Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział XIII Cywilny Rodzinny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Grażyna Rataj

Sędziowie: SSO Violetta Kossowska-Czinar

SSR del. Małgorzata Sewera

Protokolant: Magdalena Maślanka

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa małoletniego M. R. (1) reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową M. R. (2)

przeciwko R. R.

podwyższenie alimentów

oraz sprawy z powództwa R. R.

przeciwko małoletniego M. R. (1) reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową M. R. (2)

o obniżenie alimentów

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego – powoda wzajemnego od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 13 czerwca 2014 r. sygn. akt III RC 1124/13

I.  zmienia częściowo zaskarżony wyrok w punkcie I i II w ten sposób, że powództwo o podwyższenie alimentów oddala;

II.  oddala apelacje w pozostałym zakresie.

Sygn. akt XIII Ca 24/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu wyrokiem z dnia 13.06.2014r

w punkcie I - alimenty od pozwanego R. R. na rzecz małoletniego M. R. (1), orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej z dnia 16 maja 2012 roku, w sprawie IIIRC 53/12 w kwocie po 500 zł miesięcznie podwyższył do kwoty po 600,00 ( sześćset) zł miesięcznie poczynając od dnia 28 listopada 2013 roku, płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego M. R. (2);

w punkcie II - dalej idące powództwo oddalił;

w punkcie III - oddalił powództwo wzajemne;

w punkcie IV - obciążył pozwanego i powoda wzajemnego R. R. opłatą sądową od pozwu wzajemnego, zaś opłatę sądową od pozwu głównego zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

w punkcie V - wyrokowi w punkcie I nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Rozstrzygnięcie powyższe Sąd Rejonowy oparł na następujących ustaleniach faktycznych:

Wyrokiem tut. Sądu z dnia 16 maja 2012 roku w sprawie sygn. akt RIIIC 53/12 zasądzono od pozwanego R. R. na rzecz małoletniego M. R. (1) alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie. W dacie poprzedniego orzeczenia małoletni M. R. (1) miał lat 4 i uczęszczał do przedszkola, aktualnie ma lat 6 i uczęszcza do zerówki. Od września 2014 roku rozpocznie naukę w klasie I szkoły podstawowej. Małoletni był dzieckiem chorowitym, głównie z powodu nawracających zapaleń górnych dróg oddechowych. Podejrzewano alergię. Mieszkał z matką w mieszkaniu rodziców matki. Koszt utrzymania małoletniego kształtuje się w granicach po 1000 - 1200 zł miesięcznie.

Ustalił Sąd Rejonowy, że w dacie poprzedniego wyroku matka małoletniego M. R. (2) z zawodu specjalista ds. marketingu pracowała jako konsultant i zarabiała 320 zł miesięcznie. Poszukiwała lepiej płatnej pracy. Mieszkała z małoletnim w mieszkaniu swoich rodziców i pozostawała wraz z małoletnim na ich utrzymaniu. Pozwany alimenty płacił regularnie.

Aktualnie przedstawicielka ustawowa małoletniego M. R. (2) pracuje na Poczcie Polskiej w rozdzielni i zarabia średnio miesięcznie ok. 1207 zł netto miesięcznie. Nadal mieszka z rodzicami w ich mieszkaniu. Dokłada do kosztów utrzymania mieszkania rodziców ok. 800 zł miesięcznie.

W dacie poprzedniego orzeczenia pozwany R. R. miał lat 26, mieszkał i studiował w D. architekturę wnętrz . Otrzymywał od swoich rodziców między 300 a 700 euro miesięcznie, nadto dorabiał korepetycjami, tłumaczeniami i prowadzeniem nauki jazdy na rowerze w sky-parku. Posiadał i nadal posiada umiejętności w stopniu umożliwiającym wykonywanie tłumaczeń z języka niemieckiego, angielskiego i polskiego.

Ustalił Sąd Rejonowy, że R. R. od października 2014 roku zamieszkał w domu jednorodzinnym swoich rodziców w Osoli. Kontynuuje studia na (...) we W., za które płaci ok.350 zł miesięcznie.

Powód osiąga dochód z wynajmu mieszkania na terenie Niemiec w granicach ok. 1000 zł miesięcznie .Z tłumaczeń okresowo otrzymuje wynagrodzenie w kwotach od 10 – do 100 zł miesięcznie. Powód majątku żadnego nie posiada, innych dzieci nie posiada.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy przywołując przepis art. 138 kro i 135 kro przyjął, że od daty poprzedniego orzeczenia wzrosły usprawiedliwione potrzeby małoletniego przynajmniej o koszt edukacji i wyposażenia do szkoły, albowiem małoletni wkracza w wiek szkolny i fakt ten wiąże się z dodatkowymi wydatkami.

