucia na bocznej powierzchni uda prawego. Ma to niewielki wpływ na ogólne funkcjonowanie organizmu powódki, może być jednak przyczyną przypadkowych oparzeń.

Następstwa wypadku z dnia 27.11.2014 r. w sferze zdrowia psychicznego powódki stanowią: ostra reakcja na stres w przeszłości i zaburzenia adaptacyjne związane z komplikacjami powypadkowymi. Rokowanie na przyszłość jest wątpliwe z uwagi na utrzymywanie się dolegliwości pomimo upływu czasu oraz leczenia.

Do normalnego życia nieograniczonego chorobą powódka wymaga pomocy męża.

Trwały uszczerbek na zdrowiu powódki ustalony według tabeli procentowej oceny uszczerbku na zdrowiu stanowiącej załącznik do rozporządzenia MPiPS z dnia 18.12.2002 r. wynosi łącznie 42 % i obejmuje:

- poz. 10 – zaburzenia adaptacyjne – 10 %,

- poz. 58a – złamanie żeber II-IV po stronie lewej z ich zniekształceniem – 3 %,

- poz. 92 – złamanie wyrostka poprzecznego C7 – 2 %,

- poz. 102b – złamanie barkowego końca obojczyka lewego – 10 %,

- poz. 155b – złamanie bliższej nasady kości piszczelowej prawej – 15 %,

- poz. 181p – uszkodzenie nerwu skórnego bocznego uda prawego – 2 %,

/ dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii W. W. z dnia 19.05.2016 r.

oraz z dnia 01.08.2016 r. – k. 255-262 i 294-295; opinia biegłego z zakresu psychiatrii

J. M. z dnia 07.12.2016 r. – k. 327-328; opinia biegłej z zakresu neurologii

M. D. z dnia 13.07.2017 r. – k. 367-370 i 387-388 /

Pozwany przyznał sprawcy wypadku R. S. zwrot kwoty 5 000 zł orzeczonej od niego na rzecz powódki tytułem nawiązki.

/ dowód: pismo R. S. z dnia 07.05.2015 r. – k. 125; pismo pozwanego z dnia

13.05.2015 r. – k. 126; pismo R. S. z dnia 20.04.2015 r. – k. 215 /

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługuje na uwzględnienie prawie w całości.

Powódka dochodzi od pozwanego naprawienia szkody na osobie i mieniu doznanych w wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 27.11.2014 r. Podstawa odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego nie była sporna, pozwany w wyniku przeprowadzonej likwidacji szkody wypłacił powódce częściowo zadośćuczynienie oraz odszkodowanie.

Przedmiotem sporu objęta była zatem wysokość należnych powódce świadczeń z tytułu:

- zadośćuczynienia należnego na podstawie art. 445 § 1 kc,

- odszkodowania z tytułu opieki osób trzecich.