Sytuacja zaś zarobkowa pozwanego nie pogorszyła się.

Zważył Sąd Rejonowy , że pozwany ma lat 28 a przy tym jest osobą zdrową i zdolną do pracy. Zatem winien on dokładać wszelkich starań o zatrudnienie i wywiązanie się z obowiązku alimentacyjnego. W ocenie Sądu I instancji powód nie może być traktowany przez Sąd jako student pozostający częściowo na utrzymaniu własnym a częściowo na utrzymaniu rodziców. Jego możliwości zarobkowe Sąd ocenił na kwotę 1650-2000 zł brutto miesięcznie, dodatkowo jeszcze może osiągnąć dochód z uwagi na biegłą znajomość języka niemieckiego i angielskiego.

Ocenił Sąd Rejonowy, że do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniego wkraczającego w wiek szkolny adekwatna będzie kwota ok. 1200 zł miesięcznie. Sąd zważył, że matki dziecka nie stać aktualnie na utrzymanie małoletniego na wyższym poziomie, albowiem ona sama zarabia miesięcznie ok. 1200 zł netto . Pozwany jest w stanie łożyć na utrzymanie syna alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie w związku z możliwościami zarobkowymi jakie posiada.

Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia powództwa wzajemnego, albowiem od daty poprzedniego orzeczenia nie pogorszyła się sytuacja materialna pozwanego i powoda wzajemnego ani tez nie poprawiła się w istotny sposób sytuacja materialna matki dziecka.

Apelację od powyższego wyroku złożył pozwany i zarzucił obrazę przepisów postępowania, tj. art. 233 k.p.c. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów wyrażającej się w:

1.  mającym wpływ na treść rozstrzygnięcia błędzie w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegającym na dowolnym i bezpodstawnym i nieuzasadnionym przyjęciu że koszty związane z koniecznym utrzymaniem dziecka wynoszą 1200zł, podczas gdy koszty te kształtują się maksymalnie na poziomie 950 – 1000zł

2.  mającym wpływ na treść rozstrzygnięcia błędzie w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegającym na przyjęciu, że sytuacja materialna matki M. R. (1) nie poprawiła się w porównaniu z sytuacją poprzednią i pominięciu okoliczności, że M. R. (2) posiada obecnie stale zatrudnienie, generując określone przychody

3.  mającym wpływ na treść rozstrzygnięcia rażącym błędzie w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polecającym na ustaleniu, że dochody przedstawicielki ustawowej małoletniego M. R. (1) kształtują się na poziomie 1207zł netto miesięcznie, podczas gdy z informacji uzyskanych przez pozwanego/ powoda wzajemnego wynika, że matka powoda pobiera z Niemiec przyznany na niepełnoletnie dziecko zasiłek rodzinny w postaci tzw.
(...) w kwocie 200 euro.

Naruszenie przepisu art. 233 § 1 kpc przez:

- dokonanie nieprawidłowej oceny dowodów przedstawionych przez pozwanego/powoda wzajemnego w szczególności z rachunków za zabawki, odzież, wizyty u lekarza, biletów, biletów wstępu w sposób wybiórczy, niewszechstronny i sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, sprowadzając się do braku uwzględnienia ponoszonych wydatków przy ustaleniu należnego świadczenia alimentacyjnego

- obrazę przepisu prawa materialnego – art. 138 §1 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie wskutek wadliwego przyjęcia, że nie nastąpiła zmiana stosunków uzasadniająca zastosowanie w/w przepisu, podczas gdy Sad Rejonowy ustalił w sposób bezsporny, że małoletni przebywa u pozwanego/ powoda wzajemnego co najmniej 11 dni w miesiącu, co silą rzeczy musi znaleźć odzwierciedlenie w ustaleniu wysokości należnego świadczenia alimentacyjnego.

Zarzucając powyższe pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie wniesionego powództwa o podwyższenie alimentów w całości oraz uwzględnienie w całości wniesionego powództwa wzajemnego o obniżenie ustalonych alimentów do kwoty 200zł ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu apelacji pozwany podkreślił, że Sąd Rejonowy nie wziął po uwagę okoliczności iż obecnie spędza z dzieckiem ponad 1/3 czasu w skali każdego miesiąca i obok świadczeń alimentacyjnych łoży co najmniej 450zł miesięcznie.