Stosownie do art. 445 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie stanowi formę rekompensaty z tytułu szkody niemajątkowej. Podstawową przesłanką przyznania zadośćuczynienia poszkodowanemu jest wywołanie u niego czynem niedozwolonym uszkodzenia ciała lub też rozstroju zdrowia. Podstawę żądania zadośćuczynienia stanowi zatem doznana krzywda w postaci ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi pokrzywdzonego. Zadośćuczynienie przede wszystkim ma na celu złagodzenie skutków wypadku, tj. dolegliwości bólowych, cierpienia, urazu psychicznego, zarówno już doznanych, jak i tych, które wystąpią w przyszłości. Ma ono więc charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Krzywdy tej nie da się w pełni przeliczyć tak, jak szkody majątkowej. Nie ma ona żadnego wzorca, nie podlega żadnej standaryzacji i każdorazowo jest oceniana w okolicznościach konkretnego przypadku. Ustalenie sumy zadośćuczynienia na poziomie odpowiednim uwzględniać winno wszystkie istotne okoliczności i wszystkie następstwa odniesionego urazu. Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny. Jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość, ale jednocześnie powinna odpowiadać aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Musi uwzględniać takie okoliczności, jak nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałe następstwa zdarzenia, czy też wiek poszkodowanego. Podstawowe znaczenie ma stopień natężenia krzywdy, a więc cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych, ich rodzaj, charakter i długotrwałość. Ustalenie rozmiaru krzywdy wymaga uwzględnienia sytuacji życiowej ofiary wypadku przed jego zaistnieniem i po jego zaistnieniu. Na te zasady wskazywał wielokrotnie Sąd Najwyższy (zob. wyroki: z dnia 22.05.1990 r., II CR 225/09; z dnia 16.07.1997 r., II CKN 273/97; z dnia 03.02.2000 r., II CKN 969/98; z dnia 11.07.2000 r., II CKN 1119/98; z dnia 12.10.2000 r., IV CKN 130/00; z dnia 28.09.2001 r., III CKN 427/00; z dnia 18.04.2002 r., II CKN 605/00; z dnia 27.02.2004 r., V CK 282/03; z dnia 01.04.2004 r., II CK 131/03; z dnia 29.09.2004 r., II CSK 531/03; z dnia 20.04.2006 r., IV CSK 99/05; z dnia 09.11.2007 r., V CSK 245/07; z dnia 13.12.2007 r., I CSK 384/07; z dnia 14.02.2008 r., II CSK 536/07; z dnia 29.05.2008 r., II CSK 78/08; z dnia 29.10.2008 r., IV CSK 243/08; z dnia 26.11.2009 r., III CSK 62/09; z dnia 17.09.2010 r., II CSK 94/10; z dnia 04.11.2010 r., V CSK 126/10; z dnia 06.07.2012 r., V CSK 332/11; z dnia 12.07.2012 r., I CSK 74/12).

Uszkodzenie ciała, o którym mowa w art. 444 § 1 kc, obejmuje naruszenie integralności cielesnej, natomiast wywołanie rozstroju zdrowia obejmuje wszelkie, chociażby przemijające, zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu. Czas trwania cierpień ma natomiast istotne znaczenie dla określenia wysokości pieniężnego zadośćuczynienia (wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 08.07.2005 r., II CK 771/04, oraz z dnia 19.11.2008 r., III CSK 171/08).

Powódka uległa wypadkowi komunikacyjnemu, dość standardowemu w przebiegu (potrącenie na przejściu dla pieszych), ale bez wątpienia poważnemu w skutkach. Doznane przez powódkę obrażenia fizyczne, jakich powódka doznała w wyniku wypadku, były dla niej poważne i dotkliwe, objęły bowiem złamanie piszczeli, złamania żeber, złamanie wyrostka kręgu C7, złamanie obojczyka, uszkodzenie nerwu skórnego. Do tego doszły istotne następstwa w sferze zdrowia psychicznego powódki, u której utrzymują się zaburzenia adaptacyjne. Oszacowany przez biegłych kilku specjalności medycznych trwały uszczerbek na zdrowiu powódki wynosi łącznie 42 % (nie 44, gdyż biegli ortopeda i neurolog wskazali na ten sam uszczerbek z poz. 181 tabeli oceny wynoszący 2 %). Sam uszczerbek nie ma decydującego znaczenia dla ustalenia wymiaru zadośćuczynienia, ale pełni ważną funkcję obrazującą rozmiar medycznych następstw wypadku, wskazuje bowiem, że powódka doznała obrażeń ciała w zakresie różnych układów i narządów, co z kolei oznacza, że rozmiar doznanych cierpień o charakterze fizycznym jest poważny i niewątpliwie dolegliwy. Jednocześnie występujące złamania ręki, nogi, wyrostka kręgu, żeber są istotnym uszczerbkiem dla funkcjonowania organizmu, ograniczają istotnie aktywność życiową. Samo złamanie żebra, nawet jeżeli ulega wygojeniu, jest bardzo bolesne.

Sąd postanowił przesłuchać uzupełniająco powódkę, albowiem pierwsze przesłuchanie miało miejsce w dniu 02.02.2016 r., czyli dwa i pół roku wcześniej. Biorąc pod uwagę stan fizyczny powódki w tamtej dacie oraz w chwili obecnej należy zauważyć, co nie wymaga szczególnej wiedzy, iż stan ten nie uległ poprawie, a jeśli już, to nieznacznej. Powódka ma widoczne, wyraźne problemy z poruszaniem, zeznała, że dolegliwości bólowe i ograniczenia ruchowe nie ustąpiły. Leczenie powypadkowe nie doprowadziło do przywrócenia wcześniejszej sprawności. Potwierdzają to wnioski sformułowane w opiniach biegłych, przede wszystkim opinii biegłego z zakresu ortopedii.

Powódka w chwili wypadku liczyła lat 59, a zatem znajdowała się w wieku, w którym może nastąpić ograniczenie aktywności zawodowej, ale nie aktywności życiowej, rodzinnej, społecznej, itp. Powódka była osobą w pełni sprawną, zajmowała się wnukiem, jeździła na rowerze, a także przygotowywała wyroby spożywcze (pierogi, ciasta) na imprezy okolicznościowe. Wskazane aktywności powódki zostały ograniczone lub wręcz zniesione. Powódka utraciła sprawność ruchową i wytrzymałość. Nie porusza się swobodnie, nie przebywa tyle poza domem, czyli nie być już tak zaangażowana w pomoc udzielaną córce w opiece nad wnukiem. Nie przygotowuje także wspomnianej żywności, co też jest ograniczeniem relacji społecznych, kontaktu z ludźmi. Wszystkie te braki i ograniczenia generują po stronie powódki znaczną krzywdę.

Na szereg poważnych obrażeń fizycznych nakładają się też zmiany w sferze psychicznej powódki, u której utrzymują się powypadkowe zaburzenia adaptacyjne, stany lękowe, obawa przed wyjściem z domu, poruszaniem się po ulicach, przejściem przez przejście dla pieszych.

Sąd doszedł do przekonania, iż zakres i rozmiar doznanej przez powódkę krzywdy są na tyle wysokie, iż żądane przez nią zadośćuczynienie w łącznej kwocie 130 000 zł jest w pełni do wszelkich okoliczności i następstw wypadku oraz powinno zrekompensować tę krzywdę, nie jest natomiast nadmierne czy też wygórowane. Ponieważ pozwany wypłacił wcześniej 20 000 zł, zasądzeniu na rzecz powódki podlegało 110 000 zł.

Jeżeli chodzi o dochodzony przez powódkę zwrot kosztów opieki, podstawą roszczenia z tego tytułu jest art. 444 § 1 kc, zgodnie z którym obowiązany do naprawienia szkody obowiązany jest pokryć wszelkie wynikłe z tego koszty. Obowiązek naprawienia szkody majątkowej na tej podstawie obejmuje także zwrot kosztów opieki, w tym opieki sprawowanej przez członków najbliższej rodziny poszkodowanego (zob. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 04.03.1969 r., I PR 28/69, OSN 1969/12/229; z dnia 04.10.1973 r., II CR 365/73, OSN 1974/9/147; z dnia 15.02.2007 r., II CSK 474/06; a także wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25.09.2013 r., I ACa 331/11).

Roszczenie to nie jest jednakże usprawiedliwione w pełnym zgłoszonym zakresie.

Powódka może domagać się pokrycia kosztów opieki sprawowanej przez osoby najbliższe w okresach:

- od dnia 10.12.2014 r. do dnia 27.01.2015 r., tj. przez 49 dni,

- od dnia 01.02.2015 r. do dnia 28.02.2015 r., tj. przez 28 dni,

- od dnia 01.03.2015 r. do dnia 05.06.2018 r. – tj. przez 97 dni.