Wskazał nadto, że Sad I instancji w sposób dowolny ustalił koszt utrzymania dziecka na kwotę 1200zł miesięcznie, nie wyjaśnił też sprawy pobierania zasiłku (...) z Niemiec.

Sąd Okręgowy uzupełnił postępowanie dowodowe i na podstawie zeznań stron ustalił, że na podstawie orzeczenia Sądu zostały zmienione kontakty małoletniego powoda – pozwanego wzajemnego z ojcem. Obecnie małoletni przebywa u ojca 11 dni w miesiącu, który odbiera i zawozi dziecko do szkoły. Małoletni powód je obiady w szkole , które opłaca jego matka.

Pozwany – powód wzajemny ponosi koszty utrzymania dziecka podczas jego obecności z nim, czasami też pokrywa koszty związane z dodatkowymi zajęciami syna. Pozwany – powód wzajemny zamieszkuje w domu rodziców, pokrywa jedynie opłaty za prąd w wysokości 200-250zł miesięcznie

Uzasadniając ustalenia Sądu Rejonowego i ustalenia poczynione w toku postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja pozwanego – powoda wzajemnego zasługuje na częściowe uwzględnienie, szczególnie w zakresie kwestionowania wysokości zasądzonych alimentów.

Podstawą rozstrzygnięcia jest – jak słusznie przyjmuje Sąd Rejonowy art. 138 kro. Zgodzić się również należy z wnioskiem, że zaistniały przesłanki przewidziane art. 138 kro, bowiem od wydania poprzedniego orzeczenia wzrosły usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda – pozwanego wzajemnego. Prawidłowo również uznał Sąd Rejonowy, wbrew zarzutom skarżącego, że koszt utrzymania bieżącego powoda – pozwanego wzajemnego kształtuje się na poziomie 1200zł miesięcznie. Wniosek ten uzasadnia wiek dziecka i związane z tym koszty wyżywienia, ubrania, wydatków szkolnych. Świadczą o tym również zeznania pozwanego – powoda wzajemnego, który określił koszt utrzymania w okresie 11 dni na kwotę 400-500zł. Usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda- pozwanego wzajemnego jak trafnie podkreślił Sąd Rejonowy nie wykraczają poza zakres możliwości świadczeń alimentacyjnych ze strony pozwanego – powoda wzajemnego. Nie mniej jednak Sąd I instancji nie wziął pod uwagę, jak słusznie zarzuca skarżący, okoliczności, iż małoletni powód – pozwany wzajemny przebywa u ojca – pozwanego – powoda wzajemnego co najmniej 11 dni w miesiącu, pozwany – powód wzajemny wówczas ponosi nakłady i wydatki na jego utrzymanie. W dacie zaś konkretyzacji alimentów w kwocie 500zł miesięcznie, pozwany – powód wzajemny mieszkał i studiował w Niemcach i kontakt z synem nie był szeroki.

Sąd Okręgowy uznał, że nie jest zasadne podwyższenie alimentów do kwoty po 600zł miesięcznie. Nie jest trafny zarzut pozwanego- powoda wzajemnego dotyczący dochodu matki małoletniego powoda- pozwanego wzajemnego. Dochód matki małoletniego uległ istotnie poprawie, jednakże pozwany – powód wzajemny w żaden sposób nie wykazał, że dochód ten powiększony jest o zasiłek rodzinny (...).

Matka małoletniego powoda w większym zakresie niż pozwany – powód wzajemny ponosi ciężar wychowania małoletniego i dbałość o jego utrzymanie przez co wykonuje swój obowiązek alimentacyjny ( art. 135 §2 kro).

Pozwany- powód wzajemny zaś jak słusznie podkreślił Sąd Rejonowy jest osobą młodą, zdrową winien więc dołożyć wszelkich starań, aby wykorzystał swoje możliwości zarobkowe, które nie uległy obniżeniu w porównaniu z datą konkretyzacji obowiązku alimentacyjnego na kwotę 500zł, Stąd z tego powodu pozwany – powód wzajemny winien ponosić ciężar finansowy utrzymania małoletniego powoda – pozwanego wzajemnego w większej części.

Mając powyższe na uwadze częściowo zasadne okazało się żądanie pozwanego –powoda wzajemnego, dlatego Sąd Okręgowy dokonał stosownej zmiany i orzekł jak w pkt I sentencji na podstawie art. 386 § 1 kpc. W pozostałym zakresie apelacja nie znajduje uzasadnienia i dlatego podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 kpc.