Co do zasady wskazany okres po wypadku do początku czerwca 2015 r. został prawidłowo oznaczony. Z zeznań świadka A. G. i samej powódki wynika, że czas, po którym zaczęła się nieco swobodniej poruszać i wychodzić samodzielnie, to ok. 6 miesięcy. Powódka początkowo korzystała z balkonika, później zaczęła poruszać się przy pomocy kul i jej aktywność zwiększyła się. Także wskazany przez powódkę wymiar godzinowy pomocy udzielanej jej w domu jest prawidłowy i odpowiadający rzeczywistej potrzebie. W pierwszym okresie powódka wymagała pomocy w poruszaniu się po mieszkaniu, utrzymaniu higieny, ubraniu się, konieczne było też przygotowywanie posiłków oraz wykonywanie wszystkich czynności, które powódka wcześniej sama wykonywała. W pierwotnym okresie – do końca lutego 2015 r. – czas 7 godzin dziennie należy uznać za uzasadniony, niewygórowany i odpowiadający stanowi realnie zaistniałemu. W ostatnim z wymienionych okresów powódka wskazała na 4,5 godziny (czyli 3 x dziennie po 1,5 godziny).

Natomiast sąd uznał, że refundacji nie mogą podlegać koszty opieki obejmujące okresy, w jakich powódka przebywała w szpitalu. Za powszechnie znany należy uznać fakt sprawowania przez osoby bliskie odwiedzające pacjentów szpitali opieki obejmującej podawanie posiłków, utrzymywanie higieny, przemieszczanie się, np. z łóżka na fotel i z powrotem, obrócenie leżącego, przebranie, itp. Sytuacja taka ma jednakże miejsce w stosunku do większości chorych i jest związana z ogólną sytuacją placówek medycznych, brakiem personelu, itp. Nie ma znaczenia, czy pacjent znalazł się w szpitalu na skutek wypadku czy też w celu przejścia planowego zabiegu. Brak jest związku przyczynowego pomiędzy wypadkiem a koniecznością sprawowania opieki na powódką podczas pobytu w szpitalu.

Nie mogło także zostać uwzględnione żądanie zwrotu kosztów opieki naliczonych w pozwie do dnia 30.06.2015 r. Powódka złożyła pozew w dniu 05.06.2015 r. Roszczenie o zwrot kosztów opieki – dochodzone w formie odszkodowania, nie jest roszczeniem o przyszłe powtarzające się świadczenia – powódka nie zażądała renty, a zatem niedopuszczalne było jego zgłoszenie w dniu 05.06.2015 r. za kolejne 25 dni.

Sąd oddalił ostatecznie wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność potrzeby opieki oraz wysokości stawki godzinowej, uznając, że okoliczności takie nie wymagają wiedzy specjalistycznej i mogą zostać poddane przez sąd ocenie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Ponadto roszczenie tego rodzaju jako niedające się ściśle udowodnić, może zostać oszacowane przez sąd na podstawie art. 322 kpc.

Trzeba wskazać, iż jeżeli chodzi o stawkę godzinową, to w decyzji z dnia 25.05.2015 r. (k. 174) pozwany uznał wysokość stawki godzinowej w wymiarze 12, 67 zł. Skoro taka była decyzja w postępowaniu likwidacyjnym, to nie ma podstaw do kwestionowana stawki w procesie. Ponadto powódka wraz odwołaniem z dnia 18.02.2015 r. (k. 101-102) złożyła pozwanemu tabelę odpłatności za usługi opiekuńcze lub specjalistyczne usługi opiekuńcze. Pozwany w odpowiedzi na pozew zakwestionował stawkę 12, 67 zł, wskazując, iż jest to stawka za opiekę specjalistyczną, co nie jest prawdą, gdyż w złożonym przez powódkę zestawieniu stawka 12, 67 zł jest stawką podstawową, zaś dla opieki specjalistycznej przewidziana jest stawka 19, 42 zł. Ponadto, wskazując na wysokość stawki powódka powołała się na stawki stosowane przez jedną z instytucji, pozwany natomiast tego rodzaju stanowiska nie zaprezentował, tzn. nie podał, jakie osoby lub instytucje oferują usługi opiekuńcze według stawki 10 zł/h.

Wyliczenie kosztów opieki przedstawia się zatem następująco:

- od dnia 10.12.2014 r. do dnia 27.01.2015 r. oraz od dnia 01.02.2015 r. do dnia 28.02.2015 r., tj. łącznie 77 dni x 7 godzin x 12, 67 zł = 6 829, 13 zł;

- od dnia 01.03.2015 r. do dnia 05.06.2018 r., tj. 97 dni x 4,5 godziny x 12, 67 zł = 5 530, 46 zł,

tj. łącznie 12 359, 59 zł minus wypłacone 1 140 zł = 11 219, 59 zł.

Reasumując powyższe, na rzecz powódki należało zasądzić 121 219, 59 zł tytułem należności głównej obejmującej zadośćuczynienie i odszkodowanie.

Odsetki ustawowe od tej należności głównej należne na podstawie art. 481 § 1 kc w zw. z art. 817 § 1 kc i art. 455 kc przypadają powódce:

- od kwoty 80 000 zł – od dnia 19.01.2015 r., czyli po 30 dniach od zgłoszenia szkody (pismem z dnia 15.12.2014 r., doręczonym dnia 19.12.2014 r. – k. 80-81),

- od kwoty 30 000 zł – od dnia 24.11.2017 r., czyli po 14 dniach od doręczenia pisma zawierającego rozszerzenie żądania pozwu (nie jest to już zgłoszenie szkody, ale standardowe wezwanie do zapłaty),

- od kwoty 5 795, 68 zł – od dnia 26.03.2015 r. do dnia 25.05.2015 r. oraz od kwoty 5 245, 68 zł od dnia 26.05.2015 r. do dnia zapłaty, czyli po 30 dniach od zgłoszenia pismem z dnia 18.02.2015 r., doręczonym dnia 23.02.2015 r. (k. 24 i 101-102) roszczenia o zwrot kosztów opieki – które w dacie jego zgłoszenia mogło obejmować okres od 10.12.2014 r. do dnia 27.01.2015 r. oraz od dnia 01.02.2015 r. do dnia 23.02.2015 r., czyli 72 dni x 7 h x 12, 67 zł = 6 385, 68 zł (powódka ze wskazanych wyżej względów nie mogła zażądać kosztów opieki za okres do 28.02.2015 r., jak to zostało ujęte w piśmie) – ponieważ pozwany uznał to roszczenie w kwocie 590 zł, od dnia 26.03.2015 r. pozostawał w opóźnieniu w zapłacie 5 795, 68 zł, a po kolejnej decyzji pozytywnej od dnia 26.05.2015 r. pozostawał w opóźnieniu w zapłacie 5 245, 68 zł.

Dalej idące powództwo jako nieusprawiedliwione podlegało oddaleniu.

Ponieważ roszczenie powódki zostało uwzględnione w 97, 71 % (121 219, 54 zł z żądanych 124 062 zł), o kosztach procesu należało orzec zgodnie z art. 100 zd. drugie kpc, uznając, że powódka w istocie wygrała sprawę w całości. Koszty procesu należne powódce obejmują wynagrodzenie pełnomocnika ustalone zgodnie z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22;09.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie – 3 600 zł oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł.

Ponieważ powódka została zwolniona od kosztów sądowych, nieopłacone koszty sądowe w łącznej kwocie 9 438, 45 zł (opłata od pozwu – 6 204 zł, wynagrodzenia biegłych: W. W. – 450, 40 zł – k. 300 + 1 171, 04 zł – k. 338, J. M. – 381 zł – k. 336, M. D. – 866, 97 zł – k. 372 + 365, 04 zł – k. 390) obciążają przegrywającego sprawę pozwanego na podstawie art. 113 uksc.

Mając powyższe okoliczności na uwadze sąd podjął rozstrzygnięcia zawarte w sentencji wyroku